장음표시 사용
531쪽
hili faciendum esse parochi, Capituli, interesse habentium
dissensum docet, cum pluribus, agnanus, cap. Ad audie tiam omnes enim OnVeniunt, consensum, in casu non exigi pro forma, sed tantum ratione praeiudicii, seu ad ausere
dum praeiudicium Rota coram Crispo decis 22 n. 1 in Recanaten. γ ιmenti consi dismembrationis, die 18 F bruarii 1854,4 Unum. Quoad alterum decretum haec animadversa suerunt. Antiquiore disciplina tantum Ecclesia Cathedrales Fontem baptismalem obtinebant si baptismi administrationi Episcopus ipse usque intererat, prout probat Bened. XIV. Inst. eccleS. 1, . . Progressu temporis aucto populo christiano etiam simplicibus Ecclesiis parochialibus Fons baptismalis concessus suit; adeo ut iurisprudentia S. C. C. firmaverit
principium, nempe unamquamque parochiam Fontem baptismalem retinere obore, dummodo tamen Fons baptismalis non extet in aliquibus celosiis quae matrices Vel Dptismales appellantur, uti resert agnanus, cap. Contingat, De decimis n. 59. Quare Fontes solent esse communes pluribus paroeciis, sed erigere Fontem communem idem facessit negotium ac Fontem erigere peculiarem uni Paroeciae. Sane Fontem baptismalem in sola cathedrali matrice esse asservandum eoque insantos totius civitatis ad aer mentum baptismatis suscipiendum esse deserendos, definitum
fuit ab S. C. C. in Lycien 19 Aprilis 1606. Baptismalis fontis rectionem in parochiali Ecclesia S. Mariae ova Castri Seronis ab Episcopo in visitatione
praescriptam, iuxta parochiae incolarum petitionem et ad-Versus protestationem Ecclesiae matricis, sustinendam esse
declaravit S. C. C. data vero parochianis libertate deserendi iuxta solitum, filios baptigandos etiam ad alias Ecclesias; in Fulginaten. Fontis baptismalis 22 Junii 1720. At Fontis baptismalis eroctio conceditur etiam ab S. C. C. de consons iamen ordinarii et inierosse habentium in Massilien Ecclesiae S. Stephani Ian. 16 o.
532쪽
Nihilominus ob populi magnam commoditatem atque dissicilom ad Ecclesiam, baptisterio praeditam, accessum, legitima censetur causa ob quam ipse Episcopus decernat noVi Fontis erectionem, etsi hactenus privativo iure baptizandius sit Ecclesia matrix in Guardien Fontis baptismalis
die 2 Aprit 1735 In et Spoletana Fontis baptism dis 28 Iun. 1832, g Etenim.
Fons autem baptismalis ordinari erigi debs in Ecclesia parochiali, o non semel . . . confirmavit decretum Episcopi, quo ob viarum asperitatem aut ob magnam locorum distantiam constituta fuit Fontis baptismalis erecti in Ecclesia iliali, licet matrix Ecclesia obsistoret, ita in Umberetana, Fontis Baptismalis die . Decemb. 1718, et in Aeapolitana Decretorum, die 29 Feb. 744, cuius facti species ita explicata est. - Unica parochialis mater Ecclesia S. ichaolis Archangeli si in Insula Prochyte, quae postea in commendam data fuit. Adaucto populo, filiales quoquo Ecclesiae et Coadiutorias adaucta sunt. Cardinalis Spinellius Archiepiscopus sapolitanus Insulam Visitans decrevit, ut qui intra fines Ecclesias S. M. Gratiarum assignatos nascuntur, in parochiali Ecclesia baptisma susciperent rations vero distantiae et itinerum longitudine voluit in Ecclosia Annuntiationis B. M. Virginis extrui Fontem baptismalem, quo marentur ii, qui ortum haberent intra finos illius Ecclesiae atque alterius Ecclesias S. Antonii Abbatis, ab eo nomo sive Capellano primae baptismalis Ecclesiae qui singulis mensibus Vicari perpetuo traderet, utque ab eo in libros nominales referri possent et baptismatis testificationes exciperentur. Provocavit ab hoc decreto Card Russus Commendatarius Abbas atque perpetuus Vicarius; proposit hino
congruo dubio declaratum est, sustineri decretum Super erections Fontis baptismalis, de consensu tamen Vicarii, nequo Vero in sola Ecclesia curata et matrice esse Fontem retinendum et ad mentem. Quocirca non est omnino alienum a praxi S. C. O.
tiones contradictorum quae haud suffcienter aut non formali
533쪽
processu examinatae sint ab Ordinariis in ecfrnendis finibus parochiarum aut in erigendis paroeciis aut Fontibus baptismalibus, ut ipsa S. C. easdem rationes examinet et per pendat ad dissolvendam quaestionem, an episcopalia decreta sint confirmanda vel infirmanda. Posthabitis enim solemnitatibus, maxime hac nostra aetate, ratio salutis animarum potissimum habenda est. DuhIn I. In decretum Archiepiscopi 8 Iunii 1899 sit eo irmandum vel infirmandum in casu. II. - ρι decretum Archiepiscoquis Iunii 1899 sit confirmandum vel infirmandum in caSu.
Quibus dubiis responsum fuit sub dis it Augusti l 900:
DVata et scribatur Archiepiscopo, an incerto sines Faroeciarum solummodo determinaverit vel etiam iam constitutos in aliqua saltem parte determina erit et audiat tam parochum S. Mariae, quam Archipresbyterum et Capitulum S. Michaelis ut eae nant an et in quonam, ea decretis dierum Iunii 1899, sua iura laesa fuisse contendant capitulum vero . Michaelis e rimat quaestura sibi vindicet in Ecclesia Suhae Innunciatae atque,
cumenta inhibeat, quibu Suam intentionem probare prae sumito.
Archiepiscopus, Capitulum et Parochi, iussa peragentes,doduxerunt apud S. C. Concilii quidquid ab isdem petitum fuit, per longum sermonem et quamplurima documenta, quae sunt apud acta S. C. Controversias Vero extitisse pene assiduas inter Capit tum S. Michaelis et Clerum Ecclesiae S. Mariae aioris docent omnia documenta allegata a Capitulo S. Michaolis quippe continent decreta edita ad lites praecidendas. ΗiSce animadversis, proposita suerunt diluenda
534쪽
DuhIn I. An decretum Archiepiscopi diei Iunii 1899 sit eon-sirmandum vel infirmandum in caSu. II. An decretun Archiepiscopi diei 9 Iunii 1899 sit con-sirmandum vel infirmandum in caSu. RESOLUTIO. Sacra C. C. re disceptata sub dio 26 I nuarii 190l censuit respondere : Ad δ' et Ρ' rmative
et ad mentem Mens est ut omnibus delibus duarum pa-roeciarum liberum sit deferre par ιlos ut baptizentur ad Ecclesiam s. Michaelis imposito Ecclesiae Sisiae Annuntiatae onere dandi duas libras cerae favore Archipresbyteris Michaelis.
COMPENDIU FACTI. olomeus Cios pr0ces obtulit S cras Congregationi Concilii ut ei adiudicetur ius adscriptionis in clerum Ecclesia Cathedralis Melphien quod ei concedere detrecta Capitulum eiusdem Ecclesiae, asserens, Or larem non fuisse sortitum civitatem Melphien o suis natalibus prout expostulant Statuta Capitularia. Α hoc negat Orator. Revera res ita se habet. olomeus Cio ortum habuit in oppido Laure=iaan dioecesis Acheruntinae, quum sorte eius pater inibi illius Vices gereret, qui ex publico munere silvarum curam habet Vulgo Vice Ivetiore torestale); at tum pater, Ioseph, tum mater Oderisia delgio ortum habuerant in civitate Melphiensi et Oderisias familia originem ducit ab adem civitat dum oratoris pater et ipsi in lucem datus fuit Melphii quando inibi eius pater Franciscus o civitate Tito in provincia Basilicata, munere
535쪽
fungebatur cumioris silvarum, qui alio dein se contulit cum sua amilia rations suscepti muneris. Verum Ioseph, OP- tu patre, elphium reversus est ossicium obiturus Vice curatoris silvarum et inibi uxoro duxit Oderisiam de Zio, at filium genuit olomeum, uti retuli in Oppido, au-
renaana, quo eum adVocaverat ad suum explendum munus principis Voluntas. Interim olomeus adoleverat et ad aetatem l annorum cum pervenit, studiorum causa S minarium ingressus est Murens eiusdem dioecesis Ach runt atque ibi quatuor annos permansit, usque ad obitum
patris secutum dio 29 OV. 897. Tunc enim cum matresse contulit elphium, ubi larem fortunamque suam samilia Cio deseruerat, et olomeus cupiens studia prosequi eo-clesiastica et nomen dare clericali militiae, inter alumnos Seminarii Molphiensis cooptatus est. Porro progressu temporis quum sacris ordinibus expeteret initiari, pro recipiendis tonsura et minoribus ordinibus, petiit adscribi clero Eo-clesia Cathedralis quod ei negarunt capitulares, RSSerentes, illum non fuisse natum Melphii prout expostulant Statuta Capitularia, expresso et hac de re confirmata per Constitutionos Pontificum sonis X et Clementis VII. Quam brem Episcopus illi contulit tonsuram et minores ordines, eumdem adscribens alii civitatis Ecclesiae. Νihilominus olomeus, arbitratus non iure obsistere capitulares, . . . magitavit sibi adiudicari ius adscriptionis ad clerum Ecclesia Cathedralis. DIsoestallo Synost ore. Episcopus de sua sententia percontatus, auditis utereas habentibus, retulit quamplurimas animadVersiones, quoad factum et ius lorici olomei, attamen sententiam suam non protulit avore ullius partis. In Bulla Leonis opositi nobis , in propositum haec statuuntur, in capitulo partem habere non posse nisi qui fuerit Dati s et antiquus civis, qui parente antiqειOS
536쪽
aut Sallem eorum aliquem civem ipsius civitatis habuerit et dictae Ecclesiae in ordine colytatus etc. . Eisdem Verbis hoc privilegium ratum habotur et confirmatur in Const. Clementis ΙΙ. In Constitutionibus cavetur qui fuerit Italus et antiquus cinis quia tunc temporis Melphii non pauci h bobantur incolae Albanenses Capitulum Vero in suis. animadversionibus ita summa huiusmodi roquisitum odiissorscio cuiadino nato a Melsi, ed ver i genitor od almeno uno di essi citiadino nato anche ella medesima cutis di Mel , .mac de causa detrectat admittere clericum Ciossii Suum gremium, quippe non natum elphii Quare ait, illi non prodesse eius matrem esse ciVem Melphiensem, quia filius non matris, sed patris sortitur originem et civitatem. Pater autem Oratoris per accidens natus est Molphii dum eius parens elphii ageret curatorem silvarum o hinc ibili oret quasi domicilium. Quamobrem, iuxta capitulares, avus et pater oratoris nedum antiqui cices, sed ne quidem cires sunt Melphienses. Quam civitatem multo minus o tiri poterat orator, qui neque per accidens Melphii natus est. Huc spectant omnia argumenta a canonicis adducta. Ex adverso Tolomeus Ciom animadvertit, sibi negari non posso civitatem Melphiensem, quia in dubium vocari haud licet, eum hodie esse civem elphiensem ob domicilium, imo esse ciVem antiquum, quia eius pater inibi, praeter om-ginem, domicilium habebat dum ipse per accidens in civitate, Laurenaana - natus est. - Sane inquit, originem Melphiensem certe abiudicari eius patri non posse, qui Melphii natus est a patre, qui ibi fixerat domicilium, quippe huo
remeavit statim ac pensione donatus ossici curatoris silvarum amplius non est unctus, cum animo elphii obeundi diem supremum, quem alibi oppetiit, necessitate rei dom sticae alio VocatuS.
Quam doctrinam tradidit Bonifacius ita decernens 4 Cum nullus clericum paroeciae alienae, praeter ipsius licentiam debeat ordinare, superior intelligitur in hoc casu piscopus de cuius dioecesi est is qui ad ordines promoveri desiderat
537쪽
oriundus, seu habet, licet alibi natus fuit, domicilium in
eadem 1 cap. 3 de tenip. ord in .
Porro colyto Cio nulla deest o conditionibus per bullas statutis siquidem, licet ipse non Melphii, sed in
Laurengana natus Sit, hoc tamen per accidens factum est, cum sui muneris ratione debuerit pater ibi morari, quin Melphiensem civitatem amiserit in qua et ipse ei uxor geniti fuerant et semper ipse Vir propositum revertondi fovebat ubi bona propinquosque reliquerat. Et revera in Melphiensi civitate semper civilia et politica exercuit iura, et Melphium uxor cum filiis statim defuncto Viro, repetiit. Cum autem rerum similiter iudicatarum consormitas maximi iure merito ponderis habeatur, aliqua praestat S. C. C. Suppeditare responsa, quae ad rem faciunt et claram ssubiecta quoque causa continent decidendi rationem. I res praesertim iuvat connumerare quaestiones, quarum prima a. Tl8, secunda a. 820, tortia denique a. 895
exagitatae sunt l) Reapse di i mensis Marti anno J Tl8 Episcopo Vici
Equensis contra Archiepiscopum eapolitanum . . . ius spectare definiit ordinandi Bonodictum annullam, licet e poli natum, ubi 35 annis eius habitaverat pater gemmarum Venditoris munere langens in medio nim positum fuit che it adre ora di Vico quense, 0Ve eneVa casa epoderi e doVe recavas spesso lasciando vi mogli 0 figliis.
Eadem S. C. dies mensis Aprilis a. 1820 Cardinali episcopo Tusculano ius esse decrevit ordinandi Franciscum Antonucci, licet pater, Tusculus ortu, Urbem potiisset in quad0mum bonaque sibi comparaverat, nec non interim pr creato filio Francisco atque educato, quinquaginta ibidem annis et amplius permansisset. In causae defensione autem probatum fuerat Antoniaeci domum et bona usculano retinuisse iusque filium I annis ibidem esse moratum et pra sertim nullum iuramentum patrem praestitisse se orem ma domicilium fixurum.
l Quaestio tertia relata iam fuit Vol. XXVIII pag. 224.
538쪽
Quae autem causa subiecta nobis simillima esse videtur, ea est quam laudata . Congregatio die 25 mens Maiia. 1895 dirempsit, cum non de ordinatione tantummodo Verum etiam do incardination ad Ecclosiam cum iure ipsius
percipiendi redditus in ea sermo habitus sit. Hinc enim ab anno ITT in Civitat Castrimaris Stabiao receptitia existit Ecclesia sub titulo Iesu et Mariae, cuius
statuta sacerdotes tantum dioecesanos in capitulum admittunt, ceteris prorsus exclusis. Hoc solemnius confirmatum reperitur X declaratione per communitatem sacerdotum diactae Ecclesiae, ipso auctor Episcopo, proclamata, qua pro
lege decretum fuit, ut in posterum novi presbyteri qui communitati huius cleri simplicis aggregari volunt ac cupiunt
omnino habere debeant civilitatem naturalem Seu oris naman in hac iritate, videlicet illam provenientem eae ιativitate prop=ua in dicta civitate ab externo patre, qui miciliarem civitatem iam contraxerat in eadem civitate . Factum est autem ut presbyter Antonius di apoli in hanc Ecclesiam sacerdotum simplicium admitti pop08uerit, eius autem intentioni idem clerus obstiterit, quum, etsi In iores Antonii ab hac urbe ducerent originem ibique semper possederint bona, imo et ipse Antonius incardinatus in illa dioecesi fuisset, eius tamen pater per accidens e poli, ipse Ver per accidens in Surrentina archidioecesi esset natus Pater Vero eapoli fuerat procreatus eo quod illuc inunculus negotiorum causa profectus erat, filius autem Antonius in Archidioecesi Surrentina ortum habuerat e quod mater, aegritudinis causa, hanc civitatem petierat familia tamen domicilium Casirimaris retinuerat, quo identidem eo Veniebat, etiam cum alibi moraretur. Res in Curia Castri- maris est agitata quae intentioni sacerdotis o apoli annuit, statuens non diversa ration esse illius Ecclesia interpretanda statuta quam quae per s. anone inculcatur, nempe ut nullo pacto origo in aliquo loco habeatur ablata propter nativitatem alio in loco per accidens subsecutam. Clorus autem ad metropolitanam curiam Surrentinam appel-
539쪽
lavit, quae, postulat praesbJter De apoli rescisso, loro annuit appellanti. At . . . ad quam recursum habuit presbyter De Napoli, re bene perpensa ad dubium c Ansententia Curia Metropolitana d. 20 ov. a. 1893 sit co firmanda, vel infirmanda in casu , respondit d. 25 alia. 89 α sententium esse infirmandam . Denique non praetermittam referre Decretum Benedicti XIII motu pros9 uo datum a. 727, quod recolit orator
in suis precibus, constituens quoScumque clerico Seu Pr -sbyteros idoneo etia, i alienigenas et undequaque Ori-dos , admittendos esse ad praebendas dictae Ecclesiae, isque fuisse ordinatum ut vetera statuta mutarentur at idem orator, illic advertit huiusmodi Decretum moribus non suisSe receptum, praeeuntibus magistratibus qui Decret do- negarunt non semel executionem. - Equidem intentio Pontificis erat derogare ius privilegiatum, et tu commune r stituere, quod iubo in titulo De clericis peregrinis, inconsurondis beneficiis et motis rationem habendam esse non originis aut domicilii sed idoneitatis clericorum. Quocirca etsi contraria consuetudo voluntatem enod. XII irritam esse perfecit, attamen si in themate aliquod superesset bium, utrum nempe ius privilegiatum in casu excludat or torem ab obtinenda participatione, stante hoc dubio, tua commune iuri privilegiato praevaleat necesse est. - Verum quid expostulet aequitas viderint Ε. PP. Hisce praehabitis, quaesitum fuit quid esset precibus P spondendum. RESOLUTIO. Sacra C. Concilii, re cognita sub dio 23 s bruarii l 90l censuit respondere: Constare de iure adScr-ptionis ad clerum Eccsesiae at Dalis favore oratoris.
540쪽
Iam inde ab Anno 1895 a S. Congregatione de Propaganda Fide ad Supremum hoc Tribunal S. Officii remissae fuere preces Amplitudinum Vestrarum, in tertiam Provincialem Synodum Scodrae congreg'tarum, quibuS Votum Xprimebatur Ut ex benigna cup. VI, SeAS. XXIV, A. Concilii Tridentini interpretatione, Uthentice declararetur Aufficere ad matrimonii inter raptum raptoremque validitatem, Si mulier Bbducta, qu8m vi non omnino B Imptore Separtita nec in loco tuto ac libero conStitut0, iuramento amrmetis libere illum in virum habere conSentire. Re iterum iterumque ad minentisaimorum D. CardinBlium una mecum Inquisitorum Generalium iudicium delata est, qui omnibu quo B erct Studio ac maturitate perpenSiS, in ect Semper Bique Iactnimiter Sententi8m iverunt, imploratam Tridentinae legis modo generali et absoluto relaxationem huc enitia res recidit et non in simplicem, quantumVi luinm, interpretationem non e euire. Quam morum Patrum resolutionem Amplitudines Vestrae lucile intelligent, Siquidem uultisper in animum revocaVerint duplex, ut plurimum, in violentibu huiusmodi mulierum h- ductionibus impedimentum distinguendum Age, iterum Cilicet in capite is et metus, quod reapAe consensum assicit quodque proinde in ipso iure naturali fundamentum habet alterum ex Ure positivo Tridentino Seu raptus simpliciter, quod Birimonium irritui, tum ex pr9esumptione non conSenSuS, tum in odium tanti lacinoriS.IamVer cum Super priore, quotie adSit, nussu diSpensationi sit locus, totu in eo quaeStioni eurdo Vertitur num ob peculitire istorum locorum circumstantias, Tridentinoui legem relaxari expedicti, quatenu abSit quandocumque Scilicet, ut in precibus exprimitur, mulier abducta, etSi loco haud reddita tuto, de proprio libero consenSi per iuramentum ndem suciat. Et vere equidem lectu horribilius iniquae de raptuum StiAin regionibus frequentia, de utrocibus eorum conAummationiA