장음표시 사용
31쪽
dignitatem ain hic itidicari, quam VII, 246. inter munera Latino
oblata: me Priami yestamen e ut, cum iura vocatis more daret populis, sceptrumque sacerque si aras. ubi tiaram corona locum sustinere unusquisque videt. Quemadmodum ver Ilioue sceptrum aestat. ita Lavinia virgo VII, 5. dicitur habero eo ronam Insignem semmis, quamvis nondum aegisit nupta. Evander porro VIII, 505. narrat: Ipse rasores ad me res nique coron amCum sceptro misit, mandasque insist ni Tarehon.
μιerea restes, i, ii mole Larentis adristis vehitur curru, cui em ora circum Aurati bis sex radii rassentia insunt, Mias avi specimen. De Caesare Florus IV, 2 ,,Circa templa imagines, in theatro distincta radiis corona, suggestu in curia, fastigium in domo. uSueton August. 4 ,,Videre visus est filium mortali specie ampliorem, cum fulmine et sceptro, exuViisque Iovis optimi maximi, a radiata eo rona, super laureatum currum. Ceteri loci eorum magna praesto St Opi - quibus Sceptrum nominatur, vix ullum Graeci aut Romani moris vestigium continent Illud tantum concesserim, sceptrum XII, 206. a Latin patribusque Latinis 211. gestatum ex Homerica manifesto imitatione SA desumptum. Attamen sceptrum quum tot populis fuerit commune, quum porro, quem Romanorum imperatore triumphantes manu gestare Solebant, scipio
eburneus aquila insidente nil nisi id paum Aset, vix adfirmari poterit, de Graecis illud esse depromptum. f. Liv. XLII, 14 sΕumenii ,,donaque quam amplissima data cum sella curuli atque ebriin eo se sp i. n o. ' Dionys Halio A. R. III, 61 καὶ συφιβολα τῆς πεμονίας, οἷς κοσμο---οὶ τους σφετερους βασιλεῖς, κομέζοντες, στεφανον τε χρυσεο , καὶ ηονον ἐλε ἡντινον, και σκῆπτρον αετο εχον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, χιτῶνα τε πορ Φυρουν χρυσοσημον, καὶ περιβο--λαιον πορφυρουν ποικιλον, οἷα υδῶν τε καὶ Περσῶν ἐφορουν οἱ βα--.M, MN ου τετραγωνον γε τι σχήματι, καθαπερ ἐκεινα ἐν ἀλλ' a μικυκλιον Idom III, 2 σκῆπτρον ἐλεφάντινον appellat Lydus de magistr. . R. I, 7: In γε suse 'Pωριυλιι καὶ στεφανος ἐν καὶ
σκῆπτρον ἀετο εχον ἐπ ακρου Coronam vero animadvertas Velim nusquam apud Homerum, neque trabeam inveniri.
Lersei antiquitates argilianae.
32쪽
i De quadriga De eo usu um insignibus.
Quadrigam quoque ad insignia portinere regia, ri, erit aliquis XII, 16i, suspieari: Inurea restes, insenti mola Larentis Otiadriiusto vehitur orerru. Attamen obiicietur sine dubio, quod statim 164 Hsis ntis in albis. Verum Turnus quum et iunior sit et non ut rore, sed ut bellator pugnam commissurus hic appareat, nequaquam obS M. Adiuvat etiam suspicionem nostram Dionynius . . II, mi Tελευταῖος δε τῆς πομπῆς -- Γο Ῥωμυλος ἐπορευετο, σθῆτα φιδε ηι ιν ιε' ιδεο αλουργῆ, δαφνη δε κατεστε ι ιενος - κομας, καὶ ινα ὀ βασέλειον αξ H0μα σώζη τε θρέππερ παρεμβεβηκως.
Consulatum in armen intrudere poeta omnino in Potuu ' in pueris Romanis annus, quo primi erant creati, ita esset tritus, in caehinnum movisset, si tali error poesie antiquitatem illam regis maeulasset Semia tantum historico modo eum ad Bessi portas VII, 611. memorat: ma, tibi eri aede muri a sementia vaeae, Ipse uirinasi trabea rinem e Galismosionis reaerat a ridemtia mina eoaea
Consul Quirinal id est, regia trabea induitur; nam, Livio I l. testo omnia iura, omnia insignia primi Mistulas tectareae -- σι N GMino. Servius: Gabinus cinctus est toga aio in tergum reiecta, ut ima eius lacinia a tergo revomta humerum cingat. IDO autem vestimenti genere utebatur eo ut bella adactiae in ideo, quia quum Gabii Campania civitas sacris operaretur, bellt- nubata ovenit. Tunc cive oluvii togis suis ab aris ad bella prosem a te adepti victoria asees vero lictorum insigno Vergilius iam regibus tribuit VII, 173:
quanquam hune locum ita expli re minast, ut duo regia potestatis insignia quodammodo a poeta inscio ad dignitatem ineundam relata esse rear Auouere fasces poetio erit loquendi genere idem fere
33쪽
an velit animam: Uuoris Bruti mae eo est videre ac ιν
De homine rei publica tempestatibus non agitat dicit poeta Georg.
Iuum non o usi fascea, non pu ura resum exit. ubi populi fasees ne mireris, quae supra regum Brant, quum o---sulatus ab origine magiatratus fuerit populi MVeraus regum au-- perbiam reatus Ex quo loco nua hausit, ut hos obiter moneam,
salsus ille vestritius Spurinna II, 16:Νon illum spopuli discibus arduum
Do eriminibus apitalibus inquirendis Romae praetor erat onstitutus, qui quaesitor appellabatur, eique videtur iudex additua esse, qui, quae quaeSitor eruerat, Mibua omperaret a docarneret. Quam rei condicionem maxime videmus o Gemonia Verri I, 10:,,Duo igitur Onsules et quaesitor omni ex illiin vola late. Non solum effugiemus, inquit, hominem in quaerendo nimium diligentem, nimium servientem populi existimatisui, tu Glabrionem accedet nobis etiam illud Iudex est M. Caesonius, collega coatri accusatoris, homo in rebus iudicandis spectatus et cognitus quem minime xpediat esse in eo onsilio . .... ubi, qui seudo- conius hodie nominatur, animadvertit: , Praeis de pecunii repetundia quaestionem exereens. am proprie quaesitores dicuntur criminalium quaestionum, ut Vergilius: Quaesitor Minos urnam movet. Adde Varron. L. L. V. s. i ,,Quaestores a quaerendo, qui conquirerent publicas pecunias et maleficia, quae triumviri apitale nunc O quirunt ab his postea, qui quaestionum iudicia exercent, quaestores dieii. manil. Astron V, 40s: Quumque fidia magno auocedunt sidera mundo,
Quaesitor scelerum Veniet, vindeXque reorum,
Qui commissa sui rimabitur argumentis, In luoemque trahet tacita laetantia fraudo. Arhob adv. gent. IV, 16 ,,Aut quis quaesitor, quia arbiter cervicibus tantis erit, qui inter personas huiusmodi aut vindiciasiuatas dare, aut sacramenta pronuntiare non iusta' Quibus e locinhie eis ius moitur, quaesitorem probe distinguondii esse e a
iudice et a vindice. Probe igitur inteflixos Aon. VI. 43 :
34쪽
Nec res Aa rina sorte Mari incisine aedes: Ouaesitor Minos urnam movet uis uentum Concinumque vocat suasque et erimina discit.
neque auri Lydi do mag. I, 25 sutili expiloatione te seduetum iri sines, qui rem omnino in Ontrarium vortit: 'τῆσαι δε ἀξιολογον εἶναι νομέζω τι μέν ἐστι κυαέστωρ τι δὲ κωμήτωρ κυαέστωρ τοιν 4 ποτης, απο ου quaerere οἷον ἐρε-- οἱ γαρ ταρ 'H
τωρ δἐ ὀ τιμωρος ἐπι γαρ του μονου Μινωος του ρλῖτος, ός γε ἐσθαι τιμωρος κατα τὰ μυθικον των ἐν -δου φυχῶν ἐνομόσθη, τὰ κυαισιτωρος νομα ὀ ' ιιαιων ποιητῆς ἐν κτεν τῆς Αἰνυῖδος τέθεικεν Immo quaesitor est ζητητής, ut e versibus illis luculenter apparet. Ille urnam moret, quod ab aliis iam recte explicatumeat, iudices sortitur, ad quam sortitionem Voraua Nec vero hae sine sorte Maa, ain tua se sedea reserendus Si CL Sene Here fur. 31: Non unus alta sede quae nitor sedens Iudi ei a trepidis aera sortitur eis.
Auditor illo Gnosius Minos oro, Rhadamanthus illo, Thetidis οὐ audit socer.
Rem maxime inlustrat seudo-Ascon ad Cic. vorr. I. s. 7:,,Moris erat, celebrata iudicum reiectione et haberi in officio praetoris et in area reponi nomina iudicum delectorum. Reiectio autem idcirco dioitur, qui , quum multi iudices in consilium a practore su advocandi essent, qui quaestor fuisset in publiea causa, verbi gratia repetundarum, ambitus, maiestatis, necesse fuerat eos primum de decuria senatoria OnΝcribi, quum senatus iudicaret, deinde in urnam sortit mitti, ut de pluribu necessarius numerus Confici possit .... Qua sortitione peracta uinos iamrum eo , cuium vocat' o. anima in iudicium vocat vitasque et crimina disci ac quaestionibus ex ipsi et e testibus habitis do eorum criminibus cognosci Neque Ver vino graviores poenas in eos, qui amore eo peracti manum sibi intulerunt, videtur exercuisse, VI, 566: insitis hae Rhadamanthus Met, durissima resua, ausa audi Me dolos, subisitque fateri, ouae in Uud aversa furto aetatus inani, Dis,ut in aeram commissa iacuia mortem. Hic igitur non quaestione, sed tormentis eos, qui dolo malo surioque iustitiam viventes violaverunι, u lateantur, cogit, ae ea a
cognita carnifici illico radit:
35쪽
Coterum notandum, flagellationem quum morem Romanum redolere, tum servilem fuisse poenam. f. Mae. Dig. XVIII, is de poenis). g. 10: In servorum persona ita observatur, ut exomplo humiliorum puniantur. Et ex quibus inunis liber sustibus aeditur, ex his servus sagellis aedi et domino reddi iubetur, et ex quibus liber fustibus Caesus in opus publicum damnatur, ex his servus Sub poena vin-Qulorum ad eius temporis spatium, flagellis aesus, domino reddi
inter omnes, quibus Romanoriam res publica insignita erat, magistratus principatum semper obtinuit senatus. Cuius consulia per omne liberae civitatis tempus tantam spirant dignitatem, ut qui, quod maxime optandum est, ea olim colliget, plurima decreta sapientissima ore gravissimo dicta malentatem superelliumque Romani sensus probantia proponet. Quid ergo mirum, quod poeta non potuit, quin eum temporibus Troianis tribueret ' Quamvis enim γεροντων iam apud Homerum ouaesa aliquis defendere velit aena tum Vergilianuni, attamen ab eo diserepat, quod ibi revera seniores quasi ex paterna Vel patriarchali, quam Voeant, auctoritate ad Onnulentdum semper Sint parati, neque populi voluntate eligantur
Apud Vergilium autem Carthaginiense I, 26:
qua electione democraticam quandam indolem poeta Carthagini concedit Aeneas quoque III, 58:
Detectos populi ad proseres primumque parentem Monstra eram refero, et, quae sit sententia, posco.
quod ex ea ratione instituit, qua prodigia Romae ad Senatum semper referebantur, cuius innumeram apud Livium poteris habere copiam V. g. XXII, 1: His sicut erant nuntiata, expositis, auctoribusque in curiam introductis, consul de religione patres consuluit. XLV, 16: De prodigiis deinde nuntiatis senatus est consultus. Ceterum versu M. grammatica difficultas inest. Quaeri enim potest, utrum primum ait adverbium primo loco an adiectivum, ita uti imus prooerum deleotorum Vel senatus . . princeps significetur.
36쪽
Rex Latinus, quum pax ab Aenea est potenda, I, 234:
quibus poota nullus dubito, quin senatores sim aetatis loquaciores tetigerit Consul deinde Iani templum aperit, VII, 11: Ubi earia ado μαιν ἐδει asMentia νυν-α Senatores igitur, non genios, a viantiu sis istas, quibus aera ei πυι- coniunguntur, ut VIII, 678:uin Ausus, aloen nato in praelia in or Cum patribus νον υ qua μα--s a muris dis. Inde non solum apud regem Latinum, Evandrum, populum Roma num ipsum, sed a pud cetera quoque gentes memorantur g Carthaginienses, quo sanctum senatum ibi elegisse , M. viai
37쪽
Tro iv IK, se ea ossunt: δε-- -- --ea νοναιωπη- atresque. Mantur I, 7:AEbanique atras ad eis e moania Romae. ubi aliquam aliquo rure passi nnii no dubitationem, utrim patres hoc Iseo iam ipsi eisitatas primesen, gentes nobiliore' an senatores. mque minus est mirandum, quod estes V, 7M. nova urbe oonflua egnum Suscipit, In sque -- ει atrii συα ευμ seatis. Abhorret enim a Romani sonatus annisatate, ut leges illi seriban- auri sua opis Surus quoque ex sonti rem in ambiguo relinquit: sena montandi iuris potontatem hin, quos appellaverat patres, aut e te voeatis patrihua iusta diatribuit. rum aseatis vocatis non eat m pellatis, sed convosatis, ut XI 27s. aera clare . ita sane possis e nostν sensu aecipere, ut Privi iaciis conoessa arbitreris; verum hoc quoque a vulgari ιae trita inminuatione nimia alienum. Dimonitas ita alioui videatur esse ex odienda. oeate quum Summum In sua cinitate voena condita imperium obtinctat, non forum olum in- dieit i. e. non populo astum leges figit, sed, ut Romulus, senatores front, eoaeumque potestatam degibun ireumacribit. Quanquam implicissimum erit statui, a ratas vocalis non dativum osse sed ablativum absolutum. Denique uenatu dieitur etiam pator IX, 44s: μν-- ater πι--ras abebit.
Quo senatus Romanus convocabatur aedificio, curia ali pellata
quam in tectis regiis esse XI, 236. vidimus Talem etiam describit poeta I, 505 templum Iunonis, quippe quo leges a Didonedontur variaque urbi condendae opera distribuantur: Tum for Bus divae, uri in templi, μυια axmia suoque alte subnixa, reaeditura dabat eseaque visis, Operumque Morem Partibus aequabat iustis aut sorte trahebat.
Sedis miremur, templum his Notiis publiori cons orari Vol, ut non putaverimus, profanari, meminerimus, quod IIII, in eadem, quae rugia Latini, templum Pici et ipsa sit curia: mo acemna assi are et primos ausuere fascea Restis omen aria, hoc tuis curia te rum.
38쪽
2 De populo. Romae cepenumero senatus in deorum aedibus on habitus Liv. XKK, 2I ,,Q. Fulvius Gillo, legatus Scipionis, Carthaginiense Romam adduxit, quibus vetitis ingredi urbem hospitium in villa publica, senatus ad aedem Bel ona datus est XXXI, 7: G, L. Furius Romam inopinato quum venisnot aenaium in aede Bellonae habuit, expositisquo rebus gestia, ut triumphanti sibi Hinurbem invehi liceret, potita XXXIII, 24 ,, Ad aedem Bellona in senatus est habitus ALI, AEL ,,Per Ῥο dies Ti. SemproniuωGracchus et i Postumius Albinus ex Hispania Romam quu-
revertissent, senatus iis a M. Titinio praetor datus in aede ει lonae ad disserendas res, quas gessissent, postulandosque honor is meritos, odiis immortalibus haberetur honos XLII, 21: Pr .a quam proficiscerentur consules, C. Ciceroto praetori prioris anni a aedem Bellonae senatu datus est ALII, 28 G,Itaque non BD-- eundis auribus patrum auditus est consul, quum in aede Bellon nodo rebus in Liguribus gestis dissereret. XXXIV, 43: Legati Να-bidi tyranni Romam venerunt. is extra urbem in aede Apollinis Senatu datus est. ιι XXXIX, 4: M. Fulvius had aedem Apollin is in senatu quum de rebus in Aetolia Cephalleniaque ab se gestis dissΘ-
ruisset. . XLi, 22 ,,Compertum tamen adfirmaverunt, legatis rebrege PerSe Venisse. iisque noctu senatum in aede Aesculapii datum esse. Apud Saluatium Cat. s. senatus in aede Concordiae eonvenit. Rem quam maxime inlustrat Festus: b, Senaculatria misso Romae, in quibus senatus haberi solitus ait, Memoriae prodidit icostratus in libro, qui inscribitur do senatu habendo, unum, ubi nunc est aedis Concordiae inter Capitolium et Forum, in qu solebant magistratus . . cum Senioribus deliberare, alterum ad portam Capenam, tertium citra aedem Bellonais, in quo exterarum nationum degatis, quo in urbem admittere nolebant, menatus dabatur.
Quod Vergilius totiens una cum patribus populum imigit, nο-manorum exemplar ob oculos habuit. on enim populus illi est δῆμος
gel plebs, sed civium, qui sui iuris sunt, universa communio Al-;iorem quandam doctrinam poetam hac in re carmini insudisse non irbitror. Attamen tria temporum et popularium vestigia remanSerunt, quorum primum , mi sontinetur, ubi Mantua vires sis nominatur. Poeta enim ad aristocraticam illam indolem, ni omnino fallor, spectat, gentibus Romanorum nobilioribus Vehementor pro-
39쪽
. De populo. 25batam. Huius indolis non solani oratione leates uni funebre in gloriam maiorem habitae, sed longa maecipue Voram series, quorum imagine ceratas in atrio servabant. Seeundum ea iam eat
quo poeta pauperem civem delineat, cui munera stavium actuosio incognita. Ῥosteriora Servius falso explicat: o,obsequia, quae pauperes divitibus loco munerum solvunt. Primo enim observandum est, Maronem indignum aliquid notare, quod eivis ille medio-.- loco natus nundum in se commiserit. Pauperem vero obsequia, itiori praestare, iussam per o in praebentem contumeliam eontrahit; deinde revera murtera dat, riuum agrum conductum colat, domino igitur fundi pecuniam Vel fruges Solvere ipsum porteat; denique munera non sunt obsequia loco munerum, sed dona. CLAen. I, 636. VII. 244. Potentum munera ergo dona a potentibus data pauperibus significant. Iangit poeta, ut Verbo dicam, temporum Suorum nequitiam, qua qui magistratum erant petituri vel aliam ob causam plebi adulaturi. immensam et aerim et publici muneris copiam profuderunt, eaque ratione more civium pauperum in die corruperunt Talis corruptelae piscator ille nondum componsactus erat. Tertium est in comparatione, idque enucleate ostendit, quantopere Vergiliana ab Homerica differat, argumentum nondum
Ae restiti magno in 'γυι cum fame cohorsast Seditio, saepitque animis lynobile τοιsua; Iamque faces e saxa volant, furor tarma ministrat Tum pietate ravem ac meritis si forte virtim quem
Conspexere, auent, arrectisque auribus adstant.
Quam diversa haec ab Homero . II, 144: νηθη δ' ἀγορη, ως κυφιωτα μακρα θα μ' , ubi res humana cum natura consertur, apud Vergilium vero mare per Neptunum sedatum cum re quadam gesta Quam distincte deinde singula seditionis momenta apud Vergilium lectoris sunt ob oculos proposita Perniciosae enim Μarii Sullaeque turbae, notissimae clade Gracchanae talis speciei probe poterant ansam dare. Is biis τοιsus quippe poeta notat plebem nullo maiorum nomine, nullis imaginibus insignem. Faces dicit Saxaque volare, quorum posteriora saltem a Plutarcho Tib. Gracch. is memorantur: tiis 3 αλυον απέθανον περ τριανοσέους ξυμις καὶ λιθοις συγκοπεν-
40쪽
De seu ubus. - oontainani mal odirent virgo μω ἄ- ---- vel isci iuram inruultu vir rumio otis astu gravia, ita linquo vi tittibus, quas Romani summas iudicabant, ornatus in medrini procedit ut . Scipio, - , omnia illiso ---- . muri in senatores apud Lim m. motant, minam hvmul virmae, is enim plus esse quam o- - - quiuis Ap. staudi i merit, momento tenrporis dis asurum Non eootva stilano - - - -. Antiquissimum populum Romanum in tres tribus esse distinctum, narrat Livius I, 13. iEodem tempore et conturiae res equitum Conscriptae sunt Ramnense ab Romulo, ab Tito Tatio Titienses appealmi Lucerum nomini et originis ausa incerta est. Quas tribus Mim suspicatus sum a poeta significari vIII, 638. , quum post Sa binarum 'pium noviam consurgere diei bellum: Romu Iidis ratioque aerii tiribusque severis. ubi Romulidis Ramnes Tatio itien, Curibus Lucere conveniant; sed hoc de Curibus vel uiribus argumentis certioribus efficere nequeo. Servius ad easdem V 560. De equirum numero turm
refert. Tribuum etiam rationem Mantua, si Vergilium X, M. audimus, habuit:
Mantua, dives avia sed non senus ominbua unum.
Gens in Iriplex, sumsi sub sente quaterni;
Servius sequia Mantua rea habuit populi tribus, quae et in qua-temas curias dividebantur, et singulis inguli Lucumones unper bant, quos in tota uaria duodeta fuisse manifestum ut ex quibus unus omnibus praeerat. Hi autem totius Tuscia divisas habebant quasi praesecturas, sed omnium populorum principatum Mantua possidebui. Dubitatum est, an em possit tribum significare. IIo loe puto. Ut enim a generali illa vi discedatur του γένους, qua hae vocabulo inest, ita ut probe φυλήν γενικὴν Indieare idea ur: populi qua1sti sim gento triplici ad marorem anquam vel Tuscorum nationis ipsius vel eorum terrae 4rvisionem spodion opor et 'ceterum do duodecim Etruria populis vel nμοις ad unum omnibus cognitum est, atque a Livio I S. ad netores duodeei restatum: alia haud poenitet Borum sententia esse, quibus et apparitorei et hoc genua ab Etruscia finiimns, unde sella curulis, unde toga praetexta sumpta est, omnierum quoque ipsum