장음표시 사용
301쪽
TU primus larvi reserabas ostia busti,
Clausa diu, foedans necopina morte penates, O Socer: assiduis domus hinc pulsata feretris Funera vix pleno conspeXit quatuor anno: Funera nulla quibus fixi sient pectore plagam Altius, aut flumen lacrimarum salsius ulla Ex prope siccato pressissent fonte genarum. Ipse quidem senii viridantis limina dudum Prima supergressus, viresque in corpore quasib Vix onus annorum questus susterre molestum, Intrepidus sati praecepta suprema manebas. Hinc tibi nulla fere consectos cura per artus Tranquilla subiit robur renovare quiete lSive forent imbres, seu sol: seu grando nivesque Hibernum Scythico spissassent frigore coelum, Vel juveni cauto vitandas prodigus auras Spernebas vitae. Tua pectora scilicet ardor Nobilis, ac gelido non extinguendus in aevo,
302쪽
LIBER. 277 Usque fatigabat . ne, primo flore juventae
Credita, nunc ulla provincia parte labaret. Exactor rigidus commisi muneris ipse Civibus & patriae quaerebas utilis esse. Saepe quidem, memini, dixerunt; Respice canos. Gnave senex: lustris septem bis vita peractis Te rude donatum sectari mollia suadet Otia, & angustae prudentem parcere luci. Nauta procellosum decurrere Nerea lassus Tranquillum placido senium producit in agro. Vive tibi jam, vive tuis. Est nata superstes Unica, & optato per te sociata marito: Donavit geminos tibi, pignora grata, nepotes Foecundi sortuna tori: sunt sanguine juncti: His tempus partire tuum. Modo filia collo Pendeat, aut genibus pueros imponat avitis. Iam tua captabunt palmis errantibus ora, Aut monstrante genis figent pia basia matre. Mox sponte injicient blandas cervicibus ulnas Nomen avi blaeso repetentes dulce susurror Aut, senis ante pedes puerilia ludicra mille Ludere festivi, risusque jocosque ciebunt. Et tibi sic actae revocabunt gaudia vitae. Ceu quercus, leni Zephyro spirante, cacumen Vix agitat summum. truncoque immobilis ipsis Horrida nec Boreae nec Cauri verbera curat: Sie senior priscum vitae servare tenorem Firmus. verba dedit rapidis ludibria ventis, Propositumque urst: donec vitalia robur
Destituit simul omne r simul subit improba Clothos 3 Fora
303쪽
Forfice vix pressa discerpere licia vitae. o felix in morte senex, cui plena suorum Turba piis animam, desecto corpore sesiam , Alloquiis recreare flagrant, tantumque morantur, Oscula dum libent pallentibus ultima labris; Extremumque vale, gelida vix aure receptum, Contingit perserre leves solamen ad umbras.
Ipsa loquitur. in quamquam juvenum pennis stellantibus agmen
E gremio rapuit, care marite, tuo, Re super uda tulit depressae nubila terrae, Purior excelsi qua nitet aethra poli: Quo nequit horrisono tonitru penetrare inore; Sulphureum neque agit flamma tricuspis iter: Tam procul unde facem succendit nocte triana; Tam procul unde die Cynthius urguet equos: Haud tamen oblitam taedae me finge jugalis ;Quippe tuus memori pectore Vivit amor.
304쪽
Millibus innumeris tellure re sierit aether, Transvolat aeterno foedere junctus amor.
Nam quid inexpleto tabent praecordia luetu l id desiderium te liquat usque meum lPoplite defecto plangi sola pectore vidi,
Sulcarique graves rore calente genas: Quum Clotho dubium torqueret pollice filum, Ac mea jam staret vellere nuda colus. Quid perstas reserata nimis pulsare sepulcra, Atque Erebo pronam praecipitare viam pNon possunt lacrimae manes revocare sub auras, Aut redimi satis fata aliena tuis. Nec Dii longinquos tibi me pepigere per annos, Nec Superum voto lex violanda tuo. Quum mihi tam tenues fuerant in Corpore vires, Num speranda meis cana senecta comis lJamque nigram dudum quassarant lampada Parcae: Sum mihi visa meis sortior ipsa malis: Indigaque auxilii genitorem nata cubantem ossiciis volui demeruisse meis. Te, Pietas, coluisse juvat, cineresque paternos Collegisse, licet jam moriente manu. Nam mea tum pariter ventis & suctibus impae Subsedit gemino pres a Carina malo. Quid prodest medicas frustra decurrere ad herbas Perdidit in mortem vim Panacea suam. Quod si rex Superum, mundi qui temperat horas, Atque animas jungit. corporibusque levat, Majorem sub sole moram traxisse dedisset, Conjuge te dulcia vita futura mihi.
305쪽
Orcus ubi invitas solvit utrimque manus, Ut plene officii ratio sibi mutua constet, Nec sedeat lapsis aegra querela rogis. Mutatum cupias in me, tua pectora testor, Quid, nisi quod vitae stamina curta meaei Et nisi quod nuptam nimium lacrimeris ademiam, In te mutatum nil ego, Care, velim. Fallitur aethereis qui mentibus omnia censet Excidere, ut tepuit nigra favilla rogi. Carorumque nihil reminisci. Scilicet istis Exulat anxietas, cura, dolorque plagis.
At ceu sponsa, novo mox occursura marito,
Disposuit vestem disposuitque comam, Ac dedit armillas manibus colloque monile, Nec digitis gemmae sivit abesse decus; Non hanc cura tamen sponso gravat illa placendi: Quin nova diffusa gaudia fronte gerit.
Hac quoque fine tenus Superos mortalia tangunt: Tristitiae clausa est aetheris alta domus. Et quamvis de te nequeat mens ponere curam; Non tuus hic verat, sed modo mulcet amor. Nec minus hinc laetam saturat me mensa Deorum Ambrosiae suco nectareoque mero:
Non hinc laeta minus, choreis immixta piorum, Exsulto, qua vox, qua lyra blanda sonat:
Aut spatior, Zephyri qua per coelestia Tempe
Sola perennantes ventilat ala rosas. Quis sortunata semel hac in sede receptus Non renuat terrae gaudia vana tuae l
306쪽
LIBER. 28 IQuod si mortales spissa caligine visus
Non premat ex imo nox oriunda chao.
Et spectare jubar possint, quod sole serenat
Clarius aeternos nostra per arva dies, Non mala paupertas, minitansque eXtrema tyrannus Ante diem toties trans Styga monstret iter: Quam desiderium nimis acre micantia templa Cernere, Sc e tenebris eripuisse caput. At pater aeternus, coeli quum nubibus arces, Telluremque cavis imposuisset aquis, Aligerosque choros humanaque corda creassci,
Civibus & regio quaeque tributa suis, Praepetibus diis jam tum concessit Olympum. Per mare, per terras qui sua jusa ferant: Ast hominem, quamquam cognati scandere Coeli Limina fas olim, jussit habere solum. Neu tamen acceptis invito degat in oris, Suspirans nitidi rura beata poli, Sed solem lunamque suos miretur & astra,
Et quodcumque gerit daedala terra sinu, Fulgida coeruleis praeteXuit atria velis, uae nisi 'nt certa non removenda die. Te quoque, terra licet nunc sordeat, irc negatum Lucet adhuc nostro qua pede pressa via. Dulce tenellorum, genitor, par respice fratrum,
Fulcra domus, uteri pondera bina mei :Jam jam sidereo deflectes vertice vultum, Et mora despecti gratior orbis erit. Hi facient possim ne tota perisse videri: In teneris tantum vultibus instar habent.
307쪽
Hos mihi quum ferres, stratum fatale prementi, Libantes gelidis oscula summa genis, Ipsa refixa polo dejeci lumina terrae, Ac lavit madidos servida gutta sinus. Nunc materna quibus mulcebas pectora dictis, Quaeque dabas Superis testibus, adde fidem: Fungere non tantum patris vice, fungere matris; Mensuram gemini nominis unus habe. Non tibi sussiciat pueros altricibus ulnis Credere: sint gremio sarcina saepe tuo. Neu pigeat, si blanda quies recrearit ocellos Quaerere: si teneris fletibus ora vacent: Si riget hic pleno nivei se nectaris haustu: Si cupidis subigat dentibus ille dapes. Mox ubi jam collo descenderit aurea bulla. Ac dulci resonet multus in ore pater: Et jam blanditias facturi infantia tendant Brachia, cervices implicitura tuas. Ne sinito ignaros carae genetricis , & inter
Oscula consuescant nomen amare meum.
Ac bene quae merui, dum sivit Parca, renarres: Quae mea sedulitas, quae mea Cura fuit. Ne tamen illacriment maternis casibus: ipse Alta serenata vulnera fronte tegas. At praetexta togae quum concessura virili est,
Et fias gemina prole, Iacobe, seneX,
Quaeque meis Lachesis detraxit stamina fusis, Addat ad illorum fila, tuamque columJΤum virtutis iter, coelo qua semita ducit, Matris ad exemplum calcet uterque, mone. Ut
308쪽
in mea non luerit serio vitiata juventas, Optave deliciis, turba profana, tuis. Vita ted, a fastu procul dc livore remota,
Tenderit aequales demeruisse suos. Forte tibi florens etiamnum suadeat aetas In viduo sterilem non senuisse toror Atque hilari lugens Hymenaeo naenia Cedat.
Quod tibi, cur fugias . fasque piumque sinunt lContingat. voveo, similis mihi moribus uxor; Sola, stio, si qua est, haec placitura tibi est. Ο quibus obsequiis colui te nupta maritum, Te colat: hic illi laus imitanda mea est. Illa, licet, flammis te non levioribus urat;
Ac foveat gremio reddita cana senem: Fac modo te memorem carae testetur Elissae In natos pietas non temerata meos. Sentiat, ut do te pateat via nulla merendi. Ni reserens matrem nomine, rebus agat. Verum seu vacuum scandet nova nupta cubile:
Sive serar lecto sola potita tuo: Quando suprema dies vitae feliciter ad occidet; ad cineres urna Vehenda meos rUt sciat invito divulsos postuma pubes, Quos videat sociis nolle carere rogis. Audin i coelestes radianti cardine valvae Aethera concentu perstrepuere novor Pompaque progeditur laetum ductura triumphum. Ac tuba coelicolas sub sua signa voeati
Libera nulla mora est sacris accedere turmis. Haec mea, non umbrae verba reare meae.
309쪽
ΡMeduleis infans, matris inco deditae
Munus, torique praemium casti ultimum rΑvi voluptas altera senio gravis, Et unicum eum fratre gaudium patri. oblivioque grata solitudinis. Praedulcis infans, omnibus, qui viderint, Et singulis amoris incitabulum. Ab ore fletus exulabat scilicet, Lacrimaeque nunquam mite luminum jubar obnubilabant: at genis in blandulis Risus, lepores excubabant perpetim.
Quo fugit ille roscidis pomis color Similis, & illa quo labrorum purpura
Artus per omnes diditus vigor modo Ut langueti ut modo torulis pingues manus Lacertulosque vix cutis tegit asperat Tune ille, qui minor e duobus fratribus Aevo priorem provocabas robore, Et spes secunda, at firmior domus eras Gemis, Hulas, & dentibus frendes. puer rPuer misellet quidl puer non amplius. Sed ossicina cruda Mortis impiae. Qua diriora tristium cruciatuum In non merentem fabricatur spicula. Latere quantum praestitisset in chao ;Quam solis iami sic videre lumina. - . .r Cui
310쪽
Cui quanta vitae portio poena haud fuit linam propter istam lucis usuram brevem Hausisse, matri quod fuit carae super, Uitale robur anxiis puerperILaboribus, patrique defixum intimis,
Ingens, acerbum, vulnus in praecordiis Recente plaga crudius rescinderet At non querelis hisce manes parvulos Reos peragimus: sed trium necessitasTristis Sororum flebilem vocem ciet. Tu forte Superis carus in primis, puer, Duro licebit, at brevi tamen malo, omnes labores, vita quos protractior Homini parit, compendio peregeris. Tot mille pestes, corpori conterminas, Incursitantes, praeter hanc, famulam necis: Tot mille curas & graves animi cruces, Mortem levandis saepe quis frustra vocant. Transvectus es, simulatque portum contigit Intrare, ventis 3c carentem fluctibus, At omnium omnia gentium per secula
Isti capacem litori adpellentium. Salve quieti cultor Elysii nove, Salve valeque ter mihi patri & quater Fluenta trans Stygis & lacus Acherusios. Quod inferorum postulavit fas Deum,
Sepulcra matris ossibus confinia, Terra levi composta, tristes sparsimus Uventibus de lacrima multa rosis, Concivimusque naeniam, luctus gravis