장음표시 사용
281쪽
, mendanda, quod et completam ostendat descriptionem et not S suggerat,ex quibus Certo CorpuS quoddam distinctum possit dignosci.
Cernust se a perca fluviatilis minor, INN 'SO, p. 37. cui perca pinnis dorsalibus unitio radiis 27, Diniis is, cauda bsita, dicitur, aliisque ad peream refertur, a
RLEINIO Vero perCiS nominatur, parum a percae
structura recedit. Perca vulgari minor est et Zonis nigrescentibus caret: corpus supra et intra lineam lateralem flaui, aurei vel argentei coloris est, intermixtis maculis fusco viridi coeruleis. Lamellae post- branchiales denticulatae inueniuntur. Squamae rigidae sunt, versus caput incuruatae. Pinnae maculis suscis insignitae. Pinna dorsi unica est. Intus inperitonaeo nigra punita, in pyl0ro appendi ses Curtae et crassae, ouarium duplex et vesica aerea punctis nigris obsita deprehensa fuit, vertebrarum numeruS ad triginta quinque, costarum ad quindecim accedit.
Schimiser est L INNA Eo perca pinnis dorso ibur p. 48.
viritis, lineis corporis nigris, HLEINIO PCrCiS vo Catur, a Cauda caput versus asper inuenitur, tribusque
seu quatuor lineis longitudinalibus nigris interdistinguitur. Corpus anguillae formam habet. Reliquas notas hic praeterimUS. perulus, aincti Ratistbonensum, dicitur LiN- P. Sῖ-NA Lo perca pinnis dorsalibus disinctis, secundae radiis I 3. Totus sero squamosus est, et quinquo TO-nis, diuersae figurae, nigricantibus instruitur, aganthopterygius, caput corpore fere triplo breuius est. Squamae posteriore sua parte denticulis asperae inueniuntur, pinnae vero dorsales distinctae sunt, pinna caudae leuiter bifurcata. Reliqua cum perca fero
Asper uerus, 'eber Vatisbonensum. Huius ne, p. simmo mentionem fecit auctorum, qui do Piscibus exm
282쪽
posuerunt, ad percas tamen certe pertinet. Est piscis oblongus, teres, anguilliformis, quodammodo quadratus et difformis, caput corpore quadruplo et vltra breuius, corpus vel flavescentis, vel albescentis aut susci coloris, Eonis quinque maioribus,
conspicuis, badiis, saepst nigri eantibus distinguitur. Pinnas otti, habet, duas dorsi, totidem pectoris, et
ventri S , unam ani, unamque caudae. Dorsi pinnae distinctae inueniuntur, prima aculeata, altera inermis est, pectorales trunzalgo, reliqua momoni
p. 7 Doconuenientiis et discrepantiis horum piscium, capito sexto expositis, eam quidem ob rationem plura non adiungimus, quod illae ex prioribus eapitibus zollectae, in tabula ooncordantia vel diuersamo monta fio exponunt, ut in sex distinctis lineis ea Proponant, quae uno quasi obtutu sunt intelligenda.
Ρxima ex bis linias partem notat, v. c. eaput, ro
strum, Os cet. reliquae quinque sub nomino Piseis notas sontinent partium singulares. p. Vltimum et septimum caput ex praescripto a CL Auctore ordine obseruationes et experientiasichthyologicas tradit, quaO Vero eo redeunt, ut nullum sere corpus naturato pluribus varietatibus indiuiduorum obnoxium esse adserat, quam pistos
Mensuram e nim, coloremquo variare experientia
docet, hinc iconibus, eoloribus distinctis, melius
illustrari credit. Pisces audire coniicit ex porpetua ossiculorum auditus praesontia, eaque inueniendi methodum tradit. Oculi nudi non sunt, sed cuto tecti, Ouorum numerum in ovario pondere determininit. Pisces morbis assici obseruauit, hepar exulceratum inuenit; oua tandem duobus ordinibus ex gni foramine priore mire vidit. Spem factam a Cl. Auctore ulteriorum descriptionum obseruationum uri Vt Pr imo eUlvati m imOP ere OPt muS. I. Λ
283쪽
IACOBI CHRISTI ANI SCH A E FFER I ete.
Bolanica expeditior. Genera plantarum in tabulis sexualibus et uniuersalibus aeri incisis exhibens. Ratisbonae, typis E. A. Heissii,
176o. 8 m i. p. 338. sine indice.
Indio mus hunc, labore admodum multo compomtum, librum CL sCHA EFFERI, cuiuS summ Capita alio iam tempore tetigimus ', eo lubentius, quo magis exoptamus, ut haec doruina botanica, copiosissimis naturae thesauris referta, discentibus facilis reddatur. Nuncupauit illum serenissimo, qui Daniae seoptra tenet, regi, cuius non in littoraS in rita tantum omnes boni admirantur, sed honoros et iam in se collatos suspicit CL Auctor. Omnem vero operam tribus absoluit partibus Noster, quarum prima tabulas sexuales exhibet. seu ststema Linnaeanum. Secunda tabulas uniuersales sistit, seu omnes fructificationis partes secundum systema Rivino - Touxne fortianum. Tertia Synonymiam generum plantarum tradit. Hanc excipit Index generalis. Duae priores aeneis typis incisa' sunt, dolemus tantum ob concinniorem tabularum compositionem, CL Auitorem fuisse coactum, minoribus uti characteribus, quoxum disquisitio iis, quibus oeulorum acies hebetior est, permolesta euadit, immo iunioribus ob seribendi compendia paulum dissicilis est, nec non ob impensarum magnitudinem pretio veniunt, quod ab eorum usu multos arere, et communi quodam modo obstat utilitati. Prima pars, praemissa claui systematis Linnae vi, singulae classis specialem tabulam proponit. H
284쪽
xum quaeque in septem loculis, per lineas distinctis,
sequentia offert: Primn linea exponit nomina generica, quae quidem ex petalorum numero sibi subordinantur , altera calycem describit, tertia corollam, quarta stigmata, quinta poricarpium, sexta semina, septima tandem tabularum uniuersalium eum denotat numerum, qui uberiorem explicationem addit. Sed, quum Cl. Auctori serius, quam optauerait, Ill.
ONNAEI noxia systematis naturae editio in manus venerat, in addendis non solum omissa genera adposuit, sed etiam in tabulis, iam incisis, addito generiS numero CuratiUS locum, in quem ea inseri debeant, adnotauit. Secunda uniuersalium fabularum pars iterum clauem systematis Riuino Tournefortiani delineat,simul-
quo coniunctam obseruamus Cl. LUD IGII NO-stri systematicam dispositionem. Singula classis tot
tabulas habet, quot generum, huQ pertinentium, numerus requirit, et in tredecim loculos per lineas dispescitur. Prima, numerum nomenque generiS habet, secundu calycem, tertia Corollam, quarta et quinto staminum tum filamenta, tum antheras, sexta
et sieptima cum octava pistillum, et quidem Ouarium, stylum, stigma separatim describit, nona pericarpium, decima somina, undecima sexum, qui tamen inter stamina et pistilla iam indicatur duodecima varia tradit, scilicet patriam, si opus fuit, foliorum
singularia momenta, crescendi rationem et similia, decima tertia tandem numerum , sub quo in indicestnonymorum planta occurrit, ostendit. Nova denuo genera, quae pos inceptum laborem fuerunt detella, eodem modo recensita, inter addenda singularibus in tabuli9 oecurrunt. Tertia tandem pars, plantarum Synonyma ex
ponens, typis typographi expressa, secundum litterarum seriem seu alphabetum disponitur. In hoc itaque
285쪽
itaque praeter nomen generi Cum, L INNAEI genera, species et systema, deinde recentiorum scripta citantur, etiam talia, in quibus icones plantarum extant, tandem autem synonyma eorum auctoriana, potissimum systematicorum adponuntur. Hinc inde obseruationes adduntur, quibuS rationeS redduntur, quare alii genera diuersa esse voluerint,et nomen,quibus tale datum est, germanicum adiicitur. Omnia tandem haec nomina in generali itetaim indice Occurrunt, additis numeris, secundum quos in singula parte possunt inueniri. XII.
Medicat Commentaries Part. I. containing aplain and direet ans er to Profesdr ΜοN-no Iun. Interspersed with remariis onthe structure, functions and diseases of si verat pares of the human body. By WiLLIAM HUNΤER M. D. London. Printed
Commentariorum medicorum P. I. quibus continetur solers responsio ad Pros. ΜΟΝROIun. Intermiscentur obseruationes de structura, functionibus et morbis nonnullarum Partium corporis humani. Auctore Cl. I L H.
HUNT E R. Μ D. uum Cl. Auctor, cuius merita in anatomon variis disquisitionibus illustria redduntur, peneSse constituisset, obseruationes, ad anatomon, Chirur giam
286쪽
fam et artem obstetriciam pertinentes,cum aliis eo munieare, Commentariorum nomen imposuit huic fini destinato operi, cuius nune primae partis summa capita sumus deseripturi. Altera, quae proxime
prodibit, uteri grauidi historiam tradet, atque figuras proponet. Reuocare sibi in memoriam debent lectores, exortam fuisse Cl. HuNTERUM inter atque Cl. A LEX AND R. MONRo Iun. de testium vasis, et de origine vasorum lymphaticorum controuersiam, quae in sui defenfionem ea propter scripserit MoNRo, de iis iam alio tempore exposuimus ). Suam itaque causam tuiturus Cl. HUN T ERUS, in his Commentariis candide exposuit, quae liue lacore videbantur. P. I. Quaro sapite primo, quod de iniectio γε testis inscribitur, et primum controuersiae momentum Con- cernit, Noster satisfaiuirus desiderio MoNROI, variorum testimonia adfert, ex quibus pateat, se iam anno I7sa testiculi vasa atquφ epididymidem men- curio repleuisse, in eoque opere se fratris sui auxilioe adiutum fuisse adserit, et litteras e propter ad se datas eorum, qui eo tempore OCulis haec usurpaverint suis, impressas addit. . Altero capite, de origine et usti lymphaticorum vasorum agitur. Illud longius quidem, conquisitis tamen auditorum suorum testimoniis, quao cuncta studiose repetuntur, satagere annititur Cl. Auctor, se anno 17 6 iamiam credidisse, haec vasa absorbentia esse, nec ex arteritis lymphaticis prouenire, sed ex contextu nasci celluloso, iisdem quo comprobat, quotannis hanc theoriam proposuisso atque multoties repetitis tentaminibus ornasse magis, ut ea propter Cl. MON Rox obiectio, quasi talia non instituisset experimenta, falsa sit. QuarΘVia commenti Nostri Vol. VIII. P. III. P. I s.
287쪽
Quare nunc capite tertio, historiam seu statum p. I S.
Controuersiste exponens Cl. HUNI ERUS praeter alia, ex litteris Cl. IOSEPHI BLA CR, ad se datis, potissimum confirmat, eo iam tempore, quo thesin suam, nondum editam, in maiau scripto, Vt vocant, amicuS MONRO, Communicauerit BLACK10, hune illum monuisse de inuento HUNTERI, neque tamen hunc illud curasse, et anno sequenti demum suum librum edidisse, immo in reditu Berolino Londinum , MONROUM illud tempus elegisse, HuNTERUM Visiendi, quo sciret, eum domi, obhabendas praelectiones esse non posse. Hinc autem nullatenus confirmari, veram, quasi nil de inuentis resoluisses ΜοΝRous, suppositionem esse. Id quod ulterius capite quarto, quo variis ac- p. a 8 cusationibus supra citati Cl. MONROI libri respondet, adseuerat, de quo tamen nil monemus, quod variae dictiones aduersarii refutentur, Cl. Auctor vero se omnino talia tentamina secisse, quae ipsi negantur, probet, nec non Cl. MONROUM tempuS,quo se primam inuentionem fecisse arguit, non determinasse,iudicet. Lymphatica porro vasa absorbentia in corpore humano sola esse adfirmauerat Cl. H u N πERus , quae pariter sententia a MONRoo p. 38. impugnata fuit, huic itaque defendendae destinatur caput quintum, quod de absorpti0ne per Penas inscribitur. Hane primo quidem se absolute nunquam negasse dicit, notas enim, in Crit lant Veriem se non conscripsisse, deinde de illa venarum rubrarum a ctione tantum subdubitasse. Adducit itaquo argumenta, ad transudationem humorum per vasorum parietes et absorptionem, facientia: in anasarca per arterias fluida in contextum cellulosum non instillari, ea propter probabile videri, quod in iniectionibus anatomicis vascula exhalantia non demonstrari queaut, melius haec phaenomona Per transudationem
288쪽
sionem explicari, subtiles enim humores, varii generis adhibitos, transire, neque ColoratOS, utpote Crassiores, membranam cellularem non protinus, sed
sensim in iniectione et post repleri: aquam, immo
rubicundum sanguinem in mortuo per Omnia Vascula et membranas transmitti : esse coloratum etiam humorem transudantem, nimirum bilem, quae vicinas partes suo tingat colore: in vivo autem Corpore sanguinem transudare non posse, ob fibrarum tensionem et firmitatem, atque sanguinis naturam, glutinosam et ob aequalem mixtionem CoagUlantem.
His modis humores, in interstitiis Contentos, oriri, reabsorptionem vero per systema aliud, lymphaticorum scilicet vasorum, fieri, quo etiam lactea pertineant. De venis intestinorum tamen oriebatur dubitatio, num illae ex intestinis resorbean , licet autem id ex variis se conclusisse Cl. Auctor statuas fen- taminibus, experimenta tamen, a fratre suo studiose instituta, enarrat, quae in vivis animalibuS, Cane, ovibus et disino capta sunt. Hic in vitii aperti ani- p. 42. malis abdomine arteriam et venam mesaraicam, deinde aliquarii intestini tenuis partem ligatura constrinxit, post per arte fallam aperturam, mediante infundibulo lac calidum infudit, ex venis autem puΠ-ilura sanguinem euacuauit, Vidit autem vasa lactea cnunc magis lacte repleri, tum ea, quae iam albidum colorem Continebant, tum ea, quaO transparentem demum succum vehebant: nihil vero in venas transiit, id quod pariter fallum non est, dum infestina in abdomen remittebantur, quo Calore lauerentur naturali. Idem euentus, si ligatura venis non iniiciatur, nec non dum pressione urgebatur
lac in intestinis ad venas. Liquor, colore indigo imbutus, ad vasa lactea ex intestinis deductus est, nec in venas; sanguis etiam, ex illis venis missus, quiescensque, serum excolor dedit. Ex arteria ad venasini e -
289쪽
iniectum lac colorem non mutauit, nec ad infestina per hanc quidquam deuenit, neque vena repleta, ligatis antea communicantibuS ramis, magis turguit. Post autem in mortuo animali flatum ex vena ad in- p. testinum urgere potuit. In alio solutio in oschi in aqua calida in vasis lacteis percepta est, nihil iri venoso sanguine. Haec est summa experimentorUm, ex quibus elicitur, venas rubras in Corpore humano non absorbere. Obiessionem vulgo adsumtam, de desectu vasorum lac heorum lymphaticorumque inouiparis, non omni exceptiune maiorem esse, adsumit, neque in his absorptionem per VenaS Comprobatam, neque in placenta uterina, ob vasa lymphatica non visa, eorum absentiam Certam reddi, nullo tandem experimento deClarari, per venas expelli aut exsudare iniet hos humores per Corporis superficiem, immo male concludi ad communicationem naturalem fluidorum in canalibus, per quos arte illa excitari
potest , siquidem tunc facilis destructio fieri possit. Sed ad alia progreditur Cl. Aut 0r in sexto capite p. S3. de vasis cartilaginum, et ductibus glandularum lacrymalium exponens. Vbi Candide primo errorem a se commisium profitetur atque emendat, et vasa, quae olim inter cartilaginem et o S circa articulos decurrere crediderat, nunc ad crustaS articulares non
deuenire concedit, sed in nondum persei, formatis o ssibus his immediate subiecta esse. Deinde vero se glandulae lacrymalis duitas per immissas setas iam 17 demonstrasse, excitatis etiam testibus adfirmat,
tiones sacere potuisse. Porro eum patre MONRoo, quem honorifice no- p S minat, ipsi res est, quantum in defendendo occupatus
suit filio, capite septimo. Fecerat id in Crities Reviem in ense Nouembri I7S7; proposita itaque ibidem
momenta varia sic respondet Noster,ut exponat primo, quare
290쪽
quare sua prius ac alii inuenta non exposuerit, dein daquatenus ius inuentionis competat illi, qui prius rem declarauerit, et tandem in quantum ipsi p0ssit imputari , HUNT ERO purpetuaS esse CUm POTTIO, HALLERO, ALBINO, aliisque Controuersias. Vtut
autem longe absimus, ut aliorum disceptationibus nos immiscearnus, in primis si eos attineant viros tantum, inter quos dissensus est, gratias tamen M O N-R O o Sen. habemus, quod occasio data fuerit CLHUNT ERO , exponendi, ut videbit lector, obseruationes aliquas proficUaS. Tardiorem autem nouarum obseruationum
explicationem necessariam iudicauit Noster, quo eo meliori et acrior cum iudicio cuncta perspisere aliorumque auctorum scripta perquirero possit, neque in errorem incidat, veritatem quaerendo. De vasis lymphaticis , tanquam absorbentibus, utitur iam adductis argumentis, deinde inter alia casum addit, quo haec theoria confirme- p,S8. tur. In homine quadraginta annorum glandulae in guinales sine causa manifesta intumVerunt, tandem ruptis integumentis per increscentei a tumorem aquaΘ tenuis facta est effusio, quae sensim imminuta cessauit iterum, vulneris labia vero et ambituS tunC Oe- demate inflabantur, totaque extremitas inferior anasarca replebatur. Quum vasorum lymphaticorum ad glandulas, quae obstructae erant, liquor deuenire nou Posset, ex vulnere exiit, liberatis viis pristinum ingressus est tramitem, et sex septimanarum spatio
praeterlapso evanescente tumore conualuit aeger.
Fortuitos itaque casus opportune aliquando suspicionem veritatis adstruere iudicat Noster, atque hac occasione in subiecta quadam nota de luxationibuS NO
uam hypothesin proponit, qua in distocatione articuli ligamenta non extendi, sed capsulare dilacerari credit. Hinc repositionis difficultatem nec a musculo