장음표시 사용
331쪽
primum quidem V1 Urum Quui in Catat arti . . Mon laesus commissum, deinde Vero quamquam Val-ehonarius iatr. Eur P. 215. Iunium recte efutaverat a Winckel manu opp. T. VI P. I. P. H. et quod magis etiam mirum est a Meyer ad h. I. P. H. p. 24. o Hist aut Gi T. II. P. a. propagatum breviter commemorasse sufficit. Illi enim triumviri valdo errarunt, cui artificem, d quo nunc agimus, Men daeum appellatum et tu Paeorii genitum esse putaroni. Verba prioris loci eos meliora Ocere poterant. Fuit nim aeonius mendae urbe ius Thracia cfr.
hincque alter loco PausaniaS, memor eoru in quae
paullo supra de eodem' artifice di Xerut simpliciter Mendaeum eum vocat CD Thucyd. IV. 12, Quod
vero porro ad eius aetatem attinet, non perspicio, unde Winckel mutinus I. I. in alti opinionem deduci potuerit, ut illum suum Meridaeuiri ante Xerxis in Graeciam expeditionem floruisse pului et, tau de re Meyerus 1 l. tonnulla sed ea vix magni ai Oinenti monet, cum potius in ipsis Pausania vel his multa in sint, quae nos ad aetaturn Paeonii deliniendam ferre possint. Gravissimum enim est illud, quod Victoria
Paeonii a Messeniis dedicatamit, qui Naupuctum incolebant, quod inde ab Olynap. LXXXI. 2. 1actum
1 uisse scimus . vido sup P s. v. Ag diadas , ita ut post uinc certe allatum ueonium autem exerCutSSe appareat. Pausanias autem dubitabat, utrum illud si mulacrum tropaeum et donariti in de Lacedaemoniis Post 1 oelium Sphuctu1iense, an do cuinanibus et
332쪽
Oeniadis a esseniis dedicatum uerit. Ulut sit, discrimen non ita magnum est, vi facinus Sphacteriense l. LXXXVIII. . bellum vero a Naupactiis cum Oeniadis et Acarnanibus sine dubio olymp. LXXXVII. . commissum fuerit. Cis Thucyd. II. 80 sqq. Templi autem Iovis Olympici exstructio cum fero in I. LXXXIV. incidat, hinc iam patet, quam egregie omnia a nobis disputata sibi consentiant.
I. ictor Amphipolites. Suida s. v. 'πιλλης), discipulus Eupompi et praecepto Apellis, Melanthii
Plutarchi Arat. 13. Plin. XXXV. 10. s. 36. atque Pausiae, quem et encausticam picturam docuit Plin. 11. S. 40. Rationem ei potissimum tribuit Quinctil. XII. 10. atque de eo disseruit Plinius XXXV. 10. S. 40. cuius verba huc transscribam Pamphili cognatio
et Proelium ad Phliuntomia et ictoria Atheniensium it re Gysses in rates. Us Macedo nationes Sed Primu in ictura omnibus uteris eruditus, Praesmus Gristimetico et geometrices , sin quibus negabat artem, Vesci posses. Docuit nomines talθnto minoris annisdscsm quam norcedes ei Meslles est Mesanthius des-deres. Et huius auctoritates socium esse Sicyones Prismum, deindes est in tota Graescia, ut uctri ingenui Omnia antes sic Gronovius e Voss. Pint. Reg. l. Du- fresn I. coniecit, annuento Ed L cum vulgo sitanis
lium . Quod iam ad aetatem qua oruerit accuratius
333쪽
definiendam attinet, in universum hunc huius quaestionis fundum Sumere possumus, quod pellis praeceptor fuit, qui iam inde ab Ol. VII. clarus factus est. Vide supra s. v. Apriles. Quem annum si recte Summum, quo Pervenerit Pamphilus, Vitae terminum sumere OSSumus, Circumspiciendum nunc nobis est tempus, quo ille artem iam exercuerit. Et dubium non est, quin hunc in finem optimo iuro Aristophanis Pluto 385 uti possimus, cuius haec verba sunt: O'ρω τιν ἐπι του βηματος καθεδουμενον ἱκετηρίαν χοντα, μετὰ των παιδιων και η γυναικός, κοὐ διοίσον αντικρυς των κρακλει θων ου θ' ὁτιουν των Ιαμφίλου. Ad quem quum versum plures scholiastae de tragico aliquo poeta cogitassent, quem Aristophanes innuerit, unus eorum P. 113. d. Hemsterii Lips ait: εν μέντοι ταῖς Διδασκαλίαις προ τούτων των χρόνων Πάμφιλος ουδεις φέρεται τραγικός γραφη με τοι στὶν οἱ κρα- κλειθαι, και Κλκμην και κρακλέους Θυγάτηρ Α'Θπαίουοίκετευοντες. Εὐρυσθέα δε δεδιότες, τις ΙΠαμφίλου ου κεστιν, ως φασιν, αλλ' πολλοδωρου , ὀ δε ΙΠάμφιλος, οεοικε, και νεωτερος Ἀριστοφάνους. Utut ea, quae do Apollodoro et Pamphilo scholiasta narrat, sese Iaabeant, certum manet, de tragico poeta cogitari non posse, quod praeterea ipse nexus orationis impedit. Iterum vero actus est Plutus Ol. XCVII. . anto quem igitur anuum pictura illa eraclidarum facta est, quem si uni l. VII. coauponas, nihil in artificis aetato inest, quod ab ulla parto improbabile sit,
334쪽
unde ea quae Bottigerus Archaeol. Pici. I. p. 279. disseruit, satis refutata videntur. Picturam ver illud Pamphili opus, neque librum fuisse praeter Winchelis mannum opp. T. VI. . I. p 85 sq. et Meyerum hist art. T. I. p. 166. Odofredus ulterus in Pro Iegg. mythol. p. 400 sq. contra quam antea in Do xiens T. I. p. 55. Senserat pronuntiavit, qui cum aliis Droelium ad Phliuntesm a Plinio commemoratum ad Ol. II. vel III refert Victoria autem Atheniensium, tu qua reperienda alecam pius valde se torsit, et quam Harduinus in hicliniam emendare voluit, insolita huius vocis struCtura, cum de aliis, tum de ea, quam l. I. 1. Chabrias maritimam ad Naxum reportavit, intelligi potest. Utrum Ciceronis orat. III. 21. verba ad pictorem nostrum, an ad alium quom spectent, diiudicare non ausim Ineptum certo de h. l. commentum Burmanni ad Quinctil. III 6 p. 247. iam Hemsterhusius ad Aristoph. l. l. p. 113. recte
II. Sculptor incertae patriae, Praxitelis discipulus hinc circa l. XII. qui signum Iovis hospitalis, in operibus Asinii ollionis postea positum, fecit Plin.
XXXVI . . . III. Scalptor incertae patriae et aetatis, cuius gemmam v apud Bracci tub. 90.
Pictor Atheniensis, frater patruelis ἀδελφιδους Phidiae Strabo VIII p. 354. A. unde a ctu Suni V. I 1, 2 o Plinio XXXV. . s. 34. et alibi frater illi ub
335쪽
artificis dicitur. Bottiger Archaeol. Pict. p. 242. Alii
eum Panaesum, alii Prant Eum OCant, quorum neutrum probari potest. Siebenhees ad Strabon. T. III. p. 129. Plinius I. l. eum Ol. LXXXIIL fuisse ait,
hae praeterea addens cly eum imus inaei Elido ianorva quam Ecreat Colotes Phidia disci ulus, quibus verbis alius eiusdem Plinii locus XXXVI. 23. s. 55. luco assert: In Elides aedos si insevaes, in qua fratre Phidiae Panaenus tectorium induxit Iacto est croco subactum, ut ferunt: dctoque si Eratur in ahodieques saliva Pollice, Odorem croci s Orsmqti reddit. Hinc igitur Videmus, anaenum non solum ipsam mervae Statuam, verum etiam eius aedem arte sua exornasse. CD. Bottiger l. l. p. 243 sq. At quoque in templo Iovis Olympici picturae Panaoni spectabantur Tria enim epimentorum, quae Oleum simulacri circumdederunt, alera ab eo picta fuerunt, nonnulla inde describente Pausania l. l. omnino vero Phidiam in Iove faciendo a Panaeno adiutum fuisse, idem Strabo testatur, cuius verba hic apponam Πολλοι συνέπραξε τω Φειδία ΙΠαναινος ο ζωγραφος δελφιδους ναυτου και συνεργολαβος πρός τε την του ξοανου Διος κατασκευην, δια την των χρωμάταν κόσμησιν, και μαλιστατης ἐσθητος Δείκνυνται δε και γραφα πολλαί τε καιθχυμασται περι το ἱερόν, ἐκείνου εργα quae verba Bottigerus P. 245. de Xteriore throni atore intelligit. CE-leberrimum vero eius opus Pugna Marathonia in Oe-cile Athenis Pausan. I. I. fuit, do qua Plinius XXXV. I. 1 haec tradit Proesium Athonisensium di fraus EV-das Pud Marathona jactum Axit . Adeo iam Colo-
336쪽
rum usus incre3uerat, adesoques ars Perfecto stat, ut in o Proelio conico duces Pinxisse tradatur, Athenionsitim Miltiadem, Callimachmn, Cynaegirum har-Barorum Datim, Art'hernem, quibus ea quae ausanias I. 15 4. Aeschines in Ctesiph. g. 186. Behk. memorarunt, addi possunt. In certamine quod cum Timagora Chalcidens Pythiis iniit, ab hoc superatus est Plin. XXXV. . s. 35.
Scalptor gemmae in bibliotheca Regia Parisiensi. Cis Clara description des antique p. 21.
Statuarius in insula Chio natus, artem a patro Sostrat edoctus Pausan VI. 9, 1. quam ab Aristocle Cydoniata per manus traditam septimo eius discipulorum gradu accepit VI. 3, 4. Eum autem circa Ol. XCVI. floruisse, supra s. v. Aristocles nobis demonstratum est, et aliis insuper argumentis hie schius Epoch Art. r. III. Adnot. p. 85. rem comprobavit. Gloria non admodum magna usus fuisse videtur, quum non nisi statuae athleticae ab eo factae commemorentur. VI. 3, 4. 9, 1. 14 3.
PAPIAS id ARISTEAS. PARRHASIUS.
Pictor a veteribus scriptoribus summis laudibus exornatus Isocrat. π . 'ντιθοσ. g. 2. d. eLL. Ephesi
337쪽
natus fuit patre et Praeceptore Euenore, Pausan. I. 28, 2. Iuba P. Harpocrat. S. V. Παρρασιος Strabo
XIV. p. 42. quem Plinius XXXV. . s. 36. nonagesima lympiade fuisse dicit, ita ut Parrhasius
fero ab i. XCVI. artem exercuerit. De patria igitur et genere arrhasii dubitatio esse non potest; quod enim a nonnullis Seneca Controv. V. 10. Acron ad Horat. IV. . Atheniensis vocatur, Iunius in Catal. p. 142. recte statuisse videtur, Ephesi quidem cum natum, at ab Atheniensibus civitate donatum fuisse, motu potissimum verbis Plutarchi in Thes. 4. IA'Θηναῖοι Σιλανίωνα τιμωσι και ΓΠαρράσιον, εἰκόνων Θησέως γραφεῖς καὶ πλάστας γενομένους. Aliorum certe artiscum patriam hac ratione saepe cum ea urbe, cuius cives postea facti sint, confusam fuisse, Othonius
in Amalth. III. p. 123. comprobavit. Sed dicendum mihi nunc est de aetate qua loruerit, quae quidem res, quum e Plinio recto confici possit, variis tamen difficultatibus implicita est. Exstat enim Pausaniae IO-cus I. 28, 2. supra s. v. Mys audatus, qui ostendere videtur, Parrhasium Phidiae aequalem fuisse, quum Mys, qui clypeum aenea Minervae a Phidia ex manubiis Marathoniis factae caelaverat, huius caelaturae lineas duxisse tradatur. Inde sequeretur, Parrhasium
iam circa Olymp. LXXXIV. vixisse, neque Heynius opusc. Acad. T. V. p. 367. quin Parrhasius aequalis Phidiae fuerit dubitat, notatus hac de causa a TOI-kenio I. I. p. 124. Altera ver ex parte Seneca l. I. haec resert Parrhasius Pictor Ath nionsis, cum Philimus vlo Olynthio venderet ismi unum in his
338쪽
s nem, reduxit Athmas torsit, et ad Qxemplar estus iniit Promesthea Olynthius in tormentis porit illo tabulam in t mPlo Minervae POSuit accusatur restigionis la aes Olynthus quum o CVIII. 2. ante Ch. n. 347. capta sit, ad hunc annum ab Ol. LXXXIV.
nonaginta septem anni nUinerantur, intra quos Parrhasius artem exercuerit, atque alterutrum certe, vel Phidia vel Olynthi mentionem malae fidei esse, nemo negabit. Revertamur igitur ad eum quem supra statuimus numerum Olymp. XCVI. qui e Plinio a nobis desumtus aliunde quoque confirmatur. Etenim Quinctilianus XII. 10 p. 369. Parrhasium ut et Zeuxidem circa Peloponnesia tempora fuisse refert, eius quo sententiae testimonium illud notissimum cum Socrate colloquium Xenoph. Mem. III. 10. producit. Mirum, ut hoc obiter adiiciam, errorem MVerus ad Winchelm T. VI P. II. P. 173. commisit, putans Quinctilianum Parrhasii aetatem usque ad Alexandri successores extendere, quum illa, unde hoc coniicit, verba in universum de pictura agant. Socrates vero Ol. CV. 1 obiit, et vides quam egregie omnia inter se conveniant, quum is annus fere ipso ille sit, quem Plinius Parrhasio tribuit. Quod iam ad illam de homine Olynthio narrationem attinet, fortasse ad Ol. VIII vitam Parrhasius produxit, licet ita eum ad extremam fer senectutem pervenisse concedendum sit quid vero de aequalitate Phidiae statuendum sit, Supra S. V. Mys indicavimus, ubi ausaniam erroris gravis haud immerito arguisse nobis videmur. His de artificis patria et aetate praemissis, progredi iuVat
339쪽
ad numoranda eius opera, hac quidem ratione, ut pro more nostro Plinii Verbis passim reficiis, aliorum
scriptorum testimonia commentarii instar subiiciamus. Parrhasius, hesi natus Et PS multa constituit. Primus symmetriam Pictura dedit, Primus argutias Multus, legantiam GPilli, venuStatem oris, confossionesnriscum in lineis extremis Patinam ad tus aescos in ictura summa ublimitas. Mor ora enim i gor et media rerum est quidem magni Peris, es in quo multi gloriam tulerint. Extrema cor orum acores et desinesntis ictura modum includesres, rarum in suciscnssu artis inNenitur. Ambire nimis emtremitas ipsa dAbo η et desinere, ut Promittat alia Post Mostendatque etiam, qua occultat. Hanc ei gloriam concessor Antigonus et Xenocrates, qui do icturis scripsesres, PrGsdicante quoque, non Solum confisent
rilia multa , Graphidis ' vestigia aestane in tabulis
no mombranis eius, ex quibus Prosceres dicuntur rari fleo. Minor tamen videtur sthi coni aratus in modiis cor oribus ex rimendis Pinxit Demon Atheniensium,1 Huo Iunius in Catal. p. 143. verba uinctiliani I. l. recto
traxit Parrhasius ita circumscrUsu omnia, ut eum legumlatorem ocent, quia deorum atque heroum e Ries, qualos ab eo stiri traditae, ceteri, tanquam ita necesse sit,
sequuntur. - ita Reg. I. Vulgo debet se extremitas ipsa. - In iis, quae vulgo circumseruntur, editionibus ita interpungitur non solum constentes. Alia multa graphidis etc. Num antea iam talia memoravit Plinius Hinc lectio codd. Reg. . Dulicsn. olberi Edit. I. a nobis recepta n quam et iurandus ad h. l. p. 247. defendit.
340쪽
argumento quoquct ingenioso debesbae ' namques Oarium, gracundum, iniustum, inconStantem, Eundem, o rabilem, clementem misericordem. gloriosurn, Excelsum, humilem ferocem, fugacemque et Omnia pariator ostendores si Idom inmit et Thesea, ' qui Roma in C itolio fuit, et aviarchum thoracatum, Et an una tabula, qua esse Rhodi, Mesezagrum, Herculem, Persesa. Has ibi ter fulmines ambusta neques oblites- rata, hoc Ps miraculum auget Pinmie est Archiga tum quam icturam mavis Tibreius Princus, atquctu auctor Si Decius culeo, a Sestretiis aestimatam cubiculo suo inclusit Pinxit Et Cressam nutricem, infantesmques in manibus eius, et Philiscum De Liborum atrem adnant Virtutes et uero duos, in quihus Uectatu Securitas et aetatis si licitas, item --
cordotem ' adstantes uero cum acerra Et Corona.
Sunt et duas picturas ius nobilissimaes Hoplituos in
Do graphide . Gesnerum ad h. I. in Chrestom Plin. p. 979. - 4 ita intiani vetus exemplar et omnes nostri codd. Vulgo: olebat. - ita omnes nostri codd. Vulgo: excelsum, gloriosum. - De hac pictura quae varii scriptores cogitaverint, collegit . . in viistblati gum Morgenbl 1820. r. 11. - de hoc Theseo . Plutarchi Iocum supra audatum, et quae s. v. Euphranoris congessimus. - Post Philiscum vulgo inseritur comma, quod delevi secutus auctoritatem aehi in sched crit p. 26. ita ut sequentia arcte cum hac oce cohaereant, hoc quidem sensu P. inxit Philiseum non tragicum Corcyraeum, unum e Pleiade, sed comicum et Liberum Patrem, ut praesidem artis dramaticae. - Num ortasse hic est