장음표시 사용
11쪽
Quare a in re cavendium est, ne iuribus nostris nimiam fides, i ha Hamus. Apud veteres enini trochaicum et iambicumrnythnuim non ad libidinem permixtos esse, Oci quidam apud Veteres scriptores indicant, quos ichelius' commemoravit, ut apud Aristidem pag. 56, 7 estph. utrumque genus Seiungitur: εν εο υέαμ δεχυ γένει πλοῖ μεῖν πιπτουσιν id ρυθι oc ἰαμὶν ε ημισείας ε ρσεως καὶ διπλασίου θεσε υς, τροχαος δὲ κ διπλασίου θεσεως καὶ βραχείας αρσεως item apud Baecheum εἰσαγ. ε . uous pag. 67,29WeSiph. ias βο .... συγκειται δε εχ Φαχεος καὶ μακρου χρονον,αρχεται δὲ π Gρσεως .... χορεῖος si νεστηκε δε εχ μακρου χρονουκαὶ βραχεος χρονον αρχεται δε απ θεσεως. Videnuis igitur iambos non esse trochaeos nae rus praeditos, ut echi. - Zomarides secerunt et Christius 'i Sed redeanuis ad versum nostrum. Non
necessarium videtur, cum ellio se duplicare et cum sequentibus coniungeresti, neque cum indorso δῆ se diuinibus scribere q), nam illud se tamdiu producere licet, quamdiu libet neque altera interiectione opus est. - Denique incredibilis mihi videtur ossbaehityi
sententia. δα esse spondeum me cum Sequentibus coniungendum: O . . , ut VerSUS trochaicu exsisteret Inutio, ut initio dixi, iambus, qui in medio trochaeos inicitur, ad Sententiam totius strophae Optime quadrat. Cum chorus cladis, quam Xercitus Persarum accipere potest, mentionem facit rhyllianum non conStanter procedere, sed subit alio genere interiecto variari oportebat. c post herecrat eum iambus Oecurrit: Pers. 568 ακτας si x Κυχρείας is παίδων τὰς αμιαν-
Pors. 71, ubi item ac locis modo haudatis monopodia iambica statuenda est, quod recte fecerunt Hermannus et Schillerus, cum sententiae indorsi' 'Vellii ' Rossbachii in ') qui omnes se se legunt, repudiandae sint. e inter trimetros iambico S. Λ g. 2li1 νευ τε et Choeph. 1044- . Vidimus igitur has monopodias iambicas solas interiectiones eSSe, qua re commotu in his iambis non habeam Sept. 8.1 diss Argent. ΙΙΙ, pag. 149. - in editione 1891 in μετρικῆσυνόη ει). - Metr. 1879, pag. 313. - conseras de hac re rambae hium in metr. Studien ii Sophocles', pag. 36, qui an acruSin illam in veterum versibus repudiat. - id quod eo consilio secisse videtur, ut trimeter iambicus, ut infra V. 130 in trochaicos insereretur. - es leX. Aeschyl. pag. 236 ego duplicavi aliarum huiusce modi exclamationum exempla secutus. - Metr Pag. 200. 8 Philol. XIII pag. 477, de qua accuratius dixi pag. 8. - edit. Teubn. 1891 - 10 Metr pag. 679.
Λ g. 1168 ἰου ov. optimo iure ellius ex librorum os οἰω ω κακά verba extrema in lacunam versu 1170 tranSPOSuit, quare hie ditanibus efficitur, qui saepius trimetri iambicis praemittitur.')Ch. 874. Sept. 135 εχ εχὶ diiambum qui quasi r0odi locum obtinet', restituit indorfius.ε)Respondet v. 143, ubi item εἰ εχ desideratur. Sept. 43 εχ ἐχὶ quod idem indorsius pro tradito ε γε scripsit. Etsi dubitari potest, quaenam forma ropius ad verisimilitudinem accedat ἐὴ an ε), tamen initio huius Strophae iambos trochaeis raeseram. Sane occurrit etiam alibi ί, ut Suppl. 800, quamquam ibi textus ita depravatus est, ut nihil certi possit statui, et Pers. 567, sed ibi sub finem versus logaoodie illud i magis adnumero descendenteS, qui PraeceSserunt, se applicat, ut Suspicionem nullam OVeat Hic autem eodem modo ac 3b optime iambi Stropham exordiuntur et raeludi ni aere funguntur. Antistrophicus versus est V. 58 ἐχὶ n. Suppl. 106 ἰη iii Non cum plerisque editoribus hic unum VerSum verbis sequentibus adiunctis accipiam in i inius Οισιν ἐι πρεπῆ, Sed primum dipodiam iambicam, tum dimetrum iambicum, ut Christio hi visum est, qui alia Xempli huius formae attulit, iam Similiter, ac Sept. 135 hic quoque ditanibus quasi praeludii itinere si non initio Strophae, at tamen ante sequentem versum fungi Videtur, quare interiectio, post quam ausa aptissima eSt, magi Super cetera eminet, qIIRI Isi sequentia verba statim atque uno tenore sequerentur. iii ἰω ἰω. Fortasse huc etiam pertinet: Suppl. 819 Ου ἰου, quod certe cum Hermania ex iis io eorrigendum est an rectius obortelli: Τ), quamquam in hac corruptissima ae desperata parte SatiScavendum est, ne nimium restituisse nobis videamur Fueritne Versus antistrophicus 31 ditanibus in dubio relinquam. Prom. 560: si modo haec interiectio recte se habet, nec potius dochmius magis arridet d , εα - . Dii ambi soluti inveniuntur: Pers. 1014 1022. Suppl. 856: toro oro 66. Non 'Vellium sequar, qui una syllaba ro deleta trochaeo Recepit: TOTO
1 eos Solitin versus exscripsi, quibus memoratu aliquid dignum occurrit alios audasse tantum sat erit. - ut . 1269 ἰω ξένοι, Ch 874 se ἰου Soph. in Aiaco 18 ω ἰου. - cs Christium Metr pag. 43, qui de hiatu η rogo; verba fecit. - praef. ad Aesch. d. Teubn. 1873, pag. LIII. - Metr pag. 45.
12쪽
b interiectiones cum aliis verbis coniunctae. Λg. 1269 s ξενοι, quod eodeni modo trimetris praemittitur Soph. Phil. 219. Suppl. 52 οἰοῖ, πατερ, qui versus Ortasse initium strophae fuit, ut quasi praeludium animos audientium ad sequentia Praepararet. ut Sept. 135 Suppl. 106ὶ 62 μαιμι πελας. c di iambi, qui constant ex aliis verbis, quae Omnia commotionem animi indicant. Pers. 992: ρ Γωρῶ ubi in hiatu offendendum non est. ) 1002:
Pers. 1026 1032. Proni. 563 αλεν - α. Hanc veram esse lectionem ei lii et
Ahrensii* vestigia secutus existimaverim, ut di iambus oriatur, neque ero cum Hermanno verba δουλον Ἀργου γηγενους, αλευε α et Uechleinio ειδωλον Ἐργου γηγενους, αλευ in iambicum trimetrum redigam, nee in dorii rationem probem, qui Scripsit: ει d. AP γύγ αλεν, α itaque re trimetro Syncopatos Se Xcipere voluit.
qua in re fautorem invenit Heimsoethium .R Neque etiam coniecturis opus est. Scilicet Medicet hol=υμαι post α Xpungendum St, quod omnes praeter lomite lilium fecerunt; tum ditanibus exsistit. qui in his verbis turbulentis ac concitatis optim iure locum obtinet, nam re versus, qui lane pares ut indortius voluit aut similes ut Hernuinii et elli visum est sint, inguidos esse crediderim, immo in Oratione hominis furore exagitati subit comunitationem in versuum formis fieri conducit. Pers. 71: Γρανι πη. RectisSimam iam ingressi sunt Her- mannus et chillerus qui dud α, ut iam pag. 6 Vidimus, a Versu Separaverunt, cum ellius' et Ossbachius β interi sectionem duplicatam ad versum adderent, ut dimeter iambicus oreretur.' Weckieinius autem mirum in modum verba sic diduxit: υ ρανι χο δα. At causam, cur se repetatur non ideo nam ad ea, quae tropha continet, interiectiones Ost versus Singulos intercatiatae optime morSu acres doloris depingunt neque intellego, quomodo Dindorsius hac in re haerere OSSit. O. OG oὶ 'αρα πρωτοιωροι - τευ - - O. - λεισθεντες προς ἀναγκαν - ota ἀκτας ἀμφί Κυχρεια - α
1 cs Christium Metr pag. 40. - in Philol. XXIII pag. 206,
Imprimis variationem rhythmorum ObSerVemus, quae tam P- portuna est, ut plenus ille dimeter , quem indorsus desiderat contra Oetae Sententiam facere Videatur. Plane autem respuenda est rati eorum, qui syllabas Cet ραν divellerunt. Dactylus enim primo ede sine dubio serVandu est, quippe quo dolor, qui usque ad caelum pertinet, exprimatur, nam dactylu motum, qui ursum fit, significat, qui e geStum fortasse Spectatoribus accuratius ante
II. Dii ambus coniungitur cum alii VerSibuS.
dochmium Syncopatum. Cuius forma quod quidem Viderim.
indicio inductus scribit θενεῖς sed causam fruStra quaeritimS, Cum accurata responsi in tali carmine necessaria non it. Suppl. 334 παλαίχθονος τεκος, κλυθ' stot'. EXemPla quae modo attulimus atque asserenius, sententia H. elimidi ii' Dindorfii j,
Quae Xenuata omnia ossbachium effugiSSe videntur, qui in 1 in metris 1842 pag. 3. - 2 Metr. ag. 775. - de syllab in triseni longit produet. Si AeSch. et Soph. Pag. 182. 4 de qua re conferas Christium Metr pag. 443 Seidierum de Vers. dochm. ag 117. Ceterum similiter Sopii Electr. 1253 δ πῆς μοί ὁ πῆς ἄν πρεποι. - l. l. pag. 117. - qui in ΚunStformen .griecti. Oesie G, pag. 285 mirum in modum aeona naeruSi praeditum accepit O - - - qui in et r. pag. 65 Olos dochmios statuit. - qui hic et ubique de dochmi Syncopato cogitavit; cs. l. l. ag 182.
13쪽
loinius in Orestia Κirehhostius aliique illiti alterum i λη V. 155
cum Heimsoethio delentes, ut Versus legibus metricis obtemperantes sine ulla difficultate currant. 152 tripodia iambica Ohita Oror To: Toro Toror tum dochmius in diiambus O , tum Ochmii usque ad finem Sequuntur: ei cui τλη γ dost υν Σκυθικα τ εν Προῖν loculi roν εν 'in UIων Afri σχεδια cit roκ πα coliti v λη. Plane respuenda est responSio quam Hermannus, ut aliis locis, hic detexisse sibi visus est, nam nisi per vim stropha et anti- stropha mei non possunt Praeterea lavd sequar larte ROSA-bachii qui versus sic distribuit oror έω τις ... ανῆρ tetram. innab Sync. tum αναλ. Ost M. τεν ερ παDi rox lim doctini in dii amb. tum P εργ09 KDi te , nam hiatus παλίντονα ἐν etsi non plane contra usum facit, tamen vitandus est quoad eius fieri potest, cum haud elegans videatur et rarissime occurrat imprimis hic, ubi ultima syllaba per ictum altius estertur hiatus magis ad aures ervenit, quam si ultima sylllaba ictu careret. Εmn. 56: rvit εν δίκαν διφρηλατου. indorsius' iambicis solis locum tribuit, sed in hoc carnune, quod ex dochmiis et iambis
compOSitum est, OStram mensuram Recipere raestabit. Mira ra
tione . Selimidi ius y hunc versum ceterosque descripsit, qui ad hunc versum haec apposuit Signa Il, de qua ratione non sustus disseram, cum unusquisque videat, de iaccheis trochaeis, paeonibus hic minime cogitandum esse. 163 χρ πουντες To παν δίκας περα sic Heimsoethius ) M: πλεον.
Horum VerSuum formam, quippe quae maXime ad ingenium
Han. 1291 κυρεῖν cρα Ἀχων cras αις κυσιν ἀεροφοίτοις, de cuius Versus Origine nihil certi liquet. Λg. 10S: πως έχω ων δίθρονον κρατος 'Gλccdo ηβας, quem versum indorsius hi penthemimerem iambicam coniunctam cum
hoc ipso metrorum antecedentium et Sequentium conexu non napaestico rhythmos, Sed dactylico potiti accipiam et Versum tetra- podiam dactylicam praemissa basi iambica SSe Crediderim: O. O. OG yy Recte igitur Bernhardi η disputavit non licoro
127 στρατωθέν oti γαρ ἐπίφθονος Αρτειυς γνά. - Neque hoe silenti praetermittendum est, diiambum in eius modi versibus medio in verbo quodam finiri, quod poeta, ut Christius in annotat, eo consili isecit, ut illiambicum praeludium artius cum Sequentibus conecteret. C. Diiamdi coniuncti um otioriambo. Ch. 4, δνόφοι καλου τουσι δόMoi o i ta . . illamO-wit gius in in die loci. Ott. 1895, ag 15, quo commentariolo Stendit, pro di iambo per anactasin choriambum admitti posse g), hoc loco anaclomenon illum a herecrateo δεσποτων θανάτοισι tamquam clausulia excipi censet. Sed illoriambus tost Hiiambum positus 1 de quo versu Brambachius in rhythm uni metri sche nier-suchungen ' inde a pag. 50 accuratius disseruit, qui ad eundem finem pervenit. - 2 l. l. ag. 14. - Metr. ag. 238 i. e. anni 1874 :
knupsen. quod ante eum iam Luthmerus di88 Argentor VIII, pag. 12 sqq. demonstrare conatus est. - sed rem ita turbat, ut
hune VerSum modo pro illiambo ducat, modo. ut hoc loco, pro herecrateo, quorum genus ad hunc diem nemo confundere ausus est Dicit nam nunc quidem herecrateum eSSe concedere
malo, Sicut videtur, ne demonstrationis cursum turbem; aliquando fortasse vel hic ad iambos revocabitur. Huic rationi, de qua iam hic dicendum uto, assentiri me non posse profiteor, nam, ut eXemPla docebunt, herecrateorum ingenium non comprehenditur, ubi quaSi iambici tractantur. Interest enim multum inter rhythmum Seendentem iambicorum et descendentem pherecrateorum, Me qua re
accuratius lapite III egi et in exemplis ipsis araetandis breviter disputavi. Pherecratei inim it in universum clogaoodici in ine
Strophae eo consilio adhibiti sunt, ut per eos πάθος iambicorum minueretur, et motus incitati sedarentur, aut, ut interdum fieri solet, augerentur Detrahere niuitum arti Aeschyleae, Si fingereS, Oetam sine ulla Variatione semper eundem numerum USUrpnSSe, immo Perpherecrateos, quibus rhythmus descendit, Stropha Variatur et Sententiae, quae cum numeri conspirant, bene illustrantur. - Bene de clausulis toga Oedicis, non iambicis, dixerunt Rossbachius Metr.
14쪽
vim rhythmi auget, nam hoc munere choriambus ungitur ), donec versu sequente rhythmus descendit et aures in logaOedicum numerum traducit. Neque alii scaenici ab hoc Versu abhorrent s. Soph. Ant. 81 ερως, νίκατε ι ιαχαν, Eurip. Here. Fur. 56 μεταλΠαγαὶ γαρ δακρνων, μεταλλαγαὶ ξυντυχjας Arist. Vesp. 1450 ζηλά γε τῆς ευτυχὶ ς κτλ. s. de hac re Ossbachium in Metr. ag. 700, Christium in Metr. 1874 pag. 500' , praeterea Heimsoethium in. Wiederit.' ag. 328. Non cum Conradito η verba νό ho usque ad
θανατοισιν in unum VerSum coniunxerim, nam cauSam, cur Sollemnis
Quinque formas Statuenda cenSeo.
ditanibus i logaoedicus, qui constat ex dactylo et dipodia trochaica catalectica, cuius Prior e gobitu eSt. Pers 1046 ινι βαρισιν λομενοι Diversis modis hic mutatum est, haud iuro, ut credo, excepi tradito ri. eilius, ut pares
dochmiis hic locum non esse Ossbachius β ostenditq), cum fabulii longioribus carminibus dochmiacis careat, et Omnino unum tantum dochmium exhibeat V. 663. Ego quidem dii ambum logaoedico auctum maxime hic desiderari autumo, nam Variatio rhythmorum in fine huius tragoediae aptissima est. Scilicet Hermanni responsionem, quam per vim perficere studuit, Plane respuo nam certe Poeta de industria hoc efficere Oluit, ut, OStquam Persae atriae ruinam satis conquesti sunt, Versu 103740Verus Ord liberiori compositioni cederet,1 es Christium in Metr. ag. 462 os passi de Choriamb. Rhythmus orgiiglichis de ungestu mente egunge de in rasen de Vergiichunibald hierhin bald dorthin gerissenen Bacchantinnen. - ubi sententia . Meissileri, quam de mensura dilambi habuit cf. Philol. X, agg. 1 - 24 refutatur. - Neu Jahrb. f. Philol. u. ad. 895, pag. 301. - dicit da gegen in iis sen nach urch gehende Regel quaenam est illa regula - die beiden uolischen Κola amictitiisse veretnig werden. Metr pag. 779. - 6 cf. Christium in Metr Pag. 456.
ditanibus t herecrateu PrimuS. Pors. 990 τί δ' orκ: λο λεν μεγαλως τα Περσαν. Sic Her- mannu' traditum: μεγαλατε. Applicem me in huius Versus metro definiendo ad Rossbachii iudicium', qui idem dilambuni pherecrateonuetum statuit, non sequar hac in re indorfiunt δ), qui illiambum excipi a choriambo et bacche putat: - . lia oo lis laoriambus enim g minime hic exspectatur, nam continuum Per Se St, hi autem Verba - λεν μεγαλως τα Περσαν uno tenore decurrunt, quae non choriambo interiecto: λεν μεγάλως is sequente baccheo in duas artes dirimenda erant. Nec placet mensura Hermanni, qui
iam diu a metricis illustrissimis, ut estphalio et ossbachio 'i,
quaSi commentum metricorum Veterum iure abiectus St. 1000. Agam. 133 δροσοις εὐ τοις μαλερων λεοντέον. Si HermRnnuSPro tradito δροσοισιν ἀελπτοις si λ. recte, nam lacile inducimur, ut hunc quoque versum dii ambum herecrateum esse concedamu λ),
cum tale versus, qui illiambo incipiunt et rhythmo sescendente finiuntur, nobis ex antecedentibus strophis haud ignoti sint. Itaque non cum Schmidtio' δροσοισιν ἀεπτοις scribam nec indorsi castra Sequar, qui contra nostrum metrum dixit in Jahrb. f. Phil. 1863, pag. 73, ubi haud iuro Triclinium vituperavit, qui hoc metrum defenderat. Ag. 38 ἰηιον rari καλέω Παιανα. II: ῆιον εἰ η hrensiuS, δ' ἀγκαλίω libertus. Repudianda Schmidiit' sententia videtur, qui tradita ovo mirisque signis versum notaVit.
recte pro λοίμαν). Onendum est, in κονις alterum Syllabam roduci, Ut e accusativo concludi potest: s. Prom. 1085 στρομβοι δὲ κονι εἱλίσσουσιν. Suppl. 170: ρῶ κυνιν ἄναυδον, quare PauWii coniectura κονις Supervacanea fuit. o 55.1 optime est phalius sisPrologg. ii den aeschyl. Tragoedien pag. 127 28 hoc epodicum einen pernessehi Ominat, quo musica Priores partes egerit, Oetica autem saeuitas magis receSSerit. 2 Metr pag. 680. - de metr. Scaen pag. 41 r. 6 Metr Pag. 32. - 4 de cuius natura fusius disputabit Johannes Lamer. - in elementis pag. 33 et in Zeitschris sollertiamsWissensuli. 183b, pag. 386. - cs riecti Metr. 1856 praef. ag. IX sqq. - non dilambum in tripodiam dactylicam, quam Ahrensius commendavit Scribens: λειοντων. - Κunsis , pag. 48. - Κunsis , pag. 148.
15쪽
ditanibus t glyconeu Priinus. Pers. 991: Ἀραρ ὁ Ο πῖν od τας ει α στολας Praebet hie verSus unicunt huius Ormae exemphini, quam frustra alibi in Aeschylo quaeres Etiam in hunc versum cadit, quod ad Pers. 990 de indorsan et Hermanniana menSura monuimus. O 1001.
dii ambus i logaoedicus. qui constat ex dactylo tribusque trochaeiS. Pers. 955 ἐχ εχ τλαι ονες ασπαιρουσι χερσω. sic DindOrfiti Pro Me O 67 βοα βοα o sinseruit indorsus s ελεων εντοσθεν , τορ. Fortasse quintam quoque formam assumere licet, quamquam non bona fide affirmaverim hanc recte se habere.
ditanibus H logaoedicus qui constat ex dipodia dactylica et dipodia trochaica catalectica.
Sept. 464 επευχομαι η αδε μεν σε τυχεῖν M. In verSi tradito: πευχομαι θ αδε μῖν εχτυχεῖν, ω Per Senem Osthndere potest; est trini iam l . quent echi. Omarides in editionem receperunt. Sed praeteri tuam, quod antistropha haud congruit , alia accedunt: Si ceteros versus resilicimus, habemus
dochmios 465, 466 logaoedicum 467 iterum logaoedicum 4683, in quibus dactyliis praevalet:
Quare etiam prinius huius strophae VerSus magis quam iambicos rhythmos OgaOedicos continuisse videtur, quos Aeschyliis cum Ochmiacis miscere solitus est.' Legendum igitur est πευχosm tum OgaOedicus versus sequitur, qui haud scio an secundum ellii coniecturam egregiam ii talem praebuerit Speciem: δη αδε μεν σε τυχεῖν, ω. Observandum etiam est, Oe metrum ne ab eis quidem, quae Versu Xprimuntur, abhorrere. In diinmbo O , ubi rhythmus ascendit, recum initium bene depingitur . nam, Ut animi ad deos mittuntur, sic rhythnius ipse ascendit, tum utem, cum prece ipSae proferuntur, vivacior rhythmu conSurgit Zoo Ois quo Ot e intimo Pectore emissa per dactylos apparent. - Antistropha V. 504 raebet: πεποιθα τὼ Λιὴς ἀντίτυπον εχοντ . quae verba idem ellius editione 1863 nuitavit in πεποιθα τὸν Ῥη Λιος ἀντίτυπον νεμοντ . quod sensu ac metro sufficit.
1 quod quidem non satis causae est, cur VerSum vitemuS.
2 cs. 088b Metr pag. 783. - quam etiam Ossbachius Metr. pag. 784 laudibus est ort. - qui saepius in recibus adhibentur, cf. Soph. Oed Col. 236 sqq. Eur. Suppl. 278 sqq.
E. Diiamdi cum trochaeis coniuncti.
Quamquam alibi haud pronus sum ad iambicotrochaeos ta- tuendos, cum Versu compositi Saepissime per Toνην in unum Versunt eiusdem generis redigi possint, unum tamen XStat Xemplum, quo iambos cum trochaeis coniuncto accipiam. Pers. 636 e 643 παντάλαν' ἄχθη δια βοάG994 Goo letoo SBornhardi trochaeis solis hic locum dedit, quod idem acciperem. nisi antistrophico versu ad alium finem ductus essem. Ibi enim legitur πεμπετε δ' ἔνο , ἐον ουπυ Περσὶς αἴ κάλυψεν In his autem verbis πεμπετε δ' ἄνο , quibus de ascenSu pSO agatur, certe rhythmUS ascendenS, minime deScendens OStulatur, quare iambi principatum tenent, quibus aScensus ipse depingitur. Tum autem hiatu ἀνω tot ad trochaeos sequentes accipiendo impellimur, ut totus VerSUS Onstet oratiambo et ditrochaeo, quod metrum etiani ad Strophae Verba quadrat παντάλαν ἄχη διαβοάσω, ubi dilauit, VOX altitudinem summam ascendit itaque verbum παντίλαν magis steri. Quare haud necessarium ut cum indorfio' διαμ βοάσω et τὴν tot Scribere, vel cum Rossbachio β παντάλαν ἄχη διαβαυzo in textum recipere et de tripodia paeonica catal cogitare.
Ag 185 επε δε καὶ πικρου. Sane haec verba unum efficiunt versum, tripodiam, quae bene desperationem Graecorum depingit. Si inde a V. 17 versus recitamus et ad hunc versum PerVenerimu et hanc tripodiam legerimus, subito haerebimus, nam consueti Sumus tetrapodiis vel hexapodii magis, quam tripodiis, quae in his carminibus iambicis raro occurunt desiderant aliquid aures nostrae in tripodia quae de industria a poeta electa est. Quare reicienda videtur Wilamowitzii descriptio i, qui verba inde a τρίβω Sque ad κρου coniunxit itaque vim tripodiae plane debilitavit. Rectius Η. Schmi litus hylios versus descripsit. I98 τί τά ν δ' ἀνευ κακουν hic quoque pOS interrogationem pausa fit, quae Optime ad verba eiuS, qui quaerit apta St. Suppl. 15 ιππηδὸν ἀμπίκων. Haud scio an haec quoque tripodii inter Mochmios mixta sit, sed cum antiStrophied VerSus 1 l. l. pag. 8. - Aschyl. Chorgesange ag. 27 28. - de Pers cant. sychag. in indice lect Vratisi. 1861, pag. . - quanil L pag. 4 instituit. - Κunsis , pag. 155 haber an hominimi alien in non nichi et vorwaris, alteratoine Tripodieen jeder Godanke stochi, ainter de Tripodie eine ause in allem enhenis hein Walirer usammenliang,-hein logische Unter uni Uber-
16쪽
haud consonaret, diversae de mensura prolatae Sunt Sententiae. Seidlerus 3 tradita tenuit et dochmios numeros huic versu attribuit:
potestne fieri, ut syllaba si corripiatur ego dubitaverim, de qua
Concedere debemus difficile esse diiudicare, utrum dochmio an iambico palma danda sit fortasse ob id tripodia iambica praeferenda est, quod osmιος V. t Suspicionem movet, cum diverbiis potius, quam cantici dignum sit. β Quare cum Κlausonio δι Οιλαν aut rectius cum Heimsoethio 3 ἀντιρθοπον θεμιν scribam et iambicos statuam, quos idem ichelius β haud reiecit.
Suppl. 54 αρανος drix, quae Verba inter corruptissimos versu exstant. Respondere videntur . Sisi ἔχιδνα δ' υς ιι τις ubi ultimum verbum Turnebus addidit. B. iambi soluti. l . 52: Toro Toror Torol. Tradita interiectio contra ellii oror Toro Toros dochmius defendi poterit. - odem modo Eum 15S: π φρενας, πο λίβον tripodia dochmiacis insertaeSt, quem VerSum ambergerus' constare e disyllaba anacriis et dochmi censet nixus in Hermania sententia qui' dicit: harum formarum prima est, quae in principi anacrusin disyllabam habet. μSed Si metimur Gol, o boo ego quident OS annerusin Ochmium non ideo, cum una Syllaba lane deSit, praeterea magis ad totius strophae naturam tripodia iambica quadrat, cum canticum X dochmiis constet, luibus colla iambica immixta sunt. - Repudianda etiam videntur, quae t D. IIuellerus protulit per aracatalogenhaec dicta esSe neque certam Ormam Statui OSSe.' Contra Her- mannus rectiuS, quan in elementis iudicaverat, in pusculis VI, 2, pag. 43 dicit: es bellar nur an gemelner enninis de Metrih, uni die an ungwei deutig allegenden amben Z erhennen.
ciam scribebant μεγαυχχὶ ut tripodia iambica exsisteret, cuius primus Ρ08 SSet dactylus, ultimus syncopatus. Huic sententia obstiterunt H. Selimi litus, Reitoriis, ossbachius. Selimidi ius nim' choriambicam mensuram instituit, cum antistrOΡlii eum Versum integrum reliquit se eum arthingio in stropha scripsit: di ρ ωρ γε σαφηνῆ. sunm rationem etiam Gevaertius y amplexus est ut notae musicae indicant. Sed choriambus Solutus apud
tragicos locum non habet ne lue ullo exemplo firmari potest. Nec cum ossbachio faciam, qui dipodiam aeonicam catalecticam
accepit. Reit erus in traditam scripturam servavit et trochaeo sta
id est in Stropha tetral Odiam, cuiu primus e SyncopatuS, alter in tribrachyn Olutus est, tertius et quartus iterum syncopati sunt in antistropha eundem versum accepit, nisi quod hic es primus integer
servatus est. Demonstrare enim studuit in dissertatione, μακραν τρισημον QSpondere OSSO Puro edi et sed s/εγαυχῆ pro μεγαλcc Hi non inter graViSSima mutatione numeranduni est, quare quod vulgo scribitur. O quoque Ceil innitIS.
sane iambicos numero efficiunt, non dochmiaeos ut eidlero' viSum est, nam in hae stropha iambica iambos ab initio usque ad VerSum Uintum ercurrere credo, donec hic rhythmus ultimo versuPherecrate e Xcipitur. Itaque, quod iam lag. 1 monuimus, hic quo lue litet non posse lierecrat eum ro dimotro iambico locum obtinere, a sua ratione WilamowitZius y non discessit, qui versum nOStrum Cum Sequente coniunxit et tetrametrum iambicum catal indi-
male luattuor illa rores Onent, quae Statim se se luuntur.' T59. Sept. 761: πεὶ δ' ἀρτιτρων. Jam lucum versum Ochmiaco praeseram, quoniam alii iambici sequuntur, qui ei hunc ei Sum inducuntur. eilius nov. edit. Iogit has usque ad cls oui uno tenore, luani descriptionem etiam apud ilamowit Zium' invenimus. Nescio, quo iure tripodia tollatur, nam ipsa illa Specie cum eiS, Uaenarrantur, bene congruit. Ut iam ad Ag 185 vidimus, tripodia dubitationem Xprimit o cursum numerorum Coercet. Hi nutem, ubi explicatur, quomodo 'edipus coniugium infaustum nullatim detexerit, per tripodiam iudimus. quomodo Sentiat, quam nam in 1 quod rece unu eXhibet. - 2 Κunsis I pag. 356. - 3 histoire et hi corio de a mustilue deri'antiquit pag. 6. - sede Pers. Cunt. Ρsych. in indice ratis l. 1861, pag. . - l. l. ag 145. - l. l. ag. 29. - l. l. ag. 15. - aliud esset, si reces hic ossunderentur, ubi τονα frequentes quae e Xcipiant, rectissime se haberent: cf. Suppl. 857 859, Eum 940. - l. l. pag. 28.
17쪽
quam ad dimetrum doelin acum cui ellius y aditum praebuit, quam monsuram Pichelius' quoque probat. Eviii. 148: πνέω κρατxiduis αγραν Ἀλεσα. indorsus elegantiam rhythmorum non sentire videtur, tui in iambi 'O-trochaicam men-
babilior videatur, quam tuae it Sa non reprehendonda sit, ambie Odochmiaca. Hunc autem Versum recte defenderunt Π0imsoethius' et Christius 'i, ne summo quidem iure, nam natura utque indoles
18쪽
Praeterea AEOS AEOliani VerSu AEXScribam, quibus Inoniora tu ilii luid dignunt Oecurrit, alio laudabo tantuni.
Pers. ΠΝ διαίvoraci γοεδνο ων 1010 ια αιαι, Γα, Γα. Versuum Oe uni cum Buller et asso vii mutavi, uni si Xerxes chorum iubet, ea hianitatem deplorare dλινε, λινε πλιμα. . . Chorum certe respondere e XSpectamus. Sed hoc uno tantum Versu XCepto videndum est, ne te Xtum Versibus comunitandis et transponendis nimium sollicitemus. Neque enim hominum re advorsu OPPrOSSOrum est, diligenter ad ea responsu re, luae e eis unOSi in Sunt, inrano dolor ad tantum gr.ivitatem rogressus est, ut longe ab arte Oetica abesset, si logic tyi Odam ordine responSi quaestionem XCil Oret.
Jure optimo Wilamowit Zius y docuit hie una haud ita corruptum FSe, quam a plerisiilio viris doctis iudicatus sit Bono etiam 'Vestpli alius'):-es homini Or, das die an dersei ben Strophe ethielimen den Stinger
nunc 'iidem podi eum finem facit inde a V 427, ubi mi iluidem
nullum responsionis vestigium detegere liOSSum. Alii liter consuerunt et responsioni per Vim in aperuerunt ut Hermannus δ), tui ut at nostro versui respondere V 427, luem in io νον δὴ προσθεν εν πονοις formavit tum ei lius si se Cundum 'tem hic orsus olini sic suit: χεὶ λ ποντιος κλυδων O 27 s oro ν λ προσθενειλλον εν πονοις, seu ratione etiam in nova editione Silii constitit,
Qua descriptio mihi quidem laud secta videtur, eum nulli
metrorum Variationi provisum sit quae Secundum Sententi RS, 'lae
Singuli vorsibus Proseruntur, officienda erat Versus enim tali modo Sine colore devolvuntur, quasi non chorus haec diceret in arte melica fabulae, sed persona quaedam in diverbio. δ)numerandus est, Oe Oe attuli, quod fore nutino ex puris tand)is constat et ant000dentibus dimotris simillimus videtur; quare non cum Engor in sponde offendam, dicit ., Spondeii SuSΡicionem OVet, cuni in toto hoc carmin pedes diligentissime Xae 'iati sint. nam vis spondei in hoc articulo, quem δ' Sequitur, minime aures OStr: Sita ungit, ac Si legeremus, hi vel tale quid, ubi robur spondei magis elucet. - 1 in Oetis Scaenicis. - lederii pag. 359.
3 pag. 37. - l. l. pag. 14. - Versus enim nonnulli in hoc epodici satis declarant, se in aliam formam, quani tuae tradita Sit, non osse uitandas, ut 5 et 458, qui ari ambitu similem praebent
19쪽
tum est, uni alii alia suaderent.
non nuSini cum Certe demonstrari non licissit. Hoc autem bona fido affirmaverim, versu 24 Osto si xi hs ις vertia γαρ υ XPungendaeSSe, nam vorsu antistrophie a V. 630 legi nnis τεκνον ' πεισφερειδιμασε ubi ultinnim verbum misso do/ οι SchuetZius vidit. - et 0rum . 626 respondet 32 τίνει sit Go χρον υ κλυζη, quem VerSUm eodem iure cum sequente thyi,hallico coniungere licet, ut tetrameter syncopatus Veniat. Sed do versuum descriptione aliquid corti ro- ferre sata OA vetant, cum nihil difficilius sit quam dimetros iambicosis dimotros trochaicos separare a tetrametris iambicis.
Unam aut 'in deseripti me in resutare licet, ochleinianum in Orestia): ro παν ιὴς ,εί ας te Stropham e trimetrum SynCO-Ρatum terminari, per se minime ab Aeschyli consuetudin abhorret, Speciem Similesque Sententias continent. Tum v. 461 0 462 haud aliter describendi orant nam bene post interrogationem. lua dimetro εν Παγα λογον cis ειν hiuditur restion Si Sequitur, illae PSn luO-que dimetro, a Syncopat 'iidem, incipit. Tum trimeter illo 464, ubi pedes soluti bene lecti sunt, haud delendus erat, nam in eo impetus astigium ascendit et per solutiones inglus Productu esse videtur, Ilium lia Ola. Postremo Observandum St, quam egregie ultinuis trimeter syncopatu finem facit huius podici, quod alias iam saepe videmus. - Versus igitur traditu specie teneam. luod Wochleinium Philol. XXXVIII, 351 defensorem invenit. - rit. BLitter I pag. 8. - Met r. ag. 272. - lederit Pag. 339. 5 Ceterum longum versum Rosesbachius ipse non tam integrum duxit, cum confiteatur . SO Onni man, te e biSher eschehen, mi διανταιαν einen neuen Ver beginnen. - Conatu quidem sum, capite III aliqua ex arte trochaeo Probare, Sed etinnide eis, quae ibi prolata Sunt dubitare OSSiS.
eo magis autem di iambus Offensionem movet. Nam, ut sub I vidimus, dii ambus nisi in intortoetionibus ut in vocativis aut X- chamationibus aut verbis, qua homines se dolore vel insania incitati raptim ieiunt, non Occurrit minime in hoc antico graviter C
Sept. 1 40 AX: ob oop. Ita seo ὁ κρυ. Ante hunc orsum Wollius t Harthingius V. 942 Substituerunt, in iure. Ut credo, nam hoc ri Odico, quo Orore dolore acerrimos liruptis verbi OX pectoribus est undunt leges severae, quod ad versuum ordinem attinet, Observandae non Sunt.' - Praeterea non mirum videtur 1 es. Suidlerum l. l. ag. 21 - 2 KUD Si f. I, Pag. 286. 33 hist et theorio de hi nis. II, ag. 531. - Rit,liochius instud Lips. XIV, ag. 355 εχ βολαν. - L . ng. 8 9. - nam, ut iam hac occasione monendum est, roodicum V. 934 942 Ontineri ego cum lorisque editorum arbitror, neque ero Strophi eam responsionem huic loco obtrudendam esse, quam Hormannus instituit. Vide autem, qua arte Aeschylii doloris gradu e XΡreSSerit,ilui primo doloris in q,etu uellas verba in rosponsione effundent Os
20쪽
γoo lio δακρυ' cimi poeta dimetriim iii duas artos divisum esse altius efferre studuerit, quod etiam Versibus antecedentilius socii, ubi diluuibus primus eodem vertio incipit ut diluitibus alter.
idem responsionis quae dicitur causa mutavit in si is ot νιν στερονἐ sicci ες cum antecedontem Versum Strophicum Putaret.
nam cum podici ingenio ne natura magis dimetri iambici, sui orperSonarum tutationem in duas artes divisi sunt a celerito devol-
rum 1 OXimo denuo versu incipit, ubi an diici ari ordine currentes subito per dactyliis excipiuntur, donec sub finem trimotri et lienta-ΡOdiae Princiliat uni tenent, illi per syncopen diversis odibus suetam ipsi quoque variationem quandam afferunt. fecerit, tum autem inde a V. 943 silue ad 9 2 stropham antistropham se tui voluerit donec iterum Versus ibi liartim QSP mderent, partim inde a V. 982 sine restionsionis Vestigiis curreroni. - 1 cs. Christium, et r. iag. 351 - 2 quod ad mensuram versus itinet, quasi iocosa et ridiculi doctrina motrica videtur illine de hoc Versu in anoedotis his innis ,rolata est Do γοος ro dc κρυα τρι ετρος
τω dc χρυ δακτυλος. re ἡ περιττη συλλαὶ λ . Bene hinc discinnis ad tua inelitias grammaticorum irae et ita intordum rogrediuntur. 3 cf. ad Eurit, Phoen. 13ag. 29: ne Sane, Si seri toteSt, Curtindum, ut in antistri, lihicis pedes sibi exacto restiondeant. recte 'Vellius: frustra Lachmania aliique συθείς, etiam Versu lariore tentato ad longam inna crus in removendam. de hac rest OnSione
Suppl. 122 Q 132. Mea luidem sontentia etiam Suppl. 12 in dimetrorum Ordinem referendus videtur, tinna ubi ,rinnim strophae initium loginius, sano iambici dimotri multo
in textum reducendum sesso iam Arnaldus vidit. Plehelius au coinq)tradita lectioni dem l raestitit et sic metitur:
Sed ne dicam de infelici ratione, luam de syncol, adhibuit g), in antistrol,lia, ubi legi niti. 753: ψολου τυχεῖν ν corcbως, coactu est, 1 ro tradito Uoχου in teXtum inferre: προπρo. Multo melius autem metro consuli arbitror, si in νίφεσιν litteram G ut lienianis neque
verbum βροχου eicinius languidumque illud πρόπρο inducimus, quod
nescio quo 1 acto etiam Dindorsus' defenderit quamquam ipse quoque concedit, verbum apud tragicos non inveniri, usurpari totius ab Alpollonio Rhodio, cum tragici Verbo πρόπαρ' ututitur. Suppl. 776 βίω μη φιλος ραν. φιλεις φιλῆ Idni iungiUS. Sl: ἰαια ι λὶνται λα ων, ubi terti l ede Spondeum habenius.1 ceterum f. quae eat . III de totius Strophae Oml,Ositione dicta sunt, ubi Singula cola Secundum ea, une Continent, necuratius descripsi. - 2 cs ad . 572. - l. l. ag. 163. - 4 au-