Comoediae;

831쪽

IN anISTOPHANIS ECCLESIAZUSAS. O9προς ταῖς γνάθοις. Schol. cuius interpretationem commemorat Gergi. intelligit mulierem , Cui facies prae- tumida sit ego aliter quae Pendulas maxillas habet,

ita ut lecythum pendentem referre videantur a axillae Faber Fabri interpretatio nimis longe petita mihi videtur. Quare potius cum Schol. et Suida . ωρυνη locum hunc de maxillis tumidis instar ampullae accipiendum esse puto. Miser. 1i49. συννη ομαι. Quaedam edd. habent, συνει-

έομαι sed procul dubio corrupte. Qier. 1150. 1ὶ 11o5. Br. ἐάν τι πολλά πολλάκις πάθω.

I δστις τοιούτοιν θ. . Cum huiusmodi helluis natabo. Sod

Cur natabo potius, quam alio verbo usus Est diCain. Sed

turpicula res , et tamen haud flagitioso dicetur. En tibi: id ii 11et Adolescens, ito a Poota Latita dictum alio fen- Tu est In laxa pes mihi pelle natat. Id quod supra de putridis patilicibus dixi. Faber. m Vox πολλάκις corrupta est, aut deest aliquod participium.

Est autem totus iste locus vfgii ad 11o3. 1156. fere COI Tuptiis hine etiam versionem non addidi lii totam Faber, sed eam ita notas reiecit. Ego etiam pro me captu irater Pretabor, id praemoriens, domum, in quam trahebatur adolescears comparari Cum lacu aut palude. Di it ergo, ut praecedontihus ordiar Sum itidem homo infelix, qui cura eiusmodi bellais marinis natabo ; tamen s quid hu-rnanitus mihi acciderit, dum factus tib hisce imPuratis erct tricibus intro navigo, sepelire mementote ii ipso ostio aditus atque hanc coetu laves in fummo tumulo, inquam eam tuam feruida pice Obleueritis, pedesque eius plumbo infuso circa plantas muniueritis superimponere loco D

lhi. Illud αν τι πάθω ita accipio ut in Uesp. 58 . qui locus fere similis huic ost; nam Et ibi aliquis suprema dat

mandata de sepulturae loco, si forte moriaturi: καὶ μανθάνεθ' υμεῖ ἡ τε πάθω γω, ανελόντες και κλαυσαντες θεῖναίμ υπο τοῖσι δρουφάκτοις. Bergi. o m. Ita hos duos versus

emendauit caliger, ut in posteriori errorem admiserit. Videlicet ex ora codicis quo tohatur, haec in iudicio Iumpta fuerant; quasi ii rem otiose examinasset; quod ab eo facitim non arbitror Faber Versus hic uno pede Breuior est, quem Scaligo sic supplet: μως δ' εαν τοιουτοπολλάκις πάθω. Seg. vers in cuig. Excerpi si Iesitur: υπο ταῖνδε εὐρο κασαλβάδοιν ερπλέων. s. μως δ εαντι, πολλακι δες εἰσπλέων, ωπ ταῖνδε ταῖν κασαλβάδοιν,

832쪽

Sic Philocleon in Vespis 35.

ν τι πάθω 'γω, ἀνελοντες καὶ κατακλαυσαι re θεινα μ έπω τοῖσι δρυφάκτοις. BruΠch. πολλακις, fortasse V 822. Cuius potesta augetur ad

1 i5 I. κασαλβάδοιν Verti, non simpliciter meretricibus sed meretricibus inpuratis. Diserte enim Hesychius κασαλβῶς, πόρνη ισχροποιος, atque adeo vetula. Cui ut ait ille, re ambo anckιm sit. Rem dignam Graecis hominibus, qui nihil parcebant Faber. 1152. Qui versus hunc sequuntur, ita corrupti

sunt, ut eorum interpretationem minime tentandam arbitrer. Sensum tamen, quem expiscatu sum, X-

ponam: Si nihi cum illis esulis res habenda erit, di faxint, o in ipsis aditu putridae paludis repentaenetoriam tum denique oscios inici aniculae os, Pectu S, Eutremquctricantes, et crura ac pedes in et OpiiDnb munientes, Ut sint colla lagenarum, illam sepulcro me,statuant pro lecat . Mirabor si qui me liora dixerint. Faber. θάψαιμ ἐν αυrco τω στόματι ης etc. optime vetus editio Scaliger Excerpta ἐν orbμε στόματι. Faber. θάψαιμ' ἐν Scr1b θάψαι μον Infinitivus pro imperativo fidem monet Hotib.J, aut ellipsis verbi alicuius, ut saepe alias BergLII 55. καὶ την ανυ θεν n Sic bene cod. Vulgo και

n Videtur Iegondum καὶ τηνδ ανωθεν. et rum vult vetulam hau statui iri mulo tanquam στηλην columnam aut

833쪽

IN ARIsTOPHANIS ECCLESIΛZusAs. 8i Imων sine ullo sensu. Intelligendum est adolescentem haec ad spectatores conuersum dicere oratio ellipti

altera κάτω Cf. 1155 6. In alterius igitur, quae sub te iacebit, ipso στόματι ne ρβολος cremari se ilibet adolescens, si quid acciderit, ita ut ipsa anus eadem Pereat alteram superiorem pice oblini iubet et plumbo circumfundi, tanquam ampullam bustuariam. HO. lib. Corrige typothetae errorem σοὐ pro του in Inuern. editione. 1155 μολυβδοχοησαντες. Vt grauitas plumbi basin

firmet, ne a Vento prosternatur Bergi.

1157. Venit ancilla ex conuiuio Bergi. II 58. αἴτη τε μοι. Legam Potius αύτη 'uri. ergi. 1159. i 114. Br. υμεῖς. Ad horum, qui nunc

primum videtur apparere Bergi. σαι πύogor ἐπὶ ταῖσδε ταῖς θύραις. In cod. σαι cis x επι αῖσι θύμφαις. In impressis, σαι παρέστατ et ταῖσι θύραις- Voram lectionem restituimus Brutich. II 6O. ι γείτονες θ παντες. Si est in cod. qui,

ut impressi, in versus fine mendosus est. Sic illi et cod. Rau. habent: οἱ γείτονες τε πάντες ι ων δημοτῶν M. quod quidquid Faber censuerit, ineptum est. Ni unCh. 1162. 11Ο9. N. μεμυρωμαι Sic etiam habet Suida V. απανθήσαντα, et v. μεμυρωμαι At Athenaeus L. V. c. 15. p. 69 I. T. V. p. 25. locum hunc citans, legit μεμύρισμαι quae sitatior est forma. runck qui intextum recepit. , a μυρίζεσθαι. uster. 1165. περπέπαικεν αὐ τούτων. In Cod. μεπἐπαικε

νυν αυτῶν. rurich. potius, quia ipse est αγαμος adolescens, κόρην λουτροφύρον.

de qua re Pollux ΙΙΙ. 66 Bergi. Aut l. o IHυθεν, aut subinteli. τινας. ReiSh. o Bene; nam inter vicinos illi erant cari magis, qui e eodem demo seu Populo oriundi Faber.

834쪽

81 COMMENTARIIa 164. Φασια. De vino Pliniis, Ilio, etc. suse AthenaeUS T. I. p. io 7. . Faber. Respexit ad h. l. ollux X. 12 sed ubi pro Eccles male laudatur fabula Achai n. c Noster supra ad 526. Nis. De vino Thasio. cuius fragrantiam hic maiorem dicit, quam odor sit

unguentorum, etiam in Pluto Io 22. Vbi cuna vetula dixisset: ζειν τε η χρόας ἐφασκεν ηδύ μου alter in Suit: ει Θάσιον εν χεις, εἰκότως γε in Λία. Et in Lysistr. 196. Θάnιον οἱ νου σταμνίον VbIMOX καὶ μάν ποτόodes αθυταὶ τον Κάστορα. ergL1166. ἀπανθησαντα Catat h. I. Surdas V. απαν θη- σαντα. Ceterum miror quare Faber π hic verterit

c refcentia cum potius agnificet, ita forem et odorem amiserunt. defore sisentia Sergi.J s. πέμπτατο. Sic vulgo. Scribendum πέπτHo. timch in Supplem Tacite sequutus est In uern. 1167. Anus bibacula apud Plautum Curcul. I. 2.

Nam omnium Vnguentum Odor prae tuo, nautea est.

congessit Taylorus in Indice Attico ad Lysiam p. 917.J. tam et fi haec loquendi ratio Atticis propria non est, sed apud quo suis scriptores obuia. Homerus n. β . 409. ἡδεε γάρ κατα υμὰν άθελψεὰν, ως ἐπονεῖτο.

p Haud dubie legendum ἐκλεγομενoe ita alicubi memini I gere. Faber. σμην , 7. Notat virium ἀνθοσμίαν. Res nota est. Idem. ς Ait quidam ex interpretibus EtlatusJ, hoc dictum esse

καινο πρεπεστερον nescio dominum bibi; sed homo meus somniabat. Nam millies eo modo ooertus est Aristoph. neque alite orianes Aidici Sio centies Iautus, sic o Teiitius Faber.

835쪽

ὀσσόμενος πατέρ ἐσθλον ἐνὶ φρεσὶν ει ποθεν

Brunch. II7I. τηλεμης που τημ ης, herae meae. Sic Pl. 4. εω κεκτημένω, het O. ΓιmCh. Hun locum attulerat Bettat. της με . Ite iS . 1 I72. μεῖνο α εξευρεῖν δοκεῖς. Sic omnino legendum. Vulgo μῖν γαλε ευρειν θοκεῖς. Primo istud γαρ prorsus absurde laic positum. Deinde iis adssit par ticula, i , Verbum εξευρεῖν nihil aliud significare potexit quam 3'eyer 'e, quod falsum est; at cum illa fataturi significationem induit. Etiam me ἄν res ui1Canotis fima. id not. ad i. do qua ex fabula hoc et iam exeinplum notabo v. 65. καὶ τι άν νομιζετον κακον

ἐργάσασθαι μεῖ ν άνθρώπους Vbi infiniri ut oristo significationem futuri particula A tribuit inunc . 11 6. ii Si. r. μῶλλον ὀλβιο ερος r). Compa-

Tatiuus auctu Per pleonasmum. Sic Euripides Hecuba 577. θαιων δ αν, μαλλον ευτυχέστερος η ζῶν. τὰ γαμή i μη καλως, μίγας πόνος. lautus in lepidissimo Menaechinorum prologo 55. Nam nisi qui argentum dederit, nugas egerit, qui dederit, magis maiores nugas egerit. Et V. 6. 15. nam magis multo Patior facilius verba Brunc . 3177. πλειον η τρισμυρίων. Nempe una cum inquilinis Athenaeus p. 272. Κτησικλης δ' ἐν τρίτη ρυ-

ωικῶν, τῆ δεκατηχρος τοῖς κατον, φησιν, λυμπιάδι 'A θη- νησιν ξετασμόν γενέσθαι rio ημητρίου του Φαληρέως των καTOικουντων την Ἀττικην καὶ εὐρεθηναι Ἀθηναίους

μἐν δισμυρίους προς τοῖς χιλίοις, μετοίκοt ὁ μυρίους. Bergi Vide mihi Athenas eursii, qui huius loci 11Ora meminerat Faber De numero ciuium V. BOeclis. Siaatshausti der Athener I P. 56.

ν μαλλον ὀλβιωτερος Magis heatior. Ite voteros loquebantur. Ita Huutus, Catullus, et Graeci Passim Faber.

836쪽

8 14 COMMENTARIT 11 78 οὐ Μεδειπν κας. . Praeter expectationem;

tunc enim beatia esset, si Coenasset Bergi. Eadem ex Schol. monuerat Faber. 1i 85. ταςδε τὼς μείρακας. Scortilla, quibus con

non sine participio verbi substantiu dici. Satis hoc

r furatum ab Ersurdito ibid. p. 5 O. Schaefer ad nos. Ell. p. 85. HeindOrf. ad Platon Gorg. p. 39O. et aliis. ii 87. κριεων. Intellige iudices, qui iurati sententiam ferebant de fabulis. Testimonia ira aliis conioediis asstim Faber δείρωσε βλε πη Fauorem suum alicui accommodet, alio respiciens quam quo deceat. Idem 1183. μεσημων. Posset legi, μεθ' υμων. Faber.

1iso. 1145. r. και η ci ραλείη εις Vulgo παραλείφνς. Cura Ch. Παραλεί pii reuocauit Inuern non recte, ut videtur. Cf. Schaefer ad Schol. Apollon. Rhod. p. 4O7. et dyGn Omicos p. 1 13.1IO. iasio. N. 1143. Br. ην iam nisιν οἴκαδε. Iaeter expectationem O etiam . Omnes enim iam putabant se foris coenaturos. Vide Lysistr. IO7S. Be gl. Iocus praeter exspectationem, quales sunt in Lysistrata Iori. 2ID frequentesque aliis in comoediis. Sic clatiditur Plauti Stichus: Intro hinc abeamus. Nim Ciam saltatium satis pro Vino est. Vos spectatores. plaudite, atque ite ad vos comissatium ΓΗ. l. attulerat

Fiaber J Confer finem seudoli et Rudentis Munck.ia 95. Cod. Rau. i δετοι. Reifig. I. P. 134. tacite scripsit ἐχω σέ τοι. II 96. διπιτριβεις εχων More Atticorum istud iων est παρελκον Eaber. Supra 851. τί γαρ στηκ ἔχων; Bergi Cf. Ruhnhen ad Timaeum P. 258. 1198. μέλος μελλοδειπνικόν Melos, quod accinitur ad futuram coenam Faber Quod coenaturis C-

Cinitur, a μέλλω, Vt μελλονικιῆν in V. 6 O. Bergi.

837쪽

IM ARISTOPHANIS ECCLESIAZusAs. 815μελλ. Sic scribendum esse, recte monuit Bisetus. Priores enim edd. habent μελod. Per Vnum , inuit m

tro. itfier. 1199. Poeta loquitur dein duo semichori scenam claudent. Faber Versus hic, Ut sequentes tetiameter trochaicus est debet et, cui tres desunt syllabae. Hoc usterus obseruat Versum 1 Complet: σμικsόνεστιν, ο ιο ποθέσθαι τοῖς κριταῖσι βουλ0μαι. Cunck.

κριταῖοι Eos intellige, qui de pretio fabularum earumque praestantia sententiam ferebant. Faber. 2O - 2O7. Stropha haec est, cui respondent versus I 2O3 - 1224. sed ita emendati:

τάχα

hirci ridicule vocat lumbum animalis. HOtib.

12OO. τοῖς σοφοῖς μεν - Vulgo τοῖς σοφοῖσι μεν. Brunch. Correxerat iam Scaliger. μεμνημένοις. Si Crecte Inuerra. haud dubie e Rav. V. Reifig. I. p. 42. qui S. Monac lectionem μεμνημενος Commemorat. I 2OI. Propter dactylum Porson Praef. ad Hecub. p. XLV. Caritabrig. Corrigit δια το γελῶν. I ei fig. I. P. 145. δια ro γελων. δια monosyllabum esse monet Hermania. Elem doctr metae P. 56.

838쪽

816 COMMENTARIT

12O2. σχεδον παντας ). Versum hunc In prio1 enaeo apographo scripseram. Ostea quum fabulam quantum potest emendatam nitidius describerem, ut ad id exemplum operae typos ordinarent, Contigit mihi, quod olim librariis saepe quia tres continuiversus eadem voce ἐμ Claudebantur aberrauit oculus meus, versumque uia transgressus sum quod nec a limaduerti, quum madidum e prelo folium semel iterumque et tertio corrigerem, licet suo loco numeaeus 116O positus esset, iCque inter illum et praecedentem numerum re tantum essent versus, qui quatuor esse debebant. Etiam quum versionem reconcinnarem, quia teXtum meum ob oculos habebam,

nec illius versus omissio tui cam sententiam redde bat, nullam eius rationem habui. Demum quum has notas scribo, quam imprudens Comico feci iniuriam, eius conscius fio, Cuius ne naihi actio intentetur, folium hoc typis iterum describi iubeo. At versionis ad marginem reponat lector Itaque, ni fallor, fere omnes de rare ferre sententiam iubeo Brunci.

12O5. μηδε τον κληρον γενέσθαι μηδεν ῆμῖν αἴτιον. Vulgo comma est post γενεσθαι, quod Faber est sectatus in versione; sed Hon debet este, ut Iton est in ed. Far-xei. Vertendum itaque Aec fortem esse causam nobis cultisquam mali, quod eniPe ante ceteros sorte ducitis in Jcenam prodit. Alias locum recte exponit Faber Bergi. 12oέ. ii 59. Br. τι προεἰληχ t). Vno die Atlienis plures diuersorum poetarum exhibebantur Populos Recto et χαριέντως fere nim sempor tiplici spectato

muri genere Constat theatrum aut eorum scilicet, quos o

φους OCat, id est apientea, κριτικοῖς, et qui carminis o nitatem dignosceres possunt aut eorum tantum, qui ut ob. IIectent animum, si quid festiuum ridiculumque ab histrio

ne dicatur, auditum venere: quamobrem σχεδον παντας.

Nam nutri uiae, seruuli, et qui sunt illius modi, eorum omnium Ουδεὶς λόγος. Faber. t Id est, quod primus hic clxorus anto aeteros fori ductus in scenam prodiit ex quo id apparet, quod nostri homines vi Credant, postremum fabulae chorum non semper

cum tabula ipsa continuatum; quod et Iocusricidam Vn-

839쪽

IN ARISTOPHΑΝΙς ECCLESIAZvs As. 8I7 fabulae, quarum in commissione sorte ducebant Chori ordinem, quo alii post alios prodirent. Ex hoc loco apparet meliorem illius chori fuisse conditionem, qui

prodiret postremus, quia recens illius memoria et voluptas iudicum animis inhaerens, priorum mertia obliterabat. Hinc facete Comicus iudices Orat, ne male moratas meretriculas imitentur, quae benefactorum meminisse non Olent, nisi quae postrema acceperunt De fabularum commissionibus Athenis fieri solitis, legisse operae pretium fuerit, quae vir ingeniosus et elegantissimae doctrinae commentatus est in Actis Academiae nostrae T. XXXIX. p. II. Briarich. 12O5. μη 'πιορκεῖν. Ilirati enim iudices sententiam ferebant, ut alibi dictum Taber. 12Og et sqq. ἄρα δη, ἰλαι γυναῖκες,

si δε αὐτ ἀκροασάμεν0 ταχύ καὶ ταχέως

πίοι ostendit. Cum autem ita sori ouenisset, ut Aristoph. Chorus Thrius iuberetiri prodire , erat ii timeret poeta ;ne videlicet, qui posterilis venirent 1iam plures poetao simul certabant, ut ex Didas aliis Conticorum TragiCorum- illi Constat, te non e scriptore anonyatio Scaligeroa olympiadum ne illi, inquam, sibi palmam praeriperent, vel eo ipso tantum, quod recens illoriim temoTia et vo-hiptas in spoctatorum anunis Issent Lepide itaqtie addit:

Comm. in Aristoph. T. IV. Psi

840쪽

818 co MMENTARII λάβε τρυβλίον ειτα κόνιε λαβων λεκιβόν γ,

Inter haec nihil fere mutandum fuit. Addidi α

V Bruncli, orιzργματο In λείψανα si μυ πρόστριμμα τε σιλφίων. V. 15, 6, 7 8. Hi quatuor sunt Anapaestici Pindarici Vid. Gaisford ad Hephaesit p. 291. V. g. Bau. κόνισαι λαβων. Dedi κυνιε λαβων. tenim κόν εest amphibrachys. Vid. Blom fiet d. ad Pers. 68 in Glossario Male igitur Vulgo λαβον κονίσας. Quod ad catalogum illuna ciborum, iiihil est quod legentem

moretur praeter our εκεφαλλω et βαφη τραγανο- quod ad lineam laterpolitam, meminerit lector eam esse voces, non syllabas, disiuncturam, ideoque non appi clam esse ad finem versuum 15, 4 et 5. ne κοσσυφO, ἔριστερ- et πελεια intersecarentur. V. 24. Reposui

ἐπινίκιον. is scitur επι ἰκη e Lys. 29 . G. Burge F. in Clastica Ioumal r. XXVIII p. 25 sq. I 2ο9. εἴπερ μελλομεν et χρημα δραν. Si hoc acturaesumus supra tuo. και γαρ το χρημ ἐργά rαι Bergi Iulo. πανατινε, R i8h. snt ιαωρ. Ergo Cretici rhythmi exerit plum in iis versibus habemus, qui OV sequuntur. Taber. 32 15. λαγαράς. Vacuas, quia nondum comederant. Bitatus ter LI 2 i5. ii 69. Br. Ad tunc locum respexisse credo

Eustathium cuius verba proferam o Conamentario in Illiad Um p. 12 7 . στευν i, ως, ει και μηρυς η φιλεῖ χρησθαι Πυλι συνοδεοις λέξεσιν, αλλ' οἱ μει ἐκεῖνον in λεο-

라틴어 텍스트