Antonii van Dale Dissertationes 9. antiquitatibus, quin et marmoribus, cum Romanis, tum potissimum Graecis, illustrandis inservientes. Cum figuris aeneis

361쪽

3ω D IssERTATIO QUARTAe AEdituus Sacrae aedis tuIor: ac Turnebus ad verba Horatii Epist. I. Lib. I. et Edituι igitur sunt cultores , ut is νεωκή m. Nam cum alii fortasse Deum aliquem eximie colunt , tum ve0otissimum Cinaetvi ejus ct Jacerdotes praeter caeteros id faciunt: nec alioqui parva gul-

rus pars in aede tuenda censenda est. Unde quoque urbes νεωκρροι quasi rutrices atque Ornatrices Deorum . Dearumve , erant earum quorum quarumve νεωκήρους sive aeditura se gerebant.

Sed de his infra amplius loquendum erit. Modo dictis igitur addam illa, quae praestantissimus Valliantius, in N

mmatas Imperatorum θα Graece loquentibus ita effert: Neocorus primum dicebatur aedituus, qui Templum vere

bat s deinde qui illius euram habuit f posea qui Sacra alia cui Deo, vel pro salute Imperatoris faciebat. Unde & in

nummo sub Alexandro Severo cuso habemus, MAP. E

Huc spectant hae sequentes inscriptiones , ac I'. quae apud Spomum. Misc. Erud. Antiq. pag. 3 O. n'. LX. ita habetur:

PERMISS UC. NAS ENNI. MARCELLI PONTIFICIS VOLCANI ET AEDIUM SACRARUM . LOLLI RVFI CHRYSIDI ANET. M. ΕΜΙLII VITALIS CREPERIANI II. VIR

Sicut

362쪽

DE NEO C. SACER D. & URBI s. NEO CORIR3 ISicut & haec quae magis integra cum praecedens capite careat a Reinesio ita exhibetur:

Sane non simplex νεωκή sive aedituus fuisse videtur ille ΑΥΛΟΣ ΚΛ ΟΔΙΟΣ, de quo infra adhuc latius , ubi de Prytanibus loquendum erit ut qui praeterquam quod esset Pergamenorum, simul erat δέ ἀρχιερευς ω σκύθνουσα νυμο &-, &c. Sicut & Vettius Agorius Praetextatus, & Pontifex Vesu , & Pontifex Soli , &XV. vir , & Augur , & Hierophanta , & Curialis, MPater Sacrorum, &c. ac simul N EO CORVS, erat. Nec aliter fere id videmus in marmoribus OXoniensibus, primae partis pag. I 8.b de Paterniano, de quo haec sequentia ibi habentur:

363쪽

3or DisSERTATIO QUARTA Nec simplex, aut infimi gradus , Neocorus fuisse videtur ille Statius tauadratus , de quo haec habentur apud Rem sium Classe I. n'. 29o.

Habemus hic quippe μωκορον, id est eximium, seu primarium quoque) quale potentiae atque auctoritatiSepitheton additur supra in illa, quae Sabinam Augussam Novam Cererem appellat. ibi enim habetur , ut supra vidi

364쪽

DE NEO C. SACER D. & URBIB. NEO CORIS. 3o3mus, ΙΟΥΛΙΟΥ ΚΑNΔI TOT TOT ΚΡΑΤΙΣΤΟΥ AN ΤΥΠΑΤΟΥ. Quo epitheto etiam in Actis cap. XXIII. v. et . utitur Claudius LTitas hoc modo: Κλαδος Λύσιας mat Cn ου ηγμονι Praefantissimo Prodi felici. dc Tertullus rhetor erga eundem, dum apud ipsum contra Paulum Apostolum perorat. - ι Quod ergo epitheton huic νωκορω additum -τ datur, ac majorem altioremque gradum indicare videtur. Inter plures autem νεωκορὴς unum eminuisse ostendunt haec sequentia, quae habentur in ista inscr. quae Pag. 3I . I. apud

Sacerdotes interim quoque aliorum Deorum hi Morori , praeterquam istorum, quorum Sacerdotes Neocori erant: sicut id, tam ex aliis inuin & ex istis, quae modo pag. 3OI. adduxi quam ex hisce jam sequentibus inscriptioniblis li- . quet; quae apud Thomam Smith, Georg. Whelerum, &Jacobum Spontum,. viros magno suo labore, sumptibus, ac periculo, reipublicae literariae prodesse nisios , reperiuntur. Harum autem prima est:

. TON

365쪽

DIssERTATIO QUARTA

Altera vero:

366쪽

Non hic exprimitur quidem cujus Dei fuerit ille nee dos : sed ex alia inscriptione, quae apud Smith & Wheler

extat, id clare elucescit. ibi enim idem ille Arignotus Sacerdos sive li υς, ἔ-λοῦ Τυρομα, Vocatur, & νεωκορος se λαμπζου 'ς Μηκοπλως. Ita enim illa habct:

367쪽

3o6 DIssERTATIO QUARTA Qui tamen Deus Tyrimnus alio ornatur epitheto in alia inscriptione, quae apud G. Wheler Pag. 317. Post hanc prata cedentem exhibetur ; cujus solum initium huc afferam :

Qui Tyrimnus hic quasi alter Mercurius seu H PMΗΣ ΣΤPoΦΑΙΟΣ vel ΠPOΠΥΛ A Io 2 in scenam prodit seu potius Athenarum arcis ingressiti adstitit: sicut & testante Th. Smith ,J ab utraque parte portae aedis, hae prius adductae inscriptiones, incisae marmoribus singulis, visebantur.

Ille autem ΚΡΑΤΙΣΤΟΣ NΕΩΚΟΡΟΣ, sicut 8c iste imprimis , F νεωυρων , indicant aut Collegium seu Concilium aliquid Aracororum fuisse, aut saltem plures numero simul sitisse uno eodemque tempore , si non & loco; ac non omnes eodem dignitatis vel auctoritatis gradu eminuisse s eosque eatenus cum MDrchis eosdem , seu potius similes fuisse: nisi velimus cum Asiarchis , hos Moeoros Sacerdotes quatenus non urbes aut Civitates , regionesve , sed homines fuere) unos eosdemque, si non semper, multoties tamen fuisse. Interim νεωκους Orsan & προσατατρο νεωκο- ρων, talis fuitὰ mihi fere videtur fuisse, qui tum tamάρχης tum&-ι ρευς XIII. urbium Asiae Propriae dictus esset: vel quandoque etiam αρχιερευς plurium simul regionum , quae jam per Romanos combinatae Asiam Proconsularem constituebant. quae quam late patuerit, ex solo satis discimus Cicerone; cui illa ex Caria, utraque Mysia, utraque Phrygig

dc Lydia , sub qua Ioniam dc AEolidem comprehenditJ

constitit. Quales igitur 'ασιαρχαι urbis suae, cui νεωκουας celebrandae munus obtigerat , inter ν κορους aliarum urbium, etiam

368쪽

Da Ngo C. SACE*D. M URBIB. NEO CORI s. 3O7tiam νεωκορων, pro isto tempore, ac celebritate eminebant. Nisi collegium aliquod fuerit Sacerdotum νεωκήρων μicut &Vm χών , quod clare tamen non liquet. Interim istos imprimis si simul amαρχαν essent , pam Ἀωερεας eos fuisse mihi nullum dubium hinc & a Tertulliano Sacerdotales Praesi appellatos, ut jam supra notatumJ crediderim: quod ipsis 'αγώνων, seu Ludorum ac Certaminum ad νεωκοωs spectantium, cura ac regimen peculiari modo incumberet. Porro Zάκοροι illi, quorum mentio apud Plutarchum &Athenaeum fit, mihi iidem cum νεωκοροις fuisse videntur: neque magis simplices aedituι, quam illi, de quibus nunc dixi, Plutarcho enim in Camillob vocantur Ἀροις s sis: Athenaeus vero ita, τῖς Δωςὰς loquituri: Δε δωμονη-s N am 1 τ Ἀπο*-ν-Zάκορον- - ,είωαι Superstitionem in1erax Iudicibus, Prophetim di Ediluam Veneris, ne occiderent, &c. Atque adeo his iterum suberant i5-γοροι: sicut ex Herodoto patet. Ex quibus praeterea videmus, quod, ut Graeci suas habebant ' περώας , & Potanes jaemin- , & Stephanophoros feminas , & Hierophantrias, de quibus omnibus post tractatas urbes Λοι-ορους loquar: J ita ii & suas Ediluas foeminas habuerint: quae tamen minime erant simplices 'AEdiluae. Huc certe mihi facere videtur istud epigramma, quod sic apud Gruterum, Thesauri eius pag. 8s. n'. s. habetur:

369쪽

DIssERTATIO QUARTA At dubium sere manet , utrumne soli parentes, an Vem etiam duo filii, hic simul fuerint Λωώροι; istaque rati. His tantum respiciat solum istud Σαωmis, quod sic illi quatuor simul statuerant: an denique soli filii hic fuerint CAEditui: cum pater jam antea κακεν seu sive templi ait rius, sive urbis suae esset. Quodnam vero proprie harum munus fuerit, minus scio nisi quod aut ' χιερύας & ἱερεύας subservierint; aut ipsae simul, ἱερεω , ac quandoque irareφ-δες fuerint. Crediderim interim, 1icuti Reginae Sacrorum peculiaria quaedam ministeria reservata erant , ita & hisce partes, sive circa α νας quod tamen minus putem, nisi simul ἄγω Ν-πιδες estent, de quibus in sequentibus quoque loquendum erit4 sive circa Sacrificia: imprimis ubi Sacerdotes foeminae obtinebant, ac Sacra per illas vel solas, vel simul istis minustrantibus, peragebantur suas obtinuisse.

CAPUT II.

De Urbibus Neocoris storumque prima origine. Primam Neocoram urbem fulfe Ephesum, ac quidem Dianae shancque Dianam Ephesiam is apud Masue es, ct

apud Me nios, ct apud plures alios, fuse cultam , Hierapol tu sc. Clarios, Pergaeos, Pruse enses ab que. - De Diana Leticophone , apud Magnaes , tum o de Diana Pergaea. Sub Caesaribus ipsorum Caesarum quidem primos tempore Neocoros nisse Ilienses, ct Caesa ne es in Paiastina, hincque Pergamenos. Luid . .

gustus, quid Tiberius A ae urbibus ac quibusnam com

Alabandenses, Neocoros urbis Romae fuisse. Templa

370쪽

DE NEO C. SACER D. M URBI s. NEO CORI s. 3o9 furibus quidem primum Sacrata fuisse apud Graecos,hme is apud alias gentes , ac quidem Augusto apud Lugdunenses; tum is apud Siculos, ubi Messenenses -- guso ac Liviae bis Neocori reperiuntur. Urbium Maiaticarum certamen ob templum Tiberio Matrique ipsius tuendum in quo Smyrnenses caeteris praelati: Ex hisce id etiam ad sequentes Caesares, sive Augustos βω-xse; ad CHum, ad Claudum , ad Neronem, ad ceteros. Non tamen omnes ludos , omniave certamina ob

Neocorias facta fui e AT eum nunc quoque de Urbibus νεωκύρ- nobis alia

quid dicendum sit, inquirendum est, unde, & ex quo tempore istae originem habuerint. Hanc illis debere crediderim primum Dionae, ejusque apud Ephesos cultui ac Templo: cujus Neocoram, sive CAEdiluam, i. e. Patronam , ac cultricem eximio modo addictam, &c. tirbs Ephesi rum se ferebat, ac gerebat. Quin olim, Cretesii tempore, ab ipso obsessi, urbem Dianae donarant. Ita enim Herod

τ τῆ Αράμιλ, εξάψανος - ου res κα-ον ες ο de Ephesu ab eo oosias, urbem Dianae dicarunt, fune ex aede Dianae ad murum algigato. Non miretur, igitur aliis . quis Herculem a Tyriis catenatum. Interim inde Ephesia Diana tractu temporum tantae existimationis fieri coepit, ut plures aliae urbes ipsi Templa statuerint, cultuique ejus se dicarint. Cujus rei exemplum sufficiens nobis exhibet Strabo, in Massiliensibus, de quibus lib. IV. ita loquitur : 'Eν m G ΕΦ ον Θυ tam is T Δ Φλου 'Am νύν kρον ' τῆθ-Iώνων αἰ--των' τι θ 'h Φεαον , H ς, In arce vero est Ephesium, O i pollinu Delphinii fanum. . Hoc quidem omnium Ionum commune es, o Ephesum vera es Templum Dianae Ephesiae. Ac nonnullis