장음표시 사용
121쪽
Ι. Pictor Maroneae natus, quem Nicia aetato paullo minorem fuisse haud iniuria suspicari videtve Μ erus Histor arti. r. in ind. artificum f. h. v. Do oo agit Plinius XXXV. 11. s. 40. Nio a com-
Dufres11. I. d. I. pro est iu una rabula insigni exhibent est in una afui ut signa Unde J. r. GPOΠΟ-vius fulicissime excogitu vit f. signa, ut iam reliqua sic mihi constituenda videantur: it in Ashillesi oe i. e. et quidem in uisa tabula es signa, quoiquus etC. II. Scalptor amoi p. inckeliri monuis iued. Hr. 10. Bracci T. I. p. 160.
Caelator clarus, incertae patitae et aetatis Atheu.
122쪽
10 ATHENODORUM ATTILIANUS. ATHENODORUS.
I. Statuarius Arcas Clitore natus, Paus. X. 9 4. quem inter Polycloti discipulos recenset Plinius XXXIV. 8, 19 ubi aliquanto post nobiles femina felicissime expressisse dicituri aus. I. l. eius statuas Apollinem et Iovem memorat, quas Lacedaemonii Delphis dedicarunt Athenodori autem praeceptor Olycletus maior fuit; nam ameas vel frater Athenodori vel certo ei aequalis Pausan I. c. Lysandrum fecit, et omnes statuae illic commemoratae pugnam ad Aegospo-tamos spectant, ita ut etiam eas et Athenodorus circa
Ol. XCIII. floruerint, aequali ergo ipsis Polycleto
II. Sculptor, qui cum Agesandro et Polydoro Laocoontem fecit v. sub Agesander.
Statuarius Atheniensis incertae aetatis qui signum Apollinis Lycii in eius templo fecit Paus. II. 19, 3. Cur Inipp. inchelm T. III p. 281 illam statuam antiquissimam dixerint, divinare haud potui.
Sculptor Aphrodisiensis incertae aetatis cuius nOmen Musae ab ipso confectae in muse Florentino subscriptum est. Inipp. inchelm T. VI P. II. p. 341. OPus Attiliani Ayhrodisienis sic. Bracci memori T. II p. 263. Atticianus legit.
123쪽
Soulptor et caelator Athenis natus, qui tempore Octaviani Augusti vixit. Ad locum enim Horatii
Sat. 1. 3 80. Omminxit leotum Otus, ruensave catilum Mandri manibus destritum Scholiastes Cruquianus haec adnotavit: Mandrum ferunt aestatorem iac lastes AthesniesnSEm a M. Antonio Alexandriam er- auctr/m, Et indes intest C tivos Romam senisses ibiques multu thniration digna fraxisses. Tolum vero artificis notueri prodit Plinius XXXVI. 5, 4. Timothoi/nanu mana Roma Est in Palatio Pollinis Diti uero, cui signo cra ut mosuit Aulanius et anὰer. Eo au-iom qui in loco Horatiano de Evandro antiquissimo rege Italia cogitarant, bene refutavit Thiersch. Epoch. III adnot. P. 98.
I. Scalptor clarissimus, iri tempor Augusti floruisse Pututur, Bracci T. I p. 64. II. Scalptor filius Alexandri, atque ab illo pilori loco commemorat qui nunquam patris nomeri suo addidit , sin dia hi diversus. ΥΛOC AEΞ ΕΠ. V. Bracci T. l. p. 40 et santi irascr. . . P. 198. Eius frater Quintus V. infDa.
Pictor aetatis et patria incellae, discipulus Olympiadis, quae einina artem ingendi exercuit Plin. XXXV. 11. S. 40.
scalptor incerta aetatis. ii .uci T. I. p. 2-b
124쪽
Artifex celeberrimus, qui simulacro Apollinis Amyclaei thronum 1ecit, de quo v. aus III. 18 6. Sq.Νatum eum fuisse agnesiae ad Maeandrum primus Heynius Antiquar. Auff. I. p. 108. acutissime inde collegit, quod in eodem illo templo Amyclaeo sta tuam Dianae Leucophryne dedicaVit, sub quo nomine De Magnesiae colebatur. Quod cum a nemine impugnatum sciam, multae dubitationes de eo motaei sunt, quo tempore Bathycles vixerit. Aliis enim eumatile Solonis mortem Ol. 55, 2 floruisse statuentibus Q in chelm Opp. T. Vi P. I. p. 7. q. Bottiger Ande utungen p. 1. Meyer hist. Arit. I. P. 17 II. p. 23. Thierschius Epochen II, adn. p. 53 sq)cui quodammodo iam Heynius I. I. P. 113. q. praeierat, pro l. XXIX. pugnat, qua fere Magnesia per Cimmerios X pugnata sit, unde Xplicari possit, cur Lacedaemonii, qui Croes regnante Opera Sacra Perdiscipulos Dipoeni et Scyllidis facienda curare potuissent, thronum illum Bathycli peregrino abricandum
commiseritat. Confirmare hanc sententiam studet explicatione verborum Pausaniae: του δε υτο ὀ αθυκλης μαθητης ἐγεγόνει, η τον Θρόνον ἐφ' του βασιλεύοντος Αακεδαιμονίων ἐποιησε, τάθε με παρίημι, iis quae non milia infert, quae in iis vere non eguntur. Rectius enim Thierschio illa explicuit Slehelisius, no-
125쪽
quo videmus, qui factum sit, ut ne unus qii dem scri piorum Veterum summam illam Bathyclis aetatom Ol. 29. verbo memorarit. Huc accedit, quod Vos sius in epp. myth. II. P. 188. argumentis ex mytho logia petitis demonstravit, Bathyclem Croesi demum aetato florere potuisse, ui Vir doctissimus Francogallus Quatremere de Quinc in Jove Olympico p. 200. O 'Velcherus in Zoilschris fur Geschichio de alton
Κuns I p. 283 assenserunt, ita ut nobis hoc unum probandum restet, artifices Magnesiae natos, plures
enim cum Bathycle Spartam Venerant Paus. . . , illud opus facere potuisse. Terra ariensium, in qua urbs Magnesia quoque ita fuit, vel a Croeso vel ab Alyatto ius patre Lydorum imperio addita fuerat Clinto Fasti Hellen p. 273i, et quum reges Lydorum artium amore excellerent, familiam artificum,
cuius caput Croesi tempore Bathycles haberi potest, agnesiae vixisse valde est probabile. Regno autem Lydico a Cyro Ol. LVIII. . ante Ch. n. 546. deleto, multi incolae urbes quas in Asia minore hucusque habitaverant, reliquerunt, partim in Italiam et
Galliam partim in Graeciam confugientes. Hoc et mulios Magnetes imperium Persarum detrectantes e cisse, nemo negabit; et cur hi in Peloponnesum potissimum se contulerint, non amplius ambiguum erit, si memineris, Croesum Spartanis Valde favisse. Uerodotra. 69. coli Pausau. III. 1O 10. c. adnot. Si ebe lisit p. 28. A veritate igitur rion multum me heΓ-raturum esse puto, si Bathyclem Ol. LX Spartae artem exercuisse contendo, meque frustra haec me
126쪽
disseruisse dicam, si iis iudicium ossi quodamiodo confirmasse videbor. Historiola autem de Bai clis poculo, quae errorum VPra notatorum praecipuus fons habendus est, ad Magnetem nostrum non perti not. Ille enim Arcas fuit, neque poculum caelavisse sed modo hereditate reliquisse dicitur Athenaeus I. p. 211. T. IV. d. Schw. , et permirum est, Heynium, qui hanc utriusque viri diversitatem bene perspexerat I. L p. 112. adde Facit Excerpta e Plutarcho p 29 sq. do Magnetis aetate rectiora non statuisse.
Architectus et sculptor, qui cum Sauro a Plinio
XXXVI. . . . commemoratur: NE Saurum ratques Batrachum oblit rari conet esuit, Wι fescctres te la Octa- ωia Porticibus inclusa, nationes Usi Lacones. Quidam est o ibus Priamotente fuisse eos utantis Sui Pesnsa construxisse inscri tionem Verantes. Qua negata, hoc tam ct alio modo Sur asses. Sunt cretes hanc vocem cod. Reg. I. gregie inserit etiamnunc in columnarum Viri inscalpto nominum Ormn argumento sic hen BRUM. Dufr. I. Vulgo argumentia lacerta tquct rana. Cum exstructio templorum a porticibus Octaviae inclusorum iis tribuatur, Meyerus ad Winchelm T. VI. P. II p. 281. Pompeii agni aetate eos vixisse recte contendit. Illa enim opera ab Octaviano anno ante Ch. n. 33 aedificata suti v. Amaltheae T. IIL p. 296. Nunc quoque frugitientum unius illarum columnarum superstes esse vulgo dicitur cv. Winckelm opp. T. I.
127쪽
eundem T. I. P. 461 recentioris originis illud frag- meritum esse affirmant. Ceterum do verbis Plinii conferendus est Thierschius in pocli art. r. III. Adnot. P. 96. q.
Statuarius incerta patriae et aetatis, quem Plinius XXXIV. . s. 19. Apollitiem et Iunonem , qui fuerunt Romae in Concordiae templo, o paullo innaathletas, armatos, Venatores sacrificantesque fecisse refert. Utroque loco optimi codd. Pariss Bauon exhibent, cum alii Baton praestent.
Statuarius, filius et discipulus Lysippi, frater Laippi sive potius aippi adoriantom fecit Plin. XXXIV. 8. s. 19. . ad cuius exemplum auctore Viscontio et Bottigero Amalth. I. Praef. p. VII. iuvenis adorans BeroIinensis expressus est. Dubitatur vero, edasn Byzantius, quem Vitruvius III. Praef. . . iis artificibus accenset, qui nullam assecuti sint memoriam, quod non ab industria neque artis sollertia sed a felicitato fuerint deserti, idem sit, quem statuam adorantis fecisso Plinius tradit.
Duo huius nominis sculptores erant, quorum alte ruin Milestiunt ex Polemone, alterum Clazomesnium Vel Chimu ex Hippocrato memorat Diog. Laert. IV. 8.
128쪽
Scalpto gemma apud Bracci . I. p. 232.
Statuarius et argenti caelator Carthaginu natus Pausan. V. 17, 1. , qui proinde ante excidium huius urbis floruit. Certiora de eius aetato non constant. Auro caelando eum excelluisso linius XXXIII. 12. S. 5. aYTat, Cuius Verba, quum de Acragante ageremus, emendavimus hydriam ab eo factam praeclaro opere et grandi pondere Cicero Verr. IV. 14. memorat, quibus scriptoribus, si tanti est, tertius addatur Pseudo Virgilius in Culice 66. Licet autem illa peritia praecelleret, tamen statuariam quoquo artem exercuit, et si ex iis quae veteres scriptores de Otradiderunt colligere aliquid licet, maxime pueris fingendis operam navasse videtur. Pausanias enim l. l. eum puerulum nudum inauratum in templo Iunonis Olympiae sese vidisse dicit, et Plinius XXXIV. . .
19. ait Boethi quamquam argento melioris infans Eximi anserem triangulat cuius infantis plures imagines exstare putant.
Aesculapii statua a Boetho facta commemoratur in duobus epigramutatis Nicomedis qui signum dedicaverat, quae primus Falconerius in Inscr. Athl. Rom. 1668. Sponius in Miscellan Erud antiq. p. 131. qq. postque, alios Brutichius in Anal T. I. p. 384. et Jacobsius tu Appond. Anthol. alat T. II. p. 777 sq. ediderunt. Utriusque epigi ammatis quae huc 1aciunt verba sunt haec:
129쪽
Ταν παιοος καλλίστα ει κω τάνδε Θεοῖο, ΙΠαιανος κούρου ματρος π αρτιτόκου, δαιδαλλων μερόπεσσιν ἐμ σαο, σεῖο, Βοηθέ, εὐπαλαμου σοψλίης μναμα και ἐσσομένοις. Θηκε 'ομο νουσων τε κακων ζωαγρι Νικομμης, και χειρων δεῖγμα παλαι γενέων.
Oῖον ἐμαιώσαντο νέον τόκον Εἰληθυιαιε, Φλεγύου κουρης Φοίβω κερσεκόμν, τοῖόν τοι Παιαν 'σκληπιε σεῖο Βοηθος χειρος αγαλμ' αγαθης τεύειν ἐαῖς πραπίσιν. Incertum est, utrum Boethus Carthaginiensis an alius quispiam sit intelligendus hoc unum notandum ro- stat, ex duabus Vocibus in utroque poematio lectis σὴχ Βοηθός novum finxisse artificem ioboothum, ut ipsum Falconerium I. I. P. 153. Braccium T. II p. 273. quos recte refutarunt imar de a Basti obss. ad novum thesauri Murat. Suppl. collectore Sebastiano Donato Vol. I. p. 500. et Gorius in Inscr. Antiq. I. p. 271. Addatur Heynius in artis opp. X epigre. p. 84 sqq. Commentati. Soc Gotting. Vol. X.
Statuarius incertae aetatis et patriae, qui statuam Myrtidis meretricis fecit. Tatian adv. Graec. 2. P. 113. d. orth ubi Gesnerus Βοηθος legendum suspicatur.
Pictor, cuius silius et primo discipulus Pausias
130쪽
Sicyonius fuit Plin. XXXV. 11. s. o. Fuit igitur aequalis Pamphili, qui et Apellem et Pausiam docuit.
Statuarius et scuIptor Atheniensis Clem Alexandr. Protr. . l. . in Scopae quidem aequalis fuit, ita tamen, ut illo serius natus esset. Quodsi enim de eius aetate quaerimus, duorum potissimum alio habenda est. Ac primum quidem Seleucum aere fudit Plin. XXXIV. . s. 19. , qui quum nullus alius nisi Syriae rex esse possit, post Alexandri Μ. O
tem artificem nostrum vixisse sumamus oportet, at que ut certum aliquem annum OnamuS, auri 312.
ante Ch. n. quo Seleucus cum Ptolomaeo Demetrium vicerunt, imaginem illam factam esse statuimus. Idem vero Scopae, Timothei et Leocharis socius in Mauso
leo celeberrimo aedificando fuit Plin. XXXVI. 5. s. q. Vitruv. VII. Praef. S. 13G, quod quum anno 352. Ol. VII. 1. inchoatum esse sciamus Amalthea T. III p. 286. , quadraginta anni prodeunt, quibus
artem suam Bryaxis exercuit, ita ut fere anno 372. natus, a 312. Sene sexagenarilis esset. Nihil in hac computatione inest, quod a verosimilitudine abhorreat, et nunc ad reliqua artificis nostri opera enarranda transeamus. Memorantur Plinio XXXIV. . s. 18.
quinque eius colossi deorum qui Rhodi spectabantur, eidemque scriptori Bryaxidis Aesculapius XλXIV. . S. 19. cui Hygie adstitit Pausan. I. 40, 5 et Liber Pater Cnidi XXXVI. . Tatianus adv. Graec. 54. P. 117. d. orth statuae Pasiphae mentionem