Praxeos medicae universae praecepta. 1826-43

241쪽

IN GENERE.

215dem febre peremtorum modo praegressi morbi vestigia, modo nihil Plane morbosi exhibere ἔσ).

thera ia generali meminisse, methodum Universalem febribus medendi, quum febrem inter et febrem ma Ximum saepe vigeat discrimen, haud dari; praeceptaque hinc generalia in eo solam

consistere: ut causSae febrium manifestae, quo- Usque fieri licet, illico removeantur; ut effectus Caussarum rebellium prudenter et Opportune tem perentur, id est se ut solum symptomata gravia et urgentia mitigentur, aut tollantur, non Veroea ν142. Coa c. 298. Hrenitidis Coac. 79. 95. 226. Vomitus Coac. 142.1ι Febres in tabulis mortuariis haud infimum locum occupare elucet ex EUCHAN medecine domestique T. 2.ch. 2. p. 14. I. P. SUS MILCH gotiliche or ung. 4le Aus be. Berlin 1775. W. BLACH an aris moricalania medicat anal sιs of Iris diseas and mortali of thes human species. Tond. 1 89. chaP. 4. P. 43. APpn ret igitur febris laudes non immerito circumscriptas fuisse a BEROEno in dis s. de laude febris merito suspecta. Witeb. 1730. et a MLALHosio do limitanda

febris laude. V. opp. Vol. II. p. 389. 15 SENAc l. c. lib. 4. cap. 3.) monet in malignis sebi ibus et pestilentialibus, veneni illius subtilissimi, e quo praecipites mortes sunt, in nonnullis quidem

casibus visibilem essectum in visceribus occurrere; tisaepius nullum, quod sub sensus cadat, eius Vestigium apparere. - IIaec Dorissimo dicta esse ait Mon GAGNI. De sod. et caus. morb. T. II. ad SE FAGepistol. Pars the rapeutica.

242쪽

DE FEBRIBUS

ea, quae a febris peculiari natura sejungi nec possunt, nec debent, et quae 5alubres naturae motus egse Consueverunt D; ut Curetur, sene motus sebrilis aut nimis excedat, aut justo citius languescat, aut deficiat D); ut febres, ubi res naturae Committenda est, ab illis, in quibus artiagere expedit, discernantur ut hoc in opere non hypotheses, quas mos temporis fert, εed seculorum eXperientia pro norma inserviat; ut tamen experientia in remotis regionibus interque gentes, quarum vivendi ratio a nostra Valde differt, capta, non indiscriminatim in usum deducatur; ut febrium neglectarum aut incongruetra Ctatarum Curam suscipientes, non indicationes, quae alias stadiis morbi quadrarent, εed potius illa s. quae praesenti rerum εtatui accommodae εunt, Sequamur; Utque febricitantium curae in. tenti, morbum a sani8 avertere non negligamus.

s. XX.

Genera- 1. Ut morbo S multifarios, qui febrium clas

si adnumerantur, quatenus Meculiarem medendi rationem ex oscunt, inter se invicem probe distin- 16 BURsER1Vs l. c. f. XLVIII. 17 Idem, ibid. f. XLII.

18 Lectu dignissima est dissertatio PLANCHON II D naturalismo, Ou Ia nature consi ree dana les mala mos et leur trailement conforme a lia doctrine, et is la Praliquaa Hippocrate, et do Ses Sectateiarct.

243쪽

IN GENERE.

217stinguere et eXa te designare Valeamus , ad 'artificiale illud nosologorum adminiculum , quo morbi in ordines, genera, et species distribuuntur, confugere coacti fuimus. Distribuendi rationem simplicissimam aeque ac vulgatissimam, quaeque ad aegrorum lectos optimum in medendo filiam Iargitur, omni alii speciosae et inflatae anteponere placuit. 2. Dividimus igitur febres primum in illas, ordines. quae morbum Per Se constituunt Febres idio athicae, rimariae, essentiales , febris morbus) et in illas, quae aliorum morborum Si Stunt Sympio ma Febres sym tomaticae, secundariae P. Has vel illas negare velle, absurdum laret δ).3. Feis

1J BRO UssAIs, quippe qui febres, quot quot sunt, PTosymptomate gastro - enteritidis habet, existentiam febrium primariarum seu essentialium necessario negaTe debet. Si opus conscriberem polemicum, illi objice-Tem: 10 quod, quum maxima pars caussarum, quae febribus ansam porrigit, in totum corpus humanum agat, etiam effectus universalis exspectandus sit; 2' quod symptomata prodroma febrium plurimarum Tevera morbum totius corporis designent; 30 quod, si 'febris unum prae alio locum assiciat, inde concludi haud possit, talem locum morbi focum constituere; 49 quod ipsa variolarum, morbillorum et scarlatinae contagia, primum universum corpUS et serius tantum cutem aggrediantur; 50 quod vigente una eademque sebre, modo haec, modo illa corporisbumani pars peculiariter laboret, quin morbi indoles Vel minimo mutetur; ι' quod saepe assectionem spe-

244쪽

DE FEBRIBUS IN GENEI E.

Genera. 3. Febres Primarias, de quibus hic unice disserimus, prout libera intervalla habent, aut continuo decurrunt, in febres intermittentes et continuas, sub dividimus. Primum de illis. CAPUT

cialem partis maxime assectae debellare liceat, labro nihilominus Telicta propriumque decursum absolvente; 79 quod crisis, quae sola febribus terminum imponere solet, negotium totius corporis sit; 8' quod essentia febrium non solum in partibus corporis humani solidis, sed quoque in fluidis, quaeri debeat, ut inter alia febres post gravem sanguinis iacturam ortae docent; 9' quodque febres graviores curam generalemeXposcant, qua neglecta, auXilia localia circa partem maxime laesam, malum potius aggravent, ut pluries vidi, dum cura a hirudinibus, nulla praemissa Venae- sectione, inchoabatur. Caeterum ex BRO UssLISEI er-xoro id boni pullulat, ut ii medicorum, qui antea febres secundarias praetervidebant, nunc magis ad irritamenta localia, utpote febrium symptomaticarum caussam, respiciant. Tale vero bonum sine tot clamoribus obtineri potuisset

245쪽

Do tobribus in tormittes ratibus.

Introductio. De finitio. Literatura. Divisio. 1. Febrium tractatus speciales ab illo, Sat Introdu- neglecto δ), febrium intermittentium incipimus, ' ' non quod earum doctrina, ut contendunt δ), fa

cilior sit est enim difficillima a ); sed quia illa optime

l) se In cujus quidem argumenti pervestigatione tanto magis omnis industria necessaria est, quanta plus in febrium intermittentium curatione n*locra omniS fers ObS Dario oεt. A quo enim tempore cortex peruvianus tanquam certum atque expertum auxilium invaluit, plurimi medicorum hoc contenti sine consideratio noet dempta Tationali medicina omnem imposterum fo-bTim intermittentem eadem tamquam Herculis clavst Percutere volebant. STRAcit observat. de febribus intermitt. Cap. I. P. 3.2) HILDEN BRAND institui. practico medicae T. II. f. 1.. harum febrium intermittentium) notio facilior I. 3 Via igitur, quas ad febrium intermittentium Curationem ducit, non iIa expedita, sed o contra I lubrica ; quo major videtur remediorum Euppelleπ, eo facilius est in eorum delectu errare. SENAC de Te condita febr. interm . tum Tomiti. natura. Lib. II., C P. 1.

246쪽

Definitio. Literatura

220 DE FEBRIE Us

optime ad studium sebrium continuartam praeparat. Sistit enim quivis febrium intermittentium paro Xysmus sebrim Continuam in compendium contractam q).

2. Febris intermittens F) est febris primaria, ex insultibus si) et liberis intervallis ) composita, cum peculiari ad relapsum proclivitate.

. 3. Hujus morbi, generi humano Coaevi, doctrinam, exposuerunt alii in operibus, quae Praxin medicam universam amplectuntur β), alii

in pyretologiis se), alii in commentationibus, a societatibus literariis editis ψ), alii in dissertationibus

10) d. B. GAUNDE L febres intermittentes epidemicae in Styria. a. 1687. Mi Scell. acad. Dat. curios. Dec. I l. a. 6. 1687. P.. 309. - CHR. HELWicas de febribus intermittentibus malignis. Eph. acad. Hat. cur. Cent. I et II. p. 330. - CHR. FR. JoERDENs de febribus

247쪽

INTERMITTENTIBUS.

phiis

intermittentibus malignis et per iculosis. Acta acad. nat. Cur. VOl. X. p. 48. - J. PH. BERCHEL 31 ANNbigae febrium interniit tentum a. 1761. Giessae epide. micorum. Acta Hassiaca. a. 1771. p. 165. - I. HAARΤ-MANN liber d. Vrsachen cier hest ora mechsol obesr, meia

cte in den Iahron 17, 4-1 77 ton Abs unci an moiaris grassirion. Neve Schmedi Sche Abhanes. I. 1781. p. 99 E. F. Lisae de epidemica et maligna febre intermittente, plurimis annis et inprimis anno 1779 civitatem

ligne. Ibi d. p. 264. - CHR. I. TH. DE MEZA relatio febris tertianae intermittentis epide mice mensibus Marintio , Aprili, Mago, Iunio et c. anni 178ι grassantis. Acta reg. soc. med. HaVniensis Vol. 2. p. 197. - BRUsH an onquirF into the causes of thes increases of bia Lotis anil intermitting tes Mers in Pennsy loania; th hinis for preMenling them. TriariSact. V Ihes American soc. Vol. 2. P. 206. DURET m oire stir les mala Hos fisseres intermittentos qui one rogns dans Iam re an. XI) suioi de la statiatique des colle contree.

248쪽

DE FEBRIBUS

222 phiis inque variis hujus generis opusculis prae-

εertim

demia de fi eores intermittentes, qui one existe dans IaDallages de St. VI au S. O. de Besan con Pondunt Iesmois des Vindemiatre es Brumatres an. XIV. Ibid. T. 9.

11 S ENNERT dis s. VIII. de febribus intermittent. in genere. Viten b. 1628. - Diss. IX. de febribus in specie . Ibid. 1628. - ROEDERER de febrib. inter-

249쪽

INTERMITTENTIBUS.

sertim ad febres intermittentes epide micas et en- demi cact

viiii. in genere at in specie. Icti. 1638. - CRoss dis s. de febre intermittente. Leid. 1661. - GRAE ME ERGdis s. de febribus intermitt. Leid. 1666. - FUT ZIUS diss. de febrib. int*rmiit. Lugd. Bat. 1676. - HAP-ῬΕt dis s. de febr. intermitt. Mai P. 1677. - MEIno in Mius dis s. de febribus intermittentibus epidemicis. Helm stadiae 1678. - CnAMER dis s. Archeus faber febrium intermittentium. Ei f. 1679. - RIVINUs dis a. de febr. interm . Lips. 1 683. - WEDEL dis s. de febre intermittente in genere. Jen. 1690. Ejus d. de febrib. intermitt. Jeri. 1692. - EN GEL dis s. de febrib. intermitt. Leid. 1700. - BOETTIGER dis s. de febr. interm . Lipsiae 1721. SP iEs dis s. de febrium intermittentium theoria et therapia. Heimst. 1721. I ΕΥ-wENBonN diss. de febr. intermittentibus cognoscendis et curandis. IIal. 1726. - LUTHER dis s. de febrib. intermiti. Erf. 1737. DE THARDINO dis s. de caussa et indole febr. intermitt. ROSt. 17έ8. - CARTHEU-sΕn diss. de febr tum intermittentium vulgarium et epidemicarum differentia. Francf. ad Viadr. 1751. ΠΑ-o, D diss. de febribus intermittentibus autum Dalibus Mittet burgi quotannis grassunte. V. Balding. Sylloge. T. 1. - NONNE dis s. de febrib. interna. Ei f. 175 . - hi ALT SCHMIIa diss. de febrib. interna. et speciatim tertiaria duplici. Jen. 1756. - BUCHNEH delebi is in te imittentis complicatione cum maligna casu quodam illustrata. IIal. 1757. - RiEDI IAM MEH dis s. de febre intermittente. Viennae 1757. - NIET ZΚr diss.

de motibus febrilibus, febrium intermittentium indolianalogia. II al. 1763. - Eiusdem dis s. de febrium intermittentium symptomatibus quibusdam acutis. II al. 1763. SMi in dis a. de febrib. intei miti. LMyd.

250쪽

DE FEBRIBUS

de micas spectantibus. Quibus ultimis adnumerata.

tur: Bat. 1764. - Ho Cnidi Ss. sistens considerationem pathologico practicam febrium intermittentium. Hal. 1764. - STEINDRENNER dis s. de febrib. intermittis Argent. 1764. - MULLER diss. de febrib. intermiti. Viennae 1765. - NonΕPP dis s. de caussis febris intermittentis autumnalis ix regularis, Hal. 1769. - Bno-THEnsoru dis s. de febrium intermit t. natura et indole. Ed in b. 1776. -- DE MEZA dis s. sistens animadveT-siones febrium intermittentium therapiam concernentes. BuZow. 177 . - VAN DER ELLEN diss. de febrib. intermit t. compositis. v. colle Ct. dis s. Lovaniensium. - CAssEL dis s. de febr. intermitt. Giessae

1781. - VAN RossUM dis s. de febrib. intermit t. in

geneTe. Lovati. 1781. - ΜAYEn dis s. de febrib. intermitt. Giessae 1781. - HE INRICI dis a. de naturas febris intermit t. in genere. Argent. 1783. - TRIT SCHLER di Ss. generalia quaedam circa febres intermiti.

Ei f. 1 83. - BUCHANAN diss. de febrib. intermiti. Edin b. 1783. - PAULI dis s. de febrib. intermiti. Mogunt. 178ι. - NAUHEI Ma n dis s. de febrib. intermitt. Mogunt. 1784. - COLLIER diss. quaedam de febrib. intermiti. Edin b. 1784. - VAN HiNTE dis s. do febrib. nervos. et intermiti. Hal. 1786. - RAMsAYdis s. de febrib. intermiti. Edin b. 1786. - On En-HΛMP diss. febres intermittentes. Heideib. 1786. SUTTON dis s. de sebi ib. intermiti. Logd. Bat. 1787. VAN ELs YR dis s. de febrib. intermit t. ta in manifestis quam larvatis . Lugd. Bat. 1788. - MUTEN BAcrisii dis s. historia subris intermiti. Hi Ion. 1788. SPn Aetae dis s. de febre intermiti. Ediub. 1793. ΜΛRLENNAN dis q. de febre intermiti. Edin b. 1793.