장음표시 사용
33쪽
Λ DIE XV. M. APRILIS AD DIEM XV. M. AUGUSTI
35쪽
uuam Superiore anno incohaveram quaesti0nem, eam in animo habebam h0e pr00emio sic ad finem perducere, ut c0mp0nerem quaecunque eX titulis recens inventi S nova erui possent de reliquorum de0rum praeter Solem et Baechum apud Rhodi0s cultu. Sed quum pr0pter Variorum negoti0rum 0ccupationes hoe t0tum argumentum accurate persequi non liceret, malui quae in pr0mptu habebam neque seitu indigna putabam prop0nere quam rem in aliud tempus differre. Priusquam vero ad ipsum argumentum accedam, n0n inutile erit monere, quae in pri0re commentatione p. X sqq. de Sminthiis Lindi0rum Bacchicis et de titulo Rossian0 Hellenicorum p. li4 supplendo emendandoque disputavi, eodem tempore etiam R, C. Selium aehero inventa et Musei Rhenani XLII p. 233 sqq. publiei iuris saeta esse. Pauca sunt de quibu8 dissentiamus, neque ea magni momenti. i) De reliquis ita inter n0S convenit, ut in h0c ipso consensu duorum h0minum, quorum neuter alterius ullam notitiam habebat magnum Veritatis testim0nium ine88e videatur. Ceterum nihil est in priore commentatione, qu0d nunc emendandum aut retractandum existimem, nisi qu0d p. VII exp0sui de Baechi ara Rhodi in foro coll0eata, iuxta quam tabulae decretorum publicorum erigi consuessent. Nam eum titulum, unde hoc petivi, non Rhodium, sed C0um potius esse in epimetro huius commentatiunculae eiusmodi argumentis demonstrabo, ut omnibus harum rerum peritis me persuasurum esse plane confidam. Sed iam ad rem
III. De cultu Iovis et Minervae.1. Sacra Minervae folia dis et Iovis Pol iei. Quum inde a saeculi quintia. Chr. n. fine tota insula unam civitatem effecerit, quae tamen rursus in tres civitates divisae88et, consentaneum est deos oppidi civitatisque tutores quadrifariam apud Rh0dios cultos e88e; neque inscripti0num testimoniis, quae id probent, destituimur. Ac de Lindo quidem longum est ingentem titulorum, in quibus illorum deorum sacra commemorantur, numertim nunc asserre, praesertim cum magna pars eorum infra aliis de causis laudanda sit. Cum iri rem non aliter se habuisse d0cet inscriptio d0ni aliouius a magistratibus SaeerdotibuSque eius
oppidi dedicati Bulletin de corresp0ndance Hellenique V 188 1) p. 335 D. 14 , ubi inter sacer
i) Veluti animum inducere non possum, ut scripturam i=αφJει ire tribuam huius tituli aetati; nam Vocabulorum τειμας, γείνεσθαι, πολειτῶν longe alia est eausa, quia Vocalem natura longam habent. Sed hoc leve est, reliqua Vero etiam leviora, ut ea commemorare operae pretium non sit.
36쪽
7περιβολι οσω, et V. 16 8qq.: τουτ0ι δἐ 80. τοὶ μαστροι) συνλεγέσθων ἐν Καμιρορ εὶρ τὼ l ἱερον τῆς Ἀθαναίας δκκα τοι ιερο ποιοὶ παραγγ ελ λ υ τι. i) De Camirensium simul et Ialysiorum sacris exstat testimonium adhuc si quid Video non ab omni parte recte intellectum. Apud P. Foueartum enim, Reviae archeologique N. S. XVI 1867) p. 30 n. 71, in titul0 h0norario h0 minis nobilis Romanae aetatis, ubi eius hon0re8 enumerantur, post complura Sacer-d0tia Lindia sequuntur haec: OIASAN . . . A PCI
Saeerdotem fuisse. At haec opinio non modo pugnat cum eis quae de e0niuncto duorum de0rum sacerdotio infra eXponentur, sed refellitur a die etivi forma seminina Καμειρύθος, quae nullo pacto ad Iovem referri potest. Quare sic p0tius liaee distinguenda et supplenda sunt: καὶ ωθανῶς ' θαλυσίlας Πολι θος καὶ 9ιος I 0λιεως, κα ὶ Κα jμειρύθος καὶ Λι0ς JDλιέως , ut ad Καμειρύδος mente addatur eX eis quae ante scripta sunt Ἀθανῶς LI 0λιύδος Utriusque igitur dei, non Minervae modo, etiam apud Ialysi 0s Sacerdotem fuisse hic titulus testatur. Denique universam Rhodi 0rum civitatem eis sacris n0n earuisse ex titulo Revue arehe0l0gique N. S.
inseriptionis verba hie de Lindiorum aut Cainirensium aut Ialysiorum Saeris e0gitare Sinunt. In 0mnibus autem his saeris Minervam principem, Iovem secundum l0 eum tenuisse multa sunt quae d0eeant. Ac primum quidem neque in dedicationibus neque in Saeerd0tii appellati0nibus usquam ali 0 0rdine de0rum nomina se exeipiunt. ) Deinde multae quidem eXStant in Scriptiones de dies toriae quae ad utrumque deum spectent, haud paucae unius Minervae, sed rei I 0vi Ρ0lieo soli dedi eatae nullum est in tant0 titul0rum numero eXemplum. Denique idem haud ambigue eernitur in eis, quae de sacerdotibus et delubris horum deorum noVimus. Nam Saeerdotes quidem bin0rum deorum ubique singulos suisse pr0 Certo Videtur pronuntiandum. Permulti exstant tituli, in quibus ἱερατευσας Ἀγανῶς Πυλι d0ς sive ινδίας καὶ
37쪽
Rh0do es titul0s supra allat0s). Ac Si qui S haec, quia Saepe etiam aliorum deorum nomina adduntur, non de uno saeerdotio, sed de duobus diverso temp0re gestis intellegat, res utetur
titulo Camirensi supra allato Bull. de e0rr. Heli. V p. 335 n. 14 , in quo non gesti honores
tempore praeterit0 ἱερατευσας) Significantur, sed eiuSdem anni omnes Sacerd0tes una receu Sentur. Sane n0nnunquam sacerd0S Minervae e0mmem0ratur n0n addito Iovis n0mine Revue
Hermae XIX p. 243. ibid. p. 129 n. 56j. Sed hic Sacerd0tis munus minus accurate a p0tiore officii parte designatum esse cum aliis de cau8is Veri simile ac paene certum est, tum quia nusquam vide Versa ἱερευς iῖς LI 0λιελὶς 0mi880 Minervae n0mine legitur. Annua suisse haec saeerd0tia iam eX eis titulis n0n sine veri spe ei e colligitur, ubi homines superstites qui eis antea functi erant ἱερατευσαντες 00mmemorantur, namque pleraque eerte apud Graecos Saeerdotia aut perpetua aut annua fuisse satis c0nstat. Sed accedit definitum tituli testimonium, quo editores Sane in contrariam partem usi sunt. M. HolleauX et
Ch. Diehi Bulletin de corr. Heli. IX Ι 885ὶ p. 108 n. li ediderunt inscriptionem Lindiam,
manifesto imperat0rum Roman0rum demum aetate inuisam, quae laudes sacerd0tis cuiusdam Minervae Lindiae continet. In ea v. 4--8 haec leguntur: παρασχόντα ταν τας αγο l ρας ενετηρίαν πασιν δαψιλως επ αν τελωl τω ν remo μενων και τα ν των λουτρων π αινουμεναν χρθσιι' τους τας ἱερωσυ νας αντον tu λὶνας δεκατρεὶς. Hic ne8eio quid reconditi latere suspieati
sunt editores; nam annus intercalaris Si intellegeretur, id tituli avet0rem aliter enuntiaturum fuisse. Ae sane in simplici definitione temporis, per quod aliquis magistratu aut Sacerdoti 0 functus est, hoc dicendi genus mirum atque insolitum esse c0ncedo. Sed non e8t neglegendum, hie non dici de tempore Sacerdotii per se, sed de tempore per quod ille h0mo in dives maXima beneseia suis impen Sis contulerit. Id sane fuit sacerdotii tempus, sed laudatorum intererat neminem qui titulum legeret ignorare, illum non duodecim sed trede ei minenses talem muniscentiam praestitisSe, quia sacerdotium eius in annum interealarem in ei disset. Vani ingenii et pusilli animi h0c sane est; sed propterea improbabile e SSe nemo facile, qui vel pauc0s aetatis illius titulos laudat0ri 08 eognit0s habeat, existimabit. Consentaneum e8t, cum ad universae Rh0diorum civitatis sacerdotium 0mnes Rh0 dii admitterentur, Lindium, Ialysium, Camirense s0lis cuiusque 0ppidi civibus reservatum suisse; etenim omnia saera eorum inter Se ita di Stineta ac separata fuisse, ut civitatium quae sui iuris e88ent, multis indiciis demonstratur. Neque hanc sententiam everti put0 titulo Revue areh. N. S.
XVI 1867) p. 30 n. 71, de qu0 supra verba Dei. Etenim illic sane idem homo Lindi, Ialysi, Camiri sacerd0s Minervae P0liadis et Iovis Poliet suisse dicitur. Sed haee in seriptio altero
908t Chr. n. saeculo n0n antiquior est, ita ut nihil ex ea iure c0lligatur, nisi tum temporis antiquam sormam reipublicae Rhodiae iam sublatam, tres civitates in unam conflatas Sacraque earum in universum p0pulum translata suisse. δ
' Hic num re vera defuerit additamentum κ Ωι Πιος Πολιεω propter mutilam lapidis condicionem non videtur pro certo diiudicari p088e. - Similiter iudicandum esse videtur do sacerdotio Iovis Guluontis, quod Athenis Traiani aetate
38쪽
Perpauca seimus de templis h0rum deorum. Decreta publica et Lindi Greek In-δcriptions in the British Museum II p. 132 n. CCCLVII v. 45. 49 et Camiri Greest In-δor frons in the British Museum II p. 125 n. CCCLI v. 10) et in ipsa urbe Rh0do Mnem08yn. I p. 79 sqq. - Cauer Dei. 18i v. 97) tabulis inscripta pr0p0ni s0lebant in sano Minervae P0liadis. Ialysi aliter fuisse eave c0nieceris ex titulo apud Newtonum Greo Inscriptions in the British Museum II p. 122 n. CCCXLIX Syll. Inser. Gr. 357. J Nam est li0e8ane decretum Ialysiorum, sed eius argumentum t0 tum in eo versatur, ut tribus pilis inseribatur leX templi Aleetronae, qua vetantur animalia quaedam intrare aut res quaedam inferri in Sacrum locum. Hanc legem ad intr0itum ipsius sani, ad qu0d spectabat, erigi debuisse Sp0nte patet. Reliqua vero Ialysiorum decreta quin in delubro Minervae inscripta sint, in Summa, quae inter trium oppidorum saera intercedit, similitudine non est cur dubitemus. Mem0rabile Ver0 est, nunquam in templi menti0ne addi Iovis n0men. Inde id certe colligitur n0n unum idemque templum utriusque dei fuisse; utrum Iuppiter suum templum, Separatum ab illo, habuerit, quod sane nunquam c0mmemoratur, an omnino templo caruerit, ViX pro certo diiudicari licet. Sed si reputaveris, Athenis quoque in arce nullum fuisse Iovis Poli ei templum, Sed statuam modo sub divo collocatam cum ara Paus. I, 24, 4), fortasse verisimilius iudicabis, totam aream saeram unius Minervae fuisse cum templo, sed intra hunc l0 cum deae 00n Secratum Iovem aram habuisse. R0ssius sane Inset reis en IV p. 72j ex du0bus templis quae eXStant in aree Lindi0rum alterum Minervae Lindiae, alterum Iovi Poli eo tribuit. Sed haec sententia mihi n0n videtur satis certis fundamentis inniti, quia nequaquam con Stat, eX0mnibus deis quibus a Lindiis sacra saeta esse scimus, h0s duos 80l08 fuisse, qui in arce templa haberent.
De origine horum sacrorum in universum quidem nulla potest esse controversia. Nam
ut templum sacerdotiumque Minervae P0liadis et Iovis Poliei, quod erat Rhodi, Ol. 93, 2. 407
a. Chr. , quum urbs conderetur, institutum esse manifestum est ad exemplum antiquiorum trium0ppid0rum, Sic horum ipsorum saera a Doriensibus qui ex Peloponneso in insulam transierant una cum ipsis oppidis condita esse debent. Neque enim hi dei eX eorum numero Sunt, quorum cultu8 quasi sua sp0nte natus sit ex opinionibus incolarum de loci alicuius praecipua sanctitate deque numine aliquo divino cuius vis atque natura in illo l0eo vel maXime hominibus appareat. Imnio illa saera quasi partem quandam institutorum publicorum efficiunt. Sed etsi haere demonstrari videtur, Minervae Poliadis Iovisque Voltei sacra non antiquiora esse 0ppidis ipsi 8, tamen id n0n sine eXceptione verum est. Namque multa sunt, quibus demon8tretur, Minervae Lindiae cultum longe diversam a reliquis eiusdem generis originem habere. Qua in re primum memorabile est, eam nusquam in titulis Isi λιαδα, Sed ubique -νδίαν vocari, etiam ubi coniungitur cum Iove, qui vice versa semper ΙΠολιε sc, nunquam toc dicitur. Rh0di, Ialysi, Cainiri uterque deus semper eodem cogn0mine utitur. Iam clim Omnino in Solitum sit, deam c0gnomine ab oppido repetito etiam ab ipsis oppidi ine0lis designari, tacite
origo huius moris perspicitur, dummodo statuamus haec Sacra arce, oppido, civitate Lindi0rum Vetu Stiora esse. Namque si iam ante adventum Doriensium nomen Lindi, quod Graecum non esse apparet, montem Significabat in quo postea arX oppidi cognominis Dorici eXStructa est,
etiamtum fuisse constat C. I. A. III 2). Neque enim ullam video causam, cur hoc non ad antiquam Geleontum tribum reseratur. Sed ipsam tribum plus quam sescentis post Clisthenem annis sacrorum causa etiam Servatam esse vix quisquam arbitrabitur. ) v. 13 sqq.:- lil τας rid λ ις μία ui ν ἐπὶ τας ἐσόlδου τας ἔκ Πολιος Ποτι Πορευομέ/οις, μίαν δὲ ἱnio τὀ ιστιατοριον, s αλλαν di ἐπι et ις καταβασιος τα ςil εξ υχμίας ri olii olςJ.
39쪽
deam iam illa aetate ibi cultam a vicinis De ηναν Λινδίαν Vocatam statuemus eadem ratione qua Iuppiter Atabyrius a m0nte Atabyr0 n0men aecepit. Eodem spectat mem0rabile quoddam discrimen inter d0na soli Minervae oblata et ea quae utrique deo c0niunctim consecrata sunt. His enim omnibus ad unum necessitudo quaedam intercedit cum institutis publieis civitatis
Lindiorum. Ac pleraque quidem ab eis dedicata sunt, qui sacerdotia publiea gesserant Bullotin de c0rrespondanee Hellenique IX 1885 p. 96 n. 2. p. 101 n. 4. p. 102 n. 6. p. 103n. 8. Revue archeol. N. S. XV 1867ὶ p. 218 n. 61 . Praeterea ipsa civitas Lindiorum illis deis d0num offert pro salute imperatoris cuiusdam R0ss Arch. Aus s. II p. 61 7 n. 28, ubi . primus versus sine dubio Sic restituendu8 est: A διο ι υπερ l l αίσαρoc), eisque dedicat imaginem Rhodi R0ss Arch. Aui s. II p. 609 n. 19: De ανα ινδία και Λιι LIODεi l Aίνδιοι την
λαμnt ροτύτην l π τρίδα τ)ην καλην Ῥόd0ν). C0ntra quae Minervae soli dedicantur, omnia privatae pietatis gratique animi h0minum partim peregrin0rum documenta sunt: Ross Areh.
R08s arch. Aui s. II p. 601 n. 10 ρατoc Kλευσθενενc l και παὶ δεc υθανα ινδία lδεκαταν. Atque hanc deam praeter Sacra publica quae cum Iove P0li eo c0niuncta habebat, etiam privatim Bh0di cultam esse documento est sodalitas is γυναiσταν ιν διασταν quae inter multas eiusdem generis commemoratur in titulo apud Rossium Insor. inedd. sase. III p. 34n. 282. Denique non neglegendus hic est plane singularis Sacrifieandi mos in cultu Minervae Lindiae usitatus, απνρα ἱερα dico. Nam et8i pro cert0 pr0nuntiari nequit, quod fuerunt qui existimarent, hoc unum inter omnes Graec08 tali8 caerim0niae eXemplum suisse, tamen quum
scriptores es. J0 08 allat0s a C. F. Hermann 0 G0ite 8dien Sti. Alterili. g. 25, 6. 67, 8) eam rem Lindi0rum pr0priam fuisse tradant atque eX sabulis Lindii8 originem eius repetant, Ialysi et
Camiri Minervae P0liadi n0n e0dem ritu Sacrificatum e88e certissimum est. Ac tamen hoc permirum esset, si eodem tempore a Dorien Sibus adVenis haec deorum arcis tutorum sacra instituta essent. Immo quum in monte Lind0, quem arci noVi oppidi aediscandae aptissimum iudicabant, deam Minervae Graecae similem ab accolis Summa religione atque caerimonia cultam invenirent, hanc ipsam arcis oppidique patronam elegerunt eique eX Graeco more I0vem adiunXerunt. In summa rei igitur de h0rum sacrorum antiquitate mihi convenit cum A. Beckero
de Rh0di0rum prim0rdiis p. 117, Sed nescio an mihi contigerit ut eius opinionem paull0 1irmioribus argumentis, quam quibu8 ipse USUS est, Stabilirem. 2. Reliqua 10 vis Sacra. Praeter haec, quae Supra tractaVimus, Minervae quidem nulla in titulis Rh0di0rum 0ccurrunt sacra; at Ι0Vem compluribus n0minibus ibi cultum esse c0gn0scimus. Α0 principem quidem dignitatis l0cum tenebant saera Iovis Alabyrii. De quibus etsi in universum non habeo, quod addam antiquiorum disputati0nibus, tamen de titulo quodam huc spectante verba sacere liceat, quem etsi cum ab ipsis edit0ribus tum a C. Sehu - , machero de republica Rhodiorum p. 58 sq. non sine fructu tractatus est, tamen ne nunc quidem plane recte intellegi persuasum habeo. Incisus eSt marmori caerule0, invento prope 0ppidum Rh0dum, nunc illato in museum Britannicum. Post ali 0s accuratissime ed. C. T. Newt0D Gree Inscriptio=is in tho British Museum II p. 121 n. CCCXLVI. Quae aetatem tulerunt litterae sic se habent:
40쪽
IONHic Sehumaeherus primus vidit certissimisque argumentis dem0n StraVit, γρ αμματευς da μ ὁ δεος nequaquam idem signifieare ae γραμματευc τυο δύμον, sed Servum publicum intellegendum esse, qui seribae omelo sungeretur. At de t0tius tituli 00neXu atque argument0 pr0pterea erravit, quia plane negleXit versus sexti relliquia8. Illic Keiliu8 quidem uJ των κtio P Pol δων seripsit, Newt0nus vero quum in transscripti0ne νῖπερ γ τ ῶν κορων 'Pol δίων lposuisset, in adnotati0ue hanc lecti0nem gravi8Simis dubitationibu8 0bn0Xiam dieit, ac fortasse praeserendum fi ρὶ των κ ρί- Ῥόδου qu0d Spectet ad imperat0res R0manos, qui persaepe κυριοι dieantur. Ac Keilii quidem sententia iam, cum de c0n diei 0ne Euliment a Sehumaehero meliora didicerimus, ferri nequit. Etenim dominus per Servum aliquid de0 dedi eare potest,
non autem Servus per domin0s. Newtonum Vero hic n0dum in Scirp0 quaesivisse existim0.
Nam qu0d et om κυρίων Ῥοδιων mire dietum putat de civibu8 Rh0diis e0rum servorum dominis, qui v. 2 commemorentur, manifesto sallitur de vocum Οἱ τας πόλιος dolu0ι vi. Non hi sunt servi omne8, quicunque in urbe sunt, sed publiel 90puli Rh0di0rum. Quodsi των κυρίων Ῥοδίων referimus ad ipsam civitatem, nihil miri ant ins0liti hic est. Serv0s de dieare aliquid pr08alute d0minorum volgare est, neque intellegitur quid diseriminis hac in re intercedere p0ssit inter publicos et privatos. Quum igitur de dieationem servi publici pr0 8alute populi Rhodi0rum habeamu8, nequaquam assentiendum erit Selium acheri argumentationi, qui v. 5. 6 ἱερατευσίας legi p088e negavit, quia a Keilio recte animadver8um esset, Servum sacerd0li 0 ad deum t0tius reipublieae pertinente langi non p08se. I a de causa ἱερατευσl αντα p0tius scribendum, ita ut sumatur ante v. 1 nomen hominis cuiusdam nobilis Rhodii intercidisse, cui quum saeerd0tium illud gessisset, Eulimenus servus publicus statuam erexisset. At haec quidem Sellumaeheri opini0 iam teneri nequit, quia eX versu pr0Ximo Vidimns, non statuae h0n0rariae, sed rei cuidam pr0 salute Rh0di0rum dedieatae haec in seripta fuisse. Keilii ver0 observati0nem ut per se verissimam iudico, ita nihil difficultatis hie creare manifestum est, dummodo ne ιερατευσας ad sacerdotium publicum populi Rhodiorum reseratur, sed ad sacerdotium collegii illius, cuius n0mine haee dedicatio fit. Etenim serv08 publicos quaedam e0llegia Sacrorum causa e0nstituta habuisse ipse Seliumacher desinite e0neediiij, eiusm0di autem collegiorum Suum cuiusque Saeerd0tem fuisse eertissimis testimoniis e0nstat. Quare titulum sie redintegrandum iudie0:
toσπιαβυριασται commemorantur in titulo Rhodio apud Rossium Inser. inedd. sese. III. p. 34n. 282. Sed hoc collegium sine dubio liberorum h0minum erat; a quibus ut distingueretur collegium SerV0rum public0rum, in titulo quem tractamus τῶν τας ποHος λουον additum est.