Albii Tibulli equitis rom. quae exstant : ad fidem veterum membranarum sedulo castigata : accedunt notae, cum variar. lectionum libello, & terni indices : quorum primus omnes voces Tibullianas complectitur

11쪽

probus ac pius. Accedebat princeps editio, Venetiis

procurata A. 147 F. Nec parum profuerant variantis

1cripturae excerpta, praecipue ab Achille Statio Jano Gebhardo prodita. Sed plura majora nobis suppeditavit amicorum propensa benignitas , suis hic laudibus haudquaquam defraudanda. Binos codices mihi tale nulli expetenti ultro obtulit Vir Amplissimus Joannes de

iit, urbi Dordracenae nuper a tabulario, ex illis sitis inmensis thesauris, quorum usum, qua erat Orum comitate atque ossiciosa humanitate , omnibus Musarum cultoribus quasi communem reddiderat. Heinsiana omnia, non minimum decus hujus editionis, e biblioth

ca Viri Amplissimi Caroli Crucii, Consulis Lugdune

sis, depromta sunt ad quae etiam pertinent Recognitiones Antonii Perr i loco non sito positae in indiculo veterum librorum. Illa vero, cum bona fratris sui venia, nobiscum communicavit Clarissimus Vir Petrus Burmannus, egregius ille pereuntium literarum stator ac vindex, quem ego in germani fratris loco non solum diligo, verum etiam amo Coibertini codicis variantes lectiones

Lutetiae diligentissime excerpsit Vir Reverendus, is stissimo studiorum cultu insignis Jacobus Gallaeus, Campensis ecclesiae pastor disertissimus ac vigilantissimus. Beneficio ejusdem Gallaei debemus excerpta ab Antonio Clementio conlecta ex editione, quae Regii Lepidi prodiit A. 1 81. itemque ex editione Brixiensi A. 1 88 ad cujus posterioris oras adleverat docta manus, sed nobis parum nota, diversas temones ex codice manuscripto excerptas. Joannes Utricus eurerus, Vir doctissimus atque officiosissimus, misit ad nos Oxonio usque varias lectio-

12쪽

lectiones e codice Gulielmi Laudi, Archiepiscopi Camtuariensis, descriptas nec non variantes in Tibullo lectiones e libris scriptis excerptas ab M. Antonio Poccho. Nos Viris praestantissimis publice gratias agimus, paria ossicia libenter praestituri, ubi locus Moccasio poposcerint. His autem manipulis instructi quid effecerimus, non est nostri pudoris palam actare. Tutemet , mi Lector, videbis, si cum aliis editionibus hanc nostram Opellam conferre non piguerit. Conjecturis admodum parce indulsimus, nec nisi certissimis, quae se facile yrobent vel morosis Timonibus. In ceteris libros secuti sumus, quamvis saepe parum concordes, interdum 3,absurdos. Sed hic judicii res erat. Tu vale, laboribus nostris perstuere.

13쪽

CLARORUM VIRORUM

A ULIO TIBULLO

JUDICIA.

P. Ovidius Naso L. 3. Amor. Eleg. 9.nd noua si materi, mater ploravit Achillem.

Et tangunt magnas tristia fata Deat; Flebilis indignos Elegeia solve capillos.

Unimis ex vero nunc tibi nomen erit. Ille tui ales operis, tua fama Tibullus Ardet in extructo corpus inanel rogo. Ecce puer Veneris fert eversamque pharetram, Et fractos arcus, sine luce facem. Upice, demissis ut eat miserabilis alis, Pectoraque infesta tundat aperta manu. Excipiunt sparsi lacrimas per colla capitia, Oraque singultu concutiente sonant. Fratris in Aeneae δε illam funere dicunt Egressum tectis pulcher Iule tuis. Nec minus est confusa Venus moriente Tibullo, siquam juveni rupit cum ferus inguen aper.

. t acri vates, o Divum cura vocamur: Sunt etiam qui nos numen habere lutent. Scilicet omne sacrum Mors importuna profanat: Omnibus obscura injicit illa manus.

Suid pater I mari , quid mater pro fuit Orpheoi Carmine quid ictas obstupuisse feras χ elmo in sit is idem pater, Aelinon altis, Diciturinvita concinuisse lyra.

14쪽

Hice Maeoniden, a quo ceu fonte perenni tum Pieriis ora rigantur aquus Hunc quoque summa dies nigro submersit, verno. Diffigiunt avidos carmina sola rogos. Durat opus vatum , Trojani fama laboris,

Tardaque nocturno tela retexta dolo.

Sic Nemesis longum, sic Delia nomen habebunt;

CAItera cura recens, altera primus amor.

Quid nunc sacra uvant Ouid nunc UAegyptia prostat Sistri quid in actio secubuisse toro pCum rapiant mala fata bonos ignoscite fas ,

Sollicitor nullos esse putare Deos Vive sim moriere pius cole sacra colentem suors gravis a templis in cava busta trahet. Carminibus confide bonis jacet ecce Tibullus. Vix manet e toto parva quod urna capit. Tene, sacer Vates, flammae rapuere rogales, Pectoribus pasci nec timuere tuis Τε Aurea sanctorum potuissent templa Deorum Trere, quae tantum funinuere nefas. vertit vultus Erycis quae possidet arces. Sunt quoque, qui lacrimas continuisse negent. Sed tamen hoc melius, quam si Phaeacia tellus

Ignotum vili supposuisset humo. Hinc certe madidos fugientis pressit ocellos

Galater in cineres ultima dona tulit: Hinc soror in partem misera cum matre doloris Venit inornatas dilaniata comas.

Cumque tuis sua unxerunt Nemesisque priorque Oscula nec solos desiluere rogos. Telia discedens, Felicius, inquit, amata Sum tibi. ixisi, dum tuus ignis eram. Cui Nemesis, uid, ait, tibi sint mea damna dolori y e tenuit moriens deficiente manu. Si tamen e nobis aliquid, is nomen S umbra, Resai in Elysia aue Tibullus erit. Obvius huic venia hedera uvenilia cinctus Tempora, cum Calvo, docte Catulle, tuo. Tu

15쪽

Tu quoque s falsum temerati crimen amici, Sanguinis atque animae prodige Galle tuae. His comes umbra tua est si quid modo corporis umbras.

Auxipi numeros , culte Tibulle, pios. Ossa quieta precor tuta requiescite in urna: Et sit humus cineri non onerosa tuo. Idem L. 1. Amor Eleg. IS . Donec erunt ignes arcusque Cupidinis arma, Si centur numeri, culte Tibulle, tui. Idem L. 3. Art. Amat p. 3 34.

Et teneri possis carmen legisse Properti; Sis aliquid Galli, si e Tibulle tuum.

Idem Remed. Amor. p. 763.

Carmina quis potuit tuto legisse Tibulli, Vel tua, cujus opus Cynthia sola fuit δIdem L. . Tristium, leg. O. Virgilium vidi tantum nec avara Tibullo Tempus amicitiae fata de re meae.

Successor fuit hic tibi, Galle Propertius HS 2uartus ab his serie temporis ipse fui.

C. Velirius Paterculus L. et Hist. C. 36. Faene sultum es inhaerentium oculis ingeniorum enumeratio: inter MYae maxime nos aevi eminent princeps carminum Vir gilius, Rabiriusque S consecutus Sallustium Livius , Tibullus

que S Naso, perfectus mi in forma operis sui.

M. Fabius Quintilianus L. Io Instit orat C. 1. Elegia Graecos quoque trovocamus, cujus mihi tersus atque elegans maxime videtur auctor Tibullus S P. Pa-

16쪽

P. Papinius Statius L. I. Silv. 2. . s: Hunc ipse choro plaudente Phiotas, Callimachusque senex Umbroque Propertius antro, Ambissent laudare diem, nec tristis in ipsis Naso Tomis, divesque foco lucente Tibullus. M. Valerius Martialis L. 8 Epigr. Q. Sed tamen hunc no stri scit temporis esse Tibullum, carmina qui docti nota Neronis habet.

idem ibidem Epigr. 3. Fama est arguti Nemesis formosa Tibulli:

Lesbia dictavit, docte Catulle, tibi. Joannes Baptistalius Annot poster C. II Frinceps Elegorum poetarum es dubio procul Albius Tibullus,

o lavere, non dis simulanter aut obnoxie amantem agit modo 'perbit modo supplicat, annuit, renuit minatur, intercedit

dedignatur, devovet , orat, inconstans est quod soluit non vult, quod optavit refugit, secum dissidens, ut in vera Cupidinis rota illum circumagi credas. Non deest tamen in tanto si ore Cerborum suus nitor, S reconditarum rerum cognitio. Lucius Joannes Scoppa L. I. Conlecit C. 3I. Tibullus poeta candidissimus, atque amator felici mus, non tam misere, quam lepide concinneque uos decantavit amores: cujus poema tersum S emunctum quoties in manus sumo non modo asscior amore, hedipsum etiam depereuntem Sidere Sideor. Angelus Politianus Nutric. p. 39.

Ut ters memorat pia Musa Tibulli, usa ibi primos quae jure adsciscit honores

Imparibus numeris, ni blanda Propertius ora Somat, S ambiguam faciat certamine palmam.

17쪽

Bartholomaeus Riccius L. I de Imitatione. Catulltim , Tibullum Lucretium , Horatium , Maronem, tantum abest ut boni omnes non magnopere laudent ut eos etiam

nullosne suspiciant mirentur, colant. Idem eodem libro, paullo post. Frimum autem locum in Elegia Tibullum scribendi suavitate sibi indicare putamus neque i nunc , qui illi aut si maut Propertium conferat quorum uterque omnino quasdam Eo-gias conscripsit , quae admodum non contemnantur in ceteris vero, quarum longe major es numerus, alter aut se justo demi imagit, aut ita cum numeri tum verborum nullo prors dilectu habit versus pangit , ut saepius quicquid in buccam in carmen conjiciat alter vero, aut rei di cultate, aut numero quodam asperior paulo horridior habetur. Cum in Tibullo paene lecyo a omnia S propterea etiam facillima legantur cadantque ita ejus numeri eniter, ut metu concinne cadere non posui ac, in quo primam audem acquirit Elegia , hic ita apte vagetur, itaque composite diversia connectat, ut in re multiplici, ac servaria, integrum tamen ac perpetuum, quam longum est, iam ex at.

Suod Franci cus oma plani me sensiit, qui ad hujus imaginem

optime omnium versis faciebat. Julius Caesar caliger L. 6. Poetic. . . Facilius e Tibulli locis expediemus censuram nostram. Tui r-mis ille paene tot est, vixque discedens ab se ipso eodem paene

gyro concluditur. Audis enim casas focos rura nemora, praeia, spicas, acritum faepe, tum multum. Omnium vero cultissimus, nec redundans in Elegia.

Joachimus Camerarius in Elementis Rhetoricae. Ego vero quoties Tibulli carmina lego, nihil amplius requiro neque venustatis, neque elegantiae e doctrinam autem S eruditionem admiror. Omnia arte sudioque ummo elimata mihi i-

18쪽

dentur: itaque in maxima facilitate, ilia tamen cura elaborationis S diligentiae conspicitur Verba optima, sententiae exquis tae, compositio omnibu , ut junt, numeris perfecta. Ex quo necesse es hoc consequatur, carmina ut sint S canora, splendida S concinna. Adrianus Turnebus L. I 6. Advers. C. I9.

Tibullus , iue solitus suavisque poeta quidam Phoebeus olor, in quo sincerus esse videtur ingenuus Latini sermonis fagor, nullo peregrino vitiatus sicco. Lucas Fruterius L. I. Verissimil. C. 6. Ecce iterum ad Tibullum relabimur, nimis enim auctor Ionobis placet cum dictionis puritate, tum proprii sermonis elegantia. Dicant sentiant alii quod velint. Ego non vereor, quod scio quosdam eue, ne Tibullus se tui secundus at, cujus facilitas S uxuria antiqui temporis oririsimis parum omnino grata fuit, quantum ex illorum scriptis coniger es nobis. Sed nos, credo , cum haec nimis anxie persequimur, doctiorum de his udicio parum dimus , quorum eandem esse opinionem certe dubitandum es nemini. Jacobus annaχarius L. 2. Eleg. I. Battiaden doriri secratur Musa PropertI: Fuccus Pindaricos dividit aure modos. Passeras exsequias fracto canit ore Catuvus: Tu Nemesin laudas, culte Tibulle, tuam. Joannes Pierius Valerianus Serm. de studiorum conditione. Sermones ait hic, vates Venu ne siecuri

Caedi posse tuos; crassos accusat s odit. cui se donli libertas dura Catulti: Virgilio ingenium qui demat, propter Homerum:

19쪽

Justus Lipsius L. r. ar Lect C. I. Tibullu elegans cumprimis poeta, o tu cuVm purissimis scriptis nativa quaedam S emacula Latinae linguae munditia re-

tacet.

Isaacus Casaubonus Lection Theocritic C. 7. Conferant autem studiosi poeticarum amoenitatum Aluum hoc cum poetae cultissimi Tibulli elegia quarta libro primo. Nam illa sidentur ad Theocriti imitationem dicta, Carmine purpurea est Nisi coma carmina ni sint, Ex umero Pelopis non nituisset ebur. Franciscus odius Silv. carm. Is ex persona Tibulli Et idnus nullas sordes, nitidissimus amnis, Volvit , S a timo purus ubique fuit: Sic mea Romanas inter casti sima GHusas,

Tudique natis culta decore nitet. Ergo aliae placeant ornatu traus mare sumto:

olostra suo S patrio si placet una, sat est

Laevinus Torrentius Comment in Horat. L. I. Od. M. P. I.

Albi Hunc Albium Tibullum fuisse, cujus Elegi nunc quoque tantopere sane non immerito , ob summam elegantiam, Latini sermonis puritatem, a doriris omnibus laudantur, nemo temporum peritus negaUerit. Hoc dolendum quod etiam Horatii

hic testimonio satis constat multa illius tersissimi poetae carmina siderari. Janus Gulielmius Quaest in Plauti Rudent. C. s. ad Jacobum Cortinium Clissaeum. Tibulli lectione alti delector opinor S tu P. Ossaee, quibus poetae veneres S lepores omnes felicissime expressi i

20쪽

Stephanus Paschasius lib. Icon epigr. 9 I. TerSolvas reliquos vates quos Roma tulit biITersius es numeris , culte Tibulle, tuis. Andreas Scholius L. I. Nodor Ciceron C. . Tibullus autem elegans Latini sermonis poeta. Idem ibidem C. 8.Triusquam poetam de manibus depono, operam illi demus ut mutuum graestent. Est enim purus, S elegans, bonusque Latinitatis aut Ior Tibullus Eques S ipse Romanis, qua tempestate, ut hodieque, nobilimn quam plebejorum cultior ac solitior sermo fuit.

Idem Observ. Human L. 2. C. I 3.

Scitus S elegans tum in verbis, tum in numeris Tibullus: sed qui e Graecis pleraque fontibus expresserit. Idem L. 1. Tullian. Quaest C. ΙΑ. oleria aetas , quod aureum Latinae linguae saeculum an Llo, brevis admodum, ut res hominum sunt, exstitit Scriptores tamen glurimos repperit, qui ob dicendi elegantiam aetatem serre, ad posterosque transmitti potuerunt. In hac unus M. Tuctius Cicero amitiam X duxit, ut non modo princeps, verum

etiam vox ipsa eloquentiae, caelestisque in dicendo vir a uintiliano diserte a edetur. Ejus aequales Caesar, Saliustius cornis ius moxque T. Livius. Poetae ero Terentius, Catulus, Virgilius, Horatius, Tibullus, Propertius S Ovidius, diserti quidem homines ac venust.

Daniel Heinsius praefat. Monobibli Liberrimum primoscribendi genus Elegia fuit, quam delicatissimis induerunt Graeci numeris Ouos , cum alii, tum vel

maxime ingeniosus Naso immutavit qui cum ingenii sui fraenos tibi