Timaiou Sophistou Lexikon peri t?n para Plat?ni lexe?n = Timaei Sophistae Lexikon vocum Platonicarum.

281쪽

vi Ioribus, coronis aureis, taeniisque et uigo donabatur. Nobis enim impense placet conjectura hominis ingeniosissimi, ejuS-demque venustjssimi, M. Mureti Var. Leet. XV. 7. Hinc medicina facienda est Themisio Orat. XIII

tibi P0. Hari Dri conjectura, haud digna est, quae commemoretur. ViX ambigam, ita scribendum este: τ ὰ

σανυς. Utrumque Verbum

junXerunt cum alii, tum Arsides Tom. I. p. 88. Adde Polluc. III. IS 2.&ibi interpp. Ταινιδε, ται - , ejusque derivata in Stephani Thesauro desiderantur. 2 Tαλασιουργία Alcib. I.

P. G. ἄνδρα γυναικι ταλασιουργίας οριογοειν.

ubi viae Scholia. Obmpiodorus Commentario MS. in hunc dialogum

nis est Euripidis Med.

2 4. Ubi nunc ex interpolatione legitur: VEξω μο-

quod eodem redit. Lyside P. I O8. C. - Φου F

282쪽

Di j vj de Scholia Apud

τών. ubi Vide H. Stephanum. Hoc etiam loco vitiose τοι eqhβων scribi Lur apud Stob.

p. 48O. EX quo , quam parum haec loquendi for- Ula Vulgo perspecta suerit, intelligere licet. PIa-t0nξm haud inscite expressit Aelianus apud Suid.

Sed Vit jum, quod contraxit, tollendum hoc modo a

et, ἔλ λύε. ΕodUm, quo u sertim praeteriit, Suidas respexit, ipse quoque te

283쪽

tasse acutiore S etiam acquievissent , nisi Codd. Reg. & Flor. eXquisitiorem sincerioremque scripturam suppeditassent: κτε

Damascio apud Phot. p. IO36. vulgo scribit ir: ουδεις

Hic επύθίο non facile osse fendat , nisi eum, qui, quanto studio Damascius Tariores Platonis Voce SVenatus sit , cognorit,

Mibi quidem scripsisse Vi

ατετί dicitur de eo, qui emolliri nequit, rigido, duro. Plutarch. de Au

dor. Lib. VII. p. 3 2.

Σ ' ιξ ἔ ό μὴ δακρύων, ὀ μη ἰδρῶν. unde corrigeS& supplebis si mo I. M. p. 33. Plura exempla congellit J. Alberii diligentia ad Be ch. in v. VOX corruptelam suscepit in Meleagri Epigrammate in edito quod, per hanc

284쪽

ει τε τι ληρίον τυγχανω Τυφωνος πολυπλοκώτερον , μ αλλον ἐπιτε ε τε ημερωπιρόν τε απλους ερον ζῶον, Θείας τινος τυφου μ ροὸς μ ετέχον.

ΤελεώHἴυμ, ον legitur, quod H. Stephanus in I ι τῆ τυφωμένον mutandum putabat: cujus conjecturae gratiam ei sacimus. In Plutarcho etiam ad V. Colot. p. ΙΙΙ9.

R. & Damascio apud

rum uterque Platonis locum laudant, perperam επιτερυμενον scribitur. Idem Verbum pejuS aeeeptum est in PIutarchi Dione p. 965. A. M/ τῆ - μη

ubi interpre S mo Ile Vertit, quasi υποτεθρυμμένον legisset. Hoc igitur reponendum, vel, quod mihi magis blanditur, Plat unicum ἐπιτ, υμ- ριἰνον, insatum. Duplex in hoc verbo linguae ratio postulat. Platonem respiciens Moeris p. ILO.

'Eπιτεθυμμένον , AHικως. επι- τετυφωμενον η επικεκαυμένον

285쪽

νον. Vim Verbi, pauciScognitam, aperuit Hem-serbosus ad Hesych. TOm. I. p. 49 I. Cum Timaeo congruunt Photius Lex. M S. & Suidas, nisi quod apud hunc τεθυμένω 1cribatur: quod Luserus in τεθυμμεν di mutavit, ut est in Cod. Leidensi. At Timaeus, praepositionem talomittens, videri possit in Platone legisse: μῖχον

Ρbaedr. p. 344. A. 346. A- 347. E. Ρbaedon. p. 38o. F. Polit. IL p. 424. D. H. Legg. II. p. 58 I. C. V. 6O9. B. VII. 638. E. IX. 659. A. X. 674. A. 8. Τελ . J De ordine,

quo frequent Ome dieitur,

to, Polit. IV. p. 447. Ε-

VII. p. 634. D. VIII. 6SO. B. 65 I. D. Vide Selio. liasten ad Sympos . p. 328. F. & Halchenar. Diatr. in Euripid. cap. XIX. p. 2O2. LX Timaeo in Sui

286쪽

contractam, AtticiS propriam dicit, eamque Pherecratis auctoritate probat Elym0i. M. P. 7S3. 6. Dio νι . Hal. A. R. Lib. II.

tarob. de Audit. p. 42. D.

τε modi. Pro quo Paedag. L. tu. P 29 I. MinuS necessaria emendatione Berg Ierus in Alcipbr. L. III. Ep. 55.

idoneos auctores habet. In Platone neutrum me legere memini. Explicatio quam etiam Erymol. II. p. 7Sa- ΑΤ habet . quid sibi velit. non intelligo. In utroque. nisi quid me sesellerit, τεία scribendum. In Timaei MS. pro Tερθρέα est II. Nec hujus glossae 1edem in P Iatone teneo. Arso Phan. Pac.

quod eadem forma

reIU tuere Libani u Opp.

287쪽

ψευδολογίαν , οι

quo loco uluS esst Athenaeus Lib. V. p. 22 I. A. ubi male legitur, τεροτολογιῶν τινων φυσεως. Indi deni τευτολογογ φυσιν excerpsit

I 3. Tεντάζων. Platonis auctoritate hoc Verbum confirmant cum alii Gram

libriarii, prisci verbi insolentia moti , partim

288쪽

centiores Edd. receptum nollem. Legitimum τετευτο ιο ι diri ina ex antiquis Grammat lci S reduXit Paul. Leopcrdus Emend. XI. 2. idque M S. Tubingensis conservavit. Ad hanc annotationis meae partem T. H.

adscripserat: ,, Pro τετευτα-

, , D mblicis. Pro tr. p. ,, SO, Posiit , ii , , lud ipsum Verbum, quo Grammatici ad alterius, , interpretationem utun- , , tur. Adhibuit etiam se- dulus Platonis imitator, Arsid. ut intil. de Mus I l. p. 61. αλον 3, ἡ

Sed praeter hunc , aliuS quoque Platonis locu S eadem in laetus labe est,

Polit. VII. p. 483. C. Γυρο

μέν που γιγνορμενον γὰ

H Stephanus tametsi τίτευχε de mendo suspectum hahet, multo tamen minus τετευτακε probat, quod ejus loco legitur apud Eu-sb. P. E. Xl V. p. 746. B. Ego vero, tantum abest , ut Stephani judicium sequar, ut nihil hac lectione aptius & VerjUS reperiri arbjtrer posse. Eam, praeter E objum, di er- te etiam comprobant Cod ex Parisinus, Scholiastes ad h. l. la vetus Grammaticus apud Photium LeX.MS. Suidam, & Εtymo LM. qui simul Verbi τευτα- ίω indolem tam erudite illustravit, & tot Veterum exemplis munivit, Ut tota ejuS glossa, quam V jS longiuscula, huc referen

289쪽

aut Platonis, aut aliorum veterum scriptorum, qUOS laudavimuS, eXempla Pol-Dιcem impediverunt, quominus illud, ut eleganti scriptore indignum , repudiaret. Veruntamen eodem Verbo non puduit uti scriptorem castigatissimum, quod ad rem pertinet, Atticismi exi-1timatorem inprimis lastidiosum , Ph nichum p.

22. ἀμαρτημα π

Si forma Media

satis certa esset, eam prae ferrem. Origenes contris

rianus Commentario MS

in Aristotelis Metaphysica, quem in Bibliotheca viri nobilissimi , Joannis

bius P. E. IV. I. p. I 32.

nasus apud Eu lato. ad

290쪽

qu2mvis Photius Lex. MS. nullum discrimen statuat:

Vereor , ne illud natum sit CX loco aliquo, ubi pro τευτίζειν mendose legebatur. Sic paulo ante Vidimus , in Platonis Timaeo l. e. pro

ctum tui sit e .

p. 4O3. C. POlit. I. p. 4 II. B. IV. p. 453. D. Legg. VI. p. 62O. G. Hipparch. P. S. B. & ibi Scholion pereruditum, Pso eris p. s68. Herodiantis Philetae. IO p. 434. & Suidas. 5. Pro nutrice occurrit Polit. I. p. 4I6.

παιδαγωγων , τιτρῶν , τροφῶν.

lia. Pro abia, Polit. V. p. 46 I. C. τε τίτρας. Perpetua est conlusio

ρὶς, τιτθὶς ' in quibus scribendis tam parum sibi constant librarii, quam in iis explicandis & distinguendis Grammatici. Vide Ammon. V. , &ibi Malchenar. ViroS doctos ad Thom. p. 846. in primis Nunnes ad Phrynich. p. 52

rina , ξαλῆ , caprina, , humana &c. quibus formis addatur hinnulea, apud Orpheum Fragm. p. 27 I. Ubi vide Gesnerum. Glosa pertinet ad Polit. II. p. I 24.

라틴어 텍스트