장음표시 사용
361쪽
s Atrem igitur Phidiae uni hunc in modum quum a nobis descripti sint, de iuventute loquendum es sol. dummodo aliquid de ea cognitum haberemus. Nihil autem nobis traditum est, nisi Phidiam ab Hippia et Agelad. v. supra artem statuariam edoctum et iuvenem adeo Pictorem fuisse, quo tempore Olympium pinxit , Plin. XXXV. . s. 34 coli Siebetis. in iudicib. Winckelm p. 324. Jacob in Amalth. T. II p. 247., De Hippia omnia incuria. Ageladae dis cipulus quo tempore fuerit nescimus; sed quum ausanias VIII 42, 4. . Ageladam aequalem onatae fataciat, qui potissimum l. LXXVIII. floruit, eodem fore tempore , quo geladam cum ipsum eximia gloria
usum tum scholae iuste celebratae praefuisso prohabito est, Phidiam ab summo illo ortisice cruditum suta isse sumo, unde usque ad Ol. LXXXV. . triginta anni lapsi sunt. . Quodsi hinc annum extricate volumus, quo Phidias natus sit, Oniectura haud admodum improbabilis videatur qua eum viginti annos natum Ageludam Dequentasso et proinde l. LXXIII. i. ante Ch n. 488 in lucem editum putamus. Video Odolla Mullorum in eundem ciere annum incidisse, quod qua ratione factur sit, iam quidem nescio Nunc demurn videatius, . qui Venerit, it in clypeo
Minervae Atticae anno 3 quinquagenarius calvum se ingeret, et biennio post anu 36. Paularcae amorUincelideretur quorum utroque Cum alii tum Millle rus ad sententiam suam cOITOhoraiida in Si sunt Obiit igitur Phidias sitiinquagilita e 1ei anno natus. Ab ipso artifice ad eius Opcra transeamUS, in qui-
362쪽
bus tamen enumerandis abstinendum est omnibus, quae ad explicandas singulas eorum Partes pertineant, partim quod ita morem nostrum Sequimur, partim quod multi viri laude mea longe superiores, in quibus unum Ottigerum acutissime super his disputantem nominasse sufficiat, doctrinae et ingenii copias insignes illis contulerunt. Eadem ratione omittendas putavi omnes omnis generis laudationes, quibus scriptores veteres artificet nostrum Orriure voluerunt,
utpote quae nihil habeant, unde pro huius libelli indole multum utilitatis capere Ossimus. Placet autem ita progredi, ut materiarum, quibus usus Phidias opera sua fecit, naturam sequamur primum quidem de operibus Oreuticis Sive ex auro est obores factis loquentes.
I. vites Olym ius, descriptus a Pausania V. 11. Notum os Phidiam inprimis versibus Homericis Il. α 529 sqq. ad hoc simulacrum faciendum incitatum fuisse Strabo III p. 34. A. Valer. ΜaX. III. 7,ext. 4. , et Lucianus pro imagg. 14. narrat, eum a
riter ut Apellem iudiciis praetereuntium ad opus emendandum uti consuevisse Pausaniae etiam tempore
V. 15, 1. domus Olympiae ostendebatur, ubi statuam fecerat, eiusque posteris munus datum fuit, ut eam ab adventitiis sordibus purgarent, Unde haedryntae dicti sunt. Pausan. V. 14 5. Ceterum Coniecturam hic proponere liceat de oco Propertii III, 7, 15. ab interpretibus vexatissimo, quem facili
emendatione ita restitui posse arbitror: Phidiaco signo ses vites ornat buVuΟ.
363쪽
Do sorioribus autem huius igni, quod nemo Emulabatur, fatis 1 r. Cedrenum P. 254. D. d. Venet contra quem tamen Heynius priscae artis opera Constari
linopoli exst. . . disputat. Adde eam ad in- chelm Stor T. II p. 416 424. II. Minorva in Parthonones Plin. XXXIV. 8, 19. quae quo habitu fuerit brevi te describit Maximus Tytius in Dissertati. XIV. T. I p. 260. d. R. Φειδίας ἐδημιούργησεν A'Θηνα ουδεν των 'μηρου πω φαυλοτέραν, παρθένον καλην, γλαυκῶπιν, ψηλῆν, αἰγι δα νεζωσμέν , κόρυν φέρουσαν, δόρυ ἀνεχουσαν, οἰσπίδα κατέχουσαν V. Ottiger Andeuiungen p. 88. Quae verba
cur ad hanc statuam neque ad aeneam sub dio collo catam retulerim, causa si in Oce παρθένος Plura asserunt Plinius XXXVI. . s. 4. et Pausan L 24, 5 sq. ubi v. iobelis. Haec est Minervae statua, cui Philomus Isocrat contra Callim. S. 57. d. okk. Gorgoneum aureum abstulerat, Cuius loco postea eburneum a Pausania visum ei datum fuisse Boookhius Corp. Inscript T. I. p. 242. recte Suspicatus St, e futans Ottigerum, qui in Amalth. T. II p. 314. vero paullo herravit Optime autem de statu Omnino disseruit, et singula quae Phidias ad eam Xornandum finxerat explicuit idem cittigerus udoutun gen p. 86 - 90. De auri, quod in hanc Statuam impendebatur, pretio v. esseling. ad Diodor Sic. χΙΙ.40 p. 504, 25. Eam statuam relecit Aristocles minorol. XCV. 3. Boeckh. l. l. p. 237.); et ne ea n quam humore ei necessario careret, utpote quae iu
364쪽
solo sicco collocata esset ebori aquam adspergebant. Pausan. V. 11, 5. III. Mino a lido de qua Pausan. VI 26, 2. εν ἀκροπόλει δε ν κλείων στὶν ιερον 'Θηνας ἐλέφαντος δε το γαλμα και χρυσου. εἶναι μέντοι Φειδιο φασιν αὐτην πεποίηται δε ἀλεκτρύων ἐπι τω κράνει, τι
οὐτοι προχειρότατα χουσιν ἐς μάχας ο ἀλεκτρυόνες. IV. Minoro Pollesnos in Achaia Pausan. VII. 27, 1. κατα ὁ την δον ἐς αυτην την πόλιν ἐστιν Θηνας, λίθου με ἐπιχωρίου ναός, ἐλέφανrος ε το ἄγαλμα και χρυσου Φειδίαν δε εἶναι τον ιργασμένον φασί, πρότερον ετ η ἐν ν ἀκροπόλει τε αυτὸν DKθηναιων και νΠλαταιαῖς ποιησαι της Θηνα τα γάλματα. U. Vonus Urania Elide ex ebore et auro, altero
pede testudinem premens Pausan. VI 25, 2. , quam allegoriam explicuit Plutarchus Praecepta conivg. P. 142. D. de Iside et sir P. 381. E. VI. oscula ius Epidauri, ο εν Uπιῆαύρω σκληπιός, εργον Φειδίου. Athenag. legat pro Arist. 14. P.
61. d. Dechair. quem eundem ebore et auro factum fuisse scimus ex Pausania V. 11, 5. statuam quidem
Convertimus iam ad onora Phidiae opera. VII. Mino a es manuhiis Marathoniis facta, in qua
exornanda eum Mys adiuvit. Collocata fuit in arce sub dio, neque ut Bottigerus Andeuiunge gur Archaeologi p. 84. Amalthea T. II. p. 314. statuit cfr. BOechii Corp. Inscc. T. I. p. 242. in aede Poliadis, et quid om inter Propylaea et Parthenonem, quod nOtissimus unius apud Stuartium nos docet. Cfr.
365쪽
Μ illo de acdominerva Poliadis. . 19. Hastae cuspis et summa galeae crista a Sunio usque adnavigantibus conspicua fuit. Pausan. I. 28, 2. A Do-mosthene παραπρ. q. 272. d. Behh. dicta est η μετάληψ'Θηνα, ν αριστεῖον ξ πόλις του προ βαρβαρους πολέμου, δόντων ων,λληγων τα χρηματα αυτ, αγο -
κεν. Utri Ver Minervae, eburneaene an aeneae noctua addita fuerit, non liquet, quum et ipse Bottigerus fluctuet. Andeuiungen I. I. Amalthea T. III. p. 266. Anno P. h. . 395. eam vidit Alaricius v.
Bottiger. VIII. , Minerva tam ximia Pulchritudinis, ut formae coguomen acc erit,' Plin. XXXIV. . s. 19. Haec quoque in arce collocata fuit, ut e Pausaniae verbis I. 28, 2. Scimus: των ργων των Φειδίου Θεας ααλιστα αξιον A'Θηνας γαλμα, απο των ναθέντων καλουμένης Λημνίας. Lucianus Imagg. . . II p. 62. eam omnibus reliquis Phidiae operibus praetulit, laudans potissimum την του παντος προσωπου περιγραφ ν, και παρειων το παλόν, καὶ ρῖνα συμμητρον. IX. Cliduchus, a. o. Clavigera memorata a solo
Pliniora. l. de qua Boechhius Coi P. Inscc. T. I. p 235. caute dubitat, an Minerva fuerit atque an Athenis posita Minervae tamen illud signum fuisse, hinc O iici posse puto, quod Plinius statim subiicit est liam
X. Minerva, quam Ro=na Parilus semilius ita Voss. Reg. I. cfr. GPOnov. ad 33, 11. aedom Fortuna huiusces ita in ivt. Reg. I. VOSs qui taIneu huiuscesmodies habui dies ita codd. pro dici: v. ZUID Pt
366쪽
tur translata fuit post annum 168. ante Ch. n. XI. Amago, qua Statua cum aliis artificibus ex iasse Phidiam efert Plinius I. l. in qua narratione vora falsis mixta sunt Lucianus I. l. eius στόματος ἁρμογην καὶ το αυχένα praedicat. XlΙ. XIII. , item duo sigria, qua Catulus in arido aedes Fortunas Posuit, Palliata Plin. Proitori, quod omnes nostri codd. recte defendunt, Har duinus et Brotierius miro errore fortasse tantum lypographico, ides habent, unde 'Ed Christ. est se iis obsorNati in Plinii hist natur. XXXIV. 19, 1. munia 1824. editis quaedam plane singularia commentus est, in quibus refellendis longius exsputiari non est huius loci. Unum memorare placet, quod V. D. p. 10 verba Plinii altinum colossico nudum de Amazone supra memorata intelligit. XIV. , alterum coloraico nudum' se signum
fodit Phidias Plin. Mirum est Plinium nihil de deo
vel heroe dixisse, quem Phidias fingere voluerat. XV Apollo onctus in arce Athenis positus, Pausan. I. 24, 8 του ναου ΙΠαρθενωνος ἐστι πέραν - α λων χαλκους, καὶ το γαλμα λέγουσι Φειδίαν ποιησαι 'ΙΠαρνόπιον δε καλουσιν, τι σφίσι παρνόπων βλαπτόντων την γῆν ἀποτρέψει ὁ Θεο ειπεν κ της πρας. XV - XXVIII. Tredecim statuae aeneae ab Atheniensibus e manubiis Marathoniis Delphis dedi
367쪽
Acamas, Codrus, sus, Phyleus Pausan X. 30, . τους με δη κατειλεγμένους Φειδίας ἐποίησε. Transeamus nunc ad marmorea Phidiae operat XXIX. Vontis munia Pario marmore facta, quae
Athenis non procul a Ceramico in suo templo stetit. Pausan. I. 24, 8. XXX. onus altera eximiae pulchritudinis Roma in Octaviae operibus. Plin. XXXVI. . . .
XXXI. Mercurius in Ismenio prope Thebas. Pausan. IX. 10, 2. His iam peribus enumeratis memoranda restant nonnulla alia, quorum quodque singularem quodammodo classem constituit, unde ea quasi appendicis loco recensere placet. XXXII. Mines a rea lataeis o manubiis Marathonicis ξόανον ἐπίχρυσον, πρόσωπον δε οἱ και χεῖρες α κραι καὶ πόδες λοου του Ιεντελησίου εισι μεγεθος μενου κολ δη τι ἀποδέει της ν ἀκροπόλει χαλκης, ν καὶ αὐτην 'Θηναιοι του αραθῶνι ἀπαρχῆν άγωνος ἀνέθηκαν Φειδίας δε καὶ ΙΠλαταιεῖσιν ν ὀ της 'Θηνας τοίγαλμα ποι σας , Pausan. IX. 4, 1. XXXIII. Maior eorum Athenis in Metro propct Ceramicum Pausan. I. 3, 4. , Cymbalum manu tenuit, leonibus sub soleo cui iusidebat stratis, Arrian. Peripi Ponti Euxin. . . Qua materia in ea facienda
Phidias usus fuerit, non OnStat. XXXIV. Solium aurem aenea Minervae Hygiae, quam quoque Pausan. I. 23, 5. memorat, in arce a
Pericle dedicatae. Plutarch. Pericl. 13. Addo insia
368쪽
XXXV. Cactatorem etiam Phidiam fuisse tam e Martiali IΙΙ. 35. quam Iuliani epist. 8 p. 377. A. ed. panti colligi potest, ubi haec leguntur Φειδίας σοφος ου ἐκ του 'λυμπιάσι μόνον η Θηνησιν εικό- νος ἐγνωρίζετο, αλλ' ηδ και μικρω γλυμματι μεγάλης τεχνης εργον ἐγκλείσας' οῖον ὁ τον τέττιγά φασιν αυτου,
και την μελιτταν, ε δε βουλε και την μυῖ'αν εἶναι' νεκαστον ει α τῆ φύσει κεχάλκωται, τῆ τέχνη ἐμψυχωται. XXXVI. Pictura in Oly i sivo templo Iovis Olympici Athenis Plin. XXXV. . S. 4. V. supra. XXXVII. Phidiae opus spectabatur omae in
foro Pacis, prodente auctorem suum ipsa statua inscriptione; Procop. Bel Goth. IV. 22. et aliud, ut quidem dicebant, Arad in Phoenicia Clement. ΗΟ- mil. XII. g. 12.
Tributae autem male ei sunt Nomosis Agoracriti v. s. h. v. et occasio ab Ausonio Epigr. 12. quod signum vere Lysippi fuit v. s. h. v. r. XIII et wel cherum ad Callistr. p. 99. et erraret qui ex Athenaeo XIII. . 585. . coniiceret, Phidiam et Uid nomi ecisse Pataris ver in Lycia fuerunt statuae Iovis et Apollinis quae utrum a Phidia a Bryaxido facta fuissein dubitabatur. Clem Alexandr. Protropi. p. 30. C. De getetae Chil. VIII. 33. et Codreni p. 255. D. d. Venet. commentis tacere praestat. Praeter haec per varia Phidias etiam πάντα διεῖπε και πάντων πισκοπος υ ΙΠερικλεῖ, καίτοι μεγάλους αρχιτεκτονας εχόντων και τεχνίτας των Ἀγων. Plutarcii.
369쪽
Do signo colossico Romae erecto et Phidiae nomon geronte v. I. . agnerum in Diario Germanico matutino 1824. nstblati ur. 3. 4. 96 - 98. Discipuli ei fuerunt Agoracritus, Alcamenes et Colotes V. Supra.
IL Phidias sculptor incertae aetatis et patriae, Phidia silius, qui cum Ammoni simiam magnam sedentem in musco Capitolino fecit. Winchelm Opp. T. V. p. 275. q. et P. 600. T. VII. p. 248.
Hunc virum commemorandum esse duxi ut patrem Rhooci Samii quem vide), quamquam nemo scriptorum dixit, Philaeum quoque artificem uisso. Quodsi vero consideres, illo quidem tempore artem fore hereditariam fuisse, Philaei nomen hic produci potuisse concedeS.
Scalptor gemmarum p. Bracci Vol. II. Iar. 94 95. cis Emmanuelmartini Epist. X. Vol. II. p. 128.
Architectus incerta aetatis et patriae scripsit librum do fano Minervae Ionico, quod fuit Prienae. Vitruv. VII. Praef. q. 12.
Statuarius Eretriensis incertae aetatis, qui duos b0Ves aheneos, Corcyraeis altorum, alterum ui civi bus Olympia dedicatos fecit. Pausan. V 27 6.
370쪽
I. Pictor, qui Pinxit iociniam Pictoris, ignem consantes uero Plin. XXXV. 11. s. 40. Nihil praetero de eo conStat.
ΙΙ. Sculptor Rhodius incerti aevi, cuius duae statuae, Apollo et Venus in Octaviae operibus collocata a Plinio XXXVI. . . . memorantur.
I. Statuarius qui Alexandri, tempore vixit. Fodit nim Hephaestionis statuam Tatiani orat adv. Gr. 5. p. 121. d. orth. et a Plinio XXXIV. s. s. 19. iis accensetur, qui athleta8, armatos, venatores sacrificantesque fecerint. Vix Vero dubium esse pot-ost quin idem artis e memoretur in inscriptione notalissima, quam post helerum itinerar. p. 209. et Sponium Misceli erud antiq. p. 332. edidero Chis-hul antiquiti Asiat. P 59-64. et append. . . q. o Iacobsius in Anthol. r. Vol. III. . I. p. 192. Ουριον ἐκ πρυμνης τις δηγητηρ καλειτω Ζηνα, κατὰ προτόνων στίον ἐκπετάσας. εἶ ἐπι Κυανέας δίνας δρόμος, ἔνθα ΓIοσειδωνκαμπυλο ειλίσσει κυμα παρὰ ψαμάθοις εἶτα κα Αἰγαίην πόντου πλάκα νοστον ἐρευνανείσθω, τωδε βαλων ψαιστὰ παρὰ Θάνω ἄθε του εὐάντητον ἀει Θεὸν Κντιπάτρου παῖς στησε Φίλων γαδ ης συμβολον εὐπλο ιης. Hoc signum Iovis Urii, quod in Ponti res et rangustiis fuit, usque ad Ciceronis aetatem, qui artificis nomine non addito eam memoraVit Verr IV. 58.4 129 130.)