장음표시 사용
31쪽
υβρισrας τιμωρουμενος. Plura eiusmodi exempla asserri possent, in quibus omnibus uor non obvium est At hanc ob causam vocem hoc loco expellere mihi religio oret Eι
profecto minime superflua est aut temere orationi inserta. Mino ex potius videtur ratio esse larticulae, ut 'equentia sarticipia intendat atque omnino irationis londus augeat qui rusus non abhorret ab eo, quo idem Vocabulum eodem modo infinitivis cum vi praemittitur; in quam
εῖν ob πλησιάζοντας Xenoph. Cyrop. VIII, Herod. III, I Conis. Schaeseria ad Soph. . Col. 1350. Matth. Gramm. p. 1038. et in primis Hermannus ad Viger. p. 9 9.
Accedit quod scriptor particula posita perspicuitati non parum consuluit. - Ceterum hoc nostro loco libri vulgati μον pro μυνον exhibent. 5. xi που γε Vocula γε addita est ex Urbinate. 6. ἐλαr tot μένους. Verbum λωτουν valet imminuere, schmalern Sic est in or de Pace p. 1w,1 ῆν μὲν ουν 'αυθα cirαλίπω τυι λογον , ιδ or δυξω1ην πυλιν ἐλαιτουν. Paneg. p. 64, 19 τίς γὰρ οὐκ οἶδενδr συν και μέν εἰσιν δεινες ἄν σως καὶ κοινῶς φιτο-
τῶν τειχουν διελεῖν μηr αλλο γην πολιν ἔλαrτῶσαι μηδέν. Et sic passivum ἐλαrrοὐσθαι, imminui, deteriore conditione esse Panath. p. 250, 2. διὰ ct et πονηρὰν
ἔχειν in δυξα ἔκ ἄπασιν Dro υς ἐλαrro υσθαι τοῖς ποάγμασι, et ubi eadem recurrit sententia Or de Permut p. 324, 24 ουδένες γαρ ἐκ πανrι Da μαλλον ἔλαTroi Vrαι τεῶν τοιουτων , oi δ' ἔν πλέοσιν πορίαις εἰσίν. Cons. Walch ad Tacit Agricol. p. 176. Quum vero haec significatio nostro loco non convenit, interpretes verbum vi media recte accepisse videntur. Exeuiplum est orat de Permut p. 18, 23 ἰνίora μὲν εὐ ἐψηπατ)ημένων καὶ πεφενα
γους roto υνἔαι, cum quo loco conseratur Or de Big. p. 335,1 - Mox Urbinas Ir σωμεν Interrogationis signum, quod vulgo ponebatur post v x σos ιεν, indorfius suadente Bekkero iure cum puncto mutavit. Nam et που γε ironice dictum est Blum ad 1 curg. P. 106. 7. t ς αυτ ους Vulgo ἐαυro υς. 8. τῆς τυχης ει ναι προδοτας. r. de Permul. p. 328, 33 τουrους δὲ μισῆσεr καὶ προδυτα νομιελε καὶ τῆς πολεως καὶ τῆς των προγυνων δοξης. Excepi advers. Callimach. p. 360, 35 ως Ουκ ἔξιον προδυιας αυτης τῆς δοξης γενέσθαι. Sic enim recte coniecit Orae pro γεγενῆσθαι Plataic. p. 271, 18 δοξαν - ἐς Ου ἄξιον προδοrας γενέσθαι Tali confusione nihil frequentius in libris manu scriptis. Vide si tanti est r. ad Nicocl. p. 19, 13, ubi praeter Urbinatem omnes γεγενῆσθαι exhibent; et eodem modo unus et alter codex peccat in his locis aneg. p. 49, 29 p. 51, 35, ubi polinius non est audiendus. A chidam. p. 108, 15; Busir. p. 200, 34. Perinutantur γενυ- ριενος et γεγενημένος Sic in Paneg. p. 45, 3. Pr γενομέ νων vulgo legitur γεγενημένων item Paneg. p. 49, 35;
Philipp. p. 80, 15 de Pac. p. 144 5 p. 1 5, 6 p. 159, 17 Panath. p. 237, 11; eginet. p. 375, 13. Contrario modo γεγενημάνος abiit in γενυμενος. Philipp. p. 85, 13;
32쪽
10 Areopag. p. 121, 2 34 Panath. p. 211, 374 p. 2I3, 5; p. 227, 15 de Big. . MI, 8 conis. Ochit. p. 378, 36. Aut γεγεννσθαι in γενέσθαι, ut Or de Pac. p. 155 14; Euag. p. 176, 18 Busir. p. 20I, 32 Trapezit. p. 347, 37.
Tantum de his, ne abutar lectorem patientia. 10. εἰ δὲ δεῖ - στχχασασθαι - ηγου μιαι. Eadem sententiae consorinatio est orat contr. Ophist. p. 259, 32 εἰ δὲ δεῖ μη μονον κατ γορεῖν τῶν αλλουν, αλλα καὶ Tri ἐμαυτου δηλωσα διανοιαν, iro uat. Omin locorum non memores erant priores editores in Archidam. p. 10, 7 εἰ δὲ δει καὶ πεο των ε ξωθεν βοηθειων εἰπεῖν ηγουμαι. Adde his r. de Permut p. 18, 4 αλ εἰ δεῖ etiaληθὲς εἰπεῖν καὶ et νῶν ἐν τῆ διανοί e lio παρεστηκὸς, ηγουριΠι. Paneg. p. 42, 30 ε δὲ δεῖ τας χαριrας καὶ τας ἐπιεικείας φελόντας ἐπὶ την πυθεσιν παλιν πα-λθεῖν. Si iam alio loco legendum proposui pro ινελοντας. ecpoenitet me huius coniecturae Epist ad Dionys. p. 385, 22: ἡγουμαι γαρ απασας ατελυνr σε τας δυαερείας τας προειρηριμας αυταῖς ταῖς Πραξεσι ποοςέξειν τὸν νουν Philipp. p. 73, 27 Mi τας si ἐν δυαερείας τας περὶ τους Io τιμας καὶ Ους αναγιγνωσκομένους των Oγων n ς. His exemplis nunc adiungo Aeschin conis. Timarch. P. 1, 19 ατελων τα νομαrα, διεξιων δὲ τ ἐπιτηδευματα αυ- τῶν καὶ et σωματα γνωριμα καrαστησον conu Ctesiph. p. 24, 25 ατελων το κυμπον καὶ τα τριηρεις καὶ τηναλαζονείαν αναγνωθι καὶ vos κλέμειατος φαι. et in eadem oratione p. 157, 23: τελων την λαζονείαν καὶ τον κομπον οὐ ψηφίσμαro αψαι τῶν ἔργων. Demosth. do Cherson p. 72, 7 in Aristocrat. p. 3, 3.16. θανατον ἐποίησε. Paneg. p. 46, 26 καὶ γαρ ἐκείνων α μιλν molirer ταῖς τῆς νυσεως ἀναγκαις απέδοσαν, τῆς δ' αρεrῆς θανατον την μνημην ἐποίησαν. Ita nunc recte legitur ex optimis codicibus Urbin et Ambrosian pro ἐκεῖνοι et καrέλιπον, quorum tamen prius retinendum censebat inZgerus, quoniam altera lectio, ἐκείνων, striacturam loci pessumdet. Durissimum enim esse ad απέδοσαν et taοίρσαν ex θεων τινα repetere θεοί. Humani ADNOTATIONE s.
tus errat vir doctus. Nam sic optimus quisque scriptorum 10 ut operam perdere mihi viderer, si eiusmodi exempla acer varem. Conser tamen Busir. p. 197, 2, 30, de quo loco supra p. 6, 30. monui. Sic malim legi με ἔκεινων cum Urbinate et Laurentiano, ut vitetur hiatus, pro με ἐκείνου in Orat de Pace p. 45, 15 οις ὀπorrei τις διδψπλείω μισθἐνό με ἐκείνου vi ημας κολουθησουσιν. At, bone, quid est ἐκεῖνοι τῆς t2εzῆς θαναro τὴν ἐν μην ἐποίησαν ' Ego quidem non intelligo, nec alii facile intelligent. Hoc autem Tibi adnotes velim si Tibi verum et ascriptore ipso prosectum videbatur ἐκεῖνοι, necessario aut retinendum erat κατέλιπον, uti legitur in orat ad Nicocl. p. 17, 17 ἀλλ' ἐπειδὴ θνηrου σωματος rυχες, πειθῶ 'ῆς ψυχῆς δύναro την μνή ιην καταλιπεῖν, ubi quod coniecit ne verus, θνητου οὐ σωμαroς, vix Graecum videtur de qua re alio loco disputandum est. r. de Pac. p. 154 4:rri αυτῶν αρετῆς ἀθάναrO Tri μννὶμην κατέλιπον Euag. p. 164, 16 p. 77, 1D. ut saltem scribendum cum libris vulgatis Antidoseos πεποί)ὶνTul. 17. δεῖ Quod exhibet vulgata, χρη, usitatius quidem in hac structura Archidam. p. 115, 24 ci χρη διαλογισομένους μῆ v ιλοψυχεῖν, quem locum pessime tractavi. Philipp. p. 90, 15 ων ἔνθυμουμενον ἐθίζειν σαυτον χρή.Or de Pace p. 159, 1 de Permul. p. 305, 27; Epist ad Mγtil. Mag. p. 403, 11; r. de Permut p. 277, 37 Except udV. Callimach. p. 366, 36 Philipp. p. 82, 23 ων
ἐνθυ/ιουμενυν σε χρὴ μὴ περιοδεῶν, ubi pronomen σε ab Urbinate omissum est recte fortasse. r. ad icoci P. 12, 29 ων ἔνθυs ot μενον χθη προζέχειν et υν νουν Epist. ad
hoc nostro loco Urbinatis lectio anteponenda sit, causa in uPerto est. mox pro χρωμέi OD Urbinas vitiose χρωμμοις. 18. καὶ μὴ - ἐμ ιένε ι, In his orati convertitur ad ipsum Demonicum quum praecedens membrum magis in universum positum sit. Exempla personae subito Variatae multa possunt asser si e Graecorum scriptoribus; sed
33쪽
as sufficiant Isocratea orat ad Nicocl. p. 13, 16: προσθαι
πολιν. r. de Permut p. 276 15 χρ δὲ τους διεξιόντας
plum est in Orat de Pace p. 137, 22 καὶ γαρ τοι πεποιηκαT TOυς ρ rooας ιελετα καὶ via0συτειν ὁ α μΩ- λοντα τῆ πυλει υνοίσειν, cur πιυς GDέσκοι ἔας μῖν λαγους φρουσιν. vi οῖς καὶ νυν τὸ πλῆθος υι υν μου κεν, ubi post secundam personam insertur tertia a quo non multum abhorret ille locus Panegyrici 51, 5 μεr γὰρ ταυτης olκουντες ἐβJolι κονι δενὶ διετελέσαι εν πειροι μὶν τυραννίδων, ἐλευθεροι δὲ πρυς τους βαρβα20υς, GrGσωσ1οι δὲ πρυς σφεῖς αυrους, εἰρ)ὶνην ' γονυς ρυς παιπιας αν- θρώπους, ubi coniectura eLkeri, quam probavit Pinggerus, quodam modo confirmari posset Panath. p. 233, 10: et μεν ου GDVTαγιι τῆς ror πολιτείας, καὶ ὁ χρονον ἴσον Dru θώυεi o διεrέλεσαν , ἐξαρκουντως δεδηλώκαμεν, uti nunc legitur pro διετελέσαι/εν - εJhic urαι. Ego autem nihil mutandum esse existimo, praesertim quum iam per se veri simile non sit, tale quid a librariis esse profectum. Subiicitur vero secundae prima Persona Areopag. p. 121, 20: o in rct oi r διακειμένοις νθρώποις, ἶ- τινες - Π 10sci Drαις πραξ σιν ευαγγέλια μὲν δις ἐδη εθυκαμεν, α θυι ιυrερον δε περὶ iniῶν ἔκκληΠιαλυεν. 20. τευν λλων σοφιστε δι' de an dern, nam-lic de Sophisten Graeci si duas aut plures notiones sic coniungebant, harum postremam vitio quodam genti proprio ita accipere solebant, quasi priores illae pars essent huius ut hoc loco ri Jν λλων Gog ιστων positum est, ac si ποιηταὶ ex grege essent συνισrῶν. Exempla huius periss logiae iam ab Homero repetuntur. Od ss. II, li: ιηrned φειοὶ or no Darαι, οι δ' ιλλαι δ ιωαL d. VIII, 40.368 XI. 12 XIII, 34 Herodot. I, 203. 2I6. Sic
καίως. Idem leonasmus Vocis alius in usum Latinorum
venit. Comet. ep. XVIII, 7, 1 XX, 3, 5. Livius II, 49 III, 54 I, 38 Et insima urbis loca circa forum aliasque interiectis collibus convalles si eat. Sed otium nobis secerunt Elmsteius et Hermannus ad
Eurip. Med. 291. eindors ad Platon Phaedon. g. 137. p. 23Φ. talibaum ad Phileb. g. 74. p. 107. Oers ad Menex. p. 111. ellauer ad Apoll. Rhod. IV, 1521.
Walch. Emendat. Livian. p. 58 sqq. Passov. ad Tacit. Gerinan. p. 90. Ne mireris, Lector, talia a nobis adn ista, vehementer gestio docti hominis nomen accipere. csi eandem in te sentis impetuosam cupidinem, valde admoneo te, ut citationes hinc illinc excerptas, exscriptas ad inhiar montium coacer es atque Xaggeres Tum υρανom κηπο ἰσουσιν eruditionem tuam. Mox εἴ τι ne dictum putes pro o τι illud ad cogitationem refertur Or dele mut p. 293, 11 ου δίκαιον ἔσr μετέχειν εἴ τι ιμοθεος πραττων in καIωρθωσεν, ubi qualis sensus exiret, si poneretur O τι, nemo non videt. r. de Permut p. 297, 20:καδεο χρη στρατηγυμ αρισro νομίζειν υ εἴ τις μιῆ
θω συμβέβηκεν, et qui similis est locus Aeginet. p. 373,
13. Loquuntur de Atticorum modestia, lenitate et urbanitate. At tu vide Hermam adnotatiunculam ad Sophoci.
22. καθιζανουσαν propter parisosin dixit. Inter veteres Atticos usurparunt sere poetae tales formas Eurip.
Med. 800: ξελίμπανον δομους παre 3ους Seriores script res dici vix potest quantopere iis delectentur. Vide si sert imus Heliodor Aethiop. II, 27 Schol. ad Soph. Trach. 1275 ad Philoct. 375 etc. Mox nitor praebet Urbinas libri vulgati cum Scholiast ad Apollonium Rhod. I, 881. χρῆσιμα.
34쪽
1830. p. l. Isocratem indefitutum τὶς nunquam divulai ea particula ν vocabulo interposito, id salsissimum est. Epist ad Iason. Fit p. 98, 26 ἴσως ν υν τις Meo- pag. p. 126 4: σως ν υν τις Philipp. p. 84 6 Archidam. p. 107, 29 de Pace p. 141 284 Busir p. 194, 31; anath p. 217, 23 p. 221, 6 Plataic. p. 70, 5 de Permut p. 306 8; pist ad Archidam. p. 407, 3.
LOCORUM OBITER EXPLICATORUM AUT EMEXDATORUM.
p. 4, 24 VII, 20. Philippus p. 82, 23 X, 17. p. 9, 24 II, 33. p. 93, 20 IX, 17. Archidamus p. 103, 16 VI, 30. p. 109, 20 VII, 20. p. 110, 2 VIII, a. p. 117 3 IX, 26.
orat de ace p. 139 7 VII, 3. ---- p. 145, 15 X, 16. Euagoras P. 168 32. II, M. Helen Laud p. 80 3 I, 11. Busiris p. 197, 30 VI, M. Panathen p. 237, 14 II, M. Or conis Sophist. p. 260, 29 VI, 23.
35쪽
Eplati ad Philipp. I. p. 388 7 I, D.
Epist ad Antipatr p. 394, VII. 3. Xenoph. Hellen I, 1, 28 II, 30.