장음표시 사용
81쪽
rimi, qui ex pragmaticum iuri Aleman
nico non minus, quam SaXonico , Per diuersas Vtriusque Imperii nostri VicariatuS terraS, Iribuunt, quatenUS recentiores permittunt consuetudines leges
que cc). Quibus tamen ab aliis magni
nominis Viris strenue contradicitur, utriusque inprimis speculatoris nugas gerrasque ostendentibu S, OmnemqUe
Vsum negantibus dd). Mihi interea
non iuris Saxonici in Principum Saxon7ae eontrouersiis testatur. Quem pluribus illustrat MuI LERI Ogabinet, pari. IV. cap. I. I. XI. seqq. Cons. Illustr. Dn. HEi NECcII eir. bis3. tur. lib. II. f. 79. ee In quibus colligendis utilissimam certe operam praestitit LuNIGius in eorpore ruris seu-dalis Germanici. dd Inter quos principem hie merito locum Ocenpat Ill. Dn. de LuDEWi G, qui in praefat. ad rus clientelare h. 8. aeutissimo hac de re stilo disseruit. Nugarum praesertim historicarum speeimina, in his collectionibus obuia, exhibet hpENgRus in primit. histor. fetiae obf. II. ad s. s. not. t p. 77. seq. Ex instituto autem
hanc causam prolixius egit m PH. CHRISTOPH. HARPRECHT de ΠARPRECATsTEIN IIIIpeculi
uici, praefertim iuris fetidalis Alemanulei inon usu moderno, in cuius eap. IV, 3. 2-6.
82쪽
s CAPvT II. non Una est ratio, cur hic subsistam &iudicium tantisper suspendam.
p. 3o 3 sqq. Qui, HARPREcRTO In quaestione, quam ad non pauca diuersorum Princiispum iudieia seud alia, nec non ICtorum collegia misit, quorumque responsa tractatui iunxit, statum, quem vocant, controuersiae minus recte formasse, iudicauit. Minime enim quaerendum suisse: ob, in defectu lite rarum iuvestitura, pastorum N eo uetudianum lostalium, das Ronaobardiuve odeτ
confiιetudinis stynyConf DATTri Numenrerum German. de pace publica, lib. IV. Cap. L num. 3. seqq. Vbi Vir celeberrimus ex vero osten dit, duo quondam in Imperio suprema fuisse
tribunalia, bie Radsertile bouehen in Salsen unti Schmahen; in quibus causae, ad normam iuris Saxonici Sueuieique, fuerint deci , ad XV. usque seculum; quo nec omnis Sueuici iuris auctoritas prorsus euiluerit; quum iu eontrouersiis etiam publieis ad illud Principes passim prouocarint 3 veluti Dux Lothariviae anno I I9, ineausa quaesitae administrationis tutelaris Comitatus Wurtenbergicii ae praeterea Serenissimi murteubergiae Comites pacta sane quaedam dotalia, paucis ante institutum anno I 49s. iudicium Camerale annis, adhuc ad formulam iuris Suessici adornarim; irrefragabili aduersius
83쪽
menta nuper in medium ProduXit Pau- Hanei Io ante adductuS V. C. SENKENBER- eum Ba. Givs ee): primum est Ius Franeacum, uaricum
sudorum Imperii regula. Sive libri, vul-vς 4. go dicti, liber III. de iure militumqMinisterialium. Alterum est Ius sudati Bavaricum. Sive Extractus eorum, quae in manuscripto iure Prouineiali Bauarico defudis exstant. Virumque 5c vernaculo & latino sermone, a latere posito, apparet ff). Prius ideo Imperiale dictum esse putat, quod consuetudines seudales, in curia imperiali obseruari solitae, iis, quae hic liber com- rectatur, sint concinnae. Eiusdem au-
orem CONRADUM SALICVM esse contendisi
conductis hanc in rem testimoniis vero haud dissimilibus ; atque inde quoque Imperiale dictum esse arbitratur. Alte-Tius eXemplar antiquissimum, quod ipse viderit,
uersus eos testimonio, qui, an Sueuicum ius unquatri receptum fuerit, mirum in modum dubitarim. Cons. quoque saepe laudatus B RIus cit. Ioc. p. I9 .seqse
ee In eo ore iuris seu alis Germanici, supra iam addum . nj Et quidem prius eir. ἰος. p. I. seqq. alterum autem p. a 6O. seqq.
84쪽
s 2CAPvT II. viderit, seculo XIV. chartae inscriptum esse docet. Quemadmodum sutem quatuor quondam fuerint Germaniae magnae prouinciae primariae, Alemannia, Boio-aria, Francia, Saxonia; ita dc harum prouinciarum iura, Vbi conlenserint, ius putat constituere commune gg .
I. XVI. Iuris fud. Posteaquam & in Longobardiam Longob. seudorum instituta fuere introducta, dc Uq consuetudines laudates Longobardicae mi β Φ'-eeperunt origenes lib). Qu/3,
DAsTus etiam eollectioni legum is eon'ettidinum Imperii, nec non LiNDENBROGIus cod ei legum antiquarum, ut & V. C. PETR. G ORGisca Corpori iuris German. antiqu3, p.
9 4. seqq. inseruere , nulla iuris seudalis vestigia eernimus, praeter Carolinas & Comradinas sanctiones. V1d. Libr. III. tit. 8. de benefietis di terris tributariis. Vnde Thomasio in biss. iur. fetid. h. 64. orta est coniectura, Longobardos in Italia eertam institutorum seudalium normam a Francieis Italiae Regibus aecepisse. Sed huie insignia iam argumenta opposuit BTRIuscis. Ioc. p. 39. sqq. si ozeto ii RisiNGENris de gesis FRIDER. I. libr. II.
85쪽
sules Mediolanenses, aut forte iam alii
ante eop. . prope a fine, haec habet: ,,Aderant Letiam Cumanorum, seu Laudensium, Comissules, de attritionis suae diutina miseria ΙωMehrymabilem se per Mediolanensium su- seperbia faeientibus querimoniam, praesent, sebus duobus Consulibus eiusdem cinitatis,
' OBERTO DE ORTO ET GERARDO NIGRO. is In
ipsis autem seudorum libris tum testes exei- tantur, tum etiam damnantur. Veluti ΙΙ. F. L. F. M. 2 s. 28. 3 Ο. 3 a. ct alibi. Non equidem obscurum mihi est, in quaestione de prima iuris nudatis Longobardici complilatione & ad pus LIBERTO, seu Fuis Tm, Epistopum Carnotensem, qui, teste GVILDELMO cAugo in hist. litterari scriptorum ecclesiast. p. m. si 8. ad annum Ioo , initio mculi XI. vixit, atque anno Ioag. e vivis excessit,) prouocari; quum hie de forma fidelitatis seripserit, atque ad hoe seriptum prin
vius in hist. iur. vari cap. VIII. s.fI8. nee non in iurisprud. suae eap. III. g. 6. Sed, PHi LIBERTus ille epistolam tantum de forma fidelitatis, ct quidem ex moribus Galliae, seripsit ad Dueem Aquitaniae. Quis igitur,qurio, hane ad primam iuris laudatis Longobardici compilationem, iusto referre iudieio poterit Z Interea notatu dignus est Io-eus RADEvIci de gestis Frid. I. Imp. lib. II. eap. 7. ab initio, p. m. Ο9. v. VRITIsIVΜ:,,MAd ultimum de iure seudorum , quod apud ritatinos scripto nondum sussicienter expres-
86쪽
e AP vT II. ante ipsos,in moriae causa, inscripturam, priuato ausu kk), redegere. Hanc deinde, additis Imperatorum, LOTHARII, HENRICI II, itemque CONRADI II. Ec ΙΙΙ. nec non Friderici I. & IL constitutionibus, il in suos usus conuertit compi-
,ssum fuerat, ct pene omnes eam benefiei ,,rum iustitiam in iniustitiam conuerterant, tileges promulgauit, quarum capitula prae-inti annotatione subieeimus. ,, Paria hahet G TARRus in Ligurino, libro VIII. Num. S9O.fqq. p. m. 6TI. apud RE UBERUM, edit. celeb. Professoris Bipontini, GEO. CERI
seMox de communi laudorum iure, quod illasPerspieuis nondum scriptis expresserat aetas,isHas dedit S stripto iussit notestere leges &c. kλὶ Falsissimum enim est, quod soLDAsTus in praefat. ad rom. her Nei ερ Sahungen adseruit, iuris laudatis Longobardici libellum Im-
Peratori TRIDERI co l. oblatum, atque ab Iloc, annuentibus Imperii Proeeribus, rite confirmatum fuisse. Cui quoque huius commenti eausa dicam iure merito iam seripsit G. A. sTROIus in Bntagmat. iuri fud. cap. I. aphor. VII. n. 6. Nullum quippe verum istius eonfirmationis alicubi vestigium. li I. F. I9. cum seqq. II. F. 4o. a. cum seqq. Vtrum autem Lotharii l. an Il. sint, quae hoe nomen mae se ferunt, constitutiones, ea de re inter se contendunt Interpretes. G. A STRvv. in syntagm. I. F. cap. I. apbor. V. H. 3. HORNIus in iurispr.fud. eap. I. β. ao. V 26. Ego sentio cum Struuio, qui Lo-
87쪽
lationis, quae nouellis Iustiniani iuncta est, auctor, seu dista vulgo appellatus; qui, ut vero est simillimum , fuit Ain GoLINus, ICtus Bononiensis, FRIDERICOII. imperante celeberrimus mm).f. XVII. Tenebris praeterea primae compilatationis lumen affundere studuit glossa
animVAMI I eas esse negat. Nam LOTHARII I. seta. te ne quidem filiorum, nedum fratris ae patrui sineeessio seudalis certa lege definita. Cons. BuRIvs eir. Ioc. p. II 3. mm Testis esto nova sinus in eod. ad authent. Cassa de Sy etales Imperatorem FRIDERIcvMII. nouellas IusTINiANI constitutiones ad ciuitatem Bononiensem, ut legum Doctores in , ordinem redigerent, misisse; uvGOLINuM autem librum seudalem & constitutiones FRIDE- Rici I.& II. ct aliquas leges coNRADi post nouam collationem posuisse. Integrum locum exhi-het eoNRINGIus de D. I. G. cap. et s. in m. p. 33. Nee non sc Hi LTERus in praefat. ad
Mincuce. 4. ODO FREDUM autem circa an
num II So. Omnium AetoNIs discipulorum ce- Ieberrimum esse habitum, atque anno I 16 F. e vivis excessisse, Gui DO PANcIROLus de claris Iegum interpretibus libr. II. cap. 3 testatur. λQui tamen HvGOLINvM nostrum cum alio eius nominis ICto, iam ante hanc compilati onem defuncto, confundit libr. II. cap. IT.
Ad dubia, quae ΗοRNivs in iurispr. sevd. cap. I. g. a 3. in medium protulit, non difficile est, respondere.
88쪽
antiquior; cuius auctorem vulgo ACCVR-sIVM serunt. Sed hoc erroneum esse, &Ιoco Accursit alium interpretem , IACo-MM COLVMBINVM , substituendum, fCHIDΤERus nn) arbitratur. Ac profecto ita res esse videtur. Licet enim ACCVRSIUS, Florentinus, absolutiores in ius ciuile glossas composuerit, atque opus hoc anno I 22 o. perfecerit; glossas tamen instudorum libros concinnarunt alii; Veluti PYLAEus , HVGOLINUS, VINCENTIUS, aliique ; quorum tamen omnium studia superassie visus est IACOBvS COLUMBI-
De emen. Nova iuris huius, quae extraordinarum. ria Vocantur, capita, citca annum 13O ,
aut ni In cit. praefat. l. 6. testimonio usus MINCu CII , nec non IAsoNis , qui in praelud. fud. icliptan confirmauit. oo PANciRoLvs eit. libr. II. cap. 29. 3 I. ARTHvRvs Ducx vs de auctorat. iur. eiv. libr. Leap. V. g. I 4. cap. VI. β. I B. G. 3TRvvi seir. cap. VIII. bise. tur. 3. aa. Vbi EvLGA-RvM primo inter glossatores loco collocauit. Quoniam vero libri seudorum FR DERiCl II. aetate demum compositae; BvLGARus autem, FRIDERIeO I. imperante, glossis siris in ius ei- uile clarus fuit, teste p4NΣIRo Lori claris legum interpretibus lib. II. cap. XV. p. m. Io 3; consequitur prosecto, eum ad glosatores, de quibus hic sermo, nullatenus pertinere, nisi altu, hie fuerit BuLGARUs.
89쪽
aut forte citius, collegit IACOBus de AR-DIZoNE , AZONIS atque HvGOLINI auditor; pp) quae recentiores corporis iuris ectitiones pariter complectuntur , ac librum quintum, a IACOBO CUIAcio ex variis Imperatorum de beneficiis consti
tutionibus consectum. qq I. XIX.
Quoniam autem pedetentim dese- ctus in libris studorum notarunt censo' U νebris res, inque primis neglectum materiarum matio. ordinem; hinc factum est, VisIGISMVNDoim Dp PANcinoLus cit, libr. II. cap. 3 2. ScHI ERus in cit. praefat. ad Mincuccium T. BFRIvScit. Ioc. p. Io . qq Scilicet cusAcius duos seudorum libros singulari modo, sine ullo tamen usii, partitus est, cum tit. I a. libri II. nouum auspicatus librum, nempe III. & cum rit. et s. 6. libri II. iterum nouum , qui ipsi est IV. In hoe autem reliquos libri II. vulgatae editionis titulos , quorum Vltimus est quinquagesimus Octavus, noua distributione auxit usque ad titulum LXXII. quem deinde eum numero LXMn. ct porro sequentibus, capitula, quae vocantur extraordinaria, excipiunt ; atque haee deniqse de studis liber V. stupra nominatus. Prostat vero etiam liber VI. seudorum, a CAL- vi No collectus, ae Varia iuris canoniel da seudis capita complexus; quem corpori iuris seudalis Germanici U. C. SENRENBERGIVsp. 4 8. seqq. adiecit. Cons ipsius praefat. h.
90쪽
imperante, ANTONIUS MIN UCCIVS DE PE TO VETERI,Ιctus tunc in Academia Bononiensi Celeberrimus, in meliorem libros seudorum ordinem redegerit, libris VI. de seudis a se compositis. Quod *stema, diu a Ictis desideratum, tandem edidit scRiLTERVS, π atque, Una cum
ser Plura, quae hue saeiunt, legenda in ipsius
praefat. ad Mincuccium g. 8.sqq. Cons. MA -κ1 et ius de libris ruris commvn. 24. 2 s. in opusculis iunctim editis p. II 7. seqq. lnoMAsii his. iur. seud. 67. scHILTERus equidem, MiNcvoeiI librum, iussu Imperatoris siciuMVNDI, compositum, atque adeo a thenticam minimum iuris seudalis Longobardici interpretationem esse , existimauit. Quod tamen quum probare, ut par est, ricra potuerit; vero interea est similius , priua orantum ausu MiNeu civin Iaborem hunc sis- cepisse Neque prouocatio ad huius imperatoris nomen, quam praefationi praemisit, asrem facit; quoniam ibidem A ad nomea Iesu Christi; ae post praefationem, initi. lib. l. ad nomina quoque Imperatorum diu defunctorum pariter prouocauerit. Ecce ipsi eiusdem verbu, D nomine Domini nostri I fu Chrisii, Domini si G sMvNDI , sacratis. simi Prine is N semper Augusti. Ue. Et post haec, quae initio lib. l. legimus: In No