장음표시 사용
21쪽
quibusve stigmata inscrtinta. Pro duriori verbo usta. Ulpianus, habet scriPta. Epitonae GHi haec amplificat : rn quorum facie vel corpore quae eunque inaeicia aut igne aut ferro ivressa sunt, et ita ivressa sunt, ut Ueleri non possint. unde hae ooratoria dictio λ Suetonius in Caesare e. 73. stigmata usurpat sensu figurato de notis , quibus laeditur alicujus fama et existimatio. Deve guttus ob noxam guraestio tormen is habita. Ulpianus Proster noaam torti. vox tormentis hic additur, ut iDtelligatur violenta et dira quaestio , quae non de liberis hominibus, sed de solis servis haberi potuit, quos licuit torquere. In ea noxa fuisse conpicti sunt. Supple quique ex insequentibUs. In ea noxa fuisse. Ut mox t in - ωγuuaetae fuisse. Significat autem : in damni illati auctoribus fuisse. Sic recte , quamquam conjeceramus aliquando i es in ea D quaestionc J noxiam fecisse conpicti
sunt. HOC autem necesse est, ut poena sit essicax :quare Ulpianus addit: nocentesque inpensi; et recte Paulus, Sent. Rom. IV. 12. 3. : tormentis uuae Praesitaem subjectus et in nulla cul a confessus aes justam libertatem per ei potest, id autem est, manumissione ad civitatem. Gajus et Ulpianus non observaverunt discrimen vocabulorum Noaia et noxa quale indicat Ruhnkenius in Scholis ad Terentii Eunuch. V. 2. I 3. et J. Caesar etiam in Bello Gall. VI. I 6. qui in furto
aut aliqua noxa sint com rehensi.
Ipse autem Gajus in L. 238. q. 3. D. de V. S.
22쪽
noxiae ameliatione omne Eelictum continetur; idque rectius, nam noxa est culpae poena. quique. Pendet a superiori: eavetur is qui; quare h. l. videtur legendum : quise. Est nova legis particula a superioxibus sejungenda. Ut ferro aut cum bestiis pugnarent traditi. Tradere verbum solenne hac in re, cons. Ulp. Fragm. I. q. 11. et in L. II. D. ad leg. CorneI. de sicar. Traduntur autem lanistae, ut est in exem
Secundum obligationem ita contractam, ut emtiovenditio sit ratione servorum in Iudis occisorum; locatio vero conductio ratione integrorum; hos autem deinde solenniter manumissos Lex AElia Sentia detrudit in numerum dediticiorum. Me taesum. Hic malim inque, quia est loci interpretatio quaedam, Traditio ipsa servi in manus lanistae, sive servus in ludum gladiatorium descenderit, sive in custodia suerit reservatus, essicit, ut infamis iste homo numquam ad civitatem Romanam Pervenire possit. Et postea pes ab eoaeem domino manumissi. Theophilus non inepte additi et postea reconcilia tus Eomino man mutitur; quibus verbis non tam traditos significat , quam poenae nomine Vinctos
Sive perpetuo sive ad tempus, vid. L. 8. q. I 3. D. de Poen. L. I. Cod. qui non poss. ad lib. I. 12. et etiam stigmatias, ut est apud Petronium Satir. IM. aut ergastula inscri la, ut istud impunctorum genus vocat Iuvenalis Satir. XIV. 24. Remanserunt igitur hi in potestate domini, in qua non remanent
23쪽
damnati in ludnm venatorium. L. 8. l. I2. D. de Poen. Ulpian. in Coll. Legg. Mos. XI. I. M alio, eui dominus istos aut vendiderat aut dono dederat. q. 14. Dediticia ooeantur autem ale. Conjunctio autem satis probat verba M peregrinis dediticiis tuto besse
BMuleii. Cum GHo convenit Livius Hist. VII. 31. Jes. Caesar de Bello Gall. I. 27. vet. Gl. apud
Brisson. in vo c. Theophilus vero revocat vim vocis ad eos populos, qui cum tributarii essent sυποτελεοῦς desciverunt et deinde victi so suaque tradiderunt in potestatem populi Romani s at verba GHit armas xusce tis pugnoemne magis referri videntur ad eos, qui rebellarunt ad arma confugientes, deindct victi
omni iure caruerunt, quam ad populos liberos, qui Bello indicto et infeliciter gesto se in ditionem Populi Romani tradiderunt. An his opponuntur in XII Ta . Fortes ae Sa-
Nutes Narrat Livius X. 3. Bruttios ignominiae causa jussos esse Magistratibus in Provincias euntibus parere et praeministrare servorum vicem. Hujusmodi Igitur aliaque onera etiam Dediticiis imposita suisse erediderim. De Dediticiis in exercitu Romano contra Barba
ros militantibus lex est in L. II. Od. Theod. da Tiron. I. II. add. Brisson. de Form. IV. 39. Vehementer sallitur Isidorus orig. IX. 4. in explicatione vocis. An inditicius est frequentativum adjectivi d Grua, quod solenne in noxae deditis servia per du-
24쪽
plieation m accommodaverint in populos tamquam ipsos noxae se dedentes Populo Romano quon m. Hic tempus remotissimum significat et idem est atque olim. In l. 63 vero significat tempus non diu praeteritum. Hujus tur itudinis servos. Vox servus in omni hae q. II. lege servas continet, cons. q. 67. quamquam ex causis a GHo in s. 13. significatis una tantum cadere Potuit in mulieres sorvas, nimirum consessio criminis
Etsi pleno jure dominorum fuerint. Hoc est et jure Quiritium et in bonis, ut explicat Theophilus. add. g. 35. et disp. For. q. s. Gajus HI. M. Opponit plenum jus et in bonis.
quocunque modo. Etsi solenni forma vindictae aut testamento manumissus, carebit spe civitatis. Cujuscunque aetatis. Hoc est, etsi triginta ann
rum major; Ulpianus non addit. Fumquam. At Ulpianus G. I. 14. unam tamen ponit exceptionem, quam laudabimus ad g. 2I. Fugitae haec exceptio GHum p an dissensere Gaius et Ulpianus 7 certe Sueton. Vit. Aug. E. U. sententia. savcre videtur, quam Gaius hic acriter defendit remissiore opinione aliorum , ut apparet ex verbis romnimoα ά -- - instiligimus. cons. et q. 26. Quaerere autem licet, qui hujusmodi libertatis recuperatio, qua ab ipsa urbe prohibebantur, vid.
q. v. aliquo beneficii loco potuerit poni Si in nialia fati tu it ine. Qualis cernitur in g. 16.
vinculis, stigmatibus, tormentis, PugniS.
In III. 74. haec significantur mitiori vocabulo 2
25쪽
pitio, in quo si non fuissent, cives suissent saeti.
In cujus Per Ona - concurrum. Persona deservo add. q. 8. 123. concurrere supra g. I. con
Major sit annorum triginta. Cons. Dio Cassius , 55, 13. qui dominos sie manumittentes vocat ἀκριβῶ ω ρουκτα quod recte Latine redditum est plena libertate donanua. Viniaicta aut censu. Vindictae forma , quippe coram Magistratu observata, omnium fuit essicacis sima ad civitatem statim acquirendam. Dissentimus autem a Nieb ro inst. Rom. I. 622. existimante, vindictam sine censu non valuisse. Add. Theophilum ad Institi. I. 5. 3.
Aut censu. Αdd. Adn. g. 44. IV. Gaius, quod
non est negligendum, interdum totus est in historias et antiquitatis illustratione, ut etiam ea ipsa, quae sua aetate jam in desuetudinem abiissent, tanquam vigentia adhuc enareet. Exemplum est in g. 3. Post Vespasiani autem tempora nullum amplius lustrum conditum est. Vid. Censorinus apud Schuuting. ad Epit. GHi I. I. g. 1. Quare etiam Ulpianus
Fragm. Ι. 8. censum refert inter modos, quibus olim manumittebantur. In Disp. For. q. I9. agitur de censu ut de ropraesente et in foro Vigente, eademque tractatur quaestio, atque est apud Ciceronem de orat. I. 40. Una igitur tantum forma lcgitima manumissionis inter vivos supersuit, nempe Vindicta, sive actus solennis coram Magistratu, quare hanc etiam solam
excitat Tacitus Annal. 13, 27. donec sub Constan-
26쪽
tino nova accesserit forma a claro excogitata, manumissio in Eeclesia. Aut testamento. Ulpianus addit ΙΙ. 12.'eoaeselliisses amen O confrmatis. Larinus erit. Sive ut est in Institi. minorem liber- ω em consequitur , cui opponitur alibi major et Idista, sive civitas Romana. Iure Attico manumissus
non recipiebatur injus civitatis, sed fiebat inquilinus
quod autem δε aetate se mi requiritur. Conjunc- q. I8.tio auum argumento est male appositae inscriptionis 6. de manumissione pes cauaae probatione. De aetate servi. Item de aetate domini cavit q. m. Fuit igitnr hoc sensu lex quaedam annalis. Minores XXX annorum servos. Etiam censu non potuisse manumitti hac aetate servum , docet
Non esiter manumissos cives Romanos feri. Praeterquam in singulari causa in g. 21. Quid si servus triginta annis minor in testament domini manumittitur γ Fiet Latinus. Vid. VI p. Fr. I. I 2. add. adn. ad g. 23. Apud Grium hac de re
Si si ista astiae eonsilium. Quid si vindicta
quidem adhibita est , consilium vero non est audiatum , obreptumque religioni Praetoris 3 nempe m numissio ista erit inessicax. Eadem quaestio attingitur apud Ulpianum, Fragm. I. 12. de quo corrupto Ioco cons. Cl. Bocking isto loco; quae vero substituitur lactio censuve non satis placat, quia Ulpianus jam in j. 8. docuerat, hane manumittendi formam sua Diqitiam by Cooste
27쪽
aetate non amplius obtinuisse. Displieet praetereae verbum putiat, quod vereor ut de lege aut Senatus consulto satis recte usurpetur; nam est opinantis
magis quam jubentis aut vetantis. Nullius autem in hisce quidem fragmentis JCti sententiam laudat. Ulpianus; nec dicas lustrali censu sublato retentum tamen suisse censum, de quo Ulpianus VI Libros conscripserat, aut apud Ulpianum Olim trans Ponendum esse post gui. Iusta caura. Hoc est aequa, pia, honesta, eui Ulpianus in L. I6. D. de Man. Vind. opponit cauta mea luxuria et Gliciis, et non ex justa a retione
Causa a robam. Amrobare minus est, quam Probare t amrOb re est persuadere , veluti iudici , CauSam prohatam esse 3 prob re est argumentis ipsis omnem tollere dubitationem, quamquam non perpetuo haec Propria vis verborum observatur. Vid. Etiam g. 29. amrobare - se aeuaisse, uuia quem eausa Probata, et q. 38. justa μα- amrobata.
Praeterea probare dicitur de rebus jam gestis 3 ambare de iis , quas et quare quis docet se iacturum esse. Fon aliter - quam - vindicta; at vid. q. 2I.
q. I9. Fratrem sororemve naturalem. V Institi. I. 6. 5. ruralis. Praeserenda lactio naturalem, ut in L. II. D. de manum. Vind. Potest autem Vox abesse , nam non alii quam naturales possunt intelligi; quare etiam Basil. non reddiderunt in versione. P eum oris halenaei gratia. Quod additur in L. 13. D. Il. et in Institi. de aetate septemdecim annorum non minore, Pertinet inprimis ad procura
28쪽
lorem negotiorum judiciariorum, eons. L. I2. C. MProcurat. Ceterum Verba : Proe r. halenaei grMia et Irim. causa videntur fuisse hic solennia. Theoph. Latina integra reliquit. Animadverte etiam gratia
Amillam matrimonii causa. Ipsum hoc exemplum de Serea petitum argumento est, non mulieri dominae servum, ut viro domino servam, matrimonii
causa manumittere licuisse. Cons. L. I4. q. I. D. do Nan. Vind. Adjicitur huic causae in Institi. conditio de tempore, intra quod matrimonium sit ineundum. Nimirum Lex Itala Sentia ipsa de conditione ista non cavit, quae ob legis Papiae Poppeas auctoritatem
SCto quodam postea obtinuit, ut Ulpianus docere videtur in L. 13. D. II. Quid igitur, si non duxerit 7 manumissio, quippusine causa iacta, erit inessicax. L. 21. D. qui et a quih. manum. Vide tamen L. 13. D. de manum. vind. An idem dicendum de servo procuratoris habendi gratia λ Non ita: nam hic non una certaque usa facto probanda adest, et nemo temerct hanc adprobaverit causam, nisi servum tam peritum jam
actorem habuerit, cui summam rerum suarum G
didisset. Ceterum Marcianus In L. 9. D. do Man. Vind. aliam etiam laudat justam causam hanc: si perieulo pit, infamiaeve Gminum semus liberaὐerie. Exemplum praebuere servi Milonis. Vid. Cicero in Orat. pro Mil. c. 22.6Ι. G Reeuperatoribus. Haec inseriptio vix
potest esse recta; nam de Becuperatoribus non magis sermo est, quam de consilio universe. Adde.
29쪽
quod verba consilium autem continuo insequi debent Verba proxime praecedentia Uuci consilium
Consilium. Electi e decuriis, in quas descripti essent judices. urbe Roma. M adjecta vox urbs eam habet significandi potestatem, quam ei tribuit L. 87. D. de V. S. et L. I 39. Cod. 7 videntur suisse scripta in ipsa lege. . add. IV. 104. et opposita in provinciis. Μox Gajus ipse : ROmGe. Adhibetur. Et ut a Theophilo discimus adhibetur a Praetore, cui is Tribunali sedenti hi senatores et Equites advocati adsident. Ulpianus Fr. 13a .: in consilio a Gentur Sinaisores - Equites. Puinque senatorum et quin e Equirum. Nimiarum , ut hac etiam in re observaretur religiose aequabilitas utriusque ordinis, ex quo judicum De- curiae lege Iulia judiciaria compositae erant. Unde iactum , ut hi ipsi, qui ex Decuriis judicum in hoc
consilium legerentur, nomine j icum appellarentur, ut in L. 16. D. de man. Vind. et in L. I. Cod. si vindici. Omne autem ipsorum ossicium cernitne in cognoscenda causa, si qui essent, qui contradicerirent causae probationis. Nulla sertur sentcntia, quin etiam ipsa probatio causae salsae superstructa non rescinditur. L. 9. q. I. D. II. Necessarius numerus taecem decepit viros doctos, qui Decemvirorum consilium esse putarent. Decemviri autem stlitibus judicandis suere Magistratus, qui Praetori Urbano in cognoscendis causis variisque muneris negotiis Obeundis adeεsent, ejusque partibu Di0jtigod by Cooste
30쪽
vicariis langerentur in regundis judiciis eentumviralibus. Piserum. Et ejus aetatis, qua potuere legi in judices; id autem est, ut videtur XVIII annorum ob L. 57. D. de Re j udic. Adde Spartianum in Vit. Hadr. e. 2. ibique Casauh. in not. In Proψinetis autem XX Recuneratorium. Quod de duplicato numero praecipitu ri signifieatum fuisse videtur ipsa Iege AElia Sentia. Nimirum voluit lex hoc numero supplere quod deesset dignia , tali et splendori recuperatorum ex negotiatoribus , viris honestis sed plebeji plerumque ordinis, lecto rum. Non in provinciis ut Romae certae judicum decuriae quotannis describebantur. Recuseratores. Hi nihil praeter nomen commune hahant cum Becuperatoribus in Urbe, apud quos Cicero habuit orationes pro Tullio et pro Caecina, et quos Spectant complures loci in IV. 46. 10b. 109. Theophilus illos propterea peregrinos appellat recu- Peraurea , quippe cognoscentes hujusmodi causas et judicantes inter homines provinciales et cives. Uuimo He eonrentus. Confirmant haec verba id quod Theophilus hic copiose narrat Verbum mn--mus non Neriens. Obiter h. l. monendum est,
Gaium admodum diligentem in laudandis singulis institutis commemorare , quid in urbe, quid inprovinciis obtinuerit g. 6. 10I, 105. 183. 185. I98, 200. III. 122. i
Romae certis Hebus. Theophilus : uno conventusaeis. At conventus pertinet ad provincias et Signi