장음표시 사용
51쪽
ήo S. Augustinus Cantuar. autem Britones, licet S. Auginstino inimicissimi hanc lcalumniam s. Augusti,no non inserunt, quanto miniis deberent alii Dein sim innocentia S. Augustini hac in re ita est manifesta, ut Protestantes intumio aliqui, partim cum tueantur, partim non audeant eum condemnare. I xus in , 'i' a. Actis sitis p. io, uetuestinis radix ollam cladem ut tradunt authores mortuus es, antequam fleret. Holinshed. l. s. historiae c. ar. sic Impleta fuit Pophetia AEu Uini. M. A, ... t se 'tem hac ita discesserat, ti Beda refert. Et ibidem asserit quod Britones ipsi prouocarunt Edelfridum ad yellum. Mononias in sua Prouocatione seu Α ppellatione l. i. cap. 6 i. in margine, ait quod caedes Monachoriim , accidit nis i iri. Cod sinus ipse in vita Augustini Anglice edita esus δε-ntinciatij r alis itid cium Dei obstium contumaciam, ac considenter illis critos fecit, inquit Beda ) ile resigni aliqua clade illi, peruentur u - Euenitque iuxta eius 'aedictionem au dum asserunt Aet linum mortepeaeuentum , cladem illam non iidis e. Haec ille ibi,licet,e,- . . more haereticorum, in peius proficiens, postea in Convers. Britan. c. . contei dat , Augustinum suisse authorem huius cladis. Canaden. in sua Britan. p. que alias 337. Quo tini t Monachorum in mille ducentos, E l l ridus rex No Anhum o mὸ medio usulit , quodpi s precibus chrisi spem pis Britannis christianM contra Paganos. saxones impi assent. En authorem caedis Monachorum, non Augustinum, sed Edilfridum regem paganum , ac causam caedis, non eorum contumaciam erga Augustinum, sed eorum preces contra Pagano Saxones. Stous in Chronico mus eis minaciter Prophetauit , tu od si pacem nollent habere cum fratribus, belltimhatitis, i essetit ab ho su quod pbleu emt. Elias Reu erus lib. Cenealogiarum
Ibistis,s, Rc m p. aso. Ethelfridus Northumueriae rex , partim dominandi cuid rare , partim etiam diu non odio irritatus, a, a in Britannos sumpsit. Spei man. in Concilijs p. ia .
ubi retulisset, quod quidam faciunt Augustinum reum huius caedis addit: inhoemere, ipsi iiderint s vir eximitis meo non cadet calculo. Et p. II o. antequam diceret quod nonnulliscribunt ijum grastinum , huius belli, non modo conscium sed etiam impti s em extitisse, praemiserat Fuxit Deus, utpraeteν-γitarem ego nihilis eram. Masinnus de consecratione Episcoporum l. a. c. q. Aa Augus mus fuerit causa caedis securae, holis do , e. Calvisius in Chronico ponit mortem S. Augustini Anno 6o . ac caedem Monachorum Aia. 6i s.
0 VID ACCUSATORES SANCTI AUGUSTIN
respondent praedicio testimonio Bedς, de morte eius, ante caedem Monachorum. i. VI calumniantur S. Augustinum de caede Monachorum Britannicorum, oppressi pondere praedicti testimonij Bedae, quod is e vitiis excesserat
mulio i empore antequam illa accideret, ad impudentiae subsidium coniugiunt, sed , non omnes uno, & eodem modo. Nam aliqui eorum negant verba Bedae; alij eius aut horitatem. Q udam eorum aserunt ea verba: a muti i Augusti tam multo ante tempore ad sedilia νegna sublato, non esse reuera Bedar verba, sed ab
aliquo supposita. Primus quda sciam J huius impudentis effugi j inuentor fuit Iuellus in Desens Apologiae parte s. p. 37. quem secuti sunt Pamerus in vita s.
Augustini, Goduin. in Conuers Britan. c. q. Masonus de Consecrat. Episcop. l. r. c. q. & alij: & ne sine ratione insanire videamur, contendunt id probare: Primo, quia non reperiuntur in antiqua Saxonica translatione Bedar, cuius ait Iuellus exstant nonnulla exemplaria. Secundo, quia vetas Chronicon ante et cio. annos scriptum, per Thomam Graium asserit Augustinum incitasse Ethelbe rum regem Caniij ad occidendos hos Monachos, quod de fecit tertio, quia salsum est, Augustinum mortuum esse ante stragem Monachorum: Nam illa peracta est Ann. cos. dc ipse obi t Ania. 6io.
52쪽
restimonio Ledae pro S. . Munimo L: I. C. p. s. qi
et. Caeterum, in hoc arguendi modo tria deteguntur absurda, de ab omni ratione aliena, impudentia: Primum est translationem recentem & obscuram an te ferre exemplaribus originalibus & celeberrimis, Secundum, pauci. Iima. inni meris toto orbe dispersis:Tertium est, dicere oninia bellae' exemplaria esse cor- . 1 rupta hoc uno in loco, quo eorum calumnia r dies litur.Q laute Perba illa vere ... . sint Bedae, manifestum est. Primo, quia non profertur vllum exemplar dedae,
siue b Manuscriptum, siue imprc ssum, in quo non extant. secundo, quia eadsit verba habentur in Huntingtonol. 3. qui solet verbatim sequi Ecdam; itemque in Capgrauio in vita S. Augustini. Tertio, quia Beda aliis verbis, qitae Aduersari j agnoscunt esse eius, aperte profitetur innocentiam S. Augustrui: Nani mi quod Augustinus Monachis illis praedixit, quod sit 'irem cum fratri s accipere nollear , bellum ab hostibus forent accepturi: si usi t lent nationi Anglorum mania itae p aedicare, per horum manus ultionem mortis essent accepturi : ὸd ita per ourma ,γr pHaedix
rat , diuino a Ate iudicio ,patratum est :sicque completum espe jugium fium P tisicis A vitini, quanti is in. In quibus verbis, Beda aperte sicit S. Augustinum , t r. phetam huius caedis,&Deum, authorem cius m. unde Mortonias l. i. Prouocat. c. q. sec. I. inquit aue emonem Augustini quidam intelligunt ofectume eex Spiritu riopheticos Se in margine citat Bedam. Si autem S. Ausustinus d intax.itsuit Propheta huius caedis, & Deus auditor eius dena prout asserit Beda, procul - . dubio culpa vacuus fuit, imo optime merebatur de Monachis, quos admonuit de clade sua, de qua diuinitias edocitus fuerat. f., Quarto, quia sorte nulli erant eiusmodi Saxonici libri, quos iactant, tum quia, primus , quod sciam) eos venditaui Iuestus, inendacillimus homo,& qui ad nullum mendacij genus erubuit: tum quia nulli huiusmodi libri adhuc siα. - . prolati sunt, aut locus indicatus, ubi inueniantur : tum quia spei maii. etsi diligentissimus scrutator huiusmodi antiquitatum, tamen in Concilijs p. Iici ait
se Isai usiriptos codices Saxonios non luit se. Tuni demitin, quia non conueniunt p .
inter se, cuiusmodi sunt hi libri Saxonici, nempe, lihin Bedae libri re frari in lin- 'σuam Saxomcam fui loquuntur Iuellus ,&Mortonus locis citatis an vero latini libri Bedae,sed scripti charactereSaxonico, ut videtur velleGod πinus in Couersnrita. c. .Parherus autem absolute vocat libros Saxonicos; non zxplicans, v. um istitia. Mui-
sint libri Bedae translati in linguam Saxonicam ci tantum scripti charactere 'o p u Saxonicol imo in Antiquit. suis p. 3 s impudcnter asserit, extare nerere, t se H
rum Saxonum leges acyraedicationes ante Au fimi huc aduentum iribus Ponti ciorum, de fc iit
uraestino error refellitur. Caeterum qualescunque sint libri illi, omnis ratio di-0at, caeteris paribus, fidem habendam potius μ originalibus, quam translatis: i is isdpluribus, quam paucioribus : vetustioribus, quam recentioribus, ac librarios solere potius omittere aliqua verba , quant vlla addere : Certe i Sulcitfius ipse V i,
ait: Nihil esse ma a surdum, quam codices originales ad scripta inter sterum, tanquam N J-- retulam ad Um, inflectere Idemque solent Protestantes omnes clamare, quando contendunt scripturam originalem anteferendam esse Latinae vulgatae. Et T. i- is i Mel. nus in Antiq. Oxon. sec. 36. At Protot pore, Latinum eji: m si ergo in Latino exemplari :is a reperiamur, nutim dabitur Saxonico exemplari locus: Et pari modo dico ego: At . - - ,
Prototypon Bedae,Latinum est, cimi ergo verba ista habeantur in Latino exemplari, nullus dabitur Saxonico exemplari locus. . Quinto, quia Thomas Graius, Chronici illius author , apert E mentitur: Nam ' asserit S. Ethelbertum, Regem Cantis Christianum, hanc caedem Mon 'chorum fecisse, clim Beda & alij omnes affirment, eam secisse Ethelfridum, Daganum regem Northumbriae. Et praeterea,tam obsciurus est author, ut Baleus. in suis Centarijs scriptorum Anglicorum illius mentionem non secerit: qui tamen Cent. 3. c. 7o. meminit Hugonis Whiti, authoris Chronici Petroburgensis, quem ait, recita disponis, ac vera friuolu , Duerdum admissu te Anonymus apud God Vinu deComier s. Bbri .c. .perhibet,Ethelbe,etum ab uri myra, litatum peti se
ab Elfrido Northumbria rege, ut ibi copias commodaret ad bellum Mitannu inferendum.
Clim constet ex Beda, non Ethelbertum cum copijs Ethelfridi, sed Ethelitidum cum copijs suis, hoc bellum Britonibus intulisse: Humstedas ad Rat. s.
53쪽
Campiani, ait Ethelbertum iunxisse copias cum Ethelfrido Genero silio, & trucidasse taliquot millia Monachorum, cum nec Ethelfridus fuerit Gener Ethel berti ,nec ulla millia Monachorum cssa fuerint.Triuetrus autem apudSpclinan. in Concilijs p. iii . scribit, quodns moram sustini thesertu, Rex Camis excita-MMi .uit Ethel f idum regem Northumbriae contra Monacias: Idem ait i'arxen in Antiq. p. i inod i fabulatore ς Galfrido mutuati sunt. Adeo recte mendacibus inter x ...... se contienit. Tantum enim abfuit Ethelbertus a cogendo Britones vi & armis ad suscipiendam doctrinam Augustini, ut quod testatur Bedat. I. c z6.ὶ mil-: heogeret ad Christiani simum , Ied tantummodo credentes, arfliori dilecticine, quasitum tia sile conciues bi Regni cessis , amplecteretur: didicerat enim a Doctoribus authoribu ue suae cogebat. salutis, mimum Chrisι voluntarium,non coactitium debere esse. ImO Foxiis ipse in Actis si iis p. io8. asserit, quod sit potius si picio, quam veritas , quod Etheliarius rex chri-
sιanus, aut potuerit tantum apud regem paganum Idololitram, aut voluerit tam crudele facinus ad mitere.
- εο chorum patrata esset: Nam obijt A nno Domini so . ut asserit Baronius eodem anno, Item Yepes in suis Annalibus Anno 6o . Florentius in Chron. Gordon Aian. 6o .dc alij,idque aperte indicat Beda l. t. c. 3. ubi postquam retulisset,quod S. Augustinus eo anno ordinasset Mellitum, de Iustum, statim subdit: Defuacius est autem dilectus Deo Patre Augustinus, ubi apertEronit obitum S. Augustini sebAnno 6 o . idque agnoscit Spei man. in Conciliis p. 93 nulla mentione facta aut longioris vitae, aut alterius rei ab Augustino gestae,nili quod addat c. quod I. τι uens ordinauerat Gukentium seu bre Forem, ne se defuncto, status Ecclesiae rei ad
Que moi. horam Polore desiti tus, Tacillare inciperet: Hoc autem potuit secisse eodem anno
dn- 6o . idque eum sectile scribit k Florentius in Chron: qui in te isu calculi prae co=. et M. teru es diligentissimus, teste Sol leno Neque sane verisimile est eum consecrassi rore. , Laurentium , nisi cum perspiceret sibi mortem imminere. Godsinus etiam inc'. M Conuers Brit. c. q.inquit . Haud me latet, a nonnullis tradit ram noctini συ. DOM
m, M. Augustina cum morae commutasse.Quod i sum innuit Beda in exemplaribus omnibus impressis.
' Certe Stous in Chronico ait, quod S. Augustinus excessit E vita duobus mensi- - . bus, duobus Hebdomadibus. ac duobus diebus post S. Gregorium i qui vima fibi im notissimum est) obi jt Anno Domini so . Neque obstat quod N. Augustinus le- gitur subscripsisse diplomati S. Ethelberti Regis dato Anno Christi so1 Nam ι sis , t ut omittam quod illud diploma habitum Dit ' suspectum ab ipsis Archiepiso .is.' copis Cantuariensibus,uti resert Gerusius Se ipse Monachus Cantuariensis An-m risisiai no II 8 I. col. I 18. cuius suspitionis multas causas affert, Spelman in Conciliis V. Angliae p. ia s.) annus signatus in illo diplomate, est satis incertus. Primo, quia p. 7 .' annus Christi non apponitur alteri eiusdem regis diplomati', dato Ecclesiae San. ii,3 -- cti Pauli Londini, neque etiam Epitaphio S. Augustini. neque serE vlli publieo, - - scripto illius temporis, quia nondum inoleverat P vsiis illum apponendi. Secundo, quia indictio adiuncta illi diplomati, varia est. Nam apud Harpesseidum sec. p i. 7 7. c. 9. di i merum in suis monumentis p. 239. est octaua: apud Thornum scis,. m. autem qui cum fuerit Monachus in ipso Monasterio S. Augustini, potuit vidi LYκεπιν p. scipsum Autographum) col. G23.est sexta quae coincidit cum annoChristis Oa..is. --., quo anno superstes erat S. Augustinus, adeoque potuit subscripssse illi diploma. hiati ad ii, & quidem S. Augustinus in suo priuilegio apud eunde Thornum in Chronico
G- -, tamen obiit Christi Ann. 6o . Et ipse Thomus de Abbatibus S. Augustini c. i.
αρ- σε se g. II. reseri, quod in textu Adrian cribitur, qvὸd eodem anno, quo S. Gregorius, ob r. - M. S --s AugustinM. Constat autem Sanctum. Gregorium obiisse anno so . Tertio, quia manifestus est error in annoChristi signato in diplomate mundi Regis nempe An. 8 cum ipse nondxim natus .esset, & tamen eius diploma dicitur approbatum ab Eduardo sexto, dicto tertio. non secus ac Diploma Sancti Ethel-berti. Ex quibus omnibus constat, annum Christi appositum diplomati Sancti Ethelberti incertumesse,ideoque ex illo non posse certo concludi, quod S. Augustinus vitam produxerit usque ad annum cos. sed utcunque S. Augustinus superstes
54쪽
testimonio Ledae pro S. Augustino Lib. I. Cap. 8. l
perstes sierit, post Annum fio . certii sine mortuus cstante 3. Kalendas Maias Anno Oio. Nam timc virescit Beda l. a. c. . Bonifacius Papa, Deo dilecto πι- chiepis. dipo Laurentio, cs' clero a niuerso, similiter Ethelberto regi , atque oti an lorum,
D stola direxit; nulla mentione facta S. Augustini. Ad quem proculdubio scripsi ias et, si is tunc in vivis suisset. Quin imo, idem Bonifacias in Epistola ad S. Ethel
benum Rusem, missa per eundem S. Mellitum, apud Malmesbur. l. i. ni. p. zo8. vocat Augustinum Beatae:memoriae, atque ait Sanct. Laurentium pri fuisse Canti rari Ecclesiae, ut certissimum sit, eo tempore fuisse Augustinum vita functam. Caedes autem Monachoriun quoto anno acciderit, certum non est. Probabilissimum videtur, quod acciderit Anno 6 t s. thm quia hoc magis est consentantum verbis Bedar, asserentis S. Augustinum mortuum esse multo tem- pope ante hanc caedem, prout multum tempus est inter Annum 6 o . quo S. A sustinus obijt ,& Annum si s. tum quia Sigebertus ait, hanc caedem patratam esse post disputationem cum Scotis, quae habita suit Ania. 6i s. Idem asserit Mas seus apud Baleum C t. i. c. 7 . & Magdeburgenses Cent. 7. c. g. col. 2 8 Atque hi aut horta iure praeserendi sunt innominato aut hori Chronici Petr burgensis, qui ut refert Itiellus i. cit. asserit caedem Monachorum contigisse Anuo sos ii Iuellus non posuerit 6os. pro 6i s. sed utcunque incertum sit, vel quo Anno S. Augustinus obierit, vel quo, Monachi occisi fuerint, illud certisse simum est ex praedicto Bedat testimonio, quod obierit multo tempore, antequam illi necarentur, & quod quicunque ex incerto tempore mortis S. Augustini, vel caedis Monachorum, arguere velit contra certissimum Bedae testimonium, quod S. Augustinus obierit multo tempore antequam illi necarentur, non veritatem quaerit, sed ficum veritati facit , ac malevolentiam erga sanctissimum virum prodit. 6. Demiam probatur aperta consessione Protestantium, partim qii praedicta verba de morte S Augustini ante cladem Monachorum , sunt reuera Bedae; partim quod ipse asserat S. Augustinuimmunem fuissea dicta caede. Mortonust.2. Apologiae c. i7.obijciens sibi dicta Bedar verba, respondet: Vos tenerabilem sedam , γt muνum aheneum oppost iis sted inquit ma tb e, labuntur inte, dum Q dest plane fateri, verba illa esse reuera Bedar, sed eius testimonium reiicere. A tqui unde probat lapsum esse hae in re Bedam Certh non ex ullo teste antiquiore, aut veraciore, nec ex alio argumento, quina quia magni viri interdiam labuntur. An quia magni viri interdiim labuntur, propterea lapsius est hac in re Beda' An magni viri dicendi sunt lapsi esse. iiiii conuincantur An non hoc est omnitura Historicorii in fidem elevare . seque regulam totius veritatis historicae constituere i'arheria sin vita Augustini ita scribit : Narrat Boda, A uestinum d uiuo edo Eliam OPaculo bellum hoc Britonum Episcopis, P Clericis praedixisse. Et nihilominus addit, quodie, similius sit, i um communicato cum Ethel et O rege consilio , eluia belli inferent non consitum modo e leti.im causam fulse. Acili quidquam veri nilius esse possit hae in re, quam quod Beda narrat Foxus in actis suis p. io8. fatetur, quod Huhictuint v, s ali , leuantur Augui linum defunctume se antepraeliumpraedictum. Et p. io . inquit fiam, qui seribunt de hac lachrimabiti caede, rese uni, ouo modo vaticinium et, limi Iesumsit de A uostibus Quam ob causam qu bd noluerint Anglis predicare 2 ηil mirum ,si a Deo puniri mi, iuxta verba ti ηι - Item l .sura tinus u
ta relationem aut horum, mortuus est antequim haec caedes rareata est. Vbi . licet non nominet Bedam, certissime tamen eum comprehendit sub nomine aut horam,
quia est praecipuus inter authores, qui hoc asserunt : Magdebarg. Cent. s. c. p. l. 7 . ita scribunt, Beda ait An los dicerent Britones bido a Deo punitos fias ,
quod λυ ι lini praedicationem, consilaum repudiauerint His quia Auscribere nessebant Britones o diuina mindictaplupi mos Esiorum in bello interfectos esse memarat. Spei man. in Concit. P. I os . refert ea verba: et amu i a iam multo remo e &c. vii verba
Bedae, aequE & alia. Qui omnes, partim agnoscunt verba illa de morte S. Augustiniante caedeni Monachorum esse reuera Bedae verba : partim, S. Augustinum, solum praedixisse caedem illam Monacborum, Deum vero eam peregisse ob eo
55쪽
. His omnibus dictis pro innocentia S. Augustini, accedit, quod testes a Protestantibus contra S. Augustinum producti, tibi inuicem contradicunt. Nam Graius ait, quod rex Ethelbertus collegerit exercitum, ac dictam caedem patrauerit. Chronicon citatum ab Iuello, asserit quod Ethelbertus, & Ethelfridus kinetis viribus eam ediderint: Aliqui dicunt, S. Augustinum duntaxat incitasse reges ad eam caedem , alij etiam P interfuisse. Denique ipsinet Protestantes accusatores S. Augustini, in initio, timide & sine ullo teste, hoc crimen S. Augustino obiecerunt. Nam beseus , qui primus ex Protestantibus , 'uod sciant,illud illi obiecit, nullunt testem citat, sed tantum rumorem. Nam ita scribit Cent. r. Miserum c. 7o. Iste Dionotus cum mire ducentu sec3s, Augustinos Ire te, r se uni apud Cestriam, Anno siluris Gy Ethelfridi regis tyrrannide coronatur. Magdeburg.
,- - in sectus est, Au illiust Monacho, ut aiebant impulsore. Et Parx erus in vita Augustin. Verisimilius est, imum communicato consilia cum Ethel erro rege, belli inferendι, n c-N. s.; sicium modo , sed etiam causa iis e. Item. Non es absimile, eius Ausus linio iblieatione, hoc bellum Britannu esse paratum : Quin etiam huic conrecturae Jufragari γ' detuγc' irpixensis. Audis: it ferunt , ut aiunt, verisimilius, non a in iis, Comodauis. Ac tandem Magdebursenses Cent. 6. c. r. col. 7 . profitentur, se nolle praestare, quod dicunt contra S. Augustinum; sed aiunt. Fides na, rationis, est opseno authorem. Et quis innocens erit, u susciat tantum virum accusasse, ex rum cibus, ex verisimilitudinibus,ex coniecturis, quarum fidem ipsi accusatores nolunt praestare,praesertim cum tot ac tanti testes, omni exceptione maiores, inii centem eum esse pronunciant: sed modo videamus, quales fiterint' Monachi illi, quorum patrocinium suscipiunt Protestantes contra S. Augustinum, &quorum caedis ipsum accusant.
CAPUT NON V M. QUOD MONACHI BRITAN NI CI a VORVM
cedis vratestantes accusant Santilum QAVVtinum, erant Schisematici
t. v ΟD Monachi, quorum caedem Protestantes S. Augustino obiiciunt, erant schismatici ostendam in hoc capite, di insequentibus capitibus, quod erant haeretici, & impii in Deum ac homines , ac ciem sint, a Deo ipso
morti adiudicati, ut inde intelligat lector, num reuera mortem merebantur, necne. Q Iod igitur erant Schismatici, constat. Nam ut resert Beda l. a. c. 2. Metui nus , t Britones ut pacem Catholicam secum haberent, fraterna admonitione suadebat. Et S.Laurentius eius successcircum socijs suis scripsit literas ad eosdem ovibus eos inquit Beda l. i. c. q. iis unitate catholica consi, mare stetit: & alias ad Scotos, Britonum in errore socios, sisecrans eos, O conte sans, nitatem pacis, e Catholica obseruationis, cum ea, quae toto o D d suis es , Ecclesia tenere. Et nihilominus Britones ut loquitur A ugustinus apud Bedam l. 2. c. a. cit.) pacem cum fratribus accipere noluerunt. Dagamus scolorum Episcopus, sui testatur S. Laurentius ibid. c. q. nec cibum cum ipsissumere, nec is eadem domo cami sis is sari voluit. At, qui nolebant pacem Catholicam habere cum legato Apostolicae sedis, nolebant esse in unitate Catholica, nolebant unitatem pacis com Ecclesia toto orbe dii lasa, t nere , qtai non accipiebant pacem cum fratribus, qui nec cibum sumere , nec in eadem domo manere volebant cum Catholicis Episcopis, proculdubio erant schismatici.
z. Beda etiam l. a. c. a. scribit, qudd Britone vi traditiones, iuersis, quae ter6νbem ,sibi Augustino concordabant, Ecclesiis , praeferebant, murta, seversalis Ecclesiae consuetudim contraria , gerebant. Et l. s. c. i9. inquit. Aldelmus fir Ur, iubente S nodo sua gentis) librum egregium a Dersus errorem Bistonum quo et Pascha nou, Misa. s. rem're celarant, vel alia plura Ecclesia itica ' ca rara, . paci contraria gerunt.
56쪽
qur aduersabantur S. unlino Lib. I. Cap. 9. 43
Ibid. c. 15. ait Adam annum reduxi se multos Bri res ad metirarem Cath Icam: C. vigesimo: vocat, Scotorum sectam. Et c. 23 ait. Mis es adhuc clauJicantes a semitis sitiis , c capita fieri sine corona praetendunt , G sitemura C Uti sine Ecclesiae Christi socie- rii. και rate, 'erantur . Et c. vlt. Britones totius Ecclesia Catholicae jflaturum Pascha , - , D C. isti. refle, moribu que improbis impugnant. Ac l. a. c. 2 o. que hodie, moris ejs Britonum, dem , religionemque Anglorum, Pro nihil acere, neque in aliquo eu, metu communicare, quam cum ' PVanu. Et Ioannes Papa quartus apud eundem i. a. c. s. ait, eos refu- . HAiasse Pascha ηα rum. Qui autem plura gerunt paci Ecclesiasticae contraria, qui 'H-- solemnia Cluisti, line Ecclesiae Christi societate, celebrant, qui sunt extra unitatem Catholicam , qui totius Ecclesiae statutum Pascha impugnant, qui fidem G- iis religionemque Catholicorum pro nihilo faciunt, nec in aliquo cum Cis communicant, magis, quam cum Paganis, quique denique refutant Pascha C 't tholicam, habendi sunt Schismatici. a. s. etiam Aldelmus, qui eodem saeculo, quo Augustinus, floruit . ita scribit de Britonibus Epist. . inter Epistolas S. Bonifacij: Illud veQ, 'uam valde a catholic, fide disinepat, oe ab Euantolica traditione discindat, quὸd ultra Sabrinae fumius tuis . .
fetum, Demetarumsacerdotes, . friuatae proprax conuersationis munditia Storiantes, no Ibam communionem magnopere aspernantur , in tantum , ut nec in Ecclesia nobiscum orationum o cia celebrare , nec ad mensem ciborum fercula , pira charitatis gratia , pariter percipere diζuentur: quin imὸ ferculorum framenta , reliquias epularum lurconum ca num rictisu, deuoranda porro projciunt. s. Cui laberius iam moriturus apud Bedam iit. --. in eius vita c. 39. ita tuos admonuit. Cum illis, qui ab unitate Catholicae pacis, Paschan suo tempore celebrando, aberrant, vobis sit utilla communio. Item. Recedatis ab liui cu , ubicunque Deus ouiderit, incolae maneatis, quam Ula ratione consentientes inr-quitati, Schismaticorum iura culasubdatis. Vbi per Schismaticos intelliῆit ' Quarto- . u. q. decimanos Britones, seu Scotos Nulli enim alij erant Schismatici in Britannia fi/. -- , tunc temporis, a quibus cauendum erat. Atque hoc crat S. Augustini, & soci rum suorum S. Beda', S. Aldelini, S.Cut berti squi optim Enouerant Britones de ipsis iudicium, Itemque Ioannis Papae, qui eodem tempore vixit. . Nec dissimile crat iudicium scriptorum sequentium saeculor i. Nam ita
Malmesbur. l. 3. Ponti f. p. 2 6 o. Communionem W S torum Discoporum sedes Uferna bs i. v. a. batur so Solica. Et l. r. p. 233. Quia Scoti tum in multi , tum in obstruatio e cath lica Paschae delirabant , cauebant Romaeno, tim apud Cantiam reliquiae, ordinationes erro- 'τοῦ λ
neorumsuscipere. cstmonaster. An. 186. ait de Britonibus: Nec istiι c Anglis) h-bentius , quam canibus communicare a olunt. Huntington l. 3. Nec Britones magis communicant Aulis, quam Paganis, fidem eorum nihili pendentes. Baronius An. 6o . n. ys. εο 6s. Aut sinus, duas ouo Os habuit cum Episeopu antiqua Britannorum gentis, iam '. M I. Amulio tempore a communione Catholica , diro Sch semate ante diuisiti. Ibidem n. 78. eidem' plan) , qua Britanni, pariter, cr Scoti erant Schisematis fuligine tincti , ac disi ponis ab Γ clesia Romana. Et Harpes scidus saec. 7. c. 2 3. Britanni, Anglorum religionem, oe ca- tholicos ratus nimia in uentia contemnebant, proprios qusdam, deprauatos improba ab M. Ecclesii oecessione, sed antes. Vide etiam eundem ibidem c. 39. Et ex ψ Protestanti- 'ic.
bus Spei man. in Conciliis p. io'. Mahi uum es Britannicam Ecclesiam nullam hoc Ita ..,
tempore cum Rom. Ecclesia communionem coluisse. Potier. sec. 2. p. I . Mir es fi mi- ρ. i o .
tre adhaerebant Ecclesis Asiaticis in celebratione paschae, ob quod Papa eos obscinde t Issa communione. Goduin. in Archiepis Eboracensibus n. s. Niseidus in Gallia uit .. A. Ei,
amandatus ut ibi consecrationem acciperet, Sorisum anti tum ostdinatione spreta , quos eri . f
Schisematic γι appellabant. Selden. in Pr fatione ad Lectorem ante Historicos An los a Deo editos. Seiunxerat quidem ab illiseum S. Walfridum Schisina e um de Paschate ι 6. c. s. . illud notis m. Haec Protestantes, qui tamen omnes fatentur Ecclesiam Rom. fuisse eo tempore Catholicam, adeoque fateri debent Britones suisse eo tem- E p tiis. pore Schismaticos , utpote a Catholicae Ecclesiae communione diuulsos. s. Obiter autem noto, perperam scripsisse' Fit Zimonem , quod venerabilis .ci a. Mis. Beda ni ο sinquit ille ὶ Melo transiuersem uitas Jeptentrionales Imbreniae Monachos, sin . t Schismatis damnat,quὸd peculiarem quandam coronaeformam usi arent mon enim Beda ita desipuit,ut rem leviculam tanti criminis condemnare. Imbl. 1. c. 22. Nomine
57쪽
Ceolfridi Abbatis sui, ait QIod κη et inserae , non nocet iis, qui habent νὰ am; lem in Deum, G charitatem erga proximum , poster timctam non legerimus Ulam com - , iam ιnser Catholicos scriptores , de discrimine Ton ura, prout fur de Paschate. Et l. - .
c. 16. ubi improbat morem Aidani in observatione Paschatis, nihil tamen dies pcontra forinam coronae, litam gerebat. Remds hoc potuisset attribuisse S. Patratio, sic quod refert Vilerius in Antiq. Britan. p. z9 .i sanciust in Synodo
non in , quo excommunicandus declaratur clericus ,si non more Romano capilli eius tonsi Iunt. I
CAPUT DECIMUM VOD MONACHI BRITANNICI, D E QVOR
. caede accusetur Sanctus Augustinus, erant etiam graui errore, imo haeresi, implicati. 1 PI NIO Britonum fuit, quod Pascha celebrandum erat in die Domi
nico, qui incideret in Lunam decimani quartam inclusiue primi mensis, vique ad vigesimam ciusdem. In quo, partim consentiebant, partim dissentie bant tunia Catholicis, tum a Q 'ari decimanis Asianis. Nam dissentiebant h
. m. ni illis, di Conuuniebant cum Catholicis, in eo, quod censea
. . . Oant alctra Omnino celebrandum in die Dominico, ut testatur S Til fit ne apud Bedarii l. s. c. et F.&ipse Beda L 3. c. q.& I7. Qu*rto decimani vero Asiani, Pascha celebrabant ipsa decima uaria Luna,in quemcunque diem hebdomade incideret: dissentiebant etiam icatholicis, quod celebrarent Pascha die D minico a decima-ouarta luna ad vigesimam, cum Catholici illud celebrarent in die Dominico a decima-quinta Luna ad vigesimam primam, adeoque Britones ipsam Lunam decimam quartam una cum Asianis includebant in legitimo tempore Paschalis, quam Catia olici excludebant, Sc Lunamvigesimam-quartam excludebant, quam Catholici includebant. vide Bedam l. a. c. 2.& iv. 2. Quod aut Un hoc grauiter errabant, probatur primo, quia ut S Wilm-dus .vir doctissimas apud Bedam l. 3. c. as.& Ceolfridus i. ;. c. aa. arguunt erat contra legem, celebrare Pascha ludaicum quod erat typus ,&sigura Passe
hatis Cluistianio ipsa decima-quarta. Nam Ex si ii. si aer
rignum bique ad declinum quarium diem mensis M. ius, immola icue eum ' 'mure a Util-
- 1D EDd rum. Vbi licet decimi quarti diei fiat mentio, non ta- - men Vt eo ipsis diei fieret Pascha, sied in vespera illius diei, hoc es ut Aenu r e tu, , quando luna habet i s. dies. Secundo probatur,quia ut areuit idemi smilfridu celobrare Pascha ipsa decima quarta Luna, aduersatur exemplo -- , Chralli, qui celebrabat Pascha tum Iudaicum, tum Christianum, in vestera vespera pertinebat ad Lunam decimam quintam.
I denique ait Bedat. de Rat. temporum c. 17. ubi citat verba Theophili Alexandrina, probantis, quod Pascha non sit celebrandum in Dominica, quae incidit in ipLam decimam-quartam Lunam, quia s inquit aut suemu rerunium decim;- ἡ ... Z 'Lμη ' tr legem, aut teiuπ bimus die Dominico, euines Mam tum.. Terti a , quia t argumentatur idem S. Wilfridus i. cit. J S. Petri ιν in ioni dec risti tempore Paschati S) Demeae contradicitu, seu ut inquit Ceolfridus i cit 3 Didi
--. exalωρ occupandum, ni ut minuendum esse decerneret. in patiάs ista uir, ite pectaretur iuxt. praeceptum teras , idem primm πιηι me is, expediaretur decim:-nria expectaretur a spera ei dem. Itenim decreuit, latica traditio, per Beatum Petrum Romaeprae ala , per Marcum Euangelistam, Cr interpretem ip , Alexandriae confirmata bi, adueniente primo mense , adueniente in eo vos a diei decimae-Pimae, expedietur dies Dominica a decima- quinta die is dem mensis. Esse autem
hanc vere Apostolicam traditionem, testatur Eusebiusl. s. Historiae c. Σ . hin verbis:
58쪽
qui aduersantur S. Augustino Lib. I. CV. Io.
verbis: cetera I praeter Quartodecimanos i Ecclestae, per i uersem orbem terrarum pos , consuetudinem , ex Ap sotica traditione, ad hoc 'ue tempus continuatam, tenebis t. Et Cyrillus ad Innocentium: sanctum Pasie maj rerum , eiu uesacra tinnitas, sicut effl a Salait Oeenost, O , oes ture tradita, ilbbata mansisset, si eam quorundam insi-prentiumperuersita . inter cetera fidei sacramentat, mininia contaminasset: Vict3r Papa primus, Epistola ad Desideriun Ziemien : apud Baronium tomo secundo in Appendice: siciu sancta fraternitas tua , a Praesbyteru, qui lotos mearne viderunt,
erudita 6 , quis Eces sit m flue ad tui rem Marexerunt, non decima quarta Luna cum
Iudaeu, sed decima-quinta Due ad a resimam-primam pascha Catholica Ecessa celebravit : Hanc doctrinam' stetri s Ο Pautitiines litureunt. Leo Papa Epistola ad proterium asse H Alex. Oportebat, ut ab inexandrine Ecclesiiae Praesule talia scripta de tempore Pas chatis ad A solicam sedem mitterentur , quae ostenderent , ma Nysterio Mait ma Petri Lix L .s' stoli, hoc ab initio pers. Marcum eiusdstipulum didicisse AEuptios, quod coestat re 'Adise Romanos. soZomenias l. . c. 18. asserit Romanos, sequi trauitionem Petri in ''
& Pauli in eelebratione Paschatis. Idem asserit S. Aldelmus in Epistola ad G runt hium regem Britonum Idemque agnoscunt aliqui . Protestantes. Nam ita
Iuellus artic. i. diais i s. Occidentalis Ecclesia, in obseruatione Pasiae inquebatur S. Pe- ι .,h. 'trum. Eliensis in Respons ad Apolog. Bellum in. c. 7. In Pa ate , aha Et prip ' xis fuit, alia Romae, alia Dinnis sos oti, alia Petri per occidentem. Sic ctiam Iulii, takerus Controu. i. q 6. c. 16. Fulcus in sua Confutat. p. sx3. Quart6 qui ac viai: S. ilfridus i. cit.) mos Britonum in tempore Pas' e-, mrichatis, erat contra decretum Concilij Niceni, in quo ut testatur Eusebius
I. 1. de vita Constantini c. 17.& Theodoretus l. i. c. io. sancitum erat, non
este celebrandum Pascha ipsa decima quarti Luna, idemque statutum erat in r . '' pluribus Concilijs Prouincialibus, tempore ripae Victoris, ut refert idem Eusebius i. s.Historiae c. et 3. Itemque post Concilium Nicenum, praeceptum subpaena Anathematis, in Synodo Anthiochena, & in Concilio Chalcedonensi. Quinto, quia ut arguit idem S. Uilfridus mos Britonum erat contra uniuersalem Ecclesii e murem. Idemque ait Beda l. a. c. 2. & l. s. c. i6. Neque id negabant, εαμ aut negare poterant eius Aduersari j. Et Eusebius i. s.Historiae c. 23. scribit, quod taluo uetudo Q tarta-decimanorum in nullis prorsus ali fricte unquam obsee uatafuisset. Et ibidem : Unum omnes Ecclesiae Ecclesii sici m dumisiui de tempore Paschatis confirmant. Socrates etiam l. i. c. s. Dissensio de te α' i P halu πη Ori niti parte lummodo peruadebat, dum a se ibi solummo e Iudaeorum celebrandum esse
e tendebaκt, ali' autem Christianorum bique Per orbem terrarum diffusorum , in eo proe-sas consuetudinem imitandam , censebant. Similia habri l. 4. c. et 3. Et Sozomeniis l. t. c. is. Atque hinc est, quod Beda l. 3. c. 2s.&l. s. c. 16. 19. dc 22. vocet Cath
licorum morem celebrandi Paschalis, Catholicum Pascha,& Catholicam Pasicae ο ρο- uantiam. Sexto arguit S. ilf idus i. cit. Quia mos Britonum ac Scotorum aduem lasei sabatur Decretis sedis Apostolicae: Nam ita loquitur. Decreta fidu syiotice, μὴ uniue salu Ecclesiae, hacque literissacrι coufirmata contemnitis. Et Honorius Papa apud Bedam l. r. c. i'. hortatur Scotos socios Britonum in suo erroreὶ Neseam paucitatem , sapientiorem ,siue antluu ,siue modernis , quaeper orbem erant, Cui esti Ecclesiiu, aestimarent, contra Pasibiles computus,ω contra onogalia totius orbu Pontificum,aliud Pascha celebrarent.
q. Septim6, quia error Britonum circa tempus Paschatis, aduersabatur di- Coi .ι uino iudicio: Nam ut refert Beda l. et c. r. cum S. Ausustinus non potuisset
disputatione Britones conuincere, indoctrinae suae confirmationem ,&corum confutationem, coram ipsis, illuminauit caecum, ita viij confiterentur, I eram citiantino. elui titiae Mam , quam predicaret M ustinus. Et l. s. c. io. reseri, quod S. Egbertus t 3 caelitus admonitus filii, ut adiret Columbae Monasteria, quae hoc errore tene- , bantur: Debet sinquit caelestis Spiritus 'ad Columbae Monoberia Ῥenire , quia aratra
eorum non recte incedunt: oportet autem eum ref um haec tramitem reuocare En, ut iit' ---
dicio caelestis oraculi, Aratra quarta-decimanorum Scoticorum, seu Britanni- NM -- corum, non recte incedebant, & oportebat ea reuocari ad rectum tramitem. Fuisse autem hanc vere caelestem visionem, liquet, tum ex miraculo, quo, cam λι-, '
59쪽
2- S. Gog: nus Cantuari . Ad magistrum eius S. Gregorium accedamus Et cuna ut ait S. Ambrosiit,
P imus is dbν disieudi nobiletas est magistri, Quem vel sequentiuiri, vel praecedentium saeculorum, habere rotuit Augustinus Magistrum, Gregorio sanctitate superiorem quem Ecclesia in Martyrologio q. Septembris, vocat Pipum iuc-- parabilem Et ut omittam ingentes eius laudes apud Isidorum. Ildesensum. Cre goritim Turonensem l .i Damascenum, & alios, quoniam de Gregorij sanctitate hic ex professo non agitur, attingam tantum laudos, quas Angli tum Caiatholici , tum Protestantes illi attribuunt: deda l. I. c. et 3. ait eum Dosse Mirum doctrina , actione praecipuum. l. a. c. a. quod sedem sostolicae Ecclesiae, is sim
misiato saeculari habitu, Mon serium pet i iis quo tanta perfectionis gratia coepit c
tires, i,it sicut is sipo lea flendo icit ris ebat, Mimo issius labentia cuncta sibi, =nt,
mr rebus omnibus, quά Toluuntur , emineret, Tt nulla , nisi caeleDa cogita esse et , ,retiam retentus corpore, ipsa iam carnis claustra contemplatione transiret , is mortem quae ιὸ cunctis poena est, idelicer, t μζr FVm irae, laboris sui praemium, amaret. Et du
bitabit quisquam, quin S. Augustinus illius discipulus , t. iiii illustre cernens sanctitatis sibi propositum exemplum , illud conaretur imitari Θ Alsredus magnus
antiquus, & doctissimus Angliae re , hoc eum cncomio exornat : us Domini Papa Romanus rectus Vicariu guberna , Gregorius, considerata vir fortitudinis, ab uesti re ,summo sens spientia , coucilio praeditu , immensus Thesaurus, quoniam is generi
humani maximam partem caelo lucri fecit, Romanorum a ir optimus, mentu magnitudine
abis, tantissimus, malefflateliberrimus. Similia habent omnes scriptores nostri. velisalmesbur. l. 1. Regum c. 3. Florentius, & vcstmonast. An. 6o s. Harpsseild. saec. 7. c. 3. Baronius Ann. 6 &alii: Tantaque. erat maiorum nostrorum du
admirabili Gregorij sanctitate persuasio, ut non diu post eius obitum , in ipso medio Ecclesiae, quam primam post S. Augustini aduentum Cantuariae erexe runt , altare in honorem B. - Gregori; Papae dedicarim, ut testatur Beda l. a. c.;.
sed Protestantes audiamus.1. Lutherus in C. y. Petri to, F. Gl. 68i. Gre rarius Papa , indu ipsit Ῥιν Sa ctus. Caluinus q. t iasti t. c. I p. g. q9. Gregorius, quem a bimum Romae fuisse Disivum, iure dicere ρο is. Magdeburgenses Cent. 6. c. Io. col. 677. Aprimis Cuna tu ,ylkdis, pi ratiis deditus , in Mondieri fise contulit , ἀι peculiarem vitaesana momam prest Iepres, dum yltem crudu lexuminibvipser r , ' locus orationibus esset intentur, omnium oculos in e conuertit - Pontificali mi eri ita praefur, Tisiquentiasaecula ne emparem habuerint, nedum seperiorem: Miraculis plurimum claruit. Casaubonus Exercit. 16. Fuit Gregorius nρnjolum cognomine ,sed &reb Mirsi , Magnus. Et Exercit. 1 . G-toriis, ii Onctissimus,stmode L simus. Baleus Cent. I. c. 68. Gregorius magnus, om-hium Ponti cum Romanorum , doctri ira nubantis Mus, Ῥir bonas doctis whitaker. l. s. contra Dureum sec. 26. Grex ius uisiop s Sanctus doctus fuit. LI. sec. 18. Gregorium Vnso trum bonum, sanctum. Ad demonstrationem se cundam Sanderi Gregorium magnum magni facio, Virumque piu uis , minime dubito. Et Controii. 2 q. 3. c. i. Dicimus Gre orium Magnumsuis a trimum Hrum G pium ι liui Ecclesiae Disivum, quem iurepo Es visiopum γocare. Ibidem: Quis nerabit Hier I-mum , oe Greetorium os patres fui Iuellus, sere ubique, addit titulum sis, iratu Gregorio. Godπinus in Convers. Britan. c. q. Diuusnὸ Gretorius, Drpius, . ob
humilitatem Christianam,eo magis laudandus , quὸd c c. Humfredus ad Rat. s. p. 616. Gregorsus, nomine quidem maζnus, oe reuera magnus, ir maenis multu dium ratio dotibus ornatus, craepe τι rinus 6 , os Domini atque lucerna. sorion. in stia Prouocat. l. I. c. 2. sec. 29. Admiranda dignita ,snctita. S. Gregor'. In decisione Euchar pari. I. c. I 2. sicc. 3 BOnus aequὶ ac magnus Pontifex. c. I F.s cc. 3. Pius Pontifex. Et toni. z. Apologiari. I. c. 2 o. Ter pastor agnorum. Et de Author. Principum e. r. In Disivato Rom. si non primae, at certesecundae magnitudinis stella resplendisti. Idem Mortonus in sua Impostura c. II. sec. I. unus ex optimis Papis, Sanctus Papa. c. a. sec. F. Grego
riui Papa a se tutarem sam sepientiam ac deuotionem , dictus maenus. I xus in Actiscius P. zo 3. vocat Benedictum Gerarium. Sat liuius i. i. de Eccles. c. vlt. p. 23a. eg j muni, munum est apud nos etiam nomen, in Gloria. lamesius in suis correptionis
60쪽
Augustinus Uscopus , in Monasterii regula doctus , sacrae scripturae scienti; νepletus, bonis aut re Deo moribus repletus. Ibid. Epist. 18. F them certit imam teneo, quia per Deic chnysti gratiam , i peccata tua dimit alunt. Et in alia Epistola apud Bedam l. i. c. αρ. Praelicit Augustinum omni bi Episcopis in Britannia, quatentii in m liurua , vita tuasanctitatis, reflc credendi, ἐν beae τι uendι xormam, peroptant. - . Proculdubio autem sensit vitam S. Ausustini fuisse sanctissimam , quam, ut nor- emam uendi.omnibus in Britannia Episcopis proposuit. Et in alijs literis ad socios Augustini apud Beda l. i. 23. uti estino in omnibus Molliter edite, scientes hoc te is
animabus per omnia WUMVrum , civicquid a vobis fuerit eius ad niti e completum,
Itaque & dictis,& fustis, S. Gregorius sui ne laudauit Augustini sanctitatem. s. Ex moribus etiam atque actiss. Augustini, eius insignis sanctitas multis modis elucescit. Nam ut testatur ipse Gregorius apud Bedam l. i. c. 27. rei
te nitas tua , in Monasteris regulis erudita , eam conuersationem in tituere debet, quae miliana rearis Ecclesiiuuit Patribus nolim, in quibus nullus eorum ex hu, quaeposita at, aliquid
fumese dicebit i sed erant eu communia omnia: Nec dubium est, quin S. Grego in consilium sit secutus. Adeoque in Monasterio, virtute excelluit, ut in eo Prinpositus, seu Prior constitutus fuerit. Vbi autem ex S. Gregorij mandato, relincta patria, in qua Deo secure seruiebat, non detrectauit in Angliam ire, ad fi ram , & incredulam tunc temporis sentem, cuius nec linguam nrisset, ubi cin- quam ) Angliam appulit. tantis sanctitatis radijs illuxit, ut quanqtiam doctrina ac miraculis multum prosecerit, tamen B cda Gentis nostrae conuersionem, eius sociorumque suorum sanctitati potissimum tribuit. Sic enim scribit l. i. c. is.
Vbi sibi datam mansionem intrauerunt, meperunt οὐ lica mprimitiae Ecclesiae vitam uni iari , orationibus τι delicet' opiduis, Tigili s ac ieiun se, reudo, cuncta huius mundi, lor aliena , spernendo, ea tam-m, civae flui necessaria nudebantis ab eu, quos docebant, a Q a emaccipiendo, cuni mea, qηα d-cebant , ipsi per omnia vivendo , parati ad patiendum aduersa quaeque , Aetiam mme JWm , pro ea, quam praedicabam, 'itate, animum ha- A. .m isti. Subael autem AEt ubi iste Rex) etiam inter alios, des fatur vita iucundissina cirῖς fias um, o promissis eorum se Misinus, qua HYa esse, miraculorum multorum osensit e . , 'inauerunt , credens Bet dari 3 est, caepere plures quotidie ad audiendum verbum Har ει coa luere, ac relicto Gentilitatu ritu , Mittatist S. ch,lti Ecclesie credendosociare. En
vi Beda Ethelberti regis conuersionem , delectationi quam capiebat ex Au- ,. Gia iustini, & sociorum iucundis imamri , ascribat. Et Huntington l. 3. Vitam sosi heum Ecclesiae Primitiuae imitantes , conuersatione caelesti, dulcediise me, multos ' , d fidem c Baptismum compulerunt. Capgrauius de eo ita scribit. Pedes incedebat, vsaepius discalciatus Provincia tu strabat , incallos ingeni us pira crebra genti lexione habe- bis . Idemque agnosci; Pari erus in ipsius vita. Quantum autem laboris, molestiae, ac periculorum subierit S. Augustinus . in Paganis conuertendis , eisdem instruendis, ac sacramentis muniendis, millis verbis cxplicari poterit. Claruit . i. etiam dono Prophetiae , itemque dono miraculorum, ut infra ostendam, ut iure , -- dicere posset Anglis Augustinus cum B. Apostolo z. Cor. H.Existimo nihil me mi his fecisse a magnis δῖ' locis. Et nos eisdem, cum codem Apostolo Hebr. 13. M
me lesep xpositorum re corum, qui τοbulocuti sunt Terbum Dei , quorum intuentes exitum conuersationi similamim fidem. Atque hanc Apostolicani ac sanctissimam vitam
scelice sine conclusit. Nam ut habetur in eius Epitaphio) ubi regem Ethel beseium, & gentem ab Idolorum cultu ad Christi fidem perduxisset, en letu in pace di sui j ci si, defunctus est: Iames in sua Ecloga Oxonio-Cantabrigiense me-