장음표시 사용
61쪽
I. Pictor Apellis aequalis, ab eoque in honore habitus Plinius certe XXXV. 10. s. 36. hae habet: te esllos non minoris Si licitatis quam artis. Nam cedoδat Amphioni des divositiones, sciviodoro des Mauris, hoc est quando quid a quoques distarct Hobstest. Ita Harduinus et Heynius neque aliter in codd. Reg. II. Olbert. utroque interpolato legitur. At cod. Voss. apud Iunium A. V. Reg. I. Dufresu. I. habent iam hio, d. I. inam hiodi des divosuiones, unde Durandus Echioni exsculpsit Brotierius autem Molanthio, quod codicum vestigiis propius accedero Videtur, et loco uinctiliani, quem s. v. Melanthius attuli, quodammodo confirmaturi Manebunt tamen haec omnia incerta, licet, si alterum contextui Plinii Inferendum esset Molanthio facile praeferrem. - Ceterum pro quid a quo o cod. Oss et Dufren. I. quid quoque restitui. II. Statuarius filius Acestoris, Cnosi natus Pausan. X. 15 4. a Ptolicho Corcyraeo autem edoctus ipse Pisonem Calaurensem instituit VI. 3, 2. . onnisi unum eius opus Pausanias commemoravit, donarium
Cyrenaeorum Delphis Κυρηναλι δε ἀνέθεσαν ε Δελφοῖς Βάττον ἐπ αρματι ος ἐς Αὐυην γαγε σφοῖς ναυσὶν ε Θηρας ιόχος μεν του ἄρματός ἐς Κυρηνη, ἐπὶ δετ αρματι Βάττος τε καὶ ὐυ στεφανοῖσά ςιν αυτόν. εποίπε δε 'μφίων 'κέστορος Κνωσσιος. X. 15 4. Floruit vero Amphio circa l. LXXXVIII. Vides V. Critia et Democritus.
62쪽
Sculptor aetate Alexandri Magni, qui maxime statuis iconicis conficiendis operam navasse videtur Memorantur enim haec eius opera a Plinio XXXVI. . s. . si hortis S Miliauis res serio laudatos Cialamidis ollisiem illius caelatoris Dercyli Pyctus, Amyn strata Callisthesnεm historiarum, Scri tormn et a Taliano Orat. C. Graec. 2. P. 114. d. orth. 'μφί- στρατος χαλκουργησεν Κλειτω.
Sculpto incertae aetatis, cuius gemma exstat insignis literis AMOO Bracci T. I. pl. 17.
Statuarius Corinthius, de quo vide quae dixi s. V. Diyllus et Monis.
Statuarius Aegineta quem tempore belli, quod Xerxes Graeciae intulit, loruisse satis credibile est, cum opus fecerit, quod eae Graeciae civitates erigendum curarunt, quae Victoriae participes fuerant. Fuit autem Jovis statua V Pausan. V. 23, 2. το δε ἄγαλμα εν 'λυμπία το ανα τεθεν πο των E λλ ων ἐποίησεν A'ναξαγόρας ιγινητη et . . . D dudum viderunt, de eadem statua Herodotum IX. 1. et Pausa niam VI. 10, 2 loqui. Haud dubito, quin idem hic Anaxagoras sit, quem Diog. Laert. I. 3, 15. ἀνδριαντοποιον dicit, et cuius donarium ex epigrammate in
63쪽
Analeci. Brutich. T. I. P. 117. r. 6. notum est op timo iuremulierus Aeginet. p. 104. eum ab illo Anaxagora diversum esse statuit, qui a Vitruvio VII. Praef. scriptor de cenarum architectura laudatur.
Plinius XXXV. 11. s. 40. refert eum inter pictores non ignobiles quidem, in transcursu tamen dicendos.
Haec Nealcis, qui tempore Arati vixit, filia a patre artem ingendi sibi traditam exercuit Didymus ap. Clement Alexandr Stro IV. P. 523. B. d. Sytb.
Statuarius Argivus incertae aetatis, qui statuam Lysippi victoris in pueris fecit Pausan VI. 16 5.
Pictor incorta aetatis et patriae Pinxit Scylli ancoras Porsica classis raecidentem Plin. XXXV. 11. S. 40. Historiam urinatoris illius celeberrimi Herodotus VIII 8 Pausan. X. 19, 1. Strabo IX. P. 443.
Statuarius quem Plinius XXXIV. 8, 19 felicissime philosophos expressisse dicit.
64쪽
Zeuxidisque aequalis huiusque aemulus fuit. Plin. XXXV. 10, s. 36. Duorum eius operum notitia ad nos pervenit, quorum prius fuit pictura proelii, do qua dignus est qui audiatur Plutarchus l. I. τηο δε προς
ΙΠλαταιὰς ἱππομαχίας η προ των Λευκτριακων ἐνίκησαν
οἰ Θηβαῖοι, ηγονμενον ἀρωνος, ἐπεχείρησεν ἀνάθεμα τοιουδ ποιησαι A'νοροκύδ Κυζικηνος ἐκλαβων αρὰ Ψηο όλεως πίνακα γράψαι μάχης τερας πετέλει το ερ- τον εν Θήβαις. Γενομενης δε της ἀποστάσεως Gl. C. 2.
και του πολέμου συμπεσόντος ου πολ του τελος χειν, ἐλλεμοντα τον πίνακα παρ' ἐαυτοῖς οἰ Θηβαῖοι κατέσχον.
Τουτον υ ο ενεκλείδας adversarius Pelopida et Epaminondae επεισεν ἀναθέντας ἐπιγράψαι τουνομα του Xάρωυος ως ἀμαυρωσαν την Ιελοπίδου καὶ παμιυωυθουὁoDu. Ex his Verbis patet, Androcydem ante Cad-inoam a Thebanis recuperatam Proelium inXisse, cu ius participes fuerant Epaminondas et Pelopidas Μenoclidam vero nomen Charonis, qui post hoc tempus ad Plataeas Spartanos equestri proelio Vicerat, inscri-hondum curavisse, ut illorum duumvirorum gloriam obscuram redderet . Licet autem suspicari Androcydem pugnam pinxisse neque tamen ad finem plano perduxisse, in qua et Epaminondas et Pelopidas contra Arcades fortissime pugnantes graviter quidem vulnerati sunt, Epaminonda tamen amicum ab hostibus incureontibus strenuo defendente. Plut Pelop. 4. l. XCVIII. . ut recte coniicere videtur lilitonus in
Fast Hellen p. 94. In altera pictura, qua Scyllam
lacerat, maxime Pisce monstrum circumdantes laudabantur, quos Andro de stimina cura pinxisse dice-
65쪽
bant, quippe qui iis magnopere delectatus sit. Plui. Quaesit Symp. IV. . et .
Sculptor vel statuarius incertas aetatis et patriae; v. Tatian orat in P. 5. P. 119. d. orth. ἐμοίχευσε πρης την 'φροδίτην, καὶ τρο - αὐτων 'ρμο νίαν Α νδρων μιν κατεσκεύασε.
Andronicus Cyrrhesstes turrim marmoream Octogonon est in singulis latctribus octogoni inguiomum ventorum imagines Exsculptas contra suos cuiusques desipnaNit, 'raquct eam turrim metam marmoream Emfescit, et ins in Tritonem aereum collocavit, desxtra manu virgam porrigentem, Et ita esse machinatus, uti Mento circiam Eretur, Et SE E contra satum con-
Sisteret, Uraque imaginem santis onti indicom irgam faceret VitruV. I. 6, 4. p. 25. d. Schn. Quo tempore vixerit Andronicus nescimus ex arte tamen, qua venti Xpressi sint, V. V. D. D. coniecerunt, turrim post Alexandri Magni tempus exstructam fuisse.
Sculptor Atheniensis, discipulus Eucadmi, qui fastigia ternpli Apollinis Delphici, quae Praxias discipulus Calamidis inchoaverat sed quo minus ad finem perduceret morte impeditus est, perfecit. Pausan. X. 19, 3. Vtrumque artificem nonagesima circiter Olympiade floruisse, satis probabile est.
66쪽
Hic artifex semper cum Tectae coniungitur, et dubium est, utrum aere fundendo an marmor scalpendo clariores facti sint. De iis locus classicus est
ap. Pausan. II. 32, 4. μαθητῆς ὀ Κάλλων ν Τεκταίου καὶ 'γγελίωνος, ο Δηλίοις ἐποίησαν το γαλμα του A'κόλλωνοο δ δε 'γγελιων καὶ Τεκταῖος παρὰ Διποίνω καὶ Σκυλλιδι ἐδιδάχθησαν, quae verba ut ineptissima Mulierus Heginet. p. 101. damnat. Hic enim Vir Doctiss. Dipoenum et Scyllidem Daedali discipulos facit, unde Callo Aegineta quem ex aliis scilicet testimoniis tempore belli Peloponnesiaci floruisse statuit, tertius Daedali in arte successor fieret, qua de causa fidem nostri loci penitus elevat. At non debebat, ut mea quidem sententia fert Pausaniae verba II 14, 1 tanti facere, ut Plinio vel potius Varroni V hiersch. Epoch. I. Adnot. p. 25. ex quo Plinius sua sumsit nihil tribueret. Per illum enim edocti scimus, Dipoenum et Scyllidem quinquagesima circiter Olympia dovixisse, quod nuper demum Boechhius Corp. Insor. I. p. 48. calculo suo approbavit. Quae si ulteriis animum advertisset, in damnando nostro Pausaniae loco minus fortasse festinasset. Dipoenus et Scyllis igitur olymp. L. ante Ch. n. 580. , Callo autem, quem haud magis recte Mulierus ad tempora belli Peloponnesiaci descendere iussit V infra Callo I. , circa Ol.
LXVL ante Ch. n. 16. cum Canacho floruit, et me dium iam inter hos locum Angelio et Tectaeus circa
Ol. LVIII. ante Ch. n. 548. obtinebunt, qua quidem
67쪽
eatione continua aec artificum series exoritur, quae hucusque omnes archaeologos latuisse videtur:
Tectaeus et Angelio Ol. LVIII.
De statua autem quam una fecerunt Apollinis Dolii quum a Pausania IX. 35, . nihil traditum sit, quam eius manui tres Gratias impositas fuisse, Iutarchus de Musica T. III p. 2081. t. p. 1136. r. hanc eius descriptionem paullo accuratiorem dedit i ἐν ἐλωτου γάλματος αὐτου Α'πόλλωνος ἀφίδρυσις εχει ἐν μεντ δεξιοῖ τόξον εν ὀ τ αριστερα άριτας, των της μουσικης οργάνων κάστην τι εχουσαν ή με γαρ λυραν κρατεῖ δε αυλους, i δ' ἐν μέσω προκειμέν η χει τω στόματι
συριγγα οτι δε οὐτος ου ἐμοὶ ὀ λόγος, 'ντικλης καὶ 1 στρος ἐν ταῖς ἐπιφανείαις περὶ τουτων ἀφηγησαντο. υτω δὴ παλαιόν τι το ἀφίδρυμα τουτο, στε του εἰργασμένους αὐτὰ των καθ' Ηρακλέα ερόπων φασιν εἶναι In Pausaniae autem verbis, quae vulgo ita se habent: 'γγελιων τε και εκταῖος, τε Διονυσο τον 'πόλλωνα ἐργαζόμενοι Δηλίοις ρεις ἐποίμαν ἐπι τ χειρι αυτο Xα- ριτας, grave mendum inest, et bene iobelisius vocomΔιονυσου in minore sua dilione uncis inclusit. Mul Ierus quidem Doriens. I p. 353. monet, emendationem loci o Philostrato petendam esse; sed iebell-sius, a me de hac re consultus, nihil quod eam suppeditaret apud Philostratum se invenisse humanissime respondit ex Vita enim Apollon. III. . nihil nos Iu
68쪽
orari. Ceterum optime Mulierus I. l. vidit, Angelionem et Tectaeum antiquiissimam Apollinis Delii statuam, quam Herculis aetate factam fuisse Plutarchus tradit, imitatione expressisse Restat ut Athenagoram legat pro Christ. 14. p. 61. d. Dechair. erroris illi aevo facile condonandi arguamus, qui non solum Apollinem sed Dianam quoque ab artificibus nostris fabricatam refert, quod tamen VaId dubitandum est, quum neque Pausanias neque Plutarchus simile quid dicant. Verba Athenagorae haec sunt: δ Δηλιος καὶ πρτεμις ΓΘεκταίου καὶ 'γγελίωνος τεχνη, ubi non erat, cur emendationem Τεκταίου tantis laudibus celebrarent.
Hic statuarius unice notus est statuis quas tyrannicidarum Harmodii et Aristogitonis fecit. His 1nira fortuna evenit. Quum enim Xerxes Athenas desertas cepisset, cum alia opera tum illas statuas ut spolia Graeciae secum abduxit et in urbe Susis constituit. Arrian. E. A. III. 16, 13. Athenienses post regem debellatum reversi, ne memoria civium de patria optime meritorum unquam deleretur, alias statua vola Critia Pausan. I. 8, 5. vel serius a Praxitele Plin. H. Ν. XXXIV. 8, 19. faciendas curarunt. Sed iam Alexander agnus imperium Persarum Vertit, et ut prudente Atheniensibus blandiri solebat, illas quoquo statuas libertatis antiquae quasi columnam funebrem Athonas reduci iussit Arrian. l. l. et VII. 19 4. Plin. H. . l. l. , ubi in Ceramico iuxta eas, quas Critias vel Praxiteles fecerat, erectae sunt Pausan. I. I.)
69쪽
Ab aliis vero scriptoribus non Alexander sed unus Antiochorum Pausan. Vel Seleucus CValer Aiax Il. 10. ext. eas remisisse dicitur, de quo tamen postremo recte statuisse videtur Siebelisius ad aus. p. 32. omnino v. Meursi Pisistrat. 14.
Scalptor secundi ut videtur seculi post h. n. Bracci T. 'ab. 19. 20. p. 104. siquidem gemma cum capit Antinoi, insignita literis AN T. eidem artifici
Sculptor celeberrimus, qui artem marmoris sculpendi sibi traditum valde excoluit. Unus Plinius XXXVI. o montionem eius iniecit, cui si locum Scholiasta Aristophanis misere acerum, iam supras. V. Aglaophon a nobis adductum addideris, omnia qua de Anthermo tradita sunt, habebis. Cum i Di Poenus et Scyllis essesne, iam uorat in Chio instilia
Malia 3 9tor, dein stius ius Micciades, ac desin desnvos Minermus, cuius lius Valus et Athonis clarissimi in es sciesnti fueres, Hi Onactis octia aestates, quem cretum HS LX O mPiades fuisses. Quodsi quis horum familiam ad Proabum usques Etro grat, invenio artis ius originem cum Olympiadum origines comisses. Himonacti notabili foeditas Mutius rat, quamosrsem imaginem ius lascisia iocorum ii proPosueres ridesntium circulis. Quod Himoniaci indignatus, desstrinxis ita cod. Reg. . ama itudinem carminum
70쪽
D tantum, ut credatur aliquibus ad laqueum os com ulisse quod falsum est. Complura enim sinitimis
insulis vulgo in v. raepositionem delet Reg .
simulacra Postea fecere, sicut in selo quibus subiecε-runt carmesn non vitibus tantum sensori Chion, sesaonorifus Anthesrmi liorum. Ostondunt est Lasi ita
scripsi ex cod. Reg. I. Fuit urbs Cretae; lin. IV. s. 20. UIgo Iasi cod. Reg. ΙΙ. Olberi Lascii, Dianiam manibus eorum factam, et in infra Chio narrata esst Vesris eorum Diana iacis in Sublimi Posita, cuius utimn intrantes tristem, bctuntes hilaratum sic omnes codd. Putant Roma eorum Signa sunt in Palatina nodes Apollinis in fastigio, et omnibus sic cod. Reg. I. Dufresn. I. Coiberi. Vulgo in o. fere quare DiNus Augustus escit. Patris quoque eorum est seli fustes Per est in rabo insula. Omen nostri artificis in vulgatis editt. Anthremus scribitur, quod unum Brotierium recte flendit. Cum ipsum enim nomen ferri non possit, quia Graecum omnino non est, tum in omnibus meis codd. varie exaratum inveni, ita ut iam hinc aliqua dubitatio oriri posset. In optimo cod. Reg. . Archormus et infra Achctrmi legitur illo in loco Reg. II. Du es n. . Cotheri. chermus praebent, in hoc autem Anthorani liorm/ι inepte tantum exhibent. Sed alterum etiam argumentum accedit, quo lecti hucusque recepta Valdo labefactatur. Etenim Scholiastes ad Aristoph. V. 573. de artifice nostro loquens A'ρχένυους eum dicit, et quamquam cum alia illius Ioci vocabula, tum ipsum hoc nomen corruptum est, tamen similitudo aliqua