장음표시 사용
491쪽
eorum, qui aiunt, non posse quemquam torum hoc sacrum perlustrare. diluit, eamque nullius ipse valoris ostendit. .3. Ioannis Pimia ad Nicolaum de Langes dedicatio, qua multa in Hierogly-'phieorum Pierii locupletissimo, pretiosissimo inexhaustoque ita enim ea adpellata thesauro emendasse. additionibusque fortasse non infrugiferis auxisse narrati ipsum vero auctorem totius antiqui-t s scientissimum vocat. 4. Auctoris Vita , ab Antonio Hrrimo
In Hieroglyphicis HorapollinistSed grammaticus ille distiuue
pag. I. Ex Suida. H. ροἶ, dus est ab Oro sive Horo Α- Irammaticus, Alexandriae do- polline aegyptio, niliaco, ut
cuit, & in Aegypto, tandem l probabiliter, iudice Morbi fisCrii sub Thmaosio. 'Polyh. lib. IV. Io. contenuit Causinis. Non ille, sed hie esti auctor Hieroglyphicorum. Ioannes Petrus quod nomen ei mutatum fuit a Sabostis. in
πισξι, occasione sumta a Pieridibus sive Musis, quas assidue colebat ; alterum autem Ioannis incertum est ntersanis , hellunensis, e sente BalZania , statim in adolescentia a paupertate ita pressus fuit, ut Nobilibus venetis famulari cogeretur; deinde vero cum eius curam patruus, Urbanus Valerianus susciperet, eumque in linguis di artibus informaret, tantum profecit ut a Laurentio Medice. litteratorum summo Maecenate, liberaliter adiuvaretur, alisque a C EMENTE VII. Hippoliti. Alexandri re Catharinae,
nepotum ipsius, educationi praeficeretur, quorum ille Cardinalis, iste Dux patriae primus, haec Gallorum ex connubio Regina, perinennibus virtutum cumulis illustrem aeternamque praeeeptoris me moriam reddidere. Quamvis autem horum favore ac benefice tia ad magnam fortunam pervenire potuisset, ac primum Iustincupolis, mox etiam Avenionis designatus fuerit antistes, eos tamen nonores constantissime detrectavit, unicaque protonotarii aposto lici & comitis dignitate maluit contentus esse. Sed & huic honestum tandem otium praetulit, & senex factus, valeque urbanis curis dicto, Patavium se recepit, ut quod rei quum erat vitae Musis ac Deo impenderet, ubi & requiem invenit A. 'sso. 'Octogena rio maior. Fuit orator, poeta, antiquitatum cognitor, di philosQ-
492쪽
oris sive Horis Apollo, Niliacus dictus, non a fluvio, sed urbe Nilo in Aegypto. adeoque non confundendus cum Horapolline grammatico . lcripsit Hieroglyphica aegyptiam Idiomate, quaeneis iocuis Philinus graece vertit, fraeca autem latine transtulit demisardmus Trebatim vicetinus, i sicut postea novam publicavit Io. Neris . et ante Hozschelium Nicolaus Causiam editionem roma- Δυ Merceri aliisque versionibus conflatam, multis in locis
'' . t. notasque & observationes addidit . Vide Morbosium
Polvh. lib. IV. io. Neque Didas testatur, grammaticum illum Hie.
roglyphica collegisse, sed tantum describit, unde fuerit, ubi do- euerit, quid scripsese. i .
Iconologia di Cesare RIPA, amplata da Gio. Zaratino C
st stiri .. Iconologia Caesaris Ripae, aucta a Io. Zaratino Castellino Venetiis is69. Denuo impressa Patavii I ia. Ea exprimunis tui vatiae imagines Virtutum. Vitiorum, passionum humanarum, .ctuum . inuum, disciplinarum, humorum, elementorum, corporum caelestium, provinciarum Italiae, fluminum, aliarum e materiarum infinitarum S cuivis hominum statui utilium. Et ulismateriis ipsae earum imagines sive figurae , satis scite in lignum incisae, praemittuntur. Ad imitationem huius Ic nologiae oroduxit P. Vincentius Riceius Hieroglyphica moralla, Neapoli excusa anno igata. In Praefatione nostri operis, a Morbosio in lib. de Lingua & poesi leutonica p. s9l. laudati, di in germanicam linguam versi ac Francosurti anno 169'. q. lab titulo, Ern euerra Bilderis
steachι, editi, sermo fit generaliter de imaginibus, earumque regulis.
493쪽
- cartar MCaesar Ripa , perusinus. Eques M. Mauritii & Larari, nobilitatem familiae suae hoc scripto illustravit saeculo XVII. Io. Zaratinus Caslestinius, romanus, atque ad idem tempus reserendus, itidem Eques, scripti huius amplificatione gloriam tabi aeternam acquisivit.
Imagini delii Dei de gi' antichi di Vicento C ARTARI.
cum notis & additamentis Laurentii Pignorii, cuius etiam est ea talogus auctorum veterum & recentium, qui hac de materia scri-
I serunt, nec non cum Caesaris Massatii Allegoriis super imagini
us, Sc catalogo centum celebriorum deastrorum apud Ethnicos. Venetiis I674. antea Is r. In Praefatione non sine querelis narra. tur, pictores saepe multis erroribus contaminasse imagines. sive
addendo, sive diminuendo, sive aliter . quam fas est . repra senistando, idque aocidisse Hον ellinu & Valmani Hieroglyphicis, Notitiae Imperii orientalis Guid. Panetrali, Emblematibus Andr. Aiaciati, Fasulis Gabr. Faerni, Dialogis Ant. Augustini, Familiis romanis Fulvii H -i, & Saturnalibus Iusti L sit; neque in hoc etiam opere impediri potuisse, quo minus gregarii scalptoris negligentia superaret editoris curam S solicitudinem. Vincentius cartari , regiensis, floruit labente saeculo XUI. eique a Frisia in Epit. Biblioth. gessier. p. 8i6. tribuitur tractatus de Suppositionibus. Praesens autem liber in Dedicatione merito vocatur eruditissimus, in quo auctor collectas de antiquorum fabulosis deitatibus imagines ornaverit adeo bellis Sexquisitis explicationibus, ut famelicus lector non modo iis famem suam possit sedare, sed etiam cibos sibi videat appositos in argenteis & aureis
vasis: omnia enim esse selectissima, proprietatem verborum. cone nitatem phrasium, rotunditatem periodorum dulcedinem stili.& elegantem ordinem tractandi ac proponendi res abstrusissimas.& eo digniores veneratione, quo remotiores a nostris temporibus. Laurentius Pignoriin, italice Pignaria ) patavinus, primumeeclesiae patriae S. Laurentii parochus, deinde canonicus larvisia nus, pietate sunt verba Dominici Malmi, amplissimi Senatoris veneti in Epitaphio ei posito ae morum sanctitate spestatissimus.
verum eandoris S pudoris exemplum, litterarum omnium, cum Para III. D quarto maiori. Pp P gravio.
494쪽
graviorum, tum politiorum peritissimus, penitioris antiquitatis non minus certus, quam curiosus indagator, patriae, amieorum, S suit plius memoriae luculentissimis scriptionibus propagator, Musarum denique dc Gratiarum corculum di ocellus, pelle abreptus est Patavii anno Issi. aetatis fere 6o. Quod ad scripta eius attinet, Iatine edidit Characteres aegyptios, Notas di Commentarium in Aleiar Emblemata, Magnae Deum matris ideam S Attidis initia, Aponum
'Miscellam elogiorum, adclamationum, adlocutionum, conclama
tionum, epithaphiorum &c. Typum antiquissimae picturae, quae Romae visitur, di Praefationem in Iae. Cavatii Elogia Anachoretarum; italice, delia Congregatione desse vergini Gareggia mento .icen deuote in Iode deli' illustrissimo Sigr. Domenico Molino . Notitie historichc sopra la Gierusalemme dei Tasso, l' Origini di Padoua, Ι ' Antenore, e la Vita' di S. Giustina. Io. Phil. rimammia in Illustrium virorum vitis P. II. l9'. ubi etiam indicat Pignorii opera persecta, sed nondum edita, profert eruditorum ae eo
testimonia, eiusque aperit museum, recensens virorum clarissimo. rum imagines, hiatuag, numos & numismata, supellectilem antiquariam, & manu exaratos codices, latinos, graecos & linguis vera naculis. Vide etiam Pope-Bunnt 96a. Morbsium Polyh. T. I. 64.
qui eum appellat virum ingenio di scriptis illustrem. & denique
Crinium T. II. Methodor. 3IO.. Caesar Mayatim, patavinus, eruditione celebris vixit initio saeculi XVII. LXXXIX. La Fisonomia deli' huomo. e la celeste det Sigr. Gio. Banista DALLA PORTA. In Venetia i668. Εditio septima eum figuris. Adiungitur Physiognomia Io. genterii Ingegneri o-
--: & Adamantis, Discursus Livii Agrippa de Natura & complexione humana, Ludovici Septalii tractatus de naevis, fit Cyri ΘοουιοηM Meto poscopia. Portae Physiognomonia, Sc Septalii traetatus ex italico in latinum sermonem translati sunt, editique Frana colurii A. Isi 8. in 8. mai. lo. Bapt. a Porta, neapolitanus, S magnus artifex investigandi naturales hominum inclinationes, variaque eruditione ornatus, facile obtinuit gratiam Cardinalis Ludovici υι--, cuius pala Diqitigod by Coos e
495쪽
γον a. Ghili ου- 8 palatium erat quasi parnassus litteratorum. Fuit praeterea Porta noster integerrimis praeditus moribus, & aliis etiam scriptis celebris; in lucem quippe dedit tractatus de clementis curvilineis. de destillatione, ae occultis litterarum notis, de furtivis litterarum notis seu cistis, de refractione optices, de aeris transmutationibus. deque villa. Dedit quoque Tragoediam quandam, S Tragicomoediam, & Comoedias aliquot, mundoque valedixit A. I 6Is. aetat. 7o. Menet 6s8. Miunm P. I. Theatri Ios. Imperialis in Musto ias. Soria breiana i69. Morbos Polyh. T. II. 488. Alaudaria Bibliograph. polit. e. 22. in Crenti Method. T. I. 62. Crassia Elog. P. I. I o. Atque hic ultimus resert de Porta, ipsum fundasse in urbe patria academias otiosorum lc Secretorum, &, quam fuit sagax in inventionibus rerum ad scientias pertinentium, tam fuisse debilem S timidum in illis defendendis, ita ut saepe studiosum quendam domesticum adversariis obiiceret, Aulamque romanam ei prohibuisse astrologiam iudiciariam, it rumorem sparsum ei se, in libris scribendis ei praesto esse quendam fratrum non minus eruditum. Lud. Septatius , italice Setrata, mediolanensis, doctor mediis cinae, eiuSque prose r in acad. ticiniensi, a pluribus Principibus ad primam cathedram, sed frustra, invitatus, propter insignem doliri nam, a Rege Hispaniarum, titulo Protoph et generalis preMatum mediolanensem honoratus, vir reverenda & maiestatis plena
facie, sententiis utens in sermone & gravis, pariter9ue humanus in conversatione, ex sinsulari privilegio praelegit etiam politica &moralia, di quam ingenio, tam etiam prole fertilis. obiit Mediolani A. Isss. aet. 82. Inter scripta, quae in lucem dedit, sunt comment. in Aristotelis Problemata, S alius in Hippocratem de aere,aquis & locis, Dissertationes animasticae & analyticae, Iudicium de margaritis ex India allatis, de Peste & pestiferis affectibus. de Morbis ex mucronata cartilagine, de Ratione status & Epistola de festo paschali, cur non sit stabile. M l 747. Crassin P. II. 2 9. Conring de Ciet prud. c. a. Gbiunm P. I. III. Morbos Polyhist. T. II. m. Teatro d' huomini Ienerati, aperto da GiroIamo GHIL NI. In Venetia i647. In praefatione occurrit V. obiectionibus.
quae sibi fieri possent, atque ita se defendit: I. se meditari Thea-Pp p a trum
496쪽
trum universale prope omnium litteratorum, cum veterum, tum modernorum, in quo nullum velit praeterire, nisi illum, qui de suis seriptis non se facturus esset certiorem. 2. Solius se inter Iesu itas meminisse P. Caroli Seribania, non ut tesultae. sed ut eivis sui aIexandrini. 3. Principibus. & aliis magnae dignitatis viris non potuisse se dare locum priorem, quod consilium cepisset litteratorum aperiendi Theatrum, sine ullo praeeminentiae, qua alter alterum superet, respectu. 4. Itaque etiam ad evitandam praecedentiae disputationem, in ceteris litteratis se disposuisie elogia ad alphabeti lineam, S s. per vocabula Fortuna, Sors, Divinus, se nihil aliud intelligere, quam caussas secundas, primae semper subordinatas. Nota etiam, Horatium Oricessarium, qui P. I. 79. Ioannide Casa monumentum posuit, italice appellari Rutiliati sicut indicatur ab illustri Zeno net Giorn. de' Leti. d' Ital. T. IV. au. P. I. 9. Io. de Casa fuit Nun-:Iam ante aeuntiat aram illum eicius apostolicus apud Vene- . contulerat. GD au da' Diter. tos quo in munere tantam osten- d' Ita ι T. IV. 198. dis provἰdentiam ct integritatem, ki P A U L V S III. εἰ conferret archiepiscopatum bene ventia
Petri Iustiniani Historia ve- sue ad aηnum Isso. neta ab origine urbis progreditur usque ad annum ISTO. P. II. 77. Ferrantes Pallavicinus Hoc anno, videlicet Is 7. Aeade- pergit Δηare scripta sua munda mia incognitorum in Elogiis
erudito. suis mortem eius publice doluit. Plaee. de anon. 6sq.
Hieronymus Ghuisus, natus Maguntiaci sive Modiciae, quae hodie Moneta, apud Insubres, in Ducatu mediolanensi, anno I 8'. post mortem uxoris sacerdos factus, rediit ad studia iuris canonici, di impetrata eorum laurea, operam dedit theologiae morali; accepit etiam abbatiam S. Iacobi in loco Aprutii, qui vocatur, Canta lupo, di canonicatum cum praebenda doctorali in collegio S. Ambrosii mediolanensi ediditque in italica lingua La perta occidentale, Odi in lode di Agostmo Domenico Sesarciasichi, Presidente Diuitigod bν Oo le
497쪽
dente dei Senato di Milano , in latina Practicabiles casuum conscientiae resolutiones, brevissimis conclusionibus explicatas; inedita autem sunt Memorie Alessandrine, overo Cronica dellaeitth d Alessandria , Rime, Concelli poetici, Biennium Insubribus maxime calamitosum, seu Historia annorum I 98. S I499. &Templo delle donne letterate. Ita ipse Gilium vitam suam describit in praesentis operis Parte I. p. iai. Is rhosius Polyhist. lib. I. p. 246. testatur, Ghilinum libros editos ae ineditos diligenter recensere ; huiusque rei magnum usum esse in notitia exoticorum auctorum, qui apud nos sint rariores. XC. Dela Recherche dela verite, par Ie R. P. MALEBRA CHE. A Paris is 8. Quarta editio; quinta autem, eaque auctior, cum regulis de motu . eiusque communicatione, in publicum prodiit A. ITor. in ia. Tractatur hoc in libro de hominis intellectu, quaque illo via uti debeas, ut evites errores in scientiis; & in primo quidem libro de erroribus sensuum, secundo de imaginatione di sortium imaginationum contagiosa communicatione, tertio de intellectu puro, quarto de intellectus inclinationibus aut motibus naturalibus, quinto de passionibus, sexto de methodo. Ηuie in-ouisitioni, qua auctor emendare voluit Io. Claubertii Logicam ,
se se opposuit Simon Furiarius libro, quem appellavit La Critique de la Recherche de la verite, & hane impugnavit Robertus des Gabers Ier Criticam Criticae inquisitionis veritatis, seu par la Critique e la Critique de la Reeherche de la verite. Vide F divia Ep. ad Deckherrum p. s6. ubi tamen sic corrigendum: MALEBRAMCΗΕ Prestre de 1' Oratoire de Iesus: Robere des Gabeta: ΕΣ. SPANII EMIUM serenissimi Electoris Brandenb. Iegatum de
Plaeeium de Anon. p. 6I4.17. Equidem Menagim in Menagianis p. 2s8. S Domina de ia Faleria negant se hunc librum intelligere, sed apud Placetum p. . hoc eorum in philosophicis ignorantiae tribuitur. Diρριυ- in Fato fatuo p. II18. Operum statuit, Malebranchium aut non seripsisse secundum animi sententiam, aut ingentia rationis deliquia passum esse. Nicolaus maleb auehe , parisiensis, presbyter Oratorii Iesu, ex Iectione libri Carrasi de Homine in philosophiae amorem Pp p 3 flexu
498쪽
flexus vitium corporis cerat enin gibbosus & sterno inflexo) eo rexit sapientiae & doctrinae lacrae studiis S praeclaris eorum prosectibus atque, ut Systema hoc acceptabilius redderet & utilius, scri-osit les Conversations chretiennes. de quibus Acta erudit--A. 16ra Σα sed& alia: videlicet Tramtum de Natura & gratia, Responsionem ad Dissertationem Arnal ii, Additamento tinatus de natura di gratia oppositam Iractatum de amore. Epistolas ad ami- eum in quibus respondetur ad reflexiones in atri & pluria, quae in Indice primi Aliorum erudit. decennii, V. muranehim, nominantur. Praeter supra dictos habuit etiam aduersarios Rufum, ec monaehum quendam vienne em in Delphinatu, edentem Lesdo mes Andamentaux de la nouvelle philosophie, comparee avectes domes de l'ancienne. in quibus Malebranchium smnosismi accusat: quo ture, quave mluria, iudicent alii. Sed Malebraneia anno I7i . quum annum aetatis ageret 77. 6c vivere & philosophari. ec pugnare atque oppugnari desiit. Vide Acta erud. A. I i6. 23a.
Supplem. Tomum IlI. 38s. ac Struvii Biblioth. philosoph. p. Q. XCI.
Fian. BERNII Moralitatis arcana ex Pythagorae Symbolis. Ferrariae s669. Est & alia editio A. I 687. 8. Symbola ab auctore hine inde colle sunt, eoque locata Ordine, quo ad manus pervenere. Variae lectioni. aliorumque interpretationibus suas auctor conis iunxit coniecturas. morum institutionem tanquam finem sibi proponens. Si Philippum Carest in Gellium p. 26'. velis audire. pleraque Pythagorae Symbola in aenigmate prolata sunt, adeoque non capienda in sensu litterati. . . . Fran. Berniin , Comes serrarienus , scriput etiam quaedametrusco idiomate, atque ad meliorem transiit vitam anno I673. aetatis 67.
XCII. Distorsi sopra Cornelio Tacito dei Conte Uirgilio MAL V ΕΖ ZI. In Venetia 1622. Inter commentarios in Tacitum, qui palmam sibi merito concedi postulant, hic non est ultimus, iudice Naiada. in Bibliographia politica c. ai. T. I. Merhodor. Crenii
499쪽
Virgilius Malx iis, bononiensis, Comes, non tantum legum, in suibus iam anno aetatis decimo septimo doctoris lauream merumet. sed multarum quoque aliarum scientiarum peritus ut theologiae, medicinae, philosophiae, item musicae N pictor artis, eorumque exercitiorum, quae summae nobilitatis virum ataque ad militiam exercendam, in qua di ipse meruit sub Duce Feria, Gubernatore Status mediolanensis, necessaria sunt. claruit anis 'no i6. ciculi XUII. di vocatur excessus resurgentis gloriae nominis italici, verumque compendium omnium virtutum & scientiarum.
ac persecta idea sive exemplum equitis Iaudatissimi. Commentarium in Tacitum scripsit valde iuvenis, reliquae autem eius lucubrationes sunt sequentes: Discorso delle ragini, per te quali i Le terati credono non potere auantaggiam ne ita Corte; it Romulo; ilTarquinio superbo; Davide perseguitato; il Ritratio dei privato politico christiano; Lettera di consolatione stritta a Gio. Vicen-ro Impariali, esiliato di ostracismo dalla patria: quae tamen sine ipsius consensu luci fuit exposita. Ghilimia P. I. aa. a. di Bumaιdm Biblioth. bononiensis p. 232. XCIII. Scipionis A MIRATI& Andreae canou rii Dissertationes in Tacitum ex italico idiomate in latinum translatae. Francolarii Isia. 8c antea Ico'. etiam in 4. sicut postea I6i8. in 8. Cum Christophori ut rubrum habet, sed, secundum Praefationem, Iulii Bolli Digressionibus ex eodem Tacito. Adduntur, ob argumenti similitudinem , rerumque praestantiam , libri III. de regni regisque institutione. De canongeras autem, seu potius Canonherio, nihil quidquam hie reperies. In Dissertationibus illis, quidquid de
monarchia tum Imperii romani, tum pontificii, tum denique Regis Hispaniarum aliorumque Statuum Imperii sc Rerumpublicarum, ae singulorum etiam immunitatibus. ossiciis, aciminia strandique modis, aliisque multifariis rebus ad Remp. pertinenti bus, prudenter & politice tractari potuit, discutitur. Hoc opus, ut ait cras, Elogiorum T. I. io9. non minus a Principibus, quam a litteratis admiratione exceptum est ob nobilem expositionem Praeceptorum politicorum; eidemque Naud M Bibliograph. politie. 2s. inter eos commentarios locum assignat, qui palmam sibi merito concedi postulant; praeterea Ioach. Pistorius m Palaestra nobi- . Iium Disitirco by COOste
500쪽
lium e. 23. Τ. II. Methodor. Crenii p. 337. Machiavelliano minus acutum, sed magis probum esse iudicat; & Christoph. Gu- ναι de Studio politic. ordinando cap. I6. Tom. III. Methodori Crenii pag. 39 4. Scipionem nostrum in Tacitum eleganter& ingeniose scripsisse fatetur. Attamen Struvius Biblioth. phia
Iosopn. c. VII. p. I o. commemoratis aliquot italicis commenta.
toribus , non dubitat his uti verbis: Sed, ut verum faιear, di is
.st ab Ilais haurire scientiam politicam : isti enim ad placita potentiorum
.ivunt , ideoque vera liberιato μηιiendi destituuntur, praconceptis inha- νιηι,ct,siquid navi statuunt,plerumque in excessem rapiuntur,ut Politici peris
ΟιG. Quae quidem sententia ut ovum ovo,similis est illi,quam tenuit Ulut tu, noster sicut legi potest in Praef. Iulii Bιlli. huic libro praefixa.
Et Io. Alb. FabricraM Biblioth. lat. l. t. e. βI. p. 474. observat, comis mentarios illos in Tacitum, Matuennii, Amirati, Boceatini. Dutiauerι, Gruteri , Milleti, M.tis & similium, ad Tacitum intelligenai dum saepe minus sacere, quippe cuius assectata obscuritas ita vudeatur in maiorem eius gloriam & admirationem cessisse, ut xisse longe, multoque plura interdum, quam de quibus unquam cogitarit, dixisse putetur. Neque hoc praetereundum, seis euium esse Amiratum antiquas ic obsoletas Corn. Taciti editiones. ae proinde sexti Annalium libri nullam facere mentionen, neque etiam annales & historicos libros, prout opolebat, discrevise, cetera subinde disputare contra Machiavellum, cuius tamen nomen siia lentio plane involvat. Scipio Amiratus, vetustae & illustris familiae surculus, Aleatio ne apolitanus, ecclesiasticam vitam saeculari anteponens, servi
Qit BONAE Poloniarum Reginae & relicta spe romana iis, qui
fortunae sunt mancipia, consedit Florentiae, ibique favore S graiatia Magnorum Tusciae Ducum abunde fruens, & cathedralis ecaelesiae canonicus factus, varia litteris mandavit, videlicet Historias florentinas, Familias florentinas, Discursum de negotiis. II. Partes de familiis neapolitanis, de familiis Paladina & Lantolietta, Caramina , Annotationes in Bernardini Rota versus, & opuscula III. quibus continentur vitae Regis VLADIS LAI, & Reginae AN NAE neapolitanae, Homines illustres familiae Mediceae, & varia ad rhetoricam & scientias pertinentia, saturque gloriae, diuitiarum& honorum e mundo abiit A. IOO3. aetatis PQ. γυμι Elog. P. I. i o. In