장음표시 사용
281쪽
X. Horcules aeneus in foro Sicyone. Pausan. II. 9 7. XI. Hercules epitrapezius aenoua sedens, in domo Vindicis, descriptus a Statio Silv. IV. 6, 32 sqq. Martiat. IX. 43. 4. Adde Μeyer hist art. r. . IL p. 114. et Hunium Priscae artis opp. ex epigr. ii Iustr. p. 87. qui mutilatum Herculem Vaticanum fragmentum Statuae SSU Putat, quae ex Epitrapegio Lysippi Xpressa fuerit. XII. Herculis aerumnae Primum Alygiae in Acaraiania, deinde Romae positae Strab X. p. 459. C. 705. A. καθ' η μι πόλιν λιμην Ηρακλεους και τε- μενος λου του κρακλέους ἄθλους εργα Λυσίππου μετηνεγκεν εις Ρωμην των γεμόνων τις παρα τοπον κειμε-
νους δια την ρημίαν. His vero Herculis statuis obitero addatur, quae Luciario v. Supra memorata est. Quoniam vero Lucianus neque de loco ubi steterit, neque do aliqua eius virtute aliquid monuit, eam ut novum Lysippi opus laudare nolui, quum probabilius sit, Lucianum non de certa aliqua statua sed in universum de effigie Herculis quam Lysippus et pluribus vicibus et optime expresserat, CogitaSSe. XIII. Occasionis statun de qua, ne noctuas Athenas tulisse merito arguar, lectores ad Wolcher egregium excursum Callistrati statuae . 698. d. Iac.)
t uno. Agathias in Anthol. Ut IV. 33, 33l. Append. Alithoi Palat T. H. p. 25.
282쪽
Εὐγε ποιων Λύσιππε γέρων Σικυωνι πλάστα Δείκελον A'ισώπου στησα του ΣαμιδυE. πτα σοφων ἔμπροσθεν - - XV. Socratis statua aenea iussu Atheniensium post
illius mortem a Lysippo facta, siquidem Diogeni Laertio ΙΙ. g. 43. fidem habere licet. XVI. Praxilla aenea statua. Tatianus adV. r. 52 p. 113. d. Orth. XVID XXII. Victorum Olympicorum statuae aeneae Callicratis Pausan VI. 17, 2. Chilonis VI. 4 4. Polydamanti Scotussaei VI. 5, 1. Vicerat is Ol. XCIII. unde apparet longo tempore post eius obilum statuam a Lysippo factam fuisse locos veterum scriptorum de eo copiosissime collegit Hemsterhusius
in neod. I. p. l. 'ibios VI. 14 3. Troili VI. I. Vide supra nargidos VI 2, o
XXIII. Loonis collavsi simulacrum aeneum Strabo XIII. p. 590. υτευθεν ἐκ Λαμψάκου μετηνεγκεν A'γρωπας τον πεπτωκότα λεόντα, Λυσίππου εργον. XXIV. Equus Onctus in Anthol. alat. IX. 777. eximia laude ornatus, ad quem Iunius in Catalogo p. 115. Verba Statii Silv. I. 1, 84 sqq. referre non debebat, quum ibi non de equo sed de Alexandro equi
tanto in Caesarem mutat sermo Sit. Praeterea novum vasorum glinorum gem a Lysippo inventum fuisse tradit Athenaeus I. p. 784. c. T. IV. p. 224 sq. e Schw. Λυσιππον τον ἀνδριαντο-ποιον φασι Κασάνδρω χαριζόμενον, τε συνακισε Ἀα-
283쪽
σανδρειαν, φιλοδοξουντι καὶ βουλομεν Ηιον τινα ευρέσθαι κέραμον διοι το πολὐν Θοίγεσθαι τον ενδαῖον οἶνον κτης πόλεως, φιλοτιμηθηναι, και πολλῶ και παντοδαπα γένη παραθεμενον κεραμείων ἐξ ἐκαστου ποπλασωμενον 'ἴοιουποι σοι πλάσμα i tamen huic narratiunci a fidem habuerim. - His genuinis Lysippi operibus, unde Plinii locus supra laudatus supplendus est, addenda nobis sunt quatuor alia, quibus artificis nobilissimi notamen iniuria tributum est; num, μιouis ramities
tua a Lysippo et Bupalo Chio i facta Codi onus D 254. D. d. Venet.); alterum Solouci regis imago Elonim alius vite de Pittoriis 117. dicit, Ange
lum iri in Miscollaneis P. 46. asserere, Se VidiSSe Roma in aedibus ut leni in basi marm0xo hanc in- Scriptionem: Σελευκος Βασιλευς Λυσιππού ποι ει. At cum ipsa inscriptio, tum temporum uti dici Cia cui r Aou a FSippo fieri potuisse velant Seleui Oitiin Primum rex appellatus cst, Ol. XVII L citi cCh. H 312. queui linuri si uin 72. ante Cla coiti. ponas, quo iuveni statua in T, Oil secit, nimis imagna Lysippi aulas hinc exsistet. Quodsi tanteri Lysippum Neleuci statuam socisso qui clidus, ea ain lite acta fuit, quum ulcuCUS IO inhia1 1 cxussut seriore emiam tempore iiscriptione incisa Tortium pus surcules
284쪽
Iuerit Agmen claudat spuria inscriptio in basi statuae marmorea MYRRI LINI LYSIPPI de qua v. Winchelm Opp. T. VI. . I. p. 100. et quos laudat P. u. p. 197. r. 594. 595. De extremis Lysippi, quem Alexandri agni amor
verat, fatis nihil constat praeter ea quae e Petron. Satyr 88. scimus Lysimum statua unius lineamEntia inhaeresntem iuvi extinxit. Frater ei Lysistratus vide
infra et discipuli plures fuere. Filios est disci ulos reliquit laudatos artisces Dalreum v. supra Vulgo
Traimum et Besdam, sed antes omnes Euthycratem, quamquam is constantium Patris Potius aemulatus quam Elessantiam austre maluit mctro quam iucundo laceres. - Huius ore disci ulus fuit Tisicrates et ipso
Sicyonius sed Lysimi secta Pro ior. Plinius. De Charoto Lindi et Eutychides Sicyonio supra diximus; de Phoonico infra videbimus. II. Pictor incertae patrias, qui Iam encausticam Pingendi rationem noverat, quippe qui Aeginae picturae suae ἐνεκοιεν inscripserite Plin. XXXV. 11. s. 39. rimum hic notandum est, me ἐνέκγεν Pro eo quod in omnibus puto editt. legitur ἐνέκαυσεν scripsisse, fretum auctoritate cod. Reg. I. in quo enaeceu legitur, quae lecti Regio II. Dufresn. I. Olbert con firmatur, qui noto exhibent. Inde quod ἐνεκαεν imperfectum Atticum verbi καίω inscripsit, Lysippum illum Athenis natum fuisse suspicari possemus; cur vero imperfectum neque aovistum qui tamen vulgo legitur adhibuerit, ipse Plinius praef. ad Tit docuit, ad quem locum Harduinus . 11. ut et ad nostrum
285쪽
T. V. p. 224. gravi errore se induci passus est, ut Durandus histoire de Ia peintur ancienti P. 185. 3bene demonstravit. Quod Vero ad aetatem huius Lysippi attinet, nihil de ea definiri potest, nisi eum ante Aristidem pictorem floruisse.
Statuarius Sicyonius ater Lysippi, t. XIV. forens Plinius XXXIV. . s. 19. In hoc Ioco nonnulli quidem codices et edd. vulgg. verba, de quibus nunc agimus, ita Xhibent: tem Lysistratus, est fratre ius Sthenis. Sed optimae notae liber Reg. I. cui Re II. ΙΙΙ. Dufresn. II accedunt, copulam recte omittit, licet in omnibus libris SS. nomen artificis misere corruptum sit; atque res ab ipso Plinio conficitur, qui XXXV. 12. s. 44. haec habet: Hominis ut mimaginem PS es facies ipsa Primus omnium Vr Sit, creaques in eam formam gyras infusa emendar instituit Lysistratus Sicyonius frates L φρ des quo diximus. Hic et similiandinem reddesro instituit antes umquam Pulcherrimas fucor studessant. dom et des signis effigiem xPrimctro inῬsenit. Fecit quoque eIanippes mulieris sapientis statuam. Tatianus adv. V. 54. P. 117. d. orth.
Statuarius, qui statuam Populi Attici Δημου sucis positam in Curia quingentorum, Pausan. l. 3, 4. ut Plinio XXXIV. . s. 19. in corum artificum ii muro recensetur, qui athlutas, armatos, venatoru et
286쪽
sacrificantes fecerunt, unde Thierschius Epoch. Art. Gr. II. Adnot. p. 33. coniecit Lysonem seriori tempore vixisse.
Statuarius Macedo, qui Criani Elei hieronicae statuam fecit Pausan VI. 17 l.
287쪽
Sculptor, notus ex inscriptione Graeca P. Alura tori in Diar Ital. p. 25. haecerat Herculem.
Sculpto Chius qui ante Dipoenum et Scyllidem vixit, notus ex Plinio XXXVI. . . . avus Alithermi sive Archenui quem circa Ol. L. floruisse quum supra demonstraverimus, Malam circa Ol. XXXV. P-
Pictor Romanus incertae aetatis, de quo Macroli. Saturn ΙΙ. 2. haec narrat: -uc L. Mallium, qui Utimus Pictor Roma habebatur, est vilitis omisatis fortes coenabat: mnques illos ius deformes vidissest, uo similiter inquit, Malli fugis et iugis Et Mullius in tenebris enim singo, inquit, luces iugo.
Pictor incertae patriae, de quo Plinius XXXV. 1 l.
S. 40. ait Sunt quibus est Mocho aura, PauSia diSCi-Pulus Placeat diligentia, quam indolliga it Oli ut lilices, alias duru tu coloribus est fili ινιιialia Pala Si audiscipulus quum dicatur, circa Ol. XX. st uua it u
288쪽
Statuarius vel sculptor Lacedaemonius frate Doryclidae, Dipoeni et Scyllidis discipulus. Fecit Minervam casside, hasta et scut armatam. Pausan. V. 17, 1. Floxuit circa Ol. LVIII.
Vide quae supra dixi s. v. uti hilus II.
Architectus minus nobilis, qui de praeceptis sym anotriarum scripsit Vitruv. VII. Praef. g. 14.
Pictor incertae patriae ab aliis Melanthus appellatus, qui pellis aequalis Ol. XII. cum eo una a Pamphilo artem ingendi doctus est Plin. XXXV. 10. s. 36. Quinctilianus XII. 10. eiu rationesin praedicat, et linius XXXV. . s. 32 eum in pictoribus recenset, qui quatuor tantum coloribus in pingendo usi immortalia opera fecerittit. Ipse vero Apel-Ies o do dispositione cedebat. Plin. 10. s. 36. Unum solummodo eius Opus a Plutaretio Arat. 13. memoratur, Aristrati tyranni Sicyoniorum imago insisten iis currui, quo vehebatur Victoria, in qua ingenda cum ab aliis tum ab Apelle eum adiutum fuisse Polemo tradidit. Eius autem picturas magni aestimatos fuisse, inde putet, quod Aratus, qui de artibus haud inscito iudici usus est, eius atque Pamphili opera undique comparata Ptolemaeo ΙΙΙ. cfr. Beckii Viri
289쪽
Illustr. Anteitun gur enninis de Geschichte T. III p. 94. regi Aegyptiorum , ei gratificaturus, misit. Plutarch. Arat. 12. Libros de pictura a se conscriptos reliquit, unde fragmentum servavit Diog. Laert. IV. q. 18. iisque ipse Plinius in conscribendo libro trigesimo quinto Historiae Νat usus est.
Architectus qui Cyro regi Ecbatanis aedes magnificas fecit Hygin fab. 222.
I. Statuarius Naupactius qui cum Soida signum Laphria Diana venatricis Patris cultae fecit. Canacho Sicyonio et Callone Aegineta non multo mi nor uterque artifex fuit Fausan. VII. 8, 16. , ut proinde pauli post Olympiade LXX artem exercerent. II. Statuarius Sicyonius, cuius Titulus Κω Pr sus et res licata cervices nobilis fuit. Plin. XXXIV. 8. s. 19. Scripsit eodem Plinio auctore de sua arto sive de toreulice, ut ex Syllabo auctorum libri XXXIV. novimus, unde et de patria et de aetate, qua fero so-xuerit, iudicare possumus. Composuit enim inter alia et historiam Alexandri Magni, unde certe I. CXIV vixerit necesse est. λ Thierschii Epoch. Is Adnot. . l.
Sculptor incertae aetatis et patriae, nisi hanc ei Rhodum fuisse velis. Praeceptor fuit Apollonii et Tauxisci, qui Zethum, Amphionem Dircen et taurum
290쪽
sculpserunt et parentum certamen de se fecerunt, Μenecratem videri professi, sed esse naturalem Artemidorum se Plin. XXXVI. . . O
Sculptor qui statuas Ludovisianas fecit, quas resten et Electram nunc dicero solent. Discipulum Stephani se fuisse in inscription prodit, quem a Stephano apud Plinium commemorato haud diversum esse putat inchelm opp. T. VI P. I. p. 242. Vide infra di v. MEPhanuS.
Architectus, qui templum pseudodiptero Apollinis fecit Vitruv. III. 2. g. 6. d. Schn.
Sculptor statuae, cuius fragmentum cum hac in scriptione vidit Gruterus p. 1021, 2. MENECOET C
I. Pictor ineptus, quem deridet Epigramma Anthol. r. alat. XI. 13. Γράψας Δευκαλιωνα Μενεστρατε και Φαέθοντα, Ζητεῖς τίς τουτων ὀιος ἐς τίνος; Τοις ἰδίοις αυτοὐς τιμησομεν 'αεος οντως Ε στι πυρος Φαέθων, Δευκαλίων es υδατος. II. Sculptor incertae patriae, quem circa AleXandri M. tempora vixisse inde coniicimus, quod Plinius