Praxeos medicae vniversae praecepta. Auctore Iosepho Frank ... Partis primae tertiae ... Partis primae ... voluminis primi sectio prima continens conspectum historiae et literaturae medicinae practicae, introductionem ad studium clinicum et doctrinam

31쪽

CONSPECTUS

gine PI progresso della medicina. Napoli 1681. LANGE historia medica in Eiusd. opp. omn. edit. Rivini. DI. 1704. I. II. ScHUL2E historia medicinae a Terum initio ad annum urbis DXXXV. deducta. Lips. 1728. 4. Continuati sub titulor Compendium historiae meis dicinae ad excessum Hadriani Augusti. Hal. 1742. 8.1. BERNIER hialoire chronologique de Ita mederine Miles medecins. Paris 1695. 4. A. ZIEGRA, Progr. de medicinae origine et progressu. Torgav. 1693. I. P. Buna ORAV libitina ovans fatis Hygieae. Frcol. 1701. B. ALBINUa oratio de ortu et Progressu medicinam Lugd. Bat. 1702. G. A. ZAHN de ortu, progressu et dignitate medicinae. Vesal. 1708. 12. I. SPIN RE TO dona medical informer etc. Lond. 1710. I. C. BARCHUS EN hist. medicinae. Amat. 710. 8. Μ. ALBERTI progr. de fatis theoriae N dicae. Hal. 171 . I. G. Asae succincta medicorum medicaeve historiae delineatio. Lips. 1715. 4. G. L. GOLDNAR. de med. origine. Gera 1721. 4. L. H. RUNG de fatis et mutationibus, quibus obnoxia fuit ars medica. Brem. 716. 4. A. o. GOLIcKR historia medicinae univeris salis. Froos. ad Viadr. 1717 - 1720. 8. A. PATER,. de incrementis artis medicae. Viteb. 1718. 4. G. STOLLE, Anteitum aur Historia der med. Gelahreheu. n. 1731. 4. CH. Ens TNER, Eureter Begri der Hiero trie der medio. Halle 1743. P. C. FABRICIUS scia-

32쪽

HIsΤORIAE ET LITERATURAE.

33쪽

CONSPECTUS

34쪽

HISTORIAE ET LITERATURAE.

F. ΗΕcRER M). Conspieuam auctorum laudatorum partem incusandam esse censemus, quod in historia medicinae elaboranda sun datores sectarum supra medicos naturae scrutatores extulerint,

quodque plures longe paginas enumerationi hypothesium sutilium ab illis excogitatarum, quam relationi praeceptorum Practicorum ab his exaratorum, dicaverint.

s. II.

Medieinas origo. Medicina Aegrati et Graeciae. Binocrates. Dumatici. Empirici. Aselmiades. s. Prima remediorum cognitio Procul dubio, Μ.dieinae non rigo.

35쪽

CONSPECTUS

non ratiocinio, sed casui, experientiae. Vel forsan et instinctui, debetur. Hinc medicinae pars, quae praxin et maxime diaeteticam ), respicit, theoria certe antiquior. Μediein, 2. Medicinam, ut doctrinam, jam Aegyptii ).A'gyex 'x circiter ΛΙΜ annos ante aer. Chr. excoluiSSe Vi

dentur. Tardius ad Graeciam ea migravit 3 . Am-habus

che gli aDrebbero distriati infallibamento Delia origine delia Ieggi, deIT arti e desie scianze a dei Dro Pr grrasi presso gli antichi popoli. Lucca 1761. T. L. P. 153 . 2 A. CALMET de medicis et Te medica Hebraeorum. Paris 1714. M. ALBERTI de medicinae apud Ebraeos et Aegyptios conditione. Hal. 1742. FR. BORNER de statu medicinae apud Veterea Ebraeos. Viteb. 1755. Ejusd. antiquitates medicinae Aegyptiorum. 1756. DE

ALBERLITR an etiam gens Hebraea olim medicinam de industria coluerit ac promoverit 7 Vindob. 1765. I. S. LINDrNGER de Ebraeorum Veterum arte medica. Viteb. 1774. I. A. LAUTEN sc HLAGER de medicis Veterum Hebraeorum eorumque methodo sanandi mose hos. SchleiE. 1786. M. LEVIN diss. analecta historica ad medicinam Ebraeorum. Hal. 1798. D. CARCΛ ao N E essat historique sur Ia mέdecina des Hebreux anciens et modernes. Paris 1816.

3 P. GERiκn dias. de scholis et institutis medicia in Graecia et Aegypto. Helmat. 1748. I. N. WEIsa de

36쪽

HISTORIAE ET LITERATURAE.

babus in regionibus primum sacerdotes hanc artem exercuere. Nec viri bello fortes, nec ipsi reges, exercitium illius spreverunt μ). In animi grati 'significationem templa iis erecta sunt ). A sacer-

dotibus

Te medica veterum Graecorum. Aliors 1746. I. A. Wo ML FAIIRT Biographien griech. Aerate. Nal. 1770. C. G. HuHN programmata de medicis nonnullis Grae-

cis in Caelii Aureliani de acutis morbis L. I. c. 12- 17. Occurrentibus. Lips. 1820.4 I. G. HEYNE de medicis heroibus et heroibus medi. cis. Viteb. 1755.5 J. Τ. ΜAT E R de Valetudinis Diis deabusque. Lips.1670. EBER H. RUD. ROTH dias. de Osiride, Iside, II oro ac Typhone, Diis olim Egyptiis. Ien. 1671. ΠΕΕΜ. CONRINGII de hermetica medicina Lib. II. ed. 2. II elmst. 1669. 4. OL. BORRICHII Hermetis Aemptio-Tum et chemicorum sapientia a Herm. Conringit animadversionibus vindicata. Hai. 1674. C. F. IIUN. DERT MAIIR exercit. de PTincipib. Diis artis meditae tutelaribus apud veteres et Romanos. Lips. 1735. I. F. ΜEYEn de valetudinis Diis deabusque Veter. gentium medicis. Lubec. 1736. I. C. ScHLAOER de Diis

hominum servatoribus. ΗeImst. 1737. P. F. Gon-MANN do Diis medieis ad Ovid. metam. Misen. 1740. I. D. MAIon serapis radiatus Deus Aegyptius. Hilon. 1s 85. I. A. SEDITE diss. de Aesculapio inventore meis dicinae. Argent. 1s69. I. LEONICENUS AE etamorpho sis Aesculapii et Apollinis Pancreatici. Leid. 1673. I. G. Scieto Ret disp. de Aesculapio et Hygieia. Aliors. 17 42. I. C. MEssΕRscnΜro Aesculapius Σuaeris. Hal. 1752. F. C. L. SICRTER die Hieroglaphen in dem -- 'thus dess Aesculus. minis . 1819. F. G. GEUcrin

dias. de templis Aescularii. Lips. 1790. I. G. GUENE

37쪽

14 CONSPECTUS

dotibus medicina εensim sensimque ad philosophos seu potius ad sophistas transiit, qui eam gymnasticae, sophismatibus caeteris, meditationi-hus ideisque mysticis adjunxerunt si,

Hippocra- 3. Sophistarum e manibus eam Vir summus, HIPPOCRATES, ex insula Coo e stirpe Asclepiadarum, anno CDLVI ante aer. Chr. , quo temporcta cientiae et artes in Graecia maxime florebant. ortus, liberavit. Optimo sane jure HIPPOCRATES pro landatore medicinae habetur. Verum, ut rectum de divi hujus senis doctrina judicium feratur,

opera et I. F. G. Rrc1ITER dias. de δαδουχιαις in sacris Aeseulapii. Lips. 1 37. Vide ACHERMANN opust. ad

med. Iaist. peri. G. CUPER Harpocrates. Amst. 1676. I. GRON OV de leuncula Smetiana, quam Harpocratem indigitarunt. Leid. 1693. CLAUDA BOEE aur te cultaque tis anciena Ont rendia a D Deesse Sante. Paris 1705. G. Μ Uaon Ava diis. de Dea salute. Oxon. 1716. A. Q. RIUINDs de chirone Centauro, a patria The salo. Lips. 1694. H. CONRINO de ineubatione in fanis deorum medicinae estusa olim facta. Heimst. 1659. A. BRENDEL περὶ την hγκοιμησπ. Viteb. 1701. CHOULANT l. c. P. 50. 6 Tes premiera philosophes frene bien dia mal a ta ma-deeine. Iti Parrachisent i a I'ignoranca Una method mala it Ia precipiterent dans plastetars h Otherea hia r- deos; in Ia frene passer de re irisme aDevia audogmatisme imprudens. CABANI l. c. p. 71. NUMNde philosophis ante Hippocratem medicinae cultoribus. Lips. 178I. 4.

38쪽

HISTORIAE ET LITEBATURAE. 15

opera ejus genuina a falsis distinguere oportet. Distinguuntur autem inter se peculiaribus characteribus non dissiculter eruendis 'P. HIPPOCRATES

39쪽

CONSPECTUS

in phaenomenis morbosis accuratissime delineandis totus fuit. Similiter causas morborum Pra

disponentes et excitantes, praecipue vero quatenus ex positione locorum, natura noris, aquarum etc. pullulant, indagavit. Vix autem auSus est, Causis εas proximas morborum, utpote Plerumque PrO- fundius latentes, quam quae oculo humano Cerniqueant, determinare. Eo accuratius signa, bona sive mala in morbis praesagientia, tradidit, exitumque morborum in aegrotis, quOS Curaverat, qualiscunque demum is fuerit, candide exposuit. In morborum curatione Caute admodum et Prudenter incedebat, multum regimini diaetetico tribuens, nunquam aegros farragine Temediorum obruens, interdum forsan plus aequo segnis, sed tamen a Temediis activis non omnino abhorrens. Obiit tantus vir anno CCCLXVI a. aer. Chr. b. Dogmati- 4. Defuncto HIPPOCRATE, sophistae iterum,

licet modestius. Caput extulerunt. Quamvis enim schola dogmatica, Philosophiae Platonis et stoae innixa, Hippocratis Principia jactaverit, ab iis tamen toto coelo aberat. Vel in ipsa enim cele-herrima schola, Alexandriae florente, medicina a dialectica peripateticorum inquinabatur. 5. Μalo

G. GRUNER eensura libris Hippocratteorum. Vratisi. 772. I. Η. FIso HER dias. de Hippocrate, eius sorbptis eorumq. editionib. Coburg. 1777. C. SPRENGELApologie dea Hippocrates. Temet. 1789. 1792. 8.s ΜΛTH. GARBI cI Us de vita, moribus, doetaina Et

professione Hippoeratis. Tubing. 1564.

Ciuitiasti Goosis

40쪽

HISTORIAE ET LITERATURA L. is

r. Malo hule seeta quidem em Dicorum, Empirici. haud omnino apernenda RQ , annum CCL inter et CCLXXX a. Aer. chr. Romae vigens, Denum injecit, medicinam intra confinia experientiae revocando. At, continuae disceptationes empiricos inter et dogmaticos progressui artis non solum Oh. Etiterunt, sed ipsius artis dignitatem denigrarunt.

6. Ex hujusmodi abjectione medicinam libe- Aεelepia-ravit AscLEPIADEs, qui seculo primo a. Aer. ehr. 4' 'medicinam Romae splendide exercuit Π . Mediam viam inter dogmaticos et empiricos legens, Asclepiades novam medicinae doctrinam, duce philosophia Epicuri, excogitavit.

s. III.

Methodiei. Pneumatici. EAeetici. Theosophi. Sehola Alexandrina. Secula barbara.

s. Doctriua Asclepiadia Themisoni ad systema Methodi

media G1.10 G. O. Ricnetan da vaterum empiricorum ingenuitate. Goeti. 1 41. 4. M. A. HArs R de medicinae em. Pirisae veteris atque hodiernae diversitate. Helmat. 741. C. I. SoHυLEu dist. do veteria empiricae soli Iaa dignitate. Hal. 1800..11 Aac LEPra Dra Bithini fragmenta curavit Gumperta Vinar. 17si. g. BLaa. CAMOPHILI dias. do leone Αεelepiadis, in Ruad. dias. miseel laneis. Rom. 1718.

. p. 331 sqq. ANT. CoccHr iliacoras Primo aOPra -- cIepiacis. Hor. 1758. L La medicina EAsclepiade ra cotia di BIANCHira I. Venet. 1769. 8. BURDACH dis allia teust scriptorum de Aselepiada recensionem. Lipso Fr Ut Pro. I. I. i. B