장음표시 사용
11쪽
praebendarum historiam et substantiam. Sancta Sedes rescripto diei 19 Iulii 1880 sere in omnibus annuit potitioni Archiopiscopi et Capituli. .
At interim, rem nostram quod attinet, sermo restringendus est ad praebendam Thesaurari de qua hodie apud S. C. C. controVersia movetur; quaeque in hoc maxims consistit, ut decerni debeat an Thesaurarius iure a canonicis prohiberi volit a distributionibus choralibus obtinendis quippe comprehensus inter illos canonicos qui ob facultatos S. Sede concessas ab huiusmodi bonis capitularibus participandis remotus fuit. Thesauraria canonicatus institutus sui anno 1623 ocreto Archiepiscopi Piccolumini et quia eius os potissimum d umpta est ex quodam beneficio simplici adiuncto Thosa rariatui, huius patronatus assignatus est familiae ansedoniae, quae patronatus ius iam exercebat in adiectum bono cium. Verum geniis ansedoniae, nostra aetate, superstites fuerunt tantummodo duas sorores Ioseph et Helena a sodon o hodio ius dovonit ad familiam tori per Iosepham, modo Viduam, quae duos habet filios, Ioannem et
Post leges assis ecclesiastici Versivas a. 872 vacans offecta est Thosauraria et tunc Dalrs Flori redemptis a Fisco bonis praebendalibus, haec sibi addixerunt quin posGhac de suo ossicio erga Ecclesiam Senensem satis solliciti essent. Quocirca, ob angustiam rei familiaris qua premuntur fratres Flori, Archiepiscopus Senensis pertimescens ne omnia amittantur praebenda bona nisi aliqua tantum e naufragio praeripiantur, ceteris in perpetuum dimissis, quamdam conventionem proposuit quam a Sacratissim Principe approbari potiit. -- istius ini0lligentiae praemitti debet, semiliam tori ad redimenda bona praebendae mutuam Reee-pisSe a mensa nummularia Vulgo de Paschi summam Libellarum 30, 000 eamdemque summam, conventum fuit, esse restituendam quotis annuis partibus i 66 annos. Quaro Archiepiscopus conVentionem ita c0ncinnavit, ut nempe dos
12쪽
huius beneficii alienaretur, et 50,000 libellae cederent favore patronorum 19,000 in extinctionem residui mutui anno
l870 contracti, it l,000 favore causae piae. Accedente Veni S. Sedis haec conventio exsecutioni d mandata est; proindeque a. 896 hesaurarius renunciatus os Lusini in hac causa aetor. Hic enim contendit, vi rescriptorum hac de re editorum S. C. C. sibi denegari non fas ess distributiones chor te ex communibus bonis. Revera rescriptum datum cli 19 Iulii j o ita so habet is Quo autem ad TheSaurariatum, Sanctitas Sua benigne pariter indulsit, ut accedente Familia Patronae consensu, distributiones quotidianae ex relativa praebenda desumi queant contrariis quibuscumque
Quum patroni tori quod ad hesaurariatum interr gandi essent de consensu, iterum institit Archiepiscopus ut hac non adiecta conditione indultum concederetur siquidem patroni non essent consensuri in hanc petitionem non minus ac in alias semper obstiterant potissimum Vero, quirpe in hesaurari ius ad distributiones non obveniebat a fundatione Vel dotatione sui beneficii, sed ex munificentia
in primis Alexandri P. VII. Inde hoc prodiit rescriptum die 6 Sept. 1880. Dis 6 Septembris 880. Silius Dinus oster, audita relatione infrascripti Secrotarii S. C. Concilii, attentisque noviter deductis, benigne indulsit Archiepiscopo Senen Oratori, ut dummodo participatio de massa distri titionum eae parte Thesaurarii, non proveniat ei fundusionis aut dotationis iure, sed eae mero privilesio, facultatem iuxta petita pro suo arbitrio et conscientia gratis impertiatur; contrariis quibuscunque minime obstantibus . Vi cuius rescripti in decreto executoriali diei 11 Nov. 1880 Archiepiscopus statuit, Thesaurario non competere distributiones ex bonis
At Lusini arguit executionis actum praetergressum esSesententiam rescripti pontificii quia ei distributiones non de-
13쪽
bentur eae mero pririlegio. Quod si hoc persuasum suit Ροntifici, id obvenisse contendit propter vitium subreptionis aut obreptionis in precibus. Quare haec dubia a partium procuratoribus concordata sunt l. 1 Ca=ionico Phraat rario ius competat partΘcipandi de distributionibus eae piis dispositionibus Capacciet Alemandri VII R. . prore=ὶientibus, ita ut eae ninnero nonicorum participa=ὶtium ius istud non dependeat seu potius obstent Pontidota decreta dierum 1 Iulii et 6 Septembris 1880 nec non decretum aesecutoriale Arch. Pi rallini diei 11 Novembris eiusdem anni' Et quatenus amrmative ad primam partem;
2. An idem Canonico thesaurari debeantur distributiones amisSae a die Viae possessionis in casu Et quatenus amrmative ad secundam partem; 3. An intret arbitrium aperitionis oris in casu Discosint o Synovilon. DEFENSI THESAURARII. Thesaurarii procurator orationem exorditur advertens, sibi adeo perspectum esse, Ontificis mentem, in rescripto expressam esse suo clienti secundam
ut antequam recurrat ad probandum desectum subreptionis, uti res postulat ordinario, velit disserere de iure Thesaurarii, Vi rescripti. Hoc suum propositum opinatur evinci ex duplici regula servanda in exequendis rescriptis. En prima: Quod conceditur sub certa lego, id concessum non haberi, nisi huic legi religiosissimo stetur. - Rescriptum ad unguem Semnari debet , Rota coram historio, Gerunden Sacristiae,
dultum seu gratia co=ὶcessa in certo casu non aetenditur
ad diversum . Rota coram Coccino, Ro=nana Devolut d
iustifcata conditione . Mota coram Cerro, Hispalen De-
14쪽
eimarum diei 2 nov. 65 I, p. XI dec. 95 n. 4 ec. En altera: Si qua ex causa quid conceditur, id causa d scient in posterum, retractatum censeri cienante cauSaprivilegii cessat etiam ipsum privilegium . Ota coram PimVano, Tarraconen Primitiarum dioi 2 Maii 673, p. VII, ec. 2l2 n. bee. Atqui, instat orator, Pontifex, sub certa lege, rogante Capitulo distributiones a thesauriarato abiudicavit, nempe dummodo participatio de massa distributionum eae parte thesaurari non proveniat e fundationis aut dotationis iure sed eae mero privilestio . - Sed constat iuxta patronum, dotatione non privilegio, thesaurarium distributiones adeptum esse ergo constat Pontificis rescriptum eius iuribus non officere et iniuria, Pontificis auctoritato, a Capitulo distributiones denegari. - Iamvero, ait Orator, privilesium, legem latam in privatos homines Tullius noster nuncupaVit: leae in privatos homines id est privilegium , pro Dom. c. I T. - Beneficium aliquorum in commodum importitum Poterius significavit Qque gius singolare che e coStituito iis favore di alcuno , Pothier ad pandoct. lib. 50 tit. 16,ari. 17T, Vol. 6, pag. 030. - Quod enim ad omnes e linet, pririlegii nomine designari non licet. - Ηο posito, ait patronus, ad privilegium demonstrandum, legem aliquam Thesaurario peculiarem asserre oporteret, quae essecerit, ut non debita communi lege distributions eidem illi obvenirent. - Sed distributiones quas suas vindicat Thesaurarius, ex communi sonte fluxerunt: et eadem ei debentur de causa, Ob quam ceteris canonicis distribui solent.
Siquidem testatur Archiepiscopus I diriti deli distribuetioni a Rottor di uel benefigio Thesaurariae non emana da ait di landarione cosa cho credo molio naturale), a solo alia munisconga diis illustre benesatiore de Capitolo Metropolitan S0nese, lossandro VII, e alladispostgioue de su an Salimbone Capacci Pert, a Chiesache per meggo et suo capo Visibilo accord un privilegio, pud attes speciali circostange, per loratesso eZZO SOSpen-
15쪽
dere o Ogliere que privilegi siesso songa che V intervengail consens di colui, a cui Vantaggi si quello accordato . Accedit notat orator, quod Capacci distributiones est Capitulum hereditate consecutum. - Privilegium, si stemus in Script0, pergit patronus, opponitur dotationi. 4 Dummodo participati de massa distributionum ex parto Thesaurarii non proveniat ex undationis aut dotationis iure, sed ex mero privilegio . Quare si probetur, instat orator, ius sesci ex dotatio , ex privilegio non nasci probatum est; et sequitur, Thesaurario distributiones a Capitulo deberi. Atqui Capaccius, advertit hisco verbis quid sentiret aperuit, quid praeciperet significavit . In tuti gli altrisuo beni stabili, mobili, semoventi, agioni et agioni et universalinente in uita la sua redita, institui sece et esse Volse SUO erede universale ... ii Rui Capitolo doli dignith e canonici di numero della supraddeita etropolitana Chiosa di Sion coli' in Dascritii modi e condigioni chela molli 'essi sigg. dignita e canonici alternativamente edi 0itimana in seitimana. . . assistan personalmeni in Oro a tuti te ore canoniche. . . et ancora alle messe che Sicanieranno . Sed is dotat, qui vel apto reditu novam instruit Ecclesiam 4 Qui Ecclesiae sine dote fundatae et constructae suffcientes attribuit et assignat reditus , Reiff. iuS. can. ιnis ad tit de iitrv. I, lib. 3, p. 1 n. 9 vel Ecclesiae iam sumetonio dotata novos tribuit redditus. Reissensiuel loc. it. - Capaccius novo auxit reditu
Sensus Capitulum illud igitur procul dubi dotavit. At rescriptum ita loquitur de dotatione, ut eius genus non praefiniat. osque genera, ubi lex non distinguit, distinguere non licet. Quod si ex dotatione a Capaccio distributiones derivantur, Alexandrinas ex dotatione distributionsis derivari luculentius apparet, advertit advocatus. Nam Capitulum, non modo Pontilax dolavit, novo reditu attributo sed dotis diserta appellatione liberalitatem designavit: ε Tam novis Canonicatui et praebendae, quam capellaniis manualibus sic
16쪽
erectis et institutis, nec non Archidiaconatui, Primiceria- tui, hesaurariae et aliis omnibus et singulis eiusdem Ecclesiae dignitatibus et canonicatibus ac praebendis omnia et
singula dicit Prioratus . . . bona, domus, ineRS, praediR, Mnones, responsiones, fructus et introitus, et iura quaecumquΘ... pro dote dictorum novorum canonicatus et praebendae nec non Archidiaconatus, Primiceriaius et Thesaur riae, ac Archipresbyteratus et singulorum eiusdsm Ecclesiae Senensis Canonicatuum et Praebendarum, distributioni mq totidianarum austmento, ut intra diVidendo. . . perpetuo applicamus et appropriamur . Advocatus recolens effatum, cenante cauSa privilegium cessat motat, causam quae Pontificem moverit, hanc unam,
ex Capituli libello fuisse, Thesaurariae videlicet divitias, aiobat enim libolius on cosi non devorto portarsi innovagioni peloesorierato ultim dei titoli canonicali diche si agioni La sua probenda b a pili pingue di lutiolo altro de Capitolo Basti diro che ossa tu denungiata di una rendita di iro italiane 5000 denuncia che si ara tenuia assai assa ovendo servire di norma per P imposta dimanomorta L investit di fissati prebenda non a bisognodi contondor is distribuetioni comuni agit altri canonici,
pei quali sono egeti necessari di sussistenga E se devoavore anch ess te distribugioni a norma de proscriti dolcanoni, agione e necessit estgono cho si desumano alla pingue prebenda , lib. diei 1 orembris 1 69. Hanc pr secto iam antea Capitulum quum de re deliberaret in conventu, rationem allegarat. Non Si nega che avesse in passatori diritio allo distribuetioni. . . Comunque si e certo hei boni o dirili do tosoriere como di quaturique altro ben figio, appartengono per alto dominio alla chies e che Pauiorita di ei, specialmente suprema, pud disporre Secondoche elle circostange presenti richissio ali equit si almaggior bene di quesia illustre Metropolitana. Ora si richied da questo che autorii stabilisca cessato pel Canonico osoriere ii diritto allo distribugioni sui patrimonio
17쪽
comune capitolare . - Hanc postea allegavit Archiepisc pus ut Pontificem flecteret, qui mandaverat ut ansedoniae familiae sententia exquireretur: mi iace anche di rip iere quello che in ordine alia rebonda tesorierale diceVOnella mi rappresentanga, che que beneficio ciοδ a con lasola probenda tale u reddit che olirepassa notabiimonio
proventi che derivan a uiti gli altri Canonici che godonoancho dolio distribugioni , Arch in lib. diein sept. 18 9.
Hanc sibi . . proposuit, quum Capitulo quod poscebat imperitvit 4 S. S. attentis peculiaribus circumstantiis A chiepiscopo Senen benigne indulsit , reser diei 19 Iulii 18 9. Haec Thesaurariae opulentia rescriptum generaVit, instat patronus, haec igitur si sorte desecerit, rescriptum
evertat c ceSSante causa privilegii, privilegium cessatis. Hanu tamen nostra aetate, opulentiam defecisse negari non potest, iuxta adVocatum. Nam post leges quae pauperarunt beneficia, patroni toro redimentes beneficium groetributum Fisco persolverunt lassa di suincolo 24 10). Quod
insumpserunt, e dote detraxerunt; praeterea obtinuerunt a Pontifice, ut suae inopiae, redituum parte, subVeniretur
lib. 50000). Quod superfuit, narrat procurator, Vectigalia
extenuarunt lassa di ricchegga mobile, manomoria im). Inde factum, ut praebendae hesaurario longe plus quam dimidium adimeretur et cui antea quinque millia redibant, nec duo libellarum millia, singulis annis, redirent. Accedit, notat patronus, quod hodie Thesauraria tus est liberae, ut aiunt, collationis, nam patroni iure u renu clarunt. t Capitulum, quum rogavi a Pontifice ut aliquos canonicos a distributionibus percipiendis exclud6ret, illos Voluit tantummodo exclusos, qui a patronis deligerentur canonicati di sis spatronato Consuit enim si qui damnum deberent pati, satius esse canonicos pati quos Archiepisc pus non designabat. Si obiiciatur quod hodie Thesaurarius lautiori, quam e teri canonici, praebenda potitur, rectum hinc, quibus ceteri potiuntur distributionibus, non potiri, orator respondet, id
18쪽
pugnare cum Veritate. am Archidiaconus longe ditior, quam Thesaurarius distributionibus non priVatur. Ρraeterea advertit procurator, nullam fere, post Capse tuli direptionem, canonicos iacturam secisse : nam reditus retinuerunt dimidios ex quo fit, infert orator, ut quum redituum pars dimidia in canonicos pauciores numero divia datur, quibus antea ter mille obveniebat, nunc bis mille et quingentae libellae quotannis obveniant. Ex dubio proposito, deind0 advertit procurat0r, inquia
rendum est an ad normam rescripti, canonicorum X n
mero ius hesaurari quodammodo pendeat con Canonico
Thesaurari ius competat participandi de distributionibus Oxpiis dispositionibus Capacci et Alexandri VII provenientibus
ita, ut e numero canonicorum participantium ius istud non
Et tenet, rescriptorum ad normam, ius Thesaurari canonicorum ex numero nullo pacto pendere. Et re vera C pitulum flagitaverat ut canonicorum numerus praefiniretur.
E necessario circosorivere ii numero si partecipanti alnumero indicato, che cio non olirepassi innumero di quindici a cho assa dissicilmente possa pingersi no a sedicis si uolo ottenere che i canonici conservati si abbianomoggi basiani a loro onesto antenimento . Ast Pontifex has preces non excepit quippe nullam de numero canonicorum praefiniendo mentionem iniecit. Sed urget advocatus, quamvis ius Thesaurarii ex numero canonicorum pendeat, nihil esset cur ille hodis a distributionibus excluderetur. Et re Vera, a tempore decreti Archiepiscopi ierallini ad nostram aetatem numquam canonicorum numerus ad I pervenit Canonicorum intererat, ut patrimonium in pauciores dispertiretur. Ita enim cuiu cumque pars pinguior Vadere poterat. Venit ut ex duodecim locis, quae fiscus agnoscit, aliqua, ut plurimum, V carent. Ex aliis septem canonicatibus iuris patronatus tria ab Archiepiscopo torallini vel exstincta si in suspenso relicta sunt. Quartus retinetur a canonico qui vivebat sup-
19쪽
pressionis tempore quique proinde inter duodecim a fisco agnitos computatur Custodiatus . Quinius et Sextus vix spes est ore ut restituantur quum is serveat inter patronos Piceolomini) sunt Primiceriatus et Canonicatus S. Μωriae a Bethlem. Septimus vacat, ut ex eius reditu Xpen-Sae reficiantur, quas capitulum pro redemptione svincoli sustinuit Archipresbyteratus). Ex quo fit ut hisce annis
nunquam fuerint plures, quam tredecim aliquando Vix octo: nunc autem decem sint. Quapropter quamvis participantes numerum quindecim, ex decreto Arch. Plorallini, excedere non deberent esset locus pro Thesaurario, quum quinque
In postrema orationis parte loquitur advocatus de aperitione oris in subsidium petita et probare nititur, adis tinenda rescripta Capitulum salsa exposuisse, et Vera reticuisse. Quamobrem subreptilia sunt decreta et mendam precator carere debet impetratis. Ad probandam subreptionem, notat advocatus, Archiepiscopum ierallinium initio Capituli precibus obstitisse,
quia preces ipsas non sinceras esse animadvertebat. Quod si postea annuit, ideo factum, quia Capitulum instando S crorum Antistitem tandem exit, Quod ut ostendat exhibet procurator relationem manuscriptam cuiusdam canonici, unius inter illos, id temporis, qui ex capituli mandatis, hoc negotium tractarunt. Cui si addatur protestatio, pr sequitur advocatus, canonici Poenitentiarii Focacci, qui ante obtenta rescripta, prosessus est se nullam habuisse ei habere velle hac in re partem satis patet, subreptionem intercessisse, et rescripta subreptione Vitiari. Quod si quaeratur ubi subreptio consistat, hanc facile re perpensa d prehendi advocatus arbitratur. Et re ora direptio quam Capitulum fuerat passum, eius bona dimidiaverat. Hac θcausa Capitulum petiit, ut praeter duodecim canonicos a gi bernio agnitos, tres tantummodo ex canonicatibus iuris p ironatus laicalis ad distributiones potiendas admitterentur. Si Capitulo cordi erat precum sinceritas, iuxta advocatum,
20쪽
peiere debebat, ut canonici iuris patronatus laicalis, ratione antianitatis, admitterentur ad participandum, ut scilicet pro prima vice illi res admittuntur, qui prius nominati fuissent his oficisntibus alii succederent. Contra Capitulum
indicatos specifico voluit, quos ex canonicis admitti, quos excludi deberent, admittendos censuit duos ex canonicatibus Piccolomineis orchipresbyteratum iuris patronatus historum et canonicatum iuris patronatus mixti. Ceteros exclusit vel ad longum tempus vel in perpetuum. Sed reticuit, instat orator, inter canonicatus, quos censebat admittendos duo esse, quo Vel numquam, Vel nonnisi post longum tempus patroni restituri erant Piccolominei): nam res pendebat ex multorum haeredum arbitrio, qui inter se, instituta lite digladiabantur. Reticuit esse alium canonicatum p tronatus mixti iam tenui reditu instructum, ut paulo post S. Sed obtentum sit, ut diu vacans relinqueretur. Ex quo fiebat ut ex quatuor canonicatibus admittendis, i unus erat, qui tacito restitutum iri praevidebatur. Quamobrem factum est, ut uno tantum anno tredecim canonici adsuerint. Reliquis annis vix l aut i, et aliquando adnumerati sunt. Idque cum magno participantium commodo, prout in aprico est, inseri Orator. DEFENSIO CAPITULI. Ex adverso Capituli patronus Or itonem exorditur a contraria obreptionis vel subreptionis accusatione in rescriptis et e vestigio ab huiusmodi accusatione, ait, tangi non posse viros clarissimos et omni laudo cumulatos, videlicet Archiepiscopum Plorallini Patronos Chisios et iccolomineOS. Cum nihil criminari liceat de mala personarum fide, instat orator, nec incusari potest quod agitur de insueta quadam et gravissima invasion in ius alienum. Nam nihil aequius, iuxta patronum, quam quod apostolica rescripta comprobarunt, si quis perpendat, in collegiis priVata quidem cuiusque iura servanda esse, sed in communi necessitate, collegii iura praevalere. Unum aequitas requirit, ut privati possessi non laedatur, sed illo decedente, nihil,