장음표시 사용
111쪽
sine mercede in arenam descendere mox Oe-PiSSent, Cujus rei exempla inde a magni Julii aetate ad Antoninorum usque in dies auges eunt. Quotusquisque non OVerit, quemnam morem ipse Imperator Commodus gessisse Pne dicam de senatoribus, equitibusque, Palam gladiatorum numero immistis, a Nerone Claudio ad ferrum exhibitis - σκυθρωπον θέαμα id aceam de feminis, quas in venationes theatralesque Pugnas descendere non depuduit.-Μultifarie dicitur de iis, qui Peras uas, ut cum bestiis depusnarent, gladiove in arena dimicarent, locaverant; quos ut infamia notatos varia secuta sunt incommoda ; Praeter ea, quae in loCC. Citti enumerantur, omnia, quά in famosos, etiam in eos, qui locati in ludum venerant, loCum habuere. Ab hisce diversae conditionis erat auto- ratus, cujus in Gaji Commentariis semel tantum mentio fit, nempe III. 199. ubi inter alios liberos homines, alieno uri subjeCtos, memoratur. Iam supra CaP. Praeced. V. 83 sq, Probavi, autoratum in mancipio fuisse. In-
UIP. In se. 1. S. 6 D. de postuI. III. 1. Callistrat in se. 3. f. s. D. de testib. XXII. 5.
112쪽
genue vero fateor, me semper miratum esse, qui factum sit, ut Gajus de autoratis Semel dumtaxat, idque defunctorie, dixerit, licet, dum ipse scriberet, res minime jam extra usum venisset ante Commodi enim te ora, sub D. Μarco, floruisse creditur Gajus. Admoratii versus: -Quid refert uri, virgis serroque necari,
Grammaticus Acron Q annotat: Nihil interisest inter gladiatorem et adultetrum, nam gi ridiatores ita se vendunt, et cautionies faciunt: ,,Virgis secari, ferro necari.' Ad vocem au toratus idem habet: haddictus, condematus; isqui se vendunt ludo autorati Vocantur. U- istoratio enim dicitur venditio gladiatorum.' Allegat Porro Brissonius ad VoC. auCtorari Verba et glossarii: auctoratus, ανθαιρετως,,ia δουλον ἐαυτὰν βάλλων, καὶ μονόμου σπις' i. e. qui se ipse ultro tanquam se um, in servilem conditionem aliud enim est, λυ- λον, aliud εἰς δουλείαν -- et gladiatorem a
Autoratis ab eo nomen inditum esse re-
c morat serm. II. . v. 58 59 Horatii opp. c. Acronis gramm etc. iasii. v. Val. Curion 1527. . pag. 703.
113쪽
do, quod eorum venditioni nullius, nisi ipso
rum, qui sese vendebant, autoritas interponebatur; ipsi soli fiebant sui-venditionis autores cujus sententiae rationes habeo non solum locum Iulii Firmici dicentis, autoratos interdum auctores audire, et quae Budaeus monuit, utoritatem a graeCo Verbo αυτος PrO- sectam esse H sed etiam verba, in quaCun que sere autorati definitione usurpata Se Vendere,' nec non locum Tullianum
ubi Heraeque editiones Pro Iectione hauctorari sese' habent ,aucto re sese C quod Posterius mihi non videtur librariorum irrepsisse incuria Sequitur, autoratum ante sui venditionem ' , vel, ut aCCuratius loquar, ante obligationem, qua Corpus vitamque gladiatorio PeriCulo devoveret, Con-
d CL Bauhoen I. I. p. 248, qui τό clauor, Ptime, a graeco αυτωρης Profectum esse, docet. e Auctoramento non nisi liber homo rogari poterat, cum in servo ut uri, inciri, secarique o Pateretue MDeo-Promissione nec jurejurando opus esset liber au tem Secundum Romanorum Praecepta de Iibertat ami tenda pacisci nequibat, operas suas in Iudo gladiato- ri praestandas magistro ludi locare Poterat, quod ,,scholiastes Acron verbo pendere minus caute expres- ,,Sit, Vendere se autem i. e. cum corpore et de Iibertate
ripacisci, illi non Iicebat.' Dirksen. I. I. Pag. m.
114쪽
tractam, ab omni alieno jure liherum fuisse; nam cogitari nequit, unde fieri Potuisset, ut, nulla nisi ipsius sese autorantis autoritate interposita, si alieno adhuc juri subjectus suisse, obligatio ullam vim haberet, quod autoramentorius alienum qualecunque, cui huC- usque subjectus fuisset, debuisset infringi; quod certe non sine ejus, cui competebat usillud fieri Potuit. Alia sane quaestio St, quam affirmandam duco, an Patri licuisset filium consentientem ad depugnandum tradere. Quia liberi apprime ad Petronii L .ed Buman P. 41. notat Ectardus , qui se lud erant vendituri, ossenni juramento, Cui
autoramento nomen est, e tori sese adstringebant. Erant autem, teste Seneca, p. XXXVII, cf. p. VII., verba hujusce sacramenti uri, vinCiri, ferro- isque neCari,' avebaturque, ut asta vel inviti Paterentur autorati. u Pertinent quoque
verba Encolpii Petron l. l.): ,in Verba, umolpi juravimus, uri, vinciri verberari ferseroque necari, et quidquid aliud Eumolpus sejussisset, tanquam legitimi gladiatores domino DCorpora animasque religiosissime addicimus.' Verba legitimi gladiatores domino' alii cre-
115쪽
dunt significare rite autorati e tori,' sed et sic interpretari Possumus ,aeque a Semi Agladiatores domino, lanistae.' Qui enim autoratione in mancipium venerant, nomen aibertatis licet retinuerint, reapse tamen a Ser Vorum Conditione vix aberant M. Addamus pauca de sorma contractus illius, cui autorationi nomen inditum est. Neque mancipationis forma in autorationibus uti Potuerunt, quoniam non erat, Cui liberum hominem mancipio dandi us Competeret, neque alia qualibet uris acquirendi forma ex earum numero, quibus utebantur in transferendis uribus ab alio ad alium, quoniam quod emtori traderetur jus ante saCtam auto- rationem omnino non extiterat, quippe ipsa demum autoratione natum. Ergo Verborum obligationem factam suspiCor inter eum, qui accepto Pretio sese traditurus erat tam Periturum, quam extrema faba, eumque, qui Pretio dato autoratum ad dePugnandum in arenam Propellendi ius sibi acquirere Voluerat; tum, quo Certius ContraCtu Staretur, Confirmatio juramenti ac cedebat, siebantque au-
116쪽
Quae ab injuria te oatum vindicata hahemus legum decemviralium fragmenta, satis nos docent, quam CCurate variorum furto rum Poenae iisdem fuissent definitae nec immerito quis diceret, duodecim tabulas, Proco endioso earum Volumine, tam CoPiosas fuisse de surto, furtique speciebus, quam hodierni legum Codices Pro vasto ambitu In medium Proseram antiquorum argumenta huc facientia:
ἡSi tio furtum factum sit, si im aliquis CCtissit, jure Caesus Sto. Gin. . A XI, 18.HNam furem, qui manifesto furto Prensus es- isset, tum demum occidi Permiserunt Decem' viri), si aut, quum DCeret furtum, nox SSE haut interdiu telo se, quum Prenderetur, de-
c. Iac Gotholaedus qua de furta ex XII comtituta suis Persunt in secundam reposuit tabesam, cui ,do judiciis et do furtis' inscripserat; irrionius contra, in octava fuisse de furtis constitutiones docet multi ex causis, iisque opinor, Iam ubiuibus, quam Probabilibus. GLUiners. CVP. 4. 13. 15.
117쪽
issenderet. Ex ceteris autem manifestis furisibus liberos verberari addicique jusserunt ei, ,,cui fiatum furtum esset, si modo id luci se- , issent, neque se telo defendissent servos,,item furti manifesti remos verberibus affici,,et e saxo Praecisitari, Sed pueros impuberesisPraetoris arbitratu verberari voluerunt, nox-isamque ab his factam sarciri. Ea quoque, urta, quae Per lancem liciumque concepta Hessent, Proinde ac si manifesta orent, vin-
CL Evnd. XX. 1.,,quae lex XII. furem manifestum ei, Cui su istum factum est, in servitutem tradit.' Gellii relationi, furti lance licioque Concepti Poenam Parem fuisse, ac manifesti, adstipulatur Gaj. III. 192. Μanifesti et lance licioque concePti furtorum definitionibus, ut notis, supersedeo. Nondum Gaj commentariis de mancipii natura Certiores factis ni rectius isum est octoribus,
quam quod fur manifestus ex addictione se vus esset iacos nec non ita Plerisque omnibus commentatoribus, tam XII tabularum, quam eorum autorum, ex quorum scriptis fragmenta huc Pertinentia deprompta sunt, visum esse
118쪽
appare Sed resurrexit nostris temporibus Grius, qui haud Parum Controversiarum aetemo sopori ad dicans Hia Prius indubitata habita in ICtorum tribunal vocat denuo dij
dicanda. Ex Posteri'rum numero est quaeStio, utrum Poena furti manifesti, nec non lance licioque concepti, servitium, an mancipii causa
fuerit. Habet enim Galus III 189. haecce: Poena manifesti furti ex Iege XII t
sebularum Capitalis erat nam liber verberatus ἡaddicebatur ei, cui surtum seCerat utrum au- istem servus efficeretur ex addictione, an a seiudicati loco Constitueretur, Veteres quaere, ant.' Mabemus ergo hic Ioci antiquissima notae Controversiam, quoniam jam GHi tem- Poribus vetus fuerat quaestio. on habeo timere ne risu excipiatur disquisitio, mira indicatarum opinionum verior habenda sit, aut quae servum factum, aut quae in manci Pii causam venisse tulerat furem manifestum. Minime enim, quia jam veteres fluctuati sunt, dicendum est frustra Periculum fieri e lucandi, Cuinam sententiae Potius sit Ccedendum: utraque simul accipi nequit, alteram nempe falsam esse liquet. De rei ipsius natura, mi
119쪽
sis interim specialibus de argumento nostro veterum testimoniis, breviter dispicere liceat: In sanciendis delictorum Poenis ius antiquum toto coelo a recentiori differt; nam hocce Publicam delictorum Criminumque elationem summopere Pectans in summa impedire solet, quo minus lucrum DCiant privati ex aliorum maleficiis, ideoque hodie ut crimina uniuntur quae olim Privatorum dumtaxat delictorum numero habebantur; quo factum est, ut id, in quod Poenae nomine condemnatur malefiCus, quodque olim 'us, cui nocitum fuerat, res augebat, ex hodiem rum legum sententia reipublicae bonis accrescat. In ninibus juris romani sontibus furtum nominatim inter Privata delicta recensetur, quaeque Poenae nomine furi olim patienda faciendo erant, omnino Poenae, in hodierno verbi sensu, naturam non habent, sed resecto
damno Poena delicti lucro ejus, cujus jura delicto laesa fuerant, Pponebatur; hc ded ii, tripli, quadae li Poenis hoc solum di tum velim, sed etiam de iis, quas ipsum de-
Iinquentis corpus luebat fuisse Caesum C-cisumve furem, ut ei, Cui furtum ille fecerat, satis fieret, equidem suspicor Brevibus di-
120쪽
cam quanquam leges Contemseras privati delicti convictus; tamen ipsius reipublicae jura laesisse non credebatur, ne ei Poenas dabat, sed concivi, cujus fuerat ex delicto damnum. Quam sane Privatae Satisfactionis speciem Prae se ferunt in jure antiquo delictorum Poenae. Ergo licebit di- iere, Poenam furti manifesti, ne non lance licioque concepti, haud sustulisse summum jus ublicum delinquentis, libertatem magis vero spectasse maximum laesi commodum sine summo laedentis damno qua de causa fur manifestus etc. addicebatur ei, cui furtum fecerat, inque ejus mancipio SSe COHPerat, e mansurus in hac conditione quoad ei, cui addictus fuerat, Iuberet. Cum hisce Conspirat quoque h. 7. g. 14. D. do pacti II. 14 .is . . in aeteris, quae non ad Publicam laeissionem, sed ad rem familiarem respieiunt, Pa-iscisci licet. nam et de furto Pacisci Lex i. e.
, Π abdi Permittit; Pactoque furti actio