Catalogus artificum : sive Architecti statuarii sculptores pictores caelatores et scalptores, graecorum et romanorum, literarum ordine dispositi

발행: 1827년

분량: 515페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

81쪽

APELLES. I

hoc tantum artifice se pingi passum fuisse, et erro-rom vel fraudem quam Lucianus commisit, tam egregio nuper Tolhenius I. I. refutavit, ut lectores harum rorum studiosos ad ipsam Viri Doctissimi commentatationem remittere quam eam in arctiores fines contra etam hic repetere Praestet. Praeceptoribus usus est

Apollo horo nosio, Suidas Pa hilo Amphipolitano idem Plinius XXXV. 10. S. 6. 11. s. 45. et Melanthio Plutarch. Arat. 12. ad quos Sicyone tunc viventes Apollo iam inter artifices laudatus accessit. Plutarch. Arat. 13. στε καὶ A'πελλην κεῖνον δημα μενον ἀφικέσθω καὶ συγγενέσθαι τοῖς ἀνδράσιν ἐπὶ ταλαντω της δόξης η της τέχνης δεόμενον μεταλαβεῖν. Quartum ei praeceptorem Arcesilatim tribuit Athenaeus X. p. 20. D. Quem eius fratrem traiochum Suidas appellat, non diversus a Ctesilocho esse vide tur, qui a Plinio Apellis discipulus dicitur, ita ut alter scriptor ex altero corrigendus sit. Plin. XXXV. 11 s 40. Quodsi ceterum accuratiora de aetate qua floruerit Apollo scire volumus, eum fere ab I CVII. usque ad XVIII. artem exercuisse colligi potest; argumentis asserendis supersedere possumus, quum et hic Tolhenius . 117 119. Omnia occuparit Classi cus, ut dicunt, locus de Apello apud Plinium XXXV. 10. s. 36. legitur, quo e libris SS. emendato ita utar, ut quidquid ab aliis scriptoribus traditum Ilia quam ad verba linii illustranda utilitatem asserre

potest, adnotationis instar adiiciatur, ea vero, quorum memorandorum Plinius copiam non fecerit, pro horollario annectantur.

82쪽

APELLES.

Vstum est omnes Prius genitos futurosque Osteno oravit Apelles Cous Olympiades CXII. Pictura lu-wa solus ProPinarivit J quam et Eri muses contriti γο- Iuminibus otiam ditis, ' qua doctrinam Eam continesnt. Praecipua eius in artes et onustas fuit cum eadem iactat maximi Pictores ESSEnt, quorum Per

eum admiraretur , Omnibus collaudatis, ' desisses iis iniam illam Suam Venerem dicebat, quam Graeci I Vertim et omnes, ita scripsi e codd. Reg. I. II. Dunesn. I.

Coiberi. d. I. cum vulgo et omissum sit sed proba est coniunctio particularum et suo pro et - et Cis morat Turis seli pari. p. 222. q. Ramsboria r. . p. 18. 2 Αntea picturas l. 3. Prope quam ceteri omnes contulit,

ωoluminibus etc. Sed ropinavis cod. Pint. in quo et pictura et Reg. I. quibus e libris difficiliorem lectionem, mutata in sqq. paululum interpunctione, restitui. Propinandi autem vocabulum proprio de eo qui poculum alteri ad bibendum tradit

usurpatum, h. l. scit translatum est ad artificem, qui artem ad maiorem perfectionis gradum a se evectam serioribiis artificibus relinquit Fateor autem, vocem Statim sequentem contulit ex glossa vocis ropinaui in textum venisse videri, unde et lectionem icturas pro ictura ortam esse credo.

3b oluminibus, v. insta ubi haec leguntur: ellis disel-pulus Perseus, ad quem do hac arto scripsit. - 4 vulgo: collaudatis omnibus. Nostrum tuentur Reg. I. Dusresn. I. Ed. I. - unam illam suam, hoc ex Ed. I. restitui, quum vulgo illam suam haud legatur, cod. Reg. I. autem illam unam habeat, cui alterum praeserendum videtur Col-bertinus quodammodo lectionem d. I. firmat, in quo est unam illam. Vocabulum suam explicatur iis quae statim sequuntur ordo verborum illam suam idem est, quem

83쪽

APELLES. 63

Charila vocant Cetre Omui attigisses, si sod hoo solo sibi nominem Varem. Et limn gloriam fur Paetine, cum Protogenis Uu immenSi laboris ac curnos ra modum anxia miraretur. Dixit nim: in sibi cum illo Paria esses, ut illi estiora, ct uno so raostiares, quod manum des tabula ' sciret toliares, momoriabili Praece to, OCCr Saves nimiam dilig-tiam. Fuit autem non minoris in licitatis quam a tis. Dianthio des dis Ositiones cedebat, Ascles iodoro do mensuris, hoc St, quando quid a quoque ' distaris deberEt. Scitum est Q inter Protogenem et eum quod ac LAit Illo mi odo vivebat, quo cum Pelles navigavisset, infra alii loco ex omnibus codd. reddidi. Semper ita di cunt Latini v Cic. ad Att. I. 19. II. 21. Ad sententiam

ipsam se. Quinctil. XII. 10. ingeni et gratia, quam in se ipso naxime lactat, velles est raeStantissimus. Iutarchus vero Demetr. 22. et elianus V. II. XII. 1. Apellem gratiam praedicasse dicunt, quum Protogenis opus contemplaretur, qua occasiones Plinius eum manum do tabula commendassct resert D eodem pellis praecepto Iocutus quoque est Cic. orat. 22. g. 73. et Quinctil. X. 4.

6 attigisse, ita Reg. I. Vulgo contigisse sed supplendum eos ex iis quod praecessit. Ramsb. Gr. i 433. 7 hoc solo ita Reg. I. II. olbert. Hac soli rot hoc soli d. I. - ita Ed Ι. Vulgo manum illes de tabula

non sciret tot res. At pronomen ille abest a codd. quos ego contuli omnibus, et legendum est aut ille non aut utrumque omittendum; nam pronomine tantum omisso, negatione autem in textu relicta, inepta oriretur sententia.

9 v. supra in Amphion. - 10 De hac tabula qui an -

84쪽

APELLES.

aridus cognoscendi opera eius, fama tantum Sihi co niti, continuo Lycinam otii. Abora 93s, sed tabulam ampla magnitudinis in machina antatam ictura una custodiebat anus yy Haes foris vis Proinrogesnem res ondit, interrogavitques, a quo qua D tum diceret. Ab hoc, inquit Apelles, arr loque Pen cilio linctam es colores duxit summa tenuitatis er

indicavit. Erunt artiscem Protinus conte lata subtilitates ' dixisses Aprilem venisses, non caderes δ' iuralium tam rabsolutum Pus: PSumques alio colores ἱ-nuiorem lineam Penicillo duxisses, abeuntemquesyraoces iras, si si redisset illes ostenderet adiacorestques hunc ESS quem quaereret atques it --it. Novertitur enim Mello Sed vinci rubracens, tertio colorestiquior tempore scripserunt collegit Bottigerus Archaeol. Pici. I. p. 15 sqq. Adde Quatremere de Quinc in libro Rectiei de dissertations fur disserens sujet de Pantiis

quit6, Paris 1817. p. 388. et Meyerum hist art. T. I.

p. 181. - 11 una custodieba anus, ita Reg. I. Du-Desu. I. Vulgo a. u. c. -- 12 ita iidem codd. Vulgo: Haec Protogenem foris esse respondit. -- 13 ita Reg. . Ed Ι. Vulgo contemplatum subtilitatem -- 14 vuIgo scribunt non enim adore, quae coniunctio abest a Reg. I. Dufresn. I. - 15 Quae in edd. recentioribus hic Ieguntur tineam in illa ipsa duxisse, summam interpretibus huius narrationis difficultatem secisse putanda sunt. At Dusresu. I. Reg. II. olbert. d. I. pro in illa ipsa praebent enicillo Reg. . in illa ipsa, sed enicillo verbo

illa suprascripto 16 ita Reg. I. Dusresn. I. Vulgo:

85쪽

APELLES. 65

lineas secuis, nullum Elinquens an lius subtilitat lo cum At ProtogenES ictum S COMESSuS, in ortum desDolavit ovilem vafr-S. Placuitques Sic iam ta- Iuliam ostreis tradi, Omnium quidem es artisecum Praec uo Draculo. OuSu tam iam Prior incesndio Caessaris domus in Palatio audio Uectatiam olim tanto spatio nihil liud continentem, quam III. Lnesia δ' visum fugientes, inter egregia mutiorum opor inani iurilem et Eo 9So ullicientena omniques vere OhiliorEm. olli fuit alioqui emetu consuetudo, nunquam tum occuPatam diem agendi, ut non linoam ducesudoexorceret artem quod ab eo in Provesrhimn Θnit. Idem Hrfecta Pera Pro Onebat Ixin Pergula transHunistibus, atque Pss Post tabulam ψJ Ialesns ilia qua notarentur auscultabat Mulgum diligesntiorem in dicesm uiams Praeserens. Feruntques o utor rePrehensum quod in crmidis una auctores intus fecisset ransas ctodem

Praecepissoque abeuntem. - 17 ita codd. Voss. Reg. . Dunesn. . Vulgo dou us Caesaris. - 18 o Voss. Ontinenlem quam in instas. Voluit quam M. ineas sive tres li/ιeias.' l. r. rotiovius Perperam neglexit palmariam hanc emendationem Brotierius idem quod in Vossiano

codice legitur, scriptum quoque suisse videtur in eo libro, unde Ed. I. prodiit, in qua illineas exstat. - 19 Idem de Phidia narrat Lucianus pro imagg. 14. T. II p. 492 q. Ad Apellem alludit Valer. ax. VIII. 12 ext. 3.

20 Antea atque os Usam tabulam latens. Veram lectionum restitui e codd. Reg. . Dunean. I. d. I. -

86쪽

APELLES.

ostero dies, Verbo mendationes η Pristina iacimonitionis cavillant circa rus, indignatum Pro*exiSS desnuntiantem ne SVr crmidam Sutor ' iudicia set, quod est PSum ira Proverbium, nit. Fuit 3 enim est comitas illi: Pro ter quod gratior Al andro, nosoquenter in ossicinanet entitanti μndes ut iam diximus ab ullo Pingio vestuerat dicto q) sed in f cina m Hrit multa disserenti, ilesntium comites Suades at rideri eum dicens a ueri qui colores tereroni. δε)21 Quum in omnibus, ut videtur, codd. Πρer ocem legatur, dudum quidem recte restituerunt, quod supra posuimus melius tamen Durandus hinc sup rho ex mondationes coniecit. - 22 Adieci sutor, quae vox a recenti editt. abest e Reg. I. ustes . . olbert. d. Ι - 23 Omnem hunc locum ex ed princ restitui , cuius lectionem codd. Parisini, maxime vero Reg. . confirmant. Quod, ita d. . et unesti. I. At reliqui codd. et edd. quam pillud comprobant similia, unde hic Cornel Cimon 3 lata dabo : tosta tim si Inngiis, quod illi stracismum ocant

et Thucyd. l. 59. τρέποντ α ι επὶ την Σκεδονίαν, ἐφ' οπερ και το πρότερον ξεπέμποντο post Magno inserebatur erat, expunctum auctoritate d. I. Reg. . Du-hesn. I. ita ut haec verba statim cum suadebat cohaereant; deinde pro unde, quod Ed. I. Reg. II. Coiberi habent, vulgo nam legitur iam ab edd. abest tum vulgo sed e in Nostrum tuentur d. . Reg. . Dufresn. I. - ingis metuerat, ita Ed. . codd. Voss. Reg. II. olbert. Vulgo se ingi eluerat. - 24 de hoc edicto se Cicero Fam.

V. 12. I. 13. Horat. Epp. II. 1, 239. Valer Max. VIII. 11 ext. 2, Arrian. Anab. I. 16, 7. Appul. Florid. v. insea Lysippus Himerius p. 287. d. erns d. - 25 Plutarchus de discrimine adulatoris atque amici p. 58. D.

87쪽

APELLES. 67

Tiantum orat auctorituli iuri in mem Glioquin ira.cuudmn, quamquam Al auder honorem se clarissimo PDrhifluit ex Plo. Namqus cum dilectam thi Hyal lacis suis Praescipue, nomine Campamen, si nudam Mingi ob admirationem formas iam Elles iuSSiasset, esum

ques, dum aret, Culum amor SonSiSSEt, Ono odit, R 7 magnus animo, maior in Eri Sui, nec minor hoc tacto quam victoria aliqua. Qui P SE vicit, ε ιο-rum tantum num, Sed etiam GEcimn donavit arti ocnes dilocta quides rcvectu motuS, ut qua modo ε-gis fuisset, modo Pictoris C est. Sunt qui Gnfrem Anadyomenen illo ictum exemPlari utant. β)Apollo et u semulis Benignus, ' Protogeni dignationem Primus Rhodi constituis. Sordeshat ni titPlerumque OmeStica: Ercunctantique, quanti icorsis in secta, Parvum nescio quid dixerat, is illo

tranquill animi p. 47 . . e Fr Apellem haec verba non Alexandro sed Megabygo Persae respondisse dicit. Responsum ipsum Aelianus V. H. 1. 2. Zeuxidi tribuit. 26 Hane seminam elianus V. H. XII. 34. Παγκαστην vocat, unde in Luciani magg. . . II p. 65. pro Πα- κατην ex arduini coniectura ad hunc Plinii locum proposita 1αγκαστη restituendum esse videtur. - 27 vulgo: dono eam dedit, ut et in Reg. II. At abest pronomen a codd. Reg. I. Duhesn. I in cod. olberi post dedit egitur certissimo iudicio, illud ex margine in textum venisse. 28 Athenaeus XIII. 590. F. Anadyomenen ab Apelle Plirynes exemplari pictam tradit, quae Eleus Posidonioriam sesto nuda mare ingressa est. V. gen Ioco infra laudando. - 29h Post hensnus . tibi antea plene interpungebatur,

88쪽

APELLES.

quinquagenti talentis PoPoscit, Iamiamqus diversit, sesso Emero ut Pro Sui venderest. Ea concituet it hoclios n. intolligondum artificem, nec niSi augentibus restium cesssit. Imaginem adeo Similitudinis indiscrotas inxit, ut incredibiles ictu Apion grammaticus scri-ytum reliquerit, quendam ex facies hominem Q ad-

divinantem quos meto osco Os vocant Ex iis dixisses aut futura mortis annos ut Praetctritas. Non iactriat gratia in comitatu Alexandri cum Ptolesia maeo quo regnantes Alexandriam vi En vitatis ex Pulsus, subornat fraudes aemulorum Iano regio, iu- ωitatus ad oesnam mit indignantiques Ptolomaeo, Et

vocator uos orasndesnti, ut diceret a quo eorum in-witatus esset, arrvio carbone Exstincto e foculo, maginem in arietes delinoavit, agnoscent vultum Pliani reges, ex inchoato Protinus. Pinxit est Antigoni regis imaginem ultero lumines orbum, ' Prius oecogitata rationes Nitia condendi obliquam namques fecit, ut quod

comori restat, ictura Dotius deras in istestur tantumques eam Partem o facie Stendit, quam Otiam ρο- virgulam posuimus. - 30 hominem, ita Reg. I. Dusresn. I. d. I. Reserenda est vox ad quendam. - 31 Quae

Lucianus de hac re narravit, hi repetere nolo; v. supra. In aemulorum quos Plinius memorat numero et Antiphilum fuisse ex nonnullis argumentis suo loco prolatis verosimile fit. - 2 Quinctil. II. 13. Habet in ictura speciein tota jacies. velles tamen imaginem Antigoni latere tantum alter Ostendit, ut amissi oculi deformitas lateret. Unam Antigoni imaginem apud Coos fuisse, testatur Strabo XIV. p. 57. Utrum haec an una earum uerit, quae in-

89쪽

APELLES. 69

t-ria ostesndesces Sunt inter o Erra Eius 3 exmirnnistium imagines. Quia Gutem nobili intra Sit, non est faciles dictu. Vonorem Exeunt mari Divus Augustus dictio lain dolubro Patris CG Saria, qua Anadronam Mocatur, ' Meroethus Griaeci tali veres, dum audiatur, Oleto F sod illustrato, cuius si in serioresin artomcor Ptam qui refecerit, Ou Otuit meriri. Vernualia memorantur, discerni nequit. - 33 Vulgo eius et: coniunctionern omittunt Reg. I. II. usi esti. I. Coiberi. 34 Hanc Venerem omnes pri inarium pullis opus dixerunt; v. Properi. III. 7, 11. ed Burm. Descriptionemotus qualemcitiique epigrammata Graeca dederunt Antipater

Sidonius in Anth. Planud. IV. 12, 178. Append. Anth. Pulat T. II p. 679. et alii 179 - 182. coli. Ausoti. Epigr. Ol. quibus de carminibus omnino legi merentur quae Ilgenius Opusc. I. p. 34 attulit, ubi et p. 15 sq. disputat ad cuius formam et quo tempore Venerem Apelisspinxerit. Adde Jacobs in Wielandi use Attico . III. p. 56. Strabo autum XIV. p. 57. quae Plinius do Augusto retulit confirmat et nonnulla addit: ἐν ε τω προαστείω το σκληπιεῖόν τι σφόδρα ενδοξον καὶ πολ- λων ναθημάτων μεστὰ ιερόν, εὐοῖς is και O A'πελ- λου 'ντίγονος Η, ὁ και αναδυομενη 'φροδίτη,

νυν ἀνάκειται τω Θεω Καίσαρι ν Ρῶμν του Σεβαστο αναθεντος ω πατρι η αρχηγέτιν του γένους αὐτού φασι δε τοι Κωοις αντὶ τη γραφης κατον ταλάντων αφεσιν γενέσθαι του προσταχθέντος φόρου.

35 Num Venus Apelle versibus Graecis victa suit Hinc Diotierius rect colaiecisse videtur non picto. - 36 cuius, ita rusci ipsi e cod. Dusresia. I. Edit. I. Antea Huius.

90쪽

70 APELLES.

OS iniuria cossit in gloriam artiscis. Consenuit a ctabula caries aliamqnes Pro a Nesro Princi at Sub-Stituit Suo, Dorothesi manu Apollos inchoaωθrat est ')ialiam Enerem Cois su staturus etiam illam suam Priorem. Invidit mors ctracta artes, nes qui Succedes-ret Peri ad yraHscrista ' linesamonia invesntus rat. ' Pinxit est Aloxandrum Magnum fulmen tenentesm Q in templo Phesia Diana Niginti talesntis auri. Agiti minores videsntur, Et fu ρι α Extra tabulam ESSE.Lmcntra meminerint omnia ea quatuor coloribus μη)37 coniunctionem vulgo missam restitui e codd. Reg. . II. Dusres n. I. olbert quibus ex libris rescripsi quoque illam suam, inverso antea verborum ordine. - 38 Sic εcripsi ex omnibus, quos modo audavi, libris Vulgo: Scripta. - 39 De hac altera neque persecta pellis Venere loquuntur Cicero Fam . . . Oss. III. . atque ipse Plinius XXXV. M s. O. - 40 Alii scriptores de hac pictura haec tradiderunt Plutarchus, sori Alexandri M. 2.

s. . init. ait: γραψε τον κεραυνοφόρον ουτως ναργῶς και κεκραμένως, στε λέγειν τι δυοῖν A'λεξάνδροι ὀ με Φιλίππου γέγονεν νίκητος , ο ρ 'πελ- λου μίμητος Vita Alexandri . . 'πελλης γραῖωντο κεραυνοφόρον ου εμιμησατο την χρόαν, αλλα φαιότερον κι πεπινωμένον ἐποίησεν ην δε λευκος, ως φασιν η δε λευκότης ἐπεφοίνισσε αυτού περ τοστηθος μάλιστα και το πρόσωπον. Quid Lysippus shac pictura iudicaverit v. Plutarch. s. et s. 22. εὐ Aυσιππος ὁ πλάστη Α'πελλην ἐμέμψατο τον ζωγράφον, οτι την λεξανδρου γράφων ει κόνα κεραυνὸν ἐνεχείρισεν αυτὸς ὁ λόγχην ης την όεα ουδ εις ἀφαιρησεται χρόνος ἀληθινην και θίαν οὐσαν. Cfr. Meyeri

SEARCH

MENU NAVIGATION