장음표시 사용
281쪽
nationibus admixti . vitam in obscuris quibusdam locis et oppidis age- bone, sed ρer Christi gratiam cunctis noti erant, et ρurum ex Romaeis sie Graeeos in oriente appellant) genus ducebant. Laictim autem se suisse . non pre layterum , nec ulla clericali dignitate insignitum , videtur indicare Ioeo supra cit. ubi ait di ecquid igitur infelix ego dicere queam, quum Dictissim et saecularis p Quod saepe etiam tu suis epistolis repetii. De monasterio autem Dei parae, quod abbatis Lucae nuncupatur, haec refert episti i9. ad Gerastinum sol. 236. Nam e Patria ad Peregrinum locum memens . tium in Lucam abbatem incidissem, eiusque mouanerium convexissem , in quo monasticam vitam tu quoque a lexus fuisti , illum quidem spirittialem mihi patrem constitui , ψsi cor frua sum, ab ψso in monachum admissus, et cuctitia, in aribus licet meritis, indutu3; msi denique ad extro
mum usque ministra i. Ac ρrimum quidem litteris mihi mandavit euncta praecepta, quae in ei angelio continentur adiectis aliis, quae in eius monasterio Obseruari consueverant. Summo autem Opere in Buit ρω fatus abbas, ut disciplinam monasticam reformaret, nou tamen valuit , quod fratres morem ei nequaquam gorercne. Studuit quoque Plures alios erro res evellere, irrito tamen conatu. Quaru angebatur Plurimum, maerebatque. Demum rerum mihi curam commisit - quod discipultis eius ess m, quam iis indignus. Hinc orta in Nieonem odia , ceu ipse narrat in praelatione ad lypicon sol. 18. liis verbis. Ego autem Nicon monactura hos canones nequaquam n glexi , aut abieci. Absit hoc a me. Testis mihi primum sese mea mens, et conscientia coram Deo. Deinde Mero omnes norunt,
quantas Persequutioncs pertulerim, ex monasteris in monasterium pulsus, e salse in uallem, e loco in locum; et quantaS Iubiverim a rumnas, molestias , ntiatius licet criminis reus. Eo etiam mecum Moenerunt, Me ce Ias , in quibus commorabar, comburerent. Ista uero in me persequutio non
aliam ob causam excitata fuit, quam ρ ρter zelum diuinae Iegis. Diruto Deiparae monasterio, ad Lauram sancti Simeonis thaumastoritae convolat , ut scribit in epistola ad Gerasimum abbatem sol. 237. Post excidium autem monasterii , sicut nosti , quum ibi degeres , migraui ad monastreium san ii Simeonis thaumastoritae , Dei sanctorumque eius νε implorata. Heiore eri fundatorem loci Iohannem , qui ore tenus ea mahi tradidit, quae scriρtis integra mandata fuerant. De sua denique Praedicatioue haec profert in episti M. ad presbyterum sancti Simeonis sol. Mi. Quam ob rem ad hoc ego , licet indignus , electus tui ministerium, a te ore tuque Theodosii ρatriarchae; deinde a synodo ab eodem coacta , cui in reum rura ψsius archiepiscoρi , γis ρi, et clarus uniuersus. Scripsit Nicon graeco sermone tria opera , quae anonymus interpres arabici iuris secit. Ex his duo postrema Iosepbus Simonius Asseuianus nactus est in AIepo
282쪽
Syriae urbe , quae iii codice , quem prae manibus habemus , conlinentur. Primum ingenῆ volumen arabice inseriptum continens magnum sive Pandectaar de quo ipse Nicon haec habet verba tu praelatione ad typicon iinstruin sol. 3r his itaque morbis nos diuina ορe occurrere Molevies , ut Praefuti sumus; primum quidem ingentis molis et maximae utilitatis istamini Postremam manum i Ostiimus; in quo praec ea Dei enucleati s ex doctrina dioinorum patrum spiritu sancto a Ilatorum. Deinde sacros congessimus conciliorum canones , adi olentos Narias Sanctorum Ratrum sentemias ; aliquot insuer ex iure loca aut inde docemerct unusquisque sibi ρOsset, quo Uus haberes, coque fruiti rei, quod necessitas Postularet. De hoc opere vide Fabricium loc. supraeit. Pars III. Alterum Nicouis opus DFicon inscribitur, in praelationem et capita quadragi uta divisum; in quo typica maiorum ecclesiarum , celebriorumque
orientis monasteriorum imitatus , monachorum regulas tradit , et varias quaestiones secundum sacros cauones resolvit. Comprehendit id opus in eodice no
tro soli a 4-; et quamvis tertio opere posterius , lieic tamen Primum obtinet locum. Tertium denique opus de instituto monastico , et schismaticis, at Iue haereticis disserit , de quo idem Nicon epist. II. ad Iohannem abbatem sic scribit sol. a76 i deinde alterum quoque conscrpsi codicem Mariis do rebus , ac ρωαψue de schismale monasteriorum , quae obedientiam vostolicas sedi , locorumque viscopis ρraestare detrectant. Item quo te Orct sotae dum sit sancti ρascharis ieiunitim sabbatho maiore. Denique aliis mullis da rebus necessariis , de quibus ego humilis ab aliquibus interrogatus, responsum divina Ue dedi ex sacris cam nibus, et ex reliquis logalibus libris. Incipit hoc opus in nostro codice sol. 4oa. usque in sinem; ubi aliquot solia desiderantur , quemadmodum supra monuimus. Iam vero de Niconis fide primum disseramus. deinde observanda nobis sunt , quae in postremis hisce duobus operibus vel ad sacramenta , ritusque ac mores diversos christianarum uationum , vel ad ecclesiasticam illustrandam historiam spe tant. Ait igitur Nicon sol. I 8. et a Ja. atque alibi passim , se illud admittere , vel damnare , quod damnat admittitve ecclesiar articuliis fidei firmiter credere edoctrinam , traditiones , et canonem amplecti , quae apostoli, synodi, et patres fidelibus tradiderunti concilia venerari tum generalia , tum particularia ς et ex generalibus quidem septem Priores Synodos recenset i de octava , utpote photianus , ne verbum quidem. Certe canones I 3 , i 4 , et Io synodi constantinopolitanae, in basilica apostolorum sub Ignatio Patriarcha habitae, Iaudat sol. 279. et 417. Sed Niconem , neque Ignatium neque eam synodum suscepisse , constat ex eiusdem epistola M. ad presbyterum sancti Simeonis , in qua Photium sequutus , Latinos haereseos insimulat, quod spiritum saucium ex frutio procedere sentiant. Beatam Virginem dei param singulari religionis ardore
283쪽
coluit et de qua sol. 23a. liaec scribit. Verum etiam n oum testamentum at DCtor, quo natura nostra inno ala est por incarnationem domini nae
tri Iesu Christi DΡi persecti , et hominis Perfecti, qui incarnatus est eae
Purissima virgine Dei genitrico, ostrissima domina mea , quam vatas dialigo; cuius Patrocinio adhaeroi anima mea, quae ab initio ad salutem Moluti manu me duxit: quae o nihilo fallacis mundi me traxit; quaa saeculi negotiis me i licitum extricaoit; quas a sorvitutes mundi me liaborum reddidit et quae denique mea est usque ad extremum virι tum a. Ocata et directrix. l osdem Mnqus iisdem sere verbis legere est , ubi cum que metitionem Dei parae iacit . Quare maiore ait Nestorium odio se prosequi , quan ceteros haeresiarchas , quod ille in beatam Virginem blasphemus fuerit . Verba illius haec sinit sol. a3a. Anathematizo insuer cunctas haereses t honorans Dominam meam maledίco Nestorio , qui blasphemias uerba in ipsam Protulit , - riadibus maledictionum digno . Hanc autem Merosim Plus aliis anathematizo, holus me ab Usa Deipara in famulum susceρ tum iri , ut eiusdem patrocinio ab omnibus merear crianianibus absolui.
Tribus celeberii hiis ieiuniis , quae praemittuntur pas bati , nativita-ii Domini , et i sesto apostolorum Petri et Pauli , quartum etiam adiungit, ante assunt Plinii in beatae Virginis servandum , de quo tiori nulli Graecorum dubium moverant. Illud adstruit sol 55. ida. tribus poti simum auctoritatibus . Ac primum quidem synodum citat Constantinopoli sub Coii- stantiito et Romauo imperatoribus habitam , quae canone de tertiis nuptiis liaee deceruit . Tur in anno communionem ρercipiat , qui ad tertias nutiaseransiiti in paschate, in natioitate Domini et in dormitione Demaras et idque Proρter ieiunia , quae hisce festivitatibus praemittuntur. Delude isti duci I testimonium Iobauitis arctii episcopi ilicaelii, qui in epistola ad catholicum Arme uiae maioris, refellens ieiunium Aretaburii , haec ait. De hoe quidem , An burii ieiunιο nec vostoli quicquam scr*serunt , noc ψsum nodus nicaena tradidit, aut alii Patres'. sed solum commemorant quam tam et sextam fortas , iciunium maius , quadragesimale , ieiunium hebdo madae passionis Christi, ieiunium natisitatis eiusdem, ieiunium vostolo in lorum, et ieiunium tritii situs Demaras . Demum patriarchas antiochenos se consuluisse liac de re Nicon testatur, Petrum scilicet, Theodosium, ae I laannem , qui ieiunium ipsum Sibi a maioribus suis traditum suisse consessi sunt. Sie ergo ait sol. t 34. Age osm audiamus quae Oretenus nobis tr dido ne summi sacerdotes hoc eodem de laiunio , quaeque accuimus a Matriarchis Antiochiae et unioersi orientis , a Petro, inquam, et Theodo. sio et quorum sentcutiam Iohannes quoqua patriarcha scriρtis testimoniis confirmaoit. Et sol abi. ait se nomine Simeoliis Mesopotamiae archiepiscopi The
284쪽
dosium pxtriarcliam a litise , ut hoe sibi diibium tolleret; qui iei uitium illud
non modo ubiliue locomam anti seliae ecclesiae receptum esse ad limnavit, vemim etiam a moutis Olympi mouaesiis sumina reli iove celebrari conΝuevisse.
A nativitate Domini ad statum epiphaniae, et a Paschate resut rectio uis ad ascensionem, ieiunium quartae et sextae seriarum a mouacliis esu lacticini rum , a laicis carnium solvi , asserit sui. a. de observatione sestorum cap. 3.
Idem observandum , inquit. in sesto praesentationis beatae Virginis , quod occurrit in iei uitio natalis Domini , et in sesio nativitatis Iohannis baptistae, quod cadit iti ieiunium apostolorum. Fol. 8 i. Ex Nicephoro autem constantinopolitano patriarcha permissum esse docet sol. 42; immo debere eos lacti ei ni is vesci seriis 4 et G. ante exordium ieiunii quadragesimalis , in detestatiouem ieiunii Arraburii Armeniorum. Missae sacrificium pro defunctis laudat sol. liisce verbi . Si pro
byter in monasterio extiterit , ψse missam celebret die tortia , nona, quadragesima , et in anniversario domuncti Pro eius anima iuxta morem orthodoxorum christianorum . Si autem in monasterio presbytstr non adsit . missae eo mittendao sunt , ubi ρresbyter sit , qui pro animabus destinctorum celebret . 1 tunc ritum ex apostolorum constitutione confirmat, inquiens loc. cit. In constitutiorantis vostolorum sic legitiari Oret pro defunctis die tertia nona , quadragesima, et in anniversario obitus. Piscium esum in ieiunio quadragesimali, et in reliquis iei uitiis permittit Nicon, contra recentiorum Graecorum austeritatem. Sic enim scribit sol. 8 . In duobias antem ieiuniis, in ieiunio , inquam, ni ostoloriam, et nativitatis Domini, interdicitur saecularibus estis carnium, et monachis Esus Οὐorum et casei, Praeter festum natisitatis Iohannis, et ingressus dominae Defarae in te Ium. Num in his duobus di bus quocumqtie cibo νοωerine , titi possunt. At in ieiunio maiore, siquidem cis Per vires licet, sa culares non comedunt Pisces, nisi sabluitho et dominica i item monachisi Ooluerint, Potoriant his duobus diebus ODO uti. Si autem noluerint, diaobus diebus contenti esse, tunc feris tertia et quinta concedentur saeculariabus quidem pisces, monachis Mero oleum. Duplicem tradit sol. 9a. absolutionis formulam , quae in sacramento consessionis adhibetur, utramque deprecatorio, ut aiunt, modo. Et prima quidem hisce est expressa verbis. Domina Deus noster , qui Petro , et meretrici ueniam peccatoriam concessisti et c. susc*e confessionem
famuli tui N. . et dimitte ei quidquid peccavit uoluntarie secto , νε-
re , et cogitatione. etc. Altera vero Sic Domine Deus noster, qui cla sis ianuis ad vostolos tuos aduenisti , iquct dixisti . a j ite viriatum sanctum , quorum remiseritis P ciata etc. admoni , quaeso , adfami. tum tuum N , et absolve cum a vinculo omnis Peccati , qtiod
285쪽
CODICES ARABI Iadmisit. Deinde legendum monet evangelium ex Matthaeo de muliere peccatrice. Aliam quoque tradit sol. 9a. precationem, quam recitat sacerdos super Paenitentem , tiuum completo paenitentiae imperato tempore , ad percipienda
sacramenta cupit accedere. Ministrum autem sacramenti consessionis solum preMbyterum esse docet epist. I 4. ad Theodosium presbyterum sol. 168, ubi duos refert homines, qui tempore ipsius Niconis vixere , apud monachum quemdam
laicum, virtutum fama commendatum, consessionem pecratorum ex ignorantia edidisse, quam postea, divina accepta revelatione, apud presbyteros iterarunt. Iohannem ieiunatorem , cuius nomocanon apud Graecos Circumseruar, contendit
Nicon epist. 4. ad Lucam sol. m. non illum patriarcham constantinopolitanum esse, qui sub Iustiniano imperatore claruit; sed vel Iohannem monachum et diaconum, Basilii magni discipulum, vel alium quemdam senem. Id vero probare
nititur, primo, quia exemplaria huius nomocanonis non unum eundemque auctorem praeseserunt. Quaedam enim sic habent: nomocanon Iohannis Patriam chae constantinvoleos . Alia vero si Et nomo non Ahamus monachi et
dia ui, discipiat Basilii magni. Alia deniquet nomo non cuiusdam senis ad diremulum. Delude Iohannes magnus ieiunalor , inquit Nicon, Iustiniano primo imperatore claruit , nec ullum habuit praeceptorem vel discipulum , neque ob doctrinam, sed virtutum ergo , ad Sedem illam fuit evectus , nee seripsisse qiiicquam aut docuisse legitur. At Iohannes noster , qui nomoca nonem condidit , praeceptorem sane habuit virum doctissimum , de quo siein praelationer haec omnia ab eo didici, qui me educauit, lucerna discretionis. Auditores uisuper plurimos habuit cum viros, tum seminas, dum e rundem se coiisessiones excepisse testatur. Denique trullana synodus , quae post Iustinianum coacta fuit, alia quoque synodus constantinopolita ita sub R mauo seniore et Constantino imperatoribus , quum stliorum auctorum disertam mentionem secerint, de hoc inmeti Iollan ne ne verbum quidem; cuius sane canones laudavissent, si quidem vel patriarcha, vel saneti Basilii diseipulus sui set. Halucinatur tamen Nicon, dum scribit, Iohannem ieiunatorem patriarcham sub Iustiniano primo vixisset synchronus enim fuit saneti Gregorii magni papae, qui diu postea ecclesiam rexit et nisi sorte tutelligere voluerit vel Iustinum iuniorem Iustiniani successorem, vel Iohannem sub Iustiniano monachum adhue
Narrat Nicon epist. I . ad Theodosium presbyterum sol. i r , Nicolaum patriarcham antiochenum , Petri fortasse Praecessorem, a monasterio Sindi tarum ad ecclesiam illam evocatum, monasticam austeritatem in ipso praesulatu illibatam conservasser quum autem calculi morbo laboraret. hortantibus medicis, ut sanitatis ergo balnea ingrederetur, pertinaciter renuisse; donec L eas abbas Niconis praeceptor, qui ab eodem Nicolao ad episcopalum Anam hi promotus fuerat , quadam die sic est allocutus Patriarctam . Valetis li-
286쪽
yris ergo, non voluptatis, balneum tibi adesundum est. Cui Nicolatis; cum ambo , inquit, monacti simus, si quidem tu ρrior in balneum ingrossusi eris, ego quoque te sequar. Quod quum Liacas fecissot, Nicolatis nihil
cunctatus in balneum intrauit. Indo oero Ombobus exeuntous, Misae sunt daemomum Phalanges, irridentes Lucam, et dicentes e non Moisti , quum monachus esses; nunc vero Moas P Ex illo ten ore, ait Nicon, non m- tua amplius Lucas a balneis abstinero. De anti henis graecorum Melctiitarum patriaretiis liare tiadit Nicon episti a r. ad Iollannem sol. 26G. Post obitum Ileraclii imperatoris , expugnata a Maliometati is Antiochia , ecclesia illa nomine tenus a tribus patriarchis recta fuit , qui Constantinopoli ordinali , ibidem etiam decesserunt. Iis vero sublatis , quum nemo in orientem , ob Mahometanorum metum pergere , vel praesulis nomen sibi assumere auderet , vacavit antiocheira S des annos quadraginta , donec iterum in Potestatem Romaeorum redacta est . Tunc consecratus suit primus eiusdem patriarcha Theodorus , qui Autonii in Harmoniaco abbas fuerat. Huic egregium diploma scripsit Iobannes Zimisces imperator anulo aureo obsignatum , quo omitia ipsi privilegia et iura illius Melesiae confirmavit; designato iusti per pro eiusdem mansione , dum Constantinopoli moras traheret, monasterio Deipat e in IIodego. Polyeu itis quoque Constantinopolitanus Patriarcha scripto edicto sanxit, licere ei successoribusque in eadem auuoebeua sede patriarchis , Pontificia munia obire tu regia urbe, et in cunctis illius eccloesiae provinciis, ubicumque domicilium haberenti Theodorum excepit Agapius et quo sponte abdicante, Iohannes Antiochiae praeficitur; qui morae impatiens, non a suis metropolitauis et epise Pis , ut consuetudo postulat, sed a constantinopolitano patriarcha ordinationem accepi te et ex illo tempore coeperunt constantiliopolitani praesules antiochenis consecrationis munus conferre. Id autem praestitit Iohannes, Agapii causa, qui postquam abdicaverat. Paenitens facti , sedem recuperare contendebat et quare necessarium duxit Iohannes ordinationem statim accipere , praeter morem , a constantinopolitano patriarcha, ue Agapius praevenireti Sub Petro autem patriarcha antiocheno, inquit Nicon , iura illius eeclesiae asseri coeperunt. Nam quum Christodulus diaconus, Stephatii filius, Byzantium Prosectus, cartophylaeis dignitatem ibidem a Michaele colastantilio politano patriarcha vel invitus accepisset, aegre id serens Petrus, scripsit Michaeli, non debere ipsum in antiochenam ecclesiam manus immittere, neque hanc cotistantinopolitanae subditam esse. Provincias vero antiocheno patriarchae subiectas enumerat interpres Niconis sol a68. a mari hytalitino usque ad totum orientem; et hae de causaeum universi orientis patriarcham nuncupari adfirmat. Nonnullas etiam aliti clienae sedis provincias a constantinopolitano Patriarclia uSurpatas recenset. Quibus adiungit alias plures ecclesias a Severo antiocheno byzantinae sedi tribu-
287쪽
las, ut ipse condemnationis sententiam, munere isto , devitaret. Armenios quo,dam molia clius in Graecorum monasteriis Atilioclitae et Hierosol3mis commorantes, testatur Nicon epist. m. ad Gerasimum sol. 36a. oi uiodoxos esse, et ab omni haereseos suspicioue remotos. Illos autem ostendit a tempore , aucti Sabae et Tlieodosii coenobiarchae monasticam vitam iliter Graecos egisse; MI Inoue vero armenio, Permissu eiusdem Sahae, rem sacram sacere consuevisse,
Praeter hymnii in trisagium , quem Graece Proserre iubebatitur, ne adderent Petri cnapilaei verba qui cruci xus es pro nobis. Episcopum insuper edes.senum Armenios habere, qui ab antiochelio Graecoritin patriarclia impositi nem manus acciperet. Heter Oxos denique Aimenios Tetraditas vocat Nicon, quod quartani Trinitati personam adiuu 'cre videtitur, quum iu trisagio Cnaphaei additamentum admittant. Iberos , seu Georgia nos , liniuit Nicon epist. 37. ad Gerasimum sol. H. ab Eu tativo patriarclia anti octieno ad citristianam fidem conversos sui se halitiaatosque , catholico seu primate ipbis per eundem Elista uitum ordia
nato . Regeni vero Iberorum scrit,it mille agros auli octiei iis praesulibus assignasse , ex quorum redditibus sacrum chrisma conficereiit . Sui, Constantino autem eo pronymo, duo, inquit, moiiaclii ex Iberia Autluchiam venerunt, nunciantes, ab Eustatilio usque in illam diem nullum sibi ordinatum fuisse priamatem , eo quod tu eam urbem Ob Malloniet alios adventare non auderent .
Tum Tlieophylactus , qui alitiochenam tutic regebat ecclesiam , Permisit ipsis , ut in Iberia convcuiren L episcopi , et primatem sibi deligerent ordinarentque. At illi unum ex Praefatis duobus monacliis, Iuban m nomine, cons crarunt. Pro agrorum vero mille pretio, iussit Tiaeophylaetus mille nummos aureos sibi transiliittit quae consuetudo usque ad tempus Ioliantiis patriarchae viguit. Iobanites vero liusce mille nunimos Evaristo hierosolymitatio tunc ρο- triarchae tradidit. Cousuevit autem patriarclia stulto lienus ilexarchum in Iberiam mittere. ut tu liaereses inquireret, errorcs evelleret, et canonicam Pagortim a ciperet. Id factum a Theodoro patriarcha sub Coustantino moliomacho imper
tore et qui quum intellexisset, Iberos erroribus esse implicitos, missis ad eosdem legatis, gravissimisque scriptis epistolis quarum exemplar, ait Nicon. extat apud Iollaunem abbatem in monasterio sancti Simeonis in pristinam fidem restituit, ordinato insuper in Iberorum primatem per ipsum Theodorum Ioha ne. Scribit deuique, olim chrisma cousici eousuevisse a solo patriarcha anti cheno; post clialcedoueiasem vero synodum cutictis episcopis id suisse permis
Latinos duodeviginti errorum arguit Nicon epist. 38. ad presbyterum san ii Simeonis sol. 373. i. Quod aetymo utuntur. a. Quod barbam radunt. 3. Quod sabbatiio ieiunant. 4. Quod immunda comedunt. 5. Quod monachi suillis vescuntur. 6. Quod prima ieiunii hebdomada abstinent a carne simul et caseo.
288쪽
. Quod addunt symbolo flioque. 8. Quod in missa dicunt i tu solas sanctus , tu solus dominus , Iesu Christe, in gloria Des Patris Per spiritum
sanctum. D. Quod sacerdotum nuptias reiici lint. io. Quod in missa celebrans sumit azyma, et dat osculum ceteris. ι . Quod episcopi anulos in digitis serant , quasi ecclesiarum sponsi , et perinde ac si anulus arrhabonis loco sit. tu. Quod iidem erocedunt ad bidium , et salignitiem laudere non verentur. i 3. Quod muca inersione haptitant.' 4. Quod os baptizatorum sale impleui. i5. Quod vitiant illud apostoli de sermento modicum fermenti totam Iurinae massam corru' u ς quum dicere debeant fermentat. 1 1. Quod nonnulli ex ipsis cultum sacrarum imaginum reiici lint. II. Quod doctores Graecorum , ut Basilium. Gregorium Lheologum , et Iohannem chrysostomum repudiant . Isthaec omnia , inquit bonus Nicon sol. 37 a. se hausisse ex Photii epistola ad romanum Pontificem. Photium vero asserit Bulgaros baptizasse , quos Postea rouaanus Pontifex ob privatas cum Photio simultates rebaptigaverit. Seribit sol. 37έ. Petrum patriarcham antiochenum doctissimam dedisse Mepiscopum Venetiarum epistolam , in qua azymum ab ecclesia explodit. Hi ine vero Ρetrum vituperat , quod caruibus vesci confiueverit. Rem narrat hunc in m dum. Quum Petrus Constantivo poli Pontifex reminciaretur , praesente Lucase episcopo Annarbi, Niconis ipsius praeceptore, conversus imperator ad An- ,, tiochenos , qui ibidem aderant , dixit e patriarcham do vobis, qui esum ca ,, nium vetat. Tum Lucast iste quidem, inquit, optimus vir . et doctus, et Q discretus e nos tamen sumus , qui patriarcham Λntiochiae non serimus carnes,, comedentem. At Petrus: sile, ait, ego Carnes non mandueabo, etiamsi id ,, mihi imperator permiserit. Byzantio vero profecti, quum Antiochiam pe se venissent, ipso consecratiosis Suae die facto convivio , statuit hiuc quidem vi eos qui carnibus vescebautur, iude vero monachos quibuscum et Patria is cha et Lucas accubuere . Carites autem , quae illis alserebatitur , patria se cliae primum minister exhibebat, qui eas summa cum libidine olfaciens, po-M stea dimittebat . Facta igitur rerum , quae apud imperatorem acciderant, , mentione, Petrus Lucam obiurgare coepit, quasi ipse auctor imperatori suis-- set, quod carnium usus sibi interdiceretur. At Lucas: imo vero, inquit, , teipsum argue, qui dapes olfaciendo maiorem in te provocas libidiuem. Tum se Petrus. accepto frustulo Carnis, dixit: nisi tacueris, in os tuum hoc ingeram. Cui Lucas ; quandoquidem durus tibi est Sermo meus , tacebo, nec amplius laquar is. Ex hoc tempore , inquit Nicon, coepit Petrus carnibus palam vesci i idque satis indicat epistola , quam Scripsit ad patriarcham constantia politatium , ubi ait et sicuti tu nequis tollere consuetia linem Graecorum , ne Constantinoρoli sanguine Nesciantur ἔ sic neque Latini abstinere Aossunt a sum eo.
289쪽
CODICES ARABICI Eusebium Paml,lillum caesareensem lol. , r. liaereticum arrianum suis . se colit elidit , arguit Iue eum quod sacras scripturas contra mentem earum interpretatus sit; uti est illud apostoli an non licet mihi sororem circumduceres; quam Eusebius veram fuisse Pauli uxorem comminiscitur . Repr lieiadit Aritieitios sol. Da. quod non uisi recentem et quotidianam hostiam adhibe ut in sacrificio missae. Depeavant , inquit, canonem at apostolorum , qua si haberet sici praeciρ-tis , hostiam eadem dis coctam inerrit quum tamen rever canon ai. sic liabeat quicumque saecularis se Usum absciderit ,
tres annos a communione remotus esto.
Theodorum studi tam , testatur sol. acriter invectum fuisse in Tharasium et Nicephorii in constantinopolitanos patriarchas , et ab eorum communione sese abrupisse , quod ille quidem Constantinum Irenes silium, detrusa in monastet inna uxore , alteram sibi copulantem , anathemate non perculisset ; Nicephorus vero presbyterum illum , qui concubinae Cousta lini benedixerat . et bac de caussa a Tharasio damnatus fuerat , in communionem recepisset. Postea tamen mutata sententia . Theodorum ad Mel stae unitatem rediisse . Studitas vero monachos exordium Theodori , non sinem inspicientes , a communione ecclesiae se ipsos omnino subduxisse οῦ quos
proinde merito arguit Methodius constantinopolitatius patriarcha i) . Hae autem de re, inquit Nicon , luculenter scripsit Simeon logothetes in chronico. Λ Sophronio patriarcha proditam fuisse Omaro Saracenorum duci ΙΓer solymam , refert sol. 448 , ne scilicet illius urbis cives diu obsessi . same . siti , gladio perirent. Quamobrem laudem consequutus est ob huiusmodi sae nus , inquit Nicon , non vituperarionem. At coutra Mansor Iohannis damasc ni pater , Damascum urbem Saracenis prodendo , infamiam subiit; quia non civibus , non urbi , sed patrimonio liberisque suis consulere satagebaet . Typica celeberiorum monasteriorum saepe laudat , hierosolymitanum . i quam , Murae sancti Sabae , Studitarum, et mouus Athonis. Verum istorum exemplaria vix sibimet cohaerere asserit, ne dicam, aliis. Narrat autem sol. ii in monasterio Salvatoris Laodicaeae, Theodosio abbate laurae s. Silae indiscante , se reperisse antiquissimum typici hierosolymitani exemplar , quod olim a Nicodemo sancti Sabae abbate missum fuerat ad archiepiscopum laodicenum ;inde vero a Nicone sublatum, in monasterio sancti Simeonis repositum fuisse. Kalendarium denique sanctorum iuxta ritum ecclesiae antiochenae graecorum
Melchitarum , superius a nobis laudatum, exhibet Nicon AL 56. quod lubetheic brevi et describere.
eonis narratis eorum oratur. A. Maius.
290쪽
nlBLIOTHECAT VATI cANAE. Kalendarium graecorum Melestitarum.
i. sestum sancti Simeonis styliine. I. Mamalitis gloriosi martyris. 3. S. Aiis stimi. S. Zachariae prophetae. 6. Commemoratio Micliadiis archangeli. 7. Via ilia nativitatis dominae Deiparae . 8. Nativitas Dei parae . 9. Ioachim et Aunae. 13. I ncaeitia templi resurrectionis . I 4. Festum crucis glori sae; cui , ut ibidem adnotat Nicon, praemittitur ieiunium unius diei. IS. Nieetae martyris. 16. Sanctis Euplientiae. uo. Sancti Eustati iii et soci rum. I 3. Silentium Zacliariae Patris S. Iohannis baptistae. a 4. Theclae ma tyris. 26. Iohannis evangelistae. 28. S. Charilauis. 3o. Gregorii episcopi Α
Tescorin ρrior october ) habet dies 3 i. Fol. 56. a terg. Die eius
x. Ananiae apostoli. I. Cypriani et Iustinae. 3. Dionysii. 6. Thomae apostoli. . 7. Sergii et Bacchi. 9. Iacobi filii Alphaei. I S. Lucae evangelistae. α1. Ilitarii seu Hilarionis. a 3. Iacobi iratris Domini . a 4. Aretae . et soci
rum. 2 I. Demetrii martyris. t f.
Teucrin ρosterior november habet dies triginta. Fol. 5 . Die eius
r. Cosmae et Damiani. 6. Pauli consessoris. 8. Michaelis angeli. xi. Masenae . Victoris, Vincentii. ia. Iollatanis eleemosynarii. a 3. Iohannis clipysosto mi. i. . Philippi apostoli. tia Matthaei apostoli. 3I. Ingressus seu pr me talio Dei parae in templum. aa. Divulgatio huius sesti. 25. Clementi4., Pelei alexandrini praesulis , Mereurii , Catharinae, Agathangeli., et Clementa . di a7. Iacobi persae intercisi. 3o. Andreae apostoli. ' .i . : ..' .i x Mensis cauun prior december habee dies 3 i. Tol. 57. a larg. Die eius 4. Barbarae martyris. tu margine receiviore manu additur , et Iohanhis damascent. 5. S. Sabae abbatis abstinentis . 6. Nicolai. 0. Conceptio' beatae virginis Mariae in sancta Λnna. I 3. Quinque mar rum ab Eustratio com
Prehensorum. II. Danielis prophetae et trium Puerorum Eociorum eius. ἐν 2D.
Igilatii theophori. ai. Vigilia nativitatis Domini eum ieiunio. a5. Nativitas Domini , quae celebratur usque ad sestum epiphaniae. Mensis canun Posterior ianuarius P habet dies 3 i. Fol. 58. Die eius G. sestum epiphaniae et luminum celebratur per septem dies . 7. Iohannis Praecursoris bap istae. t 4. Sanctorum Patrum. i6. Antonii. 18. Athanasii et Cyrilli. ao. Eustymii. II. Timothei apostoli. 23. Clementis ancyrani. 25. Gregorii theologi. a . Reditus Iohannis chrysostomi. 28. Sancti Epbraem syri. am Translatio eorporis Ignatii theophori. 3o. Cyri et Iohannis. Mensis scebat februarius bee dies piginti octo. Fol. 58. a terg. Die eius i. Tryphonis, et vigilia praesentationis Domini in templo . . a. Festum occursus Domini seu ingressus in templum. 3. Simeonis seois qui coma a