장음표시 사용
191쪽
quae CXcerpsit Pollux ΙΙΙ. 86. Viae Moeridem
κοβαλείας. Loquitur de comoedia Veteri, cui pro pria erat ζαλέα. 13. Κινδυνευη. J Phileb. p.
κώκυθ. Quae descriptus uni ex Grammatico MS- de Syntari, in Bibl. San-germ. . TZetzes Scholiis VSS. . in Hermogenem: To
cte PIatonicam locutionem UOeat, quae tam crebra
apud . Platonem est, Ut singulis paginis reperiatur. Sed nec ipse, nee alii Grammatici locutionis
rationem bene explicue runt. Optime Timaeus exponit. Nam ut Latmi dicunt, periculum es , ne hoc ita jit, pro, purum
etiam Graeci κινδυνευειν pro ἐBίζειν. Luzacius nosterne comparabat Belaicum, vhans. Nam κώλν Belg.hans. Vide Visichen. ad Herodot. IV. 1 . Timaei glossula etiam est apud Suid. Ι4. Κλητῆρες. Legg. Vt II.
192쪽
quem locum in animo habuit Θnesuis Cp. 4 - piget. Nunc nihil dubito, quin pertineat ad Herodot.
Sic enim pro ἐπὶ VCrissime correxit. α dirum supplicii genu S eadem opera illustravit certissimus literarum nostrarum interpres , Ti. Henlerhus. ad
κων. Silidas ον, quod eX sequenti c. natum Videtur, recte omisit. 16. Κοαλεμ di. J In Cod.MS. prave legebatur,
ex Suida mutavimuS. Vide Sahnas. in Didiet. NSimplic. p. 235. Unde gloS-sa huc venerit, incertum est. Nullum quidem ejus in PIatone vestigium, nullum in Herodoto. Aristophanes Equit. V. I98.
193쪽
V. 632. e Seholiis reddebat Valahenarius. Aeschines Socraticus in dialogo Aspasia apud Athen. V. p.
22O. B. Hipponieum , Calliae filium, κοάλ μον ap'pellat. CimoniS avum hoc nomen inveniS- se, narrat Plutarchus Cimon. p. 48O. Ε. Nui ne
XI 'I. p. 6SI. A. τ Ευθυ- φρονα , αλαζόνα κοάλ μον. quem locum mi
vi T. H. suggessit. Praeter Scholiasten Comicit. c. Vide Hesych. in V.& EUmo I. M. p. Sa . a I. Similis formae VOX est 17. Κόλιας.ι. Polit. VII.
ςλῆνυς. ubi , cum scholiastes κιαμων habeat, sicut textus PIatonis , sa-cile credo, Timaeum etiam via οπες scripsisse, sed librarios quod aetate sua tritius erat, ejus loco
discrepet Stiadas . De κολαλοψι, nihil esst, quod addam latae eruditaeque disputationi Greet ii & Hem -- ierbusti ad Lucian. De Or. Diat. VII. p. Grammaticus VS. an Bibl. San
in Di coriis Epigr. An lect. Brunciu T. I. p 493. quod explicat Tou- pius ad Longin. p. a I. 18. Κομψος λου Nοι - ψον dicitur quicquid scitumue venusum G. Phaedris
τινω ασκήσεως δῶ τοῖς πολεμικοῖς - 23-
194쪽
ironiae socraticae, Ut nonii tam de vera D' naturali, iquam de nimia N ad cititiali venusate capienda Videatur. Sophistae in pri- nais, etiam cum ridentur , appellantur. Euthyphr. p. fiet. B. Phileb. p. 89. E. Lys. p. III. B. Theaet. P. II O. Α 126. D. G. Sophist. p. r56. E. I 65. G. Politic. p. I 8 I. D. Cra-tyl. p. 263. G. 265. B.
266. D. 274. E. Gorg. p. 3Ia. A. Sympos . p. 336. A. Phaedr. p. 3S3. B. Phaed ΟΠ. p. 397. A. Polit. VI. P. 478. F. 475. B. 477. F. VIII. p. 497. C. 5CI. D. IX. p. 5Pa. Ε. Legg. I. p. 568. G. III. p. suo. C. Epist. JΙΙ. p. 7O9. C. In quibuSdam eXemplis . quae indicavimuS, etiam licet cum Hesychio, alijsque Grammaticis
Pro splendidis nugis sumendum est Gorg. p. 297. C. ubi Euripidis ex Antiopa verba sua fecit PhilosophuS:-τα
dieque tamen de sant loci, ubi simpliciter & sine ironia, ad laudem reseram tur. Gorg. p. 3OO. A.
D. Polit. II. p. 429. B. γε φαίνεθ το παρο- αιυτῆ φύοως. ubi rursus Scholiastes: Κομψον, δε
Item Grammaticus Vetus in editus: Κομψὼ επὶ ἔ κομ
195쪽
ad Antonin. Lib. III. f. s. IV. q. SI. & sup . V. Κε- Quod Grammaticu S ΜS. ait, locutionem
gsOtjS, qui meliusculi sise incipiunt , reprehenai, Archilochus pro
κείμενον. Ac ΠCscio . an ad eam notionem respexerit j ehius, κομψότερον explicans ελαφρότερον.
I9. Rectius ab aliis GrammaticiS CXponi
iaccurate. Frequentissimum est apud Platonem, 2b ουν, cum quid respondendo assirmatur. Alcib. I. p. 36. C. Parmen. p. 68. D. 7s. B. Lys. p. II 8. D. Theae t. p. II9. F.
μοι δοκεῖ μουσικος ετοιοῦτο- εἶναι. Sympos . p.
ubi vide Scholia. Phaedr. p. 337. C. ου
profecisse Maximum Tyr. Diff. XXXVIII. p. 4 7. monuit Dan. Hein ius. Eundem locum imitati sunt cum alii, laudati ab re Valeso Emend. ΙΙ.
v mibi purgatam crebro qui personet aurem. quem locum cum hoc Platonico X a comm
196쪽
Κορο comparat Lambinus. Proprie verbum de aegrotis, qui tibiarum sonum
riis agitantur, o vexantur insomniis . usurpari solitum, egregie docuit Ios. Scaliger ad Catuli. Carm. XXXVIII. & Animadv. in Euseb. p. 27. cujuS sententiam pluribus confirmant Salmas Exere. Plin. p. 764 & P. Petitus ad Aret. Cappadsc. p. 174. Hanc in-
curasse, tradit Philosophus noster Legg. V u. P. 628.
de Scholiasten. Eundem locum laudat Scholiast. Aris Oph. ad AV. V. 7S.& cum similibuS comparat Gaiaher. ad Antonin. Lib. VI. f. I S. Dio Chry-Ist. Orat. IX. p. IAI. D.
197쪽
ξα, βλεπα, λέμφ , suporis habebatur indicium. Qua comica locutione praeter ceteros delectoatus est Lucianus, ut Dial. Mort. XX. p. 4 6. De histor. Conscr. P. 42. AleXandr. p. 227. & alibi. Platonis loco simillimus est ille Na-
Quae plurjbus persecuti sunt Thom. Gaiaher. ad Antoniu. Lib X. f. 29.& 1i. Hem ieri . ad Lucian. Diat. Sel CCt. p. 25. Ex Graecorum imitatione fluxit illud Horatianum de Lucilio, Ι. Serm. 4. 8.
Emunctae naris, durus componere versus. cujus receptam interpretationem sequi malim , quam argutias viri Latine doctissimi. Jacobi Facciolati Epist. Phil. possc ration. p. 425. Sie βMννής Graeci pro fatuo clicunt. Grammaticus M S. in t ibi. San-
gi, bardi, blenni, buc Ones. Timaei Cod ex habet, κρρυ- ἡ μύξα. Sed e Scholiis κορυζα rescripsit. 23. Κοροπλάθοι. Κόρος At lici dicunt pupas ex cera, argilla vestras , planguncuIas. Dio Chrysos. Orat. XXXI. p. 356. D.
ubi Scholion margini adjectium κόρας eX ponit Κα
fychius: Κορη. νύμφη, ταῖς παρθένοις επεμπον. Vide Pier-
sonum ad 100erid. p. 23S. Ea vox fortasse restitue da est Dionaso Hal. A.
198쪽
Easdem pupas Gr2 ci etiam νυμ φας appellabant. Gloliae vetere S :
cujus glosiae pas-tem descripsit Elymo I. M. M. 53O. I 3. Timaei gloS-sa ducta est e Theaetet.
γῶν. de quo loco plura diximus ad v. 'Iπνοπλάθοι, P. 749. IIocrates de Permul. p. 7ὀ8. ωrgrre αγ m τιε
πλάθον. quem locum Harpocrat. in V. laudat. Dio
sectores puparum, Vel G-liorum ejusdem generis fri-U0I0rum , e corali 0 , Oecurrunt in marmore, quod post Dorvillii Sjcula p. 569. edidit P. BurmanΠuISecundus. Timaei glossam quidas in Lexicon suum l retalit: in qua Lupercis sine caussa corrigit, G ῆ ἡ γύψου. 21. Haec VOX aut frustra tribuitur PIat0ni , aUt me estugit inter legendum. 25. F ραιπαλοοῦνοι. J Sympos . p. 3I0. G. s
199쪽
Κραυ- V. 59. Oscitat hesernum diffutis undique malis. Cum hujus verbi exempla frequentissima sint, i S amiS- iis, unum Athenaei locum I. p. 3I. A. Epponam. ut ex duas insignes maculas tollam: ue e
At quis tandem est iste Philinus Z Cujus nominis
Comicum ne fando quidem audivimus. Athenaei Epitome ΜS. quam in Bibliotheca Regia contu-Jimus, pro Φιλῖν , Φιλυα- habet. Quod nomen si literis majusculiS ΦΙΛΥΑΛΟΣ scribas , statim V rum Comici nomen , ΦΙΛΥΛΛΙΟΣ , in oculos incurrit. Pbiflui nomen etiam depravatum est in Grammatico MS. Bib San-
Αἰγῆ. Illa ipla glossa in Suida, partim bene, partim secus, ita legitur: 'A-
hanc fabulam 1ati S constanter Vocant Grammati
ad veram lectionem Αἰγη proXime accodit. Reaeamus ad Athenaeum.
liquido legitur, Xῖον, σαπρώΘάσιον ' quod etiam alius Codex, teste Casau bono, per compendium dubie significabat. οἶνον σαπρον Attice pro vino vetu)to diei, erudite, Ut omnia,
docet 2. Piersonus ad Moerid. p 353. Nomen
etiam notius est, quam ut eXemplis confirmari debeat. Phrynichus
26. Nulla quidem hujus Gymnasii apud
200쪽
Plutarch. AleXand r. p. 6TI. D. Athenaeum Lib. XIII. p. 589. C. Themis. Il. p. 38. A. Alci-phron. I II. Ep. 6o ubi
λήμενον. Multum in hoc Gymnasio versabatur Diogenes Cynicus. Vide Dion. Chios t. Orat. IV. p. 6 I. A. VI. p. 87. C. VIII. p. 8Ι. A. IX. p. 138. D.& Eon te rhus. ad Lucian. Diat. MOrt. I. p. 329.2 T. Κραυρότερον. J Tim. p.
ποιει. ubi hane Vocem ex libris scriptis bene revocavit B. S. Reimarus, ejecca plossa ξηρο ραν. Lib.
recte V. Casau b. eXemit Eubitio apud Athen. L. II. p. 63. D. A κραυρος est Verbum indurescere. FbiIo Il. P.
χιειν. Ceterum de eIectione per fabas Omnia per vulgata sunt. Vide Davis. ad Max. Dr. Diff. XXII. p. 58 a. & quos laudat AIbertus ad He- Dch. In Suida male editur ψηφηφρρηί'.