장음표시 사용
11쪽
6 Quos quidenriego credo humanas Pol querimonias is 7 Non tanti facere quid velint,iquid non velint.
8 Vobis narriabo Potius m HS IIunc miscrim. i8 Nam iam irem haec cuncta vilia Sectiari moerit '). . . . Sic Plana osse Pulo omnia. Prodit in Scenam non Proprio
habitu Prologus, sed prologiam Oraturus Charinus,idia Pli CeS
3 I.ibromina scriptura vv. 3. 4. hase est: Fit hoe parum ee more malorum institi pmea pereonatus sum uos sumq; imis erilis Velus exilibet, a quo reliqui sie tantum discedunt, ut Et pro Fu, maiorum pro malorum praebeant omnes, inde exilico habeat Vrsinia
nus tum Etrusei pr. m. , inde Mili,o Deeurialus, inciae ilico Lipsiensis Pt Etruseus na. See., iudex illi, Princeps ed. , ros autem omittant Lips. Princ. ci Et r. see. m. Fallunt, qui ubhis diversa tradunt. Laudabo, si cui propius ad librorum fidem accedere emendatori Contigerit ; quae adhuc prolata vidi a Salmasio, Aleialo, Lambino, Itur lo. Acidalio. Gronovio, aliis, vel a metro vel a sententia vel a lingua sutilia sunt omnia. ualiquatit debila laude nolo nothitim fraudare, cuius etsi commenta ipsa prorsus sunt incredibilia, lamen viam illeram iniit, e qua aliquid proficere ipsi potuerimus. Sic enim edidit e eoniectura sua: Etsi hoc parum cecce more maiorum institi, Per meam personam ad eos qui sim indeae cisto. Uuod quam ipsi postea displicuerit, ex eo cognoscitur, quod in recentissima eius editione, quae Stulgartiae prodiit, sic illorum alter versuum non mehercle felicius tonsormalus extat: Primo contatus pss sum quum uiri eloco: quae intelligui qui potuerii. - V. 7. nescio uia sic potius seripserit poeta: Pater ad mercatum meus med hine misu Rhodum. - V. ll. Atque adeonendam ul animum libri, nisi quod animus Lips. Alia alii, e. e. atque ad cortendum huc animum, atque adcortendum ad animum, quod defendi nequit V. 13. amoris facere scripti libri, amantis sacero ed. pr. , facere amatores vulgo. Itidulgendurn idc-lur huius prologi seriptori, quod ad bisyllabum vocabulum transtulit monosγllaborum licentiam , quae in eorrepta vocali legitimoque hac condicione hiatu conspieitur. - V. 15. sic vulgatur : Ouos pol ego credo hnmanas querimonius. Velus: humanis querimonias , reliqui scripti: humanis querimoniis. In quo num quid tu leui reconditius, 1iderint siti. Nolui commemorare . quorum nullus hic uSus; sed tamen quam non sit parcendum eoiiiecturae inhoe prologo, talia arguunt qualia sunt in optimo codice ducere nesι pro decretumst v. 1., miseri inmarras pro miserias narrant v. 13., tacere quid uelis uelintque non velint pro tauιi facere quid velint quid non velint v. I 6.
12쪽
queise Partes sustenturum Prosiletur, quarum alterae ad argumentum labulae, ad suam ipsius condicionem alterae De lineant. Id ipsum ut striclina excuset, Praeter morem Sanesieri ait, quod, cui nunc Solius.Prologi persona Sit agenda. simul et statim ab initi O ιlico, non in I, rima demum scena ipsius labulae pro sua Charini persona non Pro Persona prologi) Parum rorum, quas scire inlcrsit, indicium spectato. ribus faciat. Quo in genere quis non Chremetis Terentiani meminerit, cuius vortia in Prologi principio posita:
Ie cui sit Dostrum mirum . cur Partis Scni Poeta dederit, quae sunt adtit Scentium: Id primum dicam, deinde qMod 1 cni et quia . . . etsi non sunt omni ex Parte Paria, tamen ilum illuc SPeclare. ut ab aliis, non ab actoribus qui Primi in scenam venirent,
soliti fuerint pronuntiari prologi , praeclara Ilonilei disputatione solis Palefactum est. Illam igitur Charini excusationem commodissime ipsa nomina cum latinae lum graecae sabulaurina Cum nominibus Poetarum excipiunt. Tum brevis sit argumenti significatio: quod antequam laboriris exponitur. boni'. volontia audientium imploratur ut ut cum Silentio adsint Consu lo more Petitur. Iam tanquam novo initio sum Plo digressio sit quaedam, quae in damnis ot incommodis amoris describendis non sine loquacitate vorsatur. Prorsus enim a Vero ab rra Prant qui, si Mod Sese non item ut alios facere Charinus dicit, illuc rettulerunt, quod Parum se more maioriam
agere Prosiletiar: nam nec, quod aliis in comoediis seri soli-liam ab amatoribus, seri more maiorum dici potest, nec Prosecto illud excusat adulescens, quod non Nocti vel Diei vel Soli vel Lunae miserias queratur suas . sed tranSilu lanin
13쪽
lum hinc ca9lo salis Opportuno eo deducit orationem, ritPronuntiaio V. 37. mobis mamribo Potitis nunc demum Pli Diris intelligatur, cur tandem relicto maioriam more SMOS AEdmorra sitiam is prologum eloculorum ab initio dixori l. Di gressione aulom illa Omni Pisi non negre careamus, in men ab eodem osse Poeta Prose lana v. 39. docet manifesto: Illuc revorti certumst, ut cor ta eloquur. Vbi inepta est quae vulgatur scriptura cortum ut conata cloquar: neque enim de conatis tulis ullus sermo suerat: alque
abhorrens adeo a linguae legibus Plauti, cuius est in hoc
genere Ocrtum rat dicere, non certum. Loquacitas autem
quaedam cum in alios quoque Prologos cadit, tum no ab altera quidem Parte huiusco Prologi , qua, ut amore Suo sit implicitus Charinus narrat, aliena est. Poterant profecto haec quoque, quae a V. 40. Principio ut ex e hebis aetas caelitrsic enim haec emendanda ')ὶ ad 80. Persequitur, longe brevius dici et fuerat hoc nostro sensu consultius: sed tamen seiuncta a Charini consilio non sunt. Qtii si plenissimam
eariam rerum nolitiam, quibus, ut in Rhodiam mulierem incideret, evenisset, cum Spectatoribus communicandam Phila-
a Vulgatur: Priseipio atque animus ephebis aetate eaesit, Atque animus studio amotus puerili est meus, Amare valida comi e. q. s. et ita est in ed. pr. Vetus eum Vrs. Et ri et Lips.: Priseipio atque animus Iuloebus elate exiit. Sed Decurialus: Principis atque animus etate exiit phoebus. Vi possis oliaui: Princ. vi aetas stae ephebis eiul. Num ineptissima illa atque animus nemo non videi in prior mex ultero versu irrepsisse. Fallitur de usque particula eum aliis lIMidius TinMil. i. p. 473.
Partem veri alius aliam perspexerunt Mureius V. L. XVIII, 9. . Acidalius Div. p. 321. et Dousa F. Ineptii ui solet in hoc genere Meursius eur. Plaut. p. 170.
14쪽
Lal illud quoque non potui linia an comm morare, qua lanilona parassa qriove consilio relicta patria Rhodum ipse vonisset. Diano ciam ita sint, nihil Osso caussae intelligilui'. 'i cur non ei dona Doclao dia a versiculi illi. utillius fabularum nomina I,rodiantia P. nc Poli liaris Prologus iri Dantur. Atqui huin si iam vos Platilina arte factos apparet: ut non possint in eius arsis soci talem non illi'quoque versus v nivo. Nec duobus Drast sectilis novos Plautinis satirilis Drologos accessisso credi-Lilo est 'Ergo i Olloiada sano anno in ccii genitivo ost ODssensio. Quod quidem minime voluit praestare non lotus in
Eadem latine Mercator Maclici dnihil sibi aliud voluit, nisi ut pro ira, quam non POssol non
si ii iaci et codicum scripturam 'o qua quid Pssiceret ipse non hali vol: id ques vel ex torna specie littorariam signi sicci ii.CNam ipsum illud nanctisti insVoloro libro Camorarii Iogitur:'in I ocia Plato Ictiniano, Et Prisco nostro mattici. item itio in Lil Sionsi ot id gonus coloris: inartici in princ si odition : Di insima WDOlao merit oporteat, in quo masii scriptum repperii Mui Plias Var. Lo t. XI III. 9. Nunti si id igitur nunc dubita bis, quin pristina socios sic voxalissimo vorsui instauretur:
IIolossicum enim vocabulum post'caesuram collocatum V reor no Plia Pa habent Oi certiora exempla, quam in qUOd Slalia vir II ei in anniana seu Pilato liceat: praesertim si Proprio illud nomine*conlin alia P.
15쪽
Non mediocriter confirmato animo huc Progressus eram meditando, cum fiducia omni deiici visus sum alius fati icio Prologo, qui ipsum Marcus Praenomen apertissimo leviaretur. Asinariae enim haec quisquis fuit Praelatus est V. s. Sqq.
Nunc quod me dixi velle vobis dicere,
Dicam. huice nomen Graece Onagost fabulae. Demophilus scri sit: Marcus vortit barbarer Asinariam volt esse, si Aer vos licet. Accedebat non magis sere ambiguum Gellii testimonium I, 24., quo ille capite trium Poetarum illustrium vigrammata, Cn. Naevii, M. Plauti, M. Pacu ii, quae imi fecerunt et Incidenda suo VPulcro reliquerunt, memoriae prodidit. Ilis quid landem fieret 8 - Non potuit mehercle quicquam magis e ro esse, quam quod primum inspecta Lionis annotalione M. illud Plauti nomini praemissum abesse avoloribus Gellii editionibus, lom item abesse a Vindobonensi codice comperi. De reliquis, quorum SuPra menti nem feci, Codicibus etsi vehementer doleo e Drossolii copiis nihil a me excerptum: nempe quod quem id risum habere DOSSel, minime tum suspicabar: lamen quin cum Vindoti Densi eis conveniat, eo nianc minus dubito, quo exploratios habeo per lotas Noctes suas nusquam Gelli iam praenomine poetam Sarsinalem appellasse, ne in aliorum quid m ΡPa nominum Propinquitate summa. Sic, ut exemplis utar Plib. XVII. capite 2 s. exir. L. Lisium, Q. Ennium, M. Varronem. . Meolum, M. Catonem et Plautum consociavit, i. XIX. c. S. M. Ciceronem, C. Cactsarem, Plautum, Q. Ennium.
16쪽
M. Varronem: rat millam alia.wErgo ad prologum Asinariae redacta res erat. Ibine igitur librorum consensu marcuS logitur triInrano ne uno quidem illud proditum est, nisi quod erecenti correctura in Etruscum nostrum irrepsit Pro eo quod antea erat macraιS: in eaque ipsa forma consentiunt tres Pa. Ialini apud Pareum. Vindobonensis Sambuci, Lipsiensis cum cognatis ut optimo Mediceo, Princeps oditio; M. Accius, quod a Grulero inventum Dareus recopii, assertur e Langianis; mmclιS aulem est in uno Palatino Parci, quo propius etiam ad ipsam veritatem Volus Camerarii accedit, in quo maccus extat. II is autem librorum,vestigiis alione duci videbim civnisi ad hanc seri Pluram:
Nondum permensi eramus testimoniorum multitudinem: reStabat enim Varronis auctoritas eaque adeo gemina. Libro
enim VIII. de l. lal. 3. 36. MuelI. p. 439. Speng. haec ille docuit: omnia fore.nostra nomina, virilia et muliebria mullι- tudinis. quom recto casu fiunt, dissimilia, curn dandi, eadem: dissimilia, ut mares Terentisi, feminae Terentiae; eadem in dandi, viris Terentisis et mulieribus Terentiris. Dissimile
Plautus et Plautius, et communia huius. Plauti et Marci Plauti. Ita enim extrema Spongelius suo loco edidit, in ea autem dis 'ulatione, quam de goni livorum in ii ter minutione Perlexuit, secundum Priores editores sic protulit Ρ. 9: Dissimile Plautus et Plautius, et commune ut huiuS, Plauti: et Marci, Plauti. Priorum neutrum potest intelligi. Itaque Muellerus a se videlicet emenda iam scripturam hanc
17쪽
commendavit: Dissimile Plautus et Plautius, et commune Luci Plauti et Marci Plauti: qua quidem adeo Consistas rei ut in continuitatem verborum recipere non dubitaret. L. Plauitum dici rhetorem illum cognomine Gallum putabat, de quo Vel chorius ogit Poct. lat. rel. Ρ. 218. Λtqui hic ipse, num illi, quidem unquam Plautius esset Pro Plotio vocatus, du- Lilaverat: et videtur sano Plotius rhetor etiam apud Nonium
D. 79. 29. dici. Praetorea a talem, quid landem est cur inuram malica carissa Varro credatur exempla o rerum vol litili Pariam historia petisset Cur non acquievisse in simplicissima Plautius nominis commemoratione ut notissimi omnibus et
mullis Plautiae gentis exemΡlis clarit Quam porro ille ipse
Lucius obscurus scriptor. Praesertim cum Plauto Coria Para
risi Et lamen ei ut Plauti nomen adeo postpositum sili simplicior Praeterea Di brevio P sorma trisyllabo nominit et contrario atque Paullo ante ordinet Credat qui poterit .aNon intercedam, si quis de poeta polius Plautio illo. cuius sabulas pro Plautinis habitas alibi Prodidit, hic quoquo Varro. num cogitasse sibi persuaserit : Poluit id certe percommodo: ad verba ipsa nihil hoc Perlinei, quae lacili negotio si comaculamus: Dissimiliti Plautias ot Plautius, ct communc huius Plauti: ut et Marci Proficiscendum Pnini ab Opii- movum vestigiis librorum, in quibus, si recto Spengelii notas
interpretamur. cxlat fi Commune ut huius Platili et Miu cira quibus nihil recessimus praeser unius ut vociatae transpo filionem. huius pronomen, noc a Miles loro intellectum nec titvidetur a Spengelio via On aliam vina' habet, nisi ut articuli loco positum desiniendo genitivo inserviat. Marci dicitur ilem ut Plauti commune cSSe, cum sint dissimilia Marcus et Miam
18쪽
citis. Et iste quidem hic Pronominis usus, ad Omnes Omnino casus ira nStalus, Cum frequens est grammaticis, tum a Varrone minime alitiorret. Sic illo lib. IX. f. 88. II.: nam deciens cum dicatur hoc deciens, ut'mille hoc mille. ut sit utrumque Sine casibus vocis, dicemus ut hoc mille, huius mille, sic hoc deciens, huius deciens; neque eo minus hialtero, quod est mille, Pra Ponemus hi mille. hortim mille. Addo IX, 112. X, 24. 44. 62. 83. CL VOssium do anni. I, . ex tr. Nec magis apud Varronem et pro etiam dictum ostendit: quod e identidem annotali Ono sua Muellerus monuit
ut VIII 26. Vide VII 52..VI 55: ab eodem folli. sed et in
sum et fallacia. Colerum nihil vilii de Varronis vorbis disputans Suerilsiocus P. 26. suspicatus Psl.
Longe obscuriornatiora est Varronis memoria lib. II. 104. M. P. 381. Sp., quam qui volet Ponit usu expedire atque cum Pulvisculo ut aiunt exhalari re Hlguri a iamine, a leat oportet nec Para oriam vorsuum disputatione Imrsiangulia P. Nos quid cmset opinabimur magis quam assirmabimus modo ne argu lavi et hariolari iudicemur) et arctioribus sinibus quod iam conscribendum videmus Caput d ρ ατεκυν ContinebimUS. Itaque quod l. r. edebaturvante,Muelloriam M. DS in
Casina a si inguillia: Uuid fringulis 'quid istucretiam cuPido
Petis . id. si ultra non Progrediamur, nec Per Se quicquam Offensioni silia Letinec iis quae de Plauti Ρuotae nominibus adhuc disputavimus ullo pacto repugnat. Ecquid Pnim audaculi, in lanam vocem litteris coniunctis Maccius reponere' Λlquenaut hoc iIrium aut Marius, Matius, Mactius libri
19쪽
- 20 tenent, non bina nomina. Quid 3 quod ne ferri quidem apud Varronem istum anteflandi Plauti modom posse Suria vidimus. At, in traii, convenientitisne in Varronis consuetudinem illud ost. ut Maccius pro Plauto appellesuri Non est
vero: atque ob id ipsum occultior qnaedam ratio verborum Varronianorum taloat oportet. Lalnisse ante suam scilicet mendationem recentissimus editor pulabat: quae ut qualis tandem sit perspiciatur, Paullo auitas loci huius universi rationes repetendae sunt. Dixerat Varro multa ab animalium vocibus tralata esse in homines, Partim quae essent verta, Partim obscura. Itaque exorsus a PerSPicuis transierat ad minus ventia horumque ultimum Exemplum hoc posuerat:
iusdem nil ab Medo, clamor et ad caelum υO Demdus Per aethera υ agit I. Iam si e libri Wrgunt: iueta frendice funde et frutinni suaviter maccius in casIna afran.
quilla e. q. s. cupis3 iura auoluerat. . . . E quibus haec esse.
eii Muellerus: Sueli a frendicet e frunde jrιt In nr sum vitem Mati . . . in Casina a finguilla e. q. S. cupis.
nus praeiverat Spengelicis ''ὶ, quod a volucri Proposuerat. Non potuit Moollertis nostra sententia infelicius. Nam primum nullus unquam Suetius poeta fuit. Quem ille post Bollatum Poet. sccn. fragm. II. p. 34. aliosque o Charisii ve his arcessivit Ρ. 80. exempli Pulschiani: Gulam, ut Iulius Modratus ait, Per u scribemus, non Per X, quae Graecis
a Sic enim una inserta et vocula hexametrum versum restituo; nugatur, ut dicam quod res est, Muellarus, licentius evagatur Scaliger. Pormire idem mariter vocem a prioribus diremptam si e iunxit cum proximis: Sua e ter M. Acci in in Casina : quod quidem a sensu usuque varronis longissime disiat.
20쪽
vocabulis necessaria est et Sa Pe in v transit, ut Succius ait in Midor inter se degularunt omnia: Parum Sane considerate: quis enim de ignotissimo Poeta fidem ei testimonio
habeat, quo simul Midias fabula prodeati Ac longe aliud quiddam in ipso codice Charisii comparuit: Vt Infuemur ait
in varo. IIaec autem vestigia Veleris Scripturae, sic quidem com Prehensa cum Prioribus tranfitiati uenit rastinniam,
haud scio an in hanc partem: transitullisinit usur atinuam non incommodo interpreter, h. e. ut Titinius ustir Aiat in Varo'). Ex ea dona fabula quae Nonius p. 157, 30. Ser avit: GequcimSi me habere, quω meo Sum tu PGUPcrem - sice enim haec scribenda, parum probabiliter a dicit hirchio de sab. t g. P. 137. disposita , ea ad liclinandi lia xuriam itidem Ut illa spectant, quae sunt apud Charisium inter se degularunt,omnia. Omnis igitur tanquam o manibus ela Psa est Suecti alicuius memoria. Λ quo quidem non dive Um DSSE Sutrium comicum, cuius apud Fulgentium mentio, Ultra ProgreMus coniectando Muellerus Suspicabatur: non magis hoc quam illud circumspecto. Bis quidem Sol rios Commemoratur, semel in Fulgentii ExPOS. Serm. ant. P. 566, 7.: Sum-
Νo quis usurpat illud alienum a Charisio putet, uior eiusdem grammatici hoc exemplo p. 178. P.: Donicum pro donee. Ita iacira in quinis usurpatrIbi manens aed/to. ddnicum eidebis Me carpento ne Idntem domum venisse parenti R. Sie enini integritali suae restituo quae in eodico sunt ita Lirisu inquit usurpat ibi manense. q. s. domum venisse. Errore quintus csi pro solo Vlixeae libro dictus a grammatico. parentia addidi e Graecis v. 296: εἰσόκεν .... ἱκωμεθα δωματα n α τ ρ ὀ ς. Quanquam ametrica ratione non ignoro habere etiam hune exitum versus Saturnii qui dessendatur: d