Comoediae;

821쪽

quod obseruaui ad I. 9 2. Pellime vulgo legitur, κλῆε, D. Brutich. Veram Cripturam Cod. Rau dehe mus. Proxime ad Veruria et g l. Hi versus non est integer esset autem si pro λαε σύ scriberetur λήων

1o75. Haec omnia, quae ad descens iubet anum apparare, ad funerum ritu pertine ut, quorum plerique etiamnum nobis obseruantur, ab ulti in antiqui tale transsumti. Quibus ista minus nota sunt Nirch- mannum adeant. Tun h. Aio σείρἴσαι Quia vetula dixerat necesse esse, Ut Cum ipsa coii cumbat adole scens iste iubet an cubile parare, sed non geniale profecto verum ubi Vetula sola Cubet θανάro, ἐν λημα, ut loquitii supra 9Oo. Nam haec Omnia, quae iubet vetulam facere, spectant ad apparatiam funeris Ler L

τῆς ὀριγάνου . Ad hunc locum Comici respexit Ely

Phrynichum Beli heri I. 56, 28. ΝO te hic etiam Le-Ctor, mortuis riganum substerni soli iam fuisse. Nam de apparatu funeris totus hic locus intelligendus est.

1O77. ταινίωσαι Schol. στεφάνωσαι οἱ νεκροι. Nempe mortui coronabantur, Ut dictum supra 554.ώσπερε προκείμενον μονονου στεφανώσασ' υδ' ἐπιθεῖσα

ληκυθον. Vbi itidem In ullae apponi solitae mentio est, ut hic Bergi. παράθου τα λγηκύθους. Mortuis nimirum lecythc siue ampullae apponi solebant ut Pa-ν Diomodos Thrax qui ab Hercule etc. hospites cogehat ut eum filia us suis συνουσιάζοιεν. Itaque, si Veneri placet, Diomedea nece itas, erat ututa necessitas, κατά Catullum Faber. Minio obserua morem apparandi funeris singulas partes alibi alias tetigit Aristophanes. Locus studio1 ohsertrandus vani vel hinc discas quam vetera sint ea, quae hodie que apud plerosque Christianos usurpantur lecythi, rnu lae aquae, Ceret, et cetera alia, quae tam hona antiquitate digna runt. Fabar.

822쪽

8OO COMMENTARII

tet etiam ex loco simili in hac ipsa fabula 554. Huc etiam spectat illud, quod legitur paulo superius 88.

ὀσεις νεκροῖσι ζωγραφε τάς ληκύθους. Rus.1073. io 25. H. ύδατός τε κατάθου τούστρακον πρὸ Ψ θίθας Loci huius meminit Suidas V. 6ὐοτρακον. Pro καθαρου imo καταρου autem Vt d. Genev habet, ex edd. Vetustioribus reposuimus κατάθου. Quod autem ad sensum loci huius adtinet; sciendum est. ante fores funestarum aedium olim poni solitum fuisse vas fictile, aqua lustrali plenum, qua quisque ex aedibus illis exiens, purificationis gratia sese aspergebat. as illud appellabatur σερακον, Vt non solum ex loco hoc Comici, sed etiam aliis scriptoribus constat. Pol lux VIII. 65. o ἐπι την οἰκίαν του πενθούνzo ά ιικνούμε

Lector, vas illud aquae lustralis etiam vocatum fuisse αρδάνιον quod testatur quoque Hesychius V άρδανίαι, et Suidas v. ρδάνιον. Idem Hesychius nos docet, vas illud etiam dictum fuisse πηγα ον Πηγαῖον inquit, τ οστμακον, ὁ καιάρδάνιον μοίως λέγεται. Idetur nimirum respexisse ad locuti illum Eurip. Alces. d. πυλων πάροιθε δ χυ ορῶ

Vide No etiam ad Suidam V. Ουστρακον s. Io 79. iO54. r. στεινάνην F recte Husterus a)accipit de corona, quae mortuis imponebator Vide supra v. 559. Notissimus est hic funerum ritus. At in iis quis fuerit cribri usus, nescio an quispiam tra diderit. Nec tamen idcirco deprauata esse Graeculi

riam. Fortasse tamen et ad morem Coronandi mortuoSaeeferri queat, et res nota est. Fiaber Malim Vetere: Oronam. Quia adolescens dixerat ταινίωσαι, quod ex ται

νία, fasti capitis, haec dicit imo etiam coronam adhuc emes mihi Bergi. a Per στενάνην hic simplicito intelligo coronam, quae mor tuis ornatus gratia imponebatur. Uer.

823쪽

IM ARISTOPHANIS ECCLESIAEusAs. o I verba crediderim. Voci στεφάνην totam adposuit iado κοσκίνου, quia meminerat illud ii omen o sensa

alicubi legisse. Sic accipi possit apud Oppianiam αλ.

ωυα ενδον λωῆς. Sed hoc nihil ad poetam nostraim facit, coaevosque scriptores Atticos quorum haud scio an apud ullum nomen σεεφάνη cribruin significans Occurrat Brutich. in Supplem. 1O8ο a ην περι=i γε no rων κηρίων. Sic optime cod. Vulgo 1ne metro et sensu ν περί γε που Tων 1i-

οἱων. Si consumtis cereis superses sis. Quod Faber

dederat, praeterea etiam, i qui O us cereis, Inant: ineptum est et a quidem est in Graecis. At suspectum est mihi κηρίων, quod nulli bi legisse memini ea significatione, quam huius loci sententia flagitat nempe pro cerei candeli8. Scribendum κηρίνων, et notanda ellipsis substantiui λυμπίδων Antipater Thessal. Epigram ni XIII.: λαμπαθα us0χίτωνα, μόνου τυφήρεα λύχνον

Candelae istae e papyro vel scirpi cortice fiebant cera circumdato. Vide Salmasium in Plin. Xerc. p. ob. extrema et Harduimirn ad ista litati T. ΙΙ. . O. edit in fol. Scirpi fragiles palustresque, ad tegulum, tegetesque, e quibus detracto Ortice candelae lumi-m Nullus fere in hac comoedia locus o Iliam hi peius ia-huit, ain nullus omnino fensus erui potest; deinde togversiis ipse stat. Sed tamen cum superiora saepius legis ferri, praesertim vero illa ιρωνευοντος γραόλου Verba: μην νοσει- καὶ etεφάνην ἐμοί. Tu scilicet cribrtim , t funeraria supellex uis orianthus numeris conset, mihi eme o adolescens: Ain tu cribrum, truluit ille ne te quaeso ea res folicitam habeat. Neque enim modo cribrum tibi en/ptum dabo, sed insuper, cereis optis si, hos iam habebis. Quamobrem libenter rescripsi γῆ-o Λί ηνπερ δεῖ γε πσυτων κηρίων. Quae an Pera lectio sit, qui dubitabit, is me- Iiora det, etc. Ceterum, ne quis tricetur, istit ηνπερ γε sciat esse Ἀττικέ, τατον nam lemini me non uno IOCOBpud Platori et Xenophoni legere, Faber Satis bene videtur aher correxisso P etc. sed pro κηρίων censeo κει- ριων. sunt fasciae iti funere necessariae. vid. Cuperi ob seruati. Et quod sequitur διαπεσKσθαι. tqui re dilaῖ- suras Constringimus fasciis Relah.

824쪽

nibus et finieribus seruiunt Ibi meritomarduinus

uxorem, Ut notum e Tragoediis Lergi. 1o83. d. nuper hi Praemisit P. quod recte abest in Aldina, Farrei et Iunii Na. Bergi. τόνδε τυνωόμου. Et falsum sit et ineptum est nec enim Jesten illam inuenerat. Dein legem reprehendit, multaque e illius obseruatione prouentura esse pericula demonstrat. Multis nescio cui quidem ante me er-xor Riboluit, sed, ut Varias illorum molitiones taceam, dicam libere et Vere, nihil egerunt tamen. Tribus verbis rem trans a Ctam dabo. Adolescentula duobus abhinc versibus dixerat, G εἰ καταστήσεσθε τουτον τὰ νόμον, την γην Πασαν Οἰδιποδων εμπλήσετε. Quo

dictum, si quid Via quam aliud legem illam labefactabat quamobrem dolore percita anus respondet: impiata hanc rationern scilicet prae inuidi excogiatasti. Quod et Verum et neCessarium est. Legendum itaque τόνδε τον λόγον. Illa autem vox νόμον defluxit per incogitantiam exscriptoris ex Versu paulo superiori, vii antea monui FabeΓ τονδὲ τον λόγον. Sic recte Faber Vulgo τόνδε τον νόμον. runc . IO91. ω γλυκέ-ατον. Plaut. Curcul A. I. c. r. Egon apicidarum opera congestum Ora feratar, ex

dulci oriuntium, melliculo dulci meo Quo loco prius illud dulci favum significat. Ocum ipsum ad i. Alibi quoque ibid. I. 5. 8.J Haud recust quin mih ι

malest, mel meum. Eaber.

b τεθνήξεσθαι Schol. bene. Sed videtur voce media usus

esse, quae decumbere et mori significat. Ita τω caderes usus est lautus in uinctiliaria I. , 16.J Ca. Sine cadere me. De Sino fe et hoc quod mihi in manu in cades, non cades, quin cadam tecum. Dun ea dicebat Delpluum. Rut φορμίσιον suum, aut ὀρθαγόραν Callidamatis manu tati- gehat. Taber.

825쪽

11 Oo. π της Si Vett edd. o δ' Nust Bergi Br. . Reticentia seu nos πησις aliquid enim grati ius ditacere voluit; itaque in interpretatione mea asteriscos tantum posui Faber o λλ' υκ θω λλ' ὐνόμος χκει. Ita solent qui legem praetendunt Lysia Eratosth. p. 23.J υκ γω σε 1ro κχειῶ, άλλ ἡ της πόλεως νόμος Bergi.

e Idem intelligit, quod in LX tr. 23. χρημα παχυ DCauit.

Plautus in Cosma V. 2, 28. Oh erat miaximum. Nequo enim quidwarn turhandum, quod facit oueta. Sic et alibi sibid. 36. J, Ilia, quidquid erat, rari de erat. Uber. si Quid velit salis Oxplicat versio nostra Nam γράμματα OX Aristotelo et aliis Iuni leges scripta . Quid sit autem Proprie, olim explicauerat Hosychius, sed liodie lociis illo mutilus est. En ihi: γράμματα, τα γεγραμμόνα, καὶ συλλαβαὶ καὶ τα ζωγραφηματα liae nemini ignota sunt sodlonge aliud erat quod sequituri καὶ τα ἐν ταῖς δικαστικαῖς

φηφοις και . . . πογραφαί. Quid illa καὶ . . . Lege et supple, καὶ τά ἐν ταῖς δικαστικαῖς νηφοις τυπωματα, καὶ σπογραφαί. Dum liae traiisci ibo aliud viditaulo inferiuS. Γραμματίδεον, τὸ ἐν το πινακίδιον, τε μοιον γλαοσοκόμω λέγεται ὁ και πιστόλιον. Thitror legendum, γειαμ ματάδιον, ὀτἐ μ ν et πινακίδιον, τε Cum OC C- Centu δἐ χαρτίον μοιον γλωσσοκόμου λόγεται de καὶ, etc. Faber.

826쪽

8o, COIIIIENT AB IIphane ἐν Βατράχοις 2o8. demonstratur; neque ibi silent Scholia Faber Terribile quoddam erat Daemonium siue spectrum. Sergi. laudans etiam locum ex Ranis. II O2. ξ ἴματος φλύκταιναν. Recte et ingeniose Schol. cuius verba apposuit Bergi. , qui haec ideo diciJ putat, quod anu crocotio induta erat Faber. 11OI. Μαλακίων. Quasi nomen proprium hominis esset, ut Γλύκων Faber. Diminutiaum blandientis ut supra 977. ω γλύMBν Bergi.

ληκεν Bergi. 1 Io8. μη πλέον e) Σεσοῖμαι. ergL111 o. Io 65. r. άξιοχρεως. Sic perspicue et emendate Od. Vt recte edidit usterus. In prioribus editi erat ἀξιορχρεως quod defendit et genuinum censet Bergierus, quia alluditur ad oρχειρ. Sed sic portuisset αβιόρχεως. Verum hoc est ingenio abuti. Istud

αξι χρεως nihil aliud est, quam librarii vel typothetae

1115. ω 'Hράκλεις. Vt antea Vetulae II ereptus fuerat a puella, nondum Conspecta femina, cuius studio nunc Vetulae I eripitur, credit etiam puellam esse sed postquam eam intuitus est, cognouitquctarium etiam esse, et insuper altera foediorem, in has erumpit exclamationes. Non satis distinctae erant in prioribus editi tres vetulae quin etiam nescio an ullus editor suspicatus fuerit trinas eas esse Brutich. 1114. Pana inuocat, quia salaces sunt vetulae

istae, Corybantes f), quia furentibus similes, Dioscuros, ut ipsi Opem ferant. Bergi.

e Sed quid illud quod timet ne plus faciat non ausim dicere; sed asterisci, qui in interpretatione Tunt, id satis ostendunt Leg. μη πχεον γ' meto Faber. D Ex Luciani Timon apparet sed et id aliundo constat, Corrhante honis et Lecuudis 1ehus praefuisse Faber.

827쪽

malum anus est Faber.

II 17. νάπλεως ψιμυθ D. Eubuliis Comicus apud Athen. p. 57. 553. ἐπὶ τω προσωπω δ' αἱ τρίχες φορούμεναι ξασι πολιῶς, ἀνάπλεω φιμμυθίου. Nempe qu a facies adeo cerussata est, Crines eo pertingentes albore

inficiuntur. Ne quis inde colligat, mulieres tunc dealbare solitas capillos Bergi III 8. io65. N. 1075. Br. παρῶ των πλειονων. Si cod. quod e Suida bene reposuit usterus g . In

prioribus editi erat παρῶ τῶν νεκρoin, quod pur m Pu- tum est glossem a. Sic est apud Suidam: Ιλειονων,

ra lectio apti l Scholiastem etiam deprehendi poterat,

cuius verba ad deprauatum textum accoimmodata fuere scripserat Ille παρῶ ων πλειόνων, παραTων νεκρωννSed postquam τεκρων in teretum immigrauit, scholion

in uerterunt, quod sic Aldus edidit: παρα των νεκρων, παρά των πλειόνων tanquam . O νεκρων explicati Ono indiguisset. Iam stipitem esse portet, si qui non intelligat, qui glossae in causa fuero cur textu depravarentur ' Vide not. ad Ran. 874. Eustathius initio

g παρα των νεκρων. V rsus corrupis itaqus vel silento Scitot facile fuit emendare, παρ των πλειόνων nam Plures sunt mortui. Hesychius, Plautus, ausanias P. 62. sed horum piget Faber παρὰ των πλειόνων Si Tecte ha et Suidas, πλειόνων unde IoClim hian emendaui Inus. Priores enim editi male habent, παρὰ των νεκρων, vel metro lectionem hanc falsi Conuincente. εκρων autem est glossa et interpretatio Og πλειόνων, qua , vel temeritate, Vel negligentia librariorum, locum authenticae vociSin teXtu ocCupauerat, sed de hoc errato iam pridem etiam eruditos ante Nos monuit vir excollentis doctrinae et iudicii Gulielmus Cantortis Nouar. qct. Lib. IV . . 18. Quod Rutem ad vocem πλείονες adtinet, eam aliquando signifi-Care mortuos constat. Notum est ian ita rem Oraculam, Aesymno egarens redditum, quod refert Pausanias Lib. I Q. 5. Mεγαρέας ε πράξειν, ην μετὰ των πλειόνων βουλευGωνζαι. Eam enim oraculi mentem fuisse, Pausanias in

sinitentibus docet. Aliud huius sigilificationis exemplum ex Aristide adducit G. Canterus loco laudato Lus. Repetiit haec Aetat.

828쪽

iaae. Huic versu praeponi debuit Piso A. Sequenti vero Piso T. Quippe Anus I iam antea

adolescentem Ollicitauerat, Vt secum esset, quocirca ei dicit: ἐμοὶ γα ἀκολουθεῖν π εω καr TOν νομον. lam Anus III quae postrema superuenit omnium foedistima est, quod ex iis intelligitur, quae dicit Adolescens V. 1Ο69. si 114.J. Ide excipit illa: οὐκ ην ἐτέρα γε γραῖς ἐά αισχlio ψαι i. rurich. 1126. Lege cum Atticismi, tum euphoniae gratia, ταδὶ δε σοι ποιητδεν. runck in Supplem.

1127. ποτέρας προτέρας Ουν κατελύσας Fabere utram vestrum priorem hinc abigam Male. Non animaduertit enim o κατελαDνειν hi esse verbum rei venereae, idemque ignificare, quod interdum simplex ἐλαυνειν. i. e. lilbagitare. Si supra in Pace 7IO. κατελάσας της Ἀώρας. i. e. sutagitata Opora: meretrice nimirum sic dicta. Eundem locum attulit Bergi. JAd posteriorem hunc locum Comici quod obiter moneo respexit Aelia D. pist. VII. ubi ait: της πώρας

Ουν κατωγε σας, τί δικῶ Sed pro καταγελασας ex Icto loco Cornici nostri rescribendum ibi esse καὶελασας,

nemo dubitabit, qui Aelianum ipsum inspicere voluerit. Aia ser. 1129. h io84. Br. Vulgo sic legitur hic versus:

In cod. scriptum ν ά Λία μ' ψῆ Sed quid, malum, sibi vult istud siue in Βία, siue ἀοία, quod nemo non videt e sequenti versu huc retractum fuisse Ath 113o Versi proximo superiori dixerat Adolescens: ην νη- γ φν' Ita et hic ego in Λία . Venustatem huius cognoscent elegantiores homines Taber.

829쪽

Soloece in imprestis iii Aία, in negatiua phrasi adhi- , ita particula affirmativa. Ista μ et τὰ saepissime

Permutantur, quod Praeter superiorem notana Osten

dunt notata ad Lys. 465. l. 76έ. Brunc .

Ilo 1. πορθμῆς Πορθμευς, πλοπῆρ, ναῖς κωπη, δικωπειν etc. verba Venere sunt μεταφορικως Faber.

minis scripturam adstruit hic Comici locus. Eiusdem Cannoni decreti mentini Xennophon Hellen. I. sub

i Καννώνου. Alii Καννο που, alii πανώ ron male Legon dum enim Koννωνου. Ait autem iratus, difficit inueniri posse, quis hic fiterit o tamen scio relegisso alicubi fodnun quidei haud sane mentini. Locurri autem ristophanis explicabo , qui naultis longe difficillimus videtur. Ait Schol decrotum a Connon scriptum fuisse, ut qui in crimine εισαγγελίας deprensus esset, is causam diceret ἔκατέρωθεν κατεχόμενος nam quae ibi mox leguntur corrupta sunt. Itaque quod Connonus decreti erat, ut eiusmodi reus causam diceret, et ses in iudicio defenderet κατέρω θεν κατεχόμενος, id innuit Aristophanes per vocem διαλελημμένος. Erant enim huic adoles orati ot a dextra et a sinistra Αnus duae ex quo apDaret huius Ioci gratia. is addi etiam poterunt quae ala HarpoCratione ad voCem εἰσαγγελία dicuntur. Faber Ad h. l. Comici procul dubio vespexit Hesych. ubi ait: αννόνου lege Καννωνου, ex ) φῆψισμα etc. Forte etiam huc spectat locus ille Xenopia. Ἀλλήνικ. Lib. I. in fili. γραφε etc. Quin de uno eodemque annon set Aristoph et Xenoph. intelligondi sint, non dubito. Vtrum vero do eodem quoque psephismate uterque loquatur, pro certo affirmar non ausim. Caeterum fine altem patet, αννωνος verunt fuisse viri illius nomen Non autem Koννωνος, ut Faber volebat quippe cui

Io C re noras adducta non venerant in nientem. Praeterea

Suida V. εισαγγελία, hi loci huius inseminit, habet otiam καννυ νου sier. Aliorium detorquet verba Decreti a Cannon scripti. Aetat.

830쪽

λεμος, γραφε γνωμην, κατα του Καννωνου ψηφισμα κρίνεσθαι τους ἄνδρας θίχα καστ0ν η δε της Βουλος ην, μιῆ ψηψω παντας μένειν. In Reg. Od. recte scriptum est Καννώνου. Si eiusdem crimitiis plures essent rei, Cannoni decreto cautum erat, ut singulorum seorsum Caiisa cognos retur e facete adludit Comicus nonen in aliud decretum in animo habuit. Iuxta Cannoni decretum ait adolescens sibi impositam esse necessitatem δίχα κ/στην, non κρίνειν itι dicare, sed βινεῖν PerInolere. Iocus in eo Consistit, quod quum in decreto esset reos διειλημμένους απολογεῖσθαι, eo si causam dicere, adolescens dicat se διαλελημμενον tanquam in illers diductuni binis subantibus vetulissimul morigeraturum. Mendose in cod. scriptum κα- τα το ιαγόρου σαφῶς. Brutich. 156. δικωπεῖν λ). Metaphorice V η ἐν ἐλαυνο-

με κη λαθρloις ἐρετμοῖς, ό ν ἐλαύνων. Quem locum citaui supra ad 59. Bergi. 1io 7 Citat Suidas V. βολβος. U. βολβῶν Sunt enim irritamenta Veneris Athenaeus p. 65. BezLJ, Schol. alii taber. 1 i59. ἐλκόμενος Sic bene cod. Vulgo εἰαι

Bram h ουδεν ἔσται σοι πλέον Arbitror hanc anum

alloqui alteram: ihil plus sicies narra tectιm nain lecto ero cum adolesi entulo. Quod sequentia probent: - μη προς θεῶν etc. Faber. II 4O. ξυνεσπεσοῖμαι. V ra tecum irrumpam in aedes Bergi. II 46. 1093. H. Φρυνη. Vetula quaedam Bergi. Non illam decantatam Phrynem intellige; sed utidam anum. Fraber. Hoc nomine meretrices fuero

complures. Adluditur hic forte ad φρύνη se φρῖνος, Maod rubetam Meneno am significati runck λήκυθον

E Id alii dicebant, δικωπῖαν 1κειν. Lucian. Τ. I. p. 49o. JQuid autem intelligat per δικωπει, , facile est ad intelli

gendum ex notitia superiori ad vocem πορθμης, scilicet ἀμφοτέραν ην γραυν ἐλαοαι. Nam et agitare remum dici-m . et aliud etiam. Faber.

라틴어 텍스트