Praxeos medicae universae praecepta. 1826-43

221쪽

AD STUDIUM CLINICUM.

cesse est. occasio hic succurrendi fugax est, atque medicus εegniter agens, aegrotum, quem alii salvassent, in directe interficit, hominique, qui etiamsi in arte natandi versatus, mi Serum contra undas luctantem, brachiis decussatis ad-εpiceret, aequiparandus foret. 5. Sunt autem morbi, inprimis ex classo se. Melliodus brium et eXanthematiam, qui dum secundum i propriam indolem decurrunt, non solum nulla pharmaca eXPOSCunt, Sed ab illorum administratione mox in pejus ruunt. Morbi ejusmodi methodo sic dicta eas octativi, non immerito laudata δῖ), curandi sunt. Eritne igitur medici praesentia hisce in morbis supervacanea 2 Sane non; medici enim est Praecepta diaetetica, quibus res, quae morbi decursum Pervertere POSSent, arcentur, Praescribere , symptomata molesta modo insonte mitigare, atque ne aliena mala SVPerveniant, invigilare. 6. Dum morbus sanationem certissime non Mettiuedus admittit, a Curae conaminibus supervacaneis ab /' 'εtinendum est. Praeceptum hujusmodi praeserintim de auxiliis ingratis et dolorificis valet. ΜΕ-dicus illis indulgens morbo longe pejor est et carnifex. Omne studium ad lenienda, quousque licet, mala et praesertim ad sopiendos dolores, impendendum. Simul consolatio et bona ossicia

largiri debent. Quodsi quis essatum: , , meliUSN et est

222쪽

INTRODUCTIO

est remedio ancipiti. quam nullo uti jactaret: illi non indiscriminatim subscribendum foret. Malimus enim aegrotum Potius a morbo, quam a thera pia trucidari. Caeterum et hic Religionis Christianae praeceptum, quo duce aegrotis nil praescribimus, quod in nobis ipsis eadem sub rerum pGSitione non adhiberemus, applicari meretur δ' . Conclusio. T. EX quibus singulis colligitur, nos mediam tenere viam inter medicos, qui in morbis curandis aut nimis activi Sunt, aut nimis segnes. Praeterea nil adversus morbos praescribimus, quin Scopus, quem per Praescripta attingere nobis proponimus, prius determinatus, aut aliis verbis quin indi estio stabilita sit. Fontes in- 8. Durissima sane indicationum scaturigo 'hu diagnos is est. Cognita enim morbi forma, sede et indole, methodus illum, nisi sanandi, saltem curandi ἔβ), sponte fluit sib. Accedit indicatio, quae

15 Lege de istiusmodi vocabulorum vera significatione

223쪽

AD STUDIUM CLINICUM.

197 quae ex juvantibus et nocentibus petitur; quaeque di agnoseos Verum lapidem lydium praebet. Quodsi ambo hucusque memorati fontes indicationum arescerent, morbusque aliunde non fuerit Plane Conclamatus, auxiliis em tricis aditus concedendus. Non enim Obliviscendum, Potiora remedia non ratiocinio, εed casui deberi. se Multa homines in museis excogitant, quae rationi Con, eona, ac Prorsias Certa existimant, sed quando ad USum descendunt, non solum absurda, εed pene

impossibilia deprehendunt. Contra quam plurima praecipue si de curationibus et remediis loquamur), dum primo Proponuntur, inutilia, rationique omnino contraria judicantur; Vel quia hypothesi nostrae ad amussim non quadrant, Vel quia probabilem illorum rationem reddere nescimus : si tamen ad praxin et experientiam revo- Centur, utilia et certa eXperimur My7 . Caeterum ad remedia Do utaria et domestica quod spectat, in ea versamur opinione, illa utplurimum ab ipsis medicis ad vulgum transivisse, hacque se8e Conservasse, quum interea scholae medicae novas hypotheses adoptando, etiam HOVa Pharmaca adoptaverint.

224쪽

INTRODUCTIO

Therapiae 9. Amplectitur autem therapia tres sontes

Iontem ε calicet Pharmaceuticum, chirurgicum et diaeteticum. Fons 10. In usurpando fonte Pharmaceutico . Cave

eeuticus. a nimia PyXidum Pharmacopolearum veneratione. Illa enim raro pharmaca, quae absque respectu ad indicationes generales, cum fructu praescribi POSSent, Continere εOlent. Cave praesertim a NOUis remediis pro mecificis decantatis. Maledicendam est dia iis medicis, quae illa indiscrimi. Natim propaganti Etiam atque etiam maledicendum, si de pharmacis veneficis quaestio sit. Non equidem Cen Semus, pharmaCa e ClasSe Venenorum desumta e praxi medica eliminanda esse; εed putamus pharmaca, venefica, quemadmodum fructus bromeliae ananatis neutiquam pro cibo ordinario inservit, itidem neutiquam pro Praxi Communi inservire posse. Huic. pharmaca di- Canda gunt, longo usu confirmata et tutissima. Qualecunque autem pharmacum praescribatur, debet id facultatibus aegroti accommodum CSSey8 . oportet igitur medicum singulorum PharmaCO-rum pretium non ignorare δὴ). Pharmaca vero, quantum fieri potest, sensibus grata praescribi debent. Raro illorum plurima conjungimus, ab

18 Bitto an Douiscris Aerate, tare Manhen nicht arm aumachen. IIalia 18 10. 19) Quamobrem in clinicis institutis curandum est, ut omnia pharmaca pretium adscriptum habeant.

225쪽

AD STUDIUM CLINICUM. 199

artocreatibus medicinalibus abhorrentes. Praeterea a Continua pharmacorum mutatione et crebra eX-hibitione abstinendum. Sufficit utplurimum, Si illa bis, ter, quaterve de die exhibentur. In modo, quo Pharmaca adhibenda sunt, designando,

nil arbitrio relinquendum. Nec tempuS in Tecondito pharmacorum agendi modo eruendo terendum est. Actio enim Temediorum, quae sensuum aciem effugit, non minus, quam Cau8sae proximae morborum nos latet δ' . Futilis ille labor disceptationibus innumeris, εine ullo aegrorum emolumento, locum dedit. Potius est ad essectus pharmacorum visibiles attentionem omnem dirigere, praecipue pro determinandis tum rerum positionibus, Sub quibus ea in variis morbis

conducunt Vel nocent, tum pro Cautelis dete gendis, quae εub eorum usu necessariae Sunt. 11. Venaesectiones, hirudine S, ClystereS, Cu-Fotis chi-

mi, vesica toria, iOnticuli, setacea, mOXa, Caustica, auxilia e fonte chirurgico petita sistunt, quae cum Cautelis, misericordia, et non sine respectu ad formositatem cutis, praesertim in feminis , adhiberi debent.12. Legimen diaeteticum εecurissimum et Fons diae.

amplIS 20) se Quid scammoneae radix ad purgandum , quid nxi stolochia ad morsus serpentum Possit, Video; qUOd satis est. Cur possit, nescio. - Cic no de divivatione. Lib. I.

226쪽

200 INTRODUCTIO

ai 3plis imum therapias sontem constituit: multim i mores rixus ciborum et Potus de

Iectu, mutatione aeris , Tusticatione, venatione, navIgatione, equitatione, Saltati ne, musica, mo-creramine montis ammique Pathematum, nec non aqu1s εο ter 18, quam pharmacorum acervo εariantur. γ '

Cura con valescentiae

13. Morbo fugato, ne navis in portu peri-

cmetur, convalescentia curam medici exposcit

iζss. de cibatione convalescentium. Erf. 1 24.23 Diss. de statu convalescentiae. Lips. 1732. - DiSs. de morbis convalescentium. Lips. 1747. 24) Diss. de convalescentiae statu, eiusque impedimentis et praesidiis. Halae 1734. 25 Diss. de convalescentiae statu, ejus impedimentis et praesidiis. Halae 1735. α6 An a legitima curationo convalescentiae securitas 2 Paris 1737. 27 Ari redeunte vere cito, redeat convalescenti sanitas 2 Paris 1741. 28 Pr. do primo post exantlatos graves morbos in Publicum progressu. Jen. 1741. 29J Dass. de virium in et a morbis instauratione. Hal. 1745. 30) Diss. do convalescentium cura. Lips. 1749. 31 Diss. do diaeta convalescentium. Alt. 1750.32 Disa. de convalescentia vera et spuria. ErI. 17 3.

227쪽

AD STUDIUM CLINICUM.

vis sane morbus proprium Convalescentiae genus, Plus minusve propriis Periculis stipatum, habet. Saepe eadem, quae morbum Constituebat, dia- thesis ad convalescentiam usque protrahitur. Aliquando autem, praesertim CX ab USu remediorum,

dia thesis convalescentiae ab ea morbi plane diversa. Quibusdam in convalescentiis usus Pharmacorum ad omnibus numeris absolutam sanitatem usque requiritur; alias ViX Convalescente aegro, Pharmaca quot quot Sunt, Superva Canea,

14. Cum praeceptis, ad scientiam spe Clanti-Μonitum. bus, regulae, Prudentiam et Officia medicorum respicientes, jungendae sunt. Quod argumentum quum

33) Diss. de cura convalescentium ex febribus acutis. Lips. 1775. 134 Diss. de reconvalescentia. Viennae 1783.

Dis s. de functionum in convalescentibus restitutione. Mogunt. 1786.36 orat. acad. de convalescentium tuenda valetudine. V. delec t. opus c. med. T. XII. p. 303.37 Diss. de cura convalescentium, maxime a morbis acutis. Francf. 1795. 38 Dis s. de adhibendo sub aegrotantium convalescentia regimine. Francf. 1797. 39 Roscii LAUBla Magazin. 3. B. 3. St. No. 14. 40J D a. de la conoalescenco, qui succede a lux mala dieS febritos. Sirasbourg 1802. 41) Disa. avr ω con Daceuco. Puris 181 2. 2 Dias. sur H conνalescenco. Paris 181 2.

228쪽

20a INTRODUCTIO AD STUDIUM CLINICUM.quum operis nostri scopo alienum sit, lectores ad alios remittimus auctores μῖ). DE

43 CH. ΙΙ. AYREn methodica et suEcincta informatio medici, practicam aggredientis. Francf. 1594. - ΑCAsae Ro medicus politicus. Hamb. 1662. - I. M. IR LEn tract. de officio medici. Jen. 1701. Cos CHWIZ dis s. de requisitis medico ad praxin felicem summe necessariis. Hal. 1718. - BRisDANE dis s.

de iis, quae a medico ad artem bene exercendam abesse debent. Edin b. 1750. - ΑΕPLI Abbii V deswahren Arettes, nobSt der Der heimgten Religion dea Arzles. Sch h. 1773. - I. GREGO HY uber d. PNich-hen u. Eiensch ten des Arettes. A. d. E. Te z. 1778. - H. F. UDEN medicinische Politia. Leipa. 1783. J. CH. STARN k ersuch etner mahron u. falschen Pol lik d. Aerate. Jen. 178ι. - SANDi Eoriae oratio de officio medici perquam difficili, a multis pessime ne glecto. Lugd. Bat. 1785. - I. R FRA NH sermo a a demicus de civis medici in republica conditione atque officiis ex lege praecipue exutis. Ticin. 1785. - R.

229쪽

FEBRIBUS