Oratio in funere Caroli 7. Romanorum regis imperatoris electi habita in Pontificio Quirinali Sacello 3. Id. Martias anni 1745. ... A Thoma Antonio de Emaldis

31쪽

quum subito rapuerunt. Ipse 9uidem mortem illam, quam saepe in media acie Contempserat, Christiana virtute fretus non horruit , Ied in-vjcto eodem animo , quo tot adversa pertulerat, Liberis in pientissimae Matris cura rei,ctis, venia ab 'omnibus palam petita , etiam ab Hostibus, quibus non, odio ductus , sed familiae charitate , - dc consulentium stimulis bellum se indixisse testatus est ) coeterisque robus, quae ad brevi morituros pertinent, sam cte compositis , mortem inquam immaturam , inopinatam'.' acertam, placide, sapienterque Ioppetiit . Ad cujus pulcherrimae non dicam amplius mortis, sed migrationis, Commutatio. nisque vitae laudem praeterire nequaquam posisum , quod uissus ad extremum Cum ageret animam , hoc solatii , antequam 'supremum clauderet diem ,. unice stibi. deesse assirmaverit, quod juvenilis aetatis errata in conspectu ominnium deprecari per se nequiret, atque a subjectis Populis, ut tibi ignoscerent, exorare, si quas illis offensiones, dc malorum irritamenta Obtulisset amobrem effusus in lacrymas obse cravit a Filio, ut sacri Concionatores per unuversam Bavariam hoc deprecationis lossicio, perinde ac si vivus ipse , M praesens adesset ἐ1uo nomine e pulpitis fungerentur : quemadmo dum postea factum fuisse cbmperimus it εEquidem tibi gratulor Augustissime Caesar έquod : de- saevo tempestatis aestu mediis

32쪽

fluctibus in portum, atque de flebili Hospitio

ad plenam hilaritatis caelestem domum te receperis , non est enim cur dubitem, quin beata immortalitas sospitem te , incolumemque exceperit : Vixisti satis, si non ad Communis naturae Cursum , dc secundam rerum sortunam,

vixisti satis ad virtutem , M gloriam sempiternam. Qtrantum mors vitae , mrtuna seelicitati detraxit , tantum addidit sapientiae , tantum aeterno , ut meus mihi auguratur animus , praemio pietatis . Facit autem ut ita sperem Christianissima vivendi ratio, quam cum Samctissima Conjuge, quibuscumque amotis imp dimentis religiose larvasti , dum ad Imperii gubernacula sederes , facit Christianum robur, quo tantas hausisti calamitates , iacit singularis Cultus, quem orthodoxae Fidei, Sc Sedi Ap stolicae praestitisti . Neque enim sine Divini

Numinis voluntate evenerat, ut tanto pacis ,

dc patriae studio nuper esses incensus , patria potiebaris quidem, sed ita demum, ut non albquis rursum emigrandi metus accederet et V neras in aliquam pacis spem , sed incertam hactenus, longam , aleae, M silebrarum plenam ue Utrumque desiderium misericors , d mitissimus magno cum foenore explevit Deu tibique limen aeternitatis ingredienti, duo Clarissima tui nominis lumina Henricum, Sc Cun gundem caelestium 10derum incolas obviam

arbitror prodiisse dicentes, huc propera, hae

33쪽

est Patria , haec est Pax , haec Corona tuis virtutibus debita. Nobis quidem in maxima rerum vicissitudine, atque trepidatione relictis, nova haec aliarum cumulo causa doloris , dc luetus accessit , quandoquidem dum tota perstrepit asemis, & belli facibus ardet Europa, alia haec super alia discordiae semina inter dissidentes

animos, digladiantesque sunt jacta . Quid igitur restat ad nostri maeroris solatium, nisi Mpiis CAR OLI Manibus sacro ritu justa persolvere, ut si quae adhuc illi expiandae sint maculae, CHRIsTI SANGUINE detergantur, MDEUM OPTIMUM MAxIΜUM magnis precibus obtestari, ut quae ventura jam 1unt, fauste adeo, seeliciterque contingant, ut eorum, quae CAROLI VII. interitu praeterierunt, memoria, atque recordatione minus doleamus. Dixi.