장음표시 사용
11쪽
έα oro βίον, αλλα φιλοκαλος κ καὶ μεγαλοπρεπης καὶ τοῖς
13쪽
σίαν δυοῖν ἔνεκεν του τε ζημίαν μεγαλην ἐκτῖσαι δυνασθαι καὶ οὐ pia P σπουδαί ' υ υχου, et βοηθῆσαι προς δὲ τὸν 10 αλλον βίον μηδεν περβαλλόντως, αλλα μετρίιυς αυτὴν αγάπα. Στέργε ιἐν α παρυοα, dira δὲ et βελτίω.μηδενὶ συμφορὰν νειδίσος κοινη γαρ et τυχη καὶ τὸ
ἀπαιδευσίας σφ' uἐν ἄλλα μοχθηρὰ πάντες κερδαίνοντες
πραττουσιν αυτηὶ δὲ μον' καὶ προςε διίωσε ob ἔχοντας ' πολλακι γὰρ ων τοις λυγοις ἐλυπησαν, τουτων τοῖς ἔργοις loth τιμωρίαν ἔδοσαν. Ους ἄν βουλη ποιησασθαι φίλους, ἀγαγον τι λέγε πεοὶ
α ιυν πρὸς Ους ἀπαγγέλλοντας ἀρχὴ γὰρ φιλίας μἐν ἔπαι
Βουλευόμενος παραδείγματα ποιου τὰ παρεληλυθότα τῶν 15 μελλόντων τ γαρ ἀφανὲς ἐκ του φανερου ταχίστην χει τηνδάγνωσιν βουλευου μὲν βραδέως, ἐπιτέλει δὲ ταχέως τὰ δό-ξαπια ηγου κράτιπιον εἶναι παρὰ μὲν τῶν θεω ευτυχίαν,
ἐκείνων τε γνῶσιν αἰσθησε καὶ σεαυτὸν ου καταφανῆ ποιη-
σεις. ταν ni ρ σεαυτου μέλληὶς τινὶ συμβουλν χρησθα πει πρῶτον πῶς τὰ ἔαυτου διέκη μ' ὁ γαρ κακῶς διανοηθεὶς περὶ τῶν οἰκείων Ουδέποτε καλῶς βουλευσεται περὶ τί, 25αλλοτρίων. υτω δ' ἄν 3μάλιστα βουλευεσθαι παροξυνθείης, εἰ τὰς συμφορας τὰς ἐκ τῆς ἀβουλίας ἐπιβλέψειας καὶ γαρτνὶς πιείας πλείστην ἐπιμέλειαν ἔχομεν, ταν τὰς λυπα τὰς ἐκ τῆς ζύωστίας ἀναμνησθῶμεν. 10 μιμου τὰ τῶν βασιλέων ἡθη καὶ δίωκε τὰ ἐκείνων ἔπι- ωτηδειριαrα δόξεις γὰρ αυτους ἀποδέχεσθαι καὶ ζηλουν, si
τε σοι συμβησεται παρα τε τμπληθει μαλλον ευδοκιμειν καὶ την παρ ἐκείνων υνοιαν βεβαιοτέραν ἔχειν πείθου μὲν καὶ τοι νομοι τοις - τῶν βασιλέων κειμένοις, ἰσχυροταroVμωτοι νόμον γου τὸν ἐκείνων τρόπον. με γὰρ τον ἐν 35 δημοκρατία πολιτευόμενον το πλῆθος δεῖ θεραπευειν, tacum, τὸν ἐν μοναρχίc κατοικουντα τὸν βασιλέα προς κε θαυμάζειν.
15쪽
τα βλαστηριατα καθιζάνουσαν, ἀφ κάστου δὲ τι βέλτιστα λαμβάνουσαν, Ουre δει καὶ τους παιδείας ρεγομένους μηδενος μἐν ἀπείρως ἔχειν, πανrαχόθεν δὲ τὰ χρησιμα συλλέ- 25 γειν μολις γὰρ αν τις ἐκ ταυτης Τῆς ἐπιριελείας Tot rῆς τυ- σεως ἡμαρτίας ἐπικραrησειεν.
16쪽
11. ευνοίας Scriptura ιιλίας, quae est in vulgatis, ob eiusdem vocabuli repetitionem, iure posthabita est lectioni codicis Urbinatis, quam tuam tales eiusdem vocis repetitiones aliis e locis expelli nec possunt nec debent, ut docuerunt Iacob ad Lucian Toxar. p. 126. Schwena ad Aeschyl. um. I 2. et Ialin admorat. d. I, 3, 28. His add. Isocrat Philipp. p. 79, 22, ubi quod imodo praecesserat, κακιῶν, omittitur in vulgatis. Tum Panath p. 231, 29, in quo loco quod adiiciendum suaserat Cora , συνιδεῖν, cod. Urbinatis auctoritate egregie Consirinatum est vid. praeterea Plataic. p. 267, 9 Paneg. p. 42, 23 τῶν πα-
κατεσTνσα Vr ευδαιμονίαν ne graecum quidem
ea se videtur Omias praepositione εἰς ne quid dicam de eiusdem verbi καθιστα ναι ingrata re petitione . v. Quapropter καTεκ Σησαν To eipiendum esse videtur. Satis mire et inconsulte haec vir optimus; nam εἰς ευδωμιονίαν καrεσ1ῆσανro nemo cum quidem est tum recepta lectione nihil verius neque ad
17쪽
ADNOTATIONE A. 1 loci rationem aptius. Heraclida eniim non ipsi sibi comparamini καrεκr σαπιο x selicitatem, sed eam ab Atheniensibus suppeditatam tantum constituerunt κατεσrησανro); cons. Archidam. p. 106, 27 ἐγκραrεσrέραν δὲ τ in αρχὴν et ην τῶν πολιr ῶν καrεστησαro , πολ δε πιείζω τὴν δυναμιν ἔγημαυroin 1ῆς πρυrερον πανουσηὶς oriσαro Busir. p. 196, 20 μεγίσrην δυνα tu ιν et σαειενος ἐν Αἰγυπrν κα1εσrησατο την βασιλειαν. Areopag. l. 123, 10; de Pace p. 149, 2I; Euag. p. 174, 7 Panath. p. 28, 35 Pluribus exemplis in eam rem asserendi. facile supersedeo, quae undique in dicendi genere minime insolito leti possunt. Itaque repetitio eiusdem vocabuli nihil habet, quo ossendaris Helen Laudat. p. 180, 3 καrαγεγηρακασιν οἱ μὲν ου Ιασκονrες Diaret χιναι ψευδῆ λέγειν Ουδ ντιλέγειν οὐδὲ δυο λυγω περὶ Τωναυτων πραγιι reroo GVrειπεῖν, quae posteriora verba Wolfius sic interpretatus est: meque lauac de rebus iisdem contrarias iratio nec habere. At , quomodo verba ita exsicari possint. ipse luidem non assequor Vitium apertum in his inesse videtur Praecesserat autem iram sic εἰπεῖν, idque degendum lutamus pro αντειπεῖν. Vid. Mnath p. 224. 36ν περὶ Ἀ/ὸν αλλυ πραγμαπος ουδενος ανολυς ε γενοMένους νεκrῶς εἰπειν, et qui plane geminus est locus Philipp. p. 70, 22 χαλεπυν ἔσι περὶ ri αυτὴν υποθεσιν δυο λογους νεκrῶς εἰπειν. 16. σοὶ ζιλ ακμη φιλοσοφεῖν Epist ad Iason. Filios p. 397, 29 ἡγουμαι συμβουλευειν μὲν 'arν ἔχειi . Male Vulgo συ ιλ ακμην τιIoso kεῖς nam adve bium ακμην excepto Xenophontis loco nab. IV, 3, 26.npud seriores tantum scriptores in usu suit.
2I. τοι νεωτέροις εἰςηγουνται. Verbum t ηγεῖσθαι Valet in universum auctorem esse, Suadere, συμβουλευειν, cum quo saepe coniungitur Paneg. p. 63,
8 περὶ του πολέμου εἰρηγεῖσθαι καὶ συ ιβουλευειν Philipp. p. 8l 5 αἰσθανεν δὲ την Ἐλλαδα πασαν ὀρμὶν ουσαν ἐφ ις ob τυγχανεις εἰ πονιι ενος Philipp. p. 70, 37; Areopag. p. 130, 20, ad quem locum cons. Berginan. p. 161. Eadem constructi atque hoc nostro loco est Epist ad Diο-
v s. p. 386. 20: εἰ μὲν ουν μια ιν 1ιὼν υλεων εῖς'-2γυνμην. 24. λογον παρακαλουσιν, οἱ δὲ τόν. Vulgo λογον μυνον παρακαλουσιν, οἱ δὲ καὶ τον. 27. ων χρῆ - πρὶ ε σθαι. Sententia eadem est in or ad Nicocl. p. II, 1 ε δυνηθείxi ορίσαι ποίων ἔπιτηδευμ ιτων ρεγO1ιενος καὶ τινων ργων πεχυμενος αot Gici καὶ in πολιν καὶ την βασιλείαν διοικοῖς Cons. Or de Pac. p. 148, 13 de Permut p. 313, 21. 30. ῆς ρετῆς ἔφικέσθαι , virtutem assequi; quem verbi usum illustravit exemplis alckenar ad Ioann. Chrysost in laudem Ap. Paul. r. I. p. IV. Cons. etiam Epist. ad Antip. p. 395, S: τῶν τε παρ υμῶν ritico ευ- ξασθαι μεν α τυχειν, ἐφιξεσθαι cr αυχων οὐ προςδυκαν.
Paneg. p. 52, 13 Panath. p. 247, 17; Epist ad Dion1s. p. 387, 4. II.
2. νηλωσεν. Vulgo αναλωσεν. Videtur augmenti omissi vulgaris linguae suisse Hermania ad Sophocl.
Aiac. 1028. 7. ἔβλαψε. In margine codicis Urbin adscriptum est ρ. ἔλυμνιναro. Cons. Nicocl. p. 21, 1 Philipp. p. 82, 10 Busir. p. 198, 31 Panath. p. 246, 25 p. 251, 10 de Permut p. 32I, 11 et inis p. 6, 18.
8. Ταῖς - ἐπεσκOIησεν, curae vero mentis
tenebras obducit. r. de Paci p. 138, 20 et γαρ
προς χαριν qθὸν ἔπισκοrεῖ et i; καθειραν iaci et sinit Giον. Demosth. Olynth. II. p. 19, 19. Dind. αλ ἶειαι, νυνμὸν ἐπισκorει et oi tot et καrορθουν, ubi tamen in bonam partem verbum intelligendum est. 9. ταῖς διανοίαις praebet Urbinas vulgo ἐν ταῖς διανοίαις Uterque dativus pendet a Verbo cons. Matthiae Gramin. p. 715. Eadem ratio dativorum in sequentibus est: οις ἡ ων τροπιυμ ιρειὴ δηλικουὲ OV ει δοξίας χαρακri ρατοῖς ἔργοις πέβαλεν. Cui dicendi generi non absimile est illud Panath. p. 23, 5: περὶ χυ Πρυ πυλλο αν ποιησG-
18쪽
ADNOTATIONES.2μην μη διειλέχθαι προτερον περὶ rit αρεrii καὶ τῶν πεπραγμένων αἰπιν et r. de Permut p. 322, 25.12. θα Ἀγαλέως, pro θαύὐαλέως, vetorum Attic rum scribendi mos est. r. de Permut p. 296, 19 θα σησουσι uti meliores exhibent libri, pro ad ησουσι, quod retinuit Dindoctus CL Valekenar ad Eurip. Phoen. 5.17. ληθην ἐμποιῆσαι Frequens verbi ἐμποιειν usus Philipp. p. 75, 4 cia γὰρ ἔν τοις παρουσι καιροῖς ευεργεσίαι λήθην ἐμποιουσι τῶν eorερον μῖν εἰς λληλους πεπλημμεληειμων Panath. p. 254 3: θανασίας τῆς τοῖς ἐπιγιγνo1ιένοις περὶ cῶν διενεγκόνrων ἐπί τινι Tos καλων εργων μνημην ἐμποιουσης Philipp. p. 96 8 rἔκάσroις τοιαυτην ἔννοιαν ἔμποιουσιν. r. de Pac. p. 137, 28 or μὲν γαρ προς δοκίαν ἐμποιουσιν Euag. p. 172, 27r καὶ δυναμιν τοσαυrην ἔνεποίησεν. r. contr. Sophist. p. 26I, 17 σωτροσυνην αν καὶ δικαιοσυνην ἔμποιησειεν. r. de Pac. p. 160 12 δ τοιαυτας ει πυιεῖ λυπας. Panath. p. i. 17 α τοῖς κουσασιν ργὴν αξίαν ἐμποιν σειεν αν των πεπραγμένων. r. do Permut p. 279, 36: IMνον παΠι τοῖς κουουσιν ει ποιησειν Paneg. p. 50, 26 ουδὲ ταραχας ἔνεπoto My. Paneg. p. 62, 25 Philipp. p. 88, 4. Plura congessit C. r. Hermann ad Lucian. Hist. Conso. p. 187. Quod autem vulgo legebatur in or. de Pac. p. 146, 27, ἐμποιουοας, eius loco iure substituerunt ποιουwrας ex melioribus libris.19. οἰκεῖον - παραδειγμα. Euag. P. 178, 14 risob δὲ σὲ καὶ τους συυς υκ αλλοτοίοις παραδείγμασι χρω- μενος, rei οἰκείοις παρακαλῶ. 23. Legebatur et δὲ tχῆ τοῖς πινδι νους πέμενεν.
seruum o M. Si quis autem malit una eLkero re6-2nere vulgatam Scripturam, ego non repugnabo. Attamen multo elegantiorem optimi codicis lectionem repudiare mihi plane religio fuit. Quod ad hiatum attinet, eum permultis in locis admissum reperimus; et profecto Isocrates maiorem operam concinnior et rotundiori sententiarum conformationi navavit, quam ut anxie omnes hiatus evitaret quod ekkerus quoque recte observavit, cuius tamen viri doctissimi coniecturam in anath. p. 237, 1 . ego minime probo. e ba haec sunt ora μοίως ἔγνωσαν - ταῖς δόξαις ἐς ἔχουσί τινες περ αυτων, ουθ οἶς ἐμυλευσαν et προτερον. Mavult μοια γνωσαν sed Prorsus eodem modo Panath. p. 242, 35 καὶ διελέχθη περὶ ἔκασro των μερῶν παραπλησίως i ημεῖς γιγνωσκομεν. Admiramur praeclarum iudicium in nuper Euagorae editore, p. 168 32, in verbis ἀμυνεσθαι καὶ ut προτέρους παρχειν, vocem προτω-ς expellere conanti. MOX Vulgo πηλαυε, Pro απέλαυε. 25. φιλόκαλος ην. Vulgo ει ιλόκαλός τε τὶν praeter scriptoris usum Epist. ad Timoth. p. 401, 2 καλον κἀγαθυν εἶναι καὶ φρόνιμον, uti nunc legitur pro καλον M. r. de Permut p. 314 2 ῆν τῶν μαθητῶν τινὲς καλοὶ καγαθοὶ καὶ φρονιμοι γένωνται Nicocl. p. 28, 13. 27. θαυμαζε hoc loco ut Latinorum mirari Dctum pro colere, honorare. Cons infra p. 7, 37. 3-sias Epitaph. g. 77. p. 190. Bekk. Ουἔε γαρ του πονη- ρους Περορα - τοις ἀγαμυς θαυμάζει, i ἴσον ἐαυτον παρέχει πῆσιν, de morte loquitur Herodot III, 80:ῆν τε γαρ αντον μετρίως θωυ1ιάζος, ἄχ3εrαι, rι υ και ἔα
tur haec verba: τίμα ταῖς μεν παῖς των τιμῶν τοῖς Ot-κει Ortito 'ς ταῖς δὲ ιληθεσιαrαις τους εὐνουσιάrους. audsacilia haec sunt intellectu. Quis enim dicere possit, quid sit ταῖς παῖς των τιμων' nisi sorte quis statuat Isocratem Pindarica licentia esse locutum. Originem autem traxit vulgata scriptura ex eadem oratione p. 16, 7 Urbinas
19쪽
2 haec nobis suppeditavit τίμα ταῖς μῖν σαῖ τῶν τίλων
bat repudiari a Dindorso. ihilo minus tamen locus mendis laborare videtur, in primis ob vocabulum ἀρχαῖς, quod explicatu duacillimum est. Nam si honores intelligis, quae sola est commoda explicandi ratio, tota oppositiora esse videtur. Iam dudum est, quum conieci legendum esse αναγκαις, tum aliis compluribus locis adductus, tum quia non raro similia vocabula in vocem αση commutata vid ram. Sic in Helen Laud. p. 186, 9. Vulgo περὶ την αρχην, pro περὶ τῆς ἀρεrῆς Panath. p. 220, 36 πιρὶ τῆς αρχῆς, Pr περὶ τῆς αρεrῆς. Lucian. it. Auct. 10: κατάλυσις τα τοιαυτα γῆς σῆς hoc voc a Lehmanno de suo adiectum est cis Tim. 34. Diat Deor. II, 2. et Iacob. Quaest L Han. Spec. I. cap. . . . . ἀρχῆς, ubi Belinus sine ulla idonea causa proposuit ἀρετ)ῆς. In Xenoph. Hellen I, I, 28 fortasse pro δια την σημετέραν ρετην scribendum esset διὰ την ηαεrgoa ασγην Cis Iacobs Addit animadvers. ad Athen. p. 184. J' Apud Lysiam eonu Andocid. S. 6. p. 213 libri omnes ἀρχῆς pro ταραχῆς Sed in gis ad rem pertinent loci qualis est Aeginet. p. 73, 15rὰλλα πολυ μῶλλον σοι μηδὸν νομα συγγενείας ἔχοιτες
οἰκειοτέρους τῆς Dro υς ἐν ταῖς συρμ οραῖς τῶν ναγκαίων παρέσχον. - Alteriam denique vitium lenissima et certissima mutatione sic mecum corrige ταῖς δὲ ἀληθείαις αυτῶν ob εὐνουσἔCroυς Saepissime librarios iis, quae proxime aut praecedant aut instent, seductos in salsas u cum terminationes aberrasse deprehendes. Vid. Var lecti
ne ad Paneg. p. 59, 1 . Philipp. p. 69, 10 Archidam. p. 102, 15 Or de Permut p. 287 6 p. 292, 15 p. 315, 9 p. 317, 9 Excepti adv. Callimach. p. 65, 30. Add.
Mopser ad Cebet. Tabul. Comment. I. p. 11. et e Latinis plura exempla apud Iaco in Moelleri editiones Liv. lib.
' Quae in his adnotationibus unel inelusa leguntur additamenta sunt C. G. Jacobi, viri doctissimi.
XXXIII. p. 394. et Frolacher ad Quinctil. X, 3 10. Huc 3
autem non reserendum illud in or de Permut p. 291, 3: καὶ ριαρτυρας μων in υν παρέξομαι περ ευν ἄν λέγω Tob κπια την ηλικίαν την ἔμην γεγενημένους Nam verba μιαρτυρας μῶν Drῶν arcte iungenda sunt, ut sensus sit: Zeuge aus euch selbst. Orellius scripserat υμῖν GDIῶν Qua mutatione admissa pronomen αυτῶν non habet
μασιν, ἀλz lκεῖον Παρχειν, Πιυς υκ εἰκὸς a Dro σε παροξυνεσθαι , καὶ φιλονικεῖν Πως φ προγονυ σαυrυν ὁμοιον παρασκευάσεις; Ubi si probaretur orata coniectura οἰκεῖα παρχειν, necessario mutandum esset insuper a
1. ηγου δὲ μηδενί. r. ad Nicocl. p. 12, 26:ωπε υδενὶ των ἀσκητων prua προς κει et σῶμα γυμνά- ιν ιυς τοῖς βασιλευσι την ψυχὴν την ἐαυτων. S. γενησει. Vulgo γενησ/ν. - dicendi genus cons. Busir. p. 95, 30: 0rερα γαρ τοῖς περ Αἰολου λεγομένοις αυιυν παρατάξωMεν - η τοῖς 'Oρφέως ἔργοις oluoi υσωμεν Philipp. P. 89, 31 δυνα ἄν μοιωθῆναι τοῖς ἐκείνου βουλημασιν. et Seebodii Tabular. philolog 1830. p. 87. Simili compendiaria dicendi ratione usus est in oria Nicocl. p. 16, 14 γιγνωσκων r τὸ τῆς πολεως λης ηθος μοι ΟυIαι τοῖς σουσιν Euag. p. I 69, 31 ε μὲν
βίλλο ειεν Philipp. p. 80, 27 ἐκ oli κατοργωσας iis
20쪽
ADNOTATIONES.s p. 316, 9 o τίς αν ἰυς τ ἐγένετο πεῖσαι μη πολυ φλόγιν διενεγκών. In quo loquendi genere nonnunquam urio copulatum reperies, ut Helen Laud. p. 188, 12 10ια της δὲ τιμῆς τυχεῖν, ε θνηIδν ο θεῶν γενωίλαι ρι- τὴν ου οιόν τε η υ τὸν πολυ τῆ γνωμli διαφέροντα. Sensu quidem eodem, eo tamen discrimine, ut μ' o so tius neget et sententiae vim nugeat. 8. δοκεῖς scripsi ex coniectura eLkeri, pro δοκοί ς.
Particula ti iungenda infinitivis hic ut apud γsiam Epitaph. f. s. p. 189: μόνην δ αν μοι δοκουμεν τα/ην τοῖς ἐνθάδε κειμένοις ποδοῖναι χάριν, ubi liber Laurent. δοκοῖμεν exhibet. Eurip. Hippol. 69 ἐς δὲ την τυχην -
σουάμον υ πῶς αν ἔκνευσαι δοκεῖς; ad quem locum mira est alckenarii adnotatio. Sed apud nostrum quoque scriptorem haec ratio saepius sesellit librarios, ut in Epist. ad Mytilen Magistr. p. 403, 35: pr i αν ιοι δοκεῖτε κάλtior βουλε ισασθαι περὶ Ουrων, quo loco eadem constructio in verbo δοκεῖτε idem mendum in libris vulgatis p perit. r. ad icocl. p. 10, 32 ἔγω δ' ἡγησί&ην ν γενέσθαι, ubi vulgo νηγησαίμην. r. de Permut p. 3I 19 τας δὲ η υχας ας ε 3 ινον πετυκυίας τάῆν σωμάTων μηδὲν ἔν o ιίζουσι γενέσθαι σπουδαιοrέρας Vulgo νομίζοιεν. Cons. Aeschin conir Ctesiph. p. 100 16. Dind.16. νόμοις. Urbinas ορκοις. - - 18. σεαυτου. Vulgo σ-TOc. 20. συμφέδεοντα omittit Urbinas. Hinc indorsus vocem cancellis inclusit, praepropere, ut mihi videtur. r. de Permut p. 307, 23 οἱ ι ἐν παιδοrρίβαι τὰ σχῆ/ιαr rie προς την ἀγωνίαν De ει α τους volet si πας διδάσκουσιν. 2I. ἐπιτυχοις. Vulgo ἔπι ri': χάνοις. r. de Pac. p. 147, 19 ἐπιλίποι ir ἄν mo λοιπον 1μέρος τῆς η ς α ε πασας τὰς πλ ιιιιελείας τὰς ἔν τοῖς πραγμασιν ἐγγεγενη/ιμας ἐξεrίζειν ἐπιχειροίην Sic optimi codices, Pro ἔπιλείποι, quod nuper illius orationis editori magis placuisse non adeo miror. Nicocl. p. 22, I 0 εἰοιεν γὰρ ἐμοῖ ιν δηλωσανro α βουλο ιαι ποιεῖν /ιῶς hreiacteroire τῆς huῆς γνωμης, οὐκ ειν εἰκυrco, μῖν υργιζοίμην, ubi libri ADNOTATIONES.
vulgati διαμαρτάνοιτε exhibent Panath. p. 206, 33: t 3 πάντες συνελθόνrες ζητοῖεν, ΟυἐJO0 αμ ευροιεν Episti ad Philipp. I. p. 390 9: αἰσχυνθείην γὰρ ἔν , εἰ - ολ-
ιι νηὶ λέγειν, cum quo loco conser anath. p. 216, 7. M talia quidem negligenda sunt iis, qui de scriptore nostro prudenter iudicare volunt. 24. - - καλόν. Do Persis Herodot. I, 138: σσα δέ σφι ποιέειν υκ λσrι, ταυr Oυδε λέγειν ἔξεσrt. Versu sequente pro σεαυr0ν Vulgo ψαυrbi', ut in or ad Nicocl. p. 16, 3, ubi vulgo σεαυrυν et Philipp. p. 90 15. 29. τουτοις γὰρ - ηθος Verbum κραrεῖσθαι interpretati sunt nonnulli: argχεσθαι, im Zaum egelial - oc te Herden Satis ridicule. Tu verte obsiegen. Et ij loci sensus hic est His enim omnibus iuvenum cupiditates deprimuntur, cohibentur, et prae Valent boni mores, τὰ τῶν τρόπων ἐθη et των τρόπων
limach. p. 358 2I: et ἐξεβίβληντο μὸν οἱ τριάκονΤα υ δὲ IIειραιευς νιν καrειλημμένος, κράrεtro ὁ δῆμος Scri serunt et Bekkerus et Dindoinus ἐκράiει δ' ὁ δῆμος, pugnantibus libris. 31. σεαυr γε συνειδησεις. Nicocl. p. 29, 28: ἐὰν καὶ et σά μα Ουρι ιν ιη Παρῆ, την γε διάνοιαν τηνἐμην οἰέσθω τοῖς γιγνομένοις Παρεστάναι Philipp. p. 71, 37 ε καὶ περὶ τά ν ἄλλων ἀπείρως χουσι et γε συμφμ 3ον κείνω i αλλον η σὲ γιγνωσκειν Archidam. p. 99 4; Helen Laud. p. 181 2l Panath. p. 45, 20 Epist ad Mytil. Mag. p. 402, 29 Or de Permut p. 25, 27 οις ἄξιον νην, εἰ καὶ μηδενυς εἱλλου, τουτου γε χάριν ἔχειν, ex quo loco corrigendum in Panath. p. 2ά3, 2. indorsius
Urbinatem secutus imisit Voculam γε, ut O infra p. 4, 2 καὶ γαρ αν Παραυτίκα χρυip ς, στερον φθησει. Ego hoc uno loco moveri non potui, ut ekkeri iudicium de-- erem. Qui auteni alii apud scriptorem reperiuntur loci omissa particula eorum longe diversa est ratio. r. contr. Sophist. p. 260 32 εἰ καὶ νῖν πλεονάζουσιν ευ ιν ori πάνrες a rco riην καrενεχθνὶ τονιαι ri ν πυθεσιν, ubi ne