De mancipii causis commentatio

131쪽

Nec contra facit torque Plinianus Iocus hist nati m. 60 58. M. Bip. vol. II pag. 167. 165. , quo permulti

sunt commoti, margaritas robus mancipi adscribere; id , quod earum natura mihi videtur re probari chis, qui hoc excogitarunt, rem minus perperam explicitam duco, atque iis, qui commenti sunt, mancipio dari potuisse et ea ne mancipi, mancipationemquotum eundBm, quem nuda traditio, abutis effectum. Virum, in cujus orta iurantem is non frustra Periuriimum egeris, Sarignium, ita rem ponentam audivi, Ptinium nec minus Varronem de me passim haud accuratius Verba secuso, a mancupationBm Pro εὐνtiono, ve alia qualibet abalienatiqnis specto nomNnasse, non agentem de mancipationis natura, rerum-

quo in mancipi et ne mancipi divisionB, Exd inamgaritamin aestimation pretioque. ix. C. Conradi doveris . . n. m. Ter. Hae Hesmat. 1739. quoad pri xoin unianum Iocum it nodum jam apprimo obverat vicendo, in mancipatum venit idem osse, quod hoe eautio praenari, id ignori daripum; quod valdo placo ipso unis addent ,,ut praedium aliquod'' Praodiuinautam a praeda nominari constat. Ascon in Cic. ore. III. Ea est. H. 46. q. 122. Opinionem, tanquam xos ne mancipi mancipari quidem Potuissoni, mancipatio vero tum nuda traditione efficacior fio fuisset, donuo prolatam egi in Asans. Sol Vis G . pag.

132쪽

Annot. s. ad pag. 17. Vis opus erit, Ex-apua probam virorum optime utina tingua cauontium sententiam, ma--4 MI amnis correptum verbum mancipii ae et in promptu sunt ExempIa , obus mancipit' se Vat. s. 2590 por vices acribitur tum ,Jua mancipi', tum ,jus manci ,,pit', In Cic. Pro Caec. 26. De Harusp. resp. 7. Cf.

Annot. 10. ad pag. 17. Id autem intores inter res m et n. m. quod hasce e sine usucapiono, nuda traditione, in accipientis dominium ex uro Q. transiorunt, ea mancipi Contra superveniente domum et usucapione. t in transennam duceretur, qui sequens V. doct. Gansium Schil otc. p. 234. diceret, is es nec mancipi, quῬ-pe quae simplici traditione abalienari poterant, numquam in bonis, sed semper ex uro uir habentiis fuisso'. Solumna civili acquirendi modo opus Ei, qui rem ex jum Q habor voluit, aut ipsum quo is civem fuisse, via saltem commercium habuisse, necBSs.fuit Peregrinum nullain Prorsus Tem, ergo ne rem nec mancipi ex jure Q. habere potuisse, suis est, laddubitat In bonis ero tam e mancipi, quam nec mancipi haboro 'tuit peregrinus. Annot 11 ad pag. 17. q. Summatim expositum, quo inter se differant B.

133쪽

mancipi et iis mancipa, praemoneae liceat, tum, non excursum, sed ipsius operis partem, mihi videri hance Iicationem, tum, meum quidem Ss formonem SE-quentem, rem ero idustratam in summa dehor viris mea utiquo laudo majoribus, Bynherinoeliis , eo mano, Trehodio Hugoni, aliisquo scientia nostrao sideribus, neo 'n iis raecipuo qui de Gaio edo Mo, ex cujus commentariis multum lucis argimento nostro Venie, bono meriti sunt. In mancipio, Vel ex jure uir ejus, Penes quem

commercium erat, e qualeScunquo SS poterant, Seu mancipi, seu Deo mancipi, modo si fuerint privatao; Patet ergo excipiendas ESSE extra commercium Constitu

tas, τε divini juris, pubIlcas, easque, quae sunt omnNhus aequis communes. mo, uti Supra diximus, res mancipi dx juro Q. Hicujus esso potuit, Iicet eam non mancipio, i. e. acta mancipationis Sollennitato, acceperit. Indo liquot, non in eo discrimen fuissopositum, quod solam, os mancipi apta fuissent ex jure Q. , nec mancipi vero in honis habendo, quamquam inter recentiores valde fuit quaesitum ac si non diceret, Ulpianus XXIV. . , res, quae ponderct, numero, mensura continentur, si orti testatoris om- Poro suorint ex juro uir. per vindicationem ogari poSse quas vero res hodie fungibiles audientes, nec mancipi esse, absqu omni dubio habet . Erat quo- quis, cincta quidem sententia, Erum in mancipi et n. m. divisio multo prior illa dominii specio, cui in bonis nomen est quae specie , Iicet nullihi, quod sciam, ro-

134쪽

Iatum sit, ex quo trahat originem, eris, mox, Om-pIuribus tua disialon saeculis posterior Est Gaius II. 40. tempora solvinmodo verbis olim, et osta distimmiti Sunt qui ex eadem II 47. Ouigant, jam in

Duodecim fuisse remmon m et n. m. divisionism, 'rum quidem sontentiae calcesum meum reo, quia verba Gaj potius ita idontur interpretandat ,,res mulieris, qua in agnatorum tutela erat usucapioni haud obnoxia , in XII tabulas specialitexerant enumeratae, eaeque tales omnias, quales inpostorioribus temporibus mancipi res definita sunt ;morito ergo dici potest, mulieris to Te mancipi, possent usucapi, jam decemviralibus legibus cautum fuisso, Iicet ipsa Ierosollam divisionem non noverint opinans Vero , jam ante tempora, quibus initia edicti praetoris peregrini Hemus adscriboro, divisi nem, qua de quaerimus, extitisse, tumquo jurisdu tion praetoris peregri accuratius definitam essB; Hiis

enim Lundamomum , mancipatio scit , . mancipium, Docemvirorum aetatis animius, aut Saltem non Post

rius est, ut ex XII tabularum fragmentis, qua pro vero ostitutis habentur, cf. . . apparet in osoIum tam aptum superficiei mox inaedificasso Dbus o frequoris peregrinorum hospitium talibus a ditius opus factum erat nomo erit, quin conjiciat. Domini vero in boni vestigia vix M. Tum aetatoin transgredi videntuae cujus sontentia hasco haseo . tiones in ipsius Ciceronis Iibris, quotquot invidum tompus nostris non subripuit diebus, . ia bonis vin

135쪽

rarius , tum diversum hinon significatum , operitur, v. gr. in p. Lam. XIII. 30. PH ortinus, no non AscEnsius, iisdem uterque Verbis annotat ,l. e. in possessione honorum''; porro actio, qua eorum, qui

rem in bonis habuere, juris tuendi gratia introducta vix dubitabitur, potitoria formula, Gai. Iv. l. 92. ;s petitorium judicium D. 36. pr. . do R. V. I. 1 Gai. , a specialis in rem actio tr. 1 g. 1. D. eod. UIp. domum in Ctorum classicorum scriptis obvia

fit. Sequitur, divisionem Tertim in m. . n. ., ubi aritori om τι an bonis, non in id nisam esse. Quasnam res rebu mancipi, quas is nec mancipi annumerassent Romani, refert. U. IX. l. cui non contrarius St, suamVla videatur, Isid. r. IX. 4. Nodum in scirpo quaerunt, qui dubitant, utrum siliis inancipi rebus attrihuti fuerint, Eo o. amcipari eos potuisse, em quiSquam erit, quin Coricedat quid vero omnino e Mori St, nec potest esse

mane*i res Nisi Senecae illud ,quo materia ducit, sequundum St, non quo nudat' o terroret, quominus disquirerem de causa, Ilas res mancipi, alias nec mancipi definiendi, jam fines libelli mei excod rom. Liceat Vero monuisso, dilecti mei quondam, praeceptoris, cujus In omni uri arte an Versatum, aut Versutum, sagacissimumquo ingentum magis admirari debeam haesito, Hugonis opinionem Civ. Μag. voL II pag. 72. , primo initio mancipi nominatasOSS ea res, quae pretioSiores, quem charactermetiam Gai. I. 192 agnovisso videtur aeque eco

136쪽

nitu faciliores fuissent, subtilissimam quidom, Sed nimis arcessitam videri. Veriorem eorum esse senten tiam, qui in agrorum cultu discriminis causam comprehendunt, mihi persuasum habeo. Annot. 12. ad pag. 26. Fieri vix poterit, quin Variurum divisionum, quibus unum et idom est substratum, fines Omper ac diligenter serventur; quod et in re, do qua hic se ano est, factum e.So, neminem fugit; eo est mirari dum, Oxu familiae eorumque, qui a continentur,

jura ad utramque juris positionom, simul ad jus publicum, simul ad privatum sint resororida. In libro v. si urinardi Grundκ de B R. 1822. J, caeterum qualicunquo, Placent qua de juribus tam disquiruntur, Praecipuo g. g. 19. 20. de patria et dominica potestate. Annot. 12. ad pag. 30. Iam in eo cui, ut Iari omitterem quaestione utrum ei, et is aliquem in mancipio h ohat, Iicuissethun extraneo cuidam uorum mancipio dare, ne ricte. Restionem summi sarie momenti, quam Vero si omi

Si Sem, non proprio definivissem, jus ejus, qui alium in maneipio habet, non numerans inter causas an eipso dandi. Do romancipation enim at o fiducias Iegei nil Ioquor; at mancipio dationem inter eum, V

137쪽

so qui liberum hominem m. acceperat alium B prae- tu istium, qui dederat, fieri nequisisse, abundo satis

mihi orsuadeo. Ratione. haho, hasce Majus nocimplicite, nec explicito, hujus causa mancipia membriit; quos Patres, maritive, mancipationis inve adoptionem aut in marrum dationis gratia mancipio dodorant, eos, dum in fiduciari mancipio orant, ab hoc e traneo mancipari nequivisse, por so patet noxa datum refecto damno manumittor cogebatur qui mancipio acceperat addictus ob aes alionum ne erat se Vus, ne est, undis jus tribuamus roditor illum mancipio dandi, nec inter tot scriptores, qui addictorum meminere, es unum invenoris do mancipatione adjudieati verba faciontem liboriun, qui se ipso Iud Vendidorat, si Ianista alii tradere Volait, manuipatione opus non erat, in Iudum detrudebatur autoratus, quid in tererat utrum in eum qu m Titium editurus erat, an quom eius Conditionibus ver additis, ut in ceditum quendam, nonno aedem magis adhuc impediebant, quo minus omnino extraneo cuuibo mancipio. daretur Poenamno furti manifesti Mo. perstringam, incertus ipse, utrum mnino ad argumonium nostrum accodat, ne no fac oro manifestum furem esse in mancipio tum orat ut poenω Iuoret ei, ut furtum

socerat, non ut pro Iubitu mancipio dari posset. Annot. 13. ad pag. 33. Not. f. Sed Romanorum Iogislator Romulus omnem, ut

138쪽

ita dicam, potestatem in sum patri concossi , idque toto uno tempore, lV. eum in arcerim conjicerae, sis flagris caedero, alvis Vinctum ad rusticum opus detinere, IV occidero venet. . .. Nequis hoc satis potestatis patri datae Romanorum Iegislatori visum est, sed etiam Vondere filium permisit patri, nihl eo detorritus, quod forsan quis crudelam hanc concessionem esset judicaturus, et graviorem, quam naturalis paternus affectus patiatur ot, quod omnium maximBquis admiretur in dissolutis graecis moribus ducatus ut acerbum et tyrannicum, hoc quoque patri concessu, usque ad tertiam Vendition Em o LIIlo quaestum fac oro, data patri in filium major potostato, quam domino in mancipium nam servus semel vom ditus, deinde libertatem adeptus, in posterum est sui juris filius oro venditus a patro, si Ister fuisses se tus, odibat in patris potestatent; et iterum venumdatus M. Iiboratus manumissus , servus patris, ut antea, si M. Post tertiam demum Venditionem in patrocissior fiebat Manc Iegom antiquo roges Obsedivarunt, alvo Scriptam, Sive inine scripto nam certi quidquam dicor haud habeo, omnium legum pra stantissimam eam ducentes Sublato autem regno, quum primum popuIo rom. Visum est, omnes atrios inores et Ieges una cuin adscititii in foro palam omnibus civibus proponere, o clus Publicum cum ipso magistratuum dominatu intercideret, Decemviri, quia popuIo acceperant potestatem colligendarum et conscribendarum legum, eam inter caeteras leges retu-

139쪽

Iorunt extatquo in quarta duodecim tabularum, ut Vocant, qua in foro proposuor . Quod autem non Decemviri, qui trecentis post arinis egum scribendarum causa creati suerant, primi in Tomp. Tom introduxerint hanc legem, sed multo anto latam atquo ceptam tollor ausi non fuerint, cum ex multis aliis coIligimus, tum oro praecipue ex Numa Pompilii . . . Iogibus' rel.

Annot. 14. 13 . ad pag. 35

Alios quidem, iosque haud pernend0s doctoros aliter sentiro, patriamquct potestatem ex Summa Iatis- Simaque privatorum hominum libertato doducere, noci omni calculo indignis ex causis, non nescio. Quam equidem iobabiliorem duco sontentiam, in non omnino contrariam deprobendet, qui intentior in sinanoim dispexerit.

Licet do duro tutelao edendae solum Ioquatur G jus I. 172. quod non competeret fiduciario tutori, nisi ipso Iegitimus tutor habendus esset, tamen idem do jur autoritatem Iniarponendi ad coemptionem, Eum In finem faciendam, ut alium fiduciarium tutoromnanciscatur mulier, dicendum videtur quoniam, ut Gajus fatuae, fiduciarii tutoros ipsi se onera subjecerunt. Quod do fiduciario tuto o dictum est, magi esSe, ut

140쪽

Gaj. I. 170. Annot. 16. ad pag. 4. Videntur quidem intor se disereparo Gaj. I. 114.118. 136. II. 139. 159. ΙΙΙ. 3. o COII. restit. atquos . I. 15b Gansius I. c. pag. 151., cui qua nuri . ln4'. 115b. Ioguntur nota esse non poterant, quippo post schesia jam odita demum eruta atquct primum in secunda Gali genuin edition habita priorum Iocorum sontentiam Stricte adoptans a tenor postremo allegata gi omnino abhorret Verum enimVero com centum ggorum citi consensumquo indagatu difficuom non ducor nempe quae fiducia causa cum viro fecerat coemptionem, Ii t minime filiaetam Ioco non fuisset, tamen non matrimonii cauaea, ut ea, quae in in Titi sui manum conVonerat coemptione, filia Ioco erat, neque habebatur, Per Iongius sca temPqris P tium, tamquam Italamiuas; nam in coemptionibus fiducia causa factis coemptionatores non eum in 'nem adhibiti sunt, ut sibi mariti patris jura conciliarent, Sed potius ut, quam primum fieri posset, mina fiduciarium nancisceretur tutorem, o leStR- monti faciendi facultatem, o a sacris liberationem. Longo aliter in coemptionibus matrimonii causa factis.

not. 17. ad pag. 102. Posterioribus devium temporibus, inprimiS. Suh