장음표시 사용
291쪽
Non sibi, sed patriae, sed caris viXit amicis. . Omnibus utilior, quam sibi, Petrus erat. Candidus, & comis, verae virtutis imago: Gloria Mercurii, Petrus, amorque sui.
Nec minus Aonidas coluit. Pulcherrima testor, Aemula carminibus carmina, Naso, tuis. Divisis haec venae nunquam monumenta peribunt. Ingenio partus, morte carebit honor.
Ossa sui Phoebus gemitu defendit Alumni :Adgemit Aonii turba canora jugi.
Indignas miserasque vices pater Amstela plorat. Ille meus Vates, dos mea, clamat, ubi eli Amstela, qui clarum poterit reducere Vatem, En tua nunc solus cura, Philippus erit. Colligat hic utinam, famaeque det aurea Fratris Carmina. Sic redeat Petrus in ora tuus. ABRAHAMus ARNOLDus vAM TOL
294쪽
295쪽
Vttonitum quo me pietas temeraria ducis . Ut solvam vati tristia justa meo
Non me Pieriis ausim miscere Poetis, Ad quos praecipue pertinet ille labor. Hi Haros celebrent illustri carmine manes, Hi dent funereis turea dona socis. Non me tam placido respexit lumine Phoebus. Ut numeros sperem posse placere meos. Nullo teste juvet vigili indulgere dolori, Qui mea crudeli vulnere Corda fodit. Ahi juvet abstrusa moestum me Condere silva, Contectumque umbris delituisse nigris. Hic desiderium vatis renovabit imago, Quam miserae menti noXque diesque refert. Hic austos imo fundam de pectore questus, Hic tepido scissos imbre rigabo sinus. Flebilis hic planctus caecis resonabit in antris, Ea levis ad gemitus ingemet aura meos.
296쪽
Confluet huc ingens Satyrorum turba vagorum. Convenient istuc silvicolaeque Deae. Egressus silvis hac me Comitante Caterva, Conquerar ad ripas, turgide Trava, tuas. Nais glauca vagis ululantes questibus auras Audiet, ac medio proseret amne Caput. Audiet aequoreus vicino litore Triton. Concutietque tuba regna secunda Iovis. Iam pariter flebunt isto cogente dolore Et nemorum Nymphae Naiadumque chorus. Talia curarum pleno dum Corde Toluto, Corripit insolitus pectora lenta furor. Ultro parturiunt praecordia flebile carmen. Domitii funus quale decere queat. Haud sequor invitus, qua se furor incitat ardens, os reserante mihi corque movente Deo. Quisquis amas vates, linguis animisque faveto, Et sacili questus aure notato meos. Hoccine restabat genti tot funera passae, Ut subito caderet flosque decusque domus lHeu quantum subita consumtum morte Poetam Nunciat a Batavo fama relata solo lNondum Parca potes tenero mitescere fletu pNondum saeva colum sistere Parca potes Usque adeo nec doctrinae Libitina nitorem. Nec Themidos clarum respicis atra decus Eloquar p at mea lingua stupet moerore. Si te Hoc vetat in luctus officiosus amor. Care senexi quanto turgent tua lumina fietu,
Pallida dum nin conspicia ora tui
297쪽
Quam foedo niveos conspergis pulvere crines Quam laceras graciles ungue rigente genas Parcius immaduit patrius tibi, Daedale, vultus. Cum fleres nati tristia fata tui. Non sic amissos foetus Philomela sub umbris Seu veniente die seu fugiente gemit. Fratris in amplexu Frater sua lumina claudit :Debuit heu Fratri dicere: Frater ave. Nec sic Sole satae Fratrem luXere Sorores, Quando miser celsi decidit axe poli. Sortis ut infidae nimium quassata ruina Alma domus damnis adgemit usque suist Sic erat in fatis. supremum debuit esse, Quod nuper vati diximus ore valet Scilicet a Batavis florens discesserat oris,
Emensam ut repetat nostra Camena viam.
Nunc redit: Amstella sed non ut gestiat acta, Aut videat ludos, Ya sonore, tuos:
Sed misero planctu liventia brachia lasset,
Sentiat lc fatis omnia versa malis. Non velut ante sali summas perlabitur undas, Sed riguis undans fletibus aequor arat. Nautica tunc pubes sonuit lactum ore celeusina, Iam mihi sngultus heu dolor ore ciet. Ante Notus flatu tendebat vela secundo, Arbore nunc furva carbasia pulla fluunt.
Ancora tunc flavas unco Comprendit arenas, Ah mea nunc media flumiat alnus aqua.
Tunc hilares puppim laetis advertimus oris, Solvimus di liquido munera grata Deo.
298쪽
Liriora mens refugit tanti nunc conscia luctus, Uelaque in Yaeis saepe retorquet aquis. At quantum esseruet stridens sub pectore vulnus, Cum portum tandem fessa carina petit ZEgreditur navi compresso Musa dolore, Et varium dubio tramite versat iter. Non redimita gerit viridanti tempora lauro, Nec Syrio pexas spargit odore comas.
Sordida sed passis lugentis more capillis
Procedit, fletu saepe rigante genas. Nec mora. dilectas quondam desertur ad aedes, Tum sibi, tum claris quae patuere viris. Qua pius hic vates , florens cum duceret aevum, Panderat Aoniis hospita tecta Deis. Qua trino junctae nexu lusere Sorores, Certaruntque virum demeruisse sibi.
Fertur & hic Phoebus Parnasi colle relicto Dulcisonam digitis increpuisse chelyn.
At nunc, ferales ubi signant atria taxi, Hinc procul aufugit victa dolore Cohors. Exstinctum querulo comitem flent ore Sorores sQuaelibet in tanto funere funus habent.
Dum blandis calamos Euterpe flatibus inplet, Mutescit subito tibia, dextra labat. Calliopea, tibi & mens & color excidit omnisi Et Chari, tu palma pectus utraque seris. Fallor 3 an ipse sui miseratus lanera vatis Fregit Hyanteam moestus Apollo lyram.
Ignoscat placata meis accessibus umbra: In tacitas sedes nostra Camena ruitis Doris
299쪽
Dorvilium vita iunctum gemebunda requirit: Dor villi ingeminat nomen inane sui. Dorvilium saecli sidus circumspicit unum, A cujus petiit Iumine saepe facem. Exsere pallidulos gelido de pulvere vultus Ante tuum nobis rapte poeta diem. Nam tua busta tibi quondam bene cognita Musa Invisit, tumulo debita dona serens. Hei mihil qualis eras quondam cum Virginis astrum Laetificos serret sole flagrante dies. Cum duce te laeti peteremus Belgica Tempe, Qua campos liquido flumine Uechia premit. Heu quantus fuit ore lepos, quae gratia verbis Quam faciles risus p qui sine selle sales λ Iei mihil qualis cras, cum nos quoque numine dextro Allicerct doctis Leida beata viris. Aures cum patulas mulceret carmine dulci Burmannus, docti gloria prima chori. Cum quoque Paconiis hortus cultissimus herbis Deliciis caperet lumina nostra suis. Quae non laetitiae cortissima signa dabantur Z uam fulsit roseo pulcher in ore color Z Mascula quam solido florebat robore virtus Nil de te licuit pertimuisse mali. Jamque animo plures doctus praeceperat orbis In nil foetus, carmina Culta, tui . . Qualia nec castae peplis intexta Minervae Vidit Cecropiae turba diserta scholae. Quam cito sed dulces dira robigine messes Abstulit Aoniis sors inimica viris p , . . ,
300쪽
Quot tenebrosa sinu spes nunc abscondit arena pQuam varias dotes sunebris urna tegit Z Paeonio quae nunc horto mala maxima poscam,
Quod tibi nil succis profuit iste suis pNec, sera languentes cum mors depasceret artus, Evaluit subita membra levare lue. Forsan at immeritum lacerarim versibus hortum,
Inque aliud recidat justior ira caput: Fama reseri, medicum pestis nescisse latebras, Et serum auxilium sic valuisse nihil. Sed quid agam p voluit sic lex adamantina fati.
Virtus est tantis cedere velle malis.
Ergo, licet justos, luctus minuisse Juvabit,
Nec voces Superis opposuisse graves. Dii benei quod laudes vatum per saecula durent, Effugiatque nigros candida fama rogos. Sic , Dorville, tuo numquam non carmine Vives, Uulgabuntque tuum muta sepulcra decus. Ipse tuis lucem Pollux dat versibus alter, Atque opus ingenii proferet omne tui. Quod superest, tibi serta fero ex bene olentibus herbis, uae plexit tenera Balthica Flora manu. En tibi narcissos, violas, mollesque hyacinthos, En cum puniceis lilia Cana rosis. Ver tibi perpetuum suaves adspiret odores,
Eque tuo frondens aggere laurus eat. Sic culta ossicio tua molliter ossa quiescant, Sic tua tell*rem sentiat umbra levem: Sit precor hoc gratus cum munere muneris auctor. Perpetuum salve, perpetuumque vale. JOANNEs FRIDERICUI BEHRENDT.