Renati de Cartes Primum cognitum publica disputatione excussum & præside Conrado Samuele Schurzfleisch, exhibitum a respondente JohMichaele Hammero ... ad diem 5. martii, 1664

21쪽

que catachrestico terminorum usu &lusu plenum tamen proprietas principiis qua maxim gentilitia esse de

beat. Voce enim cogitandi confundit Cartesius ctus intellectivos cum actibus volitivis & moralibus, potentias rationales earum ve a m cum sensualibus: improprie enim dicitur cogitare, qui vult ; c lachrestice & abusiv cogitat, qui sentit, qui imaginatur 3.qΠe tamen a Carte

uno sub complexu efferpntur. Falsiis sinatim i cum, hocsQgito, & incertum desectibile,. 'F εrρ α indubie declarabile non sit, Hoc enim cogito, nec mihi, nec alteri notum esti non mihi, cum desistere*liquando po sim 1 cogitatione , hocque principio veritas per se vera, incerιa reddatur & mere opinabili , id quod evidentiae prim, princ. repugnat. Non alteri, cui nitiarum mea cogitatio

non innotescit,niurantercedentibus ignibloquela aut simili indicio qui proinde hoc principio convinci non potest : cum tamen maximus talium prim. D inc, usus in xonvinceti loci delaculliando ad

alterum esse debeati , .i Q.

g. i i. Pro ratio de applicationis ad Euri et sessiatis ex superioribus constare potest. DEUM verum 'efferviden. ter,& naturi notum e adeoq; dubitative nil de DEI existentia cogitandum est, ni reali assertionis actu DEUM existere dcson existe- . re,scere velit rtes; esistere, quia immutabilis dc indefeetibilis 4n esse Moest: nem existere, qui4 DEuM non existentem salso atq; impio Rationis Theoricae actu sibi concipit & supponit Cartesius. s. i3. Principium Cartes non est simpliciter & praecise novum , sed Novantiquum, & male renatum: cum complectatur so-.lum veteris axiomatis: posita causa ponitur causatum: polita operatione , ponitur operans : applicationem & declarationem; dubitatio enim I cogitatio sub actibus causalitatum subsumuntur. Ita ve non res, sed rei modus &usus solumnovus est, adeoque novitatis gratiam dictum otio u ον Cartes exuisse merito debebat.

De quibus plura in Carictio nostro dubitantes Alia quae hie dici conveniebat, suppetulit: Sed lineae aici ores limites ti 1i: i ii iihi ivi i