장음표시 사용
431쪽
V V m Tomo I. Lection. Memorabic Centenario XV. p. 7 II. legitur: ., idolum illud meretricium Romae Clemens Sextus Papa nimis potcstitem suam laxaverat, mandans in tua Bulla Angelis Paradisi, quod animam peregrinantis Romam pro indulgentiis, & is decedentis, a purgatorio absolutam ad gaudia perpetua intro- ducant. Iste enim volebat quod ad mandatum ejus genua An- gelorum coelestium flecterentur : Et cum ad)ecit: Nolumus, , quod poena inferni sibi aliqua infligatur : &ii cibi imperavit, is quod potestas vel genu inferorum ad mandatum ejus nectet intur. Non sic praetcripserunt Apostoli&c. - b. Vil I. Verum enim vero imaginariam &phantasticam hanc Papae potentiam essh,inde apparet, quia Christus explicite talem dominatum resecit. Cum eni in Apostoli Iacobus&Johannes filii Zebedaei praerogativam prae aliis quaerorent, ac reliqui discipulicas partes sibi praereptas aegre ferrent, Christus de regni sui qualiatate eos melius inform ans sic alloqui tu r: Scisis, quod Principes populorum domi tum in eos exercent, ct Magnates eorum, in eos potesta- rem exercent; Sed non ita erit inter vos Apostolos; vestrosque in mi- nisterio SuccesIores sie quicunque inter vos voluerit Aer, magnus,
sit sester Minister , ct quicunque voluerit inter vos esse primus t
mnitranser m. Matti . XX. 2s. Marci X. 2.Sic Lucae XXII. 21. Inter Apostolos cum contentio de primatu oriretur, ecquisnam eorum videreturMajor, idem ferunt respontum Domini: Reges gemisum dominanIur in i as, ct qui potestatem habent in eis, vocantur
ἐυε-έται bene sci. Vos autem non ita, sed qui major inter vos falsis ut junior,sequi praecedit tanquam minister. Neque Christus ipse terr 1trem dominationem a li estivit, multo minus suscepit, cum ipsi sponte osteire vellent Iudaei,verum aufugit in montemIoh. VI. is. Magistratui autem debitum tributum lubens persolvit, Matth. N Vll. 17. Caesarique dandum praecepit, quod est Caesaris, Matth. XXI I. at. Et qui sodes in mundo Monarcham agcret, cujus regnum non erat de hoc mundo doli. XllX.36.Non habebat ubi caput sui im reclinaret, Matth. Vli I. 2 o. Luc. IX. 67. In mundum nota
venerar,ut libi ministraretur, sed ut seministrares, Matth. XX. 28. Si
432쪽
DE OS EIS PEDUM PONTIFICIS ROMANI ir
18. Si hoc magister ancivit&facto confirmavit , ministrum certe,vel vicarium, qualis Pontifex esse cupit, idem praestare decet. Q semcunq; enim quis diligit, illum sequi& imitari sedulo inten- dit. Qua igitur tunc ratione, regnum Episcopus mundanum ad se rapere, quovejure supra Imperatores & Reges, qui Elevi risis s. ad Lucium Regem Britann. Vicarii Dei sunt in regnis suis, praeter quem nullum in Dominiis suis cognoscunt superiorem: tanquam Monarcha eminere poterit Z Colebant veteres Christi ai inperatorem , ut hominem a Deo secundum, soloq; Deo minorem, uti tu ianus ad Scapulam, meminit. Cum ergo super imperatorem non sit, nisi solus Deus, qui fecit Imperatorem, ceu vetissime optatus Ga levitanus ob. II l .p. m. 8s. superbiam Donati perstringit, qui se super Imperatorem extollit, jam quasi hominum excesserit metas, se, ut Deum, non ut hominem aestimat. Si sacerdotes Dei de Christi sumus,non invenio, quem magis sequi, quam Deum &Christum debeamus, inquit Curianus libr. l. 3. Apposite quoq; Se bardus libro II. de consideratione ad genium mcap VI .p. m. H32. Non dominantes in Cleto, sed forma ,, iacti gregis. Et ne dictum sola humilitate putes, non etiam veri- istate, vox Domini est in Evangelio, Reges gent:um dominantur: HVos aute non sicipianum est,quod Apostolis interdicitur domi - , , antias. tergo tu,&tibi usurpare aude aut dominans Apostolatum, ,, autApostolicus dominatum .Plane ab alterutro prohiberis, si u- istrumq; similiter habere voles, peides utrumq;: alioquin non te is e ceptum illorum numero putes, de quibus queritur Deus sic: Hlpsi regnaverunt, &non ex me; Principes extiterunt, se non cog- novieos Ose cap. HX. . Iam si regnare sine Deo juvat,habes glo- otiam sed non apud Deum. At si interdictum tenemus, audia- rimus edictum. Qui maior est vestium, ait, fiat sicut junior, qui praeceitar est, sicut qui ministrat. Forma Apostolica haec est, dominatio interdicitur, indicitur ministratio. Quam autem belle Pontifex Romanus cumChristo, scilicet,conveniat, ad ocul una exsequentibus graphic ὀ a Petro Q lom Tyrannide anti . Christi c. io .3oo a Limnaeo p. lib. 2. Cap. XI. n. 22. adductis elucescit
433쪽
Spernit spes Chrisus, A ri hic candore tabescit. liticae nunquam manus immiscentes; quinimb potius Ecclesiastu cum munus obeuntes a dominatu mundano fideliter dehortati
αας oc tauriati Presbyteros inter vos obsecro e o compresbyter pasce re gregem Domini,proficientes id non coacte aedonte. v.3. ως
κατακυριευον ras ob κλήρων, ἀλλατ-ιγινόμενοι - ποιώ L. Non dominantes
ια cieris, sed fatis typi regis. Exemplis igitur & informatione non Imperio praeesse debent aliis presbyteri. Berebardus Liba. de comi sideratione ad Eugenium Tom. l. erl.m. H 23. Non monstrabunt, puto, qui hoc dicent, ad Apostolicam dignitatem judicium de negotiis temporalibus pertinere;) ubi aliquando quispiam Apostolorum judex sederit hominum, aut divisor terminorum. Stetisse deniqHego Apostolos judicandos , sedisse iudicantes non loso. Q.VI. a. Et Paulus electum illud Dei organum, expresse scribit: Nemo militans Deo implicat se negotiis secularibus Σ. γλmoth. II. ut ei placear,cui se probavit, ceu versio vulgata habet; in Graeco enim exemplari non legitur nec de solis tantum Ecclesiae ministris in spirituali militia occupatis, Apostolo sermo
434쪽
est sed in genere de militibus inBello corporali militantibus,quorum exemplum Timotheo, tanquam spirituali militi imitandum
proponitur. Iγι- -,comparatione ιnquit militum utitur, ut o-hendat multo magis nos a negotiis secularibus liberos dine debere, ut Christo placeamus: Sic etiam seculi milites a reliquis ejus actionibus vacant, ut possintRegi suo perfecte placere. Ambrosius, nemo militans Deo implicat se negotiis secularibus. Ecclesiasticus autem idcircb se probat Deo, ut nuic devotus ossicium impleat, quod spospondit in Dei rebus solicitus,a seculari negotio alienus. Non enim convenit unum duplicem habere prose monem. Tomo IV. Oper.p. m. iooς. Haec Ambrosii verba postquam citasset uae in pensos Theologus Parisiensis Comment in U.Timoth. 2.
Larvas personatisEpiscopis detrahit, pag.m. i9. Edit. Lutet noci Anno MDLXI. hunc in modum differens: s Utinam valereian Republica Christi, quod in sua Plato valere voluit, ne iidem homines in diversissimul ossiciis occupentur, terram colant, pecunias cumulent,militent. Lib.Πκῶ I ub Nam & armatae militiae militibus negotiationes prohibentur, ut eis se totos expendant, multo magis Clero convenit, ut se totum Sacro Ministerio dederet, alienum esse ab omni temporalium solicitudine , propriae etiam vitae, famae quaestus &c. Ainunc,quod hic post Augurtinum queritur Anselmus, nunc inquam , videmus & Clericos Monachos, altarium stipendiis non contentos, mercimonia CXercere, i ercessiones vendere,viduaris munera captare,quod hic quoque Bruno,secularium caularum discussionibus intendere, habere mundum, judices de temporalibus judicantes , Episcopos spiritualibus vacare debere. Quid dicturi boniPatres,qui hu)us di similium locorum occasione, sacris hominibus adeo profanis nu- sotiis interdixerunt, ut & inde titulum fecerint; ne Clerici vel Monachi seculatibus negotiis se immisceant, quid inquam, dico rent, si viderent hodie nos Reverendos &Sanctissimos in domi. bus Regum eise , ab aulis & Palatiis non discedere: Principum non pacificis modo Legationibus , verum etiam in Bellistae Legatos ; Eicorum promoscondos , nec raro inter- Eee a veis
435쪽
is versores, nam & ad mandras x Epilcopas, ne dicam galeros,ri nulla in hoc regno via hactenus expeditior, quam litium secula- , rium insti toria, nedii judic ita, ut quam hodie nunquam magis,, querimoniae illi locus fuerit, de qua cregorius I. lib. VII. Epist. M CXIV. & habetur I. q.ea. Fertur adTheodoricum &Theobe ,, tum nostros, hoc est, priscorum Reges, nihil sibi in honoribus,, ecclesiasticis gravitatem, nihil defendere industriam, dum vitia ,, remunerantur honore, hinc sacerdotes non proficere, sed periri re: perire autem,ut ad Gaudentium deplorat Hieronymus, decurii ,, Pastoribus greges. f. X. Ad eundem scopum veteres Canones & Scriptores Ecclesiastici collimant, ut ea nempe,quae Deus ipse distincta esse voluit, nequaquam commisceantur. In fragmentis postolorum; Praetorio editis narratur, quod Petrus ad Clementem Succeis rem suum dixerit, impietatis crimen est, neglectis verbi Dei studiis solicitudines suscipere seculares. Tu ad hoc solum vacatus, ut doceas verbum Dei. Marianus Scotin in Chronico: Petrus ut ingestis Pontificum habetur , Clementem Episcopum consecravit, atq; Cathedram & omnem Ecclesiam disponendam commisit, dicens cui mihi gubernanda tradita est a Iesu Christi potestas lygam di ac siisendi, ita se ego tibi commuto, ut ordinans dispensatores di- Persarum causarum, tu minimein curisseculi se solummodo oratii a raedicationi deditin reperiaris. Ci ny I. inter istos, qui Apostolorum nomen praeserunt, de eadem re sic habet: Episcopus aut presbyter aut Diaconus nequaquam seculares curas assumat, sin aliter, dejiciatur. LXXXII. Canon ita sonat: Episcopus vel pre byter , vel Diaconus exercitui vacans, &utraq, Obtinere volens, Romanum scilicet Magistratum, & sacerdotalem administrationem, deponatur, quae enim sunt Cae lari s , Caesari: & quae sunt Dei, Deo. Idem sub fulmine ana thematis in Concilio GaIcedonensi Camone VII. ad XV. repetitum & confirmatum. At si secundum hos Canones hodienum Pontificiisl agendia messet, quotusquisq; quaeso, in sua statione persistere pollet Z Tertullianus de Idololatria cap.
XIIX. de Christo regnum mundanum declinante, ideo, iuuir,
436쪽
DE OSCULIS PEDUM PONTITICIS ROMANI. . Ais
quae noluit rejecir, quae rejecit, damnavit, quaedamnavit, in pompa Diaboli deputavit. Christus gloriam seculi a se & suis alienam esse judicavit. id. ib. Origenes homilia XII. in Matth. Inter v autem, qui estis mei , non erunt haec, ne ficte qui viden ,, tur habere aliquem in Ecclesia Principatum , dominentur sta-,,rtibus propriis, vel potestatem in eos exerceant. Quoniam sic- is ut omnia carnalia in necessitate antposita, non in voluntate, , , spiritualia autem in voluntate non in necessitate; sc & qui Prin- is cipes spirituales , principatus eorum in dilectione subjectorum ,,
pq x. ζ cdobet, non in timore corporali. Hieros N ad Ne- ,, tianum. Qui Dominum possidet, & cum Propheta dicit
pars mea Dominus, nihil extraDominum habere potest. Quod ,, squispiam aliud habuerit, pratet Dominum, pars ejus non erit ,, Dominus. Si aurum, si argentum, si possessiones, si variam ,.supellectilem , cum istis partibus pars ejus fieri Dominus non ridignabitur. Si autem ego pars Domini sum& funiculus haere- ,, ditatis e)us , nec accipio partem inter cae teras tribus, sed quasi ,, Levita & Sacerdos vivo de decimis, & altari serviens, altaris ,, oblatione sustentor, habens victum & vestitum, his contentus is ero, & nudam crucem nudus sequar. Autor oneris Ecclesiae com- , , pilari Anns isis. ct postea edit. Landuut. Anno M D X X IV. cap. ,, XX. g. s. qui a quibusdam vocatur Isertinus Episicopus Ch- is molli : Iesus palam negavit regnum suum esse hujus mundi,quin imb ipse solus fugit in montem cum cognovisset, quia populi vem ruri essent, ut facerent eum Regem. Quomodo ergo convenit, ut Christit 'cum tenens, mundanam ditionem non solum admittat, Verum etiam ambiata ut libidine, luxu, violentia, fastu, divi-bis, rapacitate regnet, quem Christus docuit esse humilem S mitem. Serntiar lib. 2. de considerat. ad Eugenium, cap. VI p. In I. Disce Sarculo Prophetae) opus esse tibi, non sceptro, ut opus, , facias Prophetae. Et ille quidem non regnaturus ascendit, ,, sed extirpaturus. Idem M. I. conseri cap. I.ρ. Ii23. Cum dicat, , Dominus ac Magister se non esse constitutum inter duos judi-ri
437쪽
,, cet universos i Ergo in criminibus non in possessionibus pote--stas vestra, quoniam propter illa non propter has accepistis Cla--ves regni coelorum. Praevaricatores utique exclusuri, non Po sessores. Quaenam tibi videtur major dignitas, dimittendi peccata, an praedia dividendi ' sed non est comparatio. Habent haea infima & terrena, judices suos Reges & Principes. Quid fines alios invaditis id falcem vestram in alienam messem extendi ii lib. IV. d con . cap. II .ri 3. Quid denuo usurpare gladium tentas, quem lemel sussus es ponerem vaginam ' Uterque ergo E clesiae & spiritualis scilicet gladius & materialis; sed is quidem pro Ecclesia, ille vero & ab Lcclesia exercendus est. Ille Sacerdotis, is militis manu, sed lane ad nutum Sacerdotis iussum Imperatoris. Gregorim sib V. Dis.. . Si quis Ecclcsasticorum unquam titulos ponere sive in rustico,sve in urbano praedio sua sponte praesumserit, anathema sit. Nicolaus I. circa annum Christi,, DCCCLX. Pontifex ad Imperatorem Michaelem sic scripsit ,, fuisse quidcm ante Christi tempora eosdem Reges & Pontifi- ces , sed Christum verum Regem S: Pontificem ista distincta esse voluisse , cum ad verum, inquit, ventum est, ultra sibi nec , imperator jura Pontificatus arripuit, nec Pontifcx nomen In riperatoris usurpavit, quoniam idem Mediator Dei & hominum, , , homo Christus Iesus , actibus propriis & dignitatibus distinctis is ossicia potestitis utriusq; discrevit, propria volens medicinali., humilitate sursum csferri, non humana superbia rursus in infer ,, num demergi, & ut Christiani imperatores pro aeterna vita Pon- ,, tisicibus indigerent, & Pontifices pro cursu temporalium tanis tummodo rerum Imperialibus legibus uterentur, quatenus spia ,, ritualis actio a carnalibus distaret incursibus, & Deo militansis minime se negotiis secularibus implicaret,ac vicissim non ille riis bus divinis praesidere videretiar , qui esset secularibus negotiis ,, implicatus. Quae Epi stola decretis inserta cst, C. cum aliaverum.
,, disina. 69. f. XI. Exinde factum est, ut quidam Imperatores, ta Reges
438쪽
DE os LII PEDUM PONNTICIS ROMAM. a Pontificibus superbis publice res sterent, seq; ipsis minime
subjectos esse facto declararent. Hujus documentum in Fruderico I. Imperatore , cui Pontifex Adrianus I v. Seculo XII. Romae Coronam imposuerat, apparuit a Pontifex enim mitisis duobus ad illum Legatis , Rotando, &Bern hardo , Cardinalibus, cum literis, quae de mandato ipsis negotio perscribebantur, commemorabat in iis, quam honorifice Imperatorem
accepisset. &hoc illi dedisset beneficium, quod Imperialis Coronae insigne ipsi contulisset. His literis lectis , Imperator &principes mirum in modum ostensi sunt, quod a Pontifice scri- pnim erat, se beneficii loco Imperatori in ligne Regium contulisse. Itaq; verti ne id sigmficaret , quod quidam etiam dictutabant , Reges Germaniae Imperium Pontific. Rom. beneficio obtinere siquidem idem etiam pictura Lateranens ac versibus in opprobrium Lotharii Imper. ab Innocentio II. qui illum coronaverat , haud ambigue erat expressum:) dolorem situm continere non potuerunt , atq; imperium haudquaquam Pontificis beneficium esse dixerunt. Quibus unus ex Legatis R olandus, cujus ergo tandem erit, si Pontificis aron erit ρ cum intulisset: Othonem Comitem Palatinum astantem adeo ira incendit, ut stricto eum gladio appetierit, ac mortem intentarit. Sed Imperatot prohibuit , & Legatis Romam propere redire praecepit, ac legationem Pontificis, dimissis per omnem Germaniam li-teris, significavit, adjiciens se solum Deo & Principibus Impe-rium acceptum referre ; proinde eos rogare, ne tanti Impe ,, tu Majestatem a Majoribus eorum, ingenti cum nominis glo- , ,ria partam , imminui sua negligentia paterentur. Pontifex ,, reversis Legatis, cum& ipsorum periculum , & Imperatoris,. responsum cognovisset , ad Episcopos Germaniae scripsit , ut ,
Imperatorem ad ossicium redigerent. Episcopi ipsum allocu- ,, tisivit, &ab eo responsum tulere; se Pontifici Romano liben A ter obedientiam praestarc ; sed Imperii Coronam , Deois primum , deinde Principibus Germaniae Electoribus debere; ..
439쪽
,, Regalem unctionem Coloniensi Antistiti, Imperialem Pontifi- ,, ci acceptam referre. Cardinalibus a Pontifice missis ulterius, , progredi non permisisse,quod literas in detrimentum Imperii iri psos attulisse comperiiset. Olim Imperium Ecclesiam extulit:
,, Nunc auten' rapuit, Ecclesia deprimit Imperium. Coeptum estis a pictura, inde ventum est ad Scripturam: nunc Scripturae Au- isthorizas comparatur. Non patiar, imo ante Coronam depo- am , quam de Imperii Autoritate detrahi ulla ratione permit- ,,tam. Pictura deleatur,Scriptura revocetur,ne inter Regnum de , , Sacerdotium aeterna simultatum monumenta supersint. Tum, , nemo erit,qui meum erga Ecclesiam Romanam desiderare pol ,.sit osticium. Quae Caetaris responsio tam aequavisa est Gernaa- ,,nis Episcopis, ut admonuerint Pontificem, ut iram Imperatoris ,, mitiori Legatione permulceret. Quorum consilio morigerari
coactus est. Duobus igitur prudentioribus & maioris consilii ,, Legatis missis, scripsit: nihil causae fuisse, cur prioribus ejus lite ris Caesar commoveretur. Licet enim hoc, inquit, beneficiiJ,, nomen apud alios in alia significatione sumatur ; tamen acci-- piendum fuit in eam, in quam nos accepimus, & quam a prima. ,, institutione videtur habere. Est enim ex bono & facto jun- ctum,d: citurque non seudum, sed bonum famina. Quomodori in universo Scripturae sanctae corpore invenitur: Ubi ex benem cio Dei, non tanquam ex fetido, sed tanquam ex benedictione, ,,&bono facto ipsius, gubernari dicimur & nutriri. Nos autem, ,, ut ipse optime intelligere potes bene adeo atque honorifice Im--perialis dignitatis insigne capiti tuo imposuimus, ut bonum fa- , , ctum possit ab omnibus judicari. Atque ita etiam illa in aliam
significationem detorta sunt; CONTULIMUS TIBI IN SI AGNE IMPERlALlS Coronae: Quia hoc verbo contulimus
,, nihil aliud intelleximus , quam imposuimus. Postularat vero Caesar, ut deleretur pictura, scriptura revocaretur. Verum ipsi acquiescendum erat; &quidem acquievit in ista Papali Scri- turae mitigatione , aliquantulum etiam a Legatis embllitae: is pictura aulcm ma oris ponderis crat argumentum, quam ut de-
440쪽
ietetur. Nec tamen, post tantopere mitigatam Scripturam ris quae talis erat: Rex venit antefores jurans prius Vrbis honores,
Rus, homo fit Papae, umit quo dante coronam. cessabat Pontifex cum Caesare litigare, &in ejus inferre se & in- trudere possessiones. Caesar ad fodium est munus consuetum, quod Imperatori vel Regi in Italiam venienti offertur, Alciato,
vocatur aurum coronarium. Gaudentius Merula lib. II. de Gallia an .
mpo Cisalpina cap. 9. Sigonio de Reguo ual. est certa frumenti portio, Regi soluta. J in urbibus Pontifici subsectis exigendum misit: Pontifex remisit , non debere illum, nisi suscipiendae coronae tem pore, fodrum exigere. Jussit Caesar Episcopos Regalia renunciare,&Sacramentum apud se dicere ; Pontifex super ea re literas plenas acerbitatis scripsit ,&Caesarem reprehendit. Tenor illarum sic habet: Adrianus Episcopus, ServusServorum Dei, Fride-co Imperatori calute dc Apostolicam benedictionem. Lex divina scut Parentes honorantibus longaevitatem promittit, ita maledicentibus patri & matri mortis sententiam intendit. Veritatis voce docemus, quia omnis qui se exaltat, humiliabitur. Quaproptet dilecte in Domino fili, super Prudentiam tuam non mediocria ter admiramur, quod B. Petro & S. R. E. non quantam deberes, reverentiam exhibere videris. In literis enim ad nos missis no . men tuum nostro praeponis, in quo insolentiae, nedum arrogantiae notam incurris. Rescripsit Imperator his verbis: Ridericus Dei gratia Romanorum Imperator semper Augustus Adriano R. E.
Pontifici, omnibusq; adhaerere volentibus iis,quae c cepit J ESUS iacere & docere, salutem dicit. Lex Iustitiae unicuiq; quod suum
est, restituit. Non enim Parentibus nostris derogamus,quibus in hoc regno nostrum debitum exhibemus honore, a quibus & te-ini dignitatem suscepimus & coronam. Numquid tempore Con. antini Sylvester regalis aliquid habuisse dignoscitur Sed Mus pietatis cessione libertas data est Ecclesiae, pax restituta, & quidquid regalis Papatus vestet habere dignoscitur, largitione Principum donatur. Unde cum Romano Pontifici scribimus, lurc ex . . Ffi antiquo