Anthologia veterum latinorum epigrammatum editionem Burmannianam digessit et auxit Henricus Meyerus

481쪽

Solus hic inflexit sensus. Dum plurima volvit, . In partesque rapit Varias, famulumne parentis Audeat assari, quae prima mordia Sumat. 75 Incipit essari mediaque in voce resistit. Versanti potior Vix haec sententia sedit. Custodem ad sese per noctem plurima Volvens Intra tecta vocat, landitque has ore querelas: Quis novus hic nostris successit sedibus hospes Τ80 Ire iterum in lacrimas misera et tam dira cupido ΤEn quid ago, aut quam nam spondet fortuna salutem Per tot ducta viros 3 qui nunc certamine tanto Umbrarum hic locus est, quo me decet usque teneri. Respice ad haec, miserere animi non digna serentis

85 ora manusque ambas desunctaque corpora Vita Et lanus Iacerum, caput et sine nomine Corpus

Argumentum ingens, Cureusque Totasque Volucres.

Falle dolo, dolus au Virtus quis in hoste requirat Accipe daque sidem. Media tuler talia verbam Luctantem amplexu molli fovet, hoc decus illi

Venturum excidio, Vana spe lusit amantem. Tandem pauca refert; tuu3, o Tegina, quid optes, Explorare labor, Vineant, quos Vincere maVis. Testor utrumque caput, mihi iussa capessere ses cst.

95 Unum pro multis dabitur caput, atque ita satur.

Ergo iussa parat spe multum captus inani, Scilicet id magnum sperans fore munus Bmanti. Artificis scelus et lacili ventura Videbant, Unius in miseri exitium volui a Sub AXem. 100 Oceanum interea surgens Aurora relinquit, Iam sole infuso magnae sub moenibus urbis. Graecus erat fama multis memoratus in oris

Nec visu facilis nec dictu assabilis ulli. Undique visendi studio lurbante tumultu 105 Conveniunt, quibus aut odium crudele lyrauui,

Aut metus acer erat puerique parentibus orbi Et trepidae matres et lamentabile regnum Flent morali mussantque paues, hic cara Sororum Pectora moerentum, quibus est fortuna Peracta.

482쪽

110 Hos inter motus stat ductis sortibus urna. Tunc loca sorte legunt. ΕΣtemplo arrectus uterque, Stat sonipes ac Dena ferox spumantia mandit. Nec mora, continuo vasto certamine tendunt Custodes lecti atque arrectis auribus adstant 115 orantes Veniam, certatur limine in ipso. Atque ea diversa ponitus dum Parte geruntur, Discessere omnes medii, Signoque repente, Qua data porta, ruunt. sic densis ictibus heros Stridoro ingenti atque oculis vigilantibus exit, 120 Incumbens humero, sonitu qualit ungula campum. Dant animos plagae pronique in Verbera pendent Pro se quisque Viri, tunc caeco pulvere Campus Conditur in tenebras, qua proXima meta Viarum, Et longum superant sexu caecique furore. 125 Inter illis sedent vesano satiguine Certant, Regina e speculis miro properabat amore, omnia tuta timens, quamquam sors omnia Versat, Audit equos, audit strepitus, timet omnia secum, Praescia Venturi, sed spes incerta suturis. 130 Et proni dant lora, volat vi servidus rati, Liquitur in medioque ardentem deserit ictu, Carpit enim Vires et, haec ut cera liquescit, Excoquitur Vitium, tum nilitur acer et instat. Vertitur interea et scelus expendisse merentem 135 Matres atque viri Vocesque ad sidera iaciant. Dum trahitur curruque haeret resupinus inani Radit iter laevum interior, subitoque priorem Praeterit et super haec inimico pectore satur et Istic nunc metuende iace, vetitosque hymenaeos 140 Sume, pater, frustraque animis elate superbis. En, qui nostra sibi tot iam labentibus annis Servabat senior', nostrasne evadere demens Sperasti te posse manus Circensibus actis ΤΗic tibi mortis crant metae, submitto furorem, 145 Qui iuvenum tibi semper erat, speraVimus iSta, Et tandem laeti sociorum ulciscimur umbras. Dixit et e curru saltum dedit, ocius Omnes

483쪽

Excipiunt plausu, coelum tonat omne tumultu, Ipse etiam eximiae laudis cum Virgine victor 150 Ibat ovans humeroque Ρelops insignis eburno. Tunc vero exarsit iuveni dolor ossibus ingens, Olli sensit enim simulata mente Ioculam Nec latuere doli, caput horum et Causa malorum, Tunc quassans caput haec effundit pectore dictat 155 Me, adsum qui seci, merui nec deprecor, inquit, Spargite me in fluctus. Eni haec promissa fides est. Ι nunc, ingratis osser te, invise, periclis: His etiam instruxi manibus decepius Amore. Ν quam tuta fides, Varium et mutabile semper

160 Femina, sic satus liquidas proiecit in undas

Aeternam moriens famam, quae mmima Semper Dicitur, aeternumque tenet per secula nomen.

1608.

Fragmentum. Ipse manu patiens inmensa Volumina Versat, Adtollitque globos, sonuerunt omnia Plausu. Tunc Cererem corruptam undis emittit ab alio, Septem ingens giros, septena volumina traxit 5 Lubrica convolvens et torrida semper ab igni. At rubicunda Ceres oleo perfusa nitescit. Scintillae absistunt: opere omnis semita semet, Fervet opus redoletque, VOIat vapor ater ad auras. Instant ardentes Verubusque trementia figunt, 10 Conclamant rapiuntque socis onerantque canistris,

Undique conveniunt pueri innuptaeque puellae.

Alcesta.

Egregium forma iuvenem pactosque hymenaeos Incipiam et prima repetens ab origino Pergam, Si qua sides, animum si veris inplet Apollo.

T. II.

484쪽

Iam gravior Pelias Inultis memoratus in Oris 5 Rex erat et tantas servabat silia sedes. Illam omnis tectis primaevo flore iuventus Ardebat, sed res animos incognita turbat. Iura dabat legesque viris, sub rupe leonem Aut spumaulis apri cursum qui laedero certo 10 Et premere, et laXas sciret dare iussus habenas. Iairique aderat Phoebo ante alios dilectus amore.

Ipse inter primos caput obiectare periclis obtulerat fidens animi Dolusque iuventa: Ergo iugo parat mullis comitantibus armis 15 Ιtur in antiquam silvam, stabula alta ferarum, Atque hic exsultans animi patiensque pericli

optat aprum aut fulvum descendere monte leonem. Tunc breviter super adspectans Sio VOCe precatur et

Sancte deum, summi custos Soractis Apollo, 20 Quem primi colimus, tua si mihi certa Voluntas, Ibo animis contra nec me labor iste gravabit, Nec mora nec requies oranti et multa precanti. Aelliore se mittit auditque Vocatus Apollo Et iuveni ante oculos his se cum vocibus offert: 25 Incipe si quid habes, si tantum pectore robur Concipis et si adeo dotalis regia cordi est, Mecum erit iste labor, mille hanc de pectore curam.

Per silvam tum saevus aper Cum murmure montis, Tum demum movet arma Ico Vasioque sub antro

30 Asper, acorba tueus vasta se mole serebat Excutiens cervice toros, ea frena larenti Concutit et stimulos sub pectore vertit Apollo. Dat iuveni et tenues sugil, ccu sumus, in Bura3. Ille autem inpavidus et munere Victor amici 35 Emicat in currum et manibus molitur habenas. Ut Ventum ad sedes, reddi sibi poscit honorem, Adiungi generum miro properabat amore. Tum sic moriales reserebat pectore VOCES: Non haec humanis opibus nequc arto magistra 40 Accipio agnoscoque libens, tibi ducitur inor, omnes ut tecutri Inerilis Pro talibus annos

485쪽

Exigat et possit parvos educere natos. Haec ubi dicta dedit, solio se tollit ab alto

Iam senior mediisque parant convivia tectis. 45 Interea magnum sol circumvolvitur Bnnum, Parcarumque dies et vis inimica propinquat Egregium forma iuvenem iam morte sub aegra, Iamque dies insanda aderat et tempora Parcae Debita conplerant, crudeli morte sodalis.

50 Ut primum saxi potuit crinitus Apollo,

Multa gemens casuque animum concussus amici Ipsius ante oculos sic satis ora resolvit: Disce tuum, ne me incuses, Volventibus annis

Advenisse diem, nam lux inimica propinquat.15 Haec ubi deflevit, coeli cui sidera Parent, Tunc sic pauca refert satis adductus iniquis: Phoebe, tot incassum lasos patiere labores: Nil nostri miserere, mori me denique cogiS. Eripe me his, invicte, malis, miserere tuorum, 60 Si qua sata sinant et eris mihi magnus Apollo. Talibus oranti sic ore effatus amico est: Desine fata deum secti sperare precando, Sed cape dicta memor, duri solatia casus et obiectare animam quemquam aut opponere morti 65 Fas et iura sinunte prohibent nam cetera Parcae. Audiat haec genitor, patet atri ianua Ditis, Hactenus indulsisse vacat. Sic satus Apollo MOI tales visus medio sermone reliquit. Tunc vero ancipiti mentem sormidine pressus

70 obstipuit, cui sata parent, quem poscat Apollo

Ire ad conspectum cari genitoris et ora Cogitur, et supplex animum tentare Precando, Multaque praeterea longaevo dicta parenti Cum fletu precibusque tulit, ne Vertere Secum 75 Cuncta pater fatoque urgenti incumbere Velit. Ecce iterum stimulat, sed nullis ille moVetur Fletibus aut voces ullas tractabilis audit. Tunc genitor natum dictis affatur amicis: Non, ut rere, meas effugit nuntius aures,

486쪽

80 Infelix causas nequidquam nectis inane HOC Uno responso animum delusit Apollo, Stat sua cuique dies, lacrimae volvuntur inanes. Utere sorte tua, patet atri ianua Ditis. Talia perstabat memorans fiXusque maucbat.

85 Egregia interea coDiux in limine primo

Agnovit longe gemitus, praesaga mali mens, Tunc sic pauca refert, quid o pulcherrime coniux lFare, age, quid Venias, quae causa indigna serenos Foedavit vultus 3 quae te fortuna saligatiae Quaecumque est fortuna, mea est, sic talia satur, Demisit lacrimas, factoque hic sine quievit. Ille autem gemitus imo de pectore ducens Talia voco reserti quid me alta silentia cogis Rumpere 3 et obductum verbis vulgare dolorem 95 Eloquar an sileaint luctum ne quaere tuorum, Vixi et quem dederat cursum fortuna, Peregi. Iamque dies, nisi salior, adest, crinitus Apollo Uos mihi praedixit luctus, pro nomine tanto

obiectare animam, seu certae occumbere morti.

100 At regina gravi iam dudum saucia cura, Tristior et lacrimis et pallida morte sutura Deficit ingenti luctu, miserabile visui

Atque illum tales iactantem peCtore CuTAS, Talibus effata est dictis, seque obtulit ultio 105 Decrevitque mori, breve et iureparabile tempus omnibus est vitae neque habet fortuna regreSSus. Sed moriamur, ait, nihil est, quod dicta retractent Concordes stabili salorum numine Parcae. Si fratrem Pollux altorna morte redemit, 110 Est hic, est animus lucis contemtor, et istum Qui vita bene credat emi, nova condere sata Nec mortem horremus, sub terras ibit imago, Si te sata vocant, in me mora non eTit ulla. Ergo aderat promissa dies lacrimansque gemenSquot i5 Debita conplorat pesti devota suturae, Testatur moritura dcos stralisque relictis Incubuitque toro dixitque vovissima Verba:

487쪽

O dulcis coniux, dum sata deusque sinebant, Fortunati ambo, scirent si ignoscere Manes, 120 Te propter alia ex aliis in fata VOCamu His lacrimis vitam damus et miserescimus ulli O, Quod te per superos et conscia numina Veri, Per coma ia nostra, per inceptos hymenaeos Adiuro et repetens iterumquo iterumque monebo, 125 o dulcis coniux, castum servare cubile Sis memor, sextremum hoc munus morientis habeto, Si bene quid de te merui) lectumque iugalem, Natis parce tuis. Sic, sic iuvat ire sub umbras Hanc sino me spem ferro tui, audentior ibo, 130 Iussa mori seror ingenti circumdata nocte, Haec sunt, quae nostra liceat te Voce moneri, Ι decus i nostrum, melioribus utere salis. Haec essala silet, pallor simul occupat Nam quia nec fato, ingeminat iam frigida cymba, 135 Sed misera ante diem, matrum do more locuta Mulla patri mandala dabat, solatia luctus. Interea dulces pendent circum oscula nati, Illa manu nioriens humeros dextramque tenebat Amborum et vultum s lacrimis ingressus obortis ' 40 o dolor atque decus magnum, sanctissima Contuta, Tu lacrimis evicta meis , per sidera iuro, Per superos, haerent infixi pectore Vultus, Verbaque, per coeli iucundum lumen et auras, Dum memor ipse mei, dum spiritus hos Tegit artus145 oblitus satorum manet alla mente TDPOStum Quisquis honos tumuli, quidquid solameu humandi est, SerVati iacimus, semper celebrabere donis; Et cum frigida mors anima seduXerit artus,

Ipse tibi ad tua templa seram sollemnia dona, 150 Cui tantum de te licuit, neque cuim ipsa serctur Fama levis, tantivo abolebit gratia lacti. Funeris heu tibi causa sui; quas dicere grates 'QuasVe resorro parem sati sortisque suturaei Aeternam moriens famam tam coria tulisti, 155 Contra ego vivendo vici mea fata SuΡer5tea

488쪽

Moiete tua vivens. Media inter talia verba Non lacrimis hoc tempus eget, Cyllenia Proles,

Acceleremus ait: nos sendo ducimus horas. Regina ut tectis venientem conspicit hostem, 160 Agnoscit lacrimans sua nunc Promissa Te Sci. Tempus ait Deus ecce deust cui talia santi Dilapsus calor atque in Ventos Vita recessit.

1610.

Epiatola Didonia ad Aene-. Praefatio.

Sic tua semper ames, quisquis pia Vola requiris, Nostra libenter habet quid carminis otia ludant, Cerne bonus, mentisque sidem probus in te iudex. Dulce sonat, quod cantat amor: cui grata Voluptas 5 Esse potest, modicum dignetur amore poetam. Dido Aeneae. Debuit ingrato nullam dictare salutem Laesus amor, sed nulla iuvant convicia sentem; Si modo flere vacet: nam me magis inproba mortis Fata Vocant. Troiane nocens, haec dona remittis 10 Quamvis saepe gravi conponam carmine fletus, Plus habet ipse dolor, nec conplent Verba dolorem, Quem sensus pallentis habet, Vel regna requiro, Quae malo victa dedi miseris circumdata satis.

Pendet amore domus, castus dolor auget amorem. 15 Dum studet iratas animus celerare . querelaS,

Continuit dolor ipse manum nec plura loquentem Passus Bmor, meritisque vias et verba ligavit. Ah quoties revocata manus, dubiumque pependit,'

Quid factura fuit trepidanti pollice. DeXtram. 20 Torpor et ira ligat, dum dura vocabula format,

Et minus explicitam condemnat litera vocem. Torsit iter male tractus apex, dubiaque remissus' Mente pudor, dum Vexba notat, dum nomina mandat.

489쪽

Flamma nocens, irata, xidens, penitusque cucurrit Sopitus per membra calor, duroquo medullas

Igne vorat. Νullus consessum Culpot amantEm. Connubium tunc crimen erat, male credula Votis

Cuncta dedi: nec mira sides sub lege mariti,

Cuius et ipsa sui: numquam nec conscia reddent Vola fidem, si talis erit non digna marito. Hanc reddis, Troiane, vicem Τ meus ista meretur Assectus 3 non ille morus, non conscia Iecli Sacramenta tenent totum pro crimine pordi,

Quidquid amoro dedi. Fatis licet, inprobo, tendas Aemula regna meis, nihil est quod, perside, iactes

Fraude perit, non sorte fides, sed regua petebas

Debita, nec rerum poloras conVin re SOTtem.

Si datur ire, placet. Nam quo fugis unde recursus Vota nocentis habes. Nihil est, quod dura querella Verba fidemque voco; quisquis mea Vulnera destet,

Invidiam socisse negonte trahit omnia Cctsus. Dum Sortem natura rapit, sua taedia solus Fallere nescit amor. Reparatum Cynthia format Lucis honore iubar, curvatis Coruubus arsi Cum de Patre rubet; cessurus lege Sorori Consumit sua iuva dies. Sic continet Oabem, Dum recipit natura vicem. Sua taedia solus Fallere nescit amor. Μersum pallentibus umbris Circumdat nox atra diem fruiturque tenebris Lege poli, peraguntque micantia sidera Cui Sim. Navifragi tacet unda sali, nec murmurcti Bu,lCΓ, Νec sexum quatit aura nemus. Sua taedia soluSFallere nescit amor. Ramis male garrula Pendens Iam Philomela tacet, damno male Victa pudoris zAmpleXuque fovens querulos sub culmine nidos Peusat amore nefas, Iniserasque alitura querelas Nocte premit, quod luce dolet. Sua taedia solus Fallere nescit amor. Nunc iam bene iunctus amantem Ardor alit, thalamique sidem sua pignora conplent. Coniux laeta Viro, felix uxore maritus. Vota recenset amor secretaque dulcia, SomnuS

490쪽

6570

7580859095

Concordat eum nocte torum. Sua taedia solus Fallere nescit amor. Foecundo Semiue rerum Mutat terra vices, autumni temporis auras Laeta Vocat, spisso revirescit gramine campus,

Et vitreas ligat herba comas, nec fallit aristas Proventum meliore die. Sua taedia solus Fallere nescit amor. Fessus iuga solvit arator, Et noctem per Vota capit, reparare labores ΝοVit grata quies, nec cessat reddere vires Infusus Per membra sopor, noctisque ministram Ruricolis dat semper opem. Sua taedia solus Fallere nescit amor. Reparant sua littora ponti Sueeessus post damna suos, perituraque ludunt Incrementa maris dubii, regit aequora fluctus Lite sua, Vicibusque suis, quod deperit, auget. Ossiciis natura Vacat. Sua taedia Solus P allere nescit amor. Geminatis roscida Visu Rident prata rosis, et floribus arva tumeScunt. Piclus ager sub soro lalet, dat fronte coronas Lascivis natura rosis. Sua taedia solus P allere nescit amor. Nec grata silentia noelis, Nec somni pia dona placent, nec munera lucis Carpit et inducias fugientis non capit anni, Sed sua Victus amor tantummodo vulnera Pascit

Inter mille dolos tolidenaque piacula Baudis. Νola queror: Vellem placidis peritura querelis Flere domo, vellem tacitos profundere fletus. Sed negat ipse dolor, quod iam pudor ante Negavit.

Scribere iussit amor: miseram me, cuius . honeStam

Fecit culpa fidem; poteram dispergere Ponto

Membra manusque tuas, miseramque tumentibus undis

Praecipitare diem, poteram cresconiis Iuli

Rumpere sata manu, parvumque resolvere Corpus

Morte gravi, mersumque in Viscera figore serrum, Vol dare membra seris, sed nostro pectore Pulbum Crescit amore nefas, et honesta pericula PasSus Corda ligavit amor. Quis tantum in hospite vellet Hoc audere nos 3 quis Vola nocentis haberet