Ulrici Huberi De jure civitatis, libri tres, novam juris publici universalis ...

532쪽

CAP. IV.

DE MODIS FINIENDI ET

sus quibus sine eulp. v li Rudum finitur . . r. a. ubiis de res ἀ-

n. 3. Praeseriptione. . . .. 7. De amissione laudi per mlpam, regula generalis n. 8. 3 castis speciales. Neglectus investitura . Alienatio i Moania, ejusque species n.' Io. Quatenus hanc dominus Eomistrat. n. II. Quibus actio inde competat n. i , Quis sit iudex in seudativiis,ma, dispecialia hujus judicii. n. 6-I3.

r. mum nudum sit ususfructus quidam, a ,roprietare separatus, consentaneumast, ut artis modis ad eam rem revertatur; quod fit vel ob culpam, vel fine eulpa v nili. Quomodo fine culpa finiatur, primo rideamus. Inter eos casus est princeps, si vasallus sine heredibus seudi capacibus fit mortuus U. .f. c. 1 f. r. s sem. σι μα de Uust. Cui mors civilis, sicubi species eius acliue usitatae sint, aequiparatur. I.'. ut tamen esset hie, quod ii simi citi tum Filio mortuo, --minum ad patr- pertinere, natura Audi, quod non tranfila adscendentes, repugnante, quod si a demonstratum est. a. Morte domini quoque fine heredibos, seudum esse desinere, de rami directo do

535쪽

De jure in personam.

DE JURE INIERSONAM QUA TALEM, MAX

ME AD POENAM.

Transiti ad jus in personam. n. r. idque vel ad rem vel in personam, qua talem. Posterius vel ad subjectionem .2.- . vel ad poenam. n. 6. A superi. ori maxime poenam infligi posse,iamen&a pari. n.7. 8. Inde quaestio deeisi, sitne punire licitum duntaxat,an decessarium. 9. Io. Fines poenae quinam. n. iser . Delicti desinitioin proprietates n. rs-r'. nin quateruis oblis tio ad poenam spectet, ubi cum D. Pufendorfio disj utatur. n. 2o- I.

i.Tus privatum esse duplex, in rem cin Apersonam , superi- declaratum est. Iuris in re species breviter, ut hic usu venie bat, executi sumus: equitur ius in personam, quod iterum distinguitur, ut vel ei personam ii talem, vel in personam propter rem utrumque est obligatio etsi

posterius obligationem strictius sumptam peculiarita constituat. a. Ius, quod in personam qua talem ritur, est ad subjectionem vel ad poenam. Subjectio est ex jure parent 1 in liberos, dominorum in servos, mariti in uxorem, civitatis in cives, universitatis in fingula membra, quibus omnibus implicitum est jus personae subjectae erga superiorem Ius Ω- eietatis ab his diversum magis ad jus inperissonam reale reserendum videtur. M a a IusDj0jtuod by

537쪽

is fimi genus tinnisaium, etsi nullo imp modi parendique ordine distinctum , confi- aere non posset: e ideo euilibet humanae

cietatis, quam natura constituit, membrosus in eius violatores animadvextendi, comparatum esse oportet, sub hac limitatione, si paria non deliquerit, quo periinet Christi dictum Joh. viii. . s. Verum republica stabilita, jus punie edi non cuilibet viribus praevalenti sed potestati simmae vel magistratibus ad hoc constitutis permitti potuit, iisque delatum est cum alioqui jus puniendi promiscuum belis de armis, xJ quibus evitandis civitate

constitutae, occasionem daret adsiduam utamen etiamnum,qui jure fiant pares, quemadmodum populi , principes diversi, jus puniendisio in alios sibi non ibjectos exercere queant quothodo rex Galliarum anno huius seculi rixisse is hederatis aliisque deinceps intulit arma, praetextu illo --, eum nihil equidem deliquissent, si eata iacti subesset, iuris causi negari ira eris . LAE. o. F. . est. I. s. Rr 3 non poterat, etsi non saperior, sed par duntaxat iis , quos oppugnabat, erat ille siro jure de sat o enim qui puniendi animum praefert, hunc se viribus superiorem praesumere, manifestum est,

s. Ab illo discrimine, status naturalis reipub pendet eius deessio dubii x iunire maleficium, sene antimi ex licitis, ut

Grotius vult L a. e. o. n. s an necessarium.

quia delinquense puniens titur, singulos ad pulica, quam praeeri dixit Plato,iciis coercendisiquit impunita,

peccat, utique,ntium de divinoit haec dicta scri-

539쪽

.ctionis , ut e silpra dictis intelligitur, puniri vult, idque latius probatur ab Anto.

natura contractus in voluntarii, IJ quem 4 dali stis inesse istentur omnes ex Aristotele, quatenus qui peccare Voluit, eodem mi, in id quod peccatum illud consequebatur, consehsisse, poenaeque se ipsum subdidisse videtur, ut jurisauciores loquuntur in L uis C. ad L. Iul. m .s . Atque haec omnia faciunt, ut poena non modo juste possit, verum etiam debeat exigi , quod tamen ita non esse accipiendum ut summa potestas nunquam i)ignoscere possit, infra , ubi de poenis, quatenus ad ossicium administrandae reipubl. pertinet, videbimus. Hic tantii de jure partis laesae de obligatione delinquentis agimus, quo spe stat, quod de contrai tu diximus involuntario hors scilicet, improprie contra mi ita suarii; cum alioqui maleficio opponatur, non geniti α positivi, sive in cordibus scripti de

est dubium: Quid contractus proprie die urialibi videndum; sed rennen nihil est aliud, quam factum turpe, quod legibus punitur. Dicat aliquis, nonne sussicit ad delicti naturam, ut sit sectum turpe, quod tantum generis loco ponitur Non lassicit, quia Iane ione legis opus est, ut ad tam pro Gli sto habeatur, quo sensu, si Hobbes voluisset, ex lege sola colligendum esse, quid fas, quid nefas, quid honestum aut celeissium sit, non esset tam intolerabilis ejus senistentia , quam esse probavimus, in riz. I. c. I. . . I. Io es part a di si M. I. c. n

is si nempe fuisset in ea sententia quam adversus rotium tuetur D. Pufendorisus in lib. a. dejur. N. e G. c. a. s. c. Fab. a. c. I. . . . nullas actus pro illicitis habendos mus e.legis praecepto, seu civilis, sive naturalis, eo sensu quo vidimus in lib. r. μα ι . a. n. F. es cap. q. n. ΤΙ. quod tamen usque adeo intendi nolim, ut distini hi juris con-bs pro ratione misera istius seculi Iubinde uri r pMer primu saesententia Auroristogit omne jus aggratiandi Principum. D Matthaeo Sed iste non de omnibm crimini floquitur,ur Auto hoetore, sedsisem de istis, qua repugnant Iuri Naturae Gentium DiFino, ut autor seupra n. s. ianae haec μιιhai asserito remittenda pariter ad ea quae dicen- ad .li 3 sei La. c.F.. n. Io. ab involuntarii Imbeciei rgumenti is inde appa ret,quodpetatur a natu a contra , es tamen ipsi Autor fatetur . i . confractu terminum Hesmi is improprie. Buriceam, neque ex nat ra com in s pro adstruendi Autoris assertione quicquam petin. iva exig1 Sed massim arguments- iame, unde istud, quod debeat exigi, inferam tur. Sane, quae praecesserunt, quod ille, qui peccare voluit, eodem imi in id, auod peccatum illud sit secuturum, consenserit, poenaeque se ipsum subdiderit, nssa . si probant, quam uideli puens possit,st puniri, nec habeat ca fiam querendi, sila

niatur.

ixnunquam Sed si rationes n. io dci 3 emia probarent, summa potesta n-y-προι- se ignosicere, quia istae rationes genrratissunt. F in voluntariod me iterum non cohaerene eum praecedentibu n. 3. se is r ad esset tam ejus qui laesus est et item sed iustitiae severitas e puniri vulter hie sorbis etiam debet exigi unde patet clare, quod ea, quae adduxit de contractu insesumari.

non resticiant ad jus partis isse, neru ad obvation- elinguentu, sed ad obsig--