장음표시 사용
21쪽
ubique laxat, ne nequisquam declamasse videatur, artem, ut Romanus, constringit, legemque S aequabilitatem versuum praescribit sibi, cui ubique fere obtemperat. Sic cum tersissimo Tibullsi si Io animam addat, cultum non fluctulit tamen. Franciscus avasso lib. de Ludicra Dictione. In hoc artis poeticae genere iugulares S eximios uno eodemque Augus saeculo quatuor constat extitisse, quorum alius alium, tanquam aetatis pariter S gloriae succelsior, exceperit, auum,
Tibullum, Propertium , , qui se istis ure optimo quartum annumerat Osidium. At statim ab obitu sidii, V uem historico satis duo fuerunt, Tibullus S Naso, quos esse dixerit tu forma operis sui perfectissimos. uanquam centum os annis nec stares, nec alios quam qui ab Ovidio ipso memorati simi, stulu-
tilianus protulit , oratori legendos, quem informaret credo, quod ab Osidiano tempore ad suam usique aetatem , tanto inter-tallo nullos nactus sit, memoria satis S commendatioue dignos.
yam Galli, qui duriuscule putatur scripsi se nihil pervenit ad
nos, furia S iniquitate temporum Tibullum, ita ut erat, accepimus, excultum atque expolitum.
Caspar Barthius L. . Advers. C. II. Et quis melior Tibullo expoisitor, quam Tibullus, qui tot eculis parem non habuit , ac ne imitatorem quidem quem sane nostra secula legant 7 Et saepissime miratus sum hoc fatum Romanae Elegiae Loruisse S desoruisse una aetate Amatoriam ejus Venerem, quantum quidem ad nos pertinet: nam Martia tis S Papinii aetate, quod ex ipsis S Plinio etiam Puniore consat, talia non pauci scripserunt. Verum cum Esis fere nomini . bus S hi S sequentis aevi interierunt.
Idem L. 8 Epidorp. 6. Tt ebria absque se Curis incedit, Eum locutus es Tibullus in morem, Idem
22쪽
Idem Animadu ad Papin Stat L. I. Silv. 2 δ 32. Fulcre talia enarrantur a suasismo S erigenii Poeta, Tibullo, L. 3. EIS. q. Fredericus Taubmannus Comment ad Culicem, . IO.
Tibullus politissimus ille suavissimusque et , S quidam
Hugo Grotius L. I. FarraginiS. O Elegia, meo nil concessura Tibullo .
O, quibus aequatur Bilbilis ipsa, jocis Ferdinandus Furstenbergius Episcopus Frinceps
Ρaderbornensis ac Monasteriensis. Forsitan hic segetes, cantataque bella Varoni: Triverat hic calamos Tityrus ante suos. Forsitan his lusu Nais Iese carmen in hortis erimateries illic stuthia vatis erat.
Hic sevit vites, hic Iegit poma Tibullus, Et lucente foco, quod satis esset, erat. Idem in epicedio Sidronii Hosschii.
Hoc meruit justi monumentum festa doloris, Proximus ingenii, culte Tibulle, tuo. Paganino Gauden1io nella Letteraria Historia. Si Delia a hohor canto versia amore Iliuon Tibullo caυatier Romano II euigiocondo si non unqua auo Riouo con diuit a tui te Phore, mirando it deser conua ardore, Che Correi pur eguiris a mano a mano Di prezzando a spremtae, e I canto strano,
Di chi pensa di ci far rumore,
23쪽
Fer esse nominato alto poeta. Sua aspra altezz arditas ca inso ta De letior non suo render Palma tela. Per nou dir, che la Musa dolo colla IIJ auellar di Venere non ieta, Et piae senet est , e resa incolia. I medessimo.
Tibullo aggradito da Delia per la poesia. 2uando Delia seguir incominciai Con dedicaris I servitu ia, Con pro mar o sequio in rima pia, E eruet sparge qua poeta a , Non potre con garole sprime mai,
CO dirmi, Sempre caro a me arai Perche D irtu tua tanto mi piace, Euanto simo Elicona it fonte Tonante fama che oblio dissace, Che erue Dite Nile fa n prout , ViCe, ed accesse 'amorosa face, Persaria rio martor ingluri edisnte.
Egidi Menagio nelle sue Servationi sopra i Aminia dei asso Tralaseio di ire che quella repetimione ello mede me diabesse Tibullo, Foeta elegantilasimo, non tu schivata, a uehe affetiata. Il ignor Gravina ne Discors delle Favole antiche. Tibullo e pleno di sanita, di grazia di tenerezza, di a sssone di puritὰ sed eleganza , tanto ne numero quanto neue parole maravitiosa, Ferfelta
24쪽
furent celles de Libuisse S de Properce, qui acquirent tant de gloire ichanter es beautem de Deli S de Cynthie. es deuae poetes alanis urent our amis os plus honu se gens de leur ecle Tibulle sant te corps a. beau que Desprit, volt une dissposition heureus 2 agner e coeur de out te monis S quoque Properce ne fui passi beau gar n, I sol pas molns ai- me deuous ceu qui aimoient te ora merite. 4 e ceti Cynthie soli heureus ravoir un manis tendre, S uici asotis biene liqueria enistise J Et que cette Delie ceu dea ire 'estreaime sun omme , qui ouvolt apprenisera out Ia posterite combien elu estoit almabis Le Pere Rene Rapin, dans se Reflexions surda Poetique.
Tibulle santia'ailleuris exact , si elegaut spol dans sesEogies, ne te paros las fori dans o Panegyrique de Messala iant i es di cile de bien Auer.
Petrus Lotichius Secundus. Talis in Aonidum patria, Disque beatis,
Perfuit aeternus sancta viretaiquor. Illic largi an vatum chorus omnis ad undas Inter odoratum ludit amatque nemus. At inrti vacua solus gemit unus in umbra, Suem circum acrimis omnia glena madent.
Hunc quondam facilem pharetrato siemper Amori Ipsa Venus campos duxit in Elysios. Hoc duce carpe iam. Sed enim tu mente pudica, Case puer, castis carmina finge modis. I e quidem, nec vera nego, Sulmonis aquosi musas propius monstrat alumnus iter:
Sed tantum superat facundi Musa Tibulli,
fuantum voce alias Daulias ales aves. Via . . . ER-
25쪽
pag. 67. l. I. p. 69. . . p. Io4. t. q. p. 373. l. a. pro impia corr. inpia 7 a. l. 3. pro Tityus corr. Tityos
123. l. 2. impressis inpres 337 impediat inpediat 181. l. i. impune inpune sic pag. 2 o. LI.2o9. l. 2. imposuisse inposuisse 22 I. l. r. imposuit inposuit
Pq. 3. b. Iin. 28 omnibas l. omnibusim. b. lin. I. scribis l. scribit 26. a. in I 3. BT . ET 6o. a. sub finem, suspensis l. suspensis 6 s. a. in . I. illisa ullis 1. b. lin. 6. Arbitrium l. Arbitrum 9. b. lin. 7. e cientis pro effectu'. effect i pro efficientes; cibid. l. s. Urim I. ejusdem. 98. b. lin. 33. Numesian s L Nemesianus III. b. jub ne , Ictere l. scire
I s I. b. lin. 3 . SOLLICI ΤΛVP l. SOLLICITAvIT 132. a. m. 29. res i. rexI62. b. lin. 8. perniem . perniciem 227. b. lin et I ex nescio qua comoedia deperdita Q. Milit glorios Act 3 sc. I. q. 27. , Σ3o b lin. o. gerendarum l. genetidarum
23 8. b. lin. a. dipthongis l. diphthongis 2 2. a. in 18. dies sit amarior ine l. nox sit amario die
sci. b. Iin. 29. agrestri l. agrestia 6o. b. in 1 I. genitrix l. genetrix 3o I. b. bub M. I A l. IPSA 3Iq. b. in Is genitrix l. genetrix 3 3 9. b. lin. ult aureo l. argenteo 3 o. a. in ult Helioniadasque l. Heliconiadasque 349. a. in . 32. advehetur Ladveheretur 18 8. b. lin. I 8 acripidem l acripedem.
26쪽
hujus dico equestris , perexigua
memoria est in historia Romana; nulla omnino futura, absque nostro poeta foret. Celebrior fuit illa consularis, cognomento CARRENAS, multis gestis honoribus d varia fortuna in
signis. Exstiterunt alii ALBII, sed obscuri illi, atque ignotiores Statii Albi Oppianici
infamis memoria est in Cluentiana Ciceronis. hinc colonum illum novimus Statium Albium, hominem valentem , quo admissario utebatur Sassia illa OppIanici Albium Sub num commemorat idem Tullius L. 13. ad Atti c. epist. q. itemque L. Albium Sex. filium Quirina, Orat pro Quintio plures, sed lis ipsis obscuriores, sparsim reperire est in antiquis Inscriptionibus apud Gruterum ac Rei. nesium Amisit autem hic noster eques suum sibi praenomen, nulla ut arbitror perquisitione iterum reperiundum. Est enim vero- simile in libro illo unico, unde ceteri in Italia traduces prodierunt, iteram singularem , quae praenomen signaret, aut vetustate fuisse exesam, aut librarios harum rerum incuriosos tamquam minime necessariam neglexisse. Nisi quis capillum promittat, ac
divinando conjiciato, hoc est Auli, praenomen habuisses atque hoc elementum ab insequente comparis naturae elemento vel fuisse absorptum , vel potius e binis coaluisse in unum complures hujus generis errores posse ostendi, nec hodie quidem omnes subla tos sic Noctium Atticarum inlustrem scriptorem AGELLIUM dici, qui si A. GELLIVS sic factum fuisse TAMPIVM ex T. AMPIO , apud Ciceronem L. 6. ad fami l. epist. I et itemque S VETTIVM, qui S VETTIVS fuerit, L. 3. ad Attic. Ep. 2. sic ejus dem operis L. 6. epist et recte nunc legi, virtute Petri Victorii, vetabat autem Auli lex, μι dici de ita sumta pecunia, ex monstrosa scriptura vetabat autem Alexim sic legem
P. Ennii apud Festum Pompejum perhiberi,
quae sit lex Penni sic tribunum Caelium vocari, qui fuerit C. Aelim apud Macrobium L. 6. Saturn C. 3. Haec, inquam plura his similia si quis divinarit, respondebo, mihi non liquere. Ceterum quae de rebus deque vita poetae nostri ex Petro Crinito ac Lilio Gyraldo circumferri solent , scias ea partim eis incerta, partim etiam aperte falsa. tuae tamen ipsa magnos alias viros in
societatem erroris pertraxerunt, dum teme
rariis horum finitorum rationibus inducti Ti. bullum, itidem ut Nasonem, natum volunt anno illo funesto, qui Hirti Se Pansae Cos L. caede est nobilitatus quum tamen hic illo viginti serme annis fuerit posterior sed est hominum multorum in fovendis erroribus
admirabilis quaedam pertinacia. dam anni sunt plus quam centum ac viginti, postquam
Janus ou Za, vir undequaque magnus Batavici nominis praelustre decus, elegante disputatione ad Paullum Melissum Schedium perscripta, hanc tantam in temporum supputatione aberrationem certis ac firmis rationibus ita evertit, eramque Elegia Romanae aetatem ita constabilivit, ut vel Pyrrhonem ipsum in adsensionem tracturus fuisse videatur. Sed Dourae quis auscultavit cimo vero
Dougae libellum quis legit Sane docti homines non pauci in eas se induerunt angustias , unde regredi numquam potuerunt hanc unam ob caussam, quod vulgatas naenias secuti neglexissent monentem meliora.
id quod cuivis liquere potest, in iis vitae Albianae particulis, quae ad calculum minime dubium vocari queunt. I lilii vero ne toties luctandum esset cum erronea supputatione,
visum fuit publice quoque utile fore mou-Zae commentatio non prolixa una cum his nostris meditatiunculis recentaretur. Eam legant suadeo, atque expendant secum, qui his chartis nostris manum admovere non dedignabuntur . Sic enim fiet ut multa evadant liquida atque clara, quae vel tenebrἰ horrere videbantur, vel a viris doctis violenter erant alio detorta, dum semel calculo prave posi
to errores ei roribus contegere coguntur id
quod nos in loco monebimus. Vitam poetae
ex libris scriptis primus sibi protulisse visus fuit
27쪽
sui Iosephus Scaliger; ignarus, opinor, jam olim exhibitam in principe editione Venet ijs
procus anno a reparata salute 47s. in Regiolepidina A. 1 81. Illam vitam nos in quatuor libris invenimus, caligerana hic illic meliorem est autem talis. Albim Tibullis , eques Romanmci insigno forma cultuque corporis obserυabilis ante alios Corvinum Messalam oratorem dilexis cujus e contubernalis fuit , C Aquitanico bello militarib donis ornati est. Hic multorum judicio, , maxime uintiliani, iri in flu-dio iterarum acerrimae licentiae, inter elegiographos principem obtinet locum Epiuolae quoque ejm amatoriae, quamquam breves, omnino utiles sunt. Obiit adolescens, tempore Virgilii , ut indicat epigramma infra scri
Te quoque Virgilio comitem non aequa, Tibulis, Mors juvenem campos misit ad Elysios: Ne foret, aut Elegis molles qui feret amores, Aut caneret forti regia bella pede. Versus sunt Domitii Marsi , testis oculati. obiit autem Virgilius A. V. DCCXXXV. C. Sen. tio Saturnino, Q. Lucretio Vespillone Coss. mense Septembri illum rexi, ut Marsus ostendit, secutus est noster Albius, ut vel ejusdem anni ex odio , vel certe initio anni subsequentis Epistolae, quas commemorat Vitae scriptor, soluto sermone fuisse scriptae videntur, quum ab Elegiis aperte ejungantur. Nullo enim jure brevia illa poematia, qtrae solent in quartum librum conjici, pro hi ipsi Epistolis accepit Barthius L. 3. Adv. C. s. quamquam deinde, mutata mente, Sulpiciae Caleni dedit, L. 9. C. 16. sed de his in loco non incuriose disputabitur.
I, 14 alius fulvo sibi congerat auro, Et teneat culti jugera multa soli.
I. DIVITIA ALIus Hanc Elegiam ordine primam esse, sed tempore postremam edicit Scaliger. Haud est ita etenim toto hoc libro
non nisi Deliae amores decantantur, nondum haerente in Nemesi animo Deliam vero fuisse primum Albi nostri ignem perspicue ostendit Naso L. 3. Amor Eleg. 9 qua deflet illius mortem: Cumque tuta sua junxerunt Nemesisque prior
cula nec solos desiluere rogos. Delia discedens, Felicim, inquit, amata Sum tibi Cixisti, dum tuus ignis eram. Cui Nemesis, 2 fid, ait, tibi sunt mea damna dolori pIRI tenuit moriens deficiente manu. Itaque loco legitur vere suo scripta est autem in praediolo Pedano , ubi libenter erat poeta, pertaesus credo urbis, simul Malis bene esse ne ideret civibm. Hic ille vacuo ab ambitione atque avaritia animo Musis vivebatis sibi , jligentem praeterea operam ponens in studiis sapientiae Socraticae auctor horum , qui unus optime noverat, Horatius noster L I. Epist. 4. Albi, nostrorum Sermonum candide judex, Quid nunc te dicam facere in regione Pedana' Scribere, quod CUI Parmensis opuscula incat' An tacitum siυm inter reptare salubres,
Curantem quidquid dignum sapiente bonoque
nam silmas ne pro aliquo nemore capias pro . vidit Helenius Acro, qui monet libros philosophorum sic appellari. Debebat addere, Academicorum sic enim praeivcrat ipse Flaccus
L. 2. Epist. 2. Ad ecere bonae paullo plus artu Athenae Scilicet ut possem curvo dignoscere rectum, Atque inter μυas Academi quaerere verum. .
Nec tamen verum est, lic appellari sed silυarum nomine intelligi spatia Academiae sermones Socraticos quod ipsum satis signanter exprimit vis epitheti, qua salubres appel
I. FULVO IBI CONGERAT AURO J minus
recte conserat legitur apud Diomedem grammaticum L. 3. cap. de Poematis generibus: Elegia e carmen compositum hexametro eos pentametroque, alternis invicem positis ut, Disilia alim fulυ sibi conferat auro, Et teneat culti jugera multa soli. Quod geniti carminis praecipue scripserunt apud Romanos Propertim, Tibulltu, Gallus, imitari Graecos Callimachum C Euphorionem.
Haec ille Sed in riptis Tibulli codicibus
miro consensu congerat est exaratum quod congerendi verbum commode inlustratum dedit Ianus Gebhardus. a. IUGERA MULTA libri scripti fere a. bent jugera magna, Jos secutae principes editiones, Veneta Brixiensis, Willa quae
28쪽
Regii Lepidi procurata est juvare etiam videtur Cicero Accus . . in Verr C. 47. cui ci-υitati majores nostri maximos agros atque opti-1nos concesserunt , quam immunem esse voluerunt. Valerius quoque Flaccus magna dixit pro eo quod est multa, L. f. s. 7 . de Perses: Iamque aderat magnis regn&m urguens milli-bm urbi, Primaque in Mersos frusratuspraelia muros
Sed Achilles Statius in suis omnibus invenlt multa, itemque caliger in eo quo usus est libro nec aliter habebant Angeli Colotii excerpta in Heinsianis. Et sic citavit Diomedes
L-3. eo, quem modo produximus, loco. Sane Multa jugera veteres dixisse, potius quam magna , ex eo apparet, quod pauca jugera frequenter dixerint, numquam parva credo, propter nomen niensiurae omnibus aequabilis. Horatius L. 2. Od. IS. Iam pauca aratro jugera regiae Moles relinquunt.
Scriptor Elegiae in obitum Maecenatis, p. 34. Maluit umbrosam puercum , γmphasque ca
Paucaque pomosi jugera certa soli.
quo loco γ has nobis canora nuper fabricavit Theod. oratius si ex libris , laudo: sed monitum oportuit Plura in rem nostram Achilles congessit bono dilectu Nec semper esse idem , multa magna , ostendit Cicero orat post reditum in senatu , C. I. cum multa vobis, magna populo Romano, innumerabilia parentibus, omnia Dii immortalibus debeamus. Tamen magna jugera hic legi vult Wil. Goesius ind. in Scriptores Agrarios , verbo Iugerum tu videbis expende. 3. ME EA PAUPERTAs extenuantis est, MNemesin metuentis Pauperta dicitur fortuna mediocris, cui nihil deest bene Porphyrio in Horat L. a. Epist. r. 'o 99. PAV- PERIAS honosae parsimoniae nomen es, ta lusurpatur pro fortuna mediocri Valerius Maxi mus mediam appellavit, L. . . . quod ca lput de paupertate laudata inscribitur uid
ergo mediam fortunam, quasi praecipuum generis humani malum, diuturnis conviciis laceramus Z quae ut non abundantibus , ita dis uberibus Poplicolas, Aemilios, Fabricios , Curios, Scipiones, Scauros, hi que paria robora virtutis aluit Cicero Agrar et C. 2 . tum, cum haberet haec respublica Luscinos, Calatinos, Acta dinos, homines non solum honoribus populi rebusqtae gestis, verum etiam patientia pauperta tis ornatos Horatius L 3. Od. 29. Plerumque gratae diυitibus vices, Mundaeque parvo sub lare pauperum Coenae, sin aulaeis Uro, Sollicitam explicuere frontem.
Itaque parum hic praesidii est illis, qui dicunt poetam ideo ruri vixit se, quia in urbe non posset, avitis opibus in damnosia libidi. nes profusis. Ille vero profitetur in fine liti jus carminis, sese, composito quod in poste rum sit satis, velle medium digitum ostendereis divitiis simulis egestati. Sed nemo melius Flacco nostro, in ea, quam sub hoc ipsum tempus ad Albium suum scripsit, epi
stola: Non tu corpus eras'epeditore Di tibiformam, Di tibi diυitias dederunt, artemque fruendi. Luid Ουeat dulci nutricula majus alumno, aeuam sapere, γ' fari ut post quae sentiat, cui Gratia, fama valetudo contingat abunde, Et mundus ictus, non deficiente crumena Ecce imaginem Albianae rusticationis Ars fruendi est illa, quam oeconomicen appellant: ne tu frustra cum Gallis artem hic aliquam perdendi intelligas, ac nepotandi. . ME EA hujusmodi ominationes veteribus perfamiliares fuerunt: quod hic Muretus monuit,&Gifanius in Conlectaneis Lucretianis. Sed damnarunt uniores. Inique damnarunt nisi forte eos meliore fuisse aure putaS, quam Lucretium , quam Ciceronem,
quam Virgilium. Istius est per simile huic
nostro , pro Coelio C. I. fecit me mehercule invito multum repugnante, sed tamen fecit, nomen amici mei de a1nbitu detulit. 8 L. 1. de T c. C. 18. contraque in laudibus, quae magno animo G fortiter excellenterque esa sunt, ea nescio quomodo quasi pleniore ore laudamus. Vial de Amic C. 2I. Rarum genus, ita quidem omnia praeclara rara. Illius autem
aeua neque concutiunt veniri, neque nubila nimbis Adspergunt, neque nix acri concreta pruina Cana cadens violat. 1 L. s.
29쪽
Sic, quos issu domi domitor satis esse putabant,
Esserti cere cernebant in rebm agundis. L. 6. p. 626. Una nocte vias quoniam persaepe idemin Siccari, mollisque uti concrescere crustas. Hujus vero, L. 2. Geor. 9. 32 8. Abia tum resonant avibu virgulta canoris L. I. Aen. 9. O3. Haud aliter puppesque tuae, pubesque tuorum Aut portum tenet, aut pleno subit ostia velo. L. 3. p. 183. nate Iliacis exercite fatis, Sola mihi tales cassu Cassandra canebat. Sed manu est serendum, non sacco, ut a jebat Corinna alioqui facile sexcenta tanta ex uno Tullio coacerventur, ne quis hanc figuram solis poetis adamatam putet. Quo magis mirari libet Servium, ad postrema Maro- Dis verba notantem, Haec compositio jam vitiosa est, quae majoribus placuit ut Anchisen agnoυit amicum Sale saxa sonabant. Etiam ad L. r. p. 17. scripserat ita: DORICACAsTRA Mala est compositio, ab ea Bllaba incipere, qua 'perius nitin es sermo Plerum. que cacephaton facit, ut hoc loco. Quae verba exscripsit Isidorus L. I. Orig. C. 33. Videlicet Theodosiani aevi palatum acutius sapiebat, quam veteris Romae beata simplicitas multo melius multoque subtilius super hoc numerorum quasi condimento disputa. vi Io Jovianus Pontanus, vir perfectist imus, in Actio dialogo illum consulito nec poenitebit. 4. EXIGUO LUCEA IGNE Focus Ita Sca. ligeri codex .complures Achillis Statii, non probantis est Win excerptis Antonii Perreji, M. Antonii Pocchi sed assiduo in suis invenit Gebhardus nos quoque vidimus in quinque libris in uno suo Nic. Hein-sius quibus accedunt tres illae editiones antiquissimae, calamo exaratis membranis non deteriores. Neque aliter citavit Marius Victorinus L. 3. Art. Gram capite de Metro Clio, xiambico; scriptor vetus, cujus fragmentum ungi fere solet cum Censorini libello de Die Natali, capite I . comprobarunt etiam adlusione aperta duo praeclara viri nam quem assiduum noster focum dixit, eum perennem vocat Martialis L. Io. Epigr. 47. ubi inter vitae praecipua commoda ponuntur Non ingratus ager, focm perennis. Papinius autem vividiore epitheto pervigilem nominavit, L. 4. Silv. s. p. 3.
Nos larca tellus, μrvigil Iocus,
Culmenque multo lumine sordidum Solantur, exemtusque saeua modo ferbuerat L aeus. Sed a junt, exigui epitheton bene convenIre cum tenuitate poetae. Ostendant igitur, lucendi verbum non discordare ab exiguitate ignis nam eo verbo poetae Latini semper de ignibus magnis utuntur. Virgilius L. f. Aen.
ipso initio: Interea medium Aenea jam classe tenebat Certus iter, citusque atros Aquilone secabat, Moenia respiciens, quae jam infelicis Elisae
Conlucent flammta quae tantum accenderitignem Caussa latet. L. II. . I 3 Arcades ad portas ruere, inde more vetusto Funereas rapuere faces lucet via longo
Ordine flammarum C late discriminat agros. Libro eodem, . o9. tunc undique vasti Certatim crebris conlucent ignibus agri. noster L. 2. Eleg q9. Ecce mihi lucent Rutulis incendia oris. Auctor Ciris, p. 7 s. Saepe etiam risis olvens in nocte querelas, Sedibis ex aliis coeli speculatur amorem: Coraque prospectat crebris lucentia flammis. Lucanus L. 9. p. 99s. quos nunc Lavinia sedes Servat, Alba Lares, o quorum lucet in aris Ignis adhuc Phrraim.
Idem poeta ejusdem libri, 18Sic, ubi depasis submittere gramina campi ,
Et renovare parans hibernas Appulus herbas, ne fovet terras; simulo Garganin 'arva Vulturis er calidi lucent buceta Matini. Claudianus L. 2. in Eutrop. 472.
longe pectari e puppibin urbes
Accensa r lucere fretum, ventoque citat ιOmnibm in pelago velis haerere faυillas. Papinius L. I. Theb ' 6ss. an illud Lene magis cordi, quod desolata domorum Tecta vides ignique datis cultori omnis
Lucet ager 'Valerius Flaccus L. I. p. 842.
aeuos omnes levibis plantis . lampada quassans Progenies Atlantis agit lucet illate ne Dei.
Martialis L. 3. Epigr. 8. Cingunt serenum lactei focum vernae, Et larga festos lucet ad lares silua. L, Io. Epigr. 6.