Chistophori Forstneri Austrii Ad libros sex priores Annalium C. Cornelii Taciti notæ poliicæ. Quibus pleraq. omnia, quæ reliquis quoq. Taciti libris continentur, suis quæque locis explicantur ... Adiuncta est in fine, eiusdem Oratio ..

발행: 1626년

분량: 470페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

451쪽

quam rector fui sie deprehendebatur. In consilijs suscipiendis sumptuum vitandorum praepostero studio& insita quadam haesitantia semper erat dubius atque

suspensus . Vnde cum ad consiliorum execu tion emoventum erat,quod uis Vel minimum momentu, quaecunq. vel leuissima dissicultas suffciebat ad reducendum illum in eam confusionem, in qua fuerat antequam con sui lasset. Et inde quoq. sepius re iam constituta ad reiectum paullὁ ante conlilium relabebatur. Qua in implicata natura, perturbata rerum administrandarum ratione potius a ministris regi duciq. quam ipse consilium capere videbatur. -- crura . xvi. Caeterum huius rei causa in Clementis ip- sius natura ingenioq. eodem ante post susceptum principatum fuit. .amobrem autem quidam Principes vi dominationis conuulsi & mutati sitit, solerter Lipsius indagat in notis politicis. Prima est, quod initio principatus maior pudor est A: finiae studium: quod paulatim cedit protervis de contemptui ex omnium obsequiis sumpto. Alia, infirmitas humani ingenii : eoq. magis in Principe, quem nihil tenet, qua sonestum, pudor 6 'metus Numinis : quo respeci uquidam dixit,) Ammian. Marcell. xxx. I potestatis amplitudinem nudare semper animorum interna . Est enim imperium sibi inaequiddam& excelsum, sibi q. linsidentem altius effert, aduersus rationem ferociens. Theybitim Simocati. i. bi Lὶ Accedunt adulatores insita putet pestis. Quid miremur, Principes violenta adu lationis procella inclinatos, quo sponte iam volui, iis vocibus credςre,quas solas accipiunt pr cipuen

452쪽

mine ruinam sidstinente, ad quam talitavi; ikpbllit Nam illi sapientes, quos negociis adhibent, seu verentur frustra monere, seu medicamentum, quamui Uni indat salubritatem, ingratum essestiunt, his vulne- 1 ibus non adhibet manum aut certe vitia distinguut, quibus seipsum Rex macular,ab iis quibus perdit Republicam :& contenti utcunq. mederi publicis, non restituunt Principi oculos, quibus iplestiam Artemide blandientium fallaciam damnet. Quis familiariuReges admonet,sauaritia infames sunt, si nimio venationum studio omittunt reis'. curam, aut cum libidinis exemplis inficiunt seculum, vel inconsultis amicitiis publicam inuidiam concitant 3 Laborant omnes virtutum nomina his cupiditatibus foedare. Cura futuri, laborum assii et udo, comitas, liberalitas appellantur. Nisi igitur maiorem Regibus genium, quam quitatum informat, natura dedisset, quo ita squisq. exagis euaderet,qu. x vel ipsi consuetudine placer,

quia nascentium cunas circumdant, nec eas memin

runt sibi poni Senectutis etiam vitium est, timidum ess e, plus insto suspicacem,indeq. crudelem. Putant enim senes, alios lςtari suis infortuniis :& quia multos a se lesbs recordantur; malequo'. de suo riam fide sentiunt: ideoq; suibus similes ab AEliano dicuntur, quos si quis manibus tangat, 'protinus grunni rooccipiunt, male sibi ominantes ; quod nec vellera habeant, nec lac, nec aliud prςter carnes. Etiam non raro accidit, ut Princeps, qui sepius coniurationibus minsidijs appetitur, ex bono malus sat. Coniurationes enim timorem incutiunt. qui timet securitati suς prin

453쪽

spicere cogitur , quod sine multorum exiliis & caedib. heri nequit. Caedes deinde & proscriptiones popularium'odia concitant: exodio Principis exitium sequitur. Et hae quidem cause in ipso Principe sunt. Est alia in nobis ipsis. Temere enim initio,& de malis alit ambiguis bene vana credulitate, & insita pleris'. hominum leuitate speramus. Nec igitur mirum est falli nos & decipi. Sane Historiae Florentinae scriptor sapienter monet, Principi non e sic optabilem nimiam, de se cxpectationena . cui si non ubi q. respondeat, in contemptum κ' mox odium degenerare inconsultu istum affectum. Deniq. ex perpetia a gestorum infelicitate 5 fortunς contumaci adtiersitate taedium sepe omnium rerum & fastidium oritur. Tunc fortunae &subiectis,quamuis immeritis, succenset Princeps, κ' dat vela ventis . priuatim oblectamenta quaerit i conuiuiis, ludis, mulierculis, morionibus. publicum decus omne aspernatur.

Gratias tibi, Domine IE Sul

Patauit, Per Gasparem Criuellarium ad instantiam

Paulli Fram botii. cII. I c. XXVI. Superiorum permis

455쪽

ORATIO,

OVA SERENISSIMO

VENETIARUM PRINCIPI

IOANNI CORNELIO,

Nomine Nationis Germanicae, quae Patausistud ijs operatur, Nouum honorem gratulatus est IV. Id. Iul. cII- UC. XXV. Venetiis in Excessentissimo Cottigio

CHRISTOPHORUS FORSTNERUS AUSTRIUS.

Ad illulirissimum, & Excellentissimum Dominum

D, DOMINICUM MOLINVM

SENATOREM A M P L I S S I Μ v M. Superiorum permissu, se Privilegio. VENETII s. Ex Typographia Ioannis Salis, M DC X XVI. Expensis Pauli Frambuti Bibliopola Patauini .

457쪽

ILLUSTRISSIMO,

DOMINO DOMINICO

MOLINO, ET C.

Christophorus Forstnerus Austrius S. P. D. RATIONEM, quam apud S g

PRINCIPEM in Excerintiummo Cottigio pro Natione nostra ha-ιui , ad te mitto: non ut cedat mpartem solutionu eius debiti, quo

tibi maximo obstrictus sum: d oesit grati animi velut chirographum,

ω infinitae obligationis qualecunque pignus . Et tam tot extera tua non in me modo, sed ιn quamplurimos Germanorum, beneficia, tot merita: inde se omnes correos debendi ti-

458쪽

bi mersio, lubentesque nyecum congituent. Sane ego suavi coniectura mihi, meaeque genti bianditus sepe fum,te naturae qua am similitudine, , sanguinis cognatione in nostrx amorem, , fauorem Ierri. Docuit enim nos, nec vana mdes em Laurentius Pignorius κCl. in Notiti's historacti ad Solymeida Torquati Tasi nobiusnam . M o L I N o R V u F A M I LI A M a fori a Normannorum gente, qua origine Germanica Mustriae, Britanniae, Apubae, Siciliae obm δε-

minata est, descendere . Vt inde omnes te merito, tanquam domefcum numen, popularem Heroa Peneremur. Vapraecipue: qui beneficentiam tuam plus abys sensi . Certe meae ad Cornelium Tacitum sed cuius maiestatem,ac seueriatatem nonnis animas ligustres, ac eximias assurgere Hein-sius tuus ait 9 Notae politicae te suum secundum parentem prositentur : ut si qui inde ad Rempublicam,aut rem literariam boni peruenturum eqs eius gratiam non minus tibi, quam mihi posseritas rependere debeat. α'antum enim aberat, quin fetus iste in ipso partu periret ἰ nisi tu dissiculta res subori, discussisses. Ignosces igitur, ILLUSTRIS

SIME, Ex CELLANTISSIME DOMINE, m

Ine Fatrone, quod pro tam magno benescim rem tam pamuam tibi reddo: quam tamen, ut dixi, non in solutum cedors , sed ingentis obligationis qualequale testimonium esse cupio-.Vale, ILL v TRIssIME DOMINE, Reipub. nobisque diu πλαιω

459쪽

FORSTNERI AVSTRII

ORATIO GRATULATORIA

Ad Serenissimul a

IOANNEM CORNELIVM

VENETIARUM PRINCIPEM.

SERENISSIME PRINCEPS '

IR A M I NI, haud dubium est,m-tilanem nostram in publico omnium gaudio,& reliquarum gentium applausu tacitam hucusque,& nulla ob publicum bonu, quod olbi Christiano ex nouo SERE-NIssIMI IOANNIs COR NE LII honore contigerat, laetitiae

lanificatione egisseia . Nam qui maioribus, quam alij,

460쪽

beneficiis devincti vobis eramus; quibus solis ex duabus

& viginti, quae Universitatem . Patauinam componunt, Nationibus seiunctim coram vobis orare singulari v

stio fauore concessum est: primi utique ossicio desungi, laetitiamque collegii nostri contestari dctabamus.

Sed ignosces, SERENIssIME PRINCEPs, quddad tuarum uirtutum splendorem caligantes animorum nostrorum oculi, in illarum contemplatione defixi stupuerant : nec ab illo stupore tam esse se colligere poterant. Praeterea cum anni tempus itineribus faciendis commodum,& innata genti nostrae peregrinadi,varios. que populorum mores, ritus, artes cognoscendi lubido quosdam Romam,alios alio abduxissent: noluimus tibi, SERENIssIME PRINCEPs, honorem habere pa Ci,quem debebamus uniuersi. Nunc autem, cum Italici coeli ardores,&sua quemque peracta negocia Patauium cuius ciuitatis aerem nobis sesubriorem, ac vicinitate Germaniae pene cognatum putamus compulissent: n fas duximus, ultra gratulationis ossicio supersedere. Non expostabis, SERENIssIMA PRINCEPS, E nobis virtutum tuarum, Iaudumque praeconia. Nam quamvis eae tales tantaeque sint, quae te mortali condutioni exemptum etiam in vivis agentem noua apotheosi in Diuos transcribere possint: tamen nec huius loci,nec temporis, nec instituti nunc nostri cst, panegyricum dicere: & mea in dicendo mediocritas, ne dicam infantia humilioribus argumentis assuevit. Quanquam etiam, si liceret, reprehensione quadam mihi dignus videreris: quod durum mortalitati im' isuisti onus: quam posse ad

Patain persectionem Hruevires tuo exeii plodocuisti; ad

SEARCH

MENU NAVIGATION