Compendiosae institutiones theologicae ad usum Seminarii Tolosani

11쪽

ditur, existitque in nobis, licet actu non ope remur. Illam gratiam designat Christus, Joan.

c. 4, it a V, dicens : Ad eum veri lamia , et mansionem apud cum faciemuS. Gratia actualis est ea quae , per modum Ct Stranseimiis, intellectum boni cognitione collus irat , et ejusdem amore voluntaten accendit quatenus illi uninat intellectum, dicitur gratia intellectit quatentis movet voluntatem , gratia υoliaritatis. 5. Gratia actualis subdividitur in proeUenien fem , concomitantem, et SubSequentem. Quidquid sit de variis discrepantibusque triplicis ii-jus gratia acceptionibus, eam prae aeteri admittianus, quam ipsum insinuat Concilium Trid. Ipse Christus Iesus , inquit sacra Synodus Sess. 6, cap. 6, tanquan Caput ira membra et tari quam Nitis in palmites , tu ipso justiscatos jugiter virtutem in f it quo Nirtus bona

corum opera Semper aritecedit, et comitatur

c subsequitur. Igitur, apposite ad mentem Tridentini, per gratiam proe euleritem , quae dicitur eluatari pravopcran et excitan , eam intelligamus, qu bonum Opus Velle incipimus percori comitantem Seu cooperantem et a tu autem, qua illud idem persiicimus per SubSequentem Ver , qua in eo , Ostquam PerseCtUm St, Cr- si stimus. Itaque gratia proe criteus pro essectu habet bonam volt intatem concomitari S , ipsum opus bonum et Subsequeris , in hono opere Constantiam. Primam gratiam indicat regius Vates, Ps. 58 9. I, Moericordia ejus P m-Meniet meo secundam, Ps. 93 , i . Miser cordia tua , Domine , adju abat me tertiam, Ps. 22 4 , Misericordia tua subsequetur me.

12쪽

8 TR CΤATUS 6. Demum gratia actualis iterum distribuitur in cacem et Sus Clerὶtenr. Gratia sussciens juxta obviam nominis significationem, est illa quae voluntati dat vires sussicientes ad bonum supernaturale produCCndum. Quamvis omnis gratia, sive habeat, si V non habeat esseetum , sit eo sensu sufficietis, theologitamen , imperfectiori speciei nomen generis relinquentes, solam gratiam quae Caret effectu sussicientem vocant eam vero quae sortitur esseC-

tum, appellant dicacem. Hinc gratia e sicaae ea definitur, Cum qua Oluntas non modo potest bonum operari, sed illud reipsa Operatur Subscien Vero, cum qua poteSi quidem bonum operari, cum qua tamen illiud

Omnium est celeberrima sexta haec Eratiae divisios circa illam enim plerique Versantur errores , deinceps in parte dogmatica consutandi, statimque in parte historica reserendi.

PARS HISTORICA

UICUNQUE Circa gratiam errarunt Haeretici duplicem generatim ad classem reVOeantur prima Corum est qui sub specie salvandae libertatis , gratiae negarunt necessitatem vel gratuitatem

alier illorum qui , sub praetextu gratiae defendendae , peremerunt hominis libertatem Pro hoc duplici Haereticorum genereri duplex erit dis

sertatio.

13쪽

DISSERTATIO PRIMA.

DE II E RETICIS QUI SUB SPECIE SERVAND ELIBERTATIS, MPLC XARUNT GRATI E NECESSITATEM VEL GRATUITATEM. ANTE caeteros sibi liac in parte nomen secerunt Pelaoiani et Semipelas iani, de ptibus nobis est duplici capite lisserendula .

De Pelagiariis.

nurus capitis duo erunt articuli : unus de Pelagio ejusque defensoribus et impugnatoribus , alter de ejusdeni circa gratiam erroribus

ARTICULIUS PRIMUS. De Pelagi ejusque Defensoribus et ImpugnatoribuS. Pelagius , genere Angliis, professione Onachus , vir sui ingenio et eruditione non parum conspicuus, ut saepe testatur D. Augustinus. Ita compositos et Probatos , Specie Saliem , OreS

habuit, ut de illo dixerit idem S. Doctor, lib. do

peccatorum Meritis et Remissione, cap. I : Legi quidam Pelagii Scripta, iri, ut audi , Sancti et Hora parseo profectu christiarii. Duo praecipui suore Pelagii discipuli et defensores. Primus occurrit Coelestius, qui tantam Pelagiana haeresi propagandae contulit operam ut laujus sectae homines, sicut a Pelagi vocati

14쪽

sunt Pelagiani, sic et a Coelestio dicti sint Coelestiani , hocque sub nomine damnati suerint in Synodo Ephesina. Alter maximi nominis discipulus Pelagii sui Iulianus, clanae in Campania

Episcopus Plurimo valens ingeni , sed tumetis superbia , desperatae Pelagii causae defensionem aggreditur Fraudibus autem ejus ac sallaciis ab Augustino propalatis, episcopatu et Italia pellitur, a Constantinopolim, lieodosii Imperatoris praeSidium quaesiturus , venit. Verum hac ipsa ejectus urbe , diuque postea profugus , Siciliae tandem appulit, ubi ex Episcopo actus in ignobili vico ludimagistero obiit circa annum 453. Adversus haeresim Pelagianam, ab anno ii Iad annum 3 , Concilia habita sunt 24, quorum

praecipua sunt, . Carthaginenseo anno I 2, in quo, praeside Aurelio Carua Episcopo , damnati sunt Coelestii errores. u. Carthaginense alterum, anno ii Q ibi causa Pelagianorum accurate discutitur, recensentur quae in priori Cone. C rth suerant adversus Coelestium definita , ac tandem contra ipsius magistrum, Pelagium sertur damnationis sententia. 3. Versus finem ejusdem anni, Mileuitanum, cui cum S. Augus- lino adsuerunt o Episcopi. Cum autem aeta Cone Cari et Mileu missa suissent Romam ibique ab Innocentio Papprobata , catlsam iatam esse acclamavit S. Augustinus, Serm. 3 ,

de orbis postoli tis Concilia , inquit

missa sunt ad Sedem Apostolicam , inde etiam csCripta venerunt causa ita est. Nec tamen haeresis finem habuit ut enim adversus Innocenties et successoris ejus Zogimi decreta tuerentur se Pelagiani, ad suturum C0ncilium ge-

15쪽

nerale Provocationem interposueriant, duce tiliano xlanensi, ira Episcopi , Pelagii Oomatibus adli aerentes ' erum, non obstant Vana

illa ac sutili provocatione , ut observati AuguStinus lib. 4 ad Bonifacium, cap. ulto lata ad-VCrSu eos excomuni nicationis , depositionis et exilii sententia , exsecutioni sui demandata. Haeresim Pelagianam dedita opera debellarunt,l. ' S. Hieronymus , qui contra Pola ianos Epistolam ad Ctesiphontem, anno i , et tres Dialogorum libros , anno i , ex prososso scripSit. λ. S. Augustinus , qui cum iis dimicare non destitit, ab anno tu, quo primum adVCrSUS ipsos Opus de peccatorum i Ieritis et Remissione vulgavit , ad annum 439 , quo morte Praeoccupatus Imperfectum Pli sitit Opit contra CCUndam reponsionem Juliani. 3. ' Paulus Orosius , Presbyter Uispanus sanctisque Hieronymo et Auspistin amicitia conjunctissimUS. 4. Marius Mercator, cujus dii celeberrima SN persunt Opera , ompst Ommonitorium , t liber Sub rotatio tum in postremo Juliani libros, oditus ann 43l.

De Pelacrianorum circa Gratiam erroribuS.

Ut facilius intelligatur ininitibus circa gratiam

erraverint Pelagiani, ex quasi epochas distinguimus. i. in Ubi suam haeresim promulgare coeperunt, ipso gratiae rejecto nomine , palam docuerunt naturales liberi arbitrii vires susIicere ad implenda omnia Dei mandata , Omniumque Virti

16쪽

tum ossicia exercenda , sicut oportet ad salutem Id evidenter colligitur ex S. August. Serm. 1

de Verbis Apost.2. Cum , ob novam hanc inauditamque doctrinam , iecissent, ut ibid. ait S. Aug. , auribus piis et catholicis Feris nem. . . et coepisSeu ut certoe pernicies des itari, ut publicam Catholico rum indignationem effugerent, Coeperunt aperte profiteri se gratiam admittere. Sed , nomine

gratiae , ipsum intelligebant liberum arbitrium

quatenus nempe, nullo nostr praecedente me-

Tito, nobis a Deo concessum est. Id constat ex eodem S. Doctor , loco mox Citato. 3. ' Pelagianorum comperta fraude , pressius eos insecuti sunt Catholici, vivideque institerunt ut aliam , praeter liberum arbitrium , gratiam agnoscerent. Isti ergo distinctam quidem a libero arbitrio , sed in sola lege atque doctrin repositam gratiam admiserunt. Hanc Pelagianam gratiae speciem describit S. Aug. lib. de Spiritu et

Littera, Cap. 2.

4. Dicere non potuerunt Pelagiani legem

atque doctrinam , una cum liber arbitrio , homini sufficere ad salutem acquirendam, quin hoc ipso , saltem lacrite , consessi sint nos , independenter a Christi meritis, Ome nostram Salutem operari. Ut igitur tam impium sibique centies ab Augustino exprobratum consectarium utcunque eluderent, ad aliud confugerunt gratiae genus, Christi scilicet exemplum et imitat nem atque dixerunt, ut notat . August. lib. de Grat Christi, cap. I , nobis in eo Christum ad uora peccandum prinbuisse adjutorium, quia ψS , juste vi endo justeque docendo , reliquit exemPlum.

17쪽

5. Cum autem ipsis invicto probasset August. , Christi exemplum vix differre a lege et doctrincl, quasi coacti sunt ad tertiam gratiae Speciem, ni

mirum remissionem peccatorum , TeCurrere

Gratiam Dei ait ibid. S. Doctor, t i Christiuvenit in mundum peccatores Sal os iacere, ira sola peccatorum remissione cori Stituunt. 6. ' Huc usque nulla est inter Theologos, circa Pelagii errores, dissensio. Utrum Vero gratiam internam, saltem intellecti is admiserit Pelagius, non omnino consentiunt Scholae Magistri, pluribus tamen contra paucos assirmantem propugnantibus. Sed gravior est controVersia, an gratiam olim talis actualem, aut etiam habitualem,

Pelagius aut saltem jus discipuli admiserint. Quidquid sit, certuna est alaud omneS, quameun que gratiam Pelagiani, Iuliano duce, consessi fuerint, ipsam duplici potissimum vitio insectam

admisisse. i. Illam gratiam iabsolute necessariam non CSSe contendebant, sed duntaxat secundum

quid, scilicet ad acilius operaridum i Cum dicit Pelagius , inquit S. Aug. b. do Grat Christi, cap. 26, propterea dari gratiam, ut quod a Deo pr incipitur, facilius impleatur, quid de Alcl sentiat satis ostendit, scilicet quod etiam sine illia, etsi minus facille, seri tamen quod diuinitus Principitur pol St. v. Eam non esse gratuitam dicebant, sed hunianis meritis rependi : Quamlibet sentiat gratiam Pelagitis, ait idem S. Doctor ejus I libri cap. 31, ipsis Christianis secundunι merita dari dicit.

18쪽

CAPUT II. De Semipelaguinis.

1ΕMiPELAGIAN Si dicti sunt, quod erroribus Pela ii partim rejectis, partim retentis , ejus haeresim quasi dimidiaverint. Dicti sunt etiam Massilienses, eo quod Massilio frequentiores essent, quam in alia qualibet urbe Galliarum. Eodem ordine de Semipelagianismo disseremus, C Capite praecedenti, de Pelagianismo. Dicemus itaque . de ejus defensoribus et impugnatoribus i .' de illorum circa gratiam erroribuS.

ARTICULUS PRIMUS. De Semipelagianismi Defensoribus et Impuis

natoribus.

Inter Semipelagianismi defensores maxime spectandi sunt, δε- Joannes Cassianus, quem Semipelagianorum principem merito dixeris. Is peragratis Palestinae et AEgypti Coenobiis, destincto S. Joanne Chrvsostomo a quo Diaconus suerat ordinatus, Gallias petit, Massiliae consistit Scriptisque mandat quas cum Egyptiis Monachis habuerat collationes. In iis Semipelagianismum diserte prositetur, et Ob hanc rem ara Prospero sub nomine Collatoris consulatur. Caeteram obiit sanctissime, Circa annum 434, ita ut a S. Gregorio Magno dicatur Sanctus ejusque sestum Massiliae quotannis

a.' Faustus, patria Britannus, ex Abbate Liri-

19쪽

DE GRATIA. 5nensi Episcopus Regiensis in Gallia factus, anno

saltem 462. Hic clum taedestinatianam liter sini mini nat in Oppositam, semipelagianam scilicet, inisere delabi tui . Ejus nomen sacris Ecclesiae Gallicanae fastis adscriptum St. 3. ' S. Hilarius Arelatensis Episcopus, ut expresse testaturi Prosper in Epist ad . Aug., scripta anno I9. Aec mirum videri debet, si tres illi Semipelagianismi defensores inter Sanctos computentur haec enim haeresis nonnisi phirimis post Corum mortem annis, Solemni Ecclesiae iis licio sui condemnata, Ut mox di CemUS. 4. Gennadius, Massiliensis Presbyter, qui in libro quom scripsit de Liris litis tribus, anno circiter 'o Cassianum summis effert laudibus. 5. ' Tandem Vincentius quidam, ut constat ex lib. pioni advorsus ilium scripsit S. Prosper sub hoc titulo, Ad Capitula objectionum I incenti artiti Ii Sporis ues. Quis autem fuerit incentius ille, an scilicet Lirinensis, celeberrimus Commonitorii auctor, an ver alius, disputant eruditi.

Inter Semipulanianismi debellatores, sibi prae

aliis nomon CC erunt, I. S. Λus ustinus, qui duo Contra hanc OVam haeresim, licet seni consectus et morti proximUS, Opera conscripsit, unum do Praedestinatione Sanctorum, et aliud dolori Perseverantiae. u. Ciaelestinus Ι, Romanus Ponti sex insis ni

Epist ad Episcopos Gallii e scripta ann 432, in qua Augustini de gratia doctrinam, ut ipsius Ecclesia sidem, approbat. 3. S. Prosper, et Hilarius alter ab Arelatensi, quidquid nonnulli dixerint. S. Prosperi genuina opera habentur, tum Epist0la qua S. Augustino

20쪽

cum Hilario Semipelagianos denuntiat turn liber de Gratia et libero Arbitrio, quem contra CO

. latorem seu Cassianum conscripsit tum Responsiones sive ad Capitula Gallorum, sive ad Capitula objectioniani Vincentianarum, sive ad excerpta Genuensium tum deniquo carmen de Ingratis. An laicus fuerit S. ProSper, an Vero Clericus, non constat inter eruditos. 4. Auctor duorum librorum de Vocatione Gentium, sive sit ipse . Prosper, ut cum Bellarmino contendunt nonnullii sive alius a S. Prospero, ut plerique hodie censent critici. 5. Gelasius Summus Pontis ex et S. Fulgentius, ex Monacho Ruspensis in Africa Episcopus, qui tanto ardore emi Delagianorum reliquias in-Secutus est, ut alter Augustinus appellari me

ruerit.

Tot Patrum scriptis prostratum Semipelagaanismum supremo confodit ictu Synodus Arausi Cana ΙΙ, quam confirmavit Bonifacius Papa II anno 3 o. Ex hac speciali S. Sedis confirmatione, expressaque vel tacita Ecclesiae dispersae approbatione tanta Arausicani Concilii desinitioni accessit auctoritas, ut ipsi nemo potuerit, absque haereseos nota, contradicere , ait ipse uesnellus.

De Semipelagianorum circa gratiam Erroribtis. Certum est . in eo circa gratiam cum Pelagiani consensisse Semipelagianos, quod dixerint gratiam non esse gratuitam, sed homini juxta naturale meritum dari. Hujus autem suae doctrinae duplicem eamdem rationem asserebant, quam