장음표시 사용
21쪽
N Sacro Codice aeque, ac in uris lu-
stmjanei Corpore primo intuitu loca interse pugnantia Occurrere, satisnct tm esse puto. Quemadmodu autem,
ipso etiam mandante Justimano, consi. -υ . G Const. Dedit nobis s. s. Si qujs su tili animo rversitatis rationes excutiat, facile nanis dissonantiae querela dissolvi potest cita etiam plerum ite die a Scripti rari dubia,Omnibus circiamstantiis probe pensitatis ibivi, conformia esse, demonstrari poterunt. Unde haud in merito
B. Augustinus au . a. quasi t. c. di peccaverit, o et esu Distribuite, scribit Distribuite tempora, se concordat Scriptura. Non tantum autem tempora, sed alias etiam circumstantias distinguendo difficillimos textus feliciter explicari posse, in Mathesi mea Mosaica demonstravi, e quibus duo solummodo exempla adduxisse nunc sufficiat. Ma eaneum, Regis Salomonis jussi susum, .Reg.VII. v. n. describitur in diametro sua decem , in ambitu vero XXX cubitos habuisse unde S. Scriptura auctoritatem elevare athei nonnulli arripuerunt annam, inter quo excellit obtusus iste Spinosa, qui formam Maris laudati, non hemi-
22쪽
sphaerii, ut vulgmpingitur, sed lilii convallium aperti sor
mam habuisse, non attendens, in haec verba erupit: uo Alicet direre rus textum istum non intestigere inescio hercule .quid exscriptura intestigere possumus. Formam autem Maris talem fungie, ex ipso textu .Reg. VIL si apparet, cujus diameter
CD vel ed fuit X cubitorum circumserentia vero ventris XXX cubitorum quae exacte amualis sexangulo, quod sex cuspides foliorum lilii convallium constituunt. Diameter ventris ergo inVenitur ex ratione circumferentiae diametri, hoc modo:ῖ P--ῖ - - . 493 4 vel MI Alterum exemplum sit Co μου aureis .iblonicincujus altitudo dicitur Mile LX cubitorum, latitudo vero cubitorum VI. Prima fronte videtur haec proportio absurda, cui hominis pulcri longitudo ad latitudinem sextupla est , unde latitudo debuisset Te X cubitorum. Verum,si proportionem corporis humani ab Augustino descriptam attendamus , facile apparet, VI cubitos non delatitudine a dextra ad sinistram , sed de crassiti a dorso ad ventrem . Vel potius ad scrobiculum cordis intellicendos esse Verba Augi mi L XV. e. a de civit. DE sunt: mma hia longitudo a vertice re vi ad vestigia sexies tantum habet, q/ Anium Πιμῶ, qua est ab uno iatere ad asteri luim:
23쪽
Prooemium. 3 decie tanti quantis altitua , ijin altitudo est in laterea dorso ad entrem. Veluti si iacentem hominem metiaris supinum seu pronum, SEX IES TANTUM LOVGUS est is cAP, TE AD PEDES, quantum Litis a dextra ad sinistr.im, vela si nistra in dextram. DECIES, UANIUM ALTia a terra. Similem dissicultatem deprehendimus . in Historia Passionis Christi, ubi Evangelistae non tantii ratione ordinis lin. guarum , sed in verbis quoque inscriptionum, cruci astixarum, discrepant.
De Sententia Cardinalis Haronii.
A tequam autem nostram dicamuissententiam,aliorum --quorundam autorum opinioneS, retenticipsorum e bis recensebo, inter quos primus esto Cardinalis Caesar Baronita , qui Annal. Ecclesiast. T. m. r. ad annum christi VIn. .ctae haec habet Graeco uti sermone haud quaquam usi in urbe receptum fuisse, intelligitur eciis, quae Suetonius in vita niserii, cap. t. scribit Sermone Graeco, quanquam alias promptus' facilis, non tamen usque qua usus est. Abstinuitque maxime in Senatu : adeo quidem. ut Monopolium nominaturus, priu Veniam postularit, quod ibi verbo peregrino utendum esset, atque etiam in quodam decreto Patrum, cum . Mημα recitaretur, commutandum censuerit, Vocem, iro peregrina nostratem
requirendam : aut si non reperiretur, Vel pluribus , per ambitum verborum rem nunciandarru Militem quoq; Graece testimonium interrogatum , nisi Latine, resipondere vetuit Haec Suetonius. Eadem sere de ipso testatur H 8. Rom. lib. V.
24쪽
Cap. I De Sententia Cardinalis Baronii.
Suetonius d CDudio cap o tradit splendidum virum, Graeciaeque provinciae principem,Verum Latini sermonis ignarum , non modo albo judicum erasisse , sed etiam in peri nitatem redegisse. Ad haec spectant , quae narrat Cicero de Lucullo adistita Vib. r. p. si quod dicere lebat, se libenter Graecis barbara admiscuisse, ut se Romanum probaret Commendat Valerius nox lib. a. c. a.
de eadem re, Romanorum magistratuum pristinum usum, cum ait: Magistratus vero prisci quantopere, suam populique Romani majestatem retinentes se gesserint, hinc cognosci potest , quod inter cetera obtinendae gravi utis indicia illud quoque magna cum perseverantia custodiebant, ne Graecis unquam , nisi Latine, responsa darent. Quinetiam ipsa lingua volubilitate, qua plurimum Valent, eX-cussa, per ters retem loqui cogebant , non in urbe tantum nostri, sed etiam in Graxi Asia: Quo si ilicet Latina voci honos per omnes gentes Venerabilior difffunderetur Nec illis deerant studia doctrinae, sed nulla non in re pallium togae subjici debere arbitrabantur Indignum esse existimantes , illecebris suavitate literarum, im Tli pondus lautoritatem domari. in Unde inferri potest in titulo crucis Domini, quem scripsit Pilatus, Hebraice Graece latine, non eo ordine , quo recensentur ab EVangelistis Luc. u. Iob. '. inscriptiones esse positas Narn diversi cum inter se reperiantur, non ordinem ipsos secutos esse, sed tantium quod
factum esset, insinuasi Sed Latinam inscriptionem primo loco positam esse. Nam Nicolaus Papa in Di ista
ad Mich Hem imp. o. y contac nova edit. in Michaelema
pium Imperatorem furore quodam percitum in Latinarn
25쪽
p. I. De Sententia Cardinalis Baronii.
linguam insultantem ait Hac cum Hefrac Graeca in lituo Domini a reliquis discreta , in ignem principatum tenens, omni- ιιι Nationibus praedicat Iesum Aazaranum, Ogem Iudaeorum.
Porro eadem lingua Latina Christi fidei acramentis in Romana Ecclesia magis magisque nobilitata, sicut illatotius catholica fidei semper tenuit principatum, eodem modo Mipsa est prae caeteris exaltata. inde Marcianus
Imperator in Gaalcedonensii concilio coram amplissimoPatrum conuentu concionaturus , licet homo Graecus, inter Graecos in in ditione ac regione Graecorum, an dem orationem Latine prius, postmodum, Graece dixit, ut ex ipsius Synodi actis actu. g. constat. Legati etiam Ap stolicae sedis Ecclesiae Romanae literas Romanorum Ontificum ad Sunodos Graecorum Episcoporum conscriptas, non nisi Latine legi, ag coram omnibus exscripto recitari
jubere confiieverunt&, nisi effagitantibus omnibus ejus consessus Episcopis, Graece reddere. iidem facit horum omnium unus ex legatis ejusdem sedis Philippus Presbyter in S. Concilio Oecum. Ephesino, ubi recitatis Coelestini Papae literis Latine scriptis universi Eluscopi petierunt, ut
eaciem epistola Graece tranStata, denuo recitaretur. Tunc
his verbis sic interlocutus Philippus legatus: VetuS, inquit, constetudo habet, ut Apostolicae sedis diplomata Latine, proponantur,in hoc sat esse solet. Nunc vero ouoniam Beatitudo Vestra effagitat, ut iterae allata Graeco itidem relegantur, neces ibit Vestrae Beatitudinis desiderio satisfacere. In sacris etiam missarum solemniis penes Gra cos semper etiam viguit consuetudo , ut tam lectiones Evangelicae quam Apostolicae, primum Latine, inde Graece eadem in repubi recitarentur, ut idem,qui supra,.
26쪽
6 Cap. I. De Sententia Cardinalis Baronii. N colaus Papa ad eundem Michaelem Imperatoremiscribens, testatur.
Ad ann Christi XXXIV. num. IV.
Post haec autem scriptus est a Pilato cauta titulus, qui super crucem affigitur eo ordine, quo ponitur a Johanne, nempe Hebraice Graece&Latine , Ut apparet in parte tituli,quarRomae extat ita tamen,ut secundum ea,quae a nobis superius dicta sunt, quae JCtus et Decreta. d. d. rejudic habet, in ipsius ordine nobilior locus, ac proinde prior ille sit visus, qui Christo vicinior esset: sicque Latina prior, novissima vero Hebraica, ut quae Graeca m-ferior, barbara a Romanis haberetur , posita esset inscriptio. Siquidem apud eos in theatro locus infimus Senatorum , summus vero plebis, Sion desur antiqv. Roman. lib. a.' in triumpho postremus Imperatoris sed Mintriclinio novissimus Consulis erat Plutarch. i, Θ σ- c. A. a. qu. 3. Sicque sedendo procedendo&recumbendo locus ultimus primus esset.
Caput II. De Opinione Cas boni
Isaacus Casaubonus Exercitatione XV numero re ad Anna let Ecelesiasticos ronii. ubi MElogii puniendorum titutis punitorum, tam jure Romano, quam more Judaico voce praeconis superdicendis, aut tabulae inscribendis agit; Nomen, inquit, Juris Romani retinuit Johannes, cum stris psit e XIX, o. γραο - ἡτλω ο Πιλατο Nonnus eleganter ἐπέκαφ o. - γ ν καλου n. Λα-
ω- τλω . in iam Romanorum vinia sunt E ia
27쪽
Cap. II. De Opinione Casiauboni.
pcniendorum, ut apud Suetonium, Superdicta, Voce praeconiS eorum qui puniebantur i. s. s. sin. . de juretur.
2itubi jam punitorum, ut in hoc loco Johannis. Quo pertinet eruditillimi Hesichii glossa: ψαίον ἀκαυμαιχων , itulus est , pittacium continens infriptionem. In
Tranquilli Domitiano cap. o. habetur hic titulus Impie locutus armularim, sed titulus eo loci non est fortasse ἡι ,ας τει , ας, ut doctis est visum. Verum est pintius Super icium, quod praeco pronunciavit dum ille paterfam trahitur ad supplicium, vel dum ad palum alligatur, canibus objiciendus Fuit&moris Iudaici, ut quoties de aliquo supplicium sumebatur, crimen ; propter ouod ille Deribat, populo significaretur voce praeconiS. Auctor est Maimonides in Pere . I; ejus libri ex operem solitum fieri, ut cum reus sententiam mortis passiis, e loco judicii exibat, ducendus ad supplicium, prae cederet ipsum it m κῆριε, praX:o haec verba diceret in
exit occidendus morte Ela, quia transgressia es transgress oneistis in loco isto tempore L. Orbunt om rei testes ille or iste. . noverit aliquid ad ejus innocentiam probandam,veniat, loquatur pro eo. Sed titulus cruci Christi fixus, more
Graecorum Romanorum it conceptus eleganti quadam brevitate , Omissso Verbo : o βααλελ -- ut recitatur a Marco Vel adiecto nomine Jesius Nazarenus Rex Iudaeorum, quomodo habet Johannes Apud Matthbrum Lucam leguntUr am nlius cilla verba μι quae videntur non e titulo deseripta, sed ab illis adiecta, sententia perficiendae. Nec mirum,variis linguis titulum esse conceptum mam ita moris fuit, Imperatorum quoque edicta per Graeciam insiam duplici seri none pro-
28쪽
8 Cap. II. De Opinione Casa taboni. ponere, Graeco Romauo , ut decli rarit aliquot exem
pla apud Iosephum o . Quin ipso quoque Imperato
res aliquando rescrinia sua lingua Graeca concenti se argumento est l. p. st .ae L. Ahod ubi libello Graeco Eudaemonis Nicomediensis Imperator Antonjnu Graece rescribit.
Porr quis fuerit servatus ordo in titulis disponendi , non plane constat: Quoniam Evangelistae duo nam reliqua duo omiserunt, cum aliqua divertitate eam partem historiar narrant. ApudJohannem hic est ordo: Hebraica
inlcriptio principem locum obtinet, sequitur Graeca,&jOstremoRomana Contra apud Lucam haec serieS: Graeca, Romana, Hebraica Si causam quaeris diversitatio respondebo : Evangelistas rem momenti nullius, ordinem in istis inscriptionibus, neglexisse, it quidque illis veniebat in mentem , id scripsisse. Ita illos sua incuriositate, nostram castigasse curiositatem, qui frivola saepe sectamur, seria negligimus. Sin aliquam rationem sunt si cuti Evangelista haut dubie illa est, quam hic afferam: Johannes ordinem naturae veritatis secutus est Lucas eundem servavit, quem ipse Pilatus, aut Pilati ministri. Natura in veritati consentaneum esse, ut primo loco Hebraica ponantur, secundo Graeca, tertio demum Romana, neque ignorare, neque negare potest quisquam, non plane insanus Romanos autem sine discrimine in talibus modo Graeca modo Latina priori loco posuisse,ostendunt
illa edicta, quae recitantur a Iusteph ob. i. In epistola Julii Carsaris ad Tyrios ita scriptum o
nuntur Romanis. At in ipso edicto sic loquitur Carser: λατι-- ο χαλκῆν, δελ- ῶυ- σα - , ἐγκωρογ/ιDην
29쪽
Cap. III. De Notis Pacii ad Lia R de Iurejur.
nae uerae prius nominantur, deinde Graeca . Ex quo apparet, pssis Romanos aliquando antiquitatis rationem habuisse, irimas lingua Graecae concessisse aliquando Imperii, Romanam illi anteposuisse. Ut mirari nemo debeat, titulos eo ordine suisse dispositos , quem indicat Lucas. Haec ut scriberem, non propria voluntate sum impulsus: quia talia curare frivolum duco. Et nimii otii argumentum sed Xemplo Baronii qui de eo ordine in diiositione horum titulorum servato, ea philosophatur eo loco.
De Notis Pacii ad leg II V. de Furo
JUlius Pacius Cius in Commentario Pandectarum, anno suo edito, ad legis s. g. o. . dejurejur ubi Ulpianus ad edictum: si quis juraverit in re pecuniaria per genium Principis, dare se non oportere, e peieraverit; ei darisibi oportere; vel intra certum tempus juraverit, se soluturum, nec solvit Imperator noster cum Patre rescripssit fustibin eum castigandum dimittere , est ita ei superdici: χοπιτως μ. JU i. e. petulanter ne jurato. Haec monet: Veteres cum de damnato homine
supplicium sumebant in loco supplicii coniicuo ἐπικα*se, seu ut vocant titulum affigebant quo breviter admonitus populus , poena a reo expedita causam intelligeret: eoque exemplo a simili facinore perpetrando caeteri avocarentur. EX hoc more impolita fuit inscriptio cruci Christi Servatoris nostri. Idem ad i. si C. ex quib. casi im m. υκοφαντεις recte. Vid. Duaren ad titul de init jura. Quaedam hic adjiciunt Graeci Basilicων compositores,quae
30쪽
io Cap. IV De Notis Gothostedi,ad dia leges.
resertae facim civ. obs'. sed ea potius interpretationis causa addita esse arbitror. Verum inter caedondum prieconem poenae causam dicere consuevisse, Raevardus multis aues o ritatibus probat, ipse etiamCujacius.
ni eandem legem Dionysius Gothos redus iri ιti ad A Pandecta anη I sto editab, haec habet: Super indici estne scripto, ut Putat Thusenus, utque crucis Christi inscriptio innuita An vero per prae Onem,ut Contius Xistirnat, argument L es C. ex qVib. ca . infam utrumque faetum videtur. Posterius tamen verius est, huic loco aptius, si1-milis o praeconis ἐσοκοφα, σας ..calumniatus ei in dict. lege fi Legatum populi Romani, homo plebeius te. mere amplecti noli, apud partianum, quod tibi non vis alteri ne feceris, Lamprid. in Alexandro. Fumo punitur , qui fumum paulicum scilicet vendidit ibidem. Imposturam fecit lassus est. Debes postis in Gassieno. Polycarpus tertio confessus se Christianum esse. Euseb. α s. Agnes sacrilega virgo, Diis blasphemiam inferens scortum lupanaribus data. Ambrosius sermone να adde Zonaram s. Masium in Valentiniano, ubi de Rhodano Iraeposito mos ille .perduendi praeconianus adum-ratur. Praeter id genus superindictionis titulus nonnunquam appensus vel TXus erat, qui causam poeme judicaret qui lade ma Matthaeo a . mpo pri Marco es Lucae M. rarλ Johan. c. p. Suetonio in Caligul. 3. πίναξ, Eusebios.