Ulrici Huberi De jure civitatis, libri tres, novam juris publici universalis ...

543쪽

DE JURE IN PERSONAM AD REM COMPL

Transitus ad usin continereium sermonis n. a. Mendacium esse prohibitumin vile imprimis. n. 3. . Pertinere prohibitionem ejus ad secundam Decalogi tabulam, de ad laesionem proximi. n. 3. Qua in re mentienεlae dat jus proximi, sine dolo in rebus admisso. n. 6. Casus ab homine e nunciati falsiloquii, in quibus nulla ejusmodi laesio committituri n. 7 ID An in mendacio sit repugnantia cum natura Dei, sine respectu ad jus hominum inter se. n. 16. Responsum ad argumenta Ziegleri Q sustinι

n. 7 2I. a. Es privatorum, iure es in re vesd ad rem, quod dici , diiunguicommunis et recentior, ignotaque veteribus , est dot uina. Et de iure quidem in re constituto usque speciebus in M. . . quat nus ad hanc artem spe flare videretur, egimus. Ius ad rem, quod dicitur, habet a sun , obligationem, quae vel est ἡ conve sene , vel .icto, ves, variis causarum fi-Mris. Ex omnibus oritur ius in personam non in rem directe sed vel in personam qua talem, de quo genere egimus in p.r c vel in personam ob rem, sive ad rem praestandam , Facto etiam tib re comprehense, qvie res habet utilitatem pecuniariam. Et hoc est, quod vulgo πολ--, Ius AD REwappellari diximus.

a. Videamus primo de iure in personam, Propter vel ad rem, e conventione oriundo. Conventio est duortua via plurium in idem placitum eonsensus. Et hi est vel exprecius vel tacitus.Ille sermone vertiteris exprimiatur;incitus e faetiscolligitur.De expresso conis sensu,ad quem tacitus exigitur,primo agenduι de quo videtur intelligendus Plato, quando ex Simonide lib. . de repus Iustitiam dicis esse. - η λιγω .s, care, id ςst sere re fidem, ut praecipuum, non eorum, opimnor, justitiae officium designarex. 3. Et sane verum dicundi officium 4 fu damentis humanae secietasus est unum, quo nihil sanctius, expressa imago rationis, qua proxim ad Deum accedimus, ejusque donum, ad hoc datum, ut cogitationes .as humanum genus inter se nu tuo communicei quod iὸeo ex instituto iere; toris sui ες rectoris hujus mundi, ita sibi invicem debent, ut non modo nullum damnum alte

545쪽

ν ordinationis divinat Sed F vis bilis aureum Aem --- - amnis ina , absque propiore remetu ia ipsum usum se ut solum risum hoc peccam -- ου Dei in auro mox sequitur Tum sane propriλυν δε praximas m nidis r sed D - s ad o falsium esset, mendae,m pertinere aia seminiam μει-- ho incultu, ut

547쪽

DE COMMERCIO SERMoessis su

riis in tenere Litorinis poni μμ pad est,quod ferax σανε an seris est , me Ipse ---, Deo id tribuere Pisaeam Vel hine ergo am nec asia decipis et Me per jumes, neque erbis pare eam esse menaari namram,ut ne quia Meque signis, aut ostentis , nec perciuitia nequo propere circ- πα- Mari atque ab homi persomnia . loco. Idem siunmatini re etit ni- probari Mari l/prine. lib.I. Ir Placet ea de re quid Plato dixerit, re Iy. Primo in leni, verum est, quodpi sene T. e. πολ λογοκ ψευδω, inquit, ποτε to ait,&quod neminam scio negaturum,De-- π χρήσιμον, με μὴ ξιον -- μύου neminem vel per signa gestusque in μ πρόστο τοῦ - - , si τῶ - ωμνύων ω rorem deducere ; neque tamen quisquarii ν,οπων διὰ μανίαιν η τινα ara G, κα-ντι L negat ex justa causa fignis de gestinus aliud παλ μι αμπτειν, τότε απο ο- ζακα, - prae se ferre, quam sit in mente, licere, quo se κον, μιμον τι--, Menaacium,quod pertinent stratagemata belli aliaque in sacris de profanis historiis infinita exempla , argumentum a Deo ad hominem labascere

portet.

eto Plato significat, idque verum est, Deo nec opus esse H neque dignum, adhibere ferri commistu. mmquid aliquamis est utile, Modis dumis non μι 'Nonne a res. Minos eos qui a-isi ocantum, quando propter furorem et infamiam quan π,aliquid mali a

remeam iis fit mendacium lib.a.de epulti'gna vel voces, quibus aliud prae se ferat, : Κατα τι δήου του liud velit, ut h6minibus prodesse queat,sicut μῶμα subiungit deinde, σων, τοῦ Θεοῦ τοῦ νιυδ αμσιμ- ne

sero harum rerum se Uuum, Deo men cium

usus venit hominibus ob ignorantiam de impotentiam. Est enim impersedit in homine a) tali indigere circuitu, ut alii prosit.

549쪽

o MCTE ET JURMURANDO.

A P. III.

DE PACTIS ET UREJURANDa

Conventio sive Pactum quida n. I. a. s. Non obligare pactum, nisi per Meeptationem ejus cui promissum est. n. q. Requisi in utroque usum rationis. D. I. non aeque deliberatum animi consilium, . 6. 7. nisi aliter lege civitatis cautum sis. n. 8. Non videri opus essse, ut acceptatio innotescat prommittenti α' sed morte jus acceptandi extingui. n. Io De promission Ec stipulatione plurium .iI. Rem promissam in potestate promittentis es se debere, tam rei quam persenae respectu , n. u. Ι . proinde curam n II. turpitudinem. n. I . commercii prohibitionem, . I . dationem factumve aherius, nisi mandatum intervenetit, impedire obligationeau itiis. Alii pro alio an stipulari vel acceptare possit, disputatur, adversus rotium αδ6-2I. De iurejurando, quid Man licitum sit n. 22.23. 2 . Perse hoc non producere obligationem, nec efficere, ut obligationes valeant. n. p

Quid de obligationibus solo jure civili prohibitis. hac parte juris sit n. aQ

Reliqua remissive. n. M

a nituris de jure quod ad rem ex eoua ventione oritur, quemadmodum pra instituinus in antecessum , de praecipuo conventionis instrumento quod est sermo, de commercio illius agendum actumque ibit nunc ad ipsam convenitionem Perse

r. Est autem nihil aliud eooventio quam duorum pluriumque ratione utentium, in idem placitum consensus aliter pactum pactio appellata. Declarationes autem ab una parte factae non pariunt obligationem, quae est vinculum inter duos, sed in potestate sunt ejus 4 quo prolatae sunt, ut impleantur vel mutentur Quemadmodum in ultimis fit voluntatibus, quae usque a s premum vitae exitum ambulatoriae esse dicuntur dunt.

3. Ne valet a natura Dei, euius dierim

ost αβ άτνυν--μι, res immuta is, ut ait audio ad Hebraeos , argumentum in

contrarium. Est enim infirmitas, mutareeonsilium, qualis ut homini sne cessere eis

venire pote, ita in Dein nullo modo is dita . Conventio igirurarus obligat, nisi pa translationem iuris in alterum sectam, quae nonnisi per i m voluntatis, id est, per acceptationem alterius committi potest; nia

si quod lex aliquando supplet actum volu

tatis in acquirente, quemadmodum in ultumis voluntatibus accidit, e rogatio prae .cedens post secutam promissioliem sine duo bio vim aceeptationis haberis. In utroque tam promittente, quam acceptante aequiritur usus rationis ; undestitiosos, Aciniantes neque pM mittere nee acceptare posse manifestum est Quin etsi omnes qui intelligunt, quid dicatur, aut a

gatur, e eonventionstus teneri videantur, omnium tamen usu genrium paulo majora eas ad incacem conventionis effectum G

quiritur, cujus determinati juris positivi est quemadmodum eodem jure negatur

Tit liquando