장음표시 사용
611쪽
Lectoralis infirmitato impeditus teneatur onus quatuor per annum concionum litteris edictorialibus ipsi impositum per substitutum et propriis expensis adimplere in casu , Sacra C. Conc respondit Assirmative. Ex quibus recte sequitur, Sae. Congi'egationρm declaranis firmam obligationem L ctoralis Salmanticensis adimplendi onus praedicandi ab Epia scopo et Capitulo impositam, declarasse ipso tacto validam a legitimam talem impositionem. Ut patet Lectoralis Salmanticensis erat Valde senex, aegrotus et meritorum plenus. Hic Lectoralis orator valdo iuvenis st, integrae valetudinis, iam exoneratus pro gratista . . . a chorali assistentia pro tota die qua legit, et eius praesentia in diurnis Hotionibus xponendis ac Scrip in Seminario non est tam ad unguem exacta et assidua uti ad hoc ossicium suum portino t. Hae sunt rationes prae oculis habitae ab Episcopo et Capitulo ad gratiam exonerationis
denegandam oratori Lectorali. Insuper impositio oneris sex concionum canonicatui
Lectorali, de qua hic agitur, non laedit Statuta Capitularia huius Sanctas Eccl0siae Cathedralis, in quibus dece
nitur canonicos teneri ad praedicandas conciones non assi--
gnatas canonicis dictis te spicio, quam obligationem canonici Omnes huius Capituli Cathedralis agnoscunt et admittunt, adimplentes resolutionem . . . t an ann. 874 ditam occasione sequentis dubir propositi ab hoc Capitulo cancanonici Ecclesiae Cathedralis Pacensis ad praedicationis
munus teneantur in casu , . . . respondit Aspimn tire in rim Statutomitu et uaeta Praxim. Finem ponam denique huic operi mentem meam claro exponens in casu Aestimo quod onus sex concionum ab Episcopo et Capitulo Praebenda Lectorali impositum est per se exercitium legitimi iuris quod, licet per accidens saveat
ceteris canonicis, On Venientiam cum legibus non amittit.
Huius exerciti effectus Vere et realiter dici nequit eaeon ratio ex parte Capituli, uti in precibus asseritur, sed proprie appellari debet diminutio oneris, quatenus in illo ma-
612쪽
ne obligati praedicandi ceteras conciones non asSignatas canonicis de spicio et quae noviter instituantur . QUAE FACIUNT PRO CANONICO HEOLOGO Canonicus M logus ex adverso, haec animadvertit. In primis illam in- Vocat regulam, in iure tritissimam . beneficia Ecclosiasticasin diminutione conserenda SS P. At certe, novi oneris impositione, beneficium diminuitur 4 diminutio beneficii quatuor modis fieri potest, videlicet per impositionem novi oneris, per diVisionem, per dis- membrationem, per suppressionem ν Reissensiue ad tu ut ben EccL sine dim coni. p. 1 n. ): quod pluries censuit
S. C. Congregatio. Pisauren. . Apr. 164 lib. 8 decr. , pag. 23l, Pisaureno Maii 653, lib. Is pag. 43 Ar minen mensis Maii l 589, lib. 5 pag. 288 Sabinen mens. Ian. pag. 99. Sarnen. 3 Iul. 690, lib. 40, pag. 340; isten. 4's . 699, lib. 49, pag. 57), et Synodus ridentina oclaravit oratio postulat ut illis quae bene sunt constituta, contrariis ordinationibus non detrahatur. Quando igitur ex beneficiorum quorumcumque erectione seu land tions aut aliis constitutionibus qualitates aliquae requiruntur, seu certa onera illi sunt iniuncta, in beneficiorum collatione seu in quacumque alia dispositione eis non derogetur c. 5 SeSS. 24 de re . . Sed biicitur illorum sententia qui autumant Episcopum posse, urgente necessitate beneficio Vacante honestum onus imponere , Sanii prael iuris an ad h. it. n. ): cui respondet canonicus, iuxta probatos auctores, hane ententiam nulli inniti fundamento. am Pontiso in cap. I De prael, cui unice haec innititur sententia, haud declaravit legitime novum onus impositum fuisse, sed onus, licet impositum non legitime, Pontificia auctoritate confirmavit praesens littera hanc sententiam non probat quin potius innuit oppositum. am Papa hic non scidit ordin tionem Praspositi et Capituli ess validam sed illam confirmat cum modificatione, ut patet cibi cinstitutionem e
tenus confirmamus. - Ergo pactum et onus iniunctum non
613쪽
substitisset nisi accossisset robur confirmationis apostolicae;
Quamvis autem obiecta sententia esset probanda nonis queretur onus impositum anonico heologo sustineri, quippe hic nuda urgebat necessitas: nam conciones, Canonico Theologo assignatae, tum ex praecepto statutorum, tum iconsuetudinis a S. C. C. firmata a ceteris Canonicis praedicari debuissoni et in praeteritum praedicabantur. Verum Episcopus, uti patet ex rutatis litteris, arbitratur, in Hispania, id in morem venisse, ut Episcopi in edi,
ctis assigendis pro aliquo canonicatu eae ossicis, quaSdam concessiones, propriis muneribus beneficii, adiungere soleant. Sed putat Canonicus hanc consuetudinem non esse legitimam immo etiam in rem istam non posse inVocari, quamvis legitima Videretur. Hanc consuetudinem legitimam non esse, iuris ecclesi
stici periti in Hispania palam proclamant, tum quia regulae ut beneficia Ecclesiastica sine diminutione conferantur
refragatur expresse tum quia saepius munus praedicandi, cum muneribus horum proprii canonicatuum, non bene componi eo magis comprobatur, iuxta canonicum, si ea ipsas leges inspiciantur, inter Ecclesiam et Hispanos reges O cordatae, quibus Episcopus ad praxim defendendam uti ο- natur. am quum aliquod ea ratione promulgatum die deo 1888 decretum imperaverit, ut dimidia canonicorum pars in cathedralibus, praeter canonicos de spicio per concursum eligerentur, et praeceperit ut cuique canonico ita eligendo speciale aliquod munus destinaretur, communis in- Valuit interpretatio, ut duo munera, nec alternative eidem canonico imponi queant. Quod non modo communis docet interpretatio, sed Feretum, collatis consiliis, a Rege factum et a untio Ap stolio confirmavit. 4 Visio art. 6 de Real decreto co
614쪽
gio Apostolico, a risoluto che si significii la conveniengadi id, ohe in suturo non si impongano disgiuntivamente Varie cariche speciali a medesimo canonicato nomvembris 18909. Ergo a pari si simplicibus Canonicis, per
concursum eligendis, unum tantum speciale munus assignare
licet canonicis, quos Vocant de spicio, qui proprium iam habent speciale munus designatum, iuxta leges in Hispania Vigentes, munus alterum speciale iniungi non potest. Quod si concedatur, ait Canonicus, hanc praxim quam invocat Episcopus, legitimam esse, haec tamen ad rem istam non quadrat nec onus heologo impositum tuetur. Et svora licite Canonicis de speio, ut aliquot conciones praedicent, imponitur quum est nullus, qui vi propriae oblisationis, ea praedicare teneatur: et propterea, capituli impensis, ab extraneis sacerdotibus habendae sunt. Τunc, ut capitulum indemne evadat, novum onus canonicis imponi solet. Hic erat casus in causa Satin anticensi, apud S. C. C. agitata in quo Canonici, nec Vi statutorum, nec alia lege ad concionandum tenebantur. Hinc factum ut Vacantibus canonicatibus concionandi munus adiungeretur. At contra in praesenti casu, iam adest, qui Vi propriae obligationis concionari tenentur. Sunt Canonici, quibus capitulares constitutiones, quibus mos, suffragio S. C. C. Oboratum, ne muneri concionandi se subtraherent mandavit. Praeoccupat tandem canonicus hanc alteram Episcopi obiectionem Canonicum heologum onus istud acceptasssin publicando concursu expressum nec OSSe, quod accepi vii, hodie detrectaro. Cui respondit quamvis rite theol gus nus istud acceptasset, onus tamen huiusmodi non stinori quod communi legi, immo sanctioni ridentinae aperte refragatur. At Theologus, haud sorte causa cognita, certe non libere, onus istud acceptavit. Haud sorte causa cognita nam non constat Theologum scivisse, Vi consuetudinis et statutorum, ' canonicos imp rante etiam S. C. C. ad concionandum teneri. Haud certe libere: nam, quin sibi Viam iraecluderet ad beneficium,
615쪽
Thsologus legem indictam concurrentibus recusare non
terat. Quapropter id cadit in heologum, quod olim, alia
simili in causa, . . . iudicavit, dicens huiusmodi onore non obligari beneficiatum, qui novum onus in collatione constitutum, non modo acceptaVerat, sed se seroturum tur
Verat. 4 Antonina Riccia, Ioannes Stephanus et Garibaldus de Curtiis origi mandaverunt in oppido Villae ovae simplex beneficium seu capellaniam sub titulo S. Mariae Gratiarum, cum Onere celebrandi iissas quinque in qualibet hebdomada et licet in huiusmodi landatione nullum iniunxerat onus rectori personalis rosidentiae in loco beneficii volcelebrationis missarum per seipsum provisum fui ultimo loco de hac capellania Petrus artus Garistianus, in bullis autem ad eius favorem ab Episcopo expeditis leguntur i Dascripta Verba, quod nominatus ad beneficium teneaturi bero domicilium in oppido illa ova et celebrare pers naliter missas sex qualibet hebdomada ... quod onus suit quoque repetitum in iuramento per eum praestit in ex quutionem ullarum. Proposito dubio on orator teneatur ad Onus personalis residentiae et celebrandi per se ipsum Responsum est: egative . Astin. 4 Feb. 1698 lib. 49,
decret apud allotiini. Voc. en quoad vacat). Denique ex ossicio animadversa haec suerunt. Causa Salmaticen cit non videtur esse ad rem Nam praete
quamquod nus impositum an Theologo ab Episcopo non graVabat antea omnes canonicos ex statui capitulari et ex praxi, prout in themate a S. Congr. Concilii non fuit quaesitum utrum huiusmodi onus fuerit iuro impositum Can. heologo, sed uirum, poSito onere Canonicus heologus quippe aegrotus, deberet per substitutum et propriis impensis oneri satisfacere, et S. Cong. reposuit at immative. Episc0pus appellat ad leges concordatas, sed si littera
seu textus inspiciatur harum conventionum nempe eoneo
datum editum diem Martii 85l, cum conventione alia superaddita dis 4 Aprilis l860 quamvis de re beneficiaria sermo habeatur, nihilominus de hac lacultate Episcopis com-
616쪽
petente videtur nihil decerni, prout opinatur etiam Vitiscentius a uente in tractatu . Ecclesiasticae Disciplinas lectiones e Sacro ridentino Concilio, nec non ex Hispanis synodis et conventionibus . Quamobrem novi oneris impositionem quae ipsum assiciat beneficium exploratissimi iuris est, ab Episcopo decerni non posse; sed praeterea quaerendum est, an huiusmodi onus sustineri debeat quatenus attinget perso=iam beneficiati non ipsum beneficium. Siquidem vulgatissima regula est i ter iurisperitos, onus quod uti reale haberi non potest, fieri personale afficiens personas contrahentium. Veluti r diius Ecclesiarum alienari non possunt nisi beneplacitum intercedat . Sedis, nihilominus de conventionibus seu transactionibus quae super eisdem fiant, debitis non serVati s lumnitatibus, decernit Concit. rid seSS. 6, cap. 4 De ref.,
huiusmodi concordias seu transactiones, initas non servatis solemnitatibus necessariis pro alienatione rerum ecclesiasticarum obligare tantum suo auctores, non SucceSSOres, Seu esse e So=ὶale non realeS. Et agnanus commentatus caput 5 De t ans statuens 4 sed census absque Episcopi auctoritate qui praeest Ecclesiae sub hoc praetextu solutus, vitam eius qui solverit non excedito has scribit n. 2: Nota singularitn transactionem a Praelato initam superiuribus Ecclesia validam esse in sui praeiudicium et quamdiu Ecclesiam possidebit etiamsi superioris auctoritas non
intercesserit, sed non obligare SucceSSOreS, cum Sit mere Personalis , Quae doctrina si resoratur ad collationem beneficiorum, sequitur OVum Onus scienter susceptum a beneficiat in actu coliationis ab Episcopo actae esse onus personale ita docet De Angelis, tit. Ut benes eccles sine diminet tum cons. Secutus Opinionem D. communissimam, quam sus explicat agnanus ad cap. I. De praeb. qui postquam . 28, docueritis receptissima sententia est, Episcopum iure suo ordinari posse imponere pensionem ad Vitam titularis gravati, sub n. 52 quoad saeuitatem imp nondi nora in beneficia etiam non Vacantia ita argumen-
617쪽
tetur ... aut rector beneficii non consentit reservationi pe Sionis et reservatio non tenet..., aut consentit, et inoquamVis pro bono pacis possit obligare seipsum ad solvendam pensionem ... tamen nequit obligare successorem, Atqui si Episcopo ius recognoscitur imponendi onera personalia seu volenti et consentienti in eiusmodi impositione nudant iniuria beneficiato, qui ceterum oneri consentit non libenter, sed dumtaxat quia beneficium exoptat aut indiget obtinere. Hisce praemissis, quaesitum sui quid esset precibus respondendum. RESOLUTIO Sacra C. C. re disc0ptata sub die 23 Fobru rii l 90 censuit respondore Attentis omnibuS, Orator acqui scat et scribatur MMscopo ad mentem.
COMΡENDIUM FACTI. - Suppressum V legis apoleonsecae conVΘntum et adnexam ecclesiam B. Maria Virginis ab Hydria, existentem extra muros civitatis Lyciensis, quorum possessionem Fratres Franciscant usquo ad an. 799 retinuerant, intrusum Gubernium vendidit n. 8l b roni ancarella, Petro Montonegro, ei de Rinaidis Ecclesia quae prius in prophanos usus erat adhibita, tandem anno
I 850 curante Episcopo Lyciensi publico cultui sui restituta. An. 88 Presbyteri Congilis a Mission tertiam partem
eODVentuS, exclusa ecclesia, emerunt a Fratribus. Μancarella qui serius, nempe an. 89 etiam ius super ecclesiam Ss
618쪽
runt: an. Mi iidem presbyteri, ecclesia comprehensa alteram tertiam partem convenius e fratribus Leanga successoribus ontenegro acquisierunt et tandem eodem an l884 reliqua tertia pars sive conventus sive ecclesia ab aer
dibus de Rinaidis attributa sui pristinis dominis . Franciscanis.
Ex coexist0ntia duarum familiarum religiosar in res non pacifice processerunt, et dissidium auctum est, quando cel si a presbyteris issionis restaurata, dicata sui ex ordinarii licentia nedum B. Virgini ab Hydria sed etiam S. Vincentio de Paulis, ceu testatur inibi lapidaria inscriptio, et statua ab altari maiori in aliud altare sui translata. Doliae innovatione dolentes P. Franciscant precibus insteterunt apud S. Congnem, postulantes inter alia restitutionem M tae conis in pristinum locum et sibi adiudicari ecclusiam, S. Congregatio, re mature perpensa, rescripto diei Guli an . 80 decernendum censuit - ecclesiam attribuendam esse ordini Fratrum Minorum qui primi in ea dirianum uittim instat rarunt et S. conem Deiparae ab Hydria pristino suo loco restituendam erae.
Ab isto decreto resbyteri Missionis appellarunt ad iudicium lenaria Congnis et inter duos contendentes te tius Oxorsus est nempo Ordinarius Liciensis qui sibi exclusive ecclesiam spectare tuetur. Disoestallo Synovilon. IURA CONGREGATIONI A IASIONE. - Presbyterimissionis per suum adlectum procuratorem primo resutant On-
nullas assertiones Fratrum Minorum, tum quoad prioritatem acquisitionis secundae tertiae partis conventus, in qua ipsi praecesserunt Religiosis Minoribus, quia contractus secundae partis Conventus a Presbyteris initus sui mense Feb. 884, dum e contra religiosi inores suam partem acquisierunt in successiVO mense Martio, tum quoad dedicationem altaris Μaioris in honorem exclusi vo S. Vincenti do Paulis uti
619쪽
volunt Patres inores, eo quia scipsa inscriptione constat aliure maius etiam . aria ab Hydria fuisse dicatum, tum demum quoad renunciationem Ecclesiae ex praetens motivo tactam, quia issionariis Ecclesias publicas habere non liceat, cum ipsi eas de tacto habeant. Hisce praemisis advocatus disquirit de proprietate supra ecclesiam et eam vindicat presbyterismissionis. Hoc ius ait etiam ab ipsis adversariis recognitum suisse, cum hi quaesisrunt a S. Sed utrum per dicationem Mioris altaris . Vincentio de Paulis novum aliquod ius presbyteri amissione adepti fuerint. At hoc seposito, patronus contondit scelesiam praedictis presbyteris esse attribuendam qui ipsi et non Fratres inores primum in ea cultum i staurarunt. Hoc autem probat ex facto quod lico an. 188l
primam conventu partem acquisierint et in instrumento lativo nuncium Ecclesiae miserint, tamen ex Voluntate Episcopi Rector Ecclesiae ipsis clavem Ecclosia tradidit, et ita in ea usque ab eo tempore cultum libere exercuerunt. siVe unctiones sacras peragendo, sive consessiones fidelium excipiendo, sive missas litando. D quibus omnibus fidem facit duplici declaratione Rector ecclesiae sacerdos Gala, qui successit Rectori Greco et in summario firmat aliis productis documentis. Iam ero pergit advocatus, recensita ecci
siastica ossicia in Ecclesia peragere, quid aliud importat nisi
cultum sacrum instaurare Incassum Vero ex adverso obtruditur quod possessio ecclesiae ex partemissionariorum fuerit simplex acti possessio, cum ipsi nuncium dederint in instrumento super iure ecclesiae reponit enim advocatus, quod exercitium cultus in casu suum iuridicum undamentum nanciscitur in voluntate Episcopi Lyciensis ex cuius annuentia Rector Gala presbyteris Missionis claves ecclesia tradidit, et nititur etiam in tacito consensu trium dominorum civilium permittentium ut in sorum ecclesia libero divina ossicia amissionariis persolvi valerent. Verum etsi res coarctari vellet ad privatas conventiones
620쪽
neque de prioritate presbyterorum in cultus exerciti ambigi posset: siquidem hi secundam tertiam partem conventus Cum iure supor ecclesia habuerunt usquo a dierat ob 1883
quando initum sui compromissum, et Fratres inores suam partem emerunt mense arti an l884, quamvis iuxta ad- ocatum cultus exercitium pendere non debeat ab ipsis privatis pactionibus. Item, iuxta advocatum, nullo nititur fundamonio alterum Minorum argumentum, nempe quod cum agatur de ecclesia regulari, aequum sit eam reVerti ad pristinos dominos e
clesia enim S. Mariae ab Hydria aedificata sui a fidelium pietate, et numquam sui in proprietate inorum hinc ob politicas vicissitudines, ossato in ea cultu, disputari poterit utrum ipsa spectaverit, Episcopo, Pontifici, vel dominis
adnexi conventus, aut fidelibus, sed numquam asseri poterit eam mansisse in dominio Minorum. At dat etiam si non concesso quod ecclesia .mariae
ab Hydria primitus fuerit in dominio inorum, advocatus advertit quod vi legis Concordataria an l8l inter . S dem et Regem eapolitanum sanatae fuerunt alienationes
bonorum ecclesiasticorum hinc ecclesiae et conventus a militari gubernio divenditae logitime manserunt apud acquisi-iores, et nullam molestiam hi in posterum passi sunt. Μinores tandem contendunt quod ecclesia per ritum consecrationis exiit a domini privatorum et rediit ad Francise nos. Verum reponit advocatus, quod hoc serio obiici non Valet: nam cum consecrati fuit peracta ecclesia iam erat
in possessione et dominio presbyterorum Missionis : proinde pro his Ecclesiae consecratio iuxtaminores constituisset titulum amissionis domini et professionis, quod profecto recipi non OleSt. Hucusque dicta Valent in linea iuris. Verum, pergit advocatus, si aequitatis rati prae oculis habeatur, omnia su dent cclesiam presbyteris issionis esse adiudicandam. Primo quia Minores pro acquirenda tertia parte Conventus expenderunt libellas 6825, e contra presbyteri Missionis e