장음표시 사용
21쪽
μένος , καὶ τυμ λλον χρονον ησυχίαν ειχεν, ου αν μέλησε io καιρου τού Παρυιπιος, quibus locis cur neglexerit voculam, causa item in aperto est cons. r. de Permut p. 292, 24. - Ceterum Pro σεαυros Vulgo Gavio legebatur.
2. ὀφθήσει Urbinas, qui tantum non ubique secumdam passivi per ει esseri: τοηση vulgo. 6. ταυτα διαφυλατ 1ε. Libri vulg. mittunt pronomen Urbinatem recte secutus est indorsus vid Euagor P. 168, 17. 8. μαθεῖν - λαβεῖν. Vulgo μανθανειν - λαμ
11. ευρημένα. Orat de Permut p. 312, 14 ε πα- σα τα πραλις καὶ τα τέχνας δυτες ταις μελδεαι καὶ
profecto loquendi ratio, πραξεις καὶ τέχνας ει ισκοιήμας; neque id ullo, ut opinor, idoneo exemplo defendi aut excusari potest. Hinc ego legerim lenissima mutatione: ευρισ-κouένας. Nicocl. p. I, 13 καὶ νυμους θέμεθα καὶ τέχνας ευρουεν Paneg. p. 38, 24 καὶ μὲν δὴ καὶ ων V-
Litteras praecedentes facile absorberi poterat; quod factum videmus in Excepi adv. Callimach. p. 358, 10 μαρrνρες, ἔδει. Libri δεῖ Panath. p. 242, 36 riuεις γιγνωσκομεν praebet Urbinas, pro ηυξις ἐγιγνωσκ0 ιεν. 4Vid praeterea
de commutation litterarum , et ευ ast Commentat. laeograph. p. 706. J14. 1ηματων. Urbinas χρημειων solemni consu-sione cons. r. de Permut p. 295, 37 Episti ad Mytilen Magistr. p. 402 26. Demosth. Olynth L p. 10, 1,
ubi laudant editores Domiti ad Chariton p. 320. 19. μυ- τῶν Vulgo αυτ υν. 22. τοῖς λογοι αυτοῖς. Ad dativum αυτοῖς su
nudiendum esse, τοῖς πανTῶσι, recte monuit F. Berntia dus, nuperus huius orationis editor.
22쪽
6. σιωπῶσθαι ad analogiam verbi ποκρυπτεσθαι aliorumque dictum Verschwet gen sur sic geheimhalten. Trapezit. p. 347, 3 rosei δ' ri u Qv συνελθοι
Uigendum videtur, quum huius rei ignoratio non leves interdum in interpretando errores pepererit. 12. πρὶν ν Urbinas πριν ἐαν. 13. ἔλπιζε γαρ αυτὸν καὶ περὶ σὲ γενέσθαι:den gla ube an gemis S, das er aucti egendie se 1 Her de Paneg. P. 57, 18 πολυ πλείων i-πίς ἐσrιν ερο αποστῆνω πρὶν ἐκεῖνον ἐκπολιορκηθῆναι. orat conir Euthγn. p. 383, 26 καὶ ora α ου ἔλαβεν ὀ rorίνειν ηναγκαζετο, τυτε καὶ α μη συνέβαλεν ηλπιζε πραξασθαι Nicocl. p. 29, 28 τῆν γε διειπιών τη- ην ou - τοῖς γιγνομένως Προσιαναι. r. de Pace p. 142 18 ἔμεις γαρ οἰηαεθα μὸν, Τῆν τημ αλαrχαν πλέωμεν πολλαις τριήρεσι καὶ βιαζωμεθα τα πυλεις συνrαξεις δι δονα καὶ συνέδρους ἐνθαδε θήπειν, διαπραξασθαί τι ῶνδεοντων Panath. p. 25, 19 ἐπειδη περ ino υς Duαι τοι λογον τυν περὶ τῶν πολιτει- εὶς ro μέσον ἐμβαλειν. Paneg. p. 42 9: ιρυσθεν δὲ βιασασθαι προς Τοκνησας, die rwariun hegend das er an bestim inthe gwinge Her de Scilicet post Verba sperandi, dicendi, putandi oristi infinitivi subiiciuntur, si quid significa
tur, quod ine retis eventurum esse cogitatur.
18. ἐαν. Vulgo M. Deinde quod Corata, eumque secuti ekkerus et indorsus, δευμενος του reponendum censuerunt, id neque confirmatur librorum sussragiis, neque per linguae leges necessarium est. Epist ad Philipp. I. p. 391, 7: προμοιοι μαι τὸ Ωrιον αυτων φρονειν, ubi
Corae nostri loci immemor προςποιουμαί τι βέλτιον --5bendum putabat. 19. Verba περὶ τῶν eri τῶν ιυς απούρbos ανακοινου sim abesse. D. τυχὼν δέ Priorem prioris vocabuli 3llabam a correctore habet Urbinas. Unde quis coniiciat olim scriptum suisse: λαβων δέ - MOX Ur ῶν τὸν τροπον pro Vulgato τὸν τροπον αυτῶν praebet Urbinas. 22. καὶ τῆς ἐν χῖς κινδυνοι κοινωνίας. equis requirat καὶ ἔκ τῆς quum Praecesserit ἔκ τε της περετον βίον -υχίας, eadem Praepositionis omissio est in a-neg. p. 36, 18: περί τε τῆς του βίου τελευτῆς καὶ το συμ- παπιος αἰωνος Cons. Panath. p. 240 25 p. 252, 27; Oride Permut p. 275, 6 p. 288, 17 p. 291, 23 Episti ad
Antip. p. 395, 13. Sed nil hac re frequentius; vid. ei dors ad Phaedon. . . p. 11. Elinsteius ad Eurip. Uerael. 622 Schaeser ad Soph. Trach. 379. 23. βασανίζομιεν. Vulgo δοκιμαζοριεν Satis nota sunt versus vidi in Trist. I, 4, 25 Scilicet ut subvum spectatur in ignibus aurum, Tempore sic duro est inspicienda fides. Quem locum propter sententiam audavit Matthiae ad Cicer Epis p. 232. conLinam eierus ad Cicer Lael. p. 104. 24. υτ εο r. Revocavi vulgatam lectionem; cs Philipp. p. 93, 30. Urbinas o ως - ο vulgo αν pro ἐαν. 25. προς μένος. Egregiam hanc Urbinatis Iecsonem recepi cum indorso. Vulgo περιμένη;ς. 26. αυτοῖς ἐν τοῖς καιροῖς. Vulgo ἐν τοῖς Mu- αυτοῖς. Nihil monuit Be erus. - Mox εἶναι ante νομιζε addit Urbinas. 27. τιῶν ἐχθρῶν - κακοποι ἴαις. Ex moribus scribit aetatis et gentis suae. Nam apud ethnicos iustitiae munus geminum eiat, nec aliis iniuriam facere nocendo, nec sibi tolerando. Isocrates in uagora p. 168 32. eum Iaudat, tanquam virum religiosum, quod acceptas iniurias ulcisceretur, non ipse prior faceret. Verba sunt achiolati.
23쪽
6 1. συναχθονται - φθονουσι Excepi adv. Callimach. p. 364, 6 Id torsis τῶν πολωλυτων συνηχθεσθε, αλλα ῶν πολοίπων φθονεδεε. 37. Post πασυντων in Urbin litterae tres vel qua tuo deletae sunt.
8. ἔνεκεν Vulgo ἔνεκα. Quum certa ex statui non possit, quibus in locis scriptor vel hanc vel illam sormam praetulerit, in meliorum librorum scriptura acquiescendum est. Et hi quidem formam ενεκεν suppeditant hic et
infra p. 9, 35 Panath. p. 20 , 22 Trapezit. p. 3ὲ9, 36,
quibus posterioribus locis indorsius vulgatum νεκα retinuit Deteriores autem libri in reopag. p. 32, 22 Or. contra ochit. p. 377 8. 20. πιστευσαντας Vulgo πιστευοντας. 21. φαυλοτατον χαριζομένους Vulgo ταυλο τατον σοι χαριζομένοις. Ad sententiam Epist ad Archidam. p. 406, 25 καὶ δεζαίμην αν δικαίως mrιμησας απεχθέσθαι μαλλον ἡ παρα et προςῆκον ἐπαινέσας ζαρίσασθαι. 23. τους πλησιαζοντας. Participia praesentia, ubi articulus additur, saepissime substantivorum loco poni, apud omnes deres constat Exemplis ab augusto Matthiam in Gramm. g. 271. allatis unum addere iuvat r. contr. S phist. p. 260, 29 καθ' or αν ἔλλει θ τι τῶν terruένων, tiναγκη, ταυτηὶ χεῖρον διακεισθαι 'ους λζοι αἰοντας ad quem locum BeLkerus legendum proposuit τις pro τι Sed mediam verbi ἐλλείπειν formam excepto Xenophontis loco Memor. II 6 5. vix reperies Quare sic verba iungenda emini apud mentem: καθ' ὁ τι δ αν τῶν εἶρημένων ἔλλει--, ut λειτ passivum sit. Haec autem confiniendi ratio neminem, ut puto, issendet apud scriptorem summae elegantiae studiosum, non magis quam insolens illa verbo-rim structura, quam habemus in Or. de Pac. p. 38, 9:
quorum posterius retinuit indorsus. - Obiter adde Lexi- cis Vocem ψιλονικία, quae pluribus in locis legitur apud nostrum. Tum συνδιοραν Paneg. p. 66, 27; α διε έργαμος, λυγονεχυντως ex emendatione Bekkeri Philipp. p. 88, 24; eopag. p. 130, 26 ξενο ιυνια Busir. p. 200, 37 μεσεγγυωμα, μεσεγγυουσθαι Panath. p. 206, 22 Or contr. Sophist. p. 258, 4; συμπαρακελευεσθαι r. contr. Sophist. p. 261 18 τετρακαι Τεκδεις Aeginet. p. 37l 11.28. τραχgως παντῶν. acciolatus coniecerat ταχέως Saepe quidem permutatur utrumque vocabulum; vid. Pierson ad Moer. Att. p. 187. Sed hoc loco languidissima foret celeritatis notio; et vocem τραχυ in deliciis habet orator Nicocl. p. 26, 7 et δ' ληθεία τραχέως ἔχονroς. r. de Permul. p. 305 1: τῶν αλλων πολιτων Πολλους τραχέως προς Deth διακειμένους Nicocl. p. 30,
21 Paneg. p. 55, 4 Or de Permut p. 317, 36 p. 328, 24.
30. σπουδαζων , aerio agens Helen Laud. p. 82, 2 et σπουδαζειν του παίζειν ἐπιπονωrερον ἐμιν. Platon Gorg. p. 481. Q εlπέ μοι, ω Σωκρατες, πυτερον σε φῶμεν νυνὶ σπουδαζοπια, η παίζονrα - Pro περὶ περὶ codex Urbinas exhibet παρα - παρα Non Prorsus
peruendum quidem Nicocl. p. 24, 25 παρα δὲ τυκ' λεμον βιαψιλευομένους, belli tempore. Paneg. P. R. 34 Or. de Permut p. 283, 6 cons. Voemel ad Dem5J.
24쪽
Multo tamen praestat vulgata lectio; vid. Panath p. 242,
19. - Ceteriti Praepositiones me et παρα Raepi me eo
runduntur in libris seriptis, ut ais docuit ast Commenti Palaeograph. p. 830. d. Schae J id o nostro Archidam.
p. 119, 10. r. de Permut p. 280, 23; de Big. p. MI, 23; pisti ad Philipp. I. p. 387, 23. Aeschin conu Ct sim p. 144 9. ed. Dind. Lysias Epitaph. g. 26. l. 178.
Gδικων κακον τι πείσοιτο, quo loco pro περὶ του Ora coniecit περὶ τουτου Qua vero mutatione neque locus a natur, neque verborum numeris, quibus noster scriptor au--- impendere solet diligentiam, aliqua ratione consulitur.
indo in eodem Nicianae loco pro rim aridi Miser gendum putat ὀπως μὴ μηδέν. Ergo simili ratione eo rigendi Ment loci Archidam. p. 108, 3I αλλ' Dέρας μν
p. 290, 22 καὶ ε μέν τις τουτον απαγαγων αν ino&-6μην καὶ κλέπτην καὶ λωποδυrην μηδὲν μὲν Dro αποφαίνοι τουτων 'ργασμέ-ν Philipp. p. 93, 4 ευ δ' ἴσθι μηδὲ αν ε τουτων ἐπιχειρησαντα σε πείθειν. Ego vero nihil mutandum esse censeo negatio μὴ enim apud mentem
addenda est, non in rationem ipsam ingerenda id quod eundem fugit Berierum in Busir. p. 197, 30 de laverit
coniectura scribentem: μηδένα - απορουκτα, pro h δὲ τὸ μηδενις τῶν μαγκαίων ποθουκτας τῶν κοινῶν προς- ταγματων μελεικ. am in hoc quoque loco intelligendum est fari ex Voce μηδένα praecedentis membri. Addo Epist.
ad Philipp. I. p. 388 7 δι ει συμβαίνει μηδεμιας 1υ-
χίας συμπεσουσηὶς αν ρῆ, γαι καὶ την δυναμιν αυτῶν, αλλα πολλας ποτέθειν ωασθαι συWhορας, quem locum post
alios ego infelicissime tentavi in Seebodii Tabulis philolog. 1830. p. m. 32. τας ζαριτας σχαρίστως χαριζομενος Ennius apud Non. Marcell. II, 173 Stultus qui eupida
eupiens cupienter cupit. Dici vix potest, quanto studio similes vocabuloriam geminationes prosecuti sint scriptores; vid. obeck ad Soph. Mae. 865. Loers ad Pi ton Menex. p. 181. eier. dicer. Lael. p. 137. Cetem cons. Euripidis versus apud Lycurg contra Leocrat. ex egregiameinrichii emendatione p. 38 25. 33. ποιουντες υπουργουντες. Intellige: πουργουντες μὲν τοῖς φίλοις, ηδῶς δὲ του ro ποιουνἔες. a-neg. P. 42 6 o γὰρ παρα μικρον ποίησαν, αλλα το- σου ον τα τυχας ἐκατέρων μεrηλλαξαν Qui locus parum intellectus videtur. Sic construe Verba οὐ γαρ παρα μικρὸν ας τυχας καrέρων μετηλλαξαν, αλλα τοσομον Illud παρα μικρυν valet in Henig unbe de utend, ut
Philipp. p. 82, 31 μηδὲ παρα ιικρον ηγεῖσθαι et παρὰπῶπιν ευδοκιμειν. r. de Paco p. 148, 25 παρα πολυτῆς τευ αλλων ἔλλλαγμένον διανοίας Sed haec locutio in vulgus constat. 36. ἔαν. Vulgo αν. Propter sententiam id Theogn.
25쪽
militer peccarunt librarii in Areopagis p. 122 27 de Pacep. 149. 28 et contrario modo apud Aeschin contr. Timarch. p. 31, 28 codexmavn exhibet πολλὰ καὶ pro πολ-λviκις. - Contra ea non probanda est Bekkeri coniectura Episti ad Antipatr. p. 394, 7: οἶς πολλα χρήσιμος γενυυε νος , sed recipienda erat Urbinatis lectio: οἶς περὶ πολλαγρήσι uo γενομενος. Sic enim postulat scriptoris usus, adiectiva relativa cum praepositionibus περὶ aut προ coniungentis Archidam. p. 101. 5, qui locus egregie confirmat Urbinatis scripturam Mor τουτων in Paneg. p. 40, 6 Tum Busir. p. 196, 30: προς πολλα χρησμος r. contr. ο-phis p. 258 7. et saepissime. 10. gw- τουτων. Vulgo ν - ου v. 13. γαρς ιλίας μὲν praebet Urbinas; vulgo inverso ordine μὲν γο φιλως. . ovari Male vulgo βουλει. Vid But ann. Gramm. g. 103. III, 3. e quis in praecedenti membro Voculam μὲν addendat opinetur, prorsus eadem ratio est sequentium locorum.
p. 64. d. Blum. Liceat his alia quaedam exempla adiungere. 7
ἐμοὶ δὲ μηδεμίαν υπὲρ τουτων χαριν χειν, εἰ δέ. Epist ad Philipp. II. p. 391, 21 παραπλήσια τοῖς ἔνα se λυγω γεγραμμένοις, πολυ ἐκείνων συVr03ι urερα. Or de Permut p. 292, 33 p. 93, 15 Excepi adv. Callimach. p. 355, 13 conir Euthyn p. 382, 25 Philipp. p. 88, 21, cum quo loco conseratur Or.n Demon. p. 8, 29 Paneg. p. 50, 35 de Pace p. 143, 10; de Permut p. 327, 31 Demosth. Olynth. III p. 25, 33. Isocrat.
Panath p. 240 4 καὶ ταυεν εἰδυrες τι μεγάλαι δυναμεις, πονζραὶ δὲ πολλάκις γίγνονται κρείrroυς. Eodem modo Isaeus de Philoct. Ηer . S. 44. p. 77. Bekk cons Euagor. p. 170 13;
Panath p. 231, 30 p. 239, 5. Agmen claudat locus Archidam. p. 109, 20. ἔγω δὲ μεγίστ/ην γουμαι συμμαχίαν εἶναι καὶ
26 ἐγω δ' ηγουμαι τουτον τὸν λογον , ανδρες Ἀθηναῖοι καrὰ πυλλ' συμφορον εἶναι ν πυλει λέγεσθαι, προς δὲ καὶ ουδι δίκαιον. Et quae disputavi in Seebod Tabul phil. 183O. 82. Melius ortasse coniicias addendam esse particulam aueg. P. 54, 24 καὶ Porερον 3ιὸν του τυραννους ἐξέβαλλον,τ δὲ πλῆγει τας βοηθείας ποιουyro. νυν δέ. empe τους ριὸν τυραννους. Quomodo vocula oblitterari potuerit, facile est ad perspiciendum. Or de Permut p. 308, 19 IJιοὐμὸν τοῖς μέν, ubi non debebat Laurentianum sequi rellius. 22. γνῶσιν Vulgo νωιιην, ut Panath p. 2.9 2 u teste Spengelio ad Varron. legitur apud Priscianum, διανοιαν,
nil nisi grammaticorum commentum est, et vulgata deterius. 23. ταμ πὲρ σεαυτου μέλλxi τινὶ συμβου- λ ροχρησθαι, σκοπε ι. Vulgo orαν δὲ περ ευν σεαυ- νυ μ. r. συμβουλευεσθαι, σκοπει Or de Permul. l8,
26쪽
25. οἰκείων Vulgo δίων, ut in icoel. p. 24, 2 retoia γὰρ κοινοῖς οἱ μὲν ως ἰδίοις, οἱ δ' iis ἀλλοτρίως
προςέχουσι τον νουν. Sed iure cessit vulgata lectio Umbinati, propterea quod hoc loco non significantur res privatae atque publicis oppositae, sed res est intelligenda familiaris eiusque administratio. Discrimen planius fiet his a latis exemplis Paneg. p. 45 7 o γαρ ωλιγώρουν τῶν κοινῶν, Ουδ απέλαυον μὲν ως ἰδίων, tu nolo δ' ς ὐ-λοτρίων, ar κηδοπι μὲν ως οἰκείων. r. de Pac. p. 161, 36 εἰς τουro γαρ πιέμησαν των μὲν οἰκεων μελείας, τῶνδε αλλοτρίων ἐπιθυμιως Areopag. p. 123, 36 μεμα- ωὶκυrες ησαν ἐργαζεσθαι, καὶ φείδεσθαι, καὶ ιν τῶν ρι ἐν οἰκείων μελεῖν, οῖς ἀλλοτρίοις ἐπιβουλευειν, quod exhibet liber Laurent in orati de Permut p. 278, 26 or
προηρηMένοι τῶν ριὸν οἰκείων μελεῖν, τοῖς δ αλλοτρίοις ἐπιβουλευειν, ubi tamen ceterorum librorum scriptura, lJίων, ad loci illius rationem multo aptior est, ut in Busir. p. 197, 36 ἐκεῖνοι δ' ἴσως οἰκουσιν ςπερ χρὴ τους avr τῶν ἰδίων μελουοας uriis τοῖς αλλorρίοις ἐπιβουλευοντας. A de locum Luctaneum ex sin. c. 24 αλλώ δευρ ἴθι προς ημας, ριεῖς σε τοῖς οἰκείοις ποδωσομεν, ubi eod. Reg. 2956. praebet τοῖς ἰδίοις, recte repudiatum a Schmi ero et Lehmanno J28. τας λυπας - ναμνησθῶμεν. Rarior est haec constructio apud scriptores Trapezit. p. 352, 4 αναμνησθέWrες ἰκςῖνον τον χρονον, ubi vulgata ἐκείνων των χρονιυν exhibet cons supra P. 2, 19 τας οὐ πατρος προαιρέσεις αναμνησθείς. Aeschin contr Ctesiph. p. 37 6.
2. σοὶ τὰς αἰτίας, ναθησουσιν. Admodum usitata est locutio circerιθέναι τινὶ την relaίαν τινυς, Causam
alie uiua re conserre in aliquem, et sumitur tam ut bonam, quam in malam artem Panath. p. 220, 19:-ίro τω μὸν υ ηθέντων εἰ καὶ μηδὲν συμβαλοίμην, cirαντες αν ἐμοὶ την αἰrίαν ναθεῖεν Epist ad Philipp. I. p. 390, 36 των τοιο-ων την atrίαν τοῖς σrρατοπέδοις ανατιθέασιν Absoluto posuit verbum Aeschin conir in siph. p. 56, 7 o μὸν γὰρ παεέρες μευ τὰ ενδοξα καὶ λαμπρ των πραγριπιων ανετίθεσαν τι δήμεν. 7. οἱά περ. Urbinas exhibet oia. raecedente ομο-ος promiscue dixit orator A et iamερ. r. de acep. 53, 20 καὶ τοιαυτα πάσχειν ἰάπερ αν καὶ τούς αλ-λσυς δράσωσιν. Fic l. p. 31, 20 τοιαυr προωοκαπιεπραξειν οἱ ἄν περι ριων διανοῆσθε. Adiicienda tamen Ddetur enclitica in Archidam. p. 10, 12r μοίως ν υπὲρ τῶν ημῖν συμφερυντων ω ερ -- των ἐαυταῖς βουλευσομένας, Pro Jς περί. Sic enim constans exposcit Isocratis
consuetudo vid. Philipp. p. 92 6 Archidam. p. 116 6; Areopag. p. 25, 22 Or de Pace p. 139, 2 p. 144 9;
de Permut p. 293 8.10. εχων suppeditavit Urbinas vulgo ἔχειν. D. Valckenar ad Eurip. Phoen. 550. Quod autem scripserunt invitis libris in Excepi adv. Callimach. p. 364, Ir οὐκ
ἀγαπα των ἴσων τυχχάνων τοῖς ἄλλοις, pro τυγχάνειν, non probandum videtur, quamquam recte se habet Panath p. 205,24 Ου αγαπῶ ζων ἐπὶ o-οις. articipium enim tum d mum insertur post γαπαν et similia verba, si quid iam obtinere significatur. Ut igitur recte dicitur ἀγαπω τετυχηκώς, minus tamen recte scribitur ἀγαπω τυγχάνων, sed dicendum est ἀγαπῶ τυxχάνειν.
12. τοσουτρο - σε a. Teneant tirones in talibus dici τοσουτιν - σιν, si has voces sequuntur comparas i, ut Plataic. p. 268, 17 καὶ τοσουεο πλείω ποιησονται δε- ριαπείαν μων, ων περ αν μαλλον περὶ στων--ῶν δε- δίωσιν. Sin vero iunguntur verbis, ponuntur τοσούτον -
27쪽
dit. S. 17. p. 3I. Bex k. ρῆ δὲ χρη, σευ τα Τοιαλαδιαφέρει. Cons. Butimann ad Platon Dialog. IV. p. 205. Stailbaum ad Plat Euthγphr. p. 74. Et contrario modo
Crat cap. XXX, 6 καὶ τοσουτον ἔσεσθέ γε των προγόνων χείρους, Pro quo noster scriptor in or de Pace p. 145, 27 τοσουτο δὲ χείρους ἐσμιλνοῶν προγυνων. 13. o an et habuerit Urbinas, non liquet. Illud recepit indorsius Libri vulgati quos sequitur Bekkerus, i. Ego magis probarem τα, quam , quum huius generis nullum reperiatur exemplum apud Isocratem, illius autem Plura Paneg. p. 36, 22 την τελεrην - τα μῖν δει καὶ
νυν κα εκασπιον τυν ἐν--ον δείκνυυεν Areopag. p. 13I, Sorori πολιν - τῶν μὲν Guε σανrας. Si non obstaret huic coniecturae quod mox sequitur, Tot rot'. 15. o Dro D. Sic clare scriptum legitur in Urbinate. mkkerus cum vulgatis αλης. 21. σαυτου. Vulgo σεαυτου. - - 22. ω μὲν σου αν --το δὲ ph)χ9. Vulgo et μὲν σω/ια - νιν δὲ ψυχην. Illud magis Isocrateum. Paneg. p. ψ8 9 καὶ ταις hi χαις νικωντες τοῖς σωμασιν πειrro V. Vehementer tamen nunc me poenitet olim tentasso Archidam. p. 1 , .
quo loco nihil integrius. 25. ἐρεῖν. Sic recte Urbinas vulgo λέγειν. Ad sententiam id. r. ad icocl. p. 16, 26 ἐπισκοπε τούς λογους εὶ Ους σαν OD aeci τας πραέεις, IV ευς ἐλαχίστοις
32. - λυπου δε exhibet Urbinas vulgo καὶ λυπον.
ουνrας. Cuius loci posteriora verba emendatione indigere videntur. Nam quod excogitavit Comes, των δεό'ων τι esse ea quae quis sacere debeat, quae ad vitam sustentandam pertineant, veluti agricultura et similia negotia id non solum longe a Vero abest, sed loci quoque rationibus minime accommodatum videtur. Locutio etων δεόντων τι
proprie significat id quod debet esse, et in primis de iis
ponitur, quae rebus atque temporibus accommodate aguntur et dicuntur. Ex quo tum deducitur altera vocis vis, aliquid boni et utilis. Nam si fiunt omnia a nobis, uti debent, tum quoque utilitatem asserunt nobisque sunt bona et salubria. Exempla hoc ut puto illustrabunt: r. admi- es. p. 19, 31 καὶ τους μὲν μηδὲν γιγνωσκοοα των δε- orios αποδοκίμαζε. Nicocl. p. 23, 13 αἱ μοναρχίαι προς et βουλευεσθαι καὶ πραξαί τι των δεόνros διανέρουσιν. Philipp. p. 73, 3 οιμαι γὰρ ρεῖν τι των δεόνros καὶ των σοὶ συμφερυντων Epist ad Dionys. p. 385 21 πολλας ἐλπίδας εχ ταννησεσθαι λέγοντας ηριας τι τῶν δεόντων. r. conis Sophist. p. 258. 20 περὶ δὲ των παρόνrtia μηδὲν ων δεοντων ut τ' in εῖν wῆr συμβουλευσαι δυναμμνους. Archidam. p. 117, 28 4σr δ' Dδεν νέλπιστον ἔκ c
28쪽
9 τῶν νυν παροντων συμβῆναί τι τῶν χεοπιων ημῖν. Epist. ad Archidam. p. 407, 20 τυχον iam χοῶν γενησεσθαί
τῶν δεοντων. r. ad Nicocl. p. 13, 16; i eL p. 24, 36;Mehidam. p. 99 6 de Pace p. 142, 20 de Perinuti p. 295, 16 p. 323, 29; anath. p. 205. I Episti ad Timoth. p. 401, 24 Restituendum est hoc vocabului Philipp. p. 93,
20 τοδι δὲ προς αλλο τι - -κτων ἀπλησres διακειμμνους κριπεμέρους καὶ φαυλοτέρους εἶναι δοκουκτας. Morrige των δεοπιων, uti non solum Dionysius legisse videtur, cuius inaee verba sunt in argumento illius orationiar tia τοι μὲν πρὸς ἄλλο τι των γαθῶν πληστως διακειμένοις χοόμεθα. Sed hanc acripturam veram esse comprobamus
gemino loco Episti ad Philipp. II. p. 392. 15 ἔστι δὲ
προς μὲν Gaio τι των ΤεOνrων πληστως ἔχειν Ου καλον. Ut redeamus ad Nicocleae locum in quo si recta et proba est quam statuimus illius locutionis vis, ter se Pater Puto eam minime convenire illi loco. Deinde vir doctissimus m bum δοκουντας per io ιίζοντας interpretatur. Et hoc quidem salsum est; nisi forte quis velit in partes suas vocare quod exhibet codex Ambrosianus in Paneg. p. 43, 32 δ aeoυκτες pro νομίζοντες, quam tamen comiptelam editores praeter relliuim omnes iure repudiarunt. Iam vero u modo locus explicandus est Num ad librarios nonnullos confugiamus qui finxerunt Doους των δεόντων ε μη ποι- ουντας At si tale quid dicere voluisset Isocrates, certe scripsisset roυς τῶν δευντων μηδὲν ποιουντας Praeterea nemo fuit unquam tam occoecatus, ut ei homo qui nihil boni unquam fecit, vir strenuus et laborum patiens vider
tur quamquam saepe fieri potest, ut ii ni tum rebus inanibus, tum institutis et doctrinis inutilibus magnam operam impendunt, ab stultis hominibus patientes atque laboriosi habeantur. Et id est, quod Isocrates dixit. Legendum est
igitur τους τῶν Ῥιουτων τι ποιουντας. suae coniectura
confirmatur Orat de Pace p. 157, 4 καὶ καρτερικους εἶναι δοκουντας τοῖς ἐν Ουroi ἔμμένοντας, quo in loco illud ἔν τουτοις non ad verba ἐπίπονα καὶ χαλεπα reserendum est, sed item ad iriora. Error autem facillimus sui Sic ante Coraem in Archidam. p. 107, 28. οντων legebatur pro τοι-9ουτων, et in Panath. p. 29, 5 δια et μηδὲν πωπο α - τοις ριελῆσαι τῶν τοιουτων, Urbinas exhibet δεοντων. Alia exempla confusionis in V. τοιουro vid. apud Schaeser. M Iet Crit p. 25 s. et Iaco . Addit animadu ad Athen.
19. ἴτω καὶ - νουθετουσι. r. ad Nicocl. p. 18, 9 πλησιαζειν δὲ βουλοκται τοῖς συνεξαριαρροανουσιν, tiar Οὐ τοῖς αποτρέπουσιν. 21. αλλην σου παιδείαν. Urbinas eumque aec tus Dindorsus omittunt pronomen σου, quod tamen abesse vix potest Lycurg in Leocrat. cap. XXXVII, 4 ἐγω μὲνουν καὶ et πατρίδι βοηθῶν καὶ τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς νομοις tiποδέδωκα τὸν πῶνα ορθῶς καὶ δικαίως, ουr To αλλον τουτου βίον διαβαχων, ubi pronomen τουio recte admi, mi ex codice A. Aeschin conir Ctesiph. p. 40, 33. Dind. Isocrati Panath. p. 28, 28 p. 253, 32. M. παροξυνθείης ρεχθῆναι. Urbinas παροξυνθείη ὀρέγεσθαι, quod posterius in ordinem recepit Di dorsius, adductus ortasse loco qui supra legitur p. 7, 26roora δ α μαλι τr βουλευεσθαι ποροξυνθείqς. Cum quo comparamus Euag. p. 178, 30 ἔλων μέλλομέν σε παροξυ- νειν ρέγεσθαι τουτων Philipp. p. 86, 32 rQ υκ αν κουσας παροξυνθείη πολεμεῖν προ αυrον Panath. p. 211, 4rαλλως τε καὶ πολλῶν με παροξυνονrων γραφειν -υν. Ego nihil mutandum puto. Aoristi enim quam supra p. 5, 13. Commonstravimus significationem, eadem cadit in hunc locum. Paneg. p. 53, 37 ὼν ἄξιον ἔνο ιηθέντας πανακτῆσαι μὸν in τοῖς παρουσι. Archidam. p. 108, 9 α, ἔν- θυμιουριένους 9 μ προπετῶς μας αυτοῖς ἔμβαλεῖν εἰς αἰσχρας μολογίας Plataic. p. 70, 6 ων αυτους ἐμιμαριουμεν ἐνθυμουμένους ἐπιμέλειαν τινα ποιήσασθω περὶ
ημῶν. Illud quidem videri possit obstare receptae lectioni, quod alibi sorma ριγνηθῆνcti reperitur, ut Epist ad I son. Hil. p. 98, 16. 26. Post idorti cum Urbinate et Stobae omisi τα - ος pro γνησίως augustus matthiae in Grammatica
29쪽
ADNOTATIONES.9 g. 350. osserebat scriptori γνησίας cuius coniecturae nullam haberem rationem, nisi esset ab illo viro proposita. Vide igitur haec exemplar Archidam. p. 105, 17 ἐὰν ποι-τμωμεν α κελευομενα, βεβαίως ἐδη h εἰρηνην ξομεν. Or de Pace p. 149, 34 rq εἰρήνην βεβαίως καὶ tri πολιν καὶ οἴς λλους χλληνας αγαγειν. Aeschin do Fals. Legat. p. 93, 22 καὶ τὴν δημοκραrίαν βεβαίως εἴχοριεν. Isocrat Paneg. p. 57, 3, A ' ου In αν ἔχοι του εἰπεῖν, ως ο δικαίως χρωμαι τοῖς παραδείγμασιν, ubi vulgo δι- γαίοις. Sic in Archidam. p. 17 S. malim legi cum Urbinate ταῖς δ αυθαδείαις καὶ ταῖς σερινίrησιν υ αληθινιυς, αλλα καταπεπλασμένως χρῆσθαι , quam cum Vulgatis αληθιναῖς, αλλα πεπλασμέναις κεχρῆσ3αι. Quod autem olim legebatur ομοίως in Paneg. Isti di 1ας τυχ&ας παρασχοντες ν ομιοίαις χρῆσαο ταῖς τυχαις, et παραπλησως in elen Laud. p. 184, 3 ot γαρ μονον
τοῖς πλοις κοσιι Παιο παραπλησιοις, merito correxerunt
editores meliorum codicum auctoritate. Conseratur praeterea in de Permut p. 11 11.28. et δὲ περὶ την αρετην φιλοπονεῖν. elegendum putes περὶ τῆς αρεrῆς, tenendum est praepositi nem περὶ accusandi casu coniunctam saepe innuere notionem versandi in aliqua re Vulgaribus omissis ea tantum ponam exempla, quae insolentiora visa sunt viris doctis. Philipp. p. 70, 22 χαλεπον ἐσr περὶ την ori υποθεσιν
περὶ τυ αυτην ποθεσιν ταυτην. r. de Permut p. 285, 14 τους θωλαντας πεP την ποθεσιν ταυτην. Busir. p. 196 8 δηλῶσαι περὶ την--ην Πυθεσιν. r. de Pace p. 162, 33: πολλῶν δὲ καὶ καλῶν λυγων ἐκυντων περὶ Τηνεπιθεσιν Ια ην Euag. P. 177, 2I: c παντα et rota α περὶ Tri ἔκεινου τυσι eqθῆναι μαλι σἔ αν Ouοσειεν In his et quae plura exempla niserri possent, quum scriptor genitivum onere potuit, multo tamen melius et accuratius accusatiVum usurpavit, ut quasi tota res spectetur. Sic verbi causa σπουδαζειν περί τι denotat: sicli mi einer Sache es assen, si mach allen Thellen in ei DADNOTATIONES.
rig et rei ben σπουδαζειν περί τινος autem beschaia 1 tig feyn hin sic hi licii, in Betres ei ne S ache.
34. δι αυτ τα. Urbinas δια α. Propter sententiam cotis Helen Laud. p. 87, 35. Demosth Philipp. IV. p. 104, 26. Dind. 35. νεκεν Vulgo ἐνεκα.37. οὐ βίου - ποθεσιν statim enim vitae tale secerunt fundamentum Archidam. p. 115, 28:Περὶ γαρ των in υμ υχ ὁμοίως απασι βουλευrδεν, ἀλλ' ευς ιν ξ αρχῆς κασro του βίου ποιησωνται Trὶν πυθεσιν.
1. Mi πολλους a ειν του ἔπιπληττ οντας. Non male olfius aut fieri certe non potest, quina multis repri hendantur Aeginet. p. 372, 11 ουδὲ γὰο απελθεῖν ιυν et ην ῆ δοκεῖν μελεῖν. Sic egregie Urbinas. Orat de Permut p. 293, 5 τοῖς μἐν γὰρ διώταις Πλ ων κασro ἔπραξε προς κε διαλεχθεῖσι καrαβαίνειν et δοκεῖν περιεργαζεσθαι Paneg. p. 54, 36. A schin contr. Timarch. p. 38 22 conir Ctesiph. p. 110, 29 διαύὐηδ ν παγκευε μνὶ οἰκέτην πελευθερου ἐν
rq θεαrsv μηθῆ no et D ψυλεr υνο δημοτων μαγορευ-εσθαι στεφανουμενον, μηθ' υπ' αλλου, φησὶ, μηδενος, ξανιμο εἶναι τυν κηρυκα. Brevius particulae vis per Latinum alioqui redditur cons. quae monuit C. r. Hermannus, eruditionis penu, ad Lucian Hist. Conscr. p. 43. Bekkerus et indorfius cum Urbinate δια τὸ pro η, quasi Isocrates dixisset, aliorum vituperationem causam esse, ut boni homines virtutem non negligant. - Ceterum Vocem ιελεῖν cum genitivo construi apud omnes constat non tamen idem verbum ab Isocrate cum accusativo coniunctum
: Sic enim legitur in Panath. p. 235, 34 ον Vrm
30쪽
ADNOTATIONEM 10 cruri δεῖν τους αμεινον των δεμ ε ρονουκτας - πρα--τοντας μελεῖν, qui locus eximendus est exemplis ab Augusto Matthiae in Gramm. p. 791 sq. congestis. r. de Permut p. 25, 10 ἀμελησαντες τους τὰ τοια α μανλι-
νοντας, ubi librarius codicis Laurentiani post αυελησαντες addit ἐπαινεῖν, ut Nicocl. p. I, 2 ἀμελησαντες διορίζεσθαι Paneg. p. 55, 31 ἀμελῆσαντες καρπουσθαι Cons. Heindori ad lat. haedon S. 109. p. 184. quem laudavit Matthiae in Gramm. p. 658. Sed praestat quod ceteri exhibent libri Sio fortasse legendum apud Lycurg in e erat. cap. V, 4 rotis πλεῖσio ἀριελεῖν δοξοι αν, pro inepto illo τουτU.
3. φάσκοντας. Urbinas νησαντας Paneg. p. 51,
36 Ad sententiam facit Busir. p. 198, 29.
p. a 2 23 de Permul. p. 326, 21 p. 327, 7. De Latinomam usu quaedam monuit remius ad Cornel. epol. VII, 9 I. mox orror valet eum, quandoquidem, is quenti usu. r. de Pae. p. 141, 20: πο γαρ Ἀθηνοδωρος καὶ καλλίστρατος olκίσαι πολεις οιοί τε γεγυνασιν ηπου βουληθέπιες ημεῖς πολλους ἄν τυπους τοιουrους κατα-
σχειν δυνηθεῖμεν. eun ad Viger. p. 431. Mirum quendi genua est illud orationis do ermul. p. 33o, rono γε καὶ Ἀγων γω τα- καὶ γιγνωσκων, μως δειμυλορια διαλεχθῆναι προ υμας, ubi exspectes: που δὲ καὶ λέγειν ἔχω ταυτα καὶ γιγνωσκω. Sed nihil mutandum; eadem enim constructio est Demosth in Phaenipp. p. 9, 9:
Demosth. g. 11. p. 150. Bekh. Isocrat de Permul. p. 28 I, Iris μιην Ουσδε ruis ἔχων περὶ ἐμαυτου λέγειν,
γεν νιμος, ut indorsius scripsit ex cod. Ambrosiano Pro
ἔχω. Paulo diversae rationis est locus Aeschin conu Cte 10ῶph. p. 158, 2ir που γαρ τους μὲν κτως ἄνδρας ἀγαθους, ις πολλὰ καὶ καλὰ συνισμεν εργα, ἐὰν του κασἐαυτῶν ἐπαίνους λέγωσιν, Ου φέρομεν ' ταν δὲ ἄνθρωπος αἰσχυνη τῆς πολεως γεγονώς ἐαυro ἐγκωμιά , τίς ὁ τὰ τοιαυτα καρτερησειεν κουων ubi adversativam δὲ post ἔσαν male omisit ekkerus p. 105. d. Halens. 18 15. Quaesit natura huius idiomatis, id ad explicandum difficillimum
t nisi quis statuat in talibus Graecos scriptores has milesque coniunctione cum vi et significanter posuisse. Quod vehementer placet eandemque explicationem adhibendam esse puto in loco aneg. p. 43, 1 et φαίνονται δ ημῶν οἱ προγονοι τοσουτον ἁπάντων διενεγκοντες ως υπὲρ μὲν Ἀργείων δυρουχησάντων ω βαλις, or μέγιστον φρονησαν, mrAτοντες, υπὸ δὲ τῶν παίδων σῶν Πρακλέους Ἀργείους καὶ τους ἄλλους Πελοποννησίους μάχη κραν αφες, ἔκ δὲ τῶν πρυς υρυσθέα κινδυνων eo υς ωιπιὰς τῆς Παροτης - τους ηγεμινας Ους -κεδωμονίων διασωσαντες. Quae verba mirum in modum offenderunt editores inter quos nuperrimus editor, Gustavus inZgemis, vir doctis,i--s, Voces atque τῆς Σπάρτης delendas, et ἔπιτάξαντες pro ἐπιrάrrοντες scribendum esse censuit. Quae improbanda sunt omnia. At vero, quandoquidem hoc per omnia
demonstrare longum esset, de hac re , volente Deo, moX alio loco uberius disseram. Nunc hoc tantum moneo, O iunctionem ἴς ' a scriptore ipso esse profectam. a -- tradere hane vocem iam propterea quam maxime temerarium est, quod codices Praeter Laurentianum omnes eam
tuentur, et quod nemo facile videt, quibus de causis fibrarii particulam addiderint. Negari quidem non potest, si
abesset ocula, tui quoque salvam esse sententiam; et libenter concedo, nullum nobis superesse scriptorem, qui eam
adhibuerit in tali 1entensiae conformatione, qualem hic ha- vias, ubi post vocem τοσοῖτος ita inseruntur participia, ut per ea primariae enuntiationis causa reddatur. Cons.
Lysias Epitaph. g. 14. p. 175. eLE. δίκαιον δὲ νομίζον re elam, o Προιτέρας ἔχθρας παρχουσης προς υρυσθω,