장음표시 사용
21쪽
D a copitula deputatam exeipias, Dignitates, canonici, uti fluuia considerati, neque habitu, neque actu dici possunt curati .llos mando praeter Vicarium alii acetati , addictique sunt Cappellani pro actuaIi cura, actua Iis cura dicitur residere penes Vicat tum , non penes caneIIanuis α1o4 Absurduis est, quod eadem Deis fio , quae unum habet sponssuis , videlicet Viearium , seu Parochum , plures obtineat sponsos, seu Paro
llos cappellani in aquisentum ParocbIdestinati non sunt consideraudi , aee per illos EccIesia regitur, ac repraesentatur , sed per DIuin
llos Tolerabile non est , quod Poro -ιhiani pIuribus Rectoribus obe diant, ct quod uno , eodemque Ecclesia sit duorum , veι plurium in foIiduis .
1ον Ruandoque tamen contingit, ut duo Paroebi unam , eandemque Parochisis , est deisque te inpore actu exerceant; remanente penes tertiuis jure forma Ii ejus deis Paroebiae . IIa ut na IIus ex hisce Parochis proprie Paroebus dici saIeat.Ibidem.
Ios mando nova Paroebia MIalia Iaadiumentum matricis cruitur a non definit Parochia esse individua. Ios Κuia taIis Poroehia non est vera Paroebia , sed simplex Vicaria, , seu curato coneIIania in Paroebia adiumentum per Musa. axo Proinde in hisce casibus non laediatur Sacrortiis Canonum dispositio,
prohibentiuis , ut uno remanente
hexeficio duo ipsius possessores is fo-
membratio quoad curam actuaIeea . IIa contingit interdum, ut duo Pa rochi insolidam, aequalique jure uni, eidemque Ecclesiise regendae praeficiantur .aI3 Reductio duorum Poro chorum ca
nendi tappellanum ab Discopo ορ- probanduin , fuit a saera Congregatione Concilii denegata. Sed praescriptum fuit , ut Discopar
incumberet exerceri animarum cura a diei iis pertit ruisque Parochum, sublata alternatiνa, factoque Massa e sinis uni ex incertiremoIuinentis aequaIiter dividendis . Ibidem
Apoc si1LIs rei uberrimam, ac elegantem quidem , ted arduam nimis, variisque involutam dissicultatibus tractationem suscipimus, sub coelestis tamen luminum Patris , & divini bonorum omnium Iargitoris auxilio, felicem ad exitum , ut firmiter speramus , perducendam , cun a solo Deo, a quo omne opus est inchoandum , quotquota occurri possunt, dissicultatum resolutio sit attendenda, per text. ιπGn. Paulus ea . i. quaest. I., Cau. Non liceat cous. 26. quast. f., L. In nomine Domini Cod. de oste. Praef. Prael. Alfrie. , ubi imperator haec habet : Per ipsum multas di uitates superavimus: ac alibi de Angelis in tract. de Confesson ib. 'lib. I. quaest. I . num. I . 2.2 r Ochia igitur, graecum vocabulum, ita latine solet nuncupari, quasi partitio curae ad tex. in Can. Eeelesiareauf. I 3. quU- cap. Lieet Canon , verbo Paroebialibus, Deleci. in 6. b que Vermiηisin. nam. 4., Abb. in eop. De multo sub num. 24. Disitiros by Corale
22쪽
recent. Eo quod Rector Ecclesiae , sive Parochus curam Animarum totius populi habeat, intra certos , distinctosque ibae Parochiae limites congregati : cap. i. de Cuppeil. ΛIonaeb., cap. Cum singula de Praeb. 3
die 9. Cauceli. Glus. 6. Num. 39. 99. Seu eo quod cuique Parocho 4 certa pars Civitatis , vel catari ais gnetur in divinis curandi: Abb. indict- cap. De multa loco eit., Pacian. diei. annot. in I . liti. A.. Parochiae vocabulum apud , elatiles veteres fuisse usitatum, nobis suppeditat exemplum inter caeteros Cicero in lib. I 3. epip. ad Atin sile. , in illis verbis : ιmnino enim Jextius noster Parochias publicas Oe eupavit : de qua Mare. Ant. de RIursu.. in eap. I a. de scelesias. re
dit. , ac plene Glusu in L. I n. F. de munerib., veroo Hinc Curatores, vers. Hine Xenoparochi. Erant istae Parochiae loca quaedam publica, ubi hospitii causa Peregrini, vel Legati missi, & Magistratus iter habentes recipiebantur, quibus sal, ligna , ct caetera necessaria suppe- 6 ditabantur a certis, designatisque personis , huic muneri specialiter addictis, quae a Porphyrione Copiarii vocantur , quia rerum omnium copiam subministrabant, communiter tamen Parochi, vel Xe- no parochi nuncupabantur , ut in diit. L. . q. Hi quoque f. de munerib. ct honori4. , ac Hor.ιt. in lib. I. serm.seusat. s. ubi haec habet Proxima Campano Ponti, quae Tillula telium Praefuit; edi Paroebi, qua debent ligna, salemque . Tum Glossu ad eadem Horatiana Carmina, verbo Paroebi, & altera Glossa in dii lia L. . verbo Hine Caratores, vers. Hinc Xenoparochi, ae in diti. annot . ad Pacian. de Probat. liti. A. vers. Sed certe .
Ex hisce Gentilium Parochiis Parochias in Ecclesiis fuisse deruvatas nonnulli autumant, inter quos Landin. relatus in dist. annot. 8ad Faeian. eit. vers. Sed, qui, ducta similitudine, ait Parochias dici illas Ecclesias , quae suis Parochianis panem coelestem , idest Sacra- 9menta tribuunt. Sed ferendum minime est, nostrarum Parochiarum derivationem ab hisce fontibus usurpari . Si enim ad Divi Augustini recurramus auctoritatem in suis aureis libris de Civiit. Dei, quos Cassodor. Senat . in lib. instit. cap. 16. iubet infastidibili seduli- rotate percurramus, ut referunt Patres ci rex. S. Mauri in praefat. intom. i. de Civit. Dei q. Volumus, vers. Iubet, adparebit apud primos Ecclesiae Chri stianos Parochias fuisse jam usu receptas; quas ta men Paroecias nuncupabant, quemadmodum apud nos promiscuo II nomine & hodie uiurpantur : quod graecum Parceciae vocabulum idem sonat atque accolarum conventum, seu habitationem, & cum
23쪽
g PARS I. Τl T. I. DE INSTITUTIONE,
i et ria in ad notata per Glοf. in diit. L. ult. eis. vers. Hine Xenoparoeb I, ac in specie Harbo . dici. cap. I. uam. I 6. Refert laudatus Doctor in lib. I 4. cap. 24. q. a. vers. Presister ,
memorabile factum cujitidam Parochi Ecclesiae Cala mensis, quod omittere nefas judicavi, etsi priora tantum verba nostro in erviant i 3 proposito : Presister , inquit Sanetus, fuit quidam nomine Reytitutur ιiu Paraecia , non Parochia , ut legitur in cit. Glossa ad L. ali. g. de Imunerib. honor. ) Calainensis Ecclesiae, qui quando ei placebat, rο-gabatur autem , at hoc faceret ab eis, qui rem mirabirem coram Dire euia
piebant ) ad imitatas quasi lamentiantis cujuslibet hominis voces , ita se auferebat a se ibus, oe Iacebat simillimur mortuo ς ut non solum Ceil
eantes, atque pungentes minime sentiret sed aliquando etiam igne admoto , sine ullo doloris sensu nisi p0lmodum ex vulnere : non autem obnitendo sed non sentiendo non movere corpus eo probabatur, quod tamquam in defuncto nullus inveniebatur aubelitus . dominum tameu voces clarius loquereutar, tamquam de longinquo se audire postea referebat: Calama
autem , de qua hic loquitur D. Aligustinus, non Phoenici .e oppidum 14 est , ut credidit Ludovicus Zoes , sed An ricae , inter Hipponem , &Cirtam situ in , de quo frequentissime Doctor disierit: ut observantia. Patres Congreg. S. Mauri ad eandem locum liti. C. lJam nemo non percipit de Parochiarum antiquitate non esse du- is bitandum . Verum quamquam istam Doctores admittant praesertim
Vaneheu. in jus Eccles. univ. piri. I. tit. 3. cap. I. , non tamen con
I 6 veniunt circa tempus, e quo illarum inititutio sit eruenda . Sunt numero plures , qui a saeculo Ecclesiae tertio illam repetentes, Dionysio Pontifici attribuunt, in probationis argumentum adducentes lx7 Gratiani auctoritatem, in Can. Ecclesias ea .ig. quaest. l. ab ejusdem
Dionysii decretali Epistola ad Severum Episcopum Cordubensem
directa , quae integra habetur apud Labbeum in tom. I. Cιnciliora medit. Venet. 1728. sub eodem Dion o Papa ad annum et s8. pag. 8so. 1eqq. in ea decretali Epistola secunda , eap. 2., de Parochiarum distin Aionis modo interroganti Severo Episcopo ita Pont. respondit, ut videre est in d.GratianeoCanone: Eeelesias singulos singulis Presbyteris dedimus , Paroebias , est. Gemeteria divisemus , unieuique jus proprium babere statuimus , ita videlicet, ut unus alterius Paroebiα terras, terminor, aret Jus non invadat; sed unusquisque suis terminis fiteontentur; Qui hanc Dionysio Parochiarum institutionem, seu di- lstinctionem tribuunt, inter illos recensetur Summus Pontifex In- inocentius lil. in eap. Pastoralis de iis, qtiae fiunt a Praelatis, ibi . iPraterea q/rasisti, eum auctoritate Dionasti fuerint Paroebia limitata ) quem sequitur Abb. in eod. eap. Pastoralis, Glossa in d. L. uit. f. de munerib. ct honoribus, d. eterb. Hine Curatρ res , & in eod. cap. l
24쪽
is paen. dist. 6., Pusi. de vi . lib. I. cap. 2. qua l. a. num. I. Samea de rella. tom. I. rrau. de decal. lib. I. cap. 2I. a Loiter. de re beneflc. lib. I. quaest. 8. nam. 18., & alii plures apud Narbos de UR. ,
- deli Infantado 7. Febr. r6I8., tum Moymus Pontifex feliciter re gnatas CLEMENS XIII. in Narebiuonen. jarium Paroebialium, 2. Decemb. i 73s. , inter eius imprelsas deeb. 239. sub num. Io. vers. mandoquidem, o sub num. II.
Alii viceversa latentur quidem a Dionysio Papa fuisse factam Parochiarum institutionem, distinctionemque, sed hanc fuisse veteris renovationem . Asserunt enim Evaristum Pontificem, qui 18 saeculo Ecclesiae secundo vivebat, & quintus a Petro numeratur, instituisse , ac distinxisse Parochias, tunc cum Titulos Presbyteris in Urbe Roma distribuit, ut legitur in libro Pontificali Papae Damas,
relato a Laboeo in d. tom. I. Conciliorum ad avnum I IO. , pag. 8Sa. ,
sed hanc Parochiarum, seu Titulorum distinctionem sub Valeriani Imperatoris persecutione suppressam, laudatum Dionysium feliciter restitutisse , ut notat Fagnan. in dict. eap. Pastoralis num. a. ibi :Constat hane Paroebiarum dipinhiloueis non primum a Diov- , sed ab Evarisso factam fuisse . Verum eum in persecutione Valeriani publico
edicto Christasi ab Ecclesiis arcerentur , eorumque conventus tu Co meteriis prohiberentur, Getesiarum , Parochiarum, oe Gemeterio rum confusio facta es. Sed Valeriano vita functo , restituta per Ga lienum pace Ecclesiae, es. Iibera saeuitate adeandi Gemeteria Dion ur Ecclesias Rectoribus propter mar rium, edi exilium spoliator sitauiti Presb teris dedit, iterumque Paroebias, edi Gemeteria divisit : tum Ninnius in suis notis ad Labheum sub d. Dionam , in ejusdem Ponti eii Epist. secunda, Baron. ad avnum s7. num. IOI. ad annum 37 . num. II., Card. Petra ad Constit. a. Gregor. XI. nam. I 3. vers. δε rius, missae. de orig. Paroeb. eap. 4. , Daniel de Nobil. select. con trov. disput. 44. , quam ad rem legere quoque est folium Saera Cougregationis Concilii, Ia. Martii iras. in ea a Ggubina jurium Pamroebialium in prἰue., Tom. 4. tbesauri resolui. pag. 27 3
Sed quod attinet ad Dionysii factum circa Parochiarum distin- IRetionem ad exclusionem tum primae, tum secundae Doctorum Opinionis, nihili habendum fore , eruditi homines declarant. Nemo enim ignorat hanc Dionysii decretalem Epistolam , eodem modo , quo primam , de Parochiarum distinctione , omnino esse a Cano
25쪽
io PARS I. ΤΙΤ. I. DE INSTITUTIONE,
Christi et 7o. n. 17. ibi: Epistola Dionysii Papa de divisione Paroebiaram ad Severum Di scopum Cordubensem viris doctis supposititia ereditur . Incipit enim verbis Leonis I. epipola a . secundum antiquum ordinem ζOlim,& ab initio tantam percepimus a B. Petro Apostolorum Principe Sc. continetque varia loea ex S. Gregorio Magno desumpta . Sed hane , simile ue Romanorum Ponti eum epistolas suppostitias esse a viris douis probatum : Quibus accedit Praeceptor meus clarissimus Berardi , qui Augustae Taurinorum in florentiis mo Regio Sabaudo Athe iraeo Sacros Canones summa cum laude publice interpret tur , in suo opere : Gratiani Cunones, Genuini ab apocopbis discre
ti cte. edit. Taurin. tom. z. cap. 2 3.
Nec in contrarium adducatur hanc Dionysii decretalem alic jus momenti esse habendam , eo quod in Gratianeo Decreto contiai neatur . Nam praeter quam quod jam satis liquet citatum vulgati si simum Canonem EccIesias eat .is. quaest. i. nihil aliud praeseserentem, quam dictam supposititiam Decretalem, tanti eme ducendum, quanti eadem Decretalis ducatur; exies oratissimum est apud omnes, quod Gratiani Decretum, quemadmodum privata auctoritate coma a pilatum, auctoritatem per se non tribuit in iis, quae in eo continen tur ; ut prae caeteris tradunt Antonius August. iu dialogo lib. I. ubi illis illudit, qui ab Eugenio III. confirmationem repetunt, tum 23 Boet. Epo. in lib. a. de jure sacro num. 134. de Eugenii Confirmatione, ubi notanda illa verba Is propriis autem Gratiani verbis nihil esse majoris auctoritatis, quam quata tum ratio, aequitas perses, patiautur, cum non plus tribuatur c tu solis quidem Dis Gratiano , quam Interpreti cuiquam alteri ae Berardi tu cit. Opere, Gramtiani Canoues cte. observ. I a. de Gratiani operis receptione, vers.
24 Adeo autem, ubi in fine opinionem illorum, qui asserunt a Gregorio Xili. suime approbatum, rejiciendam fore docet, ita concludens : Si quis aliquid ex Gregorio XIII. ad bane rem deduci posse
forsitan existimaverit , eaveat ille , ne emendationis carum , quam Summus ille Pontifex alaeriter fuscepit, eum ipsa , de qua loquimur , Codicis eonfirmatione , vel adprobatione confvudat : ac demum, re liquis omittis, Bene tis XIV. in sua aurea Gusiit. a. Singulari nobis tom. 3. ibi : Deeretum Gratiani, utpote aufioritate privata commi pilatum, auctoritatem per se non tribuit his, quae in eo contiuentur.
Isti Tituli, ab Evaristo Presbyteris in Urbe Roma distributi ,
quos Ecclesias passim Dociores appellant, Laron. ad trianum Inum. 4. est seq., Thomaspin. de Pet. 6, nc v. discipi. pari. l. lib. 2. cap. 2 . num. II., ac alii plures, erant 1 acrae aedes , seu domus quaeda inus divino cultui mancipatae, in quibus Christiani sacras synaxes agere consueverant : ut Severin. Einnius in suis notis ad Labbet diti. tom. I, in vita Evarisi verbo Hie Titulos pag. s 3 . ct Ρq. ibi: Titu
26쪽
Ioram uomIne intellige domos divino cultuI mancipatas, in quibus cir siani saeras Bnaxes vere conqueverant: & in fine , ibi α Cum igitur Religio orbitana in diem majoribus inerementis augeretur, pluresque rimos sacras , sive Titulos requirerent, plures institatis inter Presisteros certos eertis Titulis adscriptis, divisisunt ae Saronius ad an . II a. num. f., ibi: Haud tamen dubium per Titulos aeeipi Amor divino eultui mancipatas, in quibus ChristianiBnaxes vere consueverant. Unde vero acciderit, ut ista loca sacra, quae nos Ecclesias nuncupamus , a primis Christianis Tituli dicerentur , a Baronio adducuntur rationes, quarum tutior haec est: quia, qui dictis Titulis 26 Presbyteri adscribebantur , ab illis nomen , ct Titulum accipiebant, & eorundem locorum Presbyteri dicebantur, ubi concor
nius in suis notis ad Labbeum in vita d. Evarsi , d. verbo me Titari Ios, pag. 3sq.'seq. Quod de Diorysio dictum fuit,de Evaristo quoque dicendum esset, si Titulorum , quos nostri Ecclesias, vel Parochias nominant, institutio, seu distinctio erueretur ex ejus decretalibus Epistolis : eo 27 quod , duae Epistolae decretales quae Evaristi nomine circumferuntur, supposititiae sint, atque explodenda: : quemadmodum tradit
Pagius in suis notis ad Saros. ad au. I 2I. num. i. , ubi alias hac de roadducit auctoritates, ac Perardi in suo citato opere : Gratiani Canones Renuini ab apocophir discreti is c. tom. a. eap. a. duod si dixeris
hanc Titulorum distinctionem ex eodem libro Pontificali Damasi agPapae deduci, ex quo reiecta Parochiarum distinctio Dionysio tributa depromitur; statim in promptu responsio, nec librum Pontificalem Damasi Papae habere aliquod momentum , ct veritatis principium eo in capite, ubi de Parochiarum distinctione Dionysio tradita disseritur, sed eo in capite, ubi de Evaristo loquitur quoad Titulorum distinetionem, non esse dubitandum , ac per consequens illius auctoritatem hac in parte , quippe qua separata, non posse denegari, atque subverti, argumento ducto ab illo iuris principio , quo edocemur in iis, quae dividua sunt, di separabilia, utile per inutile non vitiari: eap. mod debet de reg. jur. in 6. q. s. Insit. de a9 inutil. stipui., q. s. Insit. de .erb. oblig., L. 7. f. de recepi. , Passeri v. in cop. ult. de paenit. ese remiss qtras. 8 s. num. 6t 9. in fine, ibi que Franc. πum. 4. Rota eor. Lancella deeis. 4II. num. 3. , in rideπ.Paroebialis de Teuton, super pertinentia patronali, I 4. April. 17ss. q. IO. cor. Amadeo , s Ferrarien . testamenti, 7. April. I7s8. q. Ι6
Ex praeiactis jam primam Parochiarum speciem, atque imagi nem prae oculis haberi nemo non percipit: sed mutatis rerum vicimbus , atque Ecclesia, quae tandiu ingemuerat, imperatoris Co B a stan-
27쪽
PARSI. TIT. I. DE INSTITUTIONE ,
fiantini heneficentia, liberalitate , religioneque, ad optatissimum libertatis portum feliciter appellente, non, ut anteactis temporibus , in privatis domibus , sed in publicis ad aeterni Numinis hon rem , gloriamque erectis Templis liberum Divini cultus exerciago lium haberi, explicarique incoepit. Qtiam ob rem inter varias D. O. M. sacras Ecclesias , aliae fuerunt erectae, Parochiarum nomine designatae , in quibus animarum cura a certis Presbyteris de die in diem excresceuti fidelium populo exerceretur. Quod Romae primum atque Alexandriae factum fuisse aperte colligitur ex lian si centio I. in eius Epip. ad Decentium Eugubinum ube um , de Urbanis Parochiis, quas Titulos vocat, loquente , tum ex Epipoanio
haresi Gnam. . , ac 69. Ariamanitar. lib. a. tom. a. advers. bares. num t., ibi : Etenim quotquot Alexandriae Catholicae communionis
Ecelesiae uni Archiepiscopo Iulecta , suus euique Praepositus est Pres ter, qui Ecclesiastica munera iis administret , qui circa Ecclesias tialas habitavi, eorumque eonventicula mei, seu Laurae ab Alexandrianis Pulgo nominantur : acuum. a. , ubi haec habet: Cum autem --
guti commissum sibi populum per Italos, ese solemnes convextus publice ldocerent edio. concordant Eusebius histor .lib. 7. cap. 24., Nomussu. Duet. nov. discipi. pari. r. lib. 2. cap. 2I. num. I I. in fine , est c. 22. inum. I. O 2., Vanenen. in jus Eccles. univ. tom. I. tit. 3. cap. I. n. a. ijeq., yo. Andreas Tria Archiep. Dri in suo opere : Memorie so-rie. eivili ed Ecclesiast. lib. q. eap. I. q. a. iv principio . Post Urbanas tum Romae , tum Alexandriae erectas Parochias, coeperunt quoque sub finem ejusdem quarti saeculi, vel initio quinti . rurales erigi, in villis nempe , & pagis tum Romanis , tum At aa xandrinis , ita Christianae Religionis cultu , atque fidelium numero adaucto expostulantibus , cuique Parochiae certo, ac peculiari Pastore assignato pro Christiana pIebe regenda : ut eruitur ex S. Athanasio in soI. a. , ubi sic loquitur : Mareotes ager est Alexandria, quo in Ioeo nunquam Episeopus fuit, immo nee Chorepiscopus quidem, sed universa ejus loci hcelesiae Episeopo Alexandrino subjacent, ita ta men ut singuli Pagi suos Presisteros habeant . Sunt autem Pagi si
maximi decem numero , aut aliquaudo plures . Papus auteru, in quo
Uc ras habitat, minimus est , ct patieissimorum hominum , adeo ut non ibi , sed in proximo Pago Getesia sit eonstituta : idemque notant
Vane pen. loco cit. num. 2. 3. , Thomas . d. eap. 22. sum. I. 3. edi IO. Archiep. Tria d. cap. I. q. a. prisco
33 Quae cum ita snt, Doctores illi , qui Parochiarum Institutionem a saeculo Ecclesiae quarto repetunt, Parochias intelligunt in .sio proprio sensim propriaque forma consideratas . Adhuc Paroclitae lin aliis Catholici Orbis partibus d csiderabantur, hinc in majoribus Civitatibus, deinde in caeteris quoque Iocis tum Urbanae, tum rura
28쪽
tes successivis temporibus , prout necessitas expostulabat, fuerunt 34 erectae . institutaeque , juxta ea, quae tradit Nowas . dii l. eap. 2I.
num. II. E cap. 22. 1τum. I ., cst Archiep. Tria in eit. Opere cap. i. f. a. in princ. , quai quam Parochiarum numerus Tridentini Concilii temporibus copioius haberetur, nondum tamen in sin- 3sgulis Civitatibus, villisque erectae reperiebantur : quemadmodum Piquet ex Iess. 24. do res. c. I p. in fine , ubi praescribunt Patres tu illis quoque quam celerem institutionem ab Ordinariis peragendam , 36 ibi: Llemque in iis Civitatibus, ae locis , tibi nullis sunt Paroebia Ies, quam primum fieri curent, non obstantibus quibuscumque privilegiis , consaetudinibus , etiam immemorabilibus . Nondum pariter erant Parochiae singuIae certis circumscriptae Iimitibus, neque a proprio , peculiarique Parocho, sed promticue Sacramenta variis in locis administrabantur : cautum proinde ab 37 iisdem Tridentinis Patribus,ut Episcopi hisce in casibus distincto populo in certas, propriasque Parochias, unicuique suum perpetuum, peculiaremque Parochum assignarent, a quo solo Sacramen- 3 8 ea licite susciperent, aut alio utiliori modo, prout loci qualitas exigebat, providerent: ut videre est in sess. i4. eap. 6. O d.self. et A. cap. 3. vers. In iis, de reor. Haec tamen Tridentini Concilii Sanctio circa Parochias certis circumscribendas limitibus, ita tem porum , locorumque adjunctis exposcentibus, non fuit ubique executioni demandata; quemadmodum hodierna quoque demonstrat 39 experientia , ubi plurimae habentur etiam verae , propriae, atque inde pendentes Parochiae, quae nullum habent territorium , sed per familias distinguuntur, exemplo ducto a Civitate Tolentina , ut Iiquet ex solis Sacra Congregationis CoueiIii in Tolentina juris sepeliendi , II. Aug. I7s3., tom. 22. Gef. resolui. pag. 63, , in qua Ci vitate tres habentur parochiales Ecclesiae, singulae tamen ab im- 4
memorabili divisae absque territorio certis designato limitibus , sed per domos & familias, & Parochi perlonis , atque familiis propriae
Parochiae Sacramenta administrant. Caetera omittimus exempla , quae fuse de Parochiarum erectione agentes , in medium adducemus, demonstraturi territorium , seu confinium , ct ambitum per Iimites constitutum, esse quidem convenientem , atque utilem, non vero essentialiter necessarium.
Sed hic sciendum , si a suscepto itinere Iicitum est paulli si errecedere , quod antiquis Ecclesiae temporibus, etsi maxima fidelium multitudo jam haberetur, Parochiarum tamen numerus admodum erat exiguus: quod aperte deducitur ex auctoritate Card. de Luca de Paroeb. dise. i. num 6., Card. Albitii in sua discepς tiove impressa apud eundem Card. de Luea post titulum de jurisdictioue,
qui asserunt, quod in Urbe Romae viginti quinque Parochiae tantum 4
29쪽
x PARS I. TIT. I. DE INSTITUTIONE,
numerabantur , tametsi animarum numerus Ionge maior esset ἰ4a quam hisce temporibus. Roma enim, citato Card. de Luca, adeo erat plena populo , ut pene maiorem animarum numerum
haberet, quam nunc ipsa Italia . Ratio autem hujusmodi parvi numeri Parochiarum in propatulo existit . Olim enim quanquam aliae haberentur Parochiae, in ibi a tamen Cathedrali Ecclesia , ad quam omnes baptizandi proficisci debebant, Fons Baptismalis re-43 tinebatur, Card. de Luca loco eitato, ac plene Catalauus Presbγ-ter Oratorii Sancti HIeroumi Charitatis, in suis eruditis Connmen tariis ad Pontis. Roman. tons. a. tit. I. de henedictione, impo
sitione primi lapidis pro Gelesia aedificanda , q. I. num. 27. ubi reIert auctoritatem D. Gregorii Naziau. Orat. o. Quod deinde factum fuit commune singulis Civitatibus pro commodo fidelium totius Civitatis, ut videlicet uuus tantum Fons Baptismalis in majori, seu ma- trice Ecclesia retineretur: Thomas . de vet. nov. discipi. d. par. I.
lib. II. num. 8. Card. Petra ad Confit. 2. Gregorii XI. n. 18., Pan vin. in op e. de septem Orbis Delef., Catalau. loco cit. n. 28. Franc. de Del. Cathed. cap. I9. xum. 22. ae Rota eor. Caniliae in Ravenna ten. jurium Parochialium II. Martii i746. in prine.
Nec singulis diebus, aut horis, juxta hodiernam disciplinam , Baptismatis Sacramentum nainistrabatur , sed bis tantum certis, statisque anni temporibus, videlicet Sabbato Sancto Paschatis, &4s Pentecostes, quemadmodum apertissime eruitur ex cap. Non ratio ne M. , ct .cap. Duo junt I 2. de consecr. dist. q. , ac Catalan. in cit. q. I. Num. 29. Non vero Dominica in Albis, ut inquit Card. de Luca diei. num. 6. Hinc turmatim , ct maximo in numero ad
plura etiam quandoque hominum millia , habita foeminei , &virilis sexus separatione , in sacro regenerationis Fonte ablue
hantur : August. lib. et a. de Civit. Dei eap. 8., D. Gregor. Naziau-Α6 zen. in dies. sua orat. 4o. , in qua monet divites, patritios , & d minos , ne alienum a dignitate sua ducant una cum pauperibus , ignobilibus , & servis baptizari , Catalan. d. q. Iz num. 29. ubi eXem .pla refert copiosissimae eodem tempore baptizatorum multitudinis,ae Card. de Luca dieio num. 6. Sed mutato stylo circa cultum , & administrationem Sacramentorum , ac praesertim baptismatis , ne-47 cessariae fuerunt novae Parochiarum eremones: ut concludit laudatus Card. de Luca L nam. 6.
Ex hactenus enarratis percipere quisque iam potuit, quid cir ca Parochiarum naturam, atque indolem sentiri, judicarique Va- Ieat . Nonnulla tamen specialiter hic exponemus , caeteris data Opera omissis , quae ex sequentibus titulis passim erui, supplerique Poterunt. Ac primum notandum, quod Parochia si a loco, seu
30쪽
ATQUE NATURA PAROCHIARUM . r s
materialiter sumatur , dici vulgo solet locus ille , in quo degit Populus alicui Ecclesiae destinatus , certis restrictus finibus: seu totus ille ambitus , quo Plebs eidem Parochiae deputata continetur : As
tum claudit finium circumscriptio, & populum intra certos fines constitutum proprio subjicit Rectori, ut in ca .u, de quo agebatur, 49
declaravit Rota cor. Card. Caleagnino in Sabinex. Draium Parochialium , 8. 3 Dii i733. q. Comprobat Si a populo, seu formaliter Parochia sumatur, non dicam definiri, cum definitiones in Jure periculosae sint, per textum tu L. SOaos. f. de reg. jur. sed describi potest , incolarum coetus, seu aggregatio populi certis circumscripti limitibus. peculiari Ecclesiae destinati, sub uno, eodemque singulari, perpetuoque Pastore Sa- sllcramenta suscipientis , ct illius liberae curae, ac privativo regiminis pecialiter commissi, addictique . Quod si Parochiae nomine, quod infrequens nou est, Parochialis Ecclesia intelligatur , cap. 2uando saPresiditeri Gylindi. 28., ibique Geminiquus num. a. , dicam parochia lem Ecclesiam illam esse, quae a caeteris seiuncta, certum habet pompulum , certos intra limites constitutum , propriumque retinet PMrochum , qui praeter sori poenitentialis illimitatum usum , animarum curam inde pendenti, si loque , ct privativo jure ad liberum exitum perducit : quemadmodum eruitur ex iis, quae apud Gou- sp
17 7. q. Siquidem , c, in Valentina jurisdictionis super manulentione 26. I 754. q. 8. E seqq. cor. Figueroa, IO. I7s s. q. 8. eodem Figneroa, ac alibi passim . Nunc ad Parochiarum naturam, ubi parum immorabimur, descendamus . Hanc equatuor velut principalioribus Fontibus eruendam esse existimarem , ex illarum videlicet perpetuitate , libe tate, singularitate , individuitateque, ad Gucit. Trident. Iess. 7. s
cap. ., cap. I S., Pers. In iis , cap. II. Osus. 2 S. csp. 9. , in omnibus de reformat. , cap. Cum non ignores de Praebendis, Extra P. Execrabilis eod. titulo, Rcta decis. sa . u. I. pari. I., dee. 3OS. v. I. pari. 9. ree., cor. Card. Mi lino in Argentina Parochialiuri 3 O. April. 17 s. q. Inconcussum , ocr. Lmo K so tu Camerinen . Prioratus,
24. yβM. I 7s p. q. i l. post medium . Ac primum , ad perpetuitatem quod attinet, de hac dubitandum non erit , quotiescumque prMoculis habeantur Sacrorum Canonum dispositiones, quibus cautum legitur, ut in Parochiarum erectione, pro perpetua illarum ma nutentione, & pro Rectoris sustentatione, Praebenda sive dos in s sali-