장음표시 사용
41쪽
Antiquissimi poetu scaenici Romanormn requentissime usi sunt lisione nam pud Plautum inveniuntur non ita raro Versus eunt quinis Vel Senis elisionibus et saepe etiam tali, quam ut duram nimis vitarent dactyliei. Nam ex his iam in m et Lucilius quandam ire elisiones adhibitore
curam, cav0ndo ne nimi aut crebrae essent aut spera0
eamque otium intenderunt Lucretius, Cicereo, stultus. At Augusti tempore cryilius, quamquam asperitates elisionum plerasque vitavit, multitudinem tamen non perinde refugit. Ceterum, ut St versuum artifex subtilissimus, saepe utitur elisionibus, maxime longarum, ad res graves vel difficiles aut utroces deseribendas velut: me, me, adSum qui feci, in me convertit serrum. stant terra desis hastae. monstrum horrendum, informe, ingens, cui lumen
Magis etiam hoc elisionibus et frequens et audax Horatius in saturis minus in epistulis, quarum numeri magis sunt castigati). Contra Ovidius ut asperitates elisionum perhorruit, ita numerum valde imminuit. Exemplo rem declarabo. Verydius in primo aeneidos, cuius sunt versus 756, elisit
longam Ocalem octorei isit inquies, in m exeuntem Nonaret septies, brevem centies Septu vies ter. Contra Didius in metamorphOSeon primo, cuius Sunt versus 779, habet elisiones
longarum VIII in m exeuntium XXIII, correptarum CXXIX.
Horatius in odis et fodis multo rariore ac minus SperuSliubet elisiones quam in suturis ei epistulis. Poetae qui fueriint Auyustunt, quos partim ad Verbi ii,
partim ad fidi exemplum conformaSSe versu Suo Supra memoraVi, utrum magis secuti sint, nulla re clarius quam
elisionum et numero et rationibus demonstrant. Ex epicis autem omnes longe et paucitate et elegantia elisionum vincit Claudianus. Quantum ad reliquos, notandum in metris logaoedicis maiorem aliquanto esse raritatem selision una teuutionem, quam in dactylicis vel iambicis Id ostenditur alior-
ii Asina Sonoea cantistis, a si cum diverbiis, qua iambicis conseripta sunt trimetris, compararis. Praetero in minoribus versibus magis abstin0nt poeta ab elidendo quam in
Denique dignissimum memoria, i oetarum, qui suorunt 1μ si Auyusimn sariem longo ut Oroni Oninino fuisso multo paretorum cautioremque in lisionibus admittendis quam os, qui iri orus. Unde quidam illorum aut rari simo aut numquam admittunt olisionem.
Iam ut lisionis subtilior ius dam addantur obsorrantiae, non possunt olidi monosyllub lonua ut in m ei untia ius quente neri syll/d se, nisi qu0e sunt indoeli nobilio tu uilotione cultimu Jiens. Itaque possunt olidi velut me, P, P, mi pro milii, tu, qui in Singulari, vi , cΗm, tum, mn, Um, Qui , t Qui, Qui sum, non OSSunt olidi Velut re fur, Sto, m, cui, stem, sim, quia habes similiter Oxarolim nolim selim duim. Iambi H emtonio oculi secuta vel brevi non solor olidi iam supra memoravi. Sed haud pauci poeta ne in ruri
quidem syll0bs ea eliserunt, ut Lucretius, Tibullus, Didius indisti eliis praeter pistulam Helenae her. 17, i , Seneca in
Crotio in heri elisi inveniuntur apud Ennium Luellium, Caiussum praeter hexametros continuos, Horatium in saturis, auctorem priapo 85 7J, in trimetris Senecae, numquam alias usque ad Iuvenalem s. d. r. m. 285, 86. Sed etiam spondiacorum H brevi lisio obiridio inde raro invenitur. Quid quod multi auctorum posteriorum, ut Claudianus, omnino abstinuerunt ab ea filii, ut Catullus in hexametris continuis, Tibullus liraeter panegyricum Messallael IV IJ, qui est alius auctoris, Ovidius in disti his, auctor Nucis, Lucanus, Martialis, in primo Solum pede talem elisionem sibi permiserunt s. d. r. m. 286-289. Praeter iambica etiam lonuus malos uret cumque nomerunt in se si clido quando hae constat syllaba teuta vel
42쪽
oΑPUT IV. APUT IV. circiιmfleaea, ut fit in versu quodam spurio vidit: et sine me ni tuos proiectum in limine postis. Itaque nonnulli, ut Tibullus et On lius in disti his omnino tali elision abstinuerunt. Reliqui, ex quibus er Vilius Saepe, dius, Lucanus, Claudianus a raro admodum utuntur mutam in quinta ursi hexametri eam admiserunt. - tiani parum est elegans elisi longarum, ainime iambicorun/, in ursi saeta, si Sequens verbum in tertia vel quarta syllaba habeat accentum, ut 'misit adreno inito imposmsse Denique optimi poetae ut ambie in brevi aut acuta et retica in brevi elidere noliterunt, ita etiam Pyrrichium eldactylica in , a, o exeuntia raro eliserunt sub condicione eadem, exceptis vocabuli pyrrichiucis, quae sunt inde linubum, h. e. coniunctionibus vel adverbiis, ut quid n enim ita modo. Itaque dactylica in m exeuntia numquam eliserunt i- bullus, auctores Priapeorum, Gratius, Seneca in canticis, Claudianus multique alii Ofidius bis amor. III, 6, 10 l metum VI,
5244, Lucanus seniel I, 23lJ, Iuvenalis bis 6, 51 14 73J
Ita dactylica in a castigatissimus quisque auctor Onolisit, nisi aut in primo pede aut Sequente a. Quantum ad pyrrichiae in m exeuntia, quod logitur apud Horatium in hexametris nec modum iubet et in i et horam', apud fidium in poniam uiri initio ipse soro muni tuos', elisione saeta in partibus orationis quae declinari possunt vel coniugari, huius licentiae vix inveneris exemplum simile in versibus dactylicis semporis posterioris ot vel alibi
Simillima autem est cautio, ut iam dixi, in pyrriclita eis quae in re vel o exeunt, elidendis s. d. r. m. 290-292.
Praemi ea refert pernusni, qua in purte versus ut elisio. Qua admissa cum liaud dubie retardetur liythmus et interrumpatur, apparet melius eum, cimvenire initiis ordinis mctrici, quae maiore ruuntur libertate, quam finibus. Ea empta amen ostyn ma metri Syllubu, in qua elisio vix una quam admittitur, ne statim in principio numerus turbetur et ObSeuretur.
Itaque in hexametris se Aureusti inde tempore usque ad Iuvenalem praeter Horatium in saturis et Persium et eryilium in ueolicis 3, 48 et catalectis 1 4 atque auctorem Ciris 294 non invenitur exemplum simile. In iambicorum et logaoedicorum versuum initiis Catullus interdum admittitulisionem, Horatius numquam, nisi ita, ut praecedat versus itypermeter ut: aureos educit in astra nigroque invidet Orco. Neque magis Saec. . Chr. primi poeta hoc admisere, licet Seneca in trimetrorum iambicorum initiis aliquando, sed rarissime, utatur elisione. et cf. d. r. m. 292, 3. que vis quam in prima versus syllaba, admittitur elisio in ultima. Itaque in hexametris ea non invenitur usque ad Iuvenalem nisi apud Lucilium et Horat ii, et tribus
Veruilii Siliique in versibus aen. IX, 57 440 de bello Punico
sec. IX, 35J, his quidem exemplis huc turbidus atque huc, hine conὶminus atque hinc ruit ocius atque hunc. Sed supra iam dixi in particula que revera elisam finalem e. Similiter ultima in pentametris numquam eliditur, nec magis in trimetris iambicis. lontra in systematis lyricis Horatii, quae lege quadam Synaphiae tenentur, excepto VerSuquarto, potest fieri elisio, ut in illis II, 16, 37, 38J:
vestiunt lanae mihi parva rura et
spiritum Graia tenuem Camenae. Numquam tamen similia admittit in canticis Seneca, quippe qui synaphiae legem contemnat et cf. d. r. m. 296, 97. Ilic otiani gendum de orsibus vermetris. Sunt enim metra quaedam, quae non possint stare, nisi elisa syllaba ultima in prima metri insequentis. Ac primum quiden memorandi h ametri hypermetri. Qui ex perversa imitatione Homeri et Hesiodi quorundam versuum d. r. m. 294 et Alexandrinorum exempli Orti ac primum
sunt adhibiti a uellio XVII, 6 deinde a Lucretio, Catullo in hexametri continuis non 115, ), myilio in se vicis et
aeneide, ab hoc lauti saepius quam a reliquis, porro rub
43쪽
CAPUT IV. Honitio in saturis, hilio in motamorptiosibus, sed ab omnibus praeter Vergilium rarissime, doniquo semel a Vulori Flacco largon. IV, 2: 34. Tali autem Oeensione semper longa est Syllaba pa0- nultima, ultima autem paene sumpor nolition quo ut in his
littora littoribus contraria suetibus undas imprecor, arma armis pugnent ipsique opotes tuo. haec ait, et partis animum vorsabiit in omnis. Exceptis duobus orylli versibus, quorum os in fine hWoquit humorem, tecta catinora in semper in e breve ne plerumque in 'te, Sicut modo memoravi, exeunt hi typermetri. Interpunctione OS Versus typermetros unus ausus est uti liquotiens Ver illiu . Pulelire autum hi usus est tali metro in sexto non idos
quo Super atra silex iam iam ilisura adsentique imminet adsimilis:
. in quibus Iersia aegre 'tant reddituri imago saxi ruinam minitantis. Alia tulem res est, quando elisio fit iost ultimam pari omversuum, qui aut possunt aut debent iungi per synapii iam. Itaque in versibus 'Pphico 'lyconeo, set clico lutullius imoru-tius seet usi sunt lisione velut sic:
nullum amans vere, Sed identidona omni ti, ilia rumpen S. fluuinitum video Venirc.
ii coneinite in modum. cur saeunda parum decoro inter verba adit lingua sil0ntio. sors exitura et nos in alternunt exilium impositura cymbae. Horatium tali Oeensione versum priorem semper finire longa
syllaba supra iam indicavi. Sed postior ilium nomo similia
Cis de versilius hypermetris d. r. m. 293-290. CAPUT IV.
Quantum ad reliquus p uri s cis motri, notandum est, Si adsit caesura penthemimeres, maximam inveniri et freque ilam et audaciam elisionum in thesi primi pedis et ursi secundis in toto p de quiarto. Igitur dili sentissimus piis pie versi secutor elisionem longarum aut in m exeuntium syllabarum voluserunt his partibus hexametri et qui leni solis continori alii eri in illis multo saepius quam in reliquis elisionem longarum aut in tu Xeuntium adhibuerunt. Quantum sed tortii cui lo/yes, longe durior est elisio post caesuram . . in illeSi quam in caesura . . in urSi eius. Itaque eleganter ea Sus est Vc indius ad re atroces aut miraculosus deseribendas ut aen. I, 45 V, 93, 4: quem non ineu Saf aniens hominumque deorumque vix liae ediderat, cum flusis ignibus atra tempestas sine more furit. Nec minus in Sccumla thesi iniueunda tisic longa vel in m
Itaque a longa syllaba in thesi tertii pedis iidenda abstinuerunt uetores multi, ut Tibullus, Propertius, Ocidius, auctores Priapeorum, Martialis alii es. d. r. m. 299 ab elisione longa in thesi deundi pedis Ovidius in distichis, Ti-liuiliis praeter pentametrum I 2, 58, alii auteni multi auctore ea raro admodum usi sunt; s. d. r. m. 299.
Contra in ursi tertii pedis, si sit penthemimeris, ex Hilius, secutus antiquiores, et hune imitati Satis multi posteriorum,nnixi me epici, Saepe admiserunt eliSionem, ne potissimum iuliarticulis et, μ' ut alipte in hac nimirum cum elisione nalis vel in praepositionibus in, b c aliis, in hunc modum:
vela dabant laeti es spumas Satis aere ruebant. Itaque apparet O studuiSSe, ut quae Sensu aperte pertinerent ad proxima, certe metri vinculis artissime iungerentur cum Praecedentibus, ne caesurae τὰ inmιinu 'retur. Sed adem licentia Satis rara apud Oculiun eiuSque SSectas.
44쪽
id ipsum maior adest libertas elidendi quam in fine ordinis
metrici expectes, maxime in ars et thesi secunda, ut tamen a thesi inde prima raro admodum longae vel in m exeuntes elidantur vocales. Id etiam magis observatur in pede Sexto. Cf. d. r. m. 298.
Denique si adsit hephthemuneris cum trithemimeri, eaedem fere elisionum Observantiae adsunt atque in penthemimeri. Itaque tali condicione raro eliditur longa vel in m exiens in thesi secundi, tertii, quarti pedis, in ursi autem Secunda
tertia quarta pro varietate auctorum modo maior, ni Od minor
obtinet olidondi libertas. Ceterum si certam paritor Ust cr-tiam et quartam arsin intutur, ut post arsin quartam interpuncti sit, in thesi quarta longa vel in m exiens syllaba elidatur, ut in illo: haec finis ruam satorum hic exitus illum sorte tulit, haud dubio est statuenda fonthemim cris, si hephracmimeris.
Etiam tu pontumetro maxime elisionum et frequentia et audacia in thesi inlis primi et secundi ars reperitur. In caesura post Catullii in ad Iuvenalem usque nemo admisit elisionem, post caesuram Tibullius semul et Propertius ter, nemo poStea. In post rior furto pentametri an severa usi Sunt lege Ovidius et plerique alii, ut longas vel in m exeuntes syllaba omnino non eliderent. ei. s. d. r. m. 300 l. In reliquis tetris hae sere observantiae optinent, ut elisio raro adllibeatur in sylkiba, quae est in caesura aut Statini
post caeSuram, utque in ea parte VerSuS, quae PS ante ne8uram aut media inter caesuram et finem versus, maxima adsit
libertas. In iambicis trimetris Sunuca permultas admittit
eliSiones, maxime in quinta arsi, quia ab hoc pede, ut Supra memoraVi, Xclusus est iambus Iu metris lyricis praetersmphicum Horatius satis saepe circa caesuram admittit eli-Sionem ut in illis: hic bellum lacrimos unι, hic miseram samem pestemque a populo et principe Caesare n. Sed id sequentes studiose vitarunt. CAPU IV.
Nou autem pertinet ud elisionem, quando illud est iungitur cum vocali vel in praecedente, excepto quando illud in initio enuntiati vel ordinis metrie collocatur. liter enim, etiamsi non est copula, sed significat caelati vel licet, seniper missae in unum coit eum vocabulo praecedente ita: homost, synQSt, asynumSt. Apud Ennium et Lucilium ita etiam coalescit cum usve is praecedente ut da ust, auXiliatust. Etiam cs seeunda persona indiculini, non imperativi, Saepe patitur apocopen praecedente Oeali et in Sed an Sempserpatiatur non satis constat. Itaque dixerunt veteres homos, feminas, tu quidciu's. Praeterea iste pronomen apud optimo auctores, ut apud
Horatium in epistulis II, 2, 163 apud Verbilium in aen. VI,
389 aliquando, Sed raro admodum, amittit Ocalem primam, non ipse aut illo. Cet. s. d. r. m. 301-304 345.
Contra in adverbiis uuyn rc Suu Oper Sim. Senipersit elisio naui Romani scripserunt ac pronuntiarunt uno
s ere, Summo pere es. d. r. m. 289.
Interdum omissu elisione sit hiatus. Qui tamen apud ductylicos utinos multo est rarior quam pud Graecos. Quid quod ipsi Plautus ac Terculius praeter caesuram aut finem di-rerbii et exceptis monosyllabis omyis et in m ineuntibus, quae
in ars essent collocatae Sequente vocali brevi, Satis raro usi
sunt hi Mur Iliatus utem prima est leae, ut eo regis possit admitti, quo durior et ingratior est elisio, eo minus, quo in vis et Sitata et aedis haec est
Iti ire ingratissimus est hiatus, quando ea cm coeunt vocales unde commode eo usus eryllius in re atroci describenda ita:
45쪽
CAPUT IV. ter sunt consiti imponere Pelio Ossam. Si pere λ, hominum manibus periisse iuvabit. Praetem m/illo umor es ob is rurior est hiul in thesigitum in Grsi. Interi ctiones tamen, q/tus coustunt una oculi, cum hiatu vel in ars vel tu ilies possunt adhiberi fila, ut maneati longae, ut: et te alia, o ut de gente Sabina. Excepta anten est iam, uani pro h u heu, quod Sael elegitur in ditionibus, ubique reponendunt chcM.
In thesi fructor mouosylluba tutus non est )O missus nisi in syll/d,a lomya, ut aliena Sint a mores bili haec ecl. 2, 53 aen. I, 4054: addani erea ruit L honos erit huic quoipie Omo. et vera incessu patuit dea. ille ubi intrent. Ita etiani senio Cohimella v. 224 in noni in proliri et Sequente nomine proprio, nisi Orruptela deSt, sed nemo praeterea usque ad Iuvenalent. In m tamen exeunte voces ductylicus vel λyrrichiucus in thesi aliquando iure feeit Ennius, non Lucilius Monosyllubus
in thesi cum iu tu adhibuit aliquotiens Lucretius et seniolIIoratius sui. I, 2, 28J:
quani lauda libama. coelo num adest honor idem γLonso linulos in th si corri uuntur. an quodllagitur p. Horatium II, 20, A, am Daedaleo Orior euro' est corruptuni na est excepti ap. V Gyilium georg. I, 3T: Glauco et Panopeae et Inoo Melicertae. De qua V. d. r. l. 307. Nec vero potest corripi longa sutilis nisi ut in relicis vel ium cis sequoreo tomyu aut tu monosylisbis 'quinto lucri, ut apud Ciceronum arat. rgm. 2l: hoc Diotu radiantis Etesi/ e in vada pontio apud Horatium sat I l , 38: Si me unius, inquit, paullum hi ades inteream si'. CAPUT IV.
Hiatu igitur priore usi sunt, sed omne rari8Sime Cicero,
Catullus in hon locasyllabis 57, 7J, 0rutius in epistulis II, 3, 6bi, Propertius IV, 1 lii Ocidius sum. I, 3, 21;
metam. I, 55 HI, 50lJ, altero, non minus raro, LuciliuS, Catullus in hexametris et hendecasyllabis : i, I; b, 4J, Ilorulius Sat. I, 9, 38J, auctor elegiae ad Messallam in J, denique uiroilue uerelius et crydius, hie piidem paullo saepius suaui reliqui Abstinuere insequente usque ad Iu
Spondinea voeabula uni hiatu non adhibuere, vis Ennius epigr. , t Vergilius georg. I, 43i Hor epod. 5, 100. Cei. s. d. r. m. 304 30: . 41. Iu ursi nou potest esse hiulus resium, sed in m exeuntium
adniisere Ennius lanii. 275l Tibulliis it 5, 33l Pr0pertius I , 5 l 32, 45J, Manilius I, is bi, praeterea Catullus ier in aestira pentametri, nisi corrupti sunt loci, 6 i, 48;67, 44 97, 2 l, seribendumque est potius Chubybon, pcrarct
Iu omuum sinientes eum iu tu uou adhibuerunt plerique omnes a Ciceronis in N 6 c, nisi ut tu se Sura cyltimu um themimeri re utipum do h phthemimeri tu cum nomine proprio ut in illo Nereidum mitrici et Nuptiali Aegaeo. cimilium tamen. Ennium secutus, tium multiplicatis syllutas renibus aut ulmissu iulci punctione utitur hiatu, ut tu illis: evolat infelix et semineo ululatu. Si pereo, hominum manibus periisse iuvabit; et quidem identidem, ut par est, in re difficili vel atroci describenda.
Idem semel in monosyllabo admittit hiatum 'equente brevi si faen. IV, 235J: quid struit aut qua spe nimie in gente Oratur 2 sed paene solus cf. d. r. m. 309 Hiatum in ars habet cir-
46쪽
citer uudrassies. Horest is in lyricis semel I, 28, 24 in tertia ars ac paeli dixerim caesura tetrametri actyliet, nisi
ossibus et apiti inliuinato; porro semel in trilliemimeri hexametri pod. 13, 3 numquam alibi. Oidius eum illis qui scripserunt eas heroidas, quae non sunt ipsius, habet i yinti se hiatus tales. Catullius, ibullius, Propertius hiatu longae in ursi non utuntur nam Catulli 68, 158 est corruptus). Nec magis
Nucis aut Priapeorum auctores. Posteriore AuguSto Oetae eum partim numquam admittunt, partim rarissime. Ab ambicis autem metris omnino S alienus. Cet. s. d. r. m. 309 - 312. Do Procluetis propior positioncm vocalitiua d. r. m. 13 321J.
Quando tu uno vocubulo vocalcm rorem S quuntur duae τel plures corisonue, ad proinimam quac critu an Syllabam, prior Syliaba etsi manet breviS, Sustinc tamen vice tomyae. Id ex antiquissimae pronuntiationis evenit more unde apud Homerum vel sequente muta eum liquid raro corripitur brevis. Deinde per temporis cursum evenit, ut quod primunt vivido ex vulgi usu esset Ortum, retineretur propter auctoritatem. 6 nici tamen Graeci, ne vulgi aures Ossenderent, non magis quani Plautus et Torcuitu produxerunt breve sequente muta cum liquida. Apud Romanos per multa saecula cum Ormoni cura iacuisset, ubi vix tandem artus sunt illata in Latinum agreste, facito licuit Plauto et Terentio plerasque positionis luges neglegere. Itaque otiam hic Ennius omnia rad sevcrior si vocavit e s. Ac primum quidem ne iam posset corripi prima in talibus, qualia Sunt ille immo sim. auctor fuit eminandi consonas Scr*tura, quando pronuntiando geminarentur. Itaque brevis oculis semper producitur, quando equisntur
aut duplicata consona aut duae consonae rium cumque, quae non sint muta et liquida.
eum liquida aut aut br dr, si brevem praecedentis syllabae vocalem Semper et produci iret et, quod rarius fit, corripi. s. d. r. h. 314. 15 Itaque in uno eodemque versu dixit Ofidius
et primum similis ob eri mo Vera OliιeriS, o Horratius et Lycum nigris oculis Fgroque. Ceterum in utraudi vocabulo primum a natura est longum, non positione. Syne ope saeta dicitur hum et disciplina, contra
Semper maniplus. At numquam possunt corripi Vocales, qua Sequuntur On-
Sonarum iuncturae constantes ex mediis hy, b, 9 et liquidis
in n. Itaque pro Duus, quando Si breVe Semper reponendum cycut S.Cet. s. d. r. m. 31, 316.
At tu si ne verborum collocata brevi vocoli et sequente mittacum liquid praeter uu semper mam, vocalis brevis ut ridenti Drum. Sed pro Guosus, Guidus, uatus, ureris' Hστ S, quando iraecedit brevis, reponendum ultique Cnosus Cnidus,
Praeterea antiquissimi poetae Latini usque ad eryllium et Propertium etiam sprevere interdum positionis legem sequente veri O, quod ab Si impura inciperet. Ea licentia maximo invenitur in primo et quinto pede in quinto propter naturam eius dactylicam), ut quidem praecedente plenamque vocabulo dactylico, non trochaico, ut apud Veryllium aen. XI, 308, 9J: spem siquam acciti Aetolum habuistis in armis, ponite. Sibi quiSque. Usi sunt hac licentia, raro quidem Omnes, cum Verssilio, qui uno eam admisit loco Ennius, Lucilius, Lucretius, Horatius in Saturis, Propertius, denique auctor culicis v. 195,
47쪽
nem POStea iasque ad livenalem. Itaque s impura alibi tantum admittitur in eo loco metri, ubi serinde brevi et longae locus, ut apud Horatium pod. Hi, 26: levare tentu furitu praecordia. Aliter ita ullo res habet iii Graccis Oeabulis, ut tamen etiam in his multi vehit Horsetius, Persius abstinerent ab omni liesentia. Ex reliquis Propertius dixit IV, 19, 21 D undutὰ syllo, alii quidam ut Seneca ac Iuvenalis alii luando sequente , quae quidem, ut nunc a Francogallorum, illo tempore vix aliud sonabat in initio verborum quam ' positionis egeni prevere plures in his tribus eisque solis vocabulis: Moynthus, mundius in his secuti Homerum), Sm ii sud/t Sive amisres 'dis' quae aliter non possunt intrare in uirum dactylleum, ut Lucretius, Catullus Tibullus, Obdius, scidius, qui si idem inhalio uileis otiam dixit amyro uc murisquc, quani suam Pro sumundro Veryllius abiit dicere Xanthum.
Produci reces inulos equQutibu consonis uulms, quod spud Homerum 1 t requenti SSimum, apud Ilomanos est rarissimum. Veluti numquam hoc admisere Lucretius, cimilius, Horatius, Propertius, Ovidius Tamen invenitur interdum haec licentia, maxime in ars et Sequent scimpura. Ita apud Ennium in annalibus legimus populent rus ot stabilituscamna apud Catullum semel in hexametris 64, 86J:
et septies in metris logaoediei vel iambicis es. d. r. m. 20), denique apud Tibullum I, 5, 28 I, 6, 34 lir segete spicas,
Servare, frustra Ita nonnulli Saee. . Chr. I poetae, etiam epici ut Lucanus, Silius, Statius, porro Seneca in rimetris, denique Martialis ac Iuvenalis, sed ubique rarissime. Cet. f. d. r. m. lim 32 l. Morem . ubiciendi in finalibus is et iis Sequente consona, apud Plautum et Terentium frequentem, Servavit Ennius ut
tum laterali dolor, certissimu nuntiu mortis. Atquo ita Lucilius, qui otiam O finalom in nominativis sociandae ita fruneavit, o Lucretius ac sonio i atullus iis, 8 l. Nam Cleoronis sempore poeta novi iam improbabant
inane morona of es. d. r. m. 344, 3. Do procluctis in ursi finalitius d. r. m. 32L 3334.
i ues atque iselus in arsi accidentis. Itaque non licet monosyllaba in ars produci n0quo natos iu omlcm exeuntes, excepto quod Ennius dixit ann. 48:0 densis aquilia pinnis obnixa volabatot Vm cillius, nisi eorruptus est ersus, aen. III, 464: dona dehine auro graViis letoque elephanto. Praeterea Diira et perversa imitation Homorici arminis Aeeius. Im ilhis, iridius, poetae paue Saec. . Clia'. primique netiit eam aliquando modii unt in primo pede et quinto, si praeeuda voeabulum dactylleum vel spondiacum, Sequatur paeon tertius vo antibacchius cum altera que, ut puta: humiisque laurusque dei totusque moveri. Arcesilaus atrox Prothoenorq/te CloniuSque. e milius, ut exstellit diligentia exili, eo est rogreSSuS, ut que non produceret nisi sequentibus aut duabus consonis
ductioncm tironis nudis aut in ca sui se vitima, ire ponth mi-m mi ire quod est rarius Iuphth mimori ut insoquente o- vhuloimaeo aut in rei ius trium malium in erimu aut seqv nte insciuiunctione ut: omnia vinei amor et nos cedamu amori. terga saliganti hasta nec tarda Senectus. Pleiadus illaudos claramque Lycaonis Arcton. muneribus, ibi pampineo gravi l/t, autumno. oratis' quidsem et vivis concedere vellem.
48쪽
Usus est sub his condicionibus brevium productione sero quinqu99i . Relliti in heaeumetris eam fere non ttunt nisi aut incaeSura aut sequente vocabulo Graeco, ut tamen satirici ab Horatio inde priore tantum utantur genere licentiae. Et plerique eam adhibuerunt rarissime, ter Catullus, quater Tibullus, sexies Horatius, decies Oridius cum auctoribus heroidum, quae ei salso tribuuntur, ter Propertius III, 28, 29; IV, 2, 11 V, 1, 1iJ, binis locis Martialis, Persius, Iuvenalis.
Alii ut Lucretius, Gratius, omnino abstinent ab ea. In pentumetro producta finali locus tantum est in aesura,
ibique admodum raro, semel apud Propertium II, 8, 4, bis apud Martialem IX, 101, 4 XIV, 77, 24, numquam apud Catullum Tibullum, vidimn. In hyricis carminibus quinquies Horatius hane admisit licentiam in caesura aut sequente vocabulo iraeeo I, 3, 3 J;13, 6 II, 6, 14 III, 16, 26 24 DJ, numquam Seneca.
In iambicis metris breves in ars non possunt produci.
Praeterea notanda haec: apud Ennium intordum a et it tertia personae finales, quando in secunda af es is sunt longae, X Oro aetatis ius producuntur, etiam in thesi utit eques, et plausu cava concutit ungula terram. infit o cives, quae me fortuna seroeem. Nec minus produci or nominativum, quando genetivus habot o longam: tollitur in caeli in clamor exortus utrimque. clamor ad caelum volvendia per aera vagit. Sed nemo postea ex dactylicis. Contra Plautus et Terentius longas finales in t ros exeuntes simili condicione, secuti antiquum morem ironuntiandi, uigi Servarunt. Cet. s. d. r. m. 3241 30. Porro is in secunda persona perlaeti et suturi secundi per omne tempus habuit i commune atque ita eorundem temporum paenultima in imus itis. s. d. r. m. 25 365.
Denique in persectis iit petiit non in init, elisit et incompositis it finale usque ad Iuvenalem semper fuit longum;
Praeterea miris et Sat suis interdum tiroducta adhibentur ultima a poetis bonis, sed suemus correpta. Cf. d. r. m. 26. In Graecis nominibus qua in se exeunt, ut Androme ii, Ledis, E lectris, interdum, ut apud Vergilium, Tibullum, vidium, Martialem, sed numquam apud Lucretium et satiricos, quantitatem Graecam retinent in arsi s. d. r. m. 388 89. Ita unius otiam in thesi videtur dixisse: multa soro ponit et agoe ι αγυια longa repletur.
49쪽
Ρr000mium. 1-6. 1 de syllabis, edibiis, basi, anaerusi, Versibus rhythmo, metro, catalexi, Synaphia Systematis ei Suum 1 3. 2 inde poetarum, sui maxime pertinent ad sena motrioam Latinum 3-6.
caput I de studiis p0etarum Latin0rum metricis 7 26.
3 de Saturni metro . de allitteration et homoeote-louto G 8. 4 d Livii Andronici et reliquorum ea seni eorum S sue nil Cicoronis tempus rationibus metricis S, . si de Q. Enui et reliquis dactylidis usque ad Cleuronis tempus 9 10. dactylidis Ciceronis aequalibus Io, 11. dactylieis Augusti aequalibus 11 - 14 de Vergilio Ovidio, 0ratio, Tibullo, Propertio 11 12. 0 Horatii podis et odis 12, 13. de cata luetis et Priapei. 13. tragistis 13, 14. 8 de Ρ0etis, qui suerunt ost Augustum usque ad VI. . Clir. n. Saeculum 14 - 17. de Phaedro 6. 0 odiis modii novi 17.
Romanorum ars mei rie comparaia cum Graecorum 17.
10. l. 12 usitatissima dactyl. at metra 17 - 26.
10 simplieta 1 dactylici 17, 18. 2 anapaestio 18, 19. 3 iambie 19 4 troelialea 20 5 ionie a linori 20. 6 ionica a maiori 20, 21.
'0mposita. I loga00die 21, 22 2 asynarioti 22. 12 systemata Catulli et Horatii 22-26 1 Catulli 22, 23. 2 Horati a sepodon 23. i odarum 24-26. caput II. 0 pedibus versuum 26 - 36. 13 do ego metri et licentia 26. de Septem generibus
14 d sex legibus pedum 8, 29 de usu synaphia 28. de dactylicorum versuum edibus 29, 30. 16 iambicorum 30-33 de si oti leo admisso pro ambo
30, 31. de anapaesto 31, 32 de soluta ars 32, 33. de proceleusinat te 33). de trochaicorum 33. de ionicorum a minori 33, 34 de ionicorum a maior 34. IT de toga0edicorum 4-36.
Caput III de aesura. de rhythmis versuum de mestet enclisi de interpuneti0ne versuum 36-53. de caesura 36 - 41.
18 de caesura 36. de caesuris hexametri actylici 36-38. de caesura pentametri 38 de tetrametri 38. 19 de caesuris trimetri ambiei 38, 39. de caesura trimetri catalectiei 39. de tetrametri catalectiei 39. de troelia leorum versuum 39. de ionicorum 40. i 20 de caesuris loguoedicorum versuum 40 41.
21 de legibus rhythmicis versus Graeci vel Latini 1 42.
22 do rhythmis hexametri daci. 42-45. eiu PartiS, quaeps ante caesuram 42 posterioris artis 43. Versuum P0ndiaeOrum 43, 44. lentametri 45, 46. 43 do rhythmis reliquorum versuum 46, 47. 24 do mes et enetis 47-50. de priore mesis genere 48. M altero 48, 49. Me netis 49, 50 de aestentia 50. 25 de interpunctione versuum 50-53. de interpunctione qua fit in fine ordinis metrici 50 - 52. de . q. s. extra finem ord meir. 52. de interp. Systematum 2 de voeabulis nonnullis raro in initio metri aut fine collocatis 52, 53.
caput IV. de syniges et ethaeresi de elisi0ne et hiatu. de pr0ductis pr0pter duplicem e0n80nam insequentem aut arsis vi syllabis 3-79. de syniges 53 - 61.
26 hiatus quid sit 53 de hiatu qui fit in medio verbo ib. 27 do vocali iura in latinis 53, 54 in graecis 54 de
copulatarum vocalium sono vel ingrato vel grato 54 55. 28 contra etione vocalium 55. Me verbi lucio compoSi-ii 56. 29 de vocali delitescente 56. de i velis mutati in consonam 56 - 58. quando non admittatur haec synigesis 56. num in vocalmia Graeca vel barbara recipiatur eadem 57, 58.4 30 do thaeresi 58. 31 do coalescentibus maxime in verbo composito vel di- Syllabo vocalibus 58-60 quando e0alescant in Graecis 60. 32 do syniges eu ea eum finalium 60, 61 quando non adhibeatur 60 alveuria tetrasyllabum 61.
50쪽
61 63. de elisis brevibus, in m exeuntibus longis 61 2 de elisis que re ne 2 de elisa finali, cui praecedit vocalis pura 2. de elisis finalibus Graecis 2 de reliquis elisionis observantiis 62, 3 de Graecorum et Romanorum in hiatu removendo diver- Si placiti 63 num elisione vocabula coalescant in unum 3 34 de diversa pro p0etarum temporibus vel rationibus frequentia elisioni. 64, 65. 35 de elisis m0nosyllabis, iambicis creticis, spondiacis 65.ue e Sis in Sequente acuta vel cireumflexa voealibus 5 i de elisis aetulicis vel pyrrichiaeis in m a o exeuntibus JG de elisione in prima versus syllaba 6 6 67. in ultima ij I de versibus hypermetri. 67 68. 37 de elisione in reliquis versus partibus 9 T in primo et Secundo et terito ede ex daei. 69. in enthemimeri 9 in quiuio pede vel sexto D in hephthemimeri vel trii hemimeri 0. in pentametro 70 in reliquis metris T0.4 38 de est vel es inclinato 1 de iste, must msere simil ib.
39 hiatus quid sit 1 quando Sit durior, quando minus durus D, o 2. Me o a heu interiectionibus 72. 40 de hiatu in thesi 2 73. de hiatu brevium T in
m exeuntium ib. longarum 72, 3. 4 de hiatu in ars vel vi caesurae vel sequente vocabulo Graeco Vel Propter alia causas admisso 3, 4. de hiatu in exeuntium 73 longarum 3, 4.
de pro luetis in medio vocabulo positionis vi brevibus 4, 5. 43 de finali brevi manente sequentibus duabus consonis in vocabulis Latinis I 5. 6. in Graecis I 6. de finali brevi prodiaeta sequentibus duabus consonis 6 de omissa s in finalibus D, iis . o 76, 7.
de pr0ductis in arsi finalibus 77 I9.
4 4 de productis vi caesurae vel sequente voeabulo Graeco Vel propter alias causa finalibus 77 78. de que producto T. 4 de finalibus quibusdam in , , s exeuntibus 78 79