Timaiou Sophistou Lexikon peri t?n para Plat?ni lexe?n = Timaei Sophistae Lexikon vocum Platonicarum.

301쪽

Scribendum . ni fallor

voluit, Attic OS hujuS Verbi forma Media usos esse, recentiores Graecos Aetiva. Damascius apud Phot.

centiore S etiam huic verbo

statem, Veteribu S, Ut puto , incognitam, tribuerunt. Scriptor incertus

sebius ue Vita Constant. I.

te nos declaravit Iac.

3 λέγειν ετερον ἰηλοῖ. Sinccram scripturam ex Suida revocavimus : etsi ibi male distinguitur : Φά

sic centies alibi. Aliquando hoc verbum otiosium esse putabat GuiI. Budaeus Comment. L. Gr. p. 39s.eX. gr. Sympos . p. 3I6.

302쪽

τόν. Erast. p. 4. init. o

καλον; At illa loca rectius explicuit B. Ste- shan. Append. de Dialeci. p. 69. 3. Φαρμακέα. J Phaedr.

fabulam sic explicat Her- as Scholiis MSS. 'Eρεκ

buit: de quo nihil alibi me

legisse recordor. 4. Φαῖλον. J Vox tritissima Platoni. De multis pauca loca. ubi Attice pro simplici, mediocri , facili sumitur,hjc ponamus. Phileb. p.

ne p. I 44. F. φαυλον

303쪽

ριοχειρῆ. Alcib. I. p. 85. F. τίς ην φαυλω ο τῆτο ἀναθὼς εἰ τ c. Πυθοῖ νεών. ubi idem Obmpiodorus: Φαῖ-

λεψα; Vertit Cicero Tusc. Disp. I. gr. Haec pere Crinatio mediocris vobis videri potes 8 Polit. IV.

p. 446. F. φαυλόν γε

λότερον τοδ . quem locum

ubi vide Menagium. Clemens Alexandr. Strom. L. V. p. 659. laudans SophocIis jambo S: Σοφοῖς

plicandi caussa subjungit:

Scholiastes Platonis etiam non uno loco hanc vocis Uim explanavit. Adde Etsath. ad Il. R. p. IS. . s. Φελλία. J Critia p. 56O. D. τοτι θ ακεραι γ ου-

304쪽

λ , si primam vocis vim spectes, eli lapis, calcuius durus: pro quo Ma

Isaeus de Ciron. hered.

H eos elingius ObscrU. l. 2. restituit. Alciphron Lib.

centu retracto , φίλεα.Collectiva firma, φελεων, est anpud Arrianum de Ve-

ge, Φενεα, ut est in cete riS Grammaticis. Aliud Lexidon Biblioth. Coisin.

p. 6O2. Φαλευς. το δυσεργὲς

cae ab ingenio terrae Φελλέως nomen invenit. Op-tjme Stephanus Byzant.

Quem locum cur Ho*enius e Platone effetum dicat, nescio. Adde Aristophan. Nub. V. TI. Acharn. V. 272. & ad utrumque locum Scholia. Ceterum ab eadem origine manarunt in kφελ.

apud Ariophan. Equit.

V. 524. quae Veterum Grammaticorum ingenia Vehementer tors Urunt.

Veram explicationem sibi reperisse visus est Dan. Heinsus ad Horates. Serm. IO. SO. Sed facile apparet, eum non plus, quam Grammaticos , sapuisse. 'Aφελῆ sunt campi sne φίλοις Vel φεΜοις, sene Iapidibus, sine collibus sax sit, sequaIeI, patente .

305쪽

φλαυρον πονηρόν. 6. Φηγοί. J Polli. II. p. 427. E. V μύθαι, έ φηγους.

Athenaeus Lib. IV. p. 188. A. Apollo n. Rhod.

loco comparanduS Pausanias Arcad. cap. I. Diu

πεφροι. Maxim. Tyr. Diff. XXVII. p. 327. 'Ησαν δέ

A. Lib. I. p. 7. aliique seriptores Attici saepe . Phrynichus MS. η

P. Petit. in Aretaemn P. I 78. Vetustius, & magis Atticum e sit ψ4ο 1, quam φθίσις. Vide Harpocration. In v. & Moerid. p. 399. Suidas Timaei glossam aliquot Verbis auxit:

spextile Pobbium II. p. 2Is. quod vix credibile

videtur. 8. ονλαῖρον. J Menon. p.

ubi vide Scholia. Tim.

Vertit Cicero: Nam cum consitui et Deus bonis omnibus e Iere mundum, mali nihil admiscere, quo ad natura pateretur. Ε-pist. II. p. 7o5. init. Φλαῆ-

306쪽

τι ποιῶν, η λεγειν

Scholia , & Pausaniam apud Eusoth. ad Od. B. P. Ι452. Glossam habet etiam Suidas.

mibi. Or. XXXII. P.

tur De hoe nitro multa Plinius Η. N. XXXI. Io. & Salmas. de Hyl. Iair. p. 222. Alia, quae ad manum sunt, omitto, quod ea praecepit P. IV eIingius ad Diodor. Sicui. T. II. p. 578. Timaei glossa Lexu con suum ornavit Suidas.

ubi vide Scholia. Eumlocum adhibuit Pos Sca- Iiger ad Varron. de L. L. IV. p. 39, Lucian. Asin. p. 6I8. λεκόμισο 3 αυτῆ

307쪽

πόδιον.Xαξ δυος ' . ζ;ς , επει ὰ ' αν τι ψάγν , ταχεως

dola. p. 389. F. ετυχον γαρ

η νγω. Ubi vel simile nomen intelligendum. Plene Thems. Or. XXXI.

Suidas: Xαμαίζηλοι. ταπεινοί ' η δίφροι κοιλωδεις. Pro

eo dixit Apollon. Rhod. III. 1158. ri'

λiρου. ubi Olympiodorus Commentario MSto: 'H

in cujus margine legitur uberior hujuS proverbii explanatio , O Scholiis Platonicis ducta, quas usus eli sfuretus ad Sene cam Praef. Nat. Quaest.

sere sunt apud ubi in Hipponactis chol iambo perperam scribitur, RH

in usus suos convertit Pamblich. Pro trept. p. IO3. De charadrio vide Plutarch, Symp. V. T

308쪽

Ibid. p. 32 O.

fitus. Gallice Iessa Ueurs. Findarus Pyth. II. 78.

αι χάργος δείν. quem l O cum ob oculos habuit Dio Chrys. Or. III. p. 52. D. . I. Uc UlentUS hac de re locus est Plutarchi Amator. p.

ρην, EX quo loe O nescio, an profecerit Scholiastes Pindari l. c. ubi in Sapphonis fragmento male legitur λιηόχαρος, sicut aeque praVe, χαρ ροπα , apud Max. Tyr. UiT. XXIV. p. 297. quod Davisus in κ ἡ χα,ιεατα mutandum putabat. Sed Sapphoni non eripiendum esse Venustum illud perspicuum est ex LeXi eo

rae pretium erit legere , quae ad eandem lectionem vindicandam attulit Th. Gata erus de Stylo N. F. cap. II. p. 72. Ut Graeci χας ς , sle gratia dixit Comicus Vetu S apud Fulgentium p. 56S. nisi nebulo iste hoc totum, ut alia plura, confinxerit: Non ego ita frit, ut nu e sunt meretrices diobolae, Quae suam numicari Ia parvi pendunt gratiam al

309쪽

obsequi. obsequium , m0 Tigerari, Latinis trita sunt in eadem nequitia. Onomasticum vetuS: Morigeror, χοιρ ζομαι. Vide interpp. in Petron. cap. II 3. &Burmann. in Sis et0n. Ti-her. cap. 4 . Verbo o. in re Venerea Opponi-zur αναλ . De Utroque

clegantissime disputavit PhiL Do. Mat factis ad

gare a Latinis in eadem re dicitur. Ovidius A. A. I. 34 S. Qisae dant, quaeque Negant. Vide Hem sum ad A. A. IlI. 9ῆ.

pilavit Suidas.

Petit. Legg. Att. p. 288. recte accipit eum , qui

sublatas in si ragiis se

rendis manus M timeret.

Glossae nullum, ne tenue quidem, Vettigium in Platone reperitur. 8. Xῆτις. 4 Phaedr p. 34 I.

tribuit Plutarch. T. II. p. s s. D. atque imitando expressit Philo T. I. p. f68.

310쪽

de deIiciis frango. Hefy

autem gi Olla pertinet ad Sympos . p. 925. E. τρυφῆς,

A. . Lib. V. cap. II.

Maximus Tyrius, Platonis locum ob oculos habens

νειν. J Corrigendum levi-