Antonii van Dale Dissertationes 9. antiquitatibus, quin et marmoribus, cum Romanis, tum potissimum Graecis, illustrandis inservientes. Cum figuris aeneis

851쪽

79o D Is SERTATIO NON A quod, si lapis ab ista parte non mutilatus esset sine dubio legendum esset IMPERIO, forsan & IPSIUS, ut in ilia quam jam supra attuli. Quamvis minime quod & alia, cum tertia linea potillimum, tum & quarta, deus te videanturbhic indicetur, an pro semetipsa, an pro Republica , an pro salute Coesaris, sive Augusti Augustorumve, haec Sacerdos

Magnae Matris id enim designant illa A. M. SACRlS

hoc sacrum acceperit, inscriptionemve hanc posuerit, seu dedicarit. Sicut nec, an Hostis suis, ut saepius videmus additumo an sumptu publico, hoc TaurobotiΗm acceperit.

Verum, ut ad ineditam nostram revertamur , Narbonen

ses isti,nsia Matris Deorum exsequentes, Taurobolium celebrarunt , ac quidem EX STIPE COLLATA: uno quoque nimirum, quem ad illud pietas, aut si mavis superastitio, aut alia quaecunque demum causa stimularet, symbolam suam, seu sipem conferente: nisi singulae Civitates, vel oppida, istius provinciae stipem contulerint, eo, aut simili fere modo, quo id alibi contigisse videmus, in inscriptione illa, quae apud Gruterum pag. I 62. m. 3. habetur; quaeque cum tribus aliis caliarum credo provinciarum) in medio arcu Pontis Trajani posita, ex istis nobis nunc sola restat :atque ex qua videmus Lusitanos tam procul inde dissitos, tamen cum aliis sinter quas forsan quoque haec Narbonensis fuit) perficiendo huic tam stupendo Ponti, sumptus etiam, sive impensas, stipe coliata suppeditasse , saltem adju

tasse.

Inscriptio autem illa quae & in Occonis Hispanicis pag.

852쪽

PROVINCI ELUSIT ANIM STIPE

CONLATA. QUAE. OPUS . PONTIS. PERFECERUNT ICAEDITANILANCIENSES. OPPIDANI TALORI INTERAMNIENSES COLARNILANCIENSES. TRAS DANIARAUIMEIDIBRIGENSES ARABRIGENSES BANIENSES PESURESNeque usque adeo mirum nobis videri bet, Provincias sic Reipublicae quandoque dono gratuito sut nunc vocamus)adjumento fuisse, sibique id honori duxisset quum & Populus Romanus sipem Caesari Augusto, quin & absenti, plus 'semel contulerit. talia namque videmus apud jam lapius memoratum Gruterum Pag. CLXII. 3. in basi marmorea, hoc modo:

IMP.

853쪽

79 2

IMP. CAESAR DIVI. F. AUGUSTUS

PONTIFEX. MAXIMUS IMP. XIII, COS. XI. TRIB. POT. XVEX. STIPE. QUAM POPULUS. ROMANUS ANNO. NOVO. APSENTI. CONTULIT NERONE. CLAUDIO. DRUSO

T. QUINTIO. CRISPINO VOLCANO Tum & in alia, quae pag CVI. n'. q. reperitur. LARIBUS. PUBLICIS. SACRUM IMP. CAESAR. DIVI. F. AUGUSTUS PONTIFEX. MAXIMVS TRIBUNIC. POTESTAT. XVIII EX. STIPE. QVAM. POPULUS. EI. CONTULIT. K. IANUAR. APSENTI C. CALVISIO. SABINO L. PASSIENO. RVFΟ. COS

Quibus haec 'lum, at notatu digna, ex Suetonii cap. 9 I. addam: Ex nocturno visu etiam STIPEM quotannis die certo emendicabat o populo , cavam manum ases porrigentibus praebens. Quod vero attinet illud M. AURELIANI, plane censeo, ob illa quae jam supra attuli, pro illo reponendum esse, ac revera ita antiquitus marmori insculptum fuisse) M. AUR. ANTONIM , aut sit ita mavis, M. AURE L. AN T. Quod posterius nunc quoque verius credo: illumque erro

Diuisisti

854쪽

DE FRATRlis, THIAsIS, ORGEONIBUS, &c. 793 rem accidisse cum ex obliteratis pene literarum harum vestigiis; quae vetustate eousque exesae, aut vi ac conatu uti saepissime contigisse scimus) exoletae, exlcriptores in errorem Indu Xerint . cui accessit, quod non satis, dum illam marmoris inscriptionem eXcerperent, ad Severi atque Aureliani tem- PGra attenderint. Alias namque etiam videmu6 eundem accidisse casum circa istam inscriptionem, quae de Tymele lo

quitur , in istis IM P Ε & P O S U , pro quibus primus

exscriptor IMΙ dc POST reposuerant. Haec pag. Iro. post lineam Io. inserenda sunt. EX perpetuo, ac quasi per manus tradito, errore, ac male, ut mihi videtur, intellecto Plinio ; hincque ex alias eximia verssione Herodiani a Politiano consecta , etiam doctissimo Paulo Merulis Galli Sacerdotes C beles, seu Magnae Ma tru Deorum , fuerunt. Et tamen ita loquitur ipse Herodia.

2, ἀφ I HU επωνυμι ιιο φερου οἱ τῆ λω πει - Αρωμειω. Qua posteriora a Politiano sic vertuntur: A quo fluvioJ etiam estrati Deae sacerdotes cognominantur. Quibus ipsis Politiani verbis quoque dictus Merula utitur. At ἱερα ιν οι erant, ut Henricus Stephanus melius reddit, illumque sensum hoc, atque etiam in alio loco, defendit)Deae sacri, ac Sacrati: & Sacrati quidem seu facri, fuerunt Taurobotiati, sive illi qui jam Taurobotium acceperante nec tamen hinc facti erant hi Sacerdotes M. Matris : quod illi aut uxorati essent, aut Guaritatae , ut jam supra, Pag. I l. I. dc I I. Ostendi. Neque in Catulli carmine de BerecinIhra ise , ullos Sacerdotes Gallos reperimus, sed solummodo Comites; ut versibus his sequentibus;

855쪽

794. DISSERTATIO. NON A Canere hoc suis adorta est tremebanda CO MITIBUS Agite, ite ad alta GalLe Cybeles nemora simul, , Simul ite Dinimenae dominae VA G A P ECG R A, Alienaque petentes , velut exules , loca Sectam meam executae duce me, mihι Co MITES Rapidum salum tu iis, truculentaque pelagi, Atque corpus evirastis Veneris nimio odio. Tum & hoc sequenti: Simul haec CO MITIBUS Atys cecinit novamulier. Sicut & hoc versu semetipsum, quasi mulier esset, non Sacerdotem , sed famulam vocat:

Egone Deum ΛI INISTRA, ct obeles FAMULA

Quam ministram , si hic pro sacerdote haberi quis vult, certe id non ulterius, quam ad ipsum t n , atque in posterum ad res algos, extendere poterit. Interim ipse quoque Gerardus Joan. Vossius eundem errat errorem. Dum enim Idololatriae lib. I. cap. 33. Gallos Phrixiae Umatris sacerdotes vocat, eadem Herodiani ver ba sententiae suae firmandae adducit, & vertit: a quo etiam evirati Deae sacerdotes nomen suum obtinent. Cicero autem ipsos non sacerdotes, sed tantummodo famulos appellat, dum

lib. 1. De legibus ait: Praeter Meae Matris famulos, eosque justis diebus, ne quis stipem coingat.

Haec

856쪽

DE FRATRIIs, THIASIS, ORGEONIBUS, &c. 79 Haec autem notari velim ad ista Philostrati verba, quae pag3 8 r. 3 8 8. hujus operis attuli; nempe, Τα A Φωνῆς αθλαὲς ἀυ 'P-υν se τιν si ιν Θ,νον, quae ibi ad Certamina Musica retuleram , me, post rem melius ex ipso Philostrato pcrpensam, mutare sententiam, illaque nunc referre ad Ora. riones, Recitationes, & causarum actiones Sophiliarum, atque ad subsellia, seu cathedras, in quibus sedentes illi, ac quidem cum praerogativa , docebant. Unde etiam sic ille lib. r. Vii. Sophistar.)de Scopeliano loquitur: ζ Θρονου, FAE άβes I ' ονι θ ορθος ἐλάγεθ, Eafa,MIU M ει-

bat quando autem rectus dicebat, converssionis acumine Orobore polZebat oratior neque intus neque in turbam reficiebat , sed tanquam ad breve tempus se subducens cunesta per- luserabat. Et eximia fuit Co alitas, ct elocutio admodum jucunda Ita vertit Morellius. Postrema illa verba, M.ta 5 --αῖ, dcc. faciunt ad illustranda ista φωνῆι άθλα : do quibus, postquam de Θυνω aliquid dixero, quoque loquar. Idem igitur Philostratus de Adriano quoque Phoenicio ita

sive Oratoriae seu Rhetoricae, sive Politicae,indicant haec ejusdem H h li h li a Vc

857쪽

dicend utebatur idoneo etiοm m juridicis , ct iis qui Sophisae virtutes excedunt. Thronus igitur ille, seu Cathedra) aut Sophilticus, adeoque Rhetoricus de Oratorius, simpliciter erat, aut Politicus: quod utrumque dicendi genus saepius exercerent ac publice profiterentur. Hinc namque de Appol lonio Atheniensi , hic idem noster Philostratus: G θ'Απολλύο 'ADνω' ονομ ατρο ιδ ηριωλ καθ '-ως ἱκανος υ δικανι ιἀ, νώ - αμφὶ μελε ν ά με αες. θ 'Aθήνη n

dignus est habitus apud Graecos , cum forenses causas recte egerit, is sine reprehensione declamarit. yuxta Herael AEm, is gentilem suum freponerem ego ct cognominem δε-um, Heraclidem Q. Naucrat item qui etiam Athenis docuitJAthenis docuit. Citili suggestua talenti pretio praefuit. Et cum in civilibus rebus claras is insignis e et, maximarum rerum legationes egit: in publicis Gllim feriis sacris, quae maxima i thenienses appellant , ubi illud Sacris delendumJ Praetura urbiana fredde Archontis munus J

ei commissa es, o Praefectura armorum de his vide st

858쪽

DE FRATRI Is, THIAsIS, ORGEONIBUS, &c. 797 timJ θ υocum ab Oraculis editarum fetiam de hisceJ cura jam ingravescente aetate. CeIerum ut ab Heraclide, Lo gimo, Glauco, hujuscemodique antistibus sacrorum Graeca

habent Hierophantas i vocalitate aberat: ita gravrtate, magnificentia , ornatuque decoro multis, qui ante jori e , praestantior habιIus. Priusquam vero pergam, pauca mihi adhuc dicenda sunt

post illa quae supra pag 38 s. dixi ad illa verba ΚΑΙ

stinanter excerpseram, omissa ibi per particula EA; quae minime omitti debuerat, quod inde minus bene ista verba explicari queant; quodque an melius nunc mihi succedat vere eruditis circa haec dijudicandum relin

quo.

Ut autem ανάκορον regiam aut palatiam denotat, sic jam . ostendi supra, id etiam denotare Templum, atque Templa , &c. Notat quidem Hesychius atque ex ipso Henr. Stephanus) ἀνιεκπρον, inter alia significata, etiam peculiari modo Templum Cereris significaste : unde & Casaubonus Dalechampium, qui illud in Athenaei versione Dioscurorum Templum verterat, erroris insimulat. ac certe id cum ra tione aliqua fecisse videretur, si in Athenaei Graeco contextu ἀνακτηρον που, λων, & non GA mis , Occurreret: quod contra fit. namque ita ipsius Athenaei sive Athenionis apud hunc Athenaeum in lib. V. verba habent: Mi θει, 'Aλναοι His libis T Iάκχου, et σου κα-σεσιμσι- , ῆ ἀπρινον ἀνάκορον TO IN O EO IN. κμ σψνον. Quae a Da lecam pio vertuntur: Ne virι Athenienses jacram Pacchi vocem ad perpetuum silentium redaciam, ne clausum venerabio CASTORIS Temptam, tacentesique Philosophorum scholas contemnatis. Et sane Harpocration ita loquitur

Διοσκουρων. Et tamen exiit imat, fidenter satis, Casaubonus

859쪽

798 DrssERT ΛΤ Io No Nain his Athenaei verbis, vocem ανάκορον Cereris ac Proserpianae Templum denotari, quod 'Iα ibi quoque, in Α-thenaei verbiS Occurrat.

At quid impedit, quominus hic Athenaeus de duobus quidem Templis loquatur ue quum & diversa Bacchi templa Athenis fuerint. quod quamvis non fuisset, tamen distinguenda videntur ἡ-' Ιακχου ψωνεὶ, δέ ἀνακυρον bis λω Ita enim legitur non inis, o Itaque ad hunc sive Bacchum , sive 'ακχει spectat haec φων, - quae indicare videtur ibi oraculum aliquod Bacchi, sive Iacchi fuisse; atque adeo haec verba esse vertenda, ita uti a Dalecham pio versa

sunt.

Hinc porro conjectare quis possit, idemihoc, quamvis non expresse, in Athenaei verbis, per illa, Κώ υ σεμνον ἀνά ρον,&c. significari; adeoque &, ut sic ad nostrum redeamus Philostratum) ista, κω τας Ea αναι- ρων φωνας-: quod certe hic subintelligendum estJ α γηρο -ν , per Athenaei verba esse illustranda ; hincque ea esse veretenda: Archon iis Don m sive ejus a cujus nomine annus signatur θ munus

ipse commissumisit , scut is illud αὶ τ οπιων, sive annonae publicae administratio; rum Ο cum jam senesceret)Oraculorum, quae ex Dioscurorum Tempro edebantur, cura.

Sicut & hisce applicari possent hi versus Iuvenalis, ex Satyra undecima Templorum quoque Majestas praesentior, o vox Nocte fere Media, mediamque audita per urbem, Littore ab Oceanι Gallis venientibus, ct Diso ciuis vatis peragentIbus. Absque ullo scilicet intermedio Vate, aut Propheta: sicut& Juno Moneta, & Ajus Locutius, olim apud Romanos; licet minime ita, ut id frequenter accideret. Quin & AEgis in

860쪽

Dg FgΑΥRIIs, THIASIs, ORGEONIBUS, &c. 79s in Cilicia AEsculapius sese adhuc Apollonii tempore, neque ita raro ut videtur hominibus palam Ostendebat. modo fides habenda Philostrato. Ita enim ille, in Apollonii vita lib. I. c. s :-ουντ διδου me οιλον δεηΘεις ζ et υς ες 'Aιγὸς ωι

ximo amoJ erant , migraret, eo quoque transsato Praec ptore ς tibi locorum is oIium erat philosophantibus, ct stadia adolescentibus apta , o G ulapii Templum tibic insculapius ipse palam quandoque sese hominibus ostentabat. Quibus & haec, de Antiocho dophista, subjungi post uni, ,e

Esculapii fano dormiens transigebat, tum ad insomnia , tum ad colloquia , qualia sunt quibus vigilantes is deserentes inter se perfruuntur, percipienda. Etenim cum ipso riam vigilante Deus disserebat, praeciaris auis suae certamen edens, quod Antiochi morbos arceret. Haec sane ita non usque adeo male procmere viderentur,

atque inde non male concludi, hunc Apollonium praepositum fuisse Oraculis, quae ex Castoris ac Pollucis Templo reddebantur. Sed de tali Mi υρι apud Athenienses minime constat. Quare hae φωνή alia interpretatione indigent. Ac quidem videmus apud Philostratum , in Sophistis epistis seu Vocem sonoram, penetrantem, volubiliS linguae ac rotundi oris, maxime laudatam fuisse. V nde, sicut pluribus in locis is de Sophistarum φωνὴ loquitur , ac quidem de Polluce Sophista: 'Eλιγ1 3 Q , 8 μελιδεῆ τῆ tων 1 α 5sHειν,ν s βασιλια Κοριριοδον , τ 'Αθηνν Θ,νον παν Mnes aeri