De versuum iambicorum in melicis partibus usu Aeschyleo [microform]

51쪽

penitis, tam leviter ignisciti. Huc accedit, is uod unieri iambici, sui per totam stropliam rima partes egerunt, hoc ultimo verSuiniti quidem retinentur subito autem Ognoedico cedunt. quare rhythmus Vigore et allacritate augetur, Ilio egregie ad verba Sicut pulvis, Sine Pennis, leviter evolem oluadrat. et iambi, herecr. cataleci., haud untur per Pherecr. Catal

Haec stropha incipit a rhythmo, sui liis Diodis iuguliribus Optimo iure convenit versu iambico syncopato, ut aliae huius cantie strophae. Sed versu 3 iterum numeri turbulentiore sese m miScent, qui sua parte eleganter electi sunt ad discordiam furentem depingendam. Exitu Strophae autem necesSario per herecrateum fingendus erat, cum ipsi versu de fine certaminis dicatur, Pherecrateus autem multum ad notionem finis illustrandum valeat. si iambi, herecrateus iambi clauduntur per trimetrum iambicum SyneOPatum. Agam. 149 2:

Neque hic herecrateus V 2 sine ulla coniunctione ad antecedentem Versum se applicat: στερηθείς

Ceterum ad antistropham annotandum est, eliciter ibi tribus versibus 1521 - 1523 bina verba, quae paria Sunt aut ibi reSpondent, ita locum in versu quoque tenere, ut irimum iambum alterum iterum iambum efficiat: φερε φερον 152li

De dii ambo ὁρῶ ορο subito interposito, praeterea de dimetro iambico soluto V. 6 , qui sub specie interrogationis optime responSum reddit, postrem de trimetro iambico Syncopato V. 10i ilui rhythnnim, quem Rure nostrae initi acceperunt, renovat ac restituit, et tua Si Summam omnium calamitatum, nomen illud diosum Graecorum sub initio positum nobis ad animum revocat, nihil dicendum UtaVi, cum unus tuisque carniane viva voce recitat , hanc elegantiam intellegat.1 gam. 205:επεὶ δ' ἀναγκας εδυ λεπαδνον '

qui alibi lasciviam atque hilaritatem Spirare Olet neque ero Severitati tragoediae convenire videtur, hi tamen locum uiam Obtinere, cum hoc maxime intersit, quomodo versus recites. Etiam alii hunis sabula strophis talis usus obviam nobis sit, ut V. 35 8 sq. Sub finem 388 sqq. 420 sqq. neque quisquam offfendere debet, cum Versus ingenium hilaritatis subito deponant, ubi rinnim Si recitantur, ut eos docet Noe indurus hanc versuum Ompositionem negleXlt, tui Plio cuius rinnim carmen lympicum te incipiat:

52쪽

ubi certe de laetitia atque hilaritate minime cogitanduin St. s. de hac re evaertiuiti ): ni anmoin te ni re priapsion 'sitait Oint born aiax composition d'un ortire in Driour Eschylo et Pindare lui-mem l 'Ont mis olivent en euvre dans leursiosiste les lus elevee8.

Pherecrat altor

Si iambi et logaoedici in optimum ac lucidissimum Ordinem redacti stropham constituunt. Idem cadit in Suppl. 562 in stropha versus alter Xcidit).

Initium antistropha sucit trimetur iambicus syncopatus, ut alibi: V. 52l 539, 555 570 cuius ultima syllaba productae iam

Pherecratuum praedicunt; noque iambicus rhythnuis a toga bellico plane absorbetur, ut dimotor iambicus V. 3 indicat. Tum autem iterum duo herecrate sequuntur, quos lyconeu disiungit. Viriliter autem ac firmiter ad interrogationem, quam OgaOedici continent, trimeter 2mbicus respondet, quo nomen Ovi non Sine Causa initium occupavit. Quantum enim numeri iambici a toga )0dicis praecedentibus discrepent, quantumque responsionis certae Signa Drae e serunt, nemo non Videt.

D. iambi et dactyli. Sept. Ta:

Dolor ac perturbatio, quales in ectoribus uellarum remant, qualemque viam ingrediantur, a Poeta lucidissime monstratum est. Ac primum quattuor dimetri ambie inter Antigonam et Ismenam aequis partibus divisi similiter dolorem indicant, a Pers 100 8 lq. scilicet hac condicione, ut continuo recitentur. Tum motus animi ita creverunt, ut rimum solutiones tribrachi existant: λο λεγεινκrλ. praeterea autem dimetri in duas dividantur artes, quarum V. 6 alter dipodia sic ab altera seiuncta est, ut primae dipodia0sne syllaba anceps admittatur L πονος, se κακὰ Fastigium dolor ascendito. 7 et , quod dactyli ostendunt, ilii ipsi acriorem raebent rhythmum, quam iambi postremo iambi syncopali, quibus interiectio ni saepius iteratur, querelas depingunt. Sed ordinent certum his ultinus versibus enucleare, SuperVncaneum Puto, cum ordo, qui re Vera ordo Ocandu Sit, nisi per Vim et Per mutationes haud necessarias institui non possit. Nam Oeta coactu non erat hoc ipso fine Versus secundum Schem certum Comi onero, in uno uectius suit, compositi metu irmam dimittere, Tu in magi μ

53쪽

rent.

De similitudine, quae est inter V 2 set . a iam pag. 59 diximus Sept. 14:

πεπαυται δ' εχ θος, εν δὴ γαία

Subit inter iambicos dochmius apparet, suo in dolor chori

Ordhiem severum deesse neque per vim inducendum Sse iam pag. 2 monuinnis. Dimotor iambicus incipit, tum chorus uni eiuditumbo respondet sequitur dimeter, tum trimeter SyncopatuS, UOdimetri syncopati, herecrateus catalecticus prinui De iambu pro trochaeo), tum repetitur trimeter syncopatuS, Sequitur entapodia Syncopata, deinde herecrateu catal. quem basi diiambica raeeodit finem totius fabula pentapodia trochaica catalectica facit.b strophae, quibus iambi et unus trochaicus Occurrunt clauduntur OgaOedico. Sept. 76 antistropha est, quae corrupteli non laborati.

Trimetrum iambicum syncopatum et duo dimetro SyneOP. tripodia trochaica catal excipit, quam duo herecrate catalectili Sequuntur, quorum primo pede iambus trochaei vice ungitur finem sacit herecrat primus catalecticus. Hic luoque, Ut aliaS, OStiambos qui per se minus sollicitati sunt rhythmi magis concitati assurgunt, qui indoli verborum bene conveniunt. - Optime etiam illud J AP iteratum est, ut in strophamicti, de qua repetitione On- sera Jacobum de aequat Stroph. et antistr in trag. Graec Cantic. consorin. et OSSbachium de Eumen antichortis pag. 4.ci iambi, toga00dici trochaici clauduntur lior toga Oedicum.

Delectat, somniis ersequi, quibus rhythmus induitur primum habemus iambicos solutos, quorum colla deminuuntur dipodia iambica autem iam quasi praeludium ad Sequentem dimetrum aures Druseparat. Tum loga aedicus obia apparet, qui therecratoc primo

54쪽

V. 5 elucet, postea auteni liinius exprimitur in pentapodia V. is quae constat ex dactylo et quattuor trochaeis, quoruni tertius Syncopatu est j exinde rhythmus trochaicu se offert, ilii e Tot cecgravi ondere nos remit, imprimis V. 8, quo solas roducta Sylli1-bas habemus, sed O rhythmus alacrior et vivacior fit, ut toga Oedicus V. 9 indicat. Fub finem autem numeri iambici, qui inde V 4 lane defecerant, iterum prosiliunt, specie dipodiae, quae Pherecrate praemittitur. d iamlii trochai rus, igno 'dici chiuduntur Or trochaicum.

Severitatem ac gravitatem initium strophae Spirat, ut o iambis uri vidennis. lui solam per Syncopen fine Versus tertii variationem parva ui admittunt. Tum rhythmus magis fluctuare incipit dimetro trochaico solitio et tetrametro iambico syncopato, donec Versus Sequentes dimeter Purus et Solutus, a togaOedico excipiantur, qui ipse Optini per dimetrum trochaicum clauditur. 0 hic contraria est a Suppl. 62, Ag. 49 sqq. Agam. 233, nam hiclogaoedicus ultimis sylltabis productis aure ad troclineos araeparat: ἀγελάστοι l υμφοραῖς κτλ.

Di metri iambici, tu uno tenore currunt l-3 Optime cursum maritimum depingunt, it navigationsem, os uno multi cimi odi monto

interrumpitur, sed aequabiliter procedit. ἀχεθεατον Sed iam orcii V. 4-6 existunt, iam syllabae roductae in παντάρχας, παντὁπτας rhythmum descendentem imminere praemonent, qui re Vera in tripodia trochaica V. 7 apparet. Tum toga iudicii succedit, qui constat e duobus trochaeis quoruni alter Syncopatus est , dactylo, trochaeo, quem trochaicus dimeter primo ede Sync. cataleel. Ubit, cuius ultimae syllabae correpta aures ad dimetrum iambicum Solutum praeparant, quo Versu numeri, qui ab initio usque ad V. 63 in Stropha raevaluerunt, resurgunt et discrepantiam bene declarant, quae est inter togaoedicos et trochaeos, versus molles blandosque, et inter iambicos in tribrachos solitios, quibus verba choro tam gravia ἄγαμον et δάματον, quasi utinen emicant. s iambi, dactyli clauduntur per OgaOedicum.

De vi atque indole tripodiae iambicae Syncopatae, luam ut it adimeter solutus sequitur, iam pag. 1 Sententiam nostram peruimus.

Iterum tripodia dactylica V. 4 et tripodia iambica Ohita V. 5

horror bene ad anini a revocatur, qui Oedipum nuptiis iniquis detectis oppressit. In clausula loga0edica magis magisque furor recedit . qui actylo quidem: o maXimoe ardet. trochaei Rutem

Ρnullatim conticescit. Ipso hoc exemplo in mentem mihi venit illud Christit, qui de hac toga oedicorum specie iure ita iudicat') , jener Dactylus vergleicli sicli e visserinasson de beschleunigien ali muli-lich orloschenden rast, mi de eine u ge Odor in Scheibe ge-

55쪽

iri linquo dimotros iu inbicos initio inbonius; sed vide, luani vatio fiet sint duos dini et ros . pede syncopatos subit dimeter . et . ede Syncop., tunc dimeter Siniplex, hunc dimeter Ollatus. Jam trimetro maior vigor Oritur, qui per Pentapodiam dactylicam crescit, diminuitur autem per dimetriani trochaicum, ilia stropham claudit. Summo iure autem hic rhythmus descendit V. i, nam Postquam modo numeri Vegetioribus de viventibus δερκομενοι σιν dictum St, nunc, ubi de caeci verba fiunt, certe rhythmo Severo a quieto opus erat. Hoc in antistrophic quoque Versu X-Ρr0SSum est: κα δυσζMoν κνεφας, ubi item caliginis mentio rhythmum leniorem praescribit. hi iambi, dochmii clauduntur toga oedico.

Suppl. 55:

Quod iam saepius in precibus, qua ad deos vel ad iominus nutiuntur, ObserVaximus, hic Valet e rhyllimis agitatis a Summoniai morum commotu Prohitis, Versu oriuntur, i ii lacide ac graviterhibuntur Omnique trepidatione carent. Si lios dochmios tres trimetriciandite syncopali eadem specie induti leguntur, qui maiestatem atque auctoritatem regis exprinnuit. Finem facit logaoedicus ille, quem iam Sept. 767, 34 Pers. 287, 988 invenimus. De ictu in παν ἐπιχρῶνει iam pag. 6 verba secinuis.)i iambi, herecratei, choriambi: ehiuduntur herecrate O. 1gam. 179:

Hunc strophani inter elegantissimus reserendam esse multas 'ionlius variatione hvthmi bene lecta superare, an multi viri docti monuerunt. Supervacaneum videtur, me de rhythmorum indolo accuratius dicor itaque lectorem satigare sati erit, hoc tantum monuisse, quanta arte eSchylii primum trimetri iambicis synco- pati malaciam maris, tum tripodia iambica' difficultatem et in ,- piam depinxerit, deinde luam eleganter e duo PherecrateOS, slUI-bus rhythmus iam vigore augetur, animuni auditori ad choriambos compOSuerit, quibus tempeSta perturbationum lane erumpit. Si quis animum otest inducere, ut hos duos herecrateos pro dimetris iambicis accipia ιρο), se parum intellegere discrimen, quod est inter iambicum et lognoedicum rhythmum clara voce profitetur. Choeph. 40:

Occupat iuro, nam hic ira chori, quam e negotio a δυσθε is semina necepto, Casit, Unnnnm ascendit, quod e Toνὰς hoc medio versu cumulatas sub culo proponitur. δὶ

dim iamb. - choriamb. Pherecrat alter

1 De cuius vi id pag. 15. - Ut o vera illamowitgius l. l. ag. 4 secit. - Sub oculos dico eis, qui vim rhythmi non auribus percipiunt, sed e Signi metrici tantum cognoscunt.

56쪽

Versu 1- Similes Sunt, quod e Syncopen ultini pedis Osten- 'itur Juni triniete 3 et . pede Syncop. Sequitur, cuius typus indinistris uolaus et V 6 non evanuit: -

hi inietri per τονάς magis etiani producuntur, ut dimetri 2 t3. ede Syncopati XSistant VSS. 7 et ). Postiluam autem officium

exsecuti sunt, additis syllabis in trimetrum concrescunt. Nisi hanc variationem auribu Sentis, etiam e metrorum conspectu cola contrahi et propagari intellegere possis

iam intervallum quod linea curvata includitur,

deminutionem vel necretionem versuum indicat.

Post ultimum huius stropha versunt iambicum V. 11 tripodia trochaica numeros descendentes praenuntiat, qui re vera Sub specie Pherecrateorum uniusque lycone prodeunt. Agarn. 401 stropha satis corrupta est l)

παραλλάξασα διὰ χερῶν

Haec stropha similiter composita est, ac V. 35 sqq. animus X rhythmo iambico per viam trochaicam in fines logaoedicos traducitur. Cum autem versus iambici aliter compositi sint, quam raeeunte stropha V. 35 sqq.), transitus hic cum illo lane consentit Habemus enim utraque stropha trimetrum iambicum . . ede SyneOP., in quo Sub finem nova sententia incipit: V. 364 υπερ ' λτιστον. Ἀστω δ' ἀπλ coli. S. 414 doμων κύστου πρεπει πολλὰ γουν 'uni hic et illic tripodia trochaica herecrateos et glyconeum annuntiat, qui eundem ordinem Servant: herecratei, lyconeVS, PherecrateUS.

θρα δ' χοντας κρυφεν. Huiu quoque Strophae compositio perspicua est facilisque ad intellegendum. Incipit trim. iamb. . et . pede SyncopatuS, tum trimeter troeli. Catuleel. 2. Pede Syncop. Sequitur, inde autem fere Semper duo vel tres versus pares apte collocati occurrunt duo dimetri iamb. 3. ede Sync. tres ini troch catal. tre dimetri innib., tres lyconei, tres herecratei, lyconeus, herecrateus Neque hoc negligendum Videtur, quod glyconeus V. 11 subito ac sine transitu quodam erumpit, eum alias tripodiam vel tale membrum invenerimu8, quod aure nOStras numeris Ognoedicis aullatim assuefecit.

Pre11SS, De Versuum etc. T

57쪽

Causani haud longe abesse intelleges, ubi Sententiarum coneXum altius consideraveris dicit chorus de Viro, tui sortiter pugnanSobiit τὸν δ' εν φοναις tu δ πεσον et Pergit narrare, qua de auSRillo ceciderit: Ποτρίας διαὶ γυνωκος ἡ Propter alienam mulierem, quae verba sane animum cuiusque laedere ac ungere debent, cum vir propter alius mulierem mortem obierit, quare rhythmus acrior Subito prorumpit nulloque eget transitu. Eumen. 54Ν antistropha tropter integritatem iraeferenda videtur).

καλεῖ δ' ἀκουοντας ΥJῖν ν μεG cdi σπαλεῖ τε disce. γελα δε δαιμ υν π ένδρ θεομυ TOν υπο αυχουντ cinis v s ηχάνοις di αις λαπαδνον Γὸν περίνεοντ' ἄκραν δι' tot ἐῆνος δε τον πρὶν λὶyονερριατι προῆyαλων δίκας se λε ίκλαυστος, στος. Imprimis hic natura rhythmi descenili latis, qualis ultimo Versuellicet Perspici potest. Postquam iani bie se trochaico rhythmo expreSSum St, quomodo honi SceleStus rebus adverSi OPPrimatur, neque ab ullo deorum adiuvetur, immo a dis iratis rideatur, nune ultim versu nefarium nec deploratum nec carminibus ellatum interire chorus refert quod bene e Pherecrateum depingitur. Nam sic, ut vis huius versus inde a dactylo aullatim deficere videtur, sic nomen hominis impii magis magisque interiit et ad extremum oblivione Obruitur. t iambi, logaoedici ionici clauduntur Pherecrateo.

Transitus illos, qui animum e alter rhythmo in alterum introducunt, Optime institutos esse monuit Christius'), qui ibi antii Metr pag. 37.

stropham descripsit. Sub finem versus tertii syllabae productae πλου- του numero deScendentes lycone indicant, versu quinto finis iam similis fit ionicis, qui tum primas artes Xcipiunt:

ultima syllaba roducta est propter consonantem Sequentem. Finem strophae faciunt glyconeus, Cuiu primu Pe Syncopatu eSt, et herecrateUS.

caput IV.

De ratiotast. lla pedes alii re iambis admissi esse identitur.

Optime nos rem acturo puto, Si edes, qui magnam in partem non sine causa adhibiti sunt, in categorias quasdam referemus et secundum has indolem ac naturam tribrneliorum, dactylorum, Pon- deorum Observabimus. Ceterum RVendum St, ne in pede quOS-dam pro ambis admissos nimium ponderis ac gravitatis ad nostrum arbitrium inseramus, exempli potius ea asserenda Sunt, quibus viso ingenium tribrachorum, spondeorum, dactylorum ab Omnibus intellegntur. A. Trilaraetii. Hi maxime valent ad dolorem, qui Subit erumpit. XΡrimendum, adhibentur autem ei quoque verbis, quae dolorem in universum aut iram, aut timorem, aut odium, aut Omnino gravioris aliquid continent, tum versibus, quibus motus aliquis celeriter sactus depingitur, praeterea praepositionibus et verbis compositis hic usu non neglegitur, OStrem in precibuS, quae e intimo pectore offunduntur: Vox lugubris ipsa X primitur.

58쪽

Nomen rolirium odio Sum.

In numero Verborum, quae Omnino per tribrachos efferri solent, τελεος nominandum St.

59쪽

adhibetur, cum Oeta notionem aliquam altius offerre studet.

Hoc praemittendum erit, nonnullis tantum locis vim spondei perspici osse, cum Saepe spondeus a iambo dignOSci non possit, quod ad indolem et naturam Spectat, quam ΠOStrae aure PerCIPrunt. Αsseram igitur hos tantum locos, quibuS Oeta re Vera Per Ponde Imgravius aliquid efficere studuisse videtur.

60쪽

Vox flebilis ipsa exprimitur.

Verba quae magis notanda erunt.

caput .

usu sit.

Hic quoque conducit, exemplis in categorias redactis vim o νης ad oculos demonstrare. Neque quisquam exspectabit, me omnia exempla enumeratu um esse, cum hoc sane Supervacaneum sit eli-gRm Otiu ea, quibus natura atque indole Torri plane apparent, aut a Verba, quae Saepius Torsi ornata occurrunt Summa enim